GÜNEYDOĞU TOROSLAR (AMANOS DAĞLARI) LAMIINAE (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) FAUNASI ÜZERİNE TAKSONOMİK, SİSTEMATİK VE ZOOCOĞRAFİK ARAŞTIRMALAR

Transkript

1 GÜNEYDOĞU TOROSLAR (AMANOS DAĞLARI) LAMIINAE (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) FAUNASI ÜZERİNE TAKSONOMİK, SİSTEMATİK VE ZOOCOĞRAFİK ARAŞTIRMALAR Caner GÖREN YÜKSEK LİSANS TEZİ BİYOLOJİ GAZİ ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ EYLÜL 2007 ANKARA

2 Caner GÖREN tarafından hazırlanan GÜNEYDOĞU TOROSLAR (AMANOS DAĞLARI) LAMIINAE (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) FAUNASI ÜZERİNE TAKSONOMİK, SİSTEMATİK VE ZOOCOĞRAFİK ARAŞTIRMALAR adlı bu tezin Yüksek Lisans tezi olarak uygun olduğunu onaylarım. Yrd. Doç. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN Tez Danışmanı, Biyoloji Anabilim Dalı. Bu çalışma, jürimiz tarafından oy birliği ile Biyoloji Anabilim Dalında Yüksek Lisans tezi olarak kabul edilmiştir. Prof. Dr. Metin AKTAŞ Biyoloji, Gazi Üniversitesi Yrd. Doç. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN Biyoloji, Gazi Üniversitesi Prof. Dr. Suat KIYAK Biyoloji, Gazi Üniversitesi Prof. Dr. İrfan Albayrak Biyoloji, Kırıkkale Üniversitesi Prof. Dr. Ercüment ÇOLAK Biyoloji, Ankara Üniversitesi..... Tarih: 27/09/2007 Bu tez ile G.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Yönetim Kurulu Yüksek Lisans derecesini onamıştır. Prof. Dr. Nermin ERTAN Fen Bilimleri Enstitüsü Müdürü.

3 TEZ BİLDİRİMİ Tez içindeki bütün bilgilerin etik davranış ve akademik kurallar çerçevesinde elde edilerek sunulduğunu, ayrıca tez yazım kurallarına uygun olarak hazırlanan bu çalışmada orijinal olmayan her türlü kaynağa eksiksiz atıf yapıldığını bildiririm. Caner GÖREN

4 iv GÜNEYDOĞU TOROSLAR (AMANOS DAĞLARI) LAMIINAE (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) FAUNASI ÜZERİNE TAKSONOMİK, SİSTEMATİK VE ZOOCOĞRAFİK ARAŞTIRMALAR (Yüksek Lisans Tezi) Caner GÖREN GAZİ ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ Eylül 2007 ÖZET Bu çalışmada yıllarında Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) ın çeşitli bölgelerinden toplanmış Lamiinae alt familyasına ait olan toplam 1002 Cerambycidae örneği faunistik, taksonomik, sistematik ve zoocoğrafik olarak değerlendirilmiş ve bu taksonarla ilgili yorumlar yapılmıştır. Yapılan teşhis işlemleri sonucunda bunların 8 tribus, 17 cins, 34 tür ve alt tür olduğu tespit edilmiştir. Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912, Dorcadion scabricolle Dalman, 1817, Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758), Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905, Pilemia hirsutula (Frölich, 1793), Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936), Helladia millefolii alziari Sama, 1992, Neomusaria waltli Sama, 1991, Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 ve Agapanthia lateralis Ganglbauer, 1884 olmak üzere toplam 10 takson araştırma alanı için ilk defa kaydedilmektedir. Bunlar arasında Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905 ve Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) aynı zamanda Türkiye nin Akdeniz Bölgesi için yeni kayıttır.

5 v Sonuç olarak Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) Lamiinae faunası takson sayısı 57 den 67 e yükselmiştir. Bu taksonlardan Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984) ve Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 Türkiye de endemiktirler. Bilim Kodu : Anahtar Kelimeler : Coleoptera, Cerambycidae, Lamiinae, Güneydoğu Toroslar, Türkiye, fauna, zoocoğrafya Sayfa Adedi : 120 Tez Yöneticisi : Yrd. Doç. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN

6 vi TAXONOMICAL, SYSTEMATICAL AND ZOOGEOGRAPHICAL RESEARCHES ON FAUNA OF LAMIINAE OF SOUTH-EASTERN TAURUS MOUNTAINS (AMANOS MTS.) (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) (M.Sc. Thesis) Caner GÖREN GAZİ UNIVERSITY INSTITUTE OF SCIENCE AND TECHNOLOGY September 2007 ABSTRACT In this study, totally 1002 longicorn beetles specimens belong to the subfamily Lamiinae that collected in the years of from various localities of South-Eastern Taurus Mts. (Amanos Mountains) are evaluated faunistically, taxonomically, systematically and zoogeographically. The remarks related to zoogeography, fauna and taxonomy are also given in the present study. On the results of identification of these specimens are determined totally 34 taxa belonging to 8 tribes and 17 genera. Total 10 taxa as Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912, Dorcadion scabricolle Dalman, 1817, Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758), Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905, Pilemia hirsutula (Frölich, 1793), Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936), Helladia millefolii alziari Sama, 1992, Neomusaria waltli Sama, 1991, Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 and Agapanthia lateralis Ganglbauer, 1884 are the first records for the research area. Two of them, Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905 and Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) are also new records for Mediterranean Region of Turkey.

7 vii As a result of this study, the fauna of Lamiinae of South-Eastern Taurus Mts. increased from 57 to 67. Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984) and Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 are endemic to Turkey. Science Code : Key Words : Coleoptera, Cerambycidae, Lamiinae, South-Eastern Taurus Mts., Turkey, fauna, zoogeography Page Number : 120 Adviser : Assist. Prof. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN

8 viii TEŞEKKÜR Çalışmalarım boyunca bilimsel yardım ve görüşleri ile maddi ve manevi desteğini esirgemeyen saygıdeğer danışman hocam Yrd. Doç. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN e ve çalışmalarımın her aşamasında desteklerini ve dostluklarını esirgemeyen Uzm. Biyolog Atılay Yağmur Okutaner, Uzm. Biyolog Semra Turgut, Biyolog Mesud Güven, Biyolog Vesel Saiti ve tüm çalışma arkadaşlarıma; her koşulda yanımda olduklarını hissettiğim sevgili aileme; ayrıca, çalışmamızı BAP-06/32 nolu proje ile destekleyen Gazi Üniversitesi Rektörlüğü ne teşekkür ederim.

9 ix İÇİNDEKİLER Sayfa ÖZET... ABSTRACT... TEŞEKKÜR... İÇİNDEKİLER.. ÇİZELGELERİN LİSTESİ ŞEKİLLERİN LİSTESİ SİMGELER VE KISALTMALAR GİRİŞ. 2. MATERYAL VE METOT 3. BULGULAR Alt familya LAMIINAE Tribus BATOCERINI Tribus MONOCHAMINI Tribus DORCADIINI Tribus PTEROPLIINI Tribus TETROPINI Tribus PHYTOECIINI Tribus HIPPOPSINI Tribus AGAPANTHIINI. 4. SONUÇ VE ÖNERİLER Tribus BATOCERINI... iv vi viii ix xii xiii xiv

10 x Sayfa Batocera rufomaculata (De Geer, 1775) Tribus MONOCHAMINI Monochamus galloprovincialis (Olivier, 1795) Tribus DORCADIINI Dorcadion (Cribridorcadion) saulcyi Thomson, Dorcadion (Cribridorcadion) scabricolle Dalman, Tribus PTEROPLIINI Niphona picticornis Mulsant, Tribus TETROPINI Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758) Tribus PHYTOECIINI Oberea linearis (Linnaeus, 1761) Oxylia duponcheli (Brullé, 1832) Pilemia annulata Hampe, Pilemia hirsutula (Frölich, 1793) Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984) Coptosia bithynensis Ganglbauer, Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) Helladia adelpha Ganglbauer, Helladia humeralis (Waltl, 1838) Helladia millefolii (Adams, 1817) Musaria astarte (Ganglbauer, 1885) Neomusaria merkli (Ganglbauer, 1884)

11 xi Sayfa Neomusaria waltli Sama, Phytoecia caerulea (Scopoli, 1772) Phytoecia geniculata Mulsant, Phytoecia icterica (Schaller, 1783) Phytoecia manicata Reiche & Saulcy, Phytoecia rufipes (Olivier, 1795) Phytoecia virgula (Charpentier, 1825) Opsilia coerulescens (Scopoli, 1763) Blepisanis vittipennis (Reiche, 1877) 4.7. Tribus HIPPOPSINI Calamobius filum (Rossi, 1790) Tribus AGAPANTHIINI Agapanthia (Agapanthiella) amicula Holzschuh, Agapanthia (Agapanthiella) dahli (Richter, 1821) Agapanthia (Agapanthiella) lateralis Ganglbauer, Agapanthia (Agapanthia) cardui (Linnaeus, 1767) Agapanthia (Smaragdula) lais Reiche & Saulcy, Agapanthia (Smaragdula) violacea (Fabricius, 1775) KAYNAKLAR.. EKLER... EK-1 Araştırma alanı: Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları = Nur Dağları) EK-2 Türkiye nin illerini ve il sınırlarını gösterir harita... EK-3 Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları.. ÖZGEÇMİŞ

12 xii ÇİZELGELERİN LİSTESİ Çizelge Sayfa Çizelge 2.1. Türkiye kayıtları bölümünde kullanılan kısaltmalar ve açıklamaları.. Çizelge 4.1. Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) Lamiinae faunası

13 xiii ŞEKİLLERİN LİSTESİ Şekil Sayfa Şekil 4.1. Araştırma alanı itibari ile takson sayılarının grafiksel gösterimi.. 77

14 xiv SİMGELER VE KISALTMALAR Bu çalışmada kullanılmış bazı simgeler ve kısaltmalar, açıklamaları ile birlikte aşağıda sunulmuştur. Simgeler Açıklama a. aberasyon ab. aberasyon bkz. bakınız et al. ve arkadaşları / diğerleri ( et alii / et aliae) Ex. nın belirttiğine göre km kilometre m metre mm milimetre m. morfa (morpha) sp. tür (species) ssp. alt tür (subspecies) v. varyete var. varyete vb. ve benzeri ve ark. ve arkadaşları Kısaltmalar E E.Ü. G.Ü. ICZN KTÜ N S SW Açıklama Doğu (East) Ege Üniversitesi Gazi Üniversitesi International Code of Zoological Nomenclature Karadeniz Teknik Üniversitesi Kuzey (North) Güney (South) Güneybatı (South-Western)

15 1 1. GİRİŞ Lamiinae alt familyası Cerambycidae familyası içinde yer alan çok sayıda türe sahip bir gruptur. Dünya üzerinde den fazla türü vardır [Jenis, 2001]. Yurdumuzda bu konuda yapılan çalışmalar oldukça yetersiz olduğundan tam olarak bir sayı vermek olanaksızdır. Değişik iklimsel özellikleri nedeniyle farklı biyotopların oluştuğu yurdumuzda, altfamilyanın küçümsenmeyecek sayıda yaklaşık türünün bulunabileceği varsayılmaktadır [Winkler, ]. Jenis (2001) e göre, Lamiinae alt familyasının günümüzde kabul edilen sistematik durumu şöyledir: Alem (Regnum) : Animalia Şube (Phylum) : Arthropoda Sınıf (Classis) : Insecta Takım (Ordo) : Coleoptera Alt takım (Subordo) : Polyphaga Üst familya (Superfamilia) : Chrysomeloidea (= Cerambycoidea) Familya (Familia) : Cerambycidae Alt familya (Subfamilia) : Lamiinae İyi derecede gelişmiş, uzun antenleriyle tanınırlar. Bu anten yapılarından dolayı altfamilyanın ait olduğu Cerambycidae familyası Türkçe olarak teke böcekleri ya da uzun antenli böcekler olarak adlandırılırlar [Lodos, 1998]. Tetrops praeusta da 4-5,5 mm, Batocera rufomaculata da ise mm olabilen çok çeşitli uzunluklarda boya sahiptirler [Lodos, 1998; Cherepanov, 1991]. İnce, uzun ya da genişlemiş olmak üzere çok çeşitli vücut tiplerine sahiptirler. Siyah, gri, kahverengi ya da metalik mavi, yeşil renklidirler. Vücutlarının tümü özellikle elytra siyah, kahverengi ya da gri renklerde olabilen çok sık, yatık tüylerle kaplı olup, bu tüyler özellikle Dorcadion cinsinde farklı renklerde desenler ve şeritler oluştururlar [Gül-Zümreoğlu, 1975].

16 2 Baş çoğunlukla dikey veya geriye doğru meyillidir. Bu altfamilya üyelerinin palpus maxillarislerinin son segmenti uç kısmında sivrileşmiştir. Gözler antenlerin kaidesine doğru bir girinti oluşturur. Baş üzerinde, özellikle verteksde tüylerin oluşturduğu desenler ve şeritler bulunur. Anten uzunlukları çeşitlidir. Genellikle uzundur ve çoğunlukla pronotum kaidesini geçer. Bununla birlikte vücuttan çok daha uzun ya da kısadır [Gül-Zümreoğlu, 1975]. Pronotumun laterali yuvarlaklaşmış olup silindir şeklindedir. Bunun dışında bazen lateral diken veya tüberkül (yumru) taşır. Pronotum üzerinde tüylerin oluşturduğu şerit şeklinde desenlenmeler, çizgiler, lekeler bulunur [Gül-Zümreoğlu, 1975]. Elitra çoğunlukla abdomeni kapatmış olup bazı gruplarda örneğin Dorcadion cinsi üyelerinde suturda kaynaşmıştır. Oberea gibi bazı cinslerde apekse kadar paralel kenarlı olarak uzanırken Dorcadion cinsi üyelerinde orta bölümde genişlemiş olarak görülür. Agapanthia cinsi üyelerinde olduğu gibi apekse doğru çok az daralarak inmiş de olabilir. Elitra siyah, kahverengi, az ya da çok metalik mavi, yeşil ve mor renklerdedir [Gül-Zümreoğlu, 1975]. Bacaklar ince, uzun yapıdadır. Ön koksalar genellikle küremsi veya konik nadiren enlidir. Tarsuslar sadece 5 segmentten oluşmuştur. 4. segment çok küçüktür ve ikiye ayrılmış olan 3. segmentin çentikleri tarafından gizlenmiştir. Alt tarafında tüylü tabana sahiptir. Bu sayede yapraklar gibi yumuşak yüzeylerde rahatlıkla hareket ederler [Bense, 1995]. Lamiinae altfamilyasında türlerin çoğu otsu bitkilerle beslenirler. Bununla birlikte Leiopus nebulosus da olduğu gibi farklı ağaç türlerinde ksilofag (odunla beslenen) olanlar da vardır. Agapanthia ve Phytoecia cinslerinde yer alan türlerin çoğu polifag ve oligofagtır ve bunlar gelişim dönemlerini konukçu bitkilerin gelişim dönemlerine göre ayarlarlar. Pupa dönemi ölü dallar ve kökler içinde geçirilir. Monochamus cinsinde dişi ağaç içinde kemirerek bir çukur açar ve yumurtalarını tek tek bu çukurlara bırakır. Saperde ve Oberea cinslerinde ise yumurtalar ovipozitörler

17 3 yardımıyla canlı dallar içine bırakılır. Larvalar gal benzeri şişlikler içerisinde gelişir [Bense, 1995]. En çok zarar yapan dönem larval dönemdir. Kök, gövde ve dalları özüne kadar oyup kurutarak bitkinin ölümüne sebep olurlar. Bununla birlikte erginler de kabuk ve gövdelerde yaralar açarak, yaprak ve meyvelerde yara lekeleri bırakarak zarar verir [Gül-Zümreoğlu, 1975]. Lamiinae altfamilyasında bütün türlerinin bitkiler ile beslenmesi ve kültür bitkisi zararlısı olması onu, tarım ve orman entomolojisinin önemli bir konusu durumuna getirmiştir. Buna karşın, adı geçen alt familyanın taksonomi, biyoloji ve ekolojisi üzerinde yapılan araştırmalar ne yazık ki yetersizdir. Bu konuda yurdumuzda programlı faunistik bir çalışmanın yapıldığını söylemek de olanaksızdır. Yapılan çalışmaların çoğu Türkiye de sadece bazı lokal alanlara ait liste bilgisi içeren ya da orman ağaçları ve kültür bitkileri zararlıları içinde incelenmiş türleri içeren çalışmalardır. Türkiye Lamiinae faunası ile ilgili çalışmalar özellikle geçtiğimiz yüzyılda yapılmıştır. Bir kısmı sadece lokal faunistik liste, diğer bir kısmı ise taksonomik nitelikli olan bu çalışmalardan Lodos (1998), Tozlu ve ark. (2003), Demelt & Alkan (1962), Demelt (1963), Adlbauer (1992), Breuning (1967), Villiers (1959), Sama (1983), Tuatay ve ark. (1972), Önalp (1990 ve 1991), Gül-Zümreoğlu (1972 ve 1975), Demelt (1967), Adlbauer (1988) ve Önalp (1988 ve 1989) tür sayısı açısından en geniş kapsamlı olanlardır. Kronolojik sıra göz önüne alınarak, Villiers (1959) 43 taksondan, Demelt & Alkan (1962) 38 taksondan, Demelt (1963) 70 taksondan, Tuatay ve ark. (1972) 11 taksondan, Gül-Zümreoğlu (1975) Ege Bölgesi teke böcekleriyle ilgili çalışmasında bu alt familyaya ait 61 taksondan, Sama (1983) 37 taksondan, Öymen (1987) Türkiye ormanlarına zarar veren Cerambycidae içerisinde Lamiinae alt familyasına ait 64 taksondan, Adlbauer (1988) 67 taksondan, Önalp (1988 ve 1989) Agapanthia cinsine ait 24 taksondan, yine Önalp (1990 ve 1991) bu alt familyanın çok önemli cinslerinden biri olan Dorcadion cinsine ait 52 taksondan, Adlbauer (1992) 48 taksondan bahsetmektedir. Lodos (1998) ülkemizde bulunan Cerambycidae

18 4 familyasına ait türleri lokalite bilgisi içermeyen bir liste halinde vermiştir. Bu liste, Lamiinae alt familyasına ait 305 taksonu içermektedir. Çalışmamıza gerek zaman ve gerekse nitelik bakımından en yakın çalışma olan Tozlu ve ark. (2003) Türkiye Lamiinae faunası ile ilgili olarak yapılmış en yeni çalışma olup burada 41 taksondan bahsedilmektedir. Dünyada sahip olduğu coğrafik konumu ve iklimsel özellikleri dolayısıyla çok zengin bir floraya ve dolayısıyla Lamiinae alt familyası üyeleri için zengin bir konukçu bitki çeşitliliğine sahip olan ülkemizde, faunistik zenginliğin tespit edilmesi ayrı bir öneme sahiptir. Tüm bunların ışığı altında ülkemizde Lamiinae alt familyası faunası ile ilgili çalışmaların yetersiz olması bu konunun çalışma konusu olarak seçilmesinde etkili olmuştur. Bu çalışma ile yıllarında Amanos Dağları nın çeşitli bölgelerinden toplanan örnekler değerlendirilmiş ve buradan Türkiye faunası ile ilgili önemli bilgiler edinilmesi amaçlanmıştır.

19 5 2. MATERYAL VE METOT Türkiye deki sıradağlar, genel olarak Alpin hareketler neticesinde meydana gelmişlerdir ve ülkemizde en geniş alanı kaplarlar. Karadeniz ve Akdeniz Bölgelerinde Kuzey Anadolu (Karadeniz dağları) ve Toroslar adı altında dizi teşkil edecek şekilde uzanan bu dağlar kıyıdan itibaren birden yükselir [Gözenç ve ark., 1998]. Güneyde Akdeniz Bölgesindeki sıradağlar Toros Dağları olarak bilinir. Toroslar Kuzey Anadolu sıradağları gibi kıyıya tam olarak paralel uzanış göstermez. Bu nedenle Batı Toroslar, Orta Toroslar, Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) olmak üzere üç kısımda ele alınmaları doğru olur [Gözenç ve ark., 1998]. Batı Toroslar Antalya körfezinin kıyıları boyunca yay biçiminde uzanır. Kuzeyde Göller Yöresinde ise bu yaylar birbirlerine yaklaşır. Batı Toroslar batıda Teke ve Menteşe Yöresinin güneyine kadar Beydağları, Elmalı Dağları, Katrancık ve Boncuk Dağları dizisi halinde devam ederken doğuda ise Akçalı, Geyik, Dedegöl, Kuyucak, Erenler sırası yer alır. Antalya körfezinin iki kıyısında uzanan bu dağlar tamamen kalker kayaçlardan meydana geldiklerinden çok sayıda karstik şekil (Dolin, polye, uvala, düden, mağara, yer altı deresi vb.) içerirler. Bu dağlar içinde Beydağlar'ının Akdağ zirvesi 3086 m. ile en yüksek noktadır [Gözenç ve ark., 1998]. Orta Toroslar ise Güneybatıda Taşeli platosu ile Kuzeydoğuda uzun yayla arasında uzanır ve 3000 m.'yi geçen yükseltilere sahip olan bu dizi içinde Bolkar, Aladağ kütleleri ile Binboğa dağları dikkat çeker. Burada 3734 m.'yi bulan yükseltisi ile Aladağ en yüksek nokta olur [Gözenç ve ark., 1998]. Bu dizinin Güneydoğusunda İskenderun körfezinin doğusunda Güneybatı Kuzeydoğu doğrultusunda uzanan sıra Amanoslar'dır. Torosların dış yayını teşkil eden bu sıra Kahramanmaraş yakınlarında Doğuya doğru bükülür ve Ahır, Engizek, Malatya, Gördük, Maden, Akdağ, Muş, Aydınlı ve Bitlis Dağlarından oluşan Güneydoğu Toroslar, dizinin doğu ucunu oluşturan Hakkari Dağlarında son bulur.

20 6 Bu uzun dış yay üzerinde özellikle doğu uçta Hakkari kesiminde yer alan Cilo Dağı 4168 m. bulan yükseltisi en yüksek noktayı oluşturur. Burada Şemdinli, Şırnak arasında ve Hakkari kuzeyinde dik, eğimli keskin sırtlı birbirine paralel sıralar oluşturan küçük diziler içinde Karadağ, Sat, Sümbül, Samur, Altın, Tantanin gibi dağlar dikkati çeker [Gözenç ve ark., 1998]. Bu çalışmada yıllarında Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) ın çeşitli bölgelerinden toplanmış olan Lamiinae alt familyasına ait toplam 1002 Cerambycidae örneği toplanmıştır. Arazi toplamaları gündüz atrap kullanılarak süpürme tekniği ile, gece ise ışık tuzağı kullanılarak yapılmıştır. Toplanan örnekler % 70 lik etil alkol bulunan cam kavanozlara alınmıştır. Laboratuvara getirilen bu örnekler müze materyali tarzında hazırlanmış ve koleksiyon kutularında muhafaza edilmişlerdir. Gazi Üniversitesi nde depolanmış bulunan bu örnekler faunistik, sistematik ve zoocoğrafik açıdan değerlendirilmiştir. Bütün örnekler literatürden ve daha önce teşhis edilmiş halde müzede bulunan örneklerle karşılaştırma yapılarak teşhis edilmiştir [Jenis, 2001; Bense, 1995; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Sama, 2002]. Bu çalışmada Cerambycidae familyasına ait sınıflandırma ve nomenklatür Althoff & Danilevsky, 1997 ve Danilevsky, 2004 e göre düzenlenmiştir. Her bir cins içerisindeki türler alfabetik olarak sıralanmıştır. Çalışmamıza göre eğer bir taksonun araştırma bölgesinde diğer bir alt cins veya alt türü yok ise, bu takdirde nominatif alt cins veya alt türden o takson için bahsedilmemiştir. Her bir cins, alt cins, tür ve alttür ismi yazar ismi ve tanımlanma tarihi ile birlikte verilmiştir. Veriler metin içerisinde her takson için İncelenen Materyal, Türkiye Kayıtları, Yayılış, Yorumlar ve Korotip konu başlıkları altında verilmiştir. Alt türleri olan türlerde, alt tür isimleri takson isimlerinin hemen altında verilmiştir. İncelenen materyal başlığı altında, incelenen türlere ait lokalite bilgileri verilmiştir.

