Patrick Gallois şef ve flüt conductor and flute İtalya dan Kartpostal Postcard from Italy G. Verdi I Vespri Siciliani Uvertürü I Vespri Siciliani Overture S. Mercadante F. Mendelssohn Flüt Konçertosu, Mi minör, Op.57 Concerto for Flute in E minor, Op.57 Senfoni No.4, La majör, Op.90 "İtalyan" Symphony No.4 in A major, Op.90 Italian 7 Şubat February, 2015 Cumartesi Saturday, 20.00 Bilkent Konser Salonu Concert Hall
Değerli Dinleyicilerimiz, Gittikçe artan sayılarla yeni dinleyicilerimizin aramıza katılmasından mutluluk ve gurur duyuyoruz. İzleyicilerimizin beğenilerini içten alkışlarıyla sergilemeleri, bizler için paha biçilmez bir destek. Konserlerimizde ses ve görüntü kaydı yapılmaktadır. Seslendirilen eserlerin bazıları birkaç bölümden oluşmaktadır. Eserin tümü bittikten sonra alkışlamanız bizlere kolaylık sağlayacaktır. Aynı nedenle konser esnasında cep telefonlarınızı tamamen kapatmanızı ve flaşla fotoğraf çekmemenizi rica ederiz. Dear Listeners, We are happy and proud to perform to a growing audience. The applause we receive from the audience is an invaluable expression of appreciation. All our concerts are audio-visually recorded. Some of the works performed by the artists are composed of several parts. It would be highly convenient if the listeners hold their applause until the end of the work. For the same reason, we kindly ask our listeners to turn off their cell phones and not to take any photographs with flash during the concert. Program G. Verdi I Vespri Siciliani Uvertürü Overture S. Mercadante Flüt Konçertosu, Mi minör, Op.57 Concerto for Flute in E minor, Op.57 I. Allegro maestoso II. Largo III. Rondo: Allegro vivace scherzando ara interval F. Mendelssohn Senfoni No.4, La majör, Op.90 İtalyan Symphony No.4 in A major, Op.90 Italian I. Allegro vivace II. Andante con moto III. Con moto moderato IV.Saltarello, presto Zorunlu durumlarda program değişikliği yapılabilir. Programs may be subject to changes due to reasons beyond our control.
Patrick Gallois, şef ve flüt conductor and flute Patrick Gallois, hem şef hem solist olarak uluslararası alanda büyük başarı kazanmış en önemli Fransız müzisyenlerdendir. On yedi yaşında Paris Konservatuvarı nda Jean-Pierre Rampal ile müzik eğitimine başlayan sanatçı, 21 yaşında Fransa Ulusal Orkestrası birinci flütçüsü olarak atanmış, Leonard Bernstein, Seiji Ozawa, Pierre Boulez, Karl Boehm, Eugen Jochum, Sergiu Celibidache gibi dünyaca ünlü şeflerin yönetiminde çalışmıştır. Sanatçı solist kariyerine odaklanmak üzere, 1984 yılına kadar başarıyla sürdürdüğü orkestradaki görevinden ayrılmıştır. Sir Neville Marriner, Lorin Maazel, Antal Dorati, Leif Segerstam gibi şeflerle düzenli olarak konserler ve kayıtlar gerçekleştiren Patrick Gallois, oda müziği çalışmalarını da Yuri Bashmet, Natalia Gutman, Peter Schreier, Jorg Demus, Linsday Quartet, Jean Pierre Rampal ve Lily Laskine ile sürdürmektedir. Avrupa ve Asya da önemli orkestralarla sahneye çıkmanın yanı sıra, The Proms (Londra), Pollenca Festival, Monte Carlo Printemps des Arts, Theatre des Champs-Elysees (Paris), City of London Festival gibi uluslararası müzik festivallerine katılması için sık sık davetler almaktadır. Solist olarak çalıştığı orkestralar arasında, Philharmonia Orchestra, Monte Carlo Philharmonic Orchestra, Capitole de Toulouse, Lausanne Oda Orkestrası, Orquestra de Euskadi, Oregon Senfoni Orkestrası, Orchestre National de Belgique, Helsinki Filarmoni, Lahti Senfoni, Orchestre d Auvergne, Sinfonia Varsovia, Danimarka Radyo Senfoni Orkestrası, Deutsche Kammerakademie Neuss, Kolner Kammerorchester, Edmonton Senfoni Orkestrası, London Mozart Players, Orpheus Oda Orkestrası gibi başarılı topluluklar bulunmaktadır. Patrick Gallois Almanya, Japonya ve İsrail de gerçekleştirdiği