R. Schumann F. Schubert VİYANA DA KIŞ WINTER IN VIENNA ION MARIN ŞEF CONDUCTOR CHRISTOPHER PARK PİYANO PIANO Piyano Konçertosu, La minör, Op.54 Concerto for Piano in A minor, Op.54 Senfoni No.9, Do majör, D.944 Büyük Symphony No.9 in C major, D.944 The Great 24 Ocak January, 2015 Cumartesi Saturday, 20.00 Bilkent Konser Salonu Concert Hall
Değerli Dinleyicilerimiz, Gittikçe artan sayılarla yeni dinleyicilerimizin aramıza katılmasından mutluluk ve gurur duyuyoruz. İzleyicilerimizin beğenilerini içten alkışlarıyla sergilemeleri, bizler için paha biçilmez bir destek. Konserlerimizde ses ve görüntü kaydı yapılmaktadır. Seslendirilen eserlerin bazıları birkaç bölümden oluşmaktadır. Eserin tümü bittikten sonra alkışlamanız bizlere kolaylık sağlayacaktır. Aynı nedenle konser esnasında cep telefonlarınızı tamamen kapatmanızı ve flaşla fotoğraf çekmemenizi rica ederiz. Dear Listeners, We are happy and proud to perform to a growing audience. The applause we receive from the audience is an invaluable expression of appreciation. All our concerts are audio-visually recorded. Some of the works performed by the artists are composed of several parts. It would be highly convenient if the listeners hold their applause until the end of the work. For the same reason, we kindly ask our listeners to turn off their cell phones and not to take any photographs with flash during the concert. Program R. Schumann Piyano Konçertosu, La minör, Op.54 Concerto for Piano in A minor, Op.54 I. Allegro affettuoso II. Intermezzo: Andante gracioso III. Allegro vivace ara interval F. Schubert Senfoni No.9, Do majör, D.944 Büyük Symphony No.9 in C major, D.944 The Great I. Andante Allegro ma non troppo II. Andante con moto III. Scherzo (Allegro vivace) Trio IV. Allegro vivace Zorunlu durumlarda program değişikliği yapılabilir. Programs may be subject to changes due to reasons beyond our control.
Ion Marin, şef conductor Dünya müzik sahnesinin büyüleyici kişiliklerinden biri olan Ion Marin, hem senfoni hem de opera alanlarında uluslararası üne kavuşmuş az sayıdaki orkestra şefinden biridir. Romanya da doğan Marin, George Enescu Müzik Akademisi nde ve Salzburg daki Mozarteum da kompozisyon, piyano ve orkestra şefliği çalışmıştır. Ayrıca felsefe ve dinler tarihi okuyan Marin, ilk kez 21 yaşında Transilvanya Filarmoni Orkestrası nın müzik direktörü olmuştur. 1986 yılında Romanya daki diktatörlük rejiminden uzaklaşmak için Viyana da yeni bir yaşam kurup müzik kariyerine burada devam etmiş ve Avusturya vatandaşlığına geçmiştir. Claudio Abbado nun döneminde (1987-91) Viyana Devlet Operası nda çalışmaya başlayan Marin daha sonra bu operanın konuk şefi olmuştur. Bu dönemde geniş bir opera repertuvarı oluştururken, Luciana Pavarotti, Agnes Baltsa, Jose Carreras, Gundula Janowitz, Herman Prey, Nicolai Ghiaurov, Edita Gruberova, Giuseppe Taddei ve Mirella Freni gibi ünlü solistlerle ortak çalışmalar yapmıştır. Marin, ayrıca Herbert von Karajan ın ve Carlos Kleiber in deneyimlerinden yararlanmıştır. Senfoni alanındaki ünü Marin e Avrupa nın önde gelen bütün orkestralarını yönetme fırsatı vermiştir. Bu orkestralardan bazıları, Berliner Philharmoniker, Leipzig Gewandhaus, Londra Senfoni, Staatskapelle Dresden, Bayerischer Rundfunk, Londra Filarmoni, Orchestra della Santa Cecilia, Fransa Ulusal Orkestrası, St. Petersburg Filarmoni, Budapeşte Festival Orkestrası ve Çek Filarmoni dir. Marin, Japonya da da düzenli olarak sahneye çıkmakta ve NHK Senfoni ve Tokyo Metropolitan Senfoni Orkestrası nı yönetmektedir. Senfonik ve vokal-senfonik repertuvarının genişliği sayesinde Marin in programları, son derece yaratıcı, sürükleyici ve yenilikçi bulunmaktadır. Marin in birlikte konser verdiği sanatçılardan bazıları Marta Argerich, Yo-Yo Ma, Franck Peter Zimmerman, Maxim Vengerov, Gidon Kremer ve Helene Grimaud dur. Aynı zamanda Isaac Stern, Msitislav Rostropovich ve Alexis Weissenberg gibi yıldızlarla çalışma ayrıcalığına erişmiştir. Marin in yönettiği operalardan bazıları, Metropolitan Opera, Teatro alla Scala, Deutsche Berlin Opera, Münih Devlet Operası, Bastille Operası, Danimarka Kraliyet Operası, San