21 7 Türkiye kayıtları başlığı altında eski çalışmalarda yer alan kayıtlar belirtilmiştir. Başlığın hemen yanında, parantez içerisinde o taksonun Türkiye de bulunduğu iller kısaltmalar kullanılarak gösterilmiştir (Çizelge 2.1). Ekler bölümünde her tür için Türkiye deki yayılışın gösterildiği haritalar verilmiştir. Türkiye deki yayılış başlığı altında elde edilen bilgiler için kaynaklar kısmında belirtilen bütün literatürlerden faydalanılmıştır. Yayılış başlığı altında her bir ilgili taksonun dünyadaki yayılışı literatüre göre verilmiştir [Winkler, ; Lodos, 1998; Jenis, 2001; Bense, 1995; Althoff & Danilevsky, 1997; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Danilevsky, 2004; Sama, 2002]. Yorumlar başlığı altında her bir taksonun, faunistik, sistematik, taksonomik ve zoocoğrafik durumu hakkında bazı değerlendirmeler yapılmıştır. Korotip başlığı altında ise her bir taksona ait korotip sınıflandırması yapılmıştır [Taglianti ve ark., 1999]. Her tür ve alt türe ait Türkiye yayılışları haritaları ve Türkiye nin illeri ve il sınırları haritası ArcView GIS version 3.1. isimli program kullanılarak hazırlanmıştır. Araştırma alanlarımız itibarı ile Güneydoğu Toroslar Lamiinae faunası Çizelge 4.1 de sunulmuştur. Çizelgede koyu yazılmış taksonlar bu araştırmada incelenmiş olanlardır. Çizelgede işareti çalışmamıza göre o taksonun o bölgede mevcut olduğunu, işareti literatüre göre o taksonun o bölgede mevcut olduğunu, işareti ise ilgili taksonun o bölge için yeni kayıt niteliğinde olduğunu, işareti ilgili taksonun Türkiye nin Akdeniz Bölgesi için yeni kayıt niteliğinde olduğunu, işareti ise ilgili taksonun Türkiye için endemik olduğunu belirtmektedir.

22 8 Çizelge 2.1. Türkiye Kayıtları bölümünde kullanılan kısaltmalar ve açıklamaları AD ADANA EL ELAZIĞ MN MANİSA ADY ADIYAMAN ER ERZİNCAN MR MARDİN AF AFYON EZ ERZURUM MG MUĞLA AG AĞRI ES ESKİŞEHİR MU MUŞ AK AKSARAY GA GAZİANTEP NE NEVŞEHİR AM AMASYA GI GİRESUN NI NİĞDE AN ANKARA GU GÜMÜŞHANE OR ORDU ANT ANTALYA HA HAKKARİ OS OSMANİYE AR ARDAHAN HT HATAY RI RİZE ART ARTVİN IG IĞDIR SA SAKARYA AY AYDIN IP ISPARTA SM SAMSUN BL BALIKESİR IC İÇEL SI SİİRT BR BARTIN IS İSTANBUL SN SİNOP BA BATMAN IZ İZMİR SV SİVAS BY BAYBURT KA KAHRAMANMARAŞ SU ŞANLIURFA BI BİLECİK KR KARABÜK SK ŞIRNAK BN BİNGÖL KM KARAMAN TE TEKİRDAĞ BT BİTLİS KAR KARS TO TOKAT BO BOLU KS KASTAMONU TB TRABZON BU BURDUR KY KAYSERİ TU TUNCELİ BS BURSA KI KIRIKKALE US UŞAK CA ÇANAKKALE KK KIRKLARELİ VA VAN CN ÇANKIRI KIR KIRŞEHİR YA YALOVA CO ÇORUM KL KİLİS YO YOZGAT DE DENİZLİ KO KOCAELİ ZO ZONGULDAK DI DİYARBAKIR KN KONYA TRA TRAKYA DU DÜZCE KU KÜTAHYA TUR TÜRKİYE ED EDİRNE MA MALATYA

23 9 3. BULGULAR 3.1. Alt Familya LAMIINAE Tribus BATOCERINI Cins Batocera Dejean, 1835 [Tip tür: Cerambyx rubus Linnaeus, 1758] Batocera rufomaculata (De Geer, 1775) İncelenen Materyal Osmaniye: Fakıuşağı Köyü, N 37 o E 36 o , 218 m, , 5 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-ANT-HT-IC-OS-TUR) Hatay, Adana, İçel (Lodos, 1998); Adana: Yumurtalık, Kozan, Osmaniye: Kadirli, Hatay: İskenderun (Gedik, Merkez), İçel: Silifke (Tozlu & Özbek, 2000); Türkiye (Sama & Rapuzzi, 2000; Özbek, 2002); Hatay, Osmaniye, Adana, İçel, Antalya, Akdeniz Bölgesi (Özbek & Tozlu, 2000); Adana, Antalya, Hatay, İçel, Osmaniye (Tozlu ve ark., 2003); İçel: Merkez (Karaduvar) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Hatay: İskenderun (Sarımazı) (Özdikmen & Şahin, 2005); Hatay: İskenderun (Karayılan); İçel: Erdemli (Özdikmen, 2006); Hatay: Arsus (Özdikmen & Demir, 2006). Yayılış Türkiye, Suriye, Lübnan, Ürdün, İsrail, Hindistan, Komor Adası, Umman, Afrika, Madagaskar ve çevre adalar (St. Thomas, Maurice Adası, St. Croix, Seyşeller,

24 10 Reunion Adası, Mascarene Adaları), Andaman & Nicobar Adaları, Barbados, British Virgin Adaları. Yorumlar Bu tür Türkiye nin sadece Akdeniz Bölgesi nde yayılış göstermektedir. Monofag olup, Ficus carica (İncir) üzerinde beslenmektedir. Asıl olarak tropikal kökenlidir. Yurdumuza Orta Doğu üzerinden girmiştir. Korotip Afrotropico-Indo-Mediterranean + Neotropic Tribus MONOCHAMINI Cins Monochamus Dejean, 1821 [Tip tür: Cerambyx sutor Linnaeus, 1758] Monochamus galloprovincialis (Olivier, 1795) = ssp. galloprovincialis Olivier, 1795 = ssp. pistor Germar, 1818 = ssp. lignator Krynicki, 1832 = ssp. tauricola Pic, 1912 = ssp. cinerascens Motschulsky, 1860 Türkiye Kayıtları (AD-ANT-ART-AY-BO-BS-DE-IC-IP-KAR-KR-KS-MG-OR-SN-TB-TUR) Türkiye M. galloprovincialis a. tauricola Pic, 1912 olarak (Winkler, ); Trabzon: Meryemana Ormanı M. galloprovincialis var. tauricola Pic, 1912 olarak (Schimitschek, 1944); Kars: Sarıkamış (Zigar dere) (Erdem, 1947); Türkiye M.

25 11 galloprovincialis pistor (Germar, 1818) olarak (Acatay, 1948, 1961, 1968); Antalya: Merkez M. galloprovincialis v. tauricola Pic, 1912 (Demelt & Alkan, 1962); Antalya: Merkez, Bey Dağı M. galloprovincialis ssp. pistor v. tauricola Pic, 1912 olarak (Demelt, 1963); Türkiye (Acatay, 1963; Erdem, 1968; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Önder ve ark., 1987; Özdikmen ve ark., 2005; Özdikmen & Demirel, 2005); Antalya: Akseki-Cevizli (Urlupelit mevkii), Dağbucağı mevkii, Isparta: Eğridir (Çamyol Ormanı), Denizli: Çameli (Karabayır mevkii) (Tosun, 1975); Denizli, Antalya: Akseki, Isparta: Eğirdir, Trabzon, Artvin, Akdeniz Bölgesi, Doğu Karadeniz Bölgesi (Erdem & Çanakçıoğlu, 1977; Çanakçıoğlu, 1983); Artvin: Saçinka (Sekendiz, 1981); Artvin: Atilla Ormanı (Öymen, 1987); İçel: Anamur, Antalya: Kumluca, Artvin: Altıparmak (Adlbauer, 1992); Artvin: Şavşat (Karagöl Ormanları, Carat Orman Deposu, Veliköy (Çilgölü)), Yusufeli (Dereiçi Ormanları), Ardanuç (Meydanlar Orman Deposu, Atila Orman Deposu, Ordu: Mesudiye (Topçam, Gebeme Orman Deposu) M. galloprovincialis pistor (Germar, 1818) olarak (Yüksel, 1996); Kastamonu, Isparta, Denizli, Muğla, Adana, Antalya, Trabzon, Artvin (Lodos, 1998); Artvin: Şavşat (Karagöl), Kafkasör, Ardanuç (Tosunlu) (Alkan, 2000); Kars: Sarıkamış (Tozlu, 2001a); Güney Türkiye M. galloprovincialis tauricola Pic, 1912 olarak (Hellrigl, 1971; Sama, 2002); Antalya: Merkez, Artvin: Merkez, Şavşat, Yusufeli (Altıparmak), Kars: Sarıkamış, Sinop: Dikmen M. galloprovincialis pistor (Germar, 1818) olarak (Tozlu ve ark., 2003); Aydın: Söke (Davutlar), Bolu: Mengen (Elemenler) (Özdikmen ve ark., 2005); Bursa: Mustafa Kemal Paşa (Sarnıç) (Özdikmen & Şahin, 2006). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, Korsika, İtalya, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Bulgaristan, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Hollanda, Almanya, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Polonya, İsveç, Finlandiya, Estonya, Letonya, Litvanya, Belarus, Ukrayna, Kırım, Rusya nın Avrupa Kısmı), Kuzey Afrika (Fas, Cezayir, Tunus), Sibirya,?Uzak Doğu Rusya, Kazakistan, Moğolistan, Kafkasya, TransKafkasya, Türkiye, Ürdün.

26 12 Yorumlar Özdikmen (2007) e göre Türkiye de geniş bir yayılışa sahip olan bu türe ait alt türlerin yayılış alanlarının gerçek durumunun gözden geçirilmeye ihtiyacı vardır. Bu tür Türkiye de dört alt tür ile temsil ediliyor gibi görünmektedir. M. galloprovincialis tauricola Pic, 1912 Türkiye nin güneyinde, M. galloprovincialis lignator Krynicki, 1832 Türkiye nin doğusunda, M. galloprovincialis pistor (Germar, 1818) muhtemelen Türkiye nin kuzeyinde ve nominatif alt tür olan M. galloprovincialis galloprovincialis (Olivier, 1795) Türkiye nin diğer kısımlarında (muhtemelen Trakya ve Batı Anadolu da yayılış göstermektedir. Fakat Sama (2002) ya göre, nominatif alt tür sadece güneybatı Avrupa ve Kuzey Afrika da bulunmaktadır. Özdikmen (2007) de Sama (2002) ile aynı görüş açısını paylaşabileceğini, Türkiye den toplanan örnekler üzerine yaptığı çalışmalarının bu türün gerçekten üç alt tür ile temsil edildiğini teyit etmesinden yola çıkarak belirtmektedir. Bu türün bilinen diğer alt türü olan M. galloprovincialis cinarescens Motschulsky, 1860 ise Doğu Sibirya,?Uzak Doğu Rusya ve Moğolistan da yayılış göstermektedir. Korotip Sibero-European. Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912 İncelenen Materyal Osmaniye: Zorkun, Fenk Yaylası, N E , 1015 m, , 2 örnek. Türkiye Kayıtları (ANT-TB-TUR)

27 13 Türkiye M. galloprovincialis a. tauricola Pic, 1912 olarak (Winkler, ); Trabzon: Meryemana Ormanı M. galloprovincialis var. tauricola Pic, 1912 olarak (Schimitschek, 1944); Antalya: Merkez M. galloprovincialis v. tauricola Pic, 1912 (Demelt & Alkan, 1962); Antalya: Merkez, Bey Dağı M. galloprovincialis ssp. pistor v. tauricola Pic, 1912 olarak (Demelt, 1963); Güney Türkiye M. galloprovincialis tauricola Pic, 1912 olarak (Hellrigl, 1971; Sama, 2002). Yayılış Kafkasya, Türkiye. Yorumlar Bu tür ve alt tür Osmaniye İli ve Güneydoğu Toroslar için yeni kayıt niteliğinde olup Türkiye nin güneyinde yayılışta göstermektedir. Özdikmen (2007) e göre Türkiye de geniş bir yayılışa sahip olan bu türün alt türlerinin yayılış alanlarının gerçek durumunun gözden geçirilmeye ihtiyacı vardır Tribus DORCADIINI Cins Dorcadion Dalman, 1817 [Tip tür: Cerambyx glycyrrhizae Pallas, 1771] Yorumlar Sama (2002) belirtmiştir ki, tribusun doğru ismi önceden kullanıldığı gibi Dorcadionini değil, Dorcadiini (Pessarini & Sabbadini, 1994) dir. Sama (2002) ya göre, Pedestredorcadion Breuning, 1943 ve Carinatodorcadion Breuning, 1943 alt cinsleri belirgin birer cinstir. O belirtmiştir ki, Neodorcadion, Iberodorcadion, Hispanodorcadion ve Baeticodorcadion Pedestredorcadion a çok yakın akrabadırlar. Bununla birlikte Sama (2002) bunları tam bir revizyon yapılmadan yeni sinonimler olarak teklif etmemiştir.

28 14 Diğer taraftan, Danilevsky (2005b) ye göre, bu problemli grup dört cins halinde bölümlenebilir. Bunlar Neodorcadion, Eodorcadion, Iberodorcadion ve Dorcadion dur. Bu çalışmada Danilevsky (2005b) nın teklifi geçerli olarak kabul edilmiştir. Zaten Sama (2002) da bu grubun yeniden gözden geçirilmesi gerekliliğini belirtmiştir. Bu çalışmada verilen sinonimler temel olarak Breuning (1962) den alınmıştır. Alt cins Cribridorcadion Pic, 1901 [Tip tür: Dorcadion mniszechi Kraatz, 1873] Dorcadion saulcyi Thomson, 1865 = ssp. saulcyi Thomson, 1865 = ssp. javeti Kraatz, 1873 İncelenen materyal Hatay: İskenderun, Sakıtlı Yaylası, N 36 o E 36 o 14 12, 1003 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-GA-HT-IC-MA-OS-TUR) D. destinoi nin tip lokalitesi olarak: Türkiye: Hatay: Akbez (Fairmaire, 1884); Malatya Dorcadion simile olarak (Kraatz,1884); Adana D. destinoi v. adanense olarak (Winkler, ); Anadolu D. saulcyi v. javeti olarak (Winkler, ); Anadolu D. saulcyi v. simile olarak (Winkler, ); İçel: Gülek; Malatya, Hatay: Akbez (Breuning, 1962); Hatay: İskenderun, Osmaniye: Hasanbeyli (Demelt, 1963); Osmaniye: Hasanbeyli (Amanos Dağları) D. saulcyi javeti olarak (Fuchs et Breuning, 1971); Osmaniye: Hasanbeyli (Amanos Dağları, Yarpuz) D. fenestratum olarak (Fuchs et Breuning, 1971); Osmaniye: Toprakkale, Hatay:

29 15 Antakya (Yayladağı) (Braun, 1978); Anadolu (Önalp, 1990); Hatay: Akbez, Adana D. destinoi olarak (Önalp, 1990); Hatay: Akbez (Amanos Dağları) D. saulcyi javeti olarak (Ex. Önalp, 1990); Hatay: Antakya (Harbiye) (Adlbauer, 1992); Türkiye (Lodos, 1998); Türkiye D. destinoi olarak (Lodos, 1998); Gaziantep: Islahiye (Özdikmen ve ark., 2005). Yayılış Türkiye, Suriye. Yorumlar Bu tür Türkiye nin sadece Akdeniz Bölgesi nin doğu kısmında ve Güney Doğu Anadolu Bölgesi nin batı kısmında yer alan alanda yayılış göstermektedir. Türkiye de iki alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar D. saulcyi saulcyi Thomson, 1865 ve D. saulcyi javeti Kraatz, 1873 dür. Önalp (1990) e göre D. destinoi Fairmaire, 1884 belirgin bir türdür. Yine Önalp (1990) e göre D. saulcyi javeti Kraatz, 1873 bir alt tür değildir. Breuning (1962) e göre ise D. destinoi Fairmaire, 1884 D. saulcyi javeti Kraatz, 1873 ün bir sinonimidir. Bu çalışmada incelenen örnek nominatif alt tür olan D. saulcyi saulcyi Thomson, 1865 e aittir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Korotip E-Mediterranean (Palaestino-Taurian). Dorcadion scabricolle Dalman, 1817 = ssp. scabricolle Dalman, 1817 =? ssp. sevangense Reitter, 1889 = ssp. caramanicum Daniel, 1903 = ssp. paphlagonicum Breuning, 1962

30 16 = ssp. balikesirense Breuning, 1962 = ssp. nakhiczevanum Danilevsky, 1999 = ssp. paiz Danilevsky, 1999 İncelenen materyal Kahramanmaraş: Afşin, Emirilyas Köyü, Mağaragözü mevkii, , 2 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-AF-AG-AN-ANT-AR-BI-BL-BS-CO-ER-EZ-GU-IC-IP-KA-KAR-KN-KS- KY-MA-NI-SV-US-VA-YO-TUR) Malatya (Heyden,1888); Konya: Akşehir (Sultan Dağı) (Bodemeyer, 1900); Antalya: Toros Dağları, Niğde: Çamardı D. s. v. caramanicum olarak (Bodemeyer, 1900); Anadolu D. scabricolle v. caramanicum olarak (Winkler, ); Cilician Taurus D. s. caramanicum Daniel, 1903 olarak, Niğde: Bolkar Dağları-Maden (=Çamardı) D. s. m. bulghardaghense Breuning, 1946 olarak, Kastamonu D. s. paphlagonicum Breuning, 1962, D. s. m. subbasalireductum Breuning, 1962 ve D. s. m. humeralibivittatum Breuning, 1962 olarak, Balıkesir D. s. balikesirense Breuning, 1962 olarak (Breuning, 1962); Konya: Akşehir (Demelt, 1963); Sivas: Zara, Çorum: Boğazkale (Perissinotto & Luchini, 1966); Erzurum (Breuning et Villiers, 1967); Bursa: Uludağ D. s. m. corpulentum olarak (Breuning et Villiers, 1967); Bursa: Uludağ D. scabricolle balikesirense olarak (Breuning et Villiers, 1967); Van: Özalp D. s. m. corpulentum olarak (Fuchs et Breuning, 1971); Yozgat: Central (Fuchs et Breuning, 1971); Van: Kuzgunkıran D. s. paphlagonicum olarak (Fuchs et Breuning, 1971); Malatya: Arguvan (Gfeller, 1972); Konya: Akşehir (Tuatay ve ark.., 1972); Konya: Akşehir (Cankurtaran), Kayseri: Bakırdağı, Ankara: Merkez, Kızılcahamam (Merkez, Güvem), Çorum: Yazılıkaya, Yozgat, İçel: Sertavul geçidi, Kahramanmaraş: Göksun, Elbistan, Adana: Saimbeyli, Tufanbeyli, Bilecik: Söğüt (Braun, 1978); Balıkesir, Bursa, Uşak, Isparta, Ankara, Kastamonu, İçel, Kayseri, Kahramanmaraş, Erzurum, Van, Ağrı, Ardahan (Braun, 1978 deki haritadan); Erzurum ve çevresi (Özbek, 1978); Konya: Sertavul geçidi, Gümüşhane: Köse

31 17 (Sama, 1982); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Özdikmen, 2006); Erzurum: İspir, Ankara: Güvem (Adlbauer, 1988); Konya: Akşehir, Sultandağ, Ankara: Merkez, Gölbaşı, Çal Dağı, Hüseyin Gazi Dağı, Erzurum, Van, Kars: Merkez, Kağızman, Niğde: Bulgar-Maden (Çamardı), Afyon: Emirdağ (Önalp, 1990); Yozgat: Yozgat Çamlığı, Erzincan: Çayırlı (Başköy), Sivas: Tahtıkement köyü, Gümüşhane: Kelkit (Akdağ), Yozgat: Yozgat Milli Parkı (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Konya: Akşehir (Özdikmen ve ark., 2005); Ankara: Çal Dağı (Özdikmen & Demir, 2006); Kahramanmaraş: Göksun (Merkez, Küçüksu yaylası, Korkmaz) (Özdikmen & Okutaner, 2006). Yayılış Kafkasya, Ermenistan, Azerbeycan, Transkafkasya, Türkiye, İran. Yorumlar Bü tür Türkiye de geniş bir yayılışa sahip olup, dört alt tür ile temsil edilmektedir. D. scabricolle caramanicum Daniel, 1903 (güney alt türü olup, Cilician Taurus da, D. scabricolle paphlagonicum Breuning, 1962 (kuzey alt türü olup, Kastamonu İlinde, D. scabricolle balikesirense Breuning, 1962 (batı alt türü olup, Balıkesir İlinde bulunur ve nominative alt tür olan D. scabricolle scabricolle Dalman, 1817 ise Gürcistan dan tanımlanmış olup, Transkafkasya ve Kafkasya dan Anadolu ya kadar yayılış göstermektedir. Bu türün bilinen diğer alt türleri olan D. scabricolle nakhiczevanum Danilevsky, 1999 ve D. scabricolle paiz Danilevsky, 1999 sadece Kafkasya da mevcuttur. Braun (1978) a göre, Transkafkasya dan D. scabricolle v. sevangensis olarak tanımlanmış olan D. sevangense Reitter, 1889 belirgin bir türdür. Braun (1978) belirtmiştir ki, bu takson D. scabricolle den belirgin olarak ayrıdır. Danilevsky (2006b) ye göre, - sevangense Reitter, 1889 D. scabricolle nin bir alt türüdür. Fuchs et Breuning (1971) deki Van İli (Kuzgunkıran ve Özalp) nden verilen kayıtlar büyük olasılıkla D. scabricolle caramanicum a aittir. Yine Breuning et Villiers (1967) de D. s. m. corpulentum olarak verilen Bursa İli (Uludağ) kaydı çok büyük olasılıkla D. scabricolle balikesirense ye aittir. Bu çalışmada incelenen

32 18 örnekler nominatif alt tür olan D. scabricolle scabricolle Dalman, 1817 ye ait olup, bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Korotip SW-Asiatic (Anatolo-Caucasian + Irano-Caucasian + Irano-Anatolian) Tribus PTEROPLIINI Cins Niphona Mulsant, 1839 [Tip tür: Niphona picticornis Mulsant, 1839] Niphona picticornis Mulsant, 1839 İncelenen Materyal: Osmaniye: Hasanbeyli, Kalecik, , 2 örnek. Türkiye Kayıtları (ANT-HT-IC-KA-MG-TUR) Hatay (Akbez) (Fairmaire, 1884); Türkiye (İyriboz, 1940; Bodenheimer, 1941; Bodenheimer, 1958; İren & Ahmed, 1973); Antalya: Manavgat (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); İçel: Erdemli, Kahramanmaraş: Andırın, Antalya: Alanya (Adlbauer, 1988); Antalya (Manavgat), İçel den Muğla (Dalaman) ya kadar (Lodos, 1998); Tüm Akdeniz (Sama, 2002); Antalya (Tozlu ve ark., 2003); Muğla: Fethiye (Günlüklü mevkii) (Özdikmen & Hasbenli, 2004). Yayılış Arnavutluk, Balearik Adaları (Mallorca, Menorca, Ibiza ve Formentera Adaları), Bosna-Hersek, Bulgaristan, Korsika, Girit, Hırvatistan, Kıbrıs, Fransa, Yunanistan,

33 19 İtalya, Malta, Sardunya, Sicilya, İspanya, Yugoslavya (Sırbistan, Kosova, Voyvodina, Karadağ), Yakın Doğu, Kuzey Afrika (Cezayir, Fas, Libya, Tunus), Ürdün, Suriye, Türkiye. Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de güney kısımlarda oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Korotip Mediterranean Tribus TETROPINI Cins Tetrops Stephens, 1829 [Tip tür: Leptura praeusta Linnaeus, 1758] Yorumlar Tetraopes cins ismi Dalman, 1817 tarafından tip türü olmadan teklif edilmiş ve Thomson (1864) daha sonra Lamia tornator Fabricius, 1775 i Tetraopes Dalman, 1817 nin tip türü olarak nitelendirmiştir. Sonra, Tetrops cinsi Kirby, 1826 tarafından Cerambyx tetrophthalmus Förster, 1771 in bir junior sinonimi olan Lamia tornator Fabricius, 1775 in tip türüyle kurulmuştur. Hali hazırda, Tetraopes Dalman, 1817 Cerambycidae (Lamiinae: Tetraopini) içinde geçerli bir cins ismidir ve Tetrops Kirby, 1826 Tetraopes Dalman, 1817 nin bir junior objektif sinonimidir. Tetrops Kirby, 1826 cins ismi ICZN ye göre hala geçerli olan bir isimdir. Diğer taraftan, Tetrops cinsi Stephens, 1829 tarafından Leptura praeusta Linnaeus, 1758 in tip türleriyle kurulmuştur. Zira, Tetrops Stephens, 1829 en azından Polyopsia Mulsant, 1839 ve Oberopa Haldeman, 1873 olarak iki sinonime sahiptir. Bununla beraber,

34 20 Tetrops ismi Zoological Code (ICZN, 1999) un maddesine göre kullanılmaya devam edilmelidir. Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758) = ssp. praeusta Linnaeus, 1758 = ssp. algirica Chobaut, 1893 İncelenen Materyal Osmaniye: Zorkun-Erzin Yolu, 5. km, N E , 989 m, , 6 örnek. Türkiye Kayıtları (AN-ANT-BI-CO-IS-NI-SA-SM-SN-TRA-TUR) Sakarya: Sapanca, Niğde: Çamardı, Antalya: Toros Dağları (Bodemeyer, 1900); Türkiye: Ankara T. praeustus v. angorensis olarak (Winkler, ); İstanbul: Polonezköy (Demelt, 1963); Çorum: İskilip Tetrops praeustus angorensis olarak (Breuning et Villiers, 1967); Ankara: Kızılcahamam (Gfeller, 1972); Sinop: Dranaz Dağı (Sama, 1982); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama, 2002); Çorum: İskilip (Öymen, 1987); Bilecik (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Samsun, İçel (Özdikmen ve ark., 2005); Ankara: Şereflikoçhisar- Evren arası (Özdikmen, 2006). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, Korsika, İtalya, Sicilya, Sardunya, Malta, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Girit, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Belçika, Hollanda, Danimarka, Almanya, Lüksemburg, İngiltere, İrlanda, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Norveç, Polonya, İsveç, Finlandiya, Estonya, Letonya,

35 21 Litvanya, Belarus, Ukrayna, Kırım, Moldova, Rusya nın Avrupa Kısmı), Kuzey Afrika (Cezayir), Sibirya, Moğolistan, Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye. Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de nominatif alt türle temsil edilir ve özellikle de Türkiye nin batı yarısında oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Sama (2002) ya göre, Güney Türkiye (Antalya nın kuzeyinden Hatay ın doğusuna kadar) deki bireyler Avrupa daki bireylerden farklıdırlar. Bilinen diğer alt tür olan T. praeusta algirica (Chobaut, 1893) Kuzey Afrika (Cezayir) da bulunur. Bunun yanında, Holzschuh (1981) a göre, T. gilvipes (Faldermann, 1837) T. praeusta nın bir alt türü olarak sayılmalıdır. Fakat Özdikmen, 2007 bu konuda Holzschuh (1981) ile aynı görüşü paylaşmamaktadır. Korotip Palearctic Tribus PHYTOECIINI Cins Oberea Dejean, 1835 [Tip tür: Cerambyx oculatus Linnaeus, 1758] Alt cins Oberea Dejean, 1835 [Tip tür: Cerambyx oculatus Linnaeus, 1758] Oberea linearis (Linnaeus, 1761) İncelenen Materyal Osmaniye: Yarpuz girişi, N 37 o E 36 o , 930 m, , 1 örnek.