turnelerin yanı sıra, Sienna Academia Chigiana ve Banff Centre for the Arts ta ustalık sınıfları vermektedir. Patrick Gallois nın geniş repertuvarında özellikle çağdaş müziğin etkisi görülmektedir. Aralarında Eric Tanguy un 2 numaralı Flüt Konçertosu (Saint-Riquier Festival, 1994) ve Sallinen in Konçertosu (Helsinki Çağdaş Müzik, 1995) bulunan pek çok çağdaş eserin dünya prömiyerini gerçekleştiren Gallois, Rautavaara ve Penderecki nin konçertolarını Varşova Senfoni, Orchestre de Chambre de Lausanne, Stuttgart Filarmoni ve Japon Filarmoni Orkestraları ile seslendirmiştir. Kendisine ithaf edilen ve prömiyerini gerçekleştirdiği eserler arasında, Kristof Maratka nın Konçertosu (1997), Marcel
Landowski nin 2 numaralı Flüt Konçertosu (1998), Renaus Cagneux un Flüt ve Arp Konçertosu (1998), Jacques Desbiere ve Kristos Hartzis in konçertoları ile Kai Nieminen in Palomar Konçertosu yer almaktadır. 2003-2006 yılları arasında ise yine kendisine ithafen yazılan Emil Tabakov un İki Flüt Konçertosu (2003) ile Philippe Hersant (2005-6), Jan Sandstrom (2004) ve Rocco Abate nin (2005) eserlerinin prömiyerlerini gerçekleştirmiştir. Patrick Gallois ve Shauna Rolston a ithafen Karen Tanaka ve Kelly-Mary Murphy tarafından bestelenen Flüt ve Viyolonsel Konçertoları Fransa Radyosu ve Kanada CBC Televizyonu nda yayınlanmış, Ron Royer in Flüt ve Viyolonsel için İkili Konçertosu Finlandiya da 2004 yılında seslendirilmiştir. Patrick Gallois, Paris te l Academie de Paris orkestrasını kurduktan sonra orkestra şefliği kariyerine başlamış ve 12 yıl boyunca Japonya (Tokyo Oda Orkestrası), Finlandiya (Oulu, Kuopio ve Jyväskylä Orkestraları), İsveç (Musica Vitae ve İsveç Oda Orkestrası), İtalya (Padova Orkestrası, I Pomeriggi Musicale, Roma Lazio Orkestrası), Kaliforniya (Monterey Senfoni), Portekiz, İsrail (Israel Oda Orkestrası), Romanya (Cluj), Bulgaristan (Sofia) ve Fransa da sayısız konser vermiştir. Gallois, bu orkestraları yönetmek için pek çok kez yeniden davet edilmiştir. 2003 sezonunda Finlandiya Jyväskylä Senfoni Orkestrası Müzik Direktörlüğü ne atanan Patrick Gallois, orkestra ile Fransa (2003), Polonya, Japonya (2004), Fransa ve İspanya ya (2005) turneler gerçekleştirmiştir. 2006-2007 sezonunda Almanya ve Japonya da konserler veren Gallois, Naxos için Finlandiya Senfoni Orkestrası ile Charles Gounod un iki senfonisini ve Haydn senfonilerini kaydetmiştir. Patrick Gallois leads a highly successful international career as a soloist and conductor. From the age of 17, he studied with Jean-Pierre Rampal at the Paris conservatory, and at 21 he was appointed the first flute of the Orchestre National de France, under Lorin Maazel as the Music Director. He has worked under the direction of such legendary conductors as Leonard Bernstein, Seiji Ozawa, Pierre Boulez, Karl Boehm, Eugen Jochum, Sergiu Celibidache. In 1984 Gallois left his orchestral vacancies to focus on his solo career. Patrick Gallois regularly performs and records with such conductors as Sir Neville Marriner, Lorin Maazel, Antal Dorati, Leif Segerstam and in chamber music formations with Yuri Bashmet, Natalia Gutman, Peter Schreier, Jorg Demus, the Linsday Quartet and formerly with Jean Pierre Rampal and lily Laskine. He is frequently invited to perform with
