Van Güzeli Babamı bilmiyorum. Annemi hiç görmedim. Her ikisininde Van lı olduklarını biliyorum ama. Annem beni ve diğer iki kardeşimi doğururken ölmüş. İlk doğan kardeşim de ölmüş sonra. Annemle birlikte gömmüşler onu. Beni ve diğer kardeşimi Antalya da iki ayrı aileninin yanına yerleştirmişler. Kardeşimi de hiç görmedim. Ama görürsem hemen tanırım, ikizim gibi benziyormuş bana. Belki birgün bir sokakta ya da bir evde karşılaşırız diye umut ediyorum. Yalana gerek yok ailem bana çok iyi bakıyor. Hele evin minik kızı beni kucağından hiç indirmez. Pamuk gibi yumuşak ve beyaz. Adını Pamuk koyalım demiş. Babamız karşı çıkmış önce nedir o sıradan bir isim demiş. Annemiz karışma, kızım nasıl istiyorsa öyle olacak deyince adım konulmuş. Kısa zamanda palazlandım. Kemiklerim etle sarıldı. Evin kızı çok mızmızdı onun yemeklerini de ben yutuyordum. Annemiz gördüğünde ikimizi de seviyordu yemeklerimizi bitirdik diye. Ben en çok sütü seviyordum, hem benimkini hem kızın sütünü içiyordum kimseler görmeden. Evde bize yasak yoktu istediğimiz yerde oynuyorduk. Babamızın koltuğunu çok seviyordum. O evde olmadığı zamanlar koltuğa evin kızından başka kimseyi oturtmuyordum. Bir sabah evin kızı yataktan kalkmadı. Merak ettim gidip yanına uzandım. Çok sıcaktı teni, yanakları da al al olmuştu. Bana sarılmadı bile, yüzüme de bakmadı. Bir gariplik olduğunu sezinledim. Annemiz yukarıya sesleniyordu, kahvaltıya çağırıyordu bizi. Ben koşarak indim merdivenleri, beni tek görünce hemen yukarı koştu ben de peşinden. Ateşler içinde yanıyor bu çocuk diyerek koltuk altına termometreyi koydu. Aman tanrım dediğini duydum elindeki telefonın tuşlarına basarken. 2 Almanya dan geldiğini söylediler beni kucağında tutan beyin. Sürekli okşuyordu beni ağzı laf yaparken. Sevmesine sevdim kendisini ama benim aklım hep evin kızında idi. İçime bir korku girdi. Ailemden ayıracaklardı beni. Mutlu günlerim son buluyordu ne yazikki. Ölüm ayırmıştı beni anne ve kardeşlerimden, şimdi de hastalık nedeni ile yine bir ayrılık vardı kaderde. Olmaz demiş doktor. Olmaz, bu kızın astımı azmış. Üstelik kedi köpeğe karşı da alerjisi var Anlaşılan beni Almanya ya gönderecekler. Hadi hayırlısı. İyiki canım kaynadı bu adama. Önce bir doktora gittik. İlk aşılarımı oldum, bağıra çağıra. Ertesi gün uzun kanatları olan kocaman bir makinaya bindik. Adının uçak olduğunu öğrendiğim bu gürültülü aracı hiç sevmedim fakat buradan İstanbul a gitmenin en kısa ve en rahat yol olduğunu söyledi beyim. Yanında oturdum usluca. Uçak havalanırken çok korktum. Hani salıncakta çok yukarılara çıkınca için kalkar, kusacak gibi olursun aynen öyle oldum. Gözlerimi yumup gideceğim yerleri düşlemeye başladım. Uçak garip sesler çıkarmaya başladığında açtım gözlerimi. Kaptan pilot inişe hazırlandığımızı söylüyordu. Bu kez kulağımın ağrıdığını hissettim. İnanılmaz bir sancı kafatasımı patlatmak üzereyken, utanmayı mutanmayı bir kenara bırakıp şimdiye dek hiç kullanmadığım sesimle bağırmaya başladım. Bir eliyle kafamı tutan beyim az kaldı canım, birazdan ineceğiz diyordu ki kulağımdaki ağrının azaldığını hissettim. Boynumu uzatıp pencereden baktım, keşke bakmaz olaydım. Havada 1