36 22 Türkiye Kayıtları (ART-GI-HT-IS-OR-RI-TB-TUR) Trabzon, Giresun, Rize, Ordu, Karadeniz Bölgesi (Bodenheimer, 1941, 1958); Türkiye (Alkan, 1946; Acatay, 1948, 1961, 1963, 1968; Erdem, 1968; Önder ve ark., 1987; Toros, 1996; Sama, 2002); Karadeniz Bölgesi (Nizamlıoğlu, 1957; Çanakçıoğlu, 1983); İstanbul: Polonezköy (Demelt & Alkan, 1962); Rize: Fındıklı, Hatay: İskenderun (Breuning et Villiers, 1967); Trabzon, Giresun, İstanbul: Polonezköy, Karadeniz Bölgesi (İren & Ahmed, 1973); Giresun: Görele (Öymen, 1987); İstanbul-Rize arası (Lodos, 1998); Rize: İkizdere, Trabzon: Akçaabat, Artvin: Kafkasör (Alkan, 2000). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, İtalya, Sicilya, Sardinya, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Yunanistan, Bulgaristan, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Belçika, Hollanda, Danimarka, Almanya, Lüksemburg, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Norveç, Polonya, İsveç, Litvanya, Belarus, Ukrayna, Kırım, Moldova, Rusya nın Avrupa kısmı), Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye. Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, çoğunlukla Türkiye nin kuzeyinde yayılış göstermektedir. Korotip European.

37 23 Cins Oxylia Mulsant, 1863 [Tip tür: Oxylia duponcheli Brullé, 1832] Oxylia duponcheli (Brullé, 1832) İncelenen Materyal Osmaniye: Bahçe, Kızlaç, N E , 761 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AK-AN-ART-ES-IC-KA-KM-MA-MN-OS-TUR) Malatya (Heyden,1888); Eskişehir, Manisa: Demirci (Gül-Zümreoğlu, 1972); Türkiye (Lodos, 1998); Ankara: Bağlum / Kızılcahamam (Güvem) (Özdikmen ve ark., 2005); Artvin: Yusufeli (Şahinkaya Tepesi), Osmaniye: Zorkun Yaylası Yolu (Olukbaşı mevkii) (Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Çal Dağı (Özdikmen & Demir, 2006); Aksaray: Aksaray-Ulukışla yolu 8. km, İçel: Fındıkpınarı girişi, Mut- Karaman yolu (Gökçeören Çamlığı), Karaman: Ayrancı-Ereğli yolu 30. km (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Göksun (Göksun-Çardak) (Özdikmen & Okutaner, 2006). Yayılış Avrupa (Arnavutluk, Makedonya, Yunanistan, Bulgaristan), Türkiye. Yorumlar Bu tür Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Korotip Turano-Mediterranean (Balkano-Anatolian).

38 24 Cins Pilemia Fairmaire, 1864 [Tip tür: Phytoecia tigrina Mulsant, 1851] Yorumlar için Phytoecia Dejean, 1821 bakınız. Pilemia annulata Hampe, 1852 = ssp. annulata Hampe, 1852 = ssp. wawerkana Reitter, 1905 Türkiye Kayıtları (ADY-KAR-SV-TUR) Doğu Anadolu (Winkler, ); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); Adıyaman: Nemrut Dağı P. annulata wawerkana olarak (Rejzek & Hoskovec, 1999); Kars: Sarıkamış (Horasan ın 80 km kuzeydoğusu), Sivas: Kurbağalıbeli geçidi (Zara nın kuzeyi) (Rejzek ve ark., 2001). Yayılış Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Suriye. Yorumlar Bu tür Türkiye de özellikle Türkiye nin doğu yarısında olmak üzere, büyük olasılıkla oldukça geniş bir yayılışa sahiptir ve iki alt tür ile temsil edilmektedir. P. annulata wawerkana Reitter, 1905 sadece Türkiye nin güneyinde ve nominatif alt tür olan P. annulata annulata Hampe, 1852 ise Türkiye nin özellikle kuzey ve doğu kısımlarında bulunur. Bu çalışmada incelenen örnekler P. annulata wawerkana Reitter, 1905 e aittir.

39 25 Korotip SW-Asiatic (Anatolo-Caucasian + Irano-Caucasian + Irano-Anatolian). Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905 İncelenen materyal Osmaniye: Bahçe, Kızlaç Köyü, Aslanlı Beli, N 37 o E 36 o 38 01, 768 m, , 3 örnek. Türkiye Kayıtları (ADY) Adıyaman: Nemrut Dağı P. annulata wawerkana olarak (Rejzek & Hoskovec, 1999). Yayılış Türkiye, Suriye. Yorumlar Bu alt tür ve dolayısı ile tür Osmaniye İli ve dolayısı ile Akdeniz Bölgesi için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de sadece Suriye nin kuzeyinde yer alan güney kısımlarda yayılış göstermektedir. Pilemia hirsutula (Frölich, 1793) = ssp. hirsutula Frölich, 1793 = ssp. homoiesthes Ganglbauer, 1915

40 26 İncelenen Materyal Osmaniye: Boğaz Yaylası, N 37 o E 36 o , 713 m, , 1 örnek; Osmaniye: Zorkun yolu, Çiftmazı Mesire yeri, N 37 o E 36 o , 223 m, , 1 örnek; Osmaniye: Issızca, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (ADY-AF-ANT-BI-BY-EZ-HA-IC-IP-IZ-KAR-KN-TUR) Konya: Meram (Bodemeyer, 1900); Bilecik (Bodemeyer, 1906); Türkiye (Winkler, ; Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); İzmir: Bergama (Demelt & Alkan, 1962); İzmir: Pergamon, İçel: Namrun (Demelt, 1963); Erzurum (Breuning et Villiers, 1967); Erzurum ve çevresi (Özbek, 1978); Antalya Demelt, 1961 (Ex. Öymen, 1987); İçel: Erdemli (Adlbauer, 1988); Adıyaman: Nemrut Dağı (Rejzek & Hoskovec, 1999); Hakkari (Rejzek ve ark., 2001); Bayburt: Maden, Erzurum: Akdağ, Çat, Ilıca (Atlıkonak), İspir (Madenköprübaşı), Oltu, Pasinler (Çalıyazı), Şenkaya (Hoşköy), Turnalı, Tortum (Söğütlü), Kars: Sarıkamış (Karakurt, Şeytangeçmez) (Tozlu ve ark., 2003); Isparta: Yalvaç (Bağkonak, Sultan Dağları) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Afyon: Ermen vadisi (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (İtalya, Arnavutluk, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Bulgaristan, Romanya, Macaristan, Slovakya, Ukrayna, Kırım, Rusya nın Avrupa kısmı, Kazakistan ın Avrupa kısmı), Sibirya, Türkmenistan, Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Suriye. Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahiptir ve Türkiye de nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Bilinen diğer

41 27 alt tür olan P. hirsutula homoiesthes Ganglbauer, 1915 çoğunlukla Orta Asya (Türkmenistan, Kazakistan) da görülmektedir. Sudre (2000) ye göre, Phytoecia moreana Breuning, 1943, Phytoecia ciliciae Breuning, 1951 ve Oxylia androsensis Breuning, 1963 are Pilemia hirsutula (Frölich, 1793) nın sinonimleridir. Korotip Turano-Mediterranean (Turano-E-Mediterranean). Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984) İncelenen materyal Osmaniye: Bahçe, Kızlaç Köyü, Aslanlı Beli, N 37 o E 36 o 38 01, 768 m, , 2 örnek. Türkiye Kayıtları (IC-OS) Tip lokalite olarak: Türkiye: Cilician Taurus: İçel: Namrun (Holzschuh, 1984); Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); İçel: Arslanköy (Rejzek ve ark., 2001); Osmaniye: Hasanbeyli (Özdikmen in Kurzawa ile kişisel iletişimi, 2005). Yayılış Türkiye. Yorumlar Bu tür Türkiye de sadece Akdeniz Bölgesi nde olacak şekilde güney kısımlarda yayılış göstermektedir. Türkiye için endemik bir türdür.

42 28 Korotip Anatolian. Cins Coptosia Fairmaire, 1864 [Tip tür: Phytoecia compacta Menetries, 1832] Yorumlar için Phytoecia Dejean, 1821 bakınız. Coptosia bithynensis Ganglbauer, 1884 İncelenen Materyal Hatay: Antakya, Saint Pierre Kilisesi civarı, N 16 o E 36 o 10 21, 210 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-ADY-BI-BS-DI-EL-EZ-IC-IP-IZ-MU-OS-TUR) Tip lokalite: Turkey: Brussa (Bursa) (Ganglbauer, 1884); Bilecik (Bodemeyer, 1906); Türkye (Winkler, ; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); İzmir: Bergama (Demelt & Alkan, 1962); Adana: Kozan, Isparta: Eğirdir, İçel: Çamlıyayla, İzmir: Bergama Conizonia bithynensis Ganglbauer olarak (Demelt, 1963); Osmaniye: Nurdağı Geçidi (Adlbauer, 1988); Adıyaman: Karadut Köyü çevresi (Rejzek & Hoskovec, 1999); Elazığ: Gözeli, Adıyaman: Nemrut Dağı (Karadut çevresi) (Rejzek ve ark., 2001); Diyarbakır, Erzurum, Muş (Tozlu ve ark., 2003). Yayılış Avrupa (Bulgaristan,?Romanya), Kafkasya (Ermenistan), Türkiye.

43 29 Yorumlar Bu tür Hatay İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış alanına sahiptir. Korotip Turano-Mediterranean (Turano-Balkan). Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) İncelenen Materyal Osmaniye: Osmaniye-Gaziantep yolu 5. km., , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (ADY-HA-TUR) Hakkari: Habur deresi vadisi (Beytüşşebap) (Adlbauer, 1992); Adıyaman: Karadut köyü çevresi (Rejzek & Hoskovec, 1999); Güneydoğu Anadolu (Sama & Rapuzzi, 2000). Yayılış Türkiye, Suriye, Kıbrıs, Filistin, İsrail. Yorumlar Bu tür Osmaniye İli ve dolayısı ile Akdeniz Bölgesi için yeni kayıt niteliğinde olup, çoğunlukla Türkiye nin güneydoğu kısımlarında yayılış göstermektedir.

44 30 Korotip E-Mediterranean (Palaestino-Cypriato-Taurian). Cins Helladia Fairmaire, 1864 [Tip tür: Saperda millefolii Adams, 1817] Yorumlar için Phytoecia Dejean, 1821 bakınız. Helladia adelpha Ganglbauer, 1885 İncelenen Materyal Osmaniye: Hasanbeyli, N 37 o E 36 o 32 24, 711 m, , 2 örnek; Osmaniye: Bahçe, Horu Çayı civarı, N E , 562 m, , 1 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 29, 514 m, , 1 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-GA-HT-IC-MR-TUR) Tip lokalite olarak: Türkiye: Hatay: Akbez (Ganglbauer, 1885); Anadolu (Winkler, ); Mardin: Sultan - Fuchs et Breuning, 1971 (Ex. Holzschuh, 1980); Gaziantep H. orbicollis Reiche et Saulcy, 1858 olarak - Demelt, 1963 (Ex. Öymen, 1987); Adana: Misis, Feke H. orbicollis Reiche et Saulcy, 1858 olarak (Adlbauer, 1992); Türkiye (Lodos, 1998); İçel: Gülek, Namrunkale (Çamlıyayla, Sebil köyü) (Rejzek ve ark., 2001). Yayılış Türkiye, Ermenistan.

45 31 Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, çoğunlukla Türkiye nin güney ve doğu kısımlarında yayılış göstermektedir. Danilevsky (2005a) belirtmiştir ki, Danilevsky & Kadlec (1990) Biurakan civarından Ph. (Helladia) orbicollis e ait 3 örnek toplamışlardır. S. Kadlec (2002) Sama & Rapuzzi (2000) nin fikrini kabul etti ve Helladia orbicollis i Lübnan için endemik saydı. Bu durumda Türkiye den Ermenistan a kadar olan alanda bu türün yerini Helladia adelpha (Gangl.) almaktadır. Rejzek, Sama & Alziar (2001) a göre, Helladia adelpha (Gangl.) H. orbicollis in bir alt türüdür. Fakat Sama & Rejzek (2001) e göre Helladia adelpha (Ganglb., 1885) ayrı bir türdür. Şu an için ben bu son durumu kabul ediyorum. Tarafımızdan da kabul gören bu son duruma uygun olarak Türkiye den H. orbicollis Reiche et Saulcy, 1858 olarak verilmiş olan eski kayıtlar da H. adelpha Ganglbauer, 1885 e ait olmalıdır. Korotip SW-Asiatic (Anatolo-Caucasian). Helladia humeralis (Waltl, 1838) İncelenen Materyal Osmaniye: Yaylalık Köyü-Türkoğlu yolu, N 36 o E 36 o , 701 m, , 1 örnek; Osmaniye: Zorkun yolu, Çiftmazı Mesire yeri, N 37 o E 36 o , 223 m, , 1 örnek; Osmaniye: Yarpuz girişi, N 37 o E 36 o , 930 m, , 5 örnek; Osmaniye: Hasanbeyli, N 37 o E 36 o 32 24, 711 m, , 3 örnek; Osmaniye: Toprakkale, N 37 o E 36 o 08 11, 107 m, , 3 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç Köyü, Aslanlı Beli, N 37 o E 36 o 38 01, 768 m, , 1 örnek; Osmaniye: Kaypak, N E , 742 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç, N E , 761 m, , 2 örnek; Osmaniye, Bahçe, N

46 32 E , 540 m, , 2 örnek; Hatay: Kırıkhan Belen Yolu, Kıcı, N 36 o E 36 o 16 37, 481 m, , 16 örnek; Hatay: Hassa Kırıkhan Yolu, Kırıkhan a 10 km kala, N 36 o E 36 o 23 35, , 11 örnek; Hatay: Hassa Kırıkhan Yolu 20. km, N 36 o E 36 o 24 38, 145 m, , 1 örnek; Hatay: Serinyol, N 36 o E 36 o 13 02, 115 m, , 3 örnek; Hatay: Alahan Kalesi, N 36 o E 36 o 11 34, 147 m, , 10 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 16 örnek; Hatay: Samandağı, Hüseyinli Köyü, N 36 o E 36 o 04 29, 149 m, , 1 örnek; Hatay: Samandağı, Üzengili Köyü, N 36 o E 36 o 04 04, 141 m, , 1 örnek; Gaziantep: Akbez, Gülpınarı Yaylası, N 36 o E 36 o , 617 m, , 1 örnek; Gaziantep: Fevzipaşa Islahiye Yolu, N 37 o E 36 o 38 27, 542 m, , 32 örnek; Gaziantep: Fevzipaşa, Türkbahçe Köyü, N E , 521 m, , 3 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-ADY-AK-AM-AN-ANT-AY-BU-DE-DI-ED-ES-HA-HT-IC-IP-IZ-KA-KN- MN-NI-OS-US-TUR) Türkiye Saperda humeralis Waltl, 1838 in tip lokalitesi olarak; Konya: Meram (Bodemeyer, 1900); Türkiye (Winkler, ; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000); İzmir: Bornova, Efes (Demelt & Alkan, 1962); Amasya, Edirne (Breuning et Villiers, 1967); Hakkari: Yüksekova, Hatay: Yenişehir, Antakya (Reyhanlı) (Fuchs et Breuning, 1971); İzmir: Bornova, Eskişehir (Gül-Zümreoğlu, 1972); Eskişehir, İçel: Anamur (Ex. Gül-Zümreoğlu, 1975); Ankara: Eymir Gölü civarı, Isparta: Kovada, İzmir: Bornova (Doğanlar Köyü), Tire, Gümüşsu, Kuşadası, Menemen (Aliağa), Torbalı (Pamukyazı), Selçuk (Efes), Denizli: Merkez, Buldan, Sarayköy, Manisa: Salihli (Gökköy), Aydın: Nazilli (Gül- Zümreoğlu, 1975); Konya: Beyşehir, Adana: Misis, Hatay: Topboğazı, Osmaniye: Fevzipaşa, Burdur: Bucak, İçel: Silifke (Mut) (Adlbauer, 1988); Adıyaman: Karadut Köyü çevresi (Rejzek & Hoskovec, 1999); Antalya: Gündoğmuş, Perge çevresi, İçel: Namrunkale (Çamlıyayla, Sebil Köyü) (Rejzek ve ark., 2001); Manisa: Muradiye (Tezcan & Rejzek, 2002); Adana: Merkez, Diyarbakır: Silvan (Tozlu ve ark., 2003);

47 33 Uşak: Ulubey (Ovacık Köyü, Gökgöz Tepesi) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Hatay: İskenderun (Topboğazı), İzmir: Kuşadası, Bornova (Doğanlar), Merkez, Torbalı, Manisa: Salihli (Özdikmen ve ark., 2005); Niğde: Çamardı (Dikilitaş), Kahramanmaraş: Çakalçullu yolu (Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Şereflikoçhisar, Aksaray: Ankara çıkışı (Ekecik Deresi), Niğde: Araplı-Höyük arası (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Göksun (Mehmetbey Köprüsü çevresi, Küçüksu Köyü, Göcük Yaylası), Elbistan (Elbistan-Taşburun yolu, Taşoluk, Karaelbistan, Cumhuriyet mevkii), Ekinözü, Afşin (Tanır, Yeşiloba, Karasalgan), Pazarcık (Şahintepe Köyü, Büyük Nacar, Armutlu Köyü, Sakarkaya Köyü, Evri-Karahöyük yolu, Evri (Küçükcennetpınarı)), Merkez (Kavaklı) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Konya: Beyşehir (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (Yunanistan), Kafkasya (Azerbeycan), Türkiye, İran, Suriye, Filistin. Yorumlar Bu tür Gaziantep İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de geniş bir yayılışa sahiptir. Muhtemelen biri Türkiye nin kuzeyinde diğeri de Türkiye nin güneyinde yayılış gösteren iki alt tür ile temsil edilmektedir. Bunun yanında, Danilevsky (2005b) ye göre, bu tür Balkanlar, Kafkasya, Yakın Doğu ve İran da nominatif alt türü ile temsil edilmektedir. Korotip E-Mediterranean (Palaestino-Cyprioto-Taurian + NE-Mediterranean). Helladia millefolii (Adams, 1817) = ssp. millefolii Adams, 1817 = ssp. alziari Sama, 1992

48 34 Türkiye Kayıtları (ADY-EZ-HT-IS-KA-KAR-KN-KO-KS-OS-YA-TUR) Türkiye (Winkler, ; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); Hatay: Arsuz (Fuchs et Breuning, 1971); Kocaeli, Yalova (Gfeller, 1972); Hatay: İskenderun Demelt, 1963 (Ex. Öymen, 1987); Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); Adıyaman: Nemrut Dağı (Rejzek & Hoskovec, 1999); Güneydoğu Anadolu H. millefolii alziari olarak (Sama & Rapuzzi, 2000); Erzurum: Körsu, İstanbul: Kumburgaz (Rejzek ve ark., 2001); Erzurum: Ilıca (Atlıkonak), Kars: Sarıkamış (Karakurt, Şeytangeçmez) (Tozlu ve ark., 2003); Akdeniz Bölgesi nin güneydoğusu H. millefolii alziari olarak (Tozlu ve ark., 2003); Konya: Sultanhanı (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Nurhak (Alçiçek village), Ekinözü (Aşağıörten), Göksun (Mehmetbey, Kireçköy, Göksun-Çardak yolu), Pazarcık (Aksu köprüsü, Kocalar köyü), Çağlayancerit, Andırın-Çokak yolu (Özdikmen & Okutaner, 2006); Kastamonu: Ilgaz-Tosya yolu (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (Girit, Bulgaristan, Kırım, Rusya nın Avrupa kısmı), Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Suriye, Kıbrıs, Ürdün. Yorumlar Bu tür Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahip olup, iki alt türle temsil edilmektedir. Bunlardan biri Kıbrıs ve Türkiye den tanımlanmış olan H. millefolii alziari Sama, 1992 olup, Türkiye nin güneyinde bulunur. Diğeri nominatif alt tür olan H. millefolii millefolii (Adams, 1817) olup, Türkiye nin diğer kısımlarında yayılış göstermektedir. Bu alt türlerin Türkiye yayılışlarında eski kayıtlar bakımından bir karışıklık söz konusudur. Eski kayıtlar içerisinde Türkiye nin güneyinden verilmiş olan Hatay: Arsuz (Fuchs et Breuning, 1971), Hatay: İskenderun Demelt, 1963 (Ex. Öymen, 1987), Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988), Adıyaman: Nemrut Dağı (Rejzek & Hoskovec, 1999) ve

49 35 Kahramanmaraş: Nurhak (Alçiçek village), Ekinözü (Aşağıörten), Göksun (Mehmetbey, Kireçköy, Göksun-Çardak yolu), Pazarcık (Aksu köprüsü, Kocalar köyü), Çağlayancerit, Andırın-Çokak yolu (Özdikmen & Okutaner, 2006) kayıtlarının da H. millefolii alziari Sama, 1992 ye ait olmaları beklenen bir durumdur. Bu çalışmada incelenen örnekler H. millefolii alziari Sama, 1992 ye aittir. Korotip E-Mediterranean (Palaestino-Cyprioto-Taurian + NE-Mediterranean). Helladia millefolii alziari Sama, 1992 İncelenen materyal Osmaniye: Bahçe, Kızlaç Köyü, Aslanlı Beli, N 37 o E 36 o 38 01, 768 m, , 2 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç, N E , 761 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kabacalı Köyü, N E , 722 m, , 5 örnek; Hatay: Harbiye, N 36 o E 36 o 08 41, 273 m, , 2 örnek; Hatay: Harbiye - Yayladağı Yolu, N 36 o E 36 o 08 41, 275 m, , 1 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (ADY-HT-KA-OS) Hatay: Arsuz H. millefolii millefolii (Adams, 1817) olarak (Fuchs et Breuning, 1971); Hatay: İskenderun Demelt, 1963 H. millefolii millefolii (Adams, 1817) olarak (Ex. Öymen, 1987); Osmaniye: Nurdağı geçidi H. millefolii millefolii (Adams, 1817) olarak (Adlbauer, 1988); Adıyaman: Nemrut Dağı H. millefolii millefolii (Adams, 1817) olarak (Rejzek & Hoskovec, 1999); Güneydoğu Anadolu H. millefolii alziari olarak (Sama & Rapuzzi, 2000); Akdeniz Bölgesi nin güneydoğusu H. millefolii alziari olarak (Tozlu ve ark., 2003); Kahramanmaraş: Nurhak (Alçiçek

50 36 village), Ekinözü (Aşağıörten), Göksun (Mehmetbey, Kireçköy, Göksun-Çardak yolu), Pazarcık (Aksu köprüsü, Kocalar köyü), Çağlayancerit, Andırın-Çokak yolu H. millefolii millefolii (Adams, 1817) olarak (Özdikmen & Okutaner, 2006). Yayılış Avrupa (Girit), Türkiye, Suriye, Kıbrıs, Ürdün. Yorumlar Bu alt tür Türkiye nin sadece güney kısımlarında bir yayılışa sahiptir. Cins Musaria Thomson, 1864 [Tip tür: Saperda affinis Panzer, 1795 = Leptura affinis Harrer, 1784] Yorumlar için Phytoecia Dejean, 1821 e bakınız. Musaria astarte (Ganglbauer, 1885) = ssp. astarte (Ganglbauer, 1885) = ssp. lederi Pic, 1899 = ssp. perrini (Pic 1891) İncelenen Materyal Gaziantep: Fevzipaşa, N E , 1126 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-ADY-IC-NI-OS-TUR) Tip Lokalite: Türkiye (Ganglbauer, 1885); Türkiye (Winkler, ; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Danilevsky, 2002); Niğde: Ulukışla (Demelt, 1967); Osmaniye: Nurdağı Geçidi, İçel: Silifke, Mut (Adlbauer, 1988); Adana:

51 37 Nurdağı Geçidi (Rejzek ve ark., 2001); Osmaniye: Hasanbeyli (Hoskovec & Rejzek, 2003); Musaria astarte lederi Pic, 1899 olarak Niğde: Bor (Çiftehan) (Fuchs et Breuning, 1971); Adıyaman: Nemrut Dağı (Rejzek & Hoskovec, 1999; Rejzek ve ark., 2001; Hoskovec & Rejzek, 2003); Türkiye (Danilevsky, 2002); Musaria astarte perrini Pic, 1891 olarak Güneydoğu Anadolu (tip form şeklinde) (Sama & Rapuzzi, 2000). Yayılış Türkiye, Yakın Doğu, Suriye, Lübnan, Kafkasya, Transkafkasya, Gürcistan, Azerbaycan, Ermenistan. Yorumlar Bu tür Gaziantep İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de güney kısımda genişçe bir yayılışa sahiptir. Türkiye de nominatif alt türle temsil edilmektedir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Bilinen diğer iki alt türü, M. astarte lederi (sadece Kafkasya da bulunur) ve M. astarte perrini (sadece Suriye ve Lübnan da bulunur) dir. Korotip SW-Asiatic Cins Neomusaria Plavilstshikov, 1928 [Tip tür: Saperda balcanica Frivaldsky, 1835] Yorumlar için Phytoecia Dejean, 1821 bakınız.