major orchestras throughout Europe and Asia, as well as at international music festivals including the following: The Proms (London), Pollenca Festival, Monte Carlo Printemps des Arts, City of London Festival, Theatre des Champs- Elysees (Paris) with Fabio Biondi, Philharmonia Orchestra, Monte Carlo Philharmonic Orchestra, Capitole de Toulouse, Chamber Orchestra of Lausanne, Orquestra de Euskadi, Oregon Symphony Orchestra, Orchestre National de Belgique, Helsinki Philharmonic, Lahti Symphony, Orchestre d Auvergne, Sinfonia Varsovia, Danish Radio Symphony Orchestra, Deutsche Kammerakademie Neuss, Kolner Kammerorchester, Edmonton Symphony Orchestra, London Mozart Players, Orpheus Chamber Orchestra, among others. He regularly tours Germany, Japan and Israel and gives annual master classes at the prestigious Academia Chigiana (Sienna) and the Banff Centre for the Arts (Canada). Patrick Gallois s repertoire is extremely varied and includes a strong taste for contemporary music. He has performed the world premiere of many new concerti such as Eric Tanguy s Flute Concerto No. 2. (Saint-Riquier Festival 1994) and Sallinen s Concerto (Helsinki Contemporary Music 1995). He regularly plays Rautavaara s and Penderecki s concerti, the latter under the direction of the composer with Sinfonia Varsovia, Orchestre de Chambre de Lausanne, Stuttgarter Philharmoniker and the Japanese Philharmonic. Many new works have been dedicated to and premiered by Patrick including: Kristof Maratka s Cto (1997), Marcel Landowski s flute Cto No.2 (1998), Renaud Cagneux s Cto. for flute and harp (1998), Jacques Desbiere s Cto, Kristos Hartzis s concerto and in November 2001, Kai Nieminen s concerto Palomar. Other composers have written concerti for him and those premiered in 2003/4 were by Emil Tabakov concerto for two flutes, Philippe Hersant, Jan Sandstrom and Rocco Abate. Both Karen Tanaka and Kelly-Mary Murphy wrote concerti for flute and cello dedicated to Patrick Gallois and Shauna Rolston (for Radio France and CBC Canada 2004), as well as Ron Royer (double concerto for flute and cello), whose concerto was premiered in Finland in 2004, and Jose Luis Campana (flute concerto, Argentina 2005/2006). For 12 years, after creating his own orchestra in Paris, l Academie de Paris, Patrick Gallois has developed a conducting career which has taken him to Japan (Tokyo Chamber Orchestra), Finland (Oulu, Kuopio and Jyväskylä), Sweden (Musica Vitae and the Swedish Chamber Orchestra), Italy (Orchestra da Padova, I Pomeriggi Musicale, Orchestra del Lazio di Roma), California (the Monterey Symphony),
Portugal, Israel (Israel Chamber Orchestra), Rumania (Cluj), and Bulgaria (Sofia) and France. He is frequently invited to return as conductor to these orchestras. Patrick Gallois was appointed the Musical Director of Sinfonia Finlandia Jyväskylä (Finland) for the 2003 season. Since then, he has toured with the orchestra in France in 2003, and Poland and Japan in 2004. He also went on tour to France/ Spain in summer 2005, Spain in spring 2006, Germany and Japan again during the 2006/07 season. With regular recording contracts for Naxos, Gallois and Sinfonia Finlandia have recorded Charles Gounod s two Symphonies, and the first two programs in a series of Haydn symphonies. Program Notları Program Notes Giuseppe VERDI (1813-1901) Vespri Siciliani Uvertürü Overture 19. yüzyıla kadar operada en yaygın kullanılan dil İtalyanca dır. Opera İtalya da doğmuş ve şekillenmiştir. Verdi 19. yüzyılın ikinci yarısında İtalya nın en etkin opera bestecisi olmuş ve ülkesinin bu köklü geleneğini, o dönem için karşı koyulması çok güç olan, Wagner etkisinden korumayı amaç edinmiştir. Yeni yetişen kuşakların İtalyan opera kültüründen uzaklaşmamalarını sağlamak için hem gelenekle derin bağları olan hem de yenilikçi bakış açıları içeren eserler bestelemiştir. Verdi nin bu çabalarının büyük ölçüde sonuç verdiği düşünülebilir. Besteci, 19. yüzyılın ikinci yarısında İtalya nın bağımsızlık ve ulusal bütünleşme hareketi olan risorgimento nun önemli figürlerinden biri haline gelmiştir. İtalyan operası 19. yüzyıldan itibaren operadaki üstünlüğünü Paris e kaptırmıştı. Devrim sonrası siyasi ve sosyal yapısı radikal bir biçimde değişen Avrupa da, opera