idik, binerken gördüğüm tekerler yoktu artık, içime yine bir korku girdi ki sormayın. Kulağımın patlamasından korkuyorken ödüm patladı. Altımı ıslattım. Utancımdan gözlerimi sıkıca kapayıp çişimin üstüne kıvrıldım. Akrabası olduğunu öğrendiğim ailenin evine girmemizle beyimin çıkması bir oldu. Vize işlemleri ile uğraşmaya gittigini soylediler. Bu evin de küçük bir kızı vardı ama beni sevmediğini bakışlarından anladım. Burada fazla kalmayacağımıza sevindim. Almanya da bizi sabırsızlıkla bekleyenlerin olduğunu bilmek rahatlattı beni. Bir hafta sonra şu hiç sevmediğim uçak yolculuğuna başlayacaktık. Aşı olduğum yerde bana pasaport çıkartmışlardı, doğrusu kendi resmimi pek beğendim. Onda gözlerimdeki korku ve bilinmezlik okunuyordu. Bir an evvel yeni aileme kavuşmak için günleri sayıyordum ki beyim seyahat kartı vermiyorlar. Bakanlıktan özel izin çıkartmamız lazımmış demez mi. Umutlarım söndü, sevincim kursağımda kaldı işte. Beni kıskanan bu kızla kalacaktım. En kısa zamanda beni Almanya ya götüreceğini söyleyerek ayrıldı beni seven bey. Ayıp olur diye ağlamadım ama boğazımdaki yumru canımı yaktı. Yine düştüm dibi görünmez bir kuyuya. Beklemekten başka çarem yoktu. 3 Tekme tokat uyandırıldım kıvrılıp yattığım köşeden. Babamız sen nasıl kızımın canını acıtırsın ha? Al bakalım diyerek ordan oraya savuruyordu beni. Neye uğradığımı anlayamadım. Kendimi savunacak durumda değildim. En çok sevdikleri biricik kızlarının canını acıtmışım, ama onun bana yaptıklarını gören, duyan olmadı. Kimsenin görmediği zaman beni çimdikleyen, tekmeleyen bu şımarık kızı tek annesi görüyordu. Ona sarılıp birşeyler anlattıktan sonra kız biraz düzelir gibi oluyordu ama annesi görmediği zamanlar bana yapacağını yine yapıyordu. Bir akşam babasının kucağında sevişip öpüşürken elini gösterip Pamuk parmağımı ısırdı demez mi? Daha neler? Oysa parmağını gözüme sokmak isterken ısırır gibi yaparak izin vermedim. Annemiz şahit işte. Bunu duyar duymaz usulca diğer odaya gidiyordum ki ensemden bir el yapıştığı gibi beni duvara fırlattı. Dünyam karardı. Beyin sulanması ne demek olduğunu o zaman anladım. Ayıldığımda kendimi o nazik, sevecen annemizin kucağında buldum. Bir eliyle kafamı tutuyor diğer eliyle eşini uzaklaştırıyordu yanımızdan. O geceyi zindandaymışım gibi inleyerek, acılar içinde kıvranarak, yemeden içmeden geçirdim. Sabah annemizi telefonda konuşurken gördüm. Olmuyor hala, bizim kız çok kıskanıyor. Yazık zavallı her akşam dayak yiyor. Ruh hali bozulmadan al kurtar onu diyordu. Teşekkür edip hafta sonu görüşürüz dedikten sonra ahizeyi kapattı. Hem sevindim hem üzüldüm. Bana yine yol göründü, başka bir ailenin yanına gidecektim. Bundan daha kötü olamaz diye kendimi teselli ederek bekledim hafta sonunu. 4 Kucağında beni okşayan bir bayan Aldığım beş on kuruşluk maaşla hem kira verip, hem üniversitede çocuk okutarak zar zor geçiniyorum. Nasıl bakacağım ben buna? Aldığım para mamasına yetmez diyordu. Biz yardım ederiz hala ne olur kurtar onu dedi annemiz. Ne sevineceğimi ne de ağlayacağımı bilemeden bindik asık suratlı babamızın sürdüğü otomobile. Dupleks dedikleri bir apartmanın önünde durduk. Yeni annemin 2