52 38 Neomusaria merkli (Ganglbauer, 1884) İncelenen Materyal Osmaniye: Zorkun yolu, Çiftmazı Mesire yeri, N 37 o E 36 o , 223 m, , 2 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-ADY-AM-AN-ES-IC-KN-NI-OS-TRA-TUR) Tip lokalitesi: Türkiye: İçel: Gülek (Ganglbauer, 1884); Türkiye (Winkler, ; Lodos, 1998); Niğde: Çiftehan, İçel: Namrun Phytoecia merkli m. alepensis Pic olarak (Demelt, 1967); Eskişehir, Osmaniye: Nurdağı geçidi, Niğde: Çiftehan (Adlbauer, 1988); Amasya, Adana -inapicalis Pic, 1905 olarak (Sama, 1993); Adıyaman: Nemrut Dağı (Rejzek & Hoskovec, 1999); Niğde: Çiftehan (Alihoca), Osmaniye: Hasanbeyli çevresi (Nurdağı geçidi), Adıyaman: Nemrut Dağı (Karadut civarı), İçel: Erdemli (Rejzek ve ark., 2001); Konya (Tozlu ve ark., 2003); Ankara: Çal Dağı, Kızılcahamam (Soğuksu Milli Parkı) (Özdikmen & Demir, 2006). Yayılış Türkiye, Suriye, Ürdün. Yorumlar Bu tür Türkiye de muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahiptir. Korotip SW-Asiatic.

53 39 Neomusaria waltli Sama, 1991 İncelenen Materyal Osmaniye: Haraz Yaylası, N 37 o E 36 o , 713 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-IC-TUR) Türkiye Ganglbauer, 1884; - Plavilstshikov, 1930; - Breuning, 1951 (Ex. Sama, 1993); Adana, Türkiye nin güneydoğu kıyıları (Sama, 1993); İçel: Arslanköy (Rejzek ve ark., 2001). Yayılış Türkiye, Suriye, Filistin, Ürdün, Lübnan. Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiyenin sadece güney kıyı kısımlarında bir yayılışa sahiptir. Sama (1993) belirtmiştir ki, batı ve orta Anadolu dan verilen tüm eski kayıtlar yeni tür olan N. pauliraputii Sama, 1993 e ait olmalıdır. Bu nedenle N. waltli Sama, 1991 olarak Özdikmen ve ark. (2005) tarafından verilmiş olan Çankırı: Çerkeş kaydı da N. pauliraputii Sama, 1993 e ait olmalıdır. Korotip E-Mediterranean (Palaestino-Taurian).

54 40 Cins Phytoecia Dejean, 1835 [Tip tür: Saperda cylindrica Fabricius, 1775 = Cerambyx cylindricus Linnaeus, 1758] Yorumlar Pilemia Fairmaire, 1864, Coptosia Fairmaire, 1864, Cardoria Mulsant, 1862, Helladia Fairmaire, 1864, Musaria Thomson, 1864, Neomusaria Plavilstshikov, 1928, Opsilia Mulsant, 1862 ve Blepisanis Pascoe, 1866 bazı yazarlar tarafından Phytoecia Dejean, 1835 in birer alt cinsi olarak kabul edilmektedir. Cins Phytoecia caerulea (Scopoli, 1772) = ssp. caerulea Scopoli, 1772 = ssp. baccueti Brullé, 1832 = ssp. gilvimana Ménetries, 1832 = ssp. bethseba Reiche & Saulcy, 1858 İncelenen Materyal Osmaniye: Sarpınağzı Köyü, N 37 o E 36 o , 72 m, , 1 örnek; Osmaniye: Akyar Köyü, N 37 o E 36 o , 230 m, , 3 örnek; Osmaniye: Bahçe, Bahçeye 5 km kala, N 37 o E 36 o , 516 m, , 2 örnek; Osmaniye: Kumarlı-Kazmaca, Köyleri arası, N 37 o E 36 o , 147 m, , 4 örnek; Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o , 99 m, , 8 örnek; Osmaniye: Kaypak, N 37 o E 36 o , 652 m, , 1 örnek; Osmaniye: Hasanbeyli, N 37 o E 36 o 32 24, 711 m, , 3 örnek; Osmaniye: Bahçe, Taşoluk Köyü, N 37 o E 36 o 29 45, 514 m, , 7 örnek; Osmaniye: Issızca Köyü, N 37 o E 36 o 20 46, 139 m, , 3 örnek; Osmaniye: Kaypak, N 37 o E 36 o 27 38, 524 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç Köyü, Aslanlı Beli, N 37 o E 36 o 38 01, 768 m,

55 , 3 örnek; Osmaniye: Castabala (Hieropolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o 11 01, 90 m, , 11 örnek; Osmaniye: Kırıklı Köyü, N 37 o E 36 o 25 38, 470 m, , 1 örnek; Hatay: Hassa Kırıkhan Yolu 20. km, N 36 o E 36 o 24 38, 145 m, , 5 örnek; Hatay: Alahan Kalesi, N 36 o E 36 o 11 34, 147 m, , 2 örnek; Hatay: Hassa Kırıkhan Yolu, Kırıkhan a 10 km kala, N 36 o E 36 o 23 35, , 2 örnek; Hatay: Harbiye, N 36 o E 36 o 08 41, 273 m, , 1 örnek; Hatay: Harbiye - Yayladağı Yolu, N 36 o E 36 o 08 41, 275 m, , 2 örnek; Hatay: Yayladağ, N 35 o E 36 o 06 52, 787 m, , 1 örnek; Hatay: Erzin, Erzin İçmeler Mevki, N 36 o E 36 o , 294 m, , 2 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 19 örnek; Gaziantep: Nurdağı, İslahiye Çıkışı, N 37 o E 36 o , 510 m, , 1 örnek; Gaziantep: Nurdağı, İslahiye Çıkışı 5. km, N 37 o E 36 o , 490 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-AF-AK-AN-ANT-AY-BI-BO-BU-DE-DU-ES-EZ-IC-IP-IS-IZ-KA-KM-KN- KR-KS-KU-KY-MG-MN-NE-NI-OS-SM-SV-YO-TRA-TUR) Türkiye Phytoecia rufimana var. baccueti olarak (Bodemeyer, 1900); Anadolu P. caerulea a. baccueti olarak (Winkler, ); İstanbul: Polonezköy, Alem Dağı, Beykoz, Anadoluhisarı, Çengelköy, İzmir: Merkez civarı, Kemalpaşa, Efes, Bergama, Antalya: Merkez civarı, Belkıs (Aspendos, Cumali), Antitoros Dağları (Bey Dağları, Korkuteli), Alanya ve çevresi, Isparta: Eğirdir ve çevresi P. caerulea baccueti olarak (Demelt & Alkan, 1962); Kütahya: Domaniç P. caerulea baccueti olarak (Breuning et Villiers, 1967); Samsun: Havza P. caerulea gilvimana olarak (Breuning et Villiers, 1967); Osmaniye: Toprakkale (Fuchs et Breuning, 1971); Konya: Akşehir, İzmir: Çeşme, Denizli: Sarayköy P. caerulea baccueti olarak (Tuatay ve ark., 1972); İzmir: Bornova, Kemalpaşa P. caerulea baccueti olarak (Gül- Zümreoğlu, 1972); Ankara: Beynam, Isparta: Merkez, Kovada, Burdur, İzmir: Gümüşsu, Çeşme, Bornova (Doğanlar Köyü), Kemalpaşa (Karabel), Tire, Menemen (Eminalem, Aliağa), Bayındır, Denizli: Sarayköy, Buldan, Manisa: Salihli (Gökköy),

56 42 Üçpınar, Keçiliköy, Alaşehir (Yeşilova), Kırkağaç, Aydın: İncirliova Phytoecia caerulea var. baccueti olarak (Gül-Zümreoğlu, 1975); Erzurum ve çevresi (Özbek, 1978); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama, 2002); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Bilecik, Burdur: Bucak P. caerulea baccueti olarak (Adlbauer, 1988); Aksaray P. caerulea gilvimana olarak (Adlbauer, 1988); Bilecik: Merkez, Denizli: Pamukkale, İzmir: Selçuk (Efes) P. caerulea baccueti olarak (Tozlu ve ark., 2003); Muğla: Fethiye, Burdur: Bucak (Çamlık Köyü), Adana: Feke (Musalar Köyü), Sivas: Ulaş (Merkez, Kurtlukaya Köyü), Yozgat: Saraykent çıkışı (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Konya: Gözlü, Akşehir, Merkez, Aydın, Kayseri, Ankara: Çubuk, Elmadağ, Polatlı, Ayaş (Ilıca), Bağlum, Merkez, Kazan, Beynam, Nevşehir: Merkez, Eskişehir: Seyitgazi, Isparta: Gölcük, Merkez, Manisa: Salihli (Gökköy) (Özdikmen ve ark., 2005); Adana: Pozantı (Özdikmen & Demir, 2006); Aksaray: Hasan Dağı (Aşağı Dikmen Köyü), Ağzıkarahan, Nevşehir-Aksaray girişi, Eskil (Eşmekaya), Belisırma, Doğantepe (Yalnızağaç mevkii), Nevşehir girişi, Niğde: Altunhisar (Merkez, Akçaören), Bor (Fesleğen Köyü), Ulukışla civarı, Ulukışla çıkışı, Nevşehir: Göre (Güvercinlik, Aşlık Dağı), Ankara: Şereflikoçhisar- Ankara yolu, Konya Makası-Şereflikoçhisar arası, Konya: Kulu, Cihanbeyli (Merkez, Karatepe), Güzelyazı yolu, İçel: Mut-Karaman yolu (Gökçeören çamlığı), Karaman: Ayrancı-Ereğli yolu 25. km (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Kahramanmaraş-Andırın yolu (Körsülü Köprüsü çevresi), Afşin (Tanır-Afşin yolu, Tanır), Pazarcık (Aksu Köprüsü) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Düzce: Yığılca (Gavur Pınarı, İğneler Dibektaş arası), Yığılca (Karakaş Köyü), Kastamonu: Araç yolu (Kastamonu Polis Ormanı), Karabük: Hanköy (Aşağıbağ mevkii), Bolu: Gerede Bolu yolu, Yeniçağa Gölü çevresi, Çamlık Köyü, Afyon: Işıklı Gölü (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, İtalya, Sicilya, Arnavutluk, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Çek Cumhuriyeti, Slovakya,?Litvanya, Belarus, Ukrayna, Kırım,

57 43 Moldova, Rusya nın Avrupa kısmı, Kazakistan ın Avrupa kısmı), Orta Asya, Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Filistin, Ürdün, Suriye, Lübnan. Yorumlar Bu tür Hatay ve Gaziantep İlleri için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de geniş bir yayılışa sahiptir. Türkiye de P. caerulea baccueti (Brullé, 1832) (Türkiye nin güney ve batısında), P. caerulea gilvimana Ménetries, 1832 (İç Anadolu nun doğusunda ve Kuzey Türkiye nin orta kısımlarında) ve P. caerulea caerulea (Scopoli, 1772) (Türkiye nin diğer kısımlarında, özellikle Trakya ve Türkiye nin kuzeydoğusunda) olmak üzere üç alt tür ile temsil edilmektedir. Bilinen diğer alt tür olan P. caerulea bethseba Reiche & Saulcy, 1858 ise Filistin, Irak, Ürdün, Lübnan ve Suriye de yayılış göstermektedir. Bu çalışmada incelenen örnekler nominatif alt tür olan P. caerulea caerulea (Scopoli, 1772) ya aittir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Korotip Turano-European. Phytoecia geniculata Mulsant, 1863 İncelenen Materyal Osmaniye: Kumarlı-Kazmaca, Köyleri arası, N 37 o E 36 o , 147 m, , 1 örnek; Osmaniye: Yarpuz girişi, N 37 o E 36 o , 930 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Horu Çayı civarı, N E , 562 m, , 1 örnek; Osmaniye: Kaypak, N E , 742 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kabacalı Köyü, N E , 722 m, , 1 örnek; Osmaniye: Hasanbeyli, Kalecik, N E , 535 m, , 4 örnek; Hatay: Dörtyol, Kuzuculu Beldesi, N 36 o E 36 o , 119 m, , 1 örnek; Hatay: Serinyol, N

58 44 E , 115 m, , 1 örnek; Hatay: Alahan Kalesi, N E , 147 m, , 2 örnek; Hatay: Hassa Kırıkhan Yolu 20. km, N E , 145 m, , 2 örnek; Hatay: Antakya, Saint Pierre Kilisesi civarı, N E , 210 m, , 4 örnek; Gaziantep: Akbez, Gülpınarı Yaylası, N 36 o E 36 o , 617 m, , 1 örnek; Gaziantep: Fevzipaşa Islahiye Yolu, N E , 542 m, , 8 örnek; Gaziantep: Nurdağı, N E , 814 m, , 2 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-AN-ANT-AY-BI-BS-BU-DE-ED-GA-HT-IC-IS-IZ-KA-KS-MN-OS-TRA- TUR) Tip lokalite: Yunanistan ve Türkiye: İstanbul P. geniculata Mulsant, 1863 ün tip lokalitesi olarak; Bilecik (Bodemeyer, 1900); Trakya (Winkler, ); Anadolu P. geniculata fuscicornis Mulsant, 1863 olarak (Winkler, ); İstanbul: Çengelköy (Demelt & Alkan, 1962); Edirne, Bursa: Karacabey (Breuning et Villiers, 1967); Hatay: Antakya (Reyhanlı) (Fuchs et Breuning, 1971); İstanbul: Çengelköy, Gaziantep Demelt, 1963 (Ex. Gül-Zümreoğlu, 1975); İzmir: Selçuk, Menemen, Kemalpaşa, Tire, Aydın: İncirliova, Denizli: Sarayköy, Manisa: Üçpınar (Gül- Zümreoğlu, 1975); Burdur: Bucak, Osmaniye: Nurdağı Geçidi (Adlbauer, 1988); Türkiye (Lodos, 1998); Antalya: Perge çevresi (Rejzek ve ark., 2001); İçel: Merkez (Tozlu ve ark., 2003); Adana, Adana, Manisa: Salihli, Üçpınar, İzmir: Menemen (Özdikmen ve ark., 2005); Hatay: İskenderun (Güzelyayla yolu), Samandağı (Büyükkaya Deresi, Fidanlı, Uzunbağ), Osmaniye: Düziçi (Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Gölbaşı (Örencik Köyü) (Özdikmen & Demir, 2006); Kahramanmaraş: Kahramanmaraş-Andırın yolu (Körsülü Köprüsü çevresi), Pazarcık (Evri-Karahöyük yolu, Evri, Küçükcennetpınarı Köyü, Osmandede Köyü), Merkez (Karbasan Köyü çevresi), Başkonuş ormanı (Özdikmen & Okutaner, 2006); Kastamonu: Kanlıabat Köyü (Özdikmen, 2007).

59 45 Yayılış Avrupa (Yunanistan, Bulgaristan, Romanya), Türkiye, Filistin, Ürdün, Suriye, Lübnan. Yorumlar Bu tür Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Korotip E-Mediterranean (Aegean + NE-Mediterranean + Palaestino-Cyprioto-Taurian). Phytoecia icterica (Schaller, 1783) = ssp. icterica Schaller, 1783 = ssp. annulipes Mulsant, 1863 İncelenen Materyal Osmaniye: Bahçe, Bahçeye 5 km kala, N 37 o E 36 o , 516 m, , 3 örnek; Osmaniye: Fakıuşağı Köyü, N 37 o E 36 o , 145 m, , 2 örnek; Osmaniye: Kumarlı-Kazmaca, Köyleri arası, N 37 o E 36 o , 147 m, , 2 örnek; Osmaniye: Haraz Yaylası, N 37 o E 36 o , 713 m, , 1 örnek; Osmaniye: Hınzırlı Yaylası, Kalaycıbatİran mevkii, N 36 o E 36 o , 1465 m, , 2 örnek; Osmaniye: Fakıuşağı Köyü, N 37 o E 36 o , 154 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe-İnderesi yolu, N 37 o E 36 o , 700 m, , 5 örnek; Osmaniye: Kalecik-Hasanbeyli yolu, N 37 o E 36 o , 679 m, , 1 örnek; Osmaniye: Zorkun yolu, Çiftmazı Mesire yeri, N 37 o E 36 o , 223 m, , 3 örnek; Osmaniye: Bahçe, N

60 46 37 o E 36 o , 551 m, , 2 örnek; Osmaniye: Castabala (Hieropolis) Örenyeri, N 36 o E 36 o , 100 m, , 1 örnek; Osmaniye: Karaçay Mahallesi, N 37 o E 36 o , 212 m, , 4 örnek; Osmaniye: Issızca Köyü, N 37 o E 36 o 20 46, 139 m, 50 örnek; Osmaniye: Bahçe, Taşoluk Köyü, N 37 o E 36 o 29 45, 514 m, , 4 örnek; Osmaniye: Toprakkale, N 37 o E 36 o 08 11, 107 m, , 26 örnek; Osmaniye: Kırıklı Köyü, N 37 o E 36 o 25 38, 470 m, , 2 örnek; Osmaniye: Bahçe, Taşoluk Köyü, N 37 o E 36 o 29 45, 514 m, , 2 örnek; Osmaniye: Hasanbeyli, N 37 o E 36 o 32 24, 711 m, , 5 örnek; Osmaniye: Akyar Köyü, N 37 o E 36 o 11 49, 240 m, , 2 örnek; Osmaniye: Bıçakçı Köyü, N 37 o E 36 o 17 22, 293 m, , 1 örnek; Osmaniye: Kaypak, N 37 o E 36 o 27 38, 524 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Horu Çayı civarı, N E , 562 m, , 2 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç, N E , 761 m, , 2 örnek; Osmaniye, Bahçe, N E , 540 m, , 4 örnek; Osmaniye: Kaypak, N E , 742 m, , 2 örnek; Osmaniye, Yarpuz, N E , 490 m, , 7 örnek; Hatay: Harbiye, N 36 o E 36 o 08 41, 273 m, , 2 örnek; Hatay: Kuzuculu, N 36 o E 36 o 15 04, 134 m, , 2 örnek; Hatay: Samandağı, Hüseyinli Köyü, N 36 o E 36 o 04 29, 149 m, , 3 örnek; Hatay: Samandağı, Lahit Alanı (Nekropol), Dor Mabedi, N 36 o E 35 o 5630, 77 m, , 5 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 8 örnek; Hatay: Dörtyol, Kuzuculu Beldesi, N 36 o E 36 o , 119 m, , 2 örnek; Hatay: Erzin, Erzin İçmeler Mevki, N 36 o E 36 o , 294 m, , 3 örnek; Hatay: Erzin-Dörtyol yolu, Erzin çıkışı, N 36 o E 36 o , 218 m, , 2 örnek; Hatay: Akbez, N E , 527 m, , 3 örnek; Hatay: Erzin, Gökgöl, N E , 600m, , 4 örnek; Gaziantep: Nurdağı, İslahiye Çıkışı, N 37 o E 36 o , 510 m, , 1 örnek; Gaziantep: Islahiye, N 36 o E 36 o 34 59, 510 m, , 1 örnek; Kilis: Hassa Kilis Yolu, Hisar Köyü, , 1 örnek.

61 47 Türkiye Kayıtları (AF-AN-BO-BT-BY-CO-EZ-HT-IS-KA-KAR-KN-KS-KU-OS-YO-TRA-TUR) Türkiye (Winkler, ; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); Anadolu ve Trakya P. annulipes olarak (Winkler, ); İstanbul: Merkez çevresi (Demelt & Alkan, 1962); Bitlis: Sarıkonak, Kars: Sarıkamış (Adlbauer, 1992); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Türkiye P. annulipes (Lodos, 1998); Bayburt: Maden, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Kampüsü, Ilıca (Atlıkonak), Narman (Kireçli Geçidi), Pasinler, Çalıyazı, Şenkaya (Hoşköy), İçmesuyu, Soğanlı Dağları, Hatay: Erzin, Kars: Sarıkamış (Şeytangeçmez), Konya: Güneysınır (Gürağaç) (Tozlu ve ark., 2003); Afyon: Sultandağı (Sultan Dağları), Yozgat: Çiğdemli (Gökiniş Köyü) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Çorum, Kütahya: Dumlupınar (Özdikmen ve ark., 2005); Ankara: Kızılcahamam (Soğuksu Milli Parkı) (Özdikmen & Demir, 2006); Osmaniye: Zorkun, Aksaray: Güzelyurt (Selime), Ankara: Kızılcahamam (Yenimahalle Köyü) P. icterica annulipes olarak (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Kahramanmaraş-Andırın yolu (Körsülü Köprüsü çevresi, Karbasan Köyü çevresi), Pazarcık (Aksu Köprüsü, Kocalar Köyü, Kısık Köyü, Osmandede Köyü), Merkez (Türkoğluaraplar Köyü, Kavaklı), Afşin (Tanır), Elbistan-Ekinözü yolu (Ekinözü çevresi) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Kastamonu: Kastamonu Tosya arası (Darıbükü Köyü), Küre, Küre Ağılı yolu, Azdavay Pınarbaşı arası, Bolu: Yeniçağa-Mengen yolu (Çamlık Köyü) (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, İtalya,?Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Yunanistan, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre,?Belçika, Almanya, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Polonya, Ukrayna, Kırım, Moldova, Rusya nın Avrupa kısmı, Kazakistan ın Avrupa kısmı), Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye.