biçimleri de değişmişti. İtalyan operası, dönemin ruhunu yansıtan kalabalık gösterişli sahneler, yoğun koro kullanımı, abartılı orkestral efektler gibi Fransız özelliklerini belirli ölçülerde özümseyerek ayakta kalma yoluna gitmişti. Öncelikle Rossini, hemen sonrasında ise Bellini ve Donizetti gibi ustalar, söz konusu bu özelliklerle İtalyan geleneğinin insan sesini ve duygularını merkeze alan yaklaşımını birleştirmeyi başarmış hem ülkelerinde, hem de Paris te önemli başarılar kazanarak geleneklerinin sürmesini sağlamışlardı. Fransız ve İtalyan stillerinin kaynaşmasının en belirgin etkileri eserlerin formları üzerinde olmuştu. Eski arya kalıpları, reçitatif konumlandırmaları terk edilmiş, daha sürekli, uzun soluklu ve bütünlüklü sahne yapılarına doğru bir eğilim başlamıştı. Verdi nin ilk dönem eserleri de benzer özellikler taşıyordu. Kariyerinin daha sonraki evrelerinde İtalyan operasının alışıldık özellikleri ile
dramatik yapının ihtiyaçlarını ön plana koymaya imkan veren esnek müzikal kurguyu bir arada barındırabilmiştir. Bu yönde yazdığı Rigoletto (1851), Il Travatore (1853) ve La Traviata (1853) gibi eserlerle uluslararası bir üne sahip olmuştur. Ancak bu dönemde Verdi nin müziğinde temelde iki farklı etkiyle karşı karşıya kaldığı söylenebilir: İtalyan opera endüstrisinin, dolayısıyla dinleyicilerin beklentileri ve Avrupa operasında gündeme gelen yenilikler. Sanatçının çoğu kez bu iki farklı etkinin arasında kalmak yerine, başarılı birleşimler elde ettiği söylenebilir. Bu doğrultuda dönemin opera merkezi olan Paris için yazdığı yapıtlar önemlidir. Les Vêpres Siciliennes oldukça zahmetli bir libretto yazım ve prodüksiyon sürecinin ardından 1855 Haziran ında Opéra da sahnelenir. Libretto grand opera türünün lider bestecisi Meyerbeer le yaptığı çalışmalarla tanınan Scribe ye aittir. 13. yüzyılda Fransız işgaline karşı gelen Sicilyalı ların kahramanlıklarını anlatan ve 5 perdeden oluşan yapıt, olumlu eleştiriler almasına rağmen, fazla uzun süresi ve oldukça masraflı prodüksiyonu sebebi ile Opéra nın standart repertuarından çıkartılır. Uvertür operanın önemli sahnelerinden çeşitli pasajlar içerir. Dengeli orkestrasyonu Verdi nin etkileyici ezgilerinin rahatlıkla anlaşılmasını sağlar. Up to the 19 th century, Italian was the most commonly used language in opera. In fact, opera was born and developed in Italy. The most effective opera composer of the late 19th century, Verdi intended to protect this deep-rooted tradition of his country against the influence of Wagner, which was very hard to resist at the time. To make sure that the new generations do not grow away from the Italian opera culture, he produced works that not only had close ties with the past, but also contained innovative perspectives. In retrospect, Verdi can be considered successful in his efforts. The composer became one of the pillars of Risorgimento, the Italian unification movement of the late 19 th century. Italian opera had been outshone by the Parisian opera as of the 19 th century. The radical changes in political and social structure in Europe brought about changes in opera forms. The Italian opera opted to survive by adopting the characteristics of the French opera of the time: crowded and flamboyant acts, intensive use of the chorus, and overemphasized orchestral effects. Masters like Rossini, and his immediate successors, Bellini and Donizetti, who succeeded in synthesizing these characteristics with the human-voice and human-emotion-centered approach of the Italian opera tradition, ensured the continuation of their tradition through the acclaim they received both in their