Francisco Operası, Teatro Real Madrid, Hamburg Devlet Operası, Teatro La Fenice, Zürih Operası ve Rossini Opera Festivali nde sahneye konan yeni prodüksiyonlardır. Marin, ünlü Giorgio Strehler ile birlikte Cosi fan tutte nin (Kadınlar Böyle Yapar) efsanevi prodüksiyonuyla Milan daki Nouvo Piccolo Teatro nun açılışını yapmıştır (1998). Ion Marin, dünyanın önde gelen şan sanatçılarının pek çoğuyla ortak çalışmalara imza atmıştır. Bu sanatçılardan bazıları, Placido Domingo, Angela Gheorghiu, Renee Fleming, Waltraud Meier, Jessye Norman, Cecilia Bartoli, Jonas Kaufmann, Thomas Hampson, Ruggero Raimondi, Roberto Alagna ve Dmitri Hvorostovsky dir. Maestro Marin in diskografisinde Deutsche Grammophon, Decca, EMI, Sony ve Philips gibi saygın yayıncılar tarafından çıkartılan 40 ı aşkın albüm yer alır. Muhteşem kayıtları sanatçıya üç Grammy adaylığı, Diapason d Or ve Almanya Eleştirmenler Ödülü nü kazandırmıştır. Marin, 2012 yılında en çok satılanlar kategorisinde ECHO Klasik Ödülü ne layık görülmüştür. En son çıkan albümleri arasında, Renee Fleming in de yer aldığı Berlin Filarmoni yle Waldbühne Konseri (Euroarts 2011), David Garrett ve Kraliyet Filarmoni Orkestrası yla çıkardığı Legacy (Decca 2012), Martha Argerich: The Lugano Concerts (Deutsche Grammophone 2012) ve Guy Braunstein ve Bamberger Senfoni yle çıkardığı Bruch Violin Concertos (Tudor, 2012) vardır. Marin in yakın geçmişteki ve gelecekteki performansları arasında Metropolitan Operası nda La Rondine (Kırlangıç), ayrıca Hamburg Filarmoni, Hamburg Senfoni, Belçika Ulusal Orkestrası ve Rusya Devlet Senfoni Orkestrası yla konserler yer almaktadır. Maestro Marin, Romanya daki yardıma muhtaç çocuklar için müzik eğitimi ve müzik yoluyla topluma katılım amaçlı Cantus Mundi ve Symphonia Mundi projelerini başlatmıştır. A truly fascinating personality of the world s music scene, Ion Marin is one of the few conductors to achieve international fame in both the symphonic and opera domains. Born in Romania, Maestro Marin studied composition, piano and conducting at the George Enescu Music Academy and at Salzburg s Mozarteum. His education also includes studies in philosophy and the history of religion. His first conducting position was Music Director of the Transylvania Philharmonic at age 21. Defecting from Romania s dictatorship in 1986 led to a new life and musical career in Vienna, as well as his receiving Austrian citizenship. Starting under Maestro Claudio
Abbado s tenure (1987-91), he became Resident Conductor of the Vienna State Opera. During that time, Ion Marin conducted a wide opera repertoire collaborating with famous singers including Luciano Pavarotti, Agnes Baltsa, Jose Carreras, Gundula Janowitz, Herman Prey, Nicolai Ghiaurov, Edita Gruberova, Giuseppe Taddei and Mirella Freni. He also benefited from the guidance of Herbert von Karajan and Carlos Kleiber. His symphonic reputation led to his conducting virtually all of the greatest European orchestras including the Berliner Philharmoniker, Leipzig Gewandhaus, London Symphony, Staatskapelle Dresden, Bayerischer Rundfunk, Philharmonia London, Orchestra della Santa Cecilia, Orchestre National de France, St Petersburg Philharmonic, Budapest Festival Orchestra, Czech Philharmonic as well as many