62 48 Yorumlar Bu tür Gaziantep ve Kilis İlleri için yeni kayıt niteliğinde olup, muhtemelen Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Türkiye de P. icterica annulipes Mulsant, 1863 ve nominatif alt tür olan P. icterica icterica (Schaller, 1783) olmak üzere iki alt tür ile temsil edilmektedir. Hali hazırda, bu alt türlerin Türkiye deki gerçek yayılış alanlarının açıklığa kavuşturulmaya ihtiyacı vardır. Bununla birlikte, Danilevsky (2005b) ye göre, P. annulipes Mulsant, 1863 P. icterica (Schaller, 1783) nın bir sinonimidir. Korotip Turano-European. Phytoecia manicata Reiche & Saulcy, 1858 İncelenen Materyal Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o , 99 m, , 6 örnek; Osmaniye: Kalecik-Hasanbeyli yolu, N 37 o E 36 o , 679 m, , 2 örnek; Osmaniye: Karaçay Mahallesi, N 37 o E 36 o , 212 m, , 1 örnek; Osmaniye: Kalecik-Hasanbeyli yolu, N 37 o E 36 o , 689 m, , 2 örnek; Osmaniye: Yarpuz yolu, Orman deposu civarı, N 37 o E 36 o , 273 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bıçakçı Köyü, N 37 o E 36 o 17 22, 293 m, , 2 örnek; Osmaniye: Toprakkale, N 37 o E 36 o 08 11, 107 m, , 4 örnek; Osmaniye: Issızca Köyü, N 37 o E 36 o 20 46, 139 m, , 2 örnek; Osmaniye: Kaypak, N 37 o E 36 o 27 38, 524 m, , 1 örnek; Osmaniye: Akyar Köyü, N 37 o E 36 o 11 49, 240 m, , 9 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç, N E , 761 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Horu Çayı civarı, N E , 562 m, , 4 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kabacalı Köyü, N E

63 , 722 m, , 4 örnek; Hatay: Erzin, Gökdere Köyü, N 37 o E 36 o , 163 m, , 2 örnek; Hatay: Erzin-kaplıcalar mevkii, N 36 o E 36 o , 123 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-DI-HT-IP-IZ-KA-KN-OS-SI-TUR) İzmir: Efes (Demelt & Alkan, 1962); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985); İzmir: Selçuk, Efes, Adana: Kozan Demelt, 1961 ve 1963 (Ex. Öymen, 1987); Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); Batı ve Kuzey Türkiye (Danilevsky, 1993); Türkiye (Lodos, 1998); Isparta: Yalvaç (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Kahramanmaraş: Kahramanmaraş-Andırın yolu (Körsülü köprüsü çevresi, Karbasan köyü çevresi), Nurhak (Alçiçek köyü), Göksun (Göksun-Kayseri yolu), Pazarcık (Aksu köprüsü, Kısık köyü, Sakarkaya köyü, Evri), Sütçü İmam Üniversitesi Kampüsü, Çağlayancerit, Tekir, Afşin (Soğucak-Nadir yolu), Andırın (Kabaklar köyü), Andırın-Çokak yolu (Çınar mevkii, Parmaksız yaylası), Göksun (Mehmetbey), Merkez (Kavaklı kasabasının 1 km. güneyi), Göksun-Çardak yolu 1. km (Özdikmen & Okutaner, 2005); İzmir, Siirt: Tillo, Diyarbakır: Lice, Konya: Beyşehir (Özdikmen ve ark., 2005); Hatay: İskenderun, Dörtyol, Osmaniye: Düziçi (Gökçayır köyü), Bahçe (Buğdaycık köyü) (Özdikmen & Demirel, 2005); Adana: Pozantı-Mersin yolu (Özdikmen, 2006). Yayılış Türkiye, Suriye, Ürdün, Lübnan, Filistin. Yorumlar Bu tür Türkiye nin güneyinde yayılış göstermektedir. Danilevsky (2005b) belirtti ki; Danilevsky (1993) ye göre, Ph. pubescens (= Ph. glaphyra) genellikle Ph. Manicata ile karıştırılmştır. Ph. manicata sadece Suriye ve komşu bölgelerinden bilinmekle

64 50 beraber erkek bireyin arka coxasındaki spinlerle ayırt edilir (bu haliyle de Ph. cylindrica nın küçük bireyleriyle karıştırılabilir). İşte bu sebeple, Ph. manicata nın niye Kafkaslar (Danilevsky, Miroshnikov, 1985) için yanlış olduğunu anlayabiliriz. Ph. pubescens Balkan Yarımadası, Yakın Doğu ve Orta Doğu da yayılış göstermekle beraber Transkafkasya da da oldukça yaygındır. Biz de bu konuda Danilevsky nin görüşünü benimsemekteyiz. Bu sebeple, Türkiye nin kuzeyinden P. manicata olarak verilen kayıtlar P. pubescens e ait olmalıdır. Bunlara örnek olarak Kocaeli: İzmit (Hereke) (Sama, 1982), Ankara: Çubuk (Özdikmen ve ark., 2005) ve Ankara: Kızılcahamam (Özdikmen & Demir, 2006) verilebilir. Korotip E-Mediterranean (Palaestino-Taurian). Phytoecia rufipes (Olivier, 1795) = ssp. bangi Pic, 1897 = ssp. latior Pic, 1895 = ssp. rufipes (Olivier, 1795) Türkiye Kayıtları (AD-ADY-AK-HT-IC-KA-MA-NI-TUR) Adana (Breuning et Villiers, 1967); Adana: Karataş (Guichard & Harvey); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Danilevsky, 2002; Hoskovec & Rejzek, 2003); İçel: Erdemli (Öymen, 1987); Adıyaman: Karadut Köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Kahramanmaraş: Afşin (Tanır-Afşin yolu) (Özdikmen & Okutaner, 2005); Malatya: Erguvan (Özdikmen ve ark., 2005); Aksaray: Hasan Dağı (Aşağı Dikmen), Niğde: Çamlıyayla, Altunhisar (Akçaören), Adana: Pozantı-Mersin yolu (Özdikmen, 2006); Phytoecia rufipes bangi Pic, 1897 olarak Türkiye (Winkler, ; Lodos, 1998; Hoskovec & Rejzek, 2003); Niğde: Altınhisar (Alıçören)

65 51 (Özdikmen ve ark., 2005); Phytoecia rufipes latior Pic, 1895 olarak Tip tür: Hatay: Akbez (Pic, 1895). Yayılış Kuzey Afrika, Cezayir, Fas, Güney Avrupa, Avusturya, Hırvatistan,?Bulgaristan, Sicilya, İsviçre, Slovenya, Bosna-Hersek, İspanya, İtalya, Fransa, Korsika, Rusya nın Avrupa Kısmı, Kazakistan, Kafkaslar, İran, Suriye, Türkiye. Yorumlar Bu tür Türkiye de güney kısımlarda yayılış göstermektedir. Türkiye de P. rufipes latior Pic, 1895 (Türkiye nin orta güney kısmında ve Suriye de) ve nominatif alt türle (Türkiye nin diğer kısımlarında) temsil edilmektedir. Bilinen diğer alt tür olan P. rufipes bangi sadece İran da mevcuttur. Korotip Turano-Europeo-Mediterranean Phytoecia rufipes latior Pic, 1895 İncelenen Materyal Hatay: Akbez, N E , 527 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (HT) Tip lokalite: Hatay: Akbez (Pic, 1895).

66 52 Yayılış Türkiye, Suriye. Yorumlar Bu alt tür Türkiye nin sadece güney kısımlarında bir yayılışa sahiptir. Phytoecia virgula (Charpentier, 1825) İncelenen Materyal Osmaniye: Fakıuşağı Köyü, N 37 o E 36 o , 145 m, , 1 örnek; Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o , 99 m, , 1 örnek; Osmaniye: Fakıuşağı Köyü, N 37 o E 36 o , 154 m, , 1 örnek; Osmaniye: Karaçay Mahallesi, N 37 o E 36 o , 212 m, , 1 örnek; Osmaniye: Issızca Köyü, N 37 o E 36 o 20 46, 139 m, , 2 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç Köyü, Aslanlı Beli, N 37 o E 36 o 38 01, 768 m, , 1 örnek; Osmaniye: Akyar Köyü, N 37 o E 36 o 11 49, 240 m, , 1 örnek; Osmaniye: Hasanbeyli, N 37 o E 36 o 32 24, 711 m, , 2 örnek; Hatay: Alahan Kalesi, N 36 o E 36 o 11 34, 147 m, , 3 örnek; Hatay: Akbez, Mozaik Alanları, N 36 o E 36 o 32 16, 497 m, , 1 örnek; Hatay: Dörtyol, Kuzuculu Beldesi, N 36 o E 36 o , 119 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (ADY-AK-AM-AN-BI-BN-BO-BR-BU-DE-ER-ES-EZ-HT-IP-IS-IZ-KA-KAR-KN- KR-KS-MN-NI-TRA-TUR) Konya: Akşehir (Bodemeyer, 1900); İstanbul: Çengelköy, İzmir: Bornova, Isparta: Eğirdir (Demelt & Alkan, 1962); Ankara: Keçiören, Amasya: Merkez, Merzifon

67 53 (Sırıklı) P. virgula cyclops olarak (Breuning et Villiers, 1967); Bingöl: Kuruca (Fuchs et Breuning, 1971); Konya: Akşehir, Hatay: İskenderun, Denizli (Tuatay ve ark., 1972); İzmir: Ödemiş (Bozdağ) - Fairmaire, 1866; Eskişehir - İyriboz; Konya: Akşehir - Petrovitz & Ressl (Ex. Gül-Zümreoğlu, 1975); Ankara: Beynam, Eymir Gölü civarı, Manisa: Keçiliköy, İzmir: Bayındır (Gül-Zümreoğlu, 1975); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Bala, Adıyaman: Kahta (Öymen, 1987); Burdur: Bucak (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Anadolu (Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); Bilecik: Merkez, Erzincan: Tercan (Yazıören), Erzurum: Uzunahmet, Ilıca (Atlıkonak), Hatay: Dörtyol (İcadiye), İskenderun (Sarımazı), Kars: Sarıkamış (Tozlu ve ark., 2003); Isparta: Yalvaç (Sultan Dağları), Erzurum: Aşkale (Yeniköy) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Konya: Akşehir, İçeri Çumra, Denizli, Ankara: Beynam, Çubuk Barajı, Kızılcahamam, Kazan (Orhaniye), Eskişehir: Mahmudiye (Özdikmen ve ark., 2005); Ankara: Kızılcahamam (Işık Dağı), Şereflikoçhisar, Aksaray: Eskil (Eşmekaya), Nevşehir girişi, Konya: Kulu (Tavşançalı, Konya Makası), Cihanbeyli (Karatepe), Niğde: Bor-Altunhisar, Çamardı (Bademdere- Elmalı), Araplı-Höyük (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Göksun (Alparslan Türkeş Mesire Alanı, Göksun-Kayseri yolu, Mehmetbey Köprüsü çevresi, Kireçköy), Pazarcık (Aksu Köprüsü, Merkez, Evri-Karahöyük yolu) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Bolu: Gerede Bolu yolu, Susuz Kınık Köyü, Karabük: Safranbolu (Konarı Köyü), Bartın: Bartın-Çaycuma yolu (Çiftlik Köyü), Kastamonu: Daday çevresi (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, İtalya, Sicilya, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Almanya, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Polonya, Litvanya, Belarus, Ukrayna, Kırım, Moldova, Rusya nın Avrupa kısmı, Kazakistan ın Avrupa kısmı), Orta Asya, Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Filistin, Suriye, Ürdün, Lübnan, İsrail.

68 54 Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Korotip Turano-European. Cins Opsilia Mulsant, 1862 [Tip tür: Opsilia flavicans Mulsant, 1862 = Leptura coerulescens Scopoli, 1763 ] Yorumlar için Phytoecia Dejean, 1821 e bakınız. Opsilia coerulescens (Scopoli, 1763) = ssp. coerulescens Scopoli, 1763 = ssp. cretensis Breuning, 1947 İncelenen Materyal Osmaniye: Bahçe, Kabacalı Köyü, N E , 722 m, , 3 örnek; Osmaniye: Bahçe, Taşoluk Köyü, N E , 514 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-ADY-AK-AM-AN-ANT-AR-ART-AY-BO-BS-BU-BY-CN-CO-DE-DI-ER- ES-EZ-GA-GU-IC-IP-IS-IZ-KA-KAR-KIR-KK-KM-KN-KS-KY-MA-MG-MN- NE-NI-OS-SM-SN-SV-TB-YO-ZO-TRA-TUR) Konya: Zanapa (Bodemeyer, 1906); Türkiye (Winkler, ; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); Adana:

69 55 Toros Dağları (Pozantı, Bolkar Dağları) (Villiers, 1959); İstanbul: Polonezköy, Alem Dağı, Beykoz, Anadoluhisarı, Çengelköy, İzmir: Merkez civarı, Kemalpaşa, Efes, Bergama, Antalya: Merkez civarı, Belkıs (Aspendos, Cumali), Antitoros Dağları (Bey Dağları, Korkuteli), Alanya ve çevresi, Isparta: Eğirdir ve çevresi (Demelt & Alkan, 1962); Çorum: İskilip, Ankara: Çubuk, Samsun: Havza, Amasya (Breuning et Villiers, 1967); Adana: Çallıdağı, Ankara: Çubuk Opsilia coerulescens grisescens olarak (Breuning et Villiers, 1967); Malatya: Arguvan, Çorum, Amasya, Bursa: Karacabey, Erzurum (Gfeller, 1972); Adana, Konya: Akşehir, Karaman (Tuatay ve ark., 1972); Isparta, Ankara, İzmir, Denizli, Muğla, Manisa (Gül-Zümreoğlu, 1975); Erzurum ve çevresi (Özbek, 1978); Erzurumve çevresi Opsilia coerulescens grisescens olarak (Özbek, 1978); Bolu: Abant, Sinop: Dranaz Dağı, Kastamonu (Sama, 1982); Kırklareli: Dereköy (Öymen, 1987); İzmir: Efes, Nevşehir: Göreme, Aydın: Karacasu, Antalya: Alanya, İçel: Tarsus (Çamlıyayla), Güzeloluk, Osmaniye: Nurdağı Geçidi, Niğde: Çiftehan (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Adıyaman: Karadut Köyü çevresi (Rejzek & Hoskovec, 1999); İçel: Arslanköy (Rejzek ve ark., 2001); Antalya: Arapsuyu, Ardahan: Merkez, Artvin: Merkez (Ormanlı), Ardanuç (Akarsu), Şavşat, Bayburt: Maden, Diyarbakır: Silvan, Erzincan: Merkez (Bahçe), Üzümlü, Bayırbağ, Erzurum: Üniversite kampusü, Dördüncü Kuyu, Aşkale (Sinanoğlu), Ilıca (Kandilli), İspir (Madenköprübaşı), Oltu, Başaklı, Çamlıbel, Sarısaz, Olur (Coşkunlar), Pasinler, Büyükdere, Çalıyazı, Şenkaya (Turnalı), Yayla, Tortum (Söğütlü), Kars: Sarıkamış, Akkurt, Karakurt (Şeytangeçmez), Konya: Çumra, Güneysınır (Gürağaç), Sivas: Türkeşlik, Trabzon: Merkez (Tozlu ve ark., 2003); Isparta: Sütçüler (Yeşildere mevkii), Eğirdir (Kovada Milli Parkı, Eğirdir-Gelendost arası), Yalvaç (Sultan Dağları), Antalya: Alanya (Çayarası-Cırlasun arası), Kaş (Gömbe, Sinekçibeli), Konya: Taşkent (Beyreli Köyü), Burdur: Bucak (Çamlık Köyü), Yozgat: Akdağmağdeni (Yukarı Çulhalı Köyü), Gümüşhane: Kelkit (Günyurdu Köyü) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Gaziantep: Islahiye (Yağızlar Köyü, Altınüzüm), Nurdağı (Belpınar Köyü), Artvin: Yusufeli (Kılıçkaya-Yusufeli, Yeseli Tepesi çevresi, Çevreli Köyü), Aksaray: Ağaçören, Gülağaç (Kızılkaya Köyü), Kırşehir: Mucur Yolu (Maliye Ormanı, Yeşilyurt yolu sapağı), Nevşehir: Avanos (Özkaynak yol ayrımı) (Özdikmen & Demirel, 2005); Konya: Akşehir, Merkez, Bozkır (Ulupınar), Adana, Ankara:

70 56 Merkez, Eymir, Çubuk, Ayaş (Ilıca / Sirkeli), Kazan, Isparta: Uluborlu, Karaman: Dilheyan, Nevşehir: Avanos, Hacıbektaş, Bolu: Mudurnu, Çankırı: Eldivan, Eskişehir: Sarıcakaya (Mayıslar Çiftliği) (Özdikmen ve ark., 2005); Ankara: Kızılcahamam (Soğuksu Milli Parkı, Salin Köyü, Yenimahalle) (Özdikmen & Demir, 2006); Nevşehir: Avanos, Ankara: Kızılcahamam (Aköz Köyü, Yukarı Çanlı, Güvem), Aksaray: Hasan Dağı (Aşağı Dikmen Köyü), Doğantepe (Yalnızağaç), Gülağaç (Kızılkaya, Aşıklı Höyük), Ağaçören (Yeşilşabanlı, Velipınarı), Aksaray- Ulukışla yolu, Konya: Cihanbeyli (Karatepe), Kulu,Ereğli çıkışı 3. km, Niğde: Ulukışla-Altunhisar yolu, Bor-Altunhisar, Bor (Üstünkaya), Fertek, Sazlıca, Niğde- Bor yolu, Ulukışla civarı, Kayseri-Niğde çıkışı, Çamardı (Bademdere-Elmalı, Merkez),Ulukışla çıkışı, Kayseri: Yahyalı (İlyaslı, Derebağı, Şelale mevkii, Senirköy), Adana: Pozantı-Mersin yolu, İçel: Mut-Karaman yolu (Değirmenbaşı, Gökçeören Çamlığı) (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Ekinözü (Merkez, Alpınar Köyü), Afşin (Tanır-Afşin yolu, Tanır, Emirli, Gerger), Göksun (Küçüksu Köyü, Göcük Yaylası, Göksun-Çardak yolu, Kocaahmet Köyü), Tekir, Andırın-Çokak yolu 4. km (Özdikmen & Okutaner, 2006). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, Korsika, İtalya, Sicilya, Sardunya, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Girit, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Belçika, Hollanda, Almanya, Lüksemburg, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Polonya,?Litvanya,?Belarus, Ukrayna, Kırım, Moldova, Rusya nın Avrupa Kısmı, Kazakistan ın Avrupa Kısmı, Kuzey Afrika (Libya, Tunus, Cezayir, Fas), Sibirya, Orta Asya, Türkistan, Çin, Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Suriye, Ürdün, Filistin, İsrail. Yorumlar Bu tür Türkiye de geniş bir yayılışa sahip olup, nominatif alt türü ile temsil edilmektedir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Bilinen diğer alt tür olan Opsilia coerulescens cretensis Breuning, 1947 sadece Girit te bulunur.

71 57 Opsilia Vives (2000) ve Sama (2002) tarafından Mulsant, 1862 ye atfedilmiştir. Danilevsky (2005b) ye göre, P. opsilia tienschanica nın Opsilia coerulescens in bir sinonimi olması muhtemeldir. Korotip Sibero-European + Mediterranean. Cins Blepisanis Pascoe, 1866 [Tip tür: Phytoecia melanocephala Fabricius, 1787] Yorumlar için Phytoecia Dejean, 1821 bakınız. Blepisanis vittipennis (Reiche, 1877) İncelenen Materyal Osmaniye: Zorkun-Karıncalı-Hassa Yolu, Küllü Yaylası, N 36 o E 36 o , 1603 m, , 14 örnek; Osmaniye: Küllü Köyü, N 36 o E 36 o , 1707 m, , 8 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-ADY-AN-ANT-BU-DE-ER-EZ-IZ-KA-KN-MN-NI-OS-YO-TUR) Türkiye (Winkler, ; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000); Türkiye Opsilia vittipennis a. pallidior Pic, 1901 olarak (Winkler, ); İzmir: Bergama (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Ankara (Breuning et Villiers, 1967); Antalya Demelt, 1961 ve 1963 (Ex. Öymen, 1987); Ankara: Kızılcahamam, Erzurum: Aşkale (Adlbauer, 1992); Adıyaman: Karadut köyü çevresi (Rejzek & Hoskovec, 1999); Adana (Rejzek ve ark., 2001); Erzincan, Erzurum (Tozlu ve ark., 2003); Burdur: Yeşilova (Eşeler Dağı), Yozgat: Çiğdemli (Gökiniş köyü), Denizli: Acıpayam (Köse köyü) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Manisa: Turgutlu Çardağı (Aysekisi tepesi), Osmaniye: Zorkun yaylası yolu (Ürün

72 58 yaylası), Yarpuz yolu (Karataş mevkii), Yarpuz girişi (Cebel), Çulhalı köyü ve Yeşil köyü (Hasanbeyli), Kahramanmaraş: Türkoğlu (Kaledibi köyü) (Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Sincan (Mülk, Ayaş Dağı) (Özdikmen & Demir, 2006); Ankara: Kızılcahamam (Soğuksu Milli Parkı), Konya: Kulu, Niğde: Bor-Altunhisar ve Bor (Üstünkaya) (Özdikmen, 2006). Yayılış Avrupa (Yunanistan, Bulgaristan), Türkiye, Suriye. Yorumlar Bu tür Türkiye de oldukça geniş bir yayılış alanına sahiptir. Bazı yazarlar prawei Plavilstshikov, 1926 yı bu türün bir alt türü olarak kabul etmektedirler. Bu konunun bir çözümü olarak, Danilevsky (2005b) Balkanlardan Ph. vittipennis ve Ermenistan dan Ph. Pravei nin çok sayıda örneği üzerinde çalışarak gördüm ki bu iki takson yeterince ayrı olan iki türdür ve bunu sinonimliği ortadan kaldırarak Lobanov ve ark. (1981) nda yayınladım. Şu an için bu iki taksonun ayrı birer tür olduğu şeklindeki Plavilstshikov un fikrini benimsiyorum. Breuning (1951) her iki taksonu ayrı birer alt tür olarak kabul etmiştir şeklinde bahsetmektedir. Korotip E-Mediterranean Tribus HIPPOPSINI Yorumlar Danilevsky (2005b) ye göre, Hippopsini tribusu, Breuning (1962, 1966) tarafından Agapanthiini tribusuna dahil edilmişti. Calamobius ve Theophilea cinsleri Agapanthiini içinde sayılmaktaydı (Breuning, 1966). Bu doğal durum Chemsak ve

73 59 ark. (1982) tarafından da kabul görmüştü. Bununla birlikte Cherepanov (1991), Pseudocalamobius Kraatz, 1879 cinsi için Hippopsini tribusu üyelerinin kayda değer bir şekilde Agapanthiini tribusu üyelerinden tüm gelişim evrelerindeki morfolojik karakterler ve ekolojik karakterler açısından farklı olduğunu belirtmiştir. Cins Calamobius Guérin, 1846 [Tip tür: Cerambyx gracilis Creutzer, 1799 = Saperda filum Rossi, 1790] Calamobius filum (Rossi, 1790) İncelenen Materyal Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o , 99 m, , 25 örnek; Osmaniye: Kalecik-Hasanbeyli yolu, N 37 o E 36 o , 689 m, , 7 örnek; Osmaniye: Castabala (Hieropolis) Örenyeri, N 36 o E 36 o , 100 m, , 12 örnek; Osmaniye: Karaçay Mahallesi, N 37 o E 36 o , 212 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, N 37 o E 36 o , 551 m, , 1 örnek; Osmaniye: Zorkun yolu, Çiftmazı Mesire yeri, N 37 o E 36 o , 223 m, , 1 örnek; Osmaniye: Akyar Köyü, N 37 o E 36 o , 151 m, , 12 örnek; Osmaniye: Bahçe-İnderesi yolu, N 37 o E 36 o , 700 m, , 11 örnek; Osmaniye: Yarpuz yolu Orman deposu civarı, N 37 o E 36 o , 273 m, , 3 örnek; Osmaniye: Osmaniye- Gaziantep yolu 5. km., , 3 örnek; Osmaniye: Castabala (Hieropolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o 11 01, 90 m, , 1 örnek; Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala Kalesi, N 37 o E 36 o 11 03, 107 m, , 170 örnek; Osmaniye: Toprakkale, N 37 o E 36 o 08 11, 107 m, , 5 örnek; Osmaniye: Issızca Köyü, N 37 o E 36 o 20 46, 139 m, , 10 örnek, Osmaniye: Bahçe, Kızlaç Köyü, Aslanlı Beli, N 37 o E 36 o 38 01, 768 m, , 1 örnek; Osmaniye: Toprakkale, N 37 o E 36 o 08 11, 107 m, , 38 örnek; Osmaniye: Issızca, , 1 örnek; Osmaniye: Kaypak, N E , 742 m, , 2 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç, N

74 E , 761 m, , 3 örnek; Osmaniye: Bahçe, Horu Çayı civarı, N E , 562 m, , 4 örnek; Osmaniye: Zorkun, Çiftmazı Kent Ormanı, N E , 786 m, , 8 örnek; Osmaniye: Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 36 o 10'657'' E 36 o 11'048'', 100 m, , 1 örnek; Hatay: Samandağı, Lahit Alanı (Nekropol), Dor Mabedi, N 36 o E 35 o 5630, 77 m, , 2 örnek; Hatay: Kuzuculu, N 36 o E 36 o 15 04, 134 m, , 5 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 1 örnek; Hatay: Erzin-kaplıcalar mevkii, N 36 o E 36 o , 123 m, , 3 örnek; Hatay: Dörtyol-Yeniyurt, N 36 o E 36 o , 11 m, , 2 örnek; Hatay: Belen, , 14 örnek; Hatay: Belen Girişi, Çakallı, N 36 o E 36 o , 652 m, , 7 örnek; Hatay: Akbez, Güzeluşağı Köyü, N 36 o E 36 o , 780 m, , 3 örnek; Hatay: Erzin, Gökgöl, N E , 600m, , 1 örnek; Hatay: Akbez, N E , 527 m, , 7 örnek; Gaziantep: Akbez, Gülpınarı Yaylası, N 36 o E 36 o , 617 m, , 3 örnek; Gaziantep: Fevzipaşa-Islahiye yolu 1. km, N 37 o E 36 o , 515 m, , 1 örnek; Gaziantep: Kilis- Gaziantep Yolu, Oğuzeli Sapağından 5 km içeride, , 10 örnek; Kilis: Hassa Kilis Yolu, Hisar Köyü, , 2 örnek; Kilis: Hassa Kilis Yolu, Gözkaya Köyü, , 21 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-AN-ANT-BO-BS-BU-CA-GA-HT-IC-IP-IS-IZ-KA-KO-MG-MN-OS-SA- TRA-TUR) İstanbul: Çengelköy (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Muğla: Bodrum (Karatoprak) (Gül-Zümreoğlu, 1975); Kocaeli: İzmit (Hereke) (Sama, 1982); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); Osmaniye: Nurdağı Geçidi (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); İstanbul, Bursa, Çanakkale: Gökçeada, Muğla (Lodos, 1998); Isparta: Eğirdir (Akbelenli-Sütçüler, Aşağı Gökdere), Antalya: Kemer (Olimpos Dağı), Burdur: Bucak (Çamlık Köyü) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Bolu: Kaynaşlı, Sakarya: Sapanca (Özdikmen ve ark., 2005); Hatay: İskenderun (Gediksaray, Güzelyayla

75 61 yolu), Samandağı (Çevlik Kaya Mezarları, Büyükkaya Deresi (Fidanlı, Uzunbağ)), İskenderun-Belen (Atik Yaylası), Kırıkhan (Alabeyli Köyü), Hassa (Sögüt Köyü yolu), Gaziantep: Nurdağı (Karaburçlu Köyü girişi), Manisa: Turgutlu Çardağı (Aysekisi Tepesi), İzmir: Menderes (Efemçukuru Köyü) (Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Kızılcahamam (Yenimahalle, Aköz Köyü) (Özdikmen & Demir, 2006); Adana: Pozantı-Mersin yolu, İçel: Fındıkpınarı, Silifke-Uzuncaburç yolu (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Göksun (Saraycık Köyü, Kireçköy), Püren Geçidi, Kahramanmaraş-Andırın yolu (Körsülü Köprüsü çevresi, Karbasan Köyü çevresi), Pazarcık (Kocalar Köyü, Armutlu Köyü), Kahramanmaraş-Kavaklı yolu (Kavaklı girişi, Sütçü İmam Üniversitesi Kampüsü, Merkez (Türkoğluaraplar Köyü) (Özdikmen & Okutaner, 2006). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, Korsika, İtalya, Sicilya, Sardinya, Malta, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Girit, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Belçika, Almanya, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Ukrayna, Kırım,?Moldova, Rusya nın Avrupa kısmı), Kuzey Afrika (Libya, Tunus, Cezayir, Fas), Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Suriye, Ürdün, Kıbrıs. Yorumlar Bu tür Kilis İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de (özellikle Türkiye nin batı yarısında) oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Korotip Turano-Europea-Mediterranean.