native countries and Paris. The most marked influence of the fusion of French and Italian styles was on the forms of the works. Previous aria models and recitative delivery styles were abandoned and a tendency towards producing bettersustained, long-lived and more coherent stage structures started. The earlier works of Verdi displayed similar features. In the later stages of his career, Verdi managed to create a flexible musical construct which embodied the familiar characteristics of the Italian opera and responded to the needs of the dramatic structure. The works Rigoletto (1851), Il Travatore (1853), and La Traviata (1853) he wrote along these lines brought him international renown. In this period, Verdi s opera can be said to be under two influences: On one side, there are the expectations of the Italian opera industry, and thus the opera-goers, and on the other side are the innovations introduced in the European Opera. Rather than feeling ambivalent about these two different influences, the artist can be said to produce successful syntheses. In this context, the works he wrote for Paris, the center of opera at the time, are remarkable. Les Vepres Siciliennes, which went through an arduous librettowriting and production process, was staged at Opéra in June 1855. The libretto belongs to Scribe who is known for his work with Meyerbeer, the leading composer of the Grand Opera genre. The work composed of 5 acts and describing the valor of Sicilians who mounted serious resistance against the French invasion in the 13 th century was met with positive acclaim, but was excluded from the standard repertoire of Opéra due to its length and high cost of production. The overture includes various passages from the significant acts of the opera. Balanced orchestration makes it possible to easily discern Verdi s impressive melodies. Saverio MERCADANTE (1795-1870) Flüt Konçertosu, Mi minör, Op.57 Concerto for Flute in E minor, Op.57 1795-1870 yılları arasında yaşamış olan Mercadante özellikle opera alanında önemli başarılar kazanmış bir bestecidir. 19. yüzyıl İtalyan operasını şekillendiren Rossini, Bellini ve Donatoni gibi bestecilerle aynı dönemde yaşamış olmasına rağmen onlardan farklı bir bakış açısına sahip olmuştur. Operada bölümlü sahnelerin yerine belirli formüllere dayanan kesintisiz bir akış öneren, sürekli heyecan uyandırmaya dayalı romantik İtalyan operasının oluşumuna karşı mesafeli bir duruş sergilemiştir.
Melodrama dramatico olarak da adlandırılan bu akımın yaygınlaşmaya başladığı dönemlerde, İspanya da Madrid Operası nın yöneticisi olarak görev yapmasının bu uzak tutumun oluşmasında payı vardır. Ancak bir diğer önemli etken bestecinin 19. yüzyıl İtalyan müziğinde operanın kesin hakimiyetine karşı çıkması, çalgısal müziğin önemini yitirmemesi için çaba harcanması gerektiğine inanmasıdır. Mercadante, romantik dönemin dahi sanatçı imgelemine değil, 18. yüzyılın zanaatçı geleneğine bağlı bir müzisyen olmuştur. Henüz 19 yaşındayken bir konservatuvar öğrencisi olarak bestelediği Mi minör tonundaki 2. Flüt Konçertosu bu yönde yazılmış bir eserdir. Bu konçerto açık bir biçimde 18. yüzyılın en tanınmış flütçü ve flüt bestecisi olarak bilinen Francois Devienne nin 1787 yılında Mi minör tonunda yazdığı 7. Flüt Konçertosu model alınarak bestelenmiştir. Devienne, aynı zamanda bir fagotçu ve eğitimci olarak da Fransa da büyük üne sahip olmuştur. Mercadante, bu konçertoyla iddialı bir sanat eseri yaratmaktan çok, belirli normları doğru yansıtan iyi bir konçerto yazmanın peşinde olmuştur. Klasik konçertonun bilindik biçim özelliklerine sadık kalınmıştır. Mercadante who lived between 1795 and 1870 is a composer who owes much of his fame to his operas. Although he was the contemporary of composers like Rossini, Bellini and Donatoni, who shaped the Italian opera in the 19 th century, Mercadante had a different perspective. He distanced