kucağında birinci kattaki, önü kocaman ayakkabılarla dolu küçücük bir eve girdik. Az eşyalı, duvarları postere benzeyen resimlerin süslediği mütavazi bir evdi burası. Bir sıcaklık ve huzur kapladı içimi bu üçüncü evime girdiğimde. Yeni annem süt verdi ama içemedim, ağzımın içi yanıyordu nedense. Üniversiteli ablam sevip okşayarak karşıladı beni. Kucağında okşarken ben bu adı sevmedim buna ipek ismi yakışır. İpek gibi yumuşak ve güzel. Gözleri de harika, ne tatlı şey böyle dedi. O akşam onunla yattım. 5 Yeni evimde huzurlu idim ama bütün gün evde tek başıma kalıyordum. Ablam ve annem erkenden gidiyorlardı. Şu şımarık kızı aramaz değildim hani. Hiç olmazsa oyun oynuyorduk birlikte. Burada hiç bir yere çıkamıyorum, dışarı bırakmıyorlar beni. Demir parmaklıkla çevrili ufak bir balkon çıktığım tek yer. Buna da şükür dedik hiç olmazsa yoldan gelen geçenleri izliyordum. Akşam eve ilk gelen annemiz oluyordu. Onu balkonda görür görmez kapının arkasına koşup bekliyordum. İlk işi beni kucağına alıp okşamak olurdu. Hadi in aşağı Van güzelim, yemek yapacağım diyerek mutfağa koşardı. Bacaklarına sarılarak ben de peşinden tabi. Sonra ablam gelirdi, bir fasıl da onunla sevişirdik. Yemekten sonra ablam bilgisayarının başına, ben kucağına geçerdim. Çok iyi insanlardı, annem kendi yemeyip bana yedirirdi. Sevdiğim yemekleri alırdı, pahalılıktan yakınarak hemde. İlkbaharı müjdeleyen günlerden biriydi, Cumartesi olmalıydı annemiz bahar temizliği yapmaya karar verdi. Bütün pencereler açıldı kilim halı dışarı çıkarıldı. Kuşların cıvıl cıvıl sesleri doldurdu ortalığı. Canım dışarıyı çok çektiki ama annemiz ablamı uyardı sakın kapıları açık bırakma. Ablası gelecekmiş yurt dışından, beni çok sevecekmiş o yüzden beni de yıkaması gerekiyormuş. Bir de bu eksikti, hiç te sevmem suyu. Annem seve, okşaya soktu beni su dolu küvete. Ablamın şampuanını kullandı güzel kokayım diye. O gece bebek gibi uyudum ablamın koynunda. Sabah annemizin hazırladığı yemek kokularıyla uyandık. Ablam beni okşarken Bak Pamuk bugün teyzem geliyor, seni çok sevecek bundan adım gibi eminim. Sese karşı çok hassastır ama, sakın şu çirkin sesinle onu rahatsız edeyim deme. Şapkaları değişiriz sonra tamam mı diyerek o da beni uyardı. Tabi ki yapmam yeni ailemi seven herkesi ben de severim. Akşam üzeri görmeye alışık olmadığım, ellerinde bavullar iki tip geldi. Annem ve ablam sevinç çığlıkları atarak sarıldılar kır saçlı, güleç yüzlü bu insanlara. Ben de burdayım diye bağıracak oldum ama ablamın tembihini hatırlayarak teyzeciğim dediği bu bayanın yanına usulca yanaştım. Beni kaptığı gibi kucağına alıp sevmeye başladı. Çok güzel kokuyordu, kucağından hiç inmek istemedim. Ama annem girdi araya hadi yemeğe oturalım açsınızdır diyerek mutfağa aldı onları. Durur muyum ben de peşlerinden gittim. Teyzenin kucağında yerimi aldım. Beni öperken yanaklarımı okşayan pamuk gibi yumuşak, bembeyaz saçlarıyla oynadım. Keşke hep burada olsa diye içimden geçirmedim desem yalan olur. Bu güzeli dışarı çıkar arada. Temiz havaya koşup oynamaya ihtiyacı var diyordu teyze. Bırakamam abla. Dışarda ona tecavüz ederler. Kendini koruyamaz ki oluyordu yanıtı. Bu sözcüğü ilk kez duydum tecavüz. Annemizin anlattığına bakılırsa kötü birşey olmalı. Çünkü onun beni çok sevdiğini, canımın acımasını 3