76 Tribus AGAPANTHIINI Yorumlar Yakın zamanda, Agapanthiini Mulsant, 1839 tribusunun sistematiği Pesarini & Sabbadini (2004) tarafından yeniden gözden geçirilmiş ve birkaç yeni cins ve alt cinse ayrılmıştır. Danilevsky (2006b) ye göre, Agapanthiini tribusunun bu şekilde ayrılması, ilk bakışta birkaç hataya sahiptir. Bu nedenle, Agapanthiola Ganglbauer, 1900 dışındaki bütün bölünmeleri Agapanthia Serville, 1835 in alt cinsleri olarak dikkate almıştır. Agapanthiola Ganglbauer, 1900 ilk olarak Sama (2002) tarafından Agapanthia Serville, 1835 ten farklı bir cins olarak ayrılmış olmasına rağmen, Pesarini & Sabbadini (2004) tarafından, Sama (2002) ya rağmen, hatalı olarak stat. nov. olarak belirtilmiştir. Biz de bütün bu bölünmeleri Danilevsky (2006b) gibi alt cins olarak dikkate almayı tercih etmekteyiz. Cins Agapanthia Serville, 1835 [Tip tür: Saperda cardui Fabricius, 1801 = Cerambyx cardui Linnaeus, 1767] Alt cins Agapanthiella Pessarini & Sabbadini, 2004 [Tip tür: Cerambyx villosoviridescens De Geer, 1775] Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 İncelenen Materyal Osmaniye: Kalecik-Hasanbeyli yolu, N 37 o E 36 o , 689 m, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD) Adana: Kozan (Feke) (Adlbauer, 1992).

77 63 Yayılış Türkiye. Yorumlar Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de sadece güneyde dar bir alanda yayılışa sahiptir ve Türkiye için endemiktir. Korotip Anatolian. Agapanthia dahli (Richter, 1821) İncelenen Materyal Osmaniye: Karagedik Köyü, N 37 o E 36 o , 189 m, , 9 örnek; Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o , 99 m, , 13 örnek; Osmaniye: Kuşcubeli Geçidi, N 37 o / E 36 o , 1134 m, , 13 örnek; Gaziantep: Nurdağı, İslahiye Çıkışı 5. km, N 37 o E 36 o , 490 m, , 12 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-AN-BS-EZ-GA-GU-HT-OS-SI-TUR) Erzurum ve çevresi A. dahli erevanica olarak (Özbek, 1978); Hatay: Yenişehir Fuchs et Breuning, 1971 (Ex. Holzschuh, 1980); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama, 2002); Adana: Toprakkale, Osmaniye: Nurdağı Geçidi (Adlbauer, 1988); Bursa: Uludağ, Ankara (Önalp, 1989); Gümüşhane: Kelkit (Günyurdu Köyü) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Siirt

78 64 (Özdikmen ve ark., 2005); Gaziantep: Kuşçubeli Geçidi (Özdikmen & Demirel, 2005). Yayılış Avrupa (İspanya, Fransa, Korsika, İtalya, Sicilya, Sardinya, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Bulgaristan, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre,?Almanya, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Polonya, Belarus, Ukrayna, Kırım, Moldova, Rusya nın Avrupa kısmı, Kazakistan ın Avrupa kısmı), Sibirya, Orta Asya,?Moğolistan, Çin, Kafkasya, Transkafkasya, Yakın Doğu, Türkiye, İran. Yorumlar Bu tür Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. A. dahli nicosiensis Pic, 1927 Kıbrıs tan farklı bir türdür. Korotip Turano-European veya Sibero-European. Çünkü, Sama (2002) ya göre Doğu Karadeniz ve Orta Asya dan bu tür için verilen kayıtların çoğunluğu muhtemelen farklı türlere aittir. Agapanthia lateralis Ganglbauer, 1884 = ssp. lateralis Ganglbauer, 1884 = ssp. bilateralis Pic, 1927

79 65 İncelenen materyal Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala Kalesi, N 37 o E 36 o 11 03, 107 m, , 6 örnek; Gaziantep: Nurdağı-Islahiye, N 37 o E 36 o 42 47, 496 m, , 5 örnek. Türkiye Kayıtları (AF-AG-AK-AM-AN-ANT-BI-BO-CA-CN-CO-ES-IC-IP-IS-IZ-KA-KIR-KM-KN- KR-KS-MG-MN-NE-NI-TE-TO-ZO-TRA-TUR) Türkiye: İstanbul A. lateralis in tip lokalitesi olarak (Ganglbauer, 1884); Antalya: Toros Dağları, Niğde: Çamardı, Konya (Bodemeyer, 1900); Türkiye A. lateralis a. orientalis Pic, 1901 olarak (Winkler, ); Ağrı: Ararat, İçel: Toros Dağları (Bolkar Dağları) (Villiers, 1959); İstanbul: Polonezköy, Beykoz, Anadoluhisarı, Çengelköy, İzmir: Merkez, Kemalpaşa, Efes, Bergama, Antalya: Merkez, Belkıs (Aspendos, Cumali), Antitoros Dağları (Bey Dağları, Korkuteli), Alanya ve çevresi, Isparta: Eğirdir ve çevresi (Demelt & Alkan, 1962); İstanbul (Demelt, 1963); Türkiye (Fuchs et Breuning, 1971; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); Konya: Akşehir (Tuatay ve ark., 1972); Amasya (Gfeller, 1972); Konya: Beyşehir, Ankara: Kızılcahamam, Çanakkale: İntepe, Antalya: Kemer, Patara, Afyon: Dinar, İzmir: Çamlık geçidi, Niğde: Çiftehan, İçel: Güzeloluk, Erdemli, Silifke (Adlbauer, 1988); İstanbul, Bilecik, Isparta: Eğirdir, Toros, Merkez, Tokat, Amasya, Ankara: Merkez, Gölbaşı, Baraj, Ayaş Beli, Kızılcahamam (Kargasekmez), Azapderesi, Elmadağ, Beynam ormanı, Nevşehir, Konya: Alaşehir, Antalya (Önalp, 1989); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Zonguldak: Çaycuma-Safranbolu yolu (Ahmet Usta geçidi), Antalya: Alanya (Demirtaş, Mahmutlar), Kalkan, Isparta: Başkonak (Yalvaç yolu), Isparta-Burdur yolu, Eğirdir (Aşağı Gökdere), Yalvaç (Kuyucak köyü, Çetince, Sultan Dağları, Bağkonak), Keçiborlu (Yeditepe), Afyon: Sultandağı (Sultan Dağları) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Konya: Akşehir, Ilgın, Kırşehir: Arapzun, Ankara: Elmadağ, Kızılcahamam, Merkez, Eymir Gölü, Akyurt, Çankırı: Çerkeş, Merkez, Karaman, Isparta: Merkez, Eğirdir, Eskişehir: Sarıcakaya (Özdikmen ve ark., 2005); Manisa: Turgutlu Çardağı (Aysekisi tepesi) (Özdikmen & Demirel,

80 ); Antalya: Kemer, Ankara: Çal Dağı, METU, Beştepe, Kızılcahamam (Soğuksu Milli Parkı), Kayaş (Bayındır barajı çevresi), Beytepe (Özdikmen & Demir, 2006); Ankara: Kızılcahamam (Işık Dağı, Güvem, Aköz köyü), Şereflikoçhisar, Çal Dağı, Şereflikoçhisar-Evren yolu, Aksaray: Nevşehir-Aksaray girişi, Eskil (Eşmekaya), Konya: Kulu (Merkez, Konya Makası), Niğde: Çamardı (Bademdere-Elmalı), Ulukışla çıkışı, İçel: Silifke-Kırobası yolu (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Afşin (Tanır, Yeşiloba) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Muğla: Dalyan, Manisa: Gürdeş (Akhisar yolu), Tekirdağ: Malkara, Karabük: Safranbolu, Bolu: Gerede otoyolu girişi, Gerede Karabük yolu, Yeniçağa, Çorum: Kargı, Afyon: Selkisaray, Kastamonu: Tosya girişi, Küre Dağları (Yaylagözü geçidi), Kastamonu-Ayancık yolu, Daday, Daday-Araç yolu, Çankırı: Kurşunlu-Boyalı yolu (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (?Hırvatistan,?Bosna-Hersek,?Yunanistan, Trakya), Kuzey Afrika (Mısır),?Kafkasya, Ermenistan, Türkiye, Suriye. Yorumlar Bu tür Osmaniye ve Gaziantep İlleri için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de geniş bir yayılışa sahiptir ve sadece nominatif alt türle temsil edilmektedir. Bilinen diğer alt tür olan A. lateralis bilateralis Pic, 1927 sadece Suriye de bulunur. Korotip E-Mediterranean. Alt cins Agapanthia Serville, 1835 [Tip tür: Saperda cardui Fabricius, 1801 = Cerambyx cardui Linnaeus, 1767]

81 67 Agapanthia cardui (Linnaeus, 1767) =? ssp. cardui Linnaeus, 1767 =? ssp. pannonica Kratochvil, 1985 İncelenen Materyal Osmaniye: Kalecik-Hasanbeyli yolu, N 37 o E 36 o , 689 m, , 1 örnek; Osmaniye: Zorkun yolu, Çiftmazı Mesire yeri, N 37 o E 36 o , 223 m, , 1 örnek; Osmaniye: Karaçay Mahallesi, N 37 o E 36 o , 212 m, , 1 örnek; Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 37 o E 36 o , 99 m, , 4 örnek; Osmaniye: Bahçe, N 37 o E 36 o , 551 m, , 5 örnek; Osmaniye: Osmaniye-Gaziantep yolu 5. km., , 3 örnek; Osmaniye: Bıçakçı Köyü, N 37 o E 36 o 17 22, 293 m, , 7 örnek; Osmaniye: Kesmeburun Köyü, Castabala Kalesi, N 37 o E 36 o 11 03, 107 m, , 8 örnek; Osmaniye: Hasanbeyli, N 37 o E 36 o 32 24, 711 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Horu Çayı civarı, N E , 562 m, , 4 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kızlaç, N E , 761 m, , 8 örnek; Osmaniye: Zorkun, Çiftmazı Kent Ormanı, N E , 786 m, , 1 örnek; Osmaniye, Bahçe, N E , 540 m, , 4 örnek; Osmaniye: Issızca, , 2 örnek; Osmaniye: Castabala (Hierapolis) Ören Yeri, N 36 o 10'657'' E 36 o 11'048'', 100 m, , 1 örnek; Osmaniye: Bahçe, Kabacalı Köyü, N E , 722 m, , 4 örnek; Hatay: Samandağı, Lahit Alanı (Nekropol), Dor Mabedi, N 36 o E 35 o 5630, 77 m, , 1 örnek; Hatay: Kuzuculu, N 36 o E 36 o 15 04, 134 m, , 3 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 1 örnek; Hatay: Kuzuculu, N 36 o E 36 o 15 04, 134 m, , 2 örnek; Hatay: Belen, , 4 örnek; Hatay: Belen Girişi, Çakallı, N 36 o E 36 o , 652 m, , 2 örnek; Hatay: Erzinkaplıcalar mevkii, N 36 o E 36 o , 123 m, , 1 örnek; Hatay: Akbez, N E , 527 m, , 3 örnek; Gaziantep: Kilis-

82 68 Gaziantep Yolu, Oğuzeli Sapağından 5 km içeride, , 4 örnek; Gaziantep: Fevzipaşa-Islahiye yolu 1. km, N 37 o E 36 o , 515 m, , 1 örnek; Gaziantep: Nurdağı, N E , 814 m, , 4 örnek; Gaziantep: Nurdağı, Gökçedere Köyü, N E , 496 m, , 1 örnek; Gaziantep: Fevzipaşa, Türkbahçe Köyü, N E , 521 m, , 3 örnek; Kilis: Hassa Kilis Yolu, Deliosmanlı Köyü, , 1 örnek; Türkiye Kayıtları (AD-AN-ANT-ART-AY-BI-BN-BS-BU-BY-CA-CN-DE-DI-ED-EL-ER-ES-EZ- GU-HT-IC-IS-IZ-KA-KAR-KIR-KK-KN-KO-KS-MG-MN-OS-RI-SI-SV-TRA- TUR) İstanbul: Alem Dağı (Bodemeyer, 1906); İstanbul: Çengelköy, İzmir: Efes (Demelt & Alkan, 1962); Ankara: Çubuk (Breuning et Villiers, 1967); Hatay: Arsuz (Yenişehir), Antakya (Reyhanlı), Osmaniye: Toprakkale, Adana: Misis (Fuchs et Breuning, 1971); Aydın (Tuatay ve ark., 1972); Bursa: Karacabey (Gfeller, 1972); Osmaniye, Hatay: Antakya, Siirt, İzmir: Gümüşsu, Bergama (Merkez, Şakran), Dikili, Menemen (Merkez, Aliağa), Narlıdere, Urla, Kuşadası, Torbalı, Bornova, Denizli: Merkez, Sarayköy, Çanakkale: Lapseki, Aydın: Kuyucak, Germencik (Gül- Zümreoğlu, 1975); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Sama & Rapuzzi, 2000); Adana: Misis, İçel: Erdemli (Kızkalesi), Antalya: Manavgat (Şelale), Burdur: Bucak (Adlbauer, 1988); İstanbul: Merkez, Belgrad Ormanı, Alem Dağı, Bursa: Uludağ, Kocaeli: İzmit, Symra:?İzmir, Ankara: Çubuk Barajı-I, Gölbaşı (Kepekli Boğazı), Ayaş Beli, Konya, İçel: Mut, Adana: Kilikya, Kars: Tuzluca (Önalp, 1989); Trakya A. cardui pannonica (Kratochvil, 1985) olarak (Althoff & Danilevsky, 1997); Edirne, İstanbul, Kırklareli, Çanakkale: Gökçeada, Manisa, İzmir, Denizli, Aydın, Adana, Hatay: Antakya, Elazığ, Marmara Bölgesi, Ege Bölgesi (Lodos, 1998); Adana: Balcalı, Ceyhan, Antalya: Kumluca, Artvin: Merkez (Ormanlı), Ardanuç (Akarsu), Şavşat (Çayağzı), Bayburt: Maden, Bilecik: Merkez, Bingöl: Solhan (Buğlan Geçidi), Çanakkale: Merkez, Diyarbakır: Silvan, Erzincan: Merkez (Bahçe), Üzümlü, Bayırbağ, Erzurum: Aşkale (Kop Dağı), Ilıca (Eğerti), İspir

83 69 (Madenköprübaşı), Narman (Beyler), Oltu, Karakaban, Çamlıbel, Pasinler, Çalıyazı, Pazaryolu, Kartal Yaylası, Şenkaya (İçmesuyu), Ormanlı, Hatay: Erzin, İskenderun (Sarımazı), Rize: Çamlıhemşin (Ayder), Sivas: Merkez, Türkeşlik, Ümranlı (Kızıldağ) A. suturalis (Fabricius, 1787) olarak (Tozlu ve ark., 2003); Antalya: Isparta yolu, Muğla: Datça (Merkez, Kızlan Köyü), Gümüşhane: Kelkit (Güllüce Köyü) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Aydın, Adana, Hatay: İskenderun (Merkez, Esentepe), İzmir: Kuşadası, Menemen, Merkez, Torbalı, Osmaniye, Aydın: Kuyucak, Eskişehir: Merkez (Çavlum), Ankara: Ayaş (İlhan, İlyakut, Ilıca), Merkez, Bağlum, Beypazarı, Kırşehir: Kaman, Çankırı: Korgun, Eldivan (Özdikmen ve ark., 2005); Hatay: İskenderun (Güzelyayla yolu, Kurtbağı Köyü girişi), Samandağı (Büyükkaya Deresi, Fidanlı, Uzunbağ), İskenderun-Belen (Atik Yaylası), Kırıkhan (Alabeyli Köyü), Hassa (Akbez, Zeytinoba Köyü), Belen (Müftüler Köyü), Osmaniye: Nohutköy girişi, Düziçi, Zorkun Yaylası yolu (Ürün Yaylası) (Özdikmen & Demirel, 2005); Adana: Pozantı, Ankara: Sincan (Mülk, Ayaş Dağı) (Özdikmen & Demir, 2006); Ankara: Kızılcahamam (Güvem, Aköz Köyü), Adana: Pozantı-Mersin yolu (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Afşin (Çardak-Afşin yolu), Pazarcık (Aksu Köprüsü, Şahintepe Köyü, Armutlu Köyü), Kahramanmaraş-Kavaklı yolu (Kavaklı girişi), Türkoğlu (Kılılı), Göksun (Kamışcık Köyü), Merkez (Özdikmen & Okutaner, 2006); Kastamonu: Ilgaz-Tosya yolu, Hanönü-Kastamonu yolu (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (Portekiz, İspanya, Fransa, Korsika, İtalya, Sicilya, Sardinya, Malta, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Girit, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Belçika, Almanya, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Polonya, Ukrayna, Kırım, Rusya nın Avrupa kısmı, Kazakistan ın Avrupa kısmı), Kuzey Afrika (Mısır, Libya, Tunus, Cezayir, Fas), Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran, Suriye, Ürdün.

84 70 Yorumlar Bu tür Gaziantep ve Kilis İlleri için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de geniş bir yayılışa sahiptir. Bu tür çok çeşitlilik göstermektedir. Sama (2002) ya göre, kuzey fenotipi (elytra uç kısımda yuvarlaklaşmış) ve güney fenotipi (elytra uç kısımda attenuate veya hatta acuminate) olmak üzere iki temel fenotipe sahiptir. Sama, bunları Carriere, 1998 ve Svacha, 2001 e göre iki ayrı tür olarak kabul etmektedir. Kratochvil (1985) kuzeydeki fenotipi A. pannonica şeklinde yeni bir tür olarak tanımlamıştır. Fakat Sama (2002) ya göre, Kratochvil A. cardui nin tipini görmemiştir ve A. cardui nin tipini güneydeki fenotipe aitmiş gibi kabul etmektedir. Ancak Sama (2002) A. cardui nin tip örneği, bariz olarak yuvarlak uçlu elytraya sahip olduğunu belirtmiştir. Bu yüzden, A. cardui = A. pannonica olarak kabul etmektedir. Sama sonuç olarak, kuzeydeki fenotip için A. cardui (Linnaeus, 1767) ve güneydeki fenotip için A. suturalis (Fabricius, 1787) i en eski geçerli isimler olarak kullanmayı teklif etmiştir. Yine Danilevsky (2005b) belirtmiştir ki, G. Sama (2002) ya göre: Agapanthia cardui = Agapanthia pannonica dır. Fakat Sama yine de bu türe ait iki farklı coğrafik tipin olduğunu kabul eder: "güney fenotipi" ve "kuzey fenotipi". Sonuç olarak bu duruma göre, Agapanthia pannonica kuzey alt türüdür. Sama nın bahsettiği bütün eski isimler "kuzey fenotipi"ne aittir. Bu güney alt türünün bulunduğu alandan (gayet tabii olarak) tanımlanmıştır. Bu nedenle, Agapanthia pannonica (veya Agapanthia cardui pannonica) geçerli bir isimdir. Biz de Danilevsky (2005b) ile aynı fikri paylaşıyoruz. Bu nedenle, güney fenotipi A. cardui (Linnaeus, 1767) nin bir diğer alt türü olarak Kabul edilmelidir. Sama (2002) güney fenotipi için, en eski uygun isim olarak Saperda suturalis Fabricius, 1787 yi kullanmayı teklif etmiştir. Bu değişiklik ICZN nin Öncelik Kuralı na göre gereksizdir. Sonuç olarak, güney fenotipi nominatif alt tür olan A. cardui cardui

85 71 (Linnaeus, 1767) dir. Her halikarda, Cerambyx cardui Linnaeus, 1767 Sama (2002) ya göre Fransa nın güneyinden tanımlanmıştır. Diğer taraftan, Tozlu ve ark. (2003) gayet doğal olarak bahsetmişlerdir ki, A. cardui (Linnaeus, 1767) olarak teshis edilmiş olan örnekler içerisinde iki farklı takson vardır. Bununla birlikte, Tozlu ve ark. (2003) Türkiye den verilmiş tüm eski kayıtları A. suturalis (Fabricius, 1787) olarak kabul ettiler ve dolayısıyla Türkiye örneklerinin tümünde elytranın ucunun attenuate (veya acuminate) olduğunu da kabul etmiş oldular. Biz, Tozlu ve ark. (2003) nın bu fikrini paylaşmıyoruz. Çünkü çalışmalarımız ortaya koymaktadır ki, Türkiye deki A. cardui populasyonlarında her iki fenotipe de rastlanmaktadır. Bazı örnekler belirgin olarak yuvarlak uçlu elytraya sahip iken, diğer bazıları da belirgin olarak attenuate tır. Bütün bunların sonucunda biz ilke olarak, kuzey fenotipi nin (veya A. cardui pannonica Kratochvil, 1985) Türkiye nin kuzeyinde bulunduğunu ve güney fenotipi nin (veya A. cardui cardui (Linnaeus, 1767)) Türkiye nin batısı ve güneyinde bulunduğunu kabul ediyoruz. Korotip European + Mediterranean. Alt cins Smaragdula Pesarini & Sabbadini, 2004 [Tip tür: Saperda violacea Fabricius, 1775] Cins Agapanthia lais Reiche & Saulcy, 1858 İncelenen Materyal Hatay: Akbez, Güzeluşağı Köyü, N 36 o E 36 o , 780 m, , 2 örnek.