others throughout the world. He appears regularly in Japan, where he conducts the NHK Symphony and the Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra. His ample range of symphonic and vocal-symphonic repertoire makes Marin s programmes recognized as extremely creative, engaging and innovative. Marta Argerich, Yo-Yo Ma, Franck Peter Zimmerman, Maxim Vengerov, Gidon Kremer, Helene Grimaud are among the soloists with whom he has appeared. He also had the privilege to work with music luminaries like Isaac Stern, Mstislav Rostropovich and Alexis Weissenberg. Maestro Marin s opera conducting has included new productions at the Metropolitan Opera, Teatro alla Scala, Deutsche Oper Berlin, Munich State Opera, Opera Bastille, Royal Danish Opera, San Francisco Opera, Teatro Real Madrid, Hamburg State Opera, Teatro La Fenice, Zurich Opera and Rossini Opera Festival. Together with the celebrated Giorgio Strehler he inaugurated the Nuovo Piccolo Teatro in Milan with a legendary production of Così fan tutte (1998). He has collaborated with most of the world s greatest singers, including Placido Domingo, Angela Gheorghiu, Renee Fleming, Waltraud Meier, Jessye Norman, Cecilia Bartoli, Jonas Kaufmann, Thomas Hampson, Ruggero Raimondi, Roberto Alagna and Dmitri Hvorostovsky. Maestro Marin s discography is comprised of over 40 titles released by prestigious houses like Deutsche Grammophon, Decca, EMI, Sony and Philips. His outstanding recordings earned him three Grammy nominations, the Diapason d Or and the German Recording Critic s Prize. In 2012 he received the prestigious ECHO Klassik Award in the Bestseller
Category. His recent releases are the Berlin Philharmonic Waldbühne Concert featuring Renee Fleming (Euroarts, 2011), the Legacy album with David Garrett and the Royal Philharmonic Orchestra (Decca, 2012), Martha Argerich: The Lugano Concerts (Deutsche Grammophone, 2012) and Bruch Violin Concertos with Guy Braunstein and the Bamberger Symphoniker (Tudor, 2012). Recent and upcoming highlights in Marin s diary include La rondine at the Metropolitan Opera, as well as concert projects with the Hamburg Philharmonic, Hamburg Symphony, Belgian National Orchestra and State Symphony Orchestra of Russia. In 2012, Maestro Marin initiated the Cantus Mundi and the Symphonia Mundi projects in Romania dedicated to musical education and social integration through music for the country s disadvantaged children. Christopher Park, piyano piano Almanya nın Bamberg kentinde doğan Alman-Koreli piyanist Christopher Park, Avrupa, Amerika, Güney Afrika, Çin ve Güney Kore de konserler vermiş, Festspiele Mecklenburg-Vorpommern, Weilburger Schlosskonzerte, Rheingau, Burgos ve New York ta düzenlenen Summit gibi festivallere katılmıştır. Deneyimli bir solist olan Park, aralarında Württembergisches Kammerorchester Heilbronn, Frankfurt Opera Orkestrası- Museumorchester Frankfurt, Philharmonia of Nations, Cape Filarmoni Orkestrası, Şanghay Senfoni Orkestrası, İspanya Ulusal Orkestrası, Frankfurt Radyo Senfoni, Hamburg Radyo Senfoni ve Magdeburg Filarmoni nin bulunduğu ünlü orkestralarla konserler vermiştir. Park, Frankfurt ta iki büyük piyano geleneğinde, Lev Oborin in Rus ekolünden gelen Lev Natochenny ile ve Wilhelm Kempff in Alman ekolünden gelen Joachim Volkmann ile çalışmıştır. Son olarak 2012 de şimdiki hocası Christoph Eschenbach la çalışmaya başlamıştır. Park, 2010 da Deutsche Grammophon etiketiyle ilk solo albümünü çıkarmış, Russian Transcription adlı CD de Stravinsky, Rahmaninov ve Prokofiev in yapıtlarını seslendirmiştir. Sanatçı 2012 yılında aynı etiketle çıkardığı ikinci solo kaydı olan Confession da Franz Lizst in yapıtlarına yer vermiştir.