istemediğini biliyorum. Çok merak ettim bu kötü olan şeyi. Dışarı çıkma isteğim dayanılmaz boyutlara ulaştı. 6 Bu teyze ne şeker şey, eve gelir gelmez nasılsın Van Güzelim diyerek beni kucağına alıyor. Hiç tatmadığım yiyecekler veriyor bana. Gece yatağına giriyorum kızmıyor. Keşke onun kızı olsaydım. Dişi olmasaydı götürürdün Amerika ya demişti annemiz. Demek o yüzden Almanya ya gidememiştim. Bu dişilik çok kötü bir şey olmalı. Bilmem annem beni neden dişi doğurdu. Kendisi gibi acı çekeyim diye mi? Kardeşimin böyle sorunları yoktur umarım. Onu görebilme umudumu yitiriyorum yavaş yavaş. Dişi olduğum için bir yığın şeylerden yoksun bırakılıyorum. Adil değil ama. Bize haksızlık bu. Bir dışarı çıkabilsem. Belki benim gibi diğer dişilerle arkadaş olur birlikte mücadele ederiz tecavüzlere karşı. Nerdeeeeeeee o günler? Her defasında kapılar sıkı sıkı kapanıyor yüzüme. Mutfakta kahvesini yudumlayan teyzenin kucağında otururken, az önce hoşçakal deyip giden ablam gerisin geri geldi. Pasom. Pasomu unutmuşum diyerek merdivene koştu. Bende ablamın yanına varmak için mutfaktan çıktım. O da ne? Aman tanrım ablam kapıyı açık bırakmış. Bu fırsat kaçırılır mı? Ya şimdi ya hiç, tecavüzle mücadelenin tam zamani işte diyerek süzüldüm dışarı. Arkama bakmadan doğruca arka bahçeye koştum. Mis gibi çayır çimen kokusu yaktı genzimi. Evin, balkonun havasına hiç benzemiyordu burası. Kuşlar, böcekler ordan oraya uçuşup duruyorlar. Ağaçlar rengarenk çiçeğe bürünmüş. Cennete girdim sandım. Hemen çimenlerin üstüne attım kendimi. Bir sağa bir sola yuvarlanarak çayır çimene karıştım. Şöyle derin bir nefes alayım derken tepemde iri yarı alaca bir kedi belirdi. Tüylerini dikmiş beni izliyordu. Hemen ayağa kalktım. Eve doğru yönelince hırlayarak önümü kesti. Sağa döndüm hırladı. Sola döndüm sesini yükselterek hırladı. Kendi kendime Bu benim gibi dişi olamaz. Tecavüz bu heralde dedim. Geriye döndüm, arkamda iki tane daha iri yarı kedi bıyıklarını uzatarak geliyor. Etrafımı tecavüzler çevirmişti. Birbirlerine uzun uzun gırlayıp, hırlamaya başladılar. Fırsat bu fırsat deyip sıvışmak istedim. Sarımtırak, pala bıyıklı iri yarı olanı kesti önümü. Beni azarlar gibi sert hırlamasını sürdürdü. Ben de cılız sesimle onlara hırlamaya başladım ama sarı olan yanıma yanaşıp ayağını attı sırtıma. Kaplana benzeyeni çirkin sesler çıkararak sarmana saldırdı. Sıyrılıp kurtulmuştum ki sarman sırtıma bindi. Çember içine almışlardı beni.hırlama ile miyavlama arasında garip sesler çıkarıyorlardı. Zavallı ben kaçmaya çalıştıkça enseme yapışıyordu sırtımdaki sarı. Dişlerini geçirmişti boynuma, canım yanıyordu. Olanca gücümle bağırmak istiyordum. Bağırdıkça dişlerin bıçak gibi boynuma girdiğini hissediyordum. Biliyordum teyze beni görse koşup gelirdi. Sesimi çıkaramıyorum. Olanca ağırlığı ile üstümdeki sarının tırnakları sırıtımı bıçak gibi deliyordu. Diğer iki kedi birbirleriyle kavga ederken içimde birşeyin parçalandığını hissettim, sonra da ılık birşeyin aktığını. Sarman tırnaklarını batırmıyordu artık, ama dişleri boynumda idi hala. Kaplana benzeyeni koşarak gelip sarmanı iterek atladı üstüme. Aynı şeyleri o da yaptı. Sesim soluğum çıkmadan bütün bu olup bitenleri titreyerek sineye çektim. O da indi sırtımdan, ayağa kalkmak istedim ama dizlerim titriyordu. İki adım atamadan çuval gibi yığıldım yere, hemen üçüncü olanı bindi üstüme. Artık ağrının acının farkında bile 4
