YAYIN NO: 90 Tel: (0 212) , Fax: (0 212)

Transkript

1 YAYIN NO: 90 genel yay n yönetmeni: Ergün Ür yay nevi editörü: Özkan Öze tashih: Emine Aydın iç düzen/kapak: Zafer Yay nlar bask, cilt: Vesta Ofset: Birinci bask : Ocak, 2010 Uğurböceği Yayınları, Zafer Yay n Grubu nun bir kuruluşudur. Mahmutbey mh. Deve kald r m cd. Gelincik sk. no:6 Ba c lar- stanbul,türkiye Tel: (0 212) , Fax: (0 212) zafer@zaferyayinevi.com isbn: C o p y r i g h t U ğ u r b ö c e ğ i Ya y n l a r. H e r h a k k m a h f u z d u r.

2 Büyükler için önsöz...7 Kötü başlayan bir gün...13 Okullar açıldı!...23 Oyun zamanı...35 Ertesi gün...47 Selim ile kavga...53 Can çok pişman...59 Hayal gördüm!...65 Herşey değişecek...75 Yeniden kazanılan dostluk...87 Etkinlikler...95

3 GÜNÜMÜZDE şiddet olayları çeşitli nedenlerden dolayı hızla artmaktadır. Özellikle küçük yaşlardaki çocuklar da, bundan büyük oranda etkilenmektedir. Her gün basında duyduğumuz korkunç olaylara bir yenisi daha eklenirken, aileler çocuklarına karşı ne yapacakları konusunda çaresizdir. Sakin Ol Can adlı bu hikâye, her şeyden önce çocuklarda davranış değiştirmeye yönelik hikâye görünümünde bir öfke terapisidir. Ve çocuklarda öfke kontrolünü sağlamayı kendine hakim olabilmeyi öğretmeyi hedeflemektedir. Hikâyenin kahramanı Can, ruhsal yapı itibariyle öfkeli bir çocuktur. Zaman zaman, bu öfkesini kontrol edememektedir. Bu nedenle de, hep zarar görmekte-

4 dir. Öfkeli olmanın ve düşünmeden davranmanın zarar verici sonuçları, hikayede sık sık dile getirilmiştir. Ancak olumsuz örnekleri arka arkaya sıralamakla yetinilmemiş, Can ın benliğindeki sağlıklı ve iyi noktalar da ön plana çıkarılmıştır. Mesela, küçük bir öğrenciyi teselli etmesi, yaptığı hatalardan sonra üzülüp, yoğun bir pişmanlık duygusu yaşaması, kendisine doğru olan gösterildiğinde, reddetmeden onu kabul etmesi gibi... Bu hikayede, bazen öğretmeni ona doğru yolu göstermekte bazen ise babası problemi çözmesine yardım etmektedir. Aslında baba bir bakıma terapist görevi görmektedir. Çünkü ona aynaya bakabilme ve yaptıklarını değerlendirebilme özelliği yani bir içgörü kazandıran kişidir. Can, baba sayesinde hatalarını fark edebilmektedir. Ayrıca öfkesini nasıl kontrol edebileceğini de ona baba öğretmiştir. İşte tam bu noktada davranışçı yaklaşım devreye girmekte ve babasının da yardımıyla olumsuz olan davranışlarını olumluya çevirmeye çalışmaktadır. Hikâyede Çocuklarımızı böyle öfkeli hale getiren şeyler nelerdir? sorusuna da ışık tutulmaya çalışılmıştır. Özellikle ders verici nitelikte olan televizyondaki şiddet içerikli diziler ve bilgisayar oyunlarının zararlarına da örnek üzerinden temas edilmiştir. Kitabın sonunda yer alan etkinliklerle, hikâyenin çocuk okurlar üzerindeki etkisi güçlendirilmeye çalışılmıştır. ayrıca bu etkinlikler, eğitimci ya da ane-baba gözetiminde, kitabın terapi yönüne destek verecek bir dizi faaliyet imkânı sunmaktadır... Psikolog Ayşe ERCE

5

6 Kötü Başlayan Bir Gün Güneş çoktan doğmuş, sabah olmuştu. Can ise yatağında mışıl mışıl uyuyordu. Çalar saatin çalmasıyla birlikte, annesi ona seslendi. Ancak Can ın uyanmaya hiç niyeti yoktu. Anneciğim lütfen beş dakika daha, beş dakika daha.. Sonunda yavaş yavaş bir gözünü araladı. O da ne? Başının üzerinde bir ağırlık vardı. Bir eliyle başını yokladı

7 Eline yumuşacık bir şeyler geliyordu. Önce yastık olduğunu düşündü. Ancak yastık bu kadar ağır olamazdı ki! Uyanmak için kendini biraz daha zorladı. Çünkü çözmesi gereken bir bilmece vardı. Hem ağır, hem de yumuşak bir bilmece! Bu zor bilmeceyi çözmek için uyanmaya değerdi. Merak, uyanmasını hızlandırdı. Az sonra merakına iyice yenik düştü ve diğer gözünü de araladı. O da ne? Evin şişman ve tüylü kedisi Sırma ydı yumuşak ve aynı zamanda ağır olan o bilmecenin cevabı! Can, Sırma ya çok sinirlendi. Aslında çok sevdiği kedisini, başının üzerinden eliyle itiverdi. Zavallı Sırma, olanlara bir anlam verememişti. Miyavlayarak odadan çıktı. Can, kedisine kötü davrandığı için çok pişman oldu. Ama olan olmuştu işte. Neden bugün bu kadar öfkeliydi? Sol yanından kalkmak böyle olsa gerek, diye düşündü. Mutfağa doğru yöneldi. Anne ve babası, kahvaltı masasında onun gelmesini bekliyorlardı

8 Can gözlerini ovuşturarak masaya yanaştı. Ama uyarı gecikmedi: Can elini yüzünü yıkamadan mı oturacaksın kahvaltıya? Annesinin bu uyarısına, babasının: Oğlum bir günaydın, bir hayırlı sabahlar demek yok mu? ikazı eklendi. Can, hemen hemen hiç ihmal etmediği temizlik ve nezaket kurallarını bile bir bir atlıyordu o sabah. Bu davranışlarından dolayı anne babasından özür dilemesi gerektiğini bildiği halde, dili bir türlü varmıyordu bu işe. Zorla banyoya yöneldi. Eliyle yüzüne su serpti. Yıkamak denmezdi böylesine. Havluyu yerine asması gerekirken, çamaşır makinesinin üzerine fırlattı. Tam