Yoğun bir şekilde ilerleyen solo kariyerinin yanı sıra, oda müziği ve solo eşlik çalışmaları yapmaktadır. Richard O Neill ve Sumi Jo ile ortak çalışmalarda yer almış, Sumi Jo ile Deutsche Grammophon için üç albüm kaydetmiştir. 2013 yılında tanıştığı bale direktörü ve koreograf John Neumeier ile birlikte Petrushka-Variations, Kinderszenen ve Vaslaw gibi projelerde çalışmıştır. Ayrıca Park ın esin kaynakları arasında, çocukken ders aldığı Gary Graffman, Cyprien Katsaris, Karl- Heinz Kammerling, Vladimir Krainev ve Thomas Duis gibi müzisyenler vardır. Genç piyanist Hauck & Aufhauser Kültür Ödülü, Arte Musica bursu gibi ödüllere layık görülmüş, 2012 de 1. Deutscher Pianistenpreis (Alman Piyanistleri Birincilik Ödülü ne) aday gösterilmiştir. Park, 2012 de Rheingau Müzik Festivali Lotto Ödülü nü almıştır. Jüri, Christopher Park, piyano tekniği, müzikal sağlamlığı ve etkileyici karizmasıyla bizi kendine hayran bıraktı demiştir. Piyanist en son 2014 te Leonard Bernstein Ödülü ne layık görülmüştür. Schleswig Holstein Müzik Festivali nde Park için büyüleyici teknik bağımsızlığı, inanılmaz müzikal olgunluğu ve son derece yoğun piyano çalma kültürüyle göz kamaştırıyor denmiştir. Born in Bamberg, the German/Korean pianist Christopher Park has given concerts all over Europe, the US, South Africa, China, South Korea and appeared at festivals such as Festspiele Mecklenburg-Vorpommern, Weilburger Schlosskonzerte, Rheingau Musik Festival, Burgos International Music Festival and Summit Festival in New York. An experienced concerto soloist, he has performed with renowned orchestras Württembergisches Kammerorchester Heilbronn, Frankfurt Opera Orchestra-Museumorchester Frankfurt, Philharmonia of Nations, Cape Philharmonic Orchestra, Shanghai Symphony Orchestra, Spanish National Orchestra, Frankfurt Radio Symphony Orchestra and the Magdeburg Philharmonic. In the 2013-14 season Christopher Park had concerts with renowned orchestras, such as the Radio Symphony Orchestra Hamburg. In Frankfurt, he was a disciple of two big piano traditions: Lev Natochenny, from the Russian school of Lev Oborin; and Joachim Volkmann, from the German school of Wilhelm Kempff. Finally, in 2012 Christopher Park met his current mentor Christoph Eschenbach. In 2010 Christopher had his first solo recording for Deutsche Grammophon, a Debut CD Russian Transcription with works from Stravinsky, Rachmaninov and Prokofiev. 2012 marked his second solo disk, Confession, with works by Franz Liszt, on the same label.
At the same time as pursuing his busy solo career, Christopher is a highly dedicated chamber musician and song-accompanist. He has established partnerships with Richard O Neill and Sumi Jo, with whom he recorded three albums for Deutsche Grammophon. In 2013 he met ballet director and choreograph John Neumeier with whom he worked on projects as Petrushka-Variations, Kinderszenen and Vaslaw. Alongside this, as a child Christopher Park gained musical inspiration in lessons from personalities such as Gary Graffman, Cyprien Katsaris, Karl-Heinz Kämmerling, Vladimir Krainev and Thomas Duis. For his outstanding achievements the young pianist was awarded the Hauck & Aufhäuser Culture Prize, the scholarship of Arte Musica, and in 2011 a nomination for the 1. Deutscher Pianistenpreis (1st German Pianists Prize). In 2012 he won the Lotto Prize of the Rheingau Musik Festival. The jury stated that Christopher Park astounded us with the combination of his pianistic technique, his musical conviction and his likeable charisma. Finally in 2014, he received the prestigious Leonard Bernstein Award. The Schleswig Holstein Musikfestival stated Christopher Park impresses with a fascinating technical sovereignty, an incredible musical maturity and