değildim. Utanç ve ter içindeydim. Ne birşey duyuyor, ne de görüyordum. Demek annemizin korktuğu tecavüzdü bu olanlar. Acılar içinde kıvranarak kalaklaldım yığıldığım yerde. Bu sokakta benden başka dişi yokmuydu? Neden yardıma koşmadılar? Sorup sorguladım kendi kendime. Teyze çağırıyordu Pamuuuuuk. Kızım nerdesin gel buraya. O sesi duyar duymaz nasıl utandım nasıl mahçup oldum anlatamam. Sevinmem gerekirdi oysa. Ses veremedim, bildirmedim yerimi. Telaş içindeydiler içeri dışarı girip çıkıyorlardı. Ne yapacağız şimdi? Pamuk u bulmadan nasıl gideriz? diyordu teyze sağa sola koşarak. Sarı bir taksi bekliyordu apartmanın önünde. Daha fazla dayanamadım apartman kapısını açık görünce kimseye görünmeden içeri gireyim istedim ama teyzenin eşi gördü beni. Pamuk kızım ne oldu sana böyle gel bakalım diyerek beni kucağına almak istedi. Nasıl oldu bilmiyorum, ya korkudan, ya da utancımdan olsa gerek elini tırmaladım. Tamam tamam anlaşılan senin canını acıtmışlar gel içeri diyordu. Ama ben ayakkabılığın arkasına girerek evin kapısının açılmasını bekledim. Kapı açılır açılmaz saklandığım yerden çıktım Eyvah eyvah ne yapmışlar benim Van güzelime, sırtı başı kan içinde, boğmuşlar zavallıyı canım benim diyerek elini uzattıyordu ki, ona da tırnak attım. Kirli vücuduma dokunmasını istemedim. Ve hemen açık duran kapıdan süzüldüm içeri. Teyze de peşimden geldi, korkma Pamuk gel canım. Her tarafın kan revan içinde diyerek yaralarıma bakmak istiyordu ki dokunmasına fırsat vermeden bulduğum ilk yere saklandım. Teyze eline kolanya ararken utancımdan yerin dibine giresim geldi. Aşağıdan eşi geç kaldık, taksi şoförünün de acelesi varmış hadi in aşağı diye sesleniyordu. 7 Kapıların teker teker kapandığını duydum. Ortalığa sessizlik çöktü. Gitmişlerdi. Yapayalnızdım. Kin ve acı içinde kendimi temizlemeye başladım. Keşke annemle birlikte ben de ölseydim diye söylenerek kan lekelerini yok etmeye çalıştım. Peki akşam eve gelecek olan hanımımın yüzüne nasıl bakacaktım. Beni tecavüzcülere karşı uyardığı halde çıktım dışarı ve belamı buldum işte. Suçluydum. En iyisi saklandığım yerde kalmak. Telefon ziliyle açtım gözlerimi. Zifiri karanlıktı gördüğüm. Alışılmış telefon sohbetinden sonra Sen üzülme ablacağım. Bu olacaktı bir gün. Bizim sakar Kızın dikkatsizliği, ne yapalım diyordu hanım. Bir kez daha yerin dibine girmek istedim işte. Devam ettiler konuşmaya, sürekli göz altında tutamazdım ki onu. Dışarı çıkmak oynamak onun da hakkı. Hayır görmedim henüz, ortalıkta yok. Saklanıyor galiba, utancından ya da acısından bize görünmek istemiyor. Çıkar ortaya sen merak etme. Yaraları derinse gereğine bakarız. Başa gelen çekilir artık, sorarım doktora belki kürtaj yaparlar. Ya da doğurmasına izin verirler. Bakarsın çok değişik ekzotik van güzelleri doğurur demesiyle yeni bir bilinmezin içine daha girdim. Kürtaj. O da neyin nesi? Tecavüz kadar kötü olamaz heralde diye düşünmeden edemedim. Kısa sürede çok soru geçti aklımdan. Kim di doğuracak olan? Ben olamazdım heralde. Annemiz anlatıyordu habire plana göre bir Van kedisiyle döllenmesini sağlayıp, yavruları olduktan sonra Almanya ya gönderecektik. Kafam iyice karıştı, aklım şaştı. Karanlığın dibinde başıma gelenleri ve gelecek olanları düşünerek suskun, ıslak, biraz da korkak bekledim aydınlığı. Morgantown, Nisan 2008 5