himself from the Romantic Italian opera which aspired to generate incessant excitement through an uninterrupted flow based on specific formulae, rather than separate acts. In fact, this attitude may be attributed to Mercadante s serving as the director of Madrid Opera in Spain, when this movement called melodrama dramatico was taking hold. However, there is one more important factor in his detachment from this movement: Mercadante was against the absolute domination of opera in the 19th century Italian music and believed in the necessity of spending efforts to make sure that instrumental music was not deemphasized. Mercadante had been a musician devoted not to imagery of the genius artist of the romantic period, but to the artisan tradition of the 18 th century. Mercadante Flute Concerto No.2 in E minor, which he had written when he was only 19 and a student at the conservatory, is a reflection of this understanding. The concerto was obviously modeled on the Flute Concerto No.7 in E minor, composed in 1787 by Francois Devienne, the best-known flute player and composer of the 18th century. Devienne enjoyed considerable reputation in France as a fagot
player and educator as well. In his flute concerto, Mercadante was interested in producing a good concerto reflecting certain norms, rather than creating an ambitious work of art. Hence his loyalty to the familiar formal properties of the classical concerto. Felix MENDELSSOHN (1809-1847) Senfoni No.4, La majör, Op.90 İtalyan Symphony No.4 in A major, Op.90 Italian Mendelssohn 19. yüzyılın ilk yarısının en önemli bestecilerindendir. En önemli özelliği kendinden önceki Mozart, Haydn, Handel, Bach gibi bestecileri yeniden gündeme getirerek bir tarih bilincinin oluşmasına katkıda bulunması ancak bir yandan da çağına uygun yeniliklere önderlik etmesidir. Varlıklı bir aileden gelen ve son derece donanımlı bir müzisyen olarak yetişen Mendelssohn, Berlin de geçen çıraklık döneminde çok küçük yaşlarda nitelikli eserler vererek kendini hocalarına kabul ettirmiş kısa sürede önemli bir besteci olarak adını duyurmuştu. Henüz 20 yaşındayken Avrupa nın önemli merkezlerini içeren oldukça kapsamlı bir turneye çıktı. Bu konserde dinleyeceğiniz senfoni sanatçının çok seyahat ettiği, konserler verdiği, müzikler bestelediği bu döneme, 1832-33 yıllarına rastlar. Mendelssohn, daha önce İtalya da bir süre kalıp, doğa üzerine kapsamlı araştırmalar yapan Goethe nin tavsiyesi üzerine 1830-31 yıllarında Venedik, Floransa, Roma, Napoli, Cenova ve Milan şehirlerini gezer. Kız kardeşi Fanny e yazdığı mektuplarda ülkenin sanatsal zenginliklerinden, insanların sıcaklığından ve doğal güzelliklerinden ne kadar etkilendiğini ve hızla bir senfoni yazmakta olduğunu belirtir. Bu senfoninin bugüne kadar yazdığı en coşkulu eser olduğunu ifade eder. Bu senfoninin en ilgi çekici yönlerinden bir diğeri, 1830 yılında Paris te başlayıp Avrupa ya yayılan devrimci ayaklanmaların, o dönem genç kuşak bestecileri Chopin, Liszt gibi bestecilerde görülen yansımalarından, yine aynı ruhtan beslenen grand opera akımından uzak durmasıdır. Mendelssohn un bu etkileyici eseri, Mozart klasisizminin 19. yüzyıldaki son büyük örneklerinden biridir. Bu yaklaşım özellikle birinci bölümde net bir biçimde ortaya çıkar. İkinci bölüm, Doğu Avrupa halk şarkılarını anımsatacak bir marş teması etrafında yapılandırılmıştır. Üçüncü bölüm yine 18. yüzyıl klasisizmi kaynaklı bir minüettir. Final bölümü besteci tarafından bir geleneksel İtalyan dansı olan Salterello nitelendirmiştir. Enerjik bir perpetuum mobile dir. Ancak bu coşkulu La majör