a particularly intense piano-playing culture. Program Notları Program Notes Robert SCHUMANN (1810-1856) Piyano Konçertosu, La minör, Op.54 Piano Concerto in A minor, Op. 54 Robert Schumann 19. yüzyılın önde gelen bestecilerinden olmasının yanı sıra romantik dönem estetiğini şekillendiren önemli düşünce insanlarından biridir. Schumann ın geliştirdiği özgün bakış açısının Napolyon Savaşları sonrasında Almanya da ulusal bütünleşme ülküsü çerçevesinde ortaya çıkan milliyetçi ve cumhuriyet yanlısı eğilimler tarafından şekillendirildiği söylenebilir. Schumann, kitap satıcısı ve yayıncı olan babasının da etkisi ile küçük yaşlardan itibaren edebiyat ve müziğe yoğun bir ilgi duymuştur. Bir hukuk öğrencisi olarak geldiği Leipzig de dönemin önemli piyano hocalarından Friedrich Wieck ten piyano dersleri almaya başlamış, Wieck in üç yıl içerisinde yaşayan en büyük piyanistlerden biri olacaksın şeklindeki övgülerine mazhar olmuştur. Ancak 1832 yılında sağ elinin paralize olması yüzünden piyanistlik kariyerine son vermiş, bestecilik ve yazarlıkta ilerlemeye karar vermiştir. Bu iki
eğilimi eleştirmenlikte buluşturmuş, 1834 yılında Neune Zeitscrift für Müsik isimli bir gazete kurmuştur. Yaptığı yayınlarda dönemin Fransız ve İtalyan opera hakimiyetine karşı çıkarak Bach, Beethoven, Schubert ve Mendelssohn gibi Alman yapısallığını inşa eden bestecileri yüceltmiştir. Schumann ın bu yaklaşımı yaşadığı dönemde büyük ilgi görmüş, romantik kuşakların görüşleri üzerinde etkili olmuştur. Schumann, döneminin edebiyat merkezli romantik estetiğini oluştururken geçmişin derin yapısallığı ile ilişki içinde olmanın gerekliliğine inanmıştı. Bu sebeple sistematik olarak belirli dönemlerde belirli türler üzerine çalıştı. 1830 lu yıllarda solo piyano eserleri, 1840 yılında lied, sonraki yıllarda sırasıyla senfoni, oda müziği ve oratoryo üzerine yoğunlaştı. Bestelerinde bir yandan analitik bir yaklaşımla eski ustaların çalışmalarından edindiği çıkarımları yansıtıyor, diğer yandan da özel yaşamındaki çalkantıları şiirsel bir öznellikle aktarıyordu. Söz konusu çalkantılar iki konuda verdiği mücadele ile ilgiliydi. Birincisi fiziksel etkileri de olan zihinsel hastalığı ile sürdürdüğü savaştı. Diğeri ise sevgilisi Clara nın babası Friedrich Wieck ile yaşadıkları hukuki mücadelesiydi. Bu çatışmadan galip çıkan Schumann oldu. Çift 1840 yılında, Clara 21, Robert 30 yaşındayken evlendi. Yetkin bir konser piyanisti olan Clara ile Robert 1844 yılında kapsamlı bir Rusya turnesine çıktılar. Bu turnenin ardından yine ağır bir depresyon geçiren Schumann, ailesi ile birlikte Leipzig den Dresden e taşınmaya karar verdi. Dresden de kızının doğumunun ardından hızlı bir iyileşme sürecine girdi ve kontrpuan çalışmalarına ağırlık verdi. 1840 yılında birinci senfonisini yazdığı dönemde bestelediği solo piyano için la minör fantezi isimli eserini tekrar ele aldı. Bir yavaş bölüm (intermezzo) ve finale ekleyerek fanteziyi bir piyano konçertosuna dönüştürdü. Konçerto, kontrpuan çalışmalarının da etkisiyle, bir fikrin nasıl eser boyunca bütünlük içerisinde sürdürülebileceği ile ilişkilidir. Eser bu bağlamda Schumann ın çok eleştirdiği Chopin ve Paganini tarzındaki virtüozite konçertolara karşı yazılmış sert bir cevap gibidir. Özellikle birinci bölümde solist ve orkestranın ayrılmaz bir bütünlük içinde sağlam bir sonat formu oluşturması bu çerçevede değerlendirilmelidir. İkinci bölüm bestecinin minyatür niteliğindeki piyano parçalarını anımsatır. Son bölüm birinci bölümle tematik ilişkiler içinde olan canlı bir rondodur. Eserin ilk seslendirmesi 4 Aralık 1845 tarihinde Leipzig te Ferdinand Hiller şefliğinde yapılmıştır. Solist Clara Schumann dır. Ancak bu özel bir konserdir. Besteci hayatta iken halka açık bir seslendirmeye tanık olmamıştır.
