TURK , Öğretim Görevlisi: Gönenç Tuzcu Ödev 3: Şiir(1)

Transkript

1 TURK , Öğretim Görevlisi: Gönenç Tuzcu Ödev 3: Şiir(1) Tarık Emre Demirbağ, CTIS, Ran, Nâzım Hikmet, Bütün Şiirleri,Yapı Kredi Yayınları, Mart 2010, Altıncı Baskı SEKİZYÜZ OTUZ BEŞ Gri şehir derler Ankara için, kasvetli Sokakları, caddeleri, binaları onu tanımayanlar için soğuk ve mesafeli. Benim içinse doğup büyüdüğüm şehir. Bugün de sıradan bir gün. Pencere hafif aralık yağmuru izliyorum, birazdan dışarı çıkmaya hazırlanıyorum. Sardunyalar var pencerenin önünde, az önce çıkan gökkuşağının renkleriyle yarışıyorlar. Bir esinti, yağmur kokusu Ataç Sokak tan yürümeye başlıyorum. Bütün bir sokağı kızartma kokusu sarmış. Bir zamanlar burası ne güzel bir mahalleydi şimdilerde her yer araba, top koşturacak yer yok. Öğlen rakısını çok severim, bir duble için bile Tavukçu Lokantasına giderim. Ama, akşam oldu nerdeyse. Bugün biraz daha geç gidiyorum gediklisi olduğum yere. Yıllara meydan okuyan Komünist İsmail in yeri bura. Kimler misafir olmamış ki Cemal Süreya, Aziz Nesin, Yaşar Kemal En son Yaşar Kemal i uğurladık ya. Ne iyi insandın sen Yaşar Kemal. O iyi insanlar gibi sen de güzel atına binip çekip gittin ya kimlere kaldık Peki ya Nazım? Nazım geldi aklıma. Ankara daki zorunlu misafirliği, hapishane hayatı. Ulucanlar 5. koğuş Denize dönmek istiyorum! Mavi aynasında suların: boy verip görünmek istiyorum! Denize dönmek istiyorum! (Ran 123)

2 Hasret; denize hasret, anneye hasret, sevgiliye hasret... Koğuşunda kaç adım atabiliyordu acaba Sahi ne kadar güç diye düşündüm sekiz yüz otuz beş adım dört duvar arasında, sekiz yüz otuz beş satır, sekiz yüz otuz beş, otuz beş, yolun yarısı Nazım için otuz buçuk. Küsüratı yuvarla Rüzgârlı günlerde Ataç tan Ziya Gökalp e inerken yüzüme esen rüzgâr sanki yolun sonunda deniz varmış hissi uyandırır. Ayna gibi masmavi bir denize hasret Ankara nın sokakları Az kaldı sekiz yüz otuz beş adımın yarısı kadar adımlayacağım sokağı Sokak köpekleri çıkıyor karşıma çıplak ayaklı sokak çocuklarıyla koşturan. Umutları olmayan çocukların ülkesi Sesini kaybetmiş bir ülke, sesini kaybetmiş bir şehir. Üç adam. Üç adam duruyor : birincinin kolunda kırık bir keman var, ikincinin başında silindir sırtında frak, üçüncü kıllı bir maymun gibi çırılçıplak. Üç adam kayboluyor karanlıkta sallanarak (Ran 199) Cumartesi Anneleri geliyor aklıma, Gazeteci Metin, Roboski, Berkin Metin Altıok, Madımak, ölümler, işkenceler Berkin sahi kaç adım attı ekmek almak için otuz beş Yüksel Caddesi ne yaklaştım sayılır. Sola kırıp o kalabalığına karışmak isterim ama çok yürümeden üzerinde, İnkılap Sokak a döneceğim. Dönmeden bir sigara yakacağım yarısını içmeden Tavukçudayım.

3 O zamanlar Tavukçu yoktu fakat tutsaklık günlerinden sonra mutlaka Nazım da bu şehirde bir yerde özgürlüğe kavuştuğu günü kutlamıştır. Piraye yanında mıdır acaba? Bir anda fark ediyorum, caddeki çiçekçi kız güzelce bakıyor bana. Derin manalı, sanki hoşlanıyor benden. Gururum okşanıyor aslında, yılların yaşanmışlığını siliyor yüzümden bir anda Ne kadar inkâr etsem de yolun yarısına yaklaşıyorum. Bir sigaranın yarısı kadar kalan bir ömrün kahredici kafesinde, haykıyorum aynada gördüğüm genç adama Sevmek mükemmel iş delikanlım. Sev bakalım Mademki kafanda ışıklı bir gece var. benden izin sana, seeeev sevebildiğin kadar (Ran 265) Sigaradan anladım, Tavukçuya gelmeme az kaldı. Ne çok şey geçti şu kısa zamanda aklımdan. Ne kadar çok şeyi dert etmiş bu hafıza. Ve yine kafamdan geçiyor o dizeler Ve ben O günden çok daha sonra; sağ kalırsam eğer, şehrin meydan kenarlarına yaslanıp duvarlara, son kavgadan benim gibi sağ kalan ihtiyarlara bayram akşamlarında keman çalacağım (Ran 211) Nihayet vardım

4 Sen ne salaş yersin Tavukçu, sekiz yüz otuz beş adım eve Kafamda ise sekiz yüz otuz beş satır. Birkaç arkadaş gördüm sevindim, oturdum yanlarına Bugün de akşam oldu, başladık demlenmeye İki göz yaşı saklansa da son kadehe, hayat senden alacağını tahsil etmeye başlamış. Acımasız değil mi zaten yaşadıklarımız. Haykırmak istiyorsun ama nafile. Geride kalan iki göz yaşı, ve boş bir kadeh. Keşkeler olmasa ne güzel diyorsun bu hayat. Ama bir şeyi hatırlıyorsun gerçek dostlarla güzel bu hayat. Eve dönme zamanı. Sekiz yüz otuz beş adım, sekiz yüz otuz beş satır, sekiz yüz otuz beş Ankara burası, memur şehri, herkes çekilmiş kabuğuna, sokaklar boş ve karanlık Gazete manşetleri geliyor aklıma: iç güvenlik yasası, makul şüpheli herkes. Ay ışığı Parlıyan enli bir kılıç gibi keserek karanlığı Düştü yere -Ne var? -Sıııııs dışarda! Dışarda polis. Lambaları sönmüş iki otomobil, ve bir sürü motosiklet -Satıldık -Evet (Ran 273)

5 Kaynakça Ran, Nâzım Hikmet. «Bütün Şiirleri.» Sesini Kaybeden Şehir, Belki Ben. Yapı Kredi Yayınları, Ran, Nâzım Hikmet. «Bütün Şiirleri.» Sesini Kaybeden Şehir. Yapı Kredi Yayınları, Ran, Nâzım Hikmet. «Bütün Şiirleri.» Benerci Kendini Niçin öldürdü. Yapı Kredi Yayınları, Ran, Nâzım Hikmet. «Bütün Şiirleri, 835 Satır.» Benerci Kendini Niçin Öldürdü. Yapı Kredi Yayınları, Ran, Nâzım Hikmet. «Bütün Şiirleri,835 Satır.» Varan 3, Hasret. Yapı Kredi Yayınları,