senfoninin La minör tonunda bitmesi dinleyicinin zihninde soru işaretleri oluşturabilir. Mendelssohn is a major composer of the first half of the 19 th century. He is best known for contributing to the development of historical awareness of music by bringing his predecessors like Mozart, Haydn, Handel and Bach back to light, but he also had a part in introducing innovations of his time. Coming from a wealthy family and enjoying the benefits of excellent education, Mendelssohn produced high-quality works even at early ages in Berlin, where he was a trainee, and receiving the acclaim of his teachers, he quickly rose to fame as a significant composer. At the age of 20, he went on an extensive tour including major venues in Europe. The symphony to be performed in this concert was written between 1832 and 1833, when the artist travelled widely, gave concerts, and composed several pieces. Upon the suggestion of Goethe, who had spent some time in Italy and conducted extensive research on nature, Mendelssohn toured Venice, Florence, Rome, Naples, Geneva, and Milano during the 1830-1831 period. In a letter to his sister Fanny, he wrote about how he was impressed by the artistic richness, hospitable people and natural attraction of the country, and told her that he was writing a symphony. He added that the symphony was the most jubilant work he had ever written. Another noteworthy characteristic of this symphony is its keeping its distance from the repercussions of the revolutionary uprisings that started in Paris in 1830 and spread to other parts of Europe on the young generation composers of the time like Chopin and Liszt, and being equally detached from the Grand Opera spirit which originated from the same source. This impressive work of Mendelssohn s is one of the last great examples of Mozart classicism in the 19 th century. The second movement is constructed around a march theme that is reminiscent of East European folk songs. The third movement is a minuet of the 18 th century classicism origin. The final movement is described by the composer as a Salterello, a traditional Italian dance. It is an energetic perpetuum mobile. However, the listeners may be flabbergasted by the A minor finale of this jubilant symphony in A major. Yard.Doç.Dr. Onur Türkmen
Bilkent Senfoni Orkestrası Bilkent Symphony Orchestra I. Keman 1 st Violin Toğrul Ganiyev, konzertmeister Irina Nikotina, konzertmeister yard. asst. Suzanna Bezhani Bahar Kutay Refik Zamanalioğlu Adilhoca Aziz Vseslava Kudinova Süreyya Defne Eda Delikçi Davut Aliyev Elena Postnova Arif Möhsünoğlu II. Keman 2 nd Violin Feruza Abdullayeva, grup şefi principal Rasim Bağırov Elena Rihsi Marina Görmüşoğlu Adelya Ateşoğlu Nil Cetiz İskender Okeev Ferhat Gülmehmet Seyran Ahundzade Viyola Viola Cavid Cafer, grup şefi principal Elena Gnezdilova Sema Hakioğlu Uluğbek Rihsi Ece Akyol Svetlana Simolin Elif Onay Barış Simolin İrşad Mehmet Viyolonsel Violoncello Serdar Rasul Artur Rahmatulla Adil Babacan Yiğit Ülgen Verda Çavuşoğlu Salim Gayıblı Kontrbas Double Bass Sergey Margulis, grup şefi principal Dritan Gani Zurab Tsitsuachvili Burak Noyan Şalva Gagua Flüt Flute Albena Sezer, grup şefi principal Ebru Aykal Obua Oboe Selçuk Akyol, grup şefi principal Viktoriya Tokdemir Klarnet Clarinet Selen Akçora Leonid Volkov Fagot Bassoon Ezgi Tandoğan Onur Üzülmez * Korno Horn Laszlo Gyarmati, grup şefi principal Güloya Altay Barış Bayer * Tayfun Avcıoğlu * Trompet Trumpet Julian Lupu, grup şefi principal Krassimir Koniarov Renato Lupu * Ege Balkız * Tuba Noriyoshi Murakami Trombon Trombone Cem Güngör, grup şefi principal Peter Körner Aleksey Medvedev Vurmalı Çalgılar Percussion Aydın Mecid, grup şefi principal Ali Can Öztan * Hakan Yağuş * Egemen Özkasnaklı * Misafir Sanatçı Guest Artist mybilet.com www.bso.bilkent.edu.tr Bilkent Üniversitesi kültür ve sanat faaliyetidir. Cultural and artistic activity of Bilkent University.