Robert Schumann, a leading composer of the 19th century, is also a significant thinker who contributed to the esthetic understanding of the romantic period. Schumann s original perspective was influenced by the nationalist and republican tendencies that emerged along with the national integration ideal in Germany in the wake of Napoleon Wars. Influenced by his father, who was a bookseller and publisher, Schumann developed a keen interest in literature and music at an early age. While he was studying law in Leipzig, he took piano lessons from Friedrich Wieck, a well-known piano teacher of the day who praised Schumann saying you will become one of the greatest living pianists in three years. However, when his right hand was paralyzed in 1832, Schumann ended his piano career and decided to proceed as a composer and writer. Then he merged these two tendencies in criticism and founded a newspaper titled Neune Zeitscrift für Müsik in 1834. In his reviews, Schumann opposed the domination of French and Italian operas of the time and lauded composers like Beethoven, Schubert and Mendelssohn who established the German structuralism. His approach aroused an avid interest in and influenced the views of the romantic generations. While constructing the literature-centered romantic esthetics of his time, Schumann believed in the necessity of keeping in touch with the deep structurality of the past. Accordingly, he worked on certain genres at certain periods. He focused on solo piano works in 1830s, on lieder in 1840 and on symphonies, chamber music and oratorios in his later years. In his compositions Schumann was both reflecting the inferences he drew from the works of old masters and expressing the turbulences in his private life using a poetic language. These turbulences were about his struggles in two arenas. One was his struggle against his mental illness which also had physical effects. The other was his legal struggle against his fiancée s father, Friedrich Wieck. Schumann triumphed on this second front. The couple married in 1840, when Clara was 21 and Robert was 30 years old. Clara, an accomplished concert pianist, and Robert went on a comprehensive Russian tour in 1844. Inflicted with another episode of severe depression after this tour, Schumann decided to move from Leipzig to Dresden with his family. After the birth of her daughter in Dresden, he started to recover quickly and focused on counterpoint studies. He revisited the work Phantasie in A minor that he wrote for solo piano while composing his first symphony in 1840. Adding an intermezzo and finale, he turned the fantasy into a piano concerto.
Influenced by Schumann s counterpoint studies, the concerto is about how an idea can be sustained throughout the work without losing its integrity. In this context, the work looks like a strong response to Chopin- and Paganini-style virtuosic concertos Schumann had bitterly criticized. The sound sonata form that the soloist and orchestra create in the first movement in complete integrity should be considered in this respect. The second movement reminds the composer s piano pieces of miniature quality. The last movement is a lively rondo that is thematically related to the first movement. The work was premiered on 4 December 1845 in Leipzig under the baton of Ferdinand Hiller. Clara Schumann played the solo piano in this premiere. However, since this was an exclusive concert the composer did not see his work performed to public. Franz SCHUBERT (1797-1828) Senfoni No.9, Do majör, D.944 Büyük Symphony No. 9 in C Major D 944 Great Müzik tarihinde klasik olarak adlandırılan dönem genellikle Viyana ile ilişkili üç besteci -Haydn, Mozart, Beethoven merkeze alınarak incelenir. Bu bestecilerin sonuncusu Beethoven le çağdaş olan (ondan 27 yıl sonra doğmuş, bir yıl sonra ölmüştür) Viyanalı besteci Franz Schubert bu gruba genellikle dahil edilmez. Bunun temel sebebi Schubert in klasisizmin yapısal özelliklerine bağlı olmasına rağmen genel ruh ve yaklaşım olarak 19. yüzyıl romantizmine yakın olmasıydı. Başka bir deyişle Schubert klasik yapısalcılığın nesnelliğini bir amaç değil araç olarak görmüş, asıl olarak kendi duygulanımlarını aktarmak üzerine yoğunlaşmıştı. Schubert in romantik dönem özelliklerini henüz bu akım Avrupa da yaygınlaşmadan önce eserlerine aktarmış olması onun döneminde anlaşılmamasına ve dışarıda tutulmasına yol açmıştı. O yıllarda bir besteciye para ve şöhret