86 72 Türkiye Kayıtları (KA-MR-OS-TUR) Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); Mardin, Kahramanmaraş: Ahır Dağı (Önalp, 1988); Türkiye (Lodos, 1998). Yayılış Avrupa (Yunanistan, Bulgaristan), Türkiye, İran, Suriye, Ürdün. Yorumlar Bu tür Hatay İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de şimdiye kadar sadece güney kısımlardan kayıt edilmiş durumdadır. Bununla birlikte bu türün hiç olmazsa Türkiye nin batı kısmında da var olabileceği beklenmelidir. Muhtemelen bu tür Türkiye de oldukça geniş bir yayılış alanına sahiptir. Bizce A. violacea (Fabricius, 1775) nın eski kayıtları arasında bu türün yanlış teşhisi sonucu verilmiş olanlar bulunabilir. Korotip E-Mediterranean (NE-Mediterranean + Palaestino-Taurian). Agapanthia violacea (Fabricius, 1775) İncelenen Materyal Osmaniye: Yarpuz girişi, N 37 o E 36 o , 930 m, , 3 örnek; Osmaniye: Haraz Yaylası, N 37 o E 36 o , 713 m, , 4 örnek; Hatay: Akbez, N 36 o E 36 o 32 30, 464 m, , 4 örnek; Hatay: Hassa Kırıkhan Yolu 20. km, N 36 o E 36 o 24 38, 145 m, , 1 örnek;

87 73 Gaziantep: Kilis- Gaziantep Yolu, Oğuzeli sapağından 5 km içeride, , 1 örnek. Türkiye Kayıtları (AD-AF-AK-AN-BI-BO-BS-CO-DE-DU-ED-EZ-HT-IC-IP-IS-IZ-KA-KIR-KK- KN-KO-KR-KS-KY-MG-MN-NE-NI-SA-ZO-TRA-TUR) Bilecik (Bodemeyer, 1900); Anadolu A. violocea cyanea Herbst, 1784 olarak (Winkler, ); İstanbul: Anadoluhisarı (Demelt & Alkan, 1962); Edirne (Breuning et Villiers, 1967); Konya: Akşehir (Tuatay ve ark., 1972); Denizli: Pamukkale, Muğla: Milas (Yakaören Köyü), Manisa: Akhisar (Süleymanlı) (Gül- Zümreoğlu, 1975); Erzurum ve çevresi (Özbek, 1978); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985); Kırklareli: Dereköy, İstanbul: Bahçeköy (Öymen, 1987); Edirne, İstanbul, Bursa: Uludağ, Bilecik, İzmir: (Smyrna), Sakarya: Hendek, Ankara: Dam, Konya: Akşehir (Sultan Dağı), Isparta: Eğirdir, Kayseri, Adana (Önalp, 1988); Türkiye Villiers, 1970 (Ex. Önalp, 1988); İzmir: Çamlık Geçidi (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); İstanbul, Konya, Manisa, İzmir, Denizli, Ege Bölgesi (Lodos, 1998); Anadolu, Trakya (Sama, 2002); Isparta: Yalvaç (Eleği Köyü, Sultan Dağları) (Özdikmen & Hasbenli, 2004); Konya: Akşehir, Beyşehir, Ankara: Bağlum, Niğde: Kolsuz, Kırşehir: Özbağ, Isparta: Gölcük, Nevşehir: Hacıbektaş (Kurugöl), Bolu: Seben (Özdikmen ve ark., 2005); Hatay: İskenderun (Belen, Atik Yaylası), Kocaeli: İzmit (Beşkayalar Milli Parkı) (Özdikmen & Demirel, 2005); Adana: Pozantı (Özdikmen & Demir, 2006); Niğde: Bor-Altunhisar, Bor (Altunova, Üstünkaya), Kayseri: Yahyalı (Derebağı, Şelale mevkii), Aksaray: Gülağaç (Kızılkaya, Aşıklı Höyük), Konya: Kulu (Konya Makası), Adana: Pozantı (Fındıklı girişi), İçel: Uzuncaburç yolu, Mut-Karaman yolu (Değirmenbaşı) (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Pazarcık (Armutlu Köyü, Kartalkaya Barajı çevresi) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Düzce: Yığılca (Aydın Köyü Dutlar Köyü), Yığılca (Karakaş Köyü), Zonguldak: Yedigöller Devrek arası, Karabük: Eflani çevresi, Safranbolu (Balkuşu Köyü), Safranbolu (Hızar Yanı mevkii), Hanköy (Aşağıbağ mevkii), Eflani Daday (Karaağaç Köyü), Safranbolu çıkışı (Kastamonu yolu), Kastamonu: Araç çevresi, Daday, Boyalı, Ilgaz-Tosya yolu, Araç yolu (Kastamonu

88 74 Polis ormanı), Taşköprü-Kastamonu yolu, Seydiler-İnebolu yolu, Kastamonu- İnebolu yolu, Pınarbaşı çevresi, Kastamonu Araç yolu, Araç Karabük arası (Çıraklar Köyü), Kanlıgöl, Bolu: Yeniçağa-Mengen yolu (Çamlık Köyü çevresi), Gerede Bolu yolu, Bolu-Gerede yolu (Susuz Kınık Köyü), Gerede Kızılcahamam arası, Çorum: Kargı Boyabat yolu (Karagöl Köyü), Afyon: Erkmen Vadisi (Özdikmen, 2007). Yayılış Avrupa (İspanya, Fransa, İtalya, Sicilya, Arnavutluk, Slovenya, Hırvatistan, Bosna- Hersek, Sırbistan, Makedonya, Yunanistan, Bulgaristan, Trakya, Romanya, Macaristan, Avusturya, İsviçre, Belçika, Almanya, Lüksemburg, Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Polonya, Litvanya, Belarus, Ukrayna, Kırım, Moldova,?Rusya nın Avrupa kısmı), Sibirya, Kazakistan,?Orta Asya, Kafkasya, Transkafkasya, Türkiye, İran,?Orta Doğu. Yorumlar Bu tür Osmaniye ve Gaziantep İlleri için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de geniş bir yayılışa sahiptir. Önceki bazı çalışmalarda, A. intermedia Ganglbauer, 1884 A. violacea nin sinonimi olarak verilmiştir. Fakat Svacha (2001) ya göre, ergin öncesi evrelerdeki morfolojiler göz önüne alındığında, her ikisi de farklı taksonlardır. Bu görüş, Sama (2002) tarafından da kabul edilmiştir. Dahası, Danilevsky (2005b) de bu görüşü paylaşmaktadır. Korotip Turano-European ve Sibero-European. Çünkü Sama (2002) ya göre, Orta Doğu ve Orta Asya dan verilen kayıtlar yakın akraba olan başka türlere ait olabilir. Bu nedenle bu kayıtların doğrulanmasına ihtiyaç vardır.

89 75 4. SONUÇ VE ÖNERİLER Bu çalışmada Teke Böcekleri (Coleoptera: Cerambycidae) familyasının Lamiinae alt familyasına ait Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) ın çeşitli lokalitelerinden yıllarında toplanmış olan toplam 1002 örnek faunistik, sistematik, taksonomik ve zoocoğrafik olarak değerlendirilmiştir. Yapılan teşhis işlemleri sonucunda bunların 8 tribus (Batocerini, Monochamini, Dorcadionini, Pteropliini, Tetropini, Phytoeciini, Hippopsini ve Agapanthiini olmak üzere), 17 cins (Batocera, Monochamus, Dorcadion, Niphona, Tetrops, Oberea, Oxylia, Pilemia, Coptosia, Helladia, Musaria, Neomusaria, Phytoecia, Opsilia, Blepisanis, Calamobius ve Agapanthia olmak üzere), 34 tür ve alt tür (Batocera rufomaculata (De Geer, 1775), Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912, Dorcadion (Cribridorcadion) saulcyi Thomson, 1865, Dorcadion (Cribridorcadion) scabricolle Dalman, 1817, Niphona picticornis Mulsant, 1839, Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758), Oberea linearis (Linnaeus, 1761), Oxylia duponcheli (Brullé, 1832), Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905, Pilemia hirsutula (Frölich, 1793), Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984), Coptosia bithynensis Ganglbauer, 1884, Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936), Helladia adelpha Ganglbauer, 1885, Helladia humeralis (Waltl, 1838), Helladia millefolii alziari Sama, 1992, Musaria astarte (Ganglbauer, 1885), Neomusaria merkli (Ganglbauer, 1884), Neomusaria waltli Sama, 1991, Phytoecia caerulea (Scopoli, 1772), Phytoecia geniculata Mulsant, 1863, Phytoecia icterica (Schaller, 1783), Phytoecia manicata Reiche & Saulcy, 1858, Phytoecia rufipes latior Pic, 1895, Phytoecia virgula (Charpentier, 1825), Opsilia coerulescens (Scopoli, 1763), Blepisanis vittipennis (Reiche, 1877), Calamobius filum (Rossi, 1790), Agapanthia (Agapanthiella) amicula Holzschuh, 1989, Agapanthia (Agapanthiella) dahli (Richter, 1821), Agapanthia (Agapanthiella) lateralis Ganglbauer, 1884, Agapanthia (Agapanthia) cardui (Linnaeus, 1767), Agapanthia (Smaragdula) lais Reiche & Saulcy, 1858, Agapanthia (Smaragdula) violacea (Fabricius, 1775) olmak üzere) olduğu tespit edilmiştir. Literatüre göre Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) dan tür ve alt tür seviyesinde toplam 57 takson kayıt edilmiş durumdadır: Bunlar; Batocera rufomaculata (De

90 76 Geer, 1775), Dorcadion accola Heyden, 1894, Dorcadion divisum Germar, 1839, Dorcadion halepense Kraatz, 1873, Dorcadion saulcyi saulcyi Thomson, 1865, Dorcadion saulcyi subsp. javeti Kraatz, 1873, Dorcadion smyrnense (Linné, 1757), Dorcadion turki Ganglbauer, 1884, Niphona picticornis Mulsant, 1839, Pogonocerus perroudi Mulsant, 1839, Aegomorphus clavipes (Schrank, 1781), Acanthocinus griseus (Fabricius, 1792), Saperda populnea (Linnaeus, 1758), Saperda quercus quercus Charpentier, 1825, Saperda quercus ocellata Abeille de Perrin, 1895, Oberea erythrocephala erythrocephala (Schrank, 1776), Oberea erythrocephala taygetana Pic, 1901, Oberea linearis (Linnaeus, 1761), Oberea oculata (Linnaeus, 1758), Oxylia argentata (Ménetries, 1832), Oxylia duponcheli (Brullé, 1832), Mallosia imperatrix Abeille de Perrin, 1885, Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984), Coptosia bithynensis Ganglbauer, 1884, Helladia adelpha Ganglbauer, 1885, Helladia ferrugata (Ganglbauer, 1884), Helladia humeralis (Waltl, 1838), Helladia millefolii (Adams, 1817), Helladia praetextata nigricollis (Pic, 1891), Musaria astarte (Ganglbauer, 1885), Musaria wachanrui (Mulsant, 1851), Neomusaria merkli (Ganglbauer, 1884), Phytoecia akbesiana Pic, 1900, Phytoecia caerulea caerulea (Scopoli, 1772), Phytoecia caerulea bethseba Reiche & Saulcy, 1858, Phytoecia croceipes Reiche, 1858, Phytoecia geniculata Mulsant, 1863, Phytoecia icterica (Schaller, 1783), Phytoecia manicata Reiche & Saulcy, 1858, Phytoecia pubescens Pic, 1895, Phytoecia pustulata (Schrank, 1776), Phytoecia rufipes latior Pic, 1895, Phytoecia virgula (Charpentier, 1825), Opsilia coerulescens (Scopoli, 1763), Blepisanis vittipennis (Reiche, 1877), Calamobius filum (Rossi, 1790), Agapanthia annularis (Olivier, 1795), Agapanthia asphodeli (Latreille, 1804), Agapanthia cardui (Linnaeus, 1767), Agapanthia dahli (Richter, 1821), Agapanthia detrita Kraatz, 1882, Agapanthia kirbyi (Gyllenhal, 1817), Agapanthia lais Reiche & Saulcy, 1858, Agapanthia osmanlis Reiche et Saulcy, 1858, Agapanthia verecunda Chevrolat, 1882, Agapanthia violacea (Fabricius, 1775), Agapanthia walteri Reitter, 1898 dir. Buna göre, araştırmamızda çalışılan alan itibarı ile, Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) dan bu çalışmada verilen Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912, Dorcadion scabricolle Dalman, 1817, Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758), Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905, Pilemia hirsutula (Frölich, 1793),

91 77 Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936), Helladia millefolii alziari Sama, 1992, Neomusaria waltli Sama, 1991, Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 ve Agapanthia lateralis Ganglbauer, 1884 olmak üzere toplam 10 takson çalışma alanımız için ilk defa kayıt edilmektedirler. Bunlar arasında Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905 ve Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) aynı zamanda Türkiye nin Akdeniz Bölgesi için yeni kayıt niteliğindedirler. Böylece Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) Lamiinae faunası için bilinen takson sayısı 57 den 67 e yükselmiştir. Şekil 4.1. Araştırma alanı itibariyle takson sayılarına ait grafiksel gösterim

92 78 Çalışmamızda değerlendirilen taksonlar itibarı ile bazı zoocoğrafik, faunistik ve taksonomik yorumlar aşağıda sunulmuştur Tribus BATOCERINI Batocera rufomaculata (De Geer, 1775) Afrotropico-Indo-Mediterranean + Neotropic korotipe sahip olan bu tür, Türkiye nin sadece Akdeniz Bölgesi nde yayılış göstermektedir. Asıl olarak tropikal kökenlidir. Yurdumuza Orta Doğu üzerinden girmiştir. Monofag olup, Ficus carica (İncir) üzerinde beslenmektedir. Bu tür araştırma alanından daha önceden kayıt edilmiş durumdadır Tribus MONOCHAMINI Monochamus galloprovincialis (Olivier, 1795) Sibero-European korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılışa sahiptir ve Özdikmen (2007) e göre bu türe ait alt türlerin yayılış alanlarının gerçek durumunun gözden geçirilmeye ihtiyacı vardır. Bu tür Türkiye de dört alt tür ile temsil ediliyor gibi görünmektedir. M. galloprovincialis tauricola Pic, 1912 Türkiye nin güneyinde, M. galloprovincialis lignator Krynicki, 1832 Türkiye nin doğusunda, M. galloprovincialis pistor (Germar, 1818) muhtemelen Türkiye nin kuzeyinde ve nominatif alt tür olan M. galloprovincialis galloprovincialis (Olivier, 1795) Türkiye nin diğer kısımlarında (muhtemelen Trakya ve Batı Anadolu da) yayılış göstermektedir. Fakat Sama (2002) ya göre, nominatif alt tür sadece güneybatı Avrupa ve Kuzey Afrika da bulunmaktadır. Özdikmen (2007) de Sama (2002) ile aynı görüş açısını paylaşabileceğini, Türkiye den toplanan örnekler üzerine yaptığı çalışmalarının bu türün gerçekten üç alt tür ile temsil edildiğini teyit etmesinden yola çıkarak belirtmektedir. Bu türün bilinen diğer alt türü olan M. galloprovincialis cinarescens Motschulsky, 1860 ise Doğu Sibirya,?Uzak Doğu Rusya ve Moğolistan da yayılış göstermektedir.

93 79 Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912 Bu tür ve alt tür Osmaniye İli ve Güneydoğu Toroslar için yeni kayıt niteliğinde olup Türkiye nin güneyinde yayılışta göstermektedir. Özdikmen (2007) e göre Türkiye de geniş bir yayılışa sahip olan bu türün alt türlerinin yayılış alanlarının gerçek durumunun gözden geçirilmeye ihtiyacı vardır Tribus DORCADIINI Dorcadion (Cribridorcadion) saulcyi Thomson, 1865 E-Mediterranean (Palaestino-Taurian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye nin sadece Akdeniz Bölgesi nin doğu kısmında ve Güney Doğu Anadolu Bölgesi nin batı kısmında yer alan alanda yayılış göstermektedir. Türkiye de iki alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar D. saulcyi saulcyi Thomson, 1865 ve diğer alt türe göre daha güneyde bulunan D. saulcyi javeti Kraatz, 1873 dür. Bu çalışmada incelenen örnek nominatif alt tür olan D. saulcyi saulcyi Thomson, 1865 e aittir. Bu tür araştırma alanından daha önce kayıt edilmiş durumdadır Dorcadion (Cribridorcadion) scabricolle Dalman, 1817 SW-Asiatic (Anatolo-Caucasian + Irano-Caucasian + Irano-Anatolian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılış göstermektedir ve dört alt tür ile temsil edilmektedir. D. scabricolle caramanicum Daniel, 1903 (güney alt türü olup, Cilician Taurus da, D. scabricolle paphlagonicum Breuning, 1962 (kuzey alt türü olup, Kastamonu İlinde, D. scabricolle balikesirense Breuning, 1962 (batı alt türü olup, Balıkesir İlinde bulunur ve nominative alt tür olan D. scabricolle scabricolle Dalman, 1817 ise Gürcistan dan tanımlanmış olup, Transkafkasya ve Kafkasya dan Anadolu ya kadar yayılış göstermektedir. Bu çalışmada incelenen örnekler nominatif alt tür olan D. scabricolle scabricolle Dalman, 1817 ye aittir. Bu tür araştırma alanından daha önceden kayıt edilmiş durumdadır.

94 Tribus PTEROPLIINI Niphona picticornis Mulsant, 1839 Mediterranean korotipe sahip olan bu tür, Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de güney kısımlarda oldukça geniş bir yayılışa sahiptir Tribus TETROPINI Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758) Palearctic korotipe sahip olan bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de nominatif alt türle temsil edilir ve özellikle de Türkiye nin batı yarısında oldukça geniş bir yayılışa sahiptir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Sama (2002) ya göre, Güney Türkiye (Antalya nın kuzeyinden Hatay ın doğusuna kadar) deki bireyler Avrupa daki bireylerden farklıdırlar. Bilinen diğer alt tür olan T. praeusta algirica (Chobaut, 1893) Kuzey Afrika (Cezayir) da bulunur. Bunun yanında, Holzschuh (1981) a göre, T. gilvipes (Faldermann, 1837) T. praeusta nın bir alt türü olarak sayılmalıdır. Fakat Özdikmen (2007) bu konuda Holzschuh (1981) ile aynı görüşü paylaşmamaktadır Tribus PHYTOECIINI Oberea linearis (Linnaeus, 1761) European korotipe sahip olan bu tür, Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğinde olup, çoğunlukla Türkiye nin kuzeyinde yayılış göstermektedir Oxylia duponcheli (Brullé, 1832) Turano-Mediterranean (Balkano-Anatolian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılışa sahiptir.

95 Pilemia annulata Hampe, 1852 SW-Asiatic (Anatolo-Caucasian + Irano-Caucasian + Irano-Anatolian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de özellikle Türkiye nin doğu yarısında olmak üzere, büyük olasılıkla oldukça geniş bir yayılışa sahiptir ve iki alt tür ile temsil edilmektedir. P. annulata wawerkana Reitter, 1905 sadece Türkiye nin güneyinde ve nominatif alt tür olan P. annulata annulata Hampe, 1852 ise Türkiye nin özellikle kuzey ve doğu kısımlarında bulunur. Bu çalışmada incelenen örnekler P. annulata wawerkana Reitter, 1905 e aittir. Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905 Bu alt tür ve dolayısı ile tür, Osmaniye İli dolayısı ile Türkiye nin Akdeniz Bölgesi için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye de sadece Suriye nin kuzeyinde yer alan güney kısımlarda yayılış göstermektedir Pilemia hirsutula (Frölich, 1793) Turano-Mediterranean (Turano-E-Mediterranean) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış göstermektedir ve nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğindedir Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984) Anatolian korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de sadece Akdeniz Bölgesi nde olacak şekilde güney kısımlarda yayılış göstermektedir. Türkiye için endemik bir türdür. Bu tür araştırma alanından daha önceden kayıt edilmiş durumdadır.

96 Coptosia bithynensis Ganglbauer, 1884 Turano-Mediterranean (Turano-Balkan) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür Hatay İli için yeni kayıt niteliğindedir Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) E-Mediterranean (Palaestino-Cypriato-Taurian) korotipe sahip olan bu tür, çoğunlukla Türkiye nin güneydoğu kısımlarında yayılış göstermektedir. Bu tür Osmaniye İli ve dolayısı ile Akdeniz Bölgesi için yeni kayıt niteliğindedir Helladia adelpha Ganglbauer, 1885 SW-Asiatic (Anatolo-Caucasian) korotipe sahip olan bu tür, çoğunlukla Türkiye nin güney ve doğu kısımlarında yayılış göstermektedir. Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğindedir Helladia humeralis (Waltl, 1838) E-Mediterranean (Palaestino-Cyprioto-Taurian + NE-Mediterranean) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür Gaziantep İli için yeni kayıt niteliğindedir Helladia millefolii (Adams, 1817) E-Mediterranean (Palaestino-Cyprioto-Taurian + NE-Mediterranean) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış göstermektedir ve iki alt türle temsil edilmektedir. H. millefolii alziari Sama, 1992 Türkiye nin güneyinde bulunur. Nominatif alt tür olan H. millefolii millefolii (Adams, 1817) ise Türkiye nin diğer kısımlarında yayılış gösterir. Bu çalışmada incelenen örnekler H. millefolii alziari Sama, 1992 ye aittir.

97 83 Helladia millefolii alziari Sama, 1992 Bu alt tür Türkiye nin sadece güney kısımlarında bir yayılışa sahiptir. Bu alt tür araştırma alanından daha önceden kayıt edilmiş durumdadır Musaria astarte (Ganglbauer, 1885) SW-Asiatic korotipe sahip olan bu tür, Gaziantep İli için yeni kayıt niteliğinde olup, Türkiye nin güney kısmında genişçe bir yayılışa sahiptir. Türkiye de nominatif alt türle temsil edilmektedir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Bilinen diğer iki alt türü, M. astarte lederi (sadece Kafkasya da bulunur) ve M. astarte perrini (sadece Suriye ve Lübnan da bulunur) dir Neomusaria merkli (Ganglbauer, 1884) SW-Asiatic korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de muhtemelen oldukça geniş bir yayılış gösterir. Bu tür araştırma alanından daha önceden kayıt edilmiş durumdadır Neomusaria waltli Sama, 1991 E-Mediterranean (Palaestino-Taurian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye nin sadece güney kıyı kısımlarında yayılış göstermektedir. Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğindedir Phytoecia caerulea (Scopoli, 1772) Turano-European korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılış göstermektedir ve üç alt tür ile temsil edilmektedir. P. caerulea baccueti (Brullé, 1832) (Türkiye nin güney ve batısında), P. caerulea gilvimana Ménetries, 1832 (İç Anadolu nun doğusunda ve Kuzey Türkiye nin orta kısımlarında) ve P. caerulea caerulea (Scopoli, 1772) (Türkiye nin diğer kısımlarında, özellikle Trakya ve Türkiye nin kuzeydoğusunda). Bu çalışmada incelenen örnekler nominatif alt tür

98 84 olan P. caerulea caerulea (Scopoli, 1772) ya aittir. Bu tür Hatay ve Gaziantep İlleri için yeni kayıt niteliğindedir Phytoecia geniculata Mulsant, 1863 E-Mediterranean (Aegean + NE-Mediterranean + Palaestino-Cyprioto-Taurian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür araştırma alanından daha önceden kayıt edilmiş durumdadır Phytoecia icterica (Schaller, 1783) Turano-European korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de muhtemelen oldukça geniş bir yayılış gösterir ve P. icterica annulipes Mulsant, 1863 ve nominatif alt tür olan P. icterica icterica (Schaller, 1783) olmak üzere iki alt tür ile temsil edilmektedir. Bu çalışmada incelenen örnekler nominatif alt türe aittir. Bu tür Gaziantep ve Kilis İlleri için yeni kayıt niteliğindedir Phytoecia manicata Reiche & Saulcy, 1858 E-Mediterranean (Palaestino-Taurian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye nin güneyinde yayılış göstermektedir. Bu tür araştırma alanından daha önce kayıt edilmiş durumdadır Phytoecia rufipes (Olivier, 1795) Turano-Europeo-Mediterranean korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de güney kısımlarda yayılış göstermektedir. Türkiye de P. rufipes latior Pic, 1895 (Türkiye nin orta güney kısmında ve Suriye de) ve nominatif alt türle (Türkiye nin diğer kısımlarında) temsil edilmektedir. Bilinen diğer alt tür olan P. rufipes bangi sadece İran da mevcuttur.

99 85 Phytoecia rufipes latior Pic, 1895 Çalışmamızda elde edilen bu alt tür, tip lokalitesi olan Hatay İlinden toplanmıştır ve Türkiye nin sadece güney kısımlarında yayılış göstermektedir Phytoecia virgula (Charpentier, 1825) Turano-European korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğindedir Opsilia coerulescens (Scopoli, 1763) Sibero-European + Mediterranean korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılış göstermekte olup, nominatif alt türü ile temsil edilmektedir. Bu nedenle bir alt tür olarak ayrıca ele alınmamıştır. Bilinen diğer alt tür olan Opsilia coerulescens cretensis Breuning, 1947 sadece Girit te bulunur. Opsilia Vives (2000) ve Sama (2002) tarafından Mulsant, 1862 ye atfedilmiştir. Danilevsky (2005b) ye göre, P. opsilia tienschanica nın Opsilia coerulescens in bir sinonimi olması muhtemeldir. Bu tür araştırma alanından daha önce kayıt edilmiş durumdadır Blepisanis vittipennis (Reiche, 1877) E-Mediterranean korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür araştırma alanından daha önceden kayıt edilmiş durumdadır Tribus HIPPOPSINI Calamobius filum (Rossi, 1790) Turano-Europeo-Mediterranean korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de (özellikle Türkiye nin batı yarısında) oldukça geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür Kilis İli için yeni kayıt niteliğindedir.

100 Tribus AGAPANTHIINI Agapanthia (Agapanthiella) amicula Holzschuh, 1989 Anatolian korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de sadece güneyde dar bir alanda yayılış gösterir ve Türkiye için endemiktir. Bu tür Osmaniye İli için yeni kayıt niteliğindedir Agapanthia (Agapanthiella) dahli (Richter, 1821) Turano-European veya Sibero-European korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de oldukça geniş bir yayılış göstermektedir Agapanthia (Agapanthiella) lateralis Ganglbauer, 1884 E-Mediterranean korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılış göstermektedir ve sadece nominatif alt türle temsil edilmektedir. Bu tür Osmaniye ve Gaziantep İlleri için yeni kayıt niteliğindedir Agapanthia (Agapanthia) cardui (Linnaeus, 1767) European + Mediterranean korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür Gaziantep ve Kilis İlleri için yeni kayıt niteliğindedir. Taksomik açıdan problemli olan bu takson için gerekli yorumlar bulgular bölümünde ayrıntılı olarak verilmiştir Agapanthia (Smaragdula) lais Reiche & Saulcy, 1858 E-Mediterranean (NE-Mediterranean + Palaestino-Taurian) korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de şimdiye kadar sadece güney kısımlardan kayıt edilmiş durumdadır. Bu tür Hatay İli için yeni kayıt niteliğindedir.

101 Agapanthia (Smaragdula) violacea (Fabricius, 1775) Turano-European ve Sibero-European korotipe sahip olan bu tür, Türkiye de geniş bir yayılış göstermektedir. Bu tür Osmaniye ve Gaziantep İlleri için yeni kayıt niteliğindedir. Sonuç olarak, araştırma alanlarımız itibarı ile Güneydoğu Toroslar Lamiinae faunası aşağıdaki tabloda sunulmuştur. Tabloda kalın yazılmış taksonlar bu araştırmada incelenmiş olanlardır. Tabloda işareti çalışmamıza göre o taksonun o bölgede mevcut olduğunu, işareti literatüre göre o taksonun o bölgede mevcut olduğunu, işareti ise ilgili taksonun o bölge için yeni kayıt niteliğinde olduğunu belirtmektedir. işareti ilgili taksonun Türkiye nin Akdeniz Bölgesi için yeni kayıt niteliğinde olduğunu belirtmektedir. işareti ise ilgili taksonun Türkiye için endemik olduğunu belirtmektedir. Çizelge 4.1. Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) Lamiinae faunası Tribus BATOCERINI Takson İsmi Araştırma Alanında Bulunuşu Endemizm Durumu Batocera rufomaculata (De Geer, 1775) Tribus MONOCHAMINI Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912 Tribus DORCADIINI Dorcadion accola Heyden, 1894 Dorcadion divisum Germar, 1839 Dorcadion halepense Kraatz, 1873 Dorcadion saulcyi saulcyi Thomson, 1865 Dorcadion saulcyi javeti Kraatz, 1873 Dorcadion scabricolle Dalman, 1817

102 88 Çizelge 4.1 (Devam). Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) Lamiinae faunası Dorcadion smyrnense (Linné, 1757) Dorcadion turki Ganglbauer, 1884 Tribus PTEROPLIINI Niphona picticornis Mulsant, 1839 Tribus TETROPINI Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758) Tribus POGONOCERINI Pogonocerus perroudi Mulsant, 1839 Tribus ACANTHODERINI Aegomorphus clavipes (Schrank, 1781) Tribus ACANTHOCININI Acanthocinus griseus (Fabricius, 1792) Tribus SAPERDINI Saperda populnea (Linnaeus, 1758) Saperda quercus quercus Charpentier, 1825 Saperda quercus ocellata Abeille de Perrin, 1895 Tribus PHYTOECIINI Oberea erythrocephala erythrocephala (Schrank, 1776) Oberea erythrocephala taygetana Pic, 1901 Oberea linearis (Linnaeus, 1761) Oberea oculata (Linnaeus, 1758) Oxylia argentata (Ménetries, 1832) Oxylia duponcheli (Brullé, 1832) Mallosia imperatrix Abeille de Perrin, 1885 Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905 Pilemia hirsutula (Frölich, 1793) Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984)

103 89 Çizelge 4.1 (Devam). Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) Lamiinae faunası Coptosia bithynensis Ganglbauer, 1884 Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) Helladia adelpha Ganglbauer, 1885 Helladia ferrugata (Ganglbauer, 1884) Helladia humeralis (Waltl, 1838) Helladia millefolii (Adams, 1817) Helladia millefolii alziari Sama, 1992 Helladia praetextata nigricollis (Pic, 1891) Musaria astarte (Ganglbauer, 1885) Musaria wachanrui (Mulsant, 1851) Neomusaria merkli (Ganglbauer, 1884) Neomusaria waltli Sama, 1991 Phytoecia akbesiana Pic, 1900 Phytoecia caerulea caerulea (Scopoli, 1772) Phytoecia caerulea bethseba Reiche & Saulcy, 1858 Phytoecia croceipes Reiche, 1858 Phytoecia geniculata Mulsant, 1863 Phytoecia icterica (Schaller, 1783) Phytoecia manicata Reiche & Saulcy, 1858 Phytoecia pubescens Pic, 1895 Phytoecia pustulata (Schrank, 1776) Phytoecia rufipes latior Pic, 1895 Phytoecia virgula (Charpentier, 1825) Opsilia coerulescens (Scopoli, 1763) Blepisanis vittipennis (Reiche, 1877) Tribus HIPPOPSINI

104 90 Çizelge 4.1 (Devam). Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları) Lamiinae faunası Calamobius filum (Rossi, 1790) Tribus AGAPANTHIINI Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 Agapanthia annularis (Olivier, 1795) Agapanthia asphodeli (Latreille, 1804) Agapanthia cardui (Linnaeus, 1767) Agapanthia dahli (Richter, 1821) Agapanthia detrita Kraatz, 1882 Agapanthia kirbyi (Gyllenhal, 1817) Agapanthia lais Reiche & Saulcy, 1858 Agapanthia lateralis Ganglbauer, 1884 Agapanthia osmanlis Reiche et Saulcy, 1858 Agapanthia verecunda Chevrolat, 1882 Agapanthia violacea (Fabricius, 1775) Agapanthia walteri Reitter, 1898

105 91 KAYNAKLAR Acatay, A., İstanbul çevresi ve bilhassa Belgrad ormanındaki zararlı orman böcekleri, mücadeleleri ve işletme üzerine tesirleri, T. C. Ziraat Vekaleti Yüksek Ziraat Enstitüsü Çalışmaları, Ankara, 142: (1943). Acatay, A., Zararlı orman böcekleri, Teşhis anahtarı, T. C. Tarım Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yay., İstanbul, 76: (1948). Acatay, A., Zararlı orman böcekleri, Teşhis anahtarı, İstanbul Üniversitesi Yay., İstanbul, 938: (1961). Acatay, A., Tatbiki Orman Entomolojisi, İstanbul Üniversitesi Yay., İstanbul, 1068: (1963). Acatay, A., Zararlı orman böcekleri, Teşhis anahtarı, İstanbul Üniversitesi Yay., İstanbul, 1358: (1968). Acatay, A., Über das Auftreten einiger Forstschädlingen in der Türkei, Anz. für Schädlingskde, Pflanzen-Umweltschultz, 11 : (1971). Adlbauer, K., Neues zur Taxonomie und Faunistik der Bockkäferfauna der Türkei (Coleoptera, Cerambycidae), Entomofauna, 9 (12): (1988). Adlbauer, K., Zur Faunistik und Taxonomie der Bockkäferfauna der Türkei II (Coleoptera, Cerambycidae), Entomofauna, 13 (30): (1992). Alkan, B., Tarım Entomolojisi, T. C. Tarım Bakanlığı Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü, Ankara, Ders Kitabı 31, (1946). Alkan, H., Türkiye orman Cerambycidae (Insecta, Coleoptera) lerinin tanıtımı ve Doğu Karadeniz Bölgesindeki türlerin araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, (2000). Althoff, J., Danilevsky, M. L., A Check-List of Longicorn Beetles (Coleoptera, Cerambycoidea) of Europe, Slovensko Entomološko Društvo Štefana Michielija, Ljubljana, 1-64 (1997). Bense, U., Illustrated key to the Cerambycidae (excl. Dorcadionini) and Vesperidae of Europe, Margraf Verlag, Germany, (1995). Bodemeyer, H. E. V., Quer durch Klein Asien, in den Bulghar Dagh; Eine Naturvissenschafliche studien-reise, Coleopterologisches, (1900). Bodemeyer, H. E. V., Beitrage zur Käferfauna von Klein Asien, Deutsche Entomologische Zeitschrift, 2: (1906).

106 92 Bodemeyer, H. E. V., Beitrage zur Käferfauna von Klein Asien, Deutsche Entomologische Zeitschrift, 2: (1906). Bodenheimer, F.S., Etude sur les insectes nuisibles â l agriculture at arboriculture et les moyens de lutte, Bayur Matbaası, Ankara, (1941). Braun, W., Die Dorcadienausbeute der Forschungsreisen von W. Heinz Faunistische Aufstellung Beschreibung einer neuen Unterart und Bemerkungen zur Systematik wenig bekannter Arten (Coleoptera, Cerambycidae), Nachrichtenblatt der Bayerischen Entomologen, (1978). Breuning, S., Revision der Dorcadionini, Entomologische abhandlungen und berichte aus dem staatliche museum für tierkunde in Dresden, 27: (1962). Breuning, S., Nouvelles formes de Lamiaires (dix-septieme partie), Bulletin de L Institut royal des Sciences naturelles de Belgique, 42, 21: 1-22 (1966). Breuning, S., Villiers, A., Cérambycides de Turquie (2. note), L' Entomologiste, 23 (3): (1967). Carriere, J., L imbroglio taxonomique des formes héraultaises d Agapanthia cardui, Lambillionea, 98 (1) : (1998). Cherepanov, A.I., Cerabycidae of Northern Asia, Amerind Puplishing, New Delhi, 3: (1991). Çanakçıoğlu, H., Orman Entomolojisi: Özel bölüm, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yay., İstanbul, 349: (1983). Danilevsky, M. L., Miroshnikov A. I., Timber-Beetles of Caucasus (Coleoptera, Cerambycidae), The Key, Krasnodar, (1985). İnternet: Danilevsky, M. L., Systematic list of Longicorn Beetles (Cerambycoidea) of the territory of the former USSR (2005a). İnternet: Danilevsky, M. L., A check-list of Longicorn Beetles (Coleoptera, Cerambycoidea) of Europe (2005b). Demelt, C.V., Alkan, B., Türkiye Cerambycid Faunası Üzerine Kısa Bilgi, Bitki Koruma Bülteni, 2: 1-10 (1962). Demelt, C.V., Beitrag zur Kenntnis der Cerambycidenfauna Kleinasiens und 13. Beitrag zur Biologie Palaearkt. Cerambyciden, sowie Beschreibung einer neuen Oberea-Art, Entomologische Blatter, 59: 1-3 (1963).

107 93 Demelt, C.V., Nachtrag zur Kenntnis der Cerambyciden Fauna Kleinasiens, Entomol. Bl., 64 (2): (1967). Erdem, R., Sarıkamış ormanlarında entomolojik müşahedeler, T. C. Tarım Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yay., Ankara, 52: (1947). Erdem, R., Ormanın faydalı ve Zararlı böcekleri, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yay., İstanbul, (1968). Erdem, R., Çanakçıoğlu, H., Türkiye odun zararlıları, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yay., İstanbul, (1977). Fairmaire, M. L., Liste des Coleopteres recueillis par M. l abbe David a Akbes (Asie- Mineure) et Descriptions des Especes Nouvelles, Annales de la Societe entomologique de France, Octobre (1884): (1884). Fuchs, E., Breuning, S., Die Cerambycidenausbeute der Anatolienexpedition des Naturhistorischen Museums, Wien, Annalen Naturhistorischen Museum Wien, 75: (1971). Ganglbauer, L., Bestimmungs-Tabellen der europaeischen Coleopteren. VIII. Cerambycidae, Verhandlungen der kaiserlich-kongiglichen zoologish.- botanischen Gesellschaft in Wien, 33: (1884). Gfeller, W., Cerambycidae (Coleoptera) der Türkei-Persienexpedition 1970 der Herren Dr. H. c. W. Wittmer und U. v. Botmer, Mitteilungen der Entomologischen Geselschaft Basel, 22 (1): 1-8 (1972). Gözenç, S., Gümüş, E., Ertin, G., Türkiye Coğrafyası, T.C. Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 1069, Açıköğretim Fakültesi Yayınları No: 594, Edt.: Nuray Serter, 1-13 (1998). Gül-Zümreoğlu, S., Catalogue of Insect and common pests ( ), T. C. Publications of Agriculture Ministry, Bornova, İzmir, (1972). Gül-Zümreoğlu, S., Ege Bölgesi Teke Böcekleri (Cerambycidae-Coleoptera) Türleri, Taksonomileri, Konukçuları ve Yayılış Alanları Üzerinde Araştırmalar, T. C. Gıda-Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, 28: (1975). Hellrigl, K., Die Bionomie der europäischen Monochamus-Arten und ihre Bedeutung für die Forst- und Holzwirdschaft, Redia, 52 (1970/71): (1971). Heyden, L., Neue und interessante Coleopteren aus Malatia in Mesopotamien, Deutsche Entomologische Zeitschrift, 32 (1): (1888). Holzschuh, C., Revision einer Cerambycidenausbeute des Naturhistorischen Museums Wien (Coleoptera), Ann. Naturhist. Mus. Wien, 84: (1980).

108 94 Holzschuh, C., Zwanzig neue Bockkafer aus Europa und Asien (Cerambycidae, Col.), Kol. Rund., 55: (1981). Holzschuh, C., Beschreibung von 24 neuen Bockkafer aus Europa und Asien, vorwiegend aus dem Himalaya (Coleoptera, Cerambycidae), Entomologica Basiliensia, 9: (1984). İren, Z., Ahmed, M. K., Microlepidoptera and pests of fruit-trees in Turkey, Bitki Koruma Bülteni, Ankara, 1: (1973). İyriboz, N., İncir hastalıkları, T. C. Ziraat Vekaleti Neşriyatı, İzmir, 489: (1940). Jenis, I., Long-horned Beetles, Vesperidae & Cerambycidae of Europe I., Regulus, (2001). Kratochvil, J., Two new european species of Cerambycidae (Col.), Innotationes zoologicae et botanicae, Bratislava, 167: 1-7 (1985). Lodos, N., Türkiye Entomolojisi VI (Genel, Uygulamalı ve Faunistik), Ege Ü. Zir. Fak. Yayınları, İzmir, 529: (1998). Nizamlıoğlu, K., Türkiye meyve ağacı zararlıları ve mücadelesi, Koruma Tarım İlaçları A. Ş. Neşriyatı, 5: 134, 146, (1957). Önalp, B., Türkiye deki Agapanthia Serville, 1845 Türleri Üzerine Sistematik Araştırmalar (Coleoptera, Cerambycidae: Lamiinae) I, Hacettepe Üniv. Eğitim Fakültesi Dergisi, 3: (1988). Önalp, B., Türkiye deki Agapanthia Serville, 1845 Türleri Üzerine Sistematik Araştırmalar (Coleoptera, Cerambycidae: Lamiinae) II, Hacettepe Üniv. Eğitim Fakültesi Dergisi, 4: (1989). Önalp, B., Türkiye deki Dorcadion Dalman, 1827 Türleri Üzerine Sistematik Araştırmalar (Coleoptera, Cerambycidae: Lamiinae) I, Hacettepe Üniv. Eğitim Fakültesi Dergisi, 5: (1990). Önalp, B., Türkiye deki Dorcadion Dalman, 1827 Türleri Üzerine Sistematik Araştırmalar (Coleoptera, Cerambycidae: Lamiinae) II, Hacettepe Üniv. Eğitim Fakültesi Dergisi, 6: (1991). Önder, F., Karsavuran, Y., Tezcan, S., Önder, P., Scientific and Turkish names of some useful and harmful species of Agricultural, Forestic and Domestic Animals in Turkey, T. C. Ministry of Agriculture, Ankara (1987). Öymen, T., The Forest Cerambycidae of Turkey, İstanbul Üniv. Orman Fakültesi, İstanbul, 146 (1987).

109 95 Özbek, H., Hylotrupes bajulus (L.) Serville in Erzurum and the near, and some others longhorn beetles, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 9 (1): (1978). Özbek, H., Tozlu, G., İncir ağaçlarında zararlı Batocera rufomaculata (De Geer, 1775) (Coleoptera: Cerambycidae), Türkiye 4. Entomoloji Kongresi, Aydın, (2000). Özbek, H., Tozlu, G., Ülkemizde önemli bir incir zararlısı: İncir Tropikal Böceği Batocera rufomaculata, Hasad, 58 (2002). Özdikmen, H., Hasbenli, A., Contribution to the knowledge of longhorned bettles (Coleoptera, Cerambycidae) from Turkey, Subfamily Lamiinae, J. Ent. Res. Soc., 6 (2): (2004). Özdikmen, H., Demirel, E., Additional Notes to the Knowledge of Longhorned Beetle Collection from Zoological Museum of Gazi University, Ankara, Turkey (GUZM) for Turkish Fauna (Coleoptera, Cerambycidae), J. Ent. Res. Soc., 7 (3): (2005). Özdikmen, H., Özdemir, Y., Turgut, S., Longhorned Beetles Collection of the Nazife Tuatay Plant Protection Museum, Ankara, Turkey (Coleoptera, Cerambycidae), J. Ent. Res. Soc., 7 (2): 1-33 (2005). Özdikmen, H., Contribution to the knowledge of Turkish longicorn beetles fauna (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 1 (1): (2006). Özdikmen, H., Contribution to the knowledge of Turkish longicorn beetles fauna (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 1 (1): (2006). Özdikmen, H., Demir, H., Notes on longicorn beetles fauna of Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 1 (1): (2006). Özdikmen, H., Şahin, Ö., İç Anadolu Ormancılık Araştırma Müdürlüğü, Entomoloji Müzesi (Türkiye, Ankara) Teke Böcekleri Koleksiyonu (Coleoptera, Cerambycidae), G. U. Journal of Science, 19 (1): 1-8 (2006). Özdikmen, H., The Longicorn Beetles of Turkey (Coleoptera: Cerambycidae) Part I - Black Sea Region, Munis Entomology & Zoology, 2 (2): (2007). Perissinotto, A., Luchini, R., Coleotteri raccolti nel vicino e Medio Oriente nota I. Dorcadion Dalm. (Coleoptera, Cerambycidae), Bollettino della Societa Entomologica Italiana, 96 (9-10): (1966). Pesarini, C., Sabbadini, A., Osservazioni sulla sistematica della tribu Agapanthiini Mulsant, 1839 (Coleoptera Cerambycidae), Atti della Societa Italiana di Scienze Naturali e del Museo Civico di Storia Naturale in Milano, 145 (1): (2004).

110 96 Rejzek, M., Hoskovec, M., Cerambycidae of Nemrut Dağı National Park (Anatolia, South-East Turkey), Biocosme Mésogéen, Nice, 15 (4): (1999). Rejzek, M., Sama, G., Alziar, G., Host Plants of Several Herb-Feeding Cerambycidae Mainly from East Mediterranean Region (Coleoptera : Cerambycidae), Biocosme Mésogéen, Nice, 17(4): (2001). Sama, G., Contributo allo studio dei coleotteri Cerambycidae di Grecia e Asia Minore, Fragmenta Entomologica, Roma, 16 (2): (1982). Sama, G., Contributo allo studio dei coleotteri Cerambycidae di Grecia e Asia Minore, Fragm. Entomol., Roma, 16 (2): (1983). Sama, G., Notes on Neomusaria Plavilstshikov, 1938 with description of a new species from Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Koleopterologische Rundschau, 64: (1993). Sama, G., Rapuzzi, P., Note Preliminaire pour une faune des Cerambycidae du Liban (Coleoptera, Cerambycidae), Lambillionea, 100 (1): 7-23 (2000). Sama, G., Atlas of the Cerambycidae of Europe and the Mediterranean Area, Volume I, Kabourek, Zlin, (2002). Schmitschek, E., Forstinsekten der Türkei und Ihre Umwelt Grundlagen der türkischen Forstentomologie, Volk und Reich Verlag, Prag, (1944). Sekendiz, O. A., Doğu Karadeniz bölümünün önemli teknik hayvansal zararlıları üzerine araştırmalar, KTÜ Orman Fakültesi Yayınları, Trabzon, 12: 114 (1981). Sudre, J., Revision de la Tribu Phantasini: Col. Cerambycidae, Lamiinae, Magellanes, (2000). Svacha, P., Polyphaga. 5. Familie Cerambycidae, Lamiinae. In Klausnitzer B. (ed.): Die Larven der Käfer Mitteleuropas 6, Heidelberg, Berlin, (2001). Toros, S., Park ve Süs Bitkileri Zararlıları, A. Ü. Ziraat Fakültesi Yay., 1450: 1-85 (1996). Tosun, İ., Akdeniz Bölgesi iğne yapraklı ormanlarında zarar yapan böcekler ve önemli türlerin parazit ve yırtıcıları üzerine araştırmalar, OGM Yayınları, İstanbul, 62 (24): (1975). Tozlu, G., Özbek, H., The Tropical Fig Borer, Batocera rufomaculata (Coleoptera: Cerambycidae), New for Turkey, Zoology in the Middle East, 20: (2000). Tozlu, G., Studies on Species Belonging to Elateridae, Buprestidae, Cerambycidae, Curculionidae (Coleoptera) and Diprionidae (Hymenoptera) Damaging on Pinus

111 97 sylvestris L. in Sarıkamış (Kars) Forests, Türkiye Entomoloji Dergisi, 25 (3): (2001a). Tozlu, G., Rejzek, M., Özbek, H., A Contribution to the Knowledge of Cerambycidae (Coleoptera) Fauna of Turkey Part II : Subfamily Lamiinae, Biocosme Mesogeen, Nice, 19 (3): (2003). Tuatay, N., Kalkandelen, A., Aysev, N., Tarım Bakanlığı Zirai Mücadele Araştırma Enstitüsü Bitki Koruma Müzesi Böcek Katatloğu ( ), T. C. Tarım Bakanlığı, (1972). Villiers, A., Cérambycides de Turquie, L' Entomologiste, 15 (1-2): 7-11 (1959). Vives, E., Coleoptera, Cerambycidae. Fauna Iberica, Museo Nacional de Ciencias naturales, CSIC, Madrid, 12: (2000). Winkler, A., Phytophaga, Cerambycidae. In: Catalogus Coleopterorum regionis palaearcticae., Verlag von Albert Winkler, 10: ( ). Yüksel, B., Doğu Ladin Ağaçlarında Zararlı Böcekler ve Predatörleri ve Parazit Türler-1 (Zararlı Böcekler), Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, (1996).

112 EKLER 98

113 99 EK-1 Araştırma alanı: Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları = Nur Dağları) Ek 1.1 Araştırma alanı: Güneydoğu Toroslar (Amanos Dağları = Nur Dağları) [

114 100 EK-2 Türkiye nin illerini ve il sınırlarını gösterir harita Ek 2.1 Türkiye nin illerini ve il sınırlarını gösterir harita

115 101 EK-3 Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Bu çalışmayla elde edilen ilk kayıtlar Literatürde belirtilen kayıtlar Hem literatürde belirtilen hem de çalışmada elde edilen kayıtlar Ek 3.1 Batocera rufomaculata (De Geer, 1775) nın Türkiye yayılışı Ek 3.2 Monochamus galloprovincialis tauricola Pic, 1912 nın Türkiye yayılışı

116 102 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.3 Dorcadion saulcyi Thomson, 1865 in Türkiye yayılışı Ek 3.4 Dorcadion scabricolle Dalman, 1817 nin Türkiye yayılışı

117 103 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.5 Niphona picticornis Mulsant, 1839 un Türkiye yayılışı Ek 3.6 Tetrops praeusta (Linnaeus, 1758) nın Türkiye yayılışı

118 104 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.7 Oberea linearis (Linnaeus, 1761) in Türkiye yayılışı Ek 3.8 Oxylia duponcheli (Brullé, 1832) nin Türkiye yayılışı

119 105 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.9 Pilemia annulata Hampe, 1852 nin Türkiye yayılışı Ek 3.10 Pilemia annulata wawerkana Reitter, 1905 in Türkiye yayılışı

120 106 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.11 Pilemia hirsutula (Frölich, 1793) nın Türkiye yayılışı Ek 3.12 Pilemia maculifera (Holzschuh, 1984) nın Türkiye yayılışı

121 107 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.13 Coptosia bithynensis Ganglbauer, 1884 ün Türkiye yayılışı Ek 3.14 Coptosia ganglbaueri (Pic, 1936) nin Türkiye yayılışı

122 108 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.15 Helladia adelpha Ganglbauer, 1885 in Türkiye yayılışı Ek 3.16 Helladia humeralis (Waltl, 1838) in Türkiye yayılışı

123 109 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.17 Helladia millefolii (Adams, 1817) nin Türkiye yayılışı Ek 3.18 Helladia millefolii alziari Sama, 1992 nin Türkiye yayılışı

124 110 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.19 Musaria astarte (Ganglbauer, 1885) nin Türkiye yayılışı Ek 3.20 Neomusaria merkli (Ganglbauer, 1884) nin Türkiye yayılışı

125 111 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.21 Neomusaria waltli Sama, 1991 in Türkiye yayılışı Ek 3.22 Phytoecia caerulea (Scopoli, 1772) nın Türkiye yayılışı

126 112 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.23 Phytoecia geniculata Mulsant, 1863 ün Türkiye yayılışı Ek 3.24 Phytoecia icterica (Schaller, 1783) nın Türkiye yayılışı

127 113 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.25 Phytoecia manicata Reiche & Saulcy, 1858 in Türkiye yayılışı Ek 3.26 Phytoecia rufipes latior Pic, 1895 in Türkiye yayılışı

128 114 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.27 Phytoecia virgula (Charpentier, 1825) nın Türkiye yayılışı. Ek 3.28 Opsilia coerulescens (Scopoli, 1763) in Türkiye yayılışı

129 115 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.29 Blepisanis vittipennis (Reiche, 1877) in Türkiye yayılışı Ek 3.30 Calamobius filum (Rossi, 1790) un Türkiye yayılışı

130 116 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.31 Agapanthia amicula Holzschuh, 1989 un Türkiye yayılışı Ek 3.32 Agapanthia cardui (Linnaeus, 1767) nin Türkiye yayılışı

131 117 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.33 Agapanthia dahli (Richter, 1821) nin Türkiye yayılışı Ek 3.34 Agapanthia lais Reiche & Saulcy, 1858 in Türkiye yayılışı

132 118 EK-3 (Devam). Araştırmada elde edilen taksonların Türkiye yayılışları Ek 3.35 Agapanthia lateralis Ganglbauer, 1884 ün Türkiye yayılışı Ek 3.36 Agapanthia violacea (Fabricius, 1775) nın Türkiye yayılışı