BABAN GELİRSE ÇAĞIR BENİ OĞUL.. Çanakkale destanının 99. yıl dönümünü yaşadığımız günlere saatler kala yine bir Çanakkale k ahramanının hikayesiyle karşınızdayım.. Değerli okuyucular; Hak için, Hakikat için, aziz milletimizin başını yere eğdirmemek için gösterilen bir çabanın, verilen amansız bir mücadelenin ismidir Çanakkale!.. Bir başka ifadeyle sadece Allah ın(cc) rızasına uygun düşmek için savaşmış ve fedayı can etmiş yiğitlerin harman olduğu yerin ismidir Çanakkale!.. Bugünkü yazımda Çanakkale yle ilgili gerçek bir anekdotu sizlerle paylaşayım.. Balıkesir li Hüseyin oğlu Ali nin hikayesi.. Ali dini bütün bir gençti.. Aynı zamanda hafızdı.. Ali nin anası Emine; ah bir de oğlumun mürüvvetini görsem diye geçirirdi içinden!. Ve 1 / 5
gün geldi köyün güzel kızı yşe yi oğlu Ali ye istedi Emine ana!.. A Çok geçmeden de savaşın gölgesinde sade bir düğünle evlendiler.. Seneler 1915 i gösteriyordu.. Birkaç ay henüz geçti ki, savaş patladı ve Ayşe, Ali yi kendi elleriyle hazırladı cepheye!.. Git Ali m, dedi Ayşe!.. Hak için, vatan için, doğacak evlâdımız için git!.. Gitmek lâzımdı elbette!.. 0turma zamanı değildi.. Vatan söz konusu olunca, yardan da, serden de, geçilirdi.. Ali, bağrına taş basarak; kısmetse dönerim.. dedi.. Ardından, anacığını ellerinden, Ayşe si ni ise alnından öperek ekledi; Sizleri Allaha emanet ediyorum, hakkınızı helal edin!.. Ali kış soğuğunda gitmişti!.. Cepheden ise şehitlerin haberi ulaşıyordu köye!.. 2 / 5
Ali mden haber var mı diyordu Ayşe, kalbi yerinden fırlarcasına!.. Bir haber yoktu Ali den!.. Sağ mıydı, yaralı mıydı, bilen yoktu.. Ayşe, günlerce, aylarca, bekledi.. Heyhat!. Tıpkı Yemen gibi, tıpkı Galiçya gibi, Çanakkale den de giden gelmiyordu.. Günler sıkıntıyla geçiyordu.. Asker Ali den haber alınamıyordu.. Ayşe nin tek tesellisi küçük yavrusu Ömer di artık!.. Çalan her kapı, duyulan her ayak sesi, Ayşe nin yüreğini hoplatıyordu.. Ya gelen Ali ise!.. Rüyalarında Ali yi görüyor, asker kıyafetiyle karşısında duran Ali nin yaralarını pansuman ediyordu Ayşe!.. Ama rüyalar bir türlü gerçek olmuyordu.. Babasının fotoğrafını bile görmeden büyüyen küçük Ömer, yürümeye başlamıştı.. Ömer, Çanakkale yi anlatan ninnilerle büyümüş, masal yerine, destanlar dinlemişti anasından!.. 3 / 5
Gün geçti, devran döndü.. Ülke düşmandan temizlendi.. Ali nin âkıbetinden hala haber yoktu.. Kolunu, bacağını, Çanakkale de bırakan askerler bile dönmüştü köylerine, fakat Ali cik dönmemişti.. Yaslı anacığına acısını unutturmaya çalışan Ömer, büyümüş, iş güç sahibi olmuştu.. Ayşe ne vakit bir yere gidecek olsa, ya da komşularına, akrabalarına bile gitse, hep aynı sözü söylüyordu oğluna; Ya Ali im gelirse!.. Ardından ekliyordu; Baban gelirse, çağır beni oğul.. Evet, yıllar su gibi aktı.. Ayşe, Ali nin geleceği ümidiyle yaşadı, durdu.. Alınlarda çizgiler derinleşti, saçlara beyazlar düştü.. Artık yaşlanmış, güçten takatten kesilmişti.. Ve bir gün geldi hastalandı.. Son demlerinde oğlu Ömer i yanına çağırdı, yavaşça; oğlum dedi.. Bana iyi baktınız, hakkınızı helâl edin!.. Sakın unutma yavrum, baban bir gün gelirse, ona; ANNEM SENİ ÖMÜR BOYU BEKLEDİ de!.. Ömer in ve yanındakilerin gözlerinden yaşlar boşalırken Ayşe beklenmedik bir şekilde irkilerek doğruldu.. Kapıya doğru gülümseyerek; HOŞ GELDİN ALİ M, HOŞ GELDİN!.. diyerek ruhunu teslim etti.. 4 / 5
Evet aziz dostlarım.. Çanakkale savaşında Ali ile Ayşe nin hikayesine benzer nicelerine şahitlik edilmiştir.. Nice yuvalar dağılmış, nice çocuklar babalarını görememişlerdir.. Ancak inanıyoruz ki canlarını feda edecek kadar Hak ve vatan sevgileri, onları inşallah İndillah t a layık oldukları mertebeye ulaşacaktır.. Mevla Teala(cc) tüm şehitlerimize rahmet eylesin!.. Mekanları cennet olsun.. Ruhlarına Fatiha.. * Sami Özey www.gencgelisim.com 5 / 5