getirmesi muhtemel iki türde opera ve senfoni bir türlü başarıyı yakalayamadı. Bu durum onu, kişiliğine de uygun olarak, daha küçük topluluklara hitap eden, içe dönük niteliklere sahip lied, piyano müzikleri ve oda müziklerine yöneltti. Yaşamının son döneminde fark edilmesi ve ölümünden sonra büyük bir besteci olarak kabul edilmesi bu yapıtlar aracılığıyla oldu. Schubert in yaşamını yoksulluk içinde sürdürmesine rağmen etrafında ona hayranlıkla bağlı bir grup oluşmuştu. Bestecinin eser verdiği türler arasında bu grubun en az ilgisini çekeni orkestra eserleriydi. Ancak yine de bestecinin senfonilere önem verdiği söylenebilir. Kısa yaşantısı boyunca (öldüğünde Beethoven in birinci senfonisini yazdığı yaşından yalnızca bir
yaş büyüktü) yedi senfoni yazdı, altı tanesini yarım bıraktı. İlk senfonileri yoğun olarak Mozart ve Haydn senfonilerini anımsatır, onları modellediği söylenebilir. 1822 yılında (bu tarih Beethoven in 8. Senfoni sinin ilk seslendirilmesinden sonra, 9. Senfoni sini bestelemeye başladığı tarihtir) bestelediği 8. Senfoni si, yayıncıların ilgisizliği nedeniyle yarım kalmıştır. Ancak bu senfonide romantik döneme özgü bir içsellikle, Beethoven la bağdaştırılan yüksek seviyeli yapısalcılığı birleştirdiği söylenebilir. Bestecinin son senfonisi 1826 yılının bahar ve yazında yazılmıştır. Avusturya nın kırlık bölgelerine yapılan gezilerin ardından elde ettiği enerji ile ortaya çıkarttığı bu eser onun başyapıtları arasındadır. Bu senfonide, son döneminde yazdığı yaylı beşlisi ve piyano sonatları gibi, yaşamı boyunca ilgi duyduğu üç konuyu ustalıkla bütünleştirmiştir. Bu konular Viyana ya özgü popüler müzikler (danslar, marşlar, divertimentolar gibi), lied türüne özgü lirizm ve Beethoven etkisindeki klasik yapısalcılıktır. Birinci bölümünün ilk teması liedlere özgü içe dönük duygusallığa sahiptir. Ancak besteci bu temadan uzun soluklu ve sofistike bir yapı elde etmesini bilir. Tema hem ustalıkla çeşitlendirilir hem de bu çeşitlemeler sonucu türetilen karşıt temalar yapıda dengeli bir biçimde var olabilirler. İkinci bölüm ağırbaşlı bir marşla başlar ve yine lirik bir anlatıma sahip La majör temayla devam eder. Bu bölüm majör ve minör ruh halleri arasında gidip gelir ve orta bölümde etkileyici bir doruk noktasına ulaşır. Üçüncü bölüm dans müziklerini anımsatan parlak bir scherzo dur. Son bölüm önceki bölümlerin temalarını incelikle tekrar ele alarak dengeli bir biçim ortaya koyan enerjisi yüksek ve etkileyici bir finaldir. The period called classical in the history of music is usually associated with three composers Haydn, Mozart and Beethoven all of whom are somehow related to Vienna. The Vienna-born composer Franz Schubert who was a contemporary of Beethoven (born 27 years later and died one year later than him), however, is not usually included in this group. The main reason for this exclusion is that, although he was devoted to the structural characteristics of classicism, Schubert stood closer to 19th century Romanticism in spirit and approach. In other words, the composer used the objectivity of classical structuralism as a means, rather than an end, and focused primarily on expressing his own emotions. As Schubert reflected the characteristics of the Romantic period in his works long before this movement became
popular in Europe, he could not be fully appreciated in his own time and was ostracized. He failed to produce successful works in opera and symphony, two genres that could bring wealth and fame back in those years. This failure, conveniently for his character, led him to compose introverted lieder, pieces for piano and chamber music pieces addressing smaller audiences. It was through these works that he came to be appreciated in the later part of his life and gained posthumous recognition as a great composer. Although he spent his life in poverty, Schubert was surrounded by a circle of admirers. Of the composer s works, the ones that this circle was the least interested in were orchestra works. Still, the composer can be said to attach some importance to symphonies. Over the course of his short life (when he died, he was only one year older than when Beethoven wrote his first symphony), he composed seven symphonies and left six unfinished. His first symphonies strongly remind those of Mozart and Haydn, on which Schubert may be said to have modeled his own. His symphony No. 8 composed in 1822 (this is the year when Beethoven s Symphony No. 8 was premiered and Beethoven had started writing his Symphony No. 9) remained incomplete due to the publishers lack of interest. However, it can be asserted that, in this symphony, Schubert combined the affectivity of the romantic period with the high-level structurality associated with Beethoven. The composer wrote his last symphony in the spring and summer of 1826. A product of the energy he gained from his travels in the countryside of Austria, this symphony is one of his masterpieces. Just like he did in the string quintet and piano sonatas he wrote later in life, he masterfully brought together the three subjects he had a lifetime interest in. These are popular musical pieces peculiar to Vienna (dances, marches, divertimenti), the lyricism typical of lieder, and the classical structuralism under the influence of Beethoven. The first theme of the first movement displays an introverted affectivity peculiar to lieder. However, the composer successfully distills a long-running and sophisticated structure from this theme. He not only adds masterful variations to the theme, but also ensures that the counter-themes derived from these variations exist in the structure in a well-balanced manner. The second movement starts with a solemn march and continues with the theme of a lyrical narrative in A major. This movement goes back and forth between major and minor moods and reaches an impressive peak in the
middle. The third movement is a bright scherzo reminiscent of dance music. The last movement is a highly energetic and stirring finale which exhibits a balanced structure, while finely reviewing the themes of the previous movements. Yard.Doç.Dr. Onur Türkmen Bilkent Konser Salonu Bilkent Concert Hall 06800 Bilkent - Ankara Gişe - Ticket Office : (312) 290 1775 mybilet.com
Bilkent Senfoni Orkestrası Bilkent Symphony Orchestra I. Keman 1 st Violin Toğrul Ganiyev, konzertmeister Irina Nikotina, konzertmeister yard. asst. Suzanna Bezhani Bahar Kutay Refik Zamanalioğlu Adilhoca Aziz Vseslava Kudinova Süreyya Defne Eda Delikçi Davut Aliyev Elena Postnova Arif Möhsünoğlu II. Keman 2 nd Violin Feruza Abdullayeva, grup şefi principal Rasim Bağırov Elena Rihsi Marina Görmüşoğlu Adelya Ateşoğlu Nil Cetiz İskender Okeev Ferhat Gülmehmet Seyran Ahundzade Ebru Yerlikaya Viyola Viola Cavid Cafer, grup şefi principal Elena Gnezdilova Sema Hakioğlu Uluğbek Rihsi Ece Akyol Svetlana Simolin Elif Onay Barış Simolin İrşad Mehmet Kontrbas Double Bass Sergey Margulis, grup şefi principal Dritan Gani Zurab Tsitsuachvili Burak Noyan Şalva Gagua Mert Arslan * Flüt Flute Albena Sezer, grup şefi principal Zita Zempleni Obua Oboe Selçuk Akyol, grup şefi principal Violetta Lupu Klarnet Clarinet Leonid Volkov Selen Akçora Fagot Bassoon Ozan Evruk, grup şefi principal Ezgi Tandoğan Korno Horn Laszlo Gyarmati, grup şefi principal Güloya Altay Trompet Trumpet Julian Lupu, grup şefi principal Krassimir Koniarov Trombon Trombone Cem Güngör, grup şefi principal Peter Körner Aleksey Medvedev Viyolonsel Violoncello Hayreddin Hoca, grup şefi principal Serdar Rasul Artur Rahmatulla Adil Babacan Yiğit Ülgen Verda Çavuşoğlu Salim Gayıblı Vurmalı Çalgılar Percussion Aydın Mecid, grup şefi principal * Misafir Sanatçı Guest Artist
Gelecek Programlar Next Programs Hezarfen Ensemble 28 Ocak January Çarşamba Wednesday, 20.00 Cem Önertürk, flüt I flute Nusret Ispir, klarnet-bas klarnet I clarinet-bass clarinet Sertan Sancar, korno I horn Müge Hendekli, piyano I piano Amy Salsgiver, vurmalı çalgılar I percussion Nermin Kaygusuz, kemençe I kemenche Özcan Ulucan, keman I violin Nilay Sancar, keman I violin Ulrich Mertin, viyola I viola Ozan Tunca, viyolonsel I violoncello Mehmet Gökhan Bağcı, viyolonsel I violoncello Tolga Yayalar di luce e ombra Francesco Filidei finito ogni gesto Hasan Uçarsu Söylenemeyenler Samir Odeh-Tamimi Li-Umm-Kámel Stefan Pohlit De-sero Onur Türkmen Hat for Kemençe and Strings Titanların Aşkı For the Love of Titans 31 Ocak January, Cumartesi Saturday, 20.00 Rauf Abdullayev, şef conductor Pervin Çakar, soprano G. Mahler Wir Geniessen die Himmlischen R. Strauss Der Rosenkavalier, Op.59 Mir ist die Ehre widerfahren R. Strauss Letzte Blatter, Op.10 Allerseelen R. Strauss Brentano Lieder, Op.68 Amor G. Mahler Senfoni No.1, Re majör Titan Symphony No.1 in D major Titan www.bso.bilkent.edu.tr Bilkent Üniversitesi kültür ve sanat faaliyetidir. Cultural and artistic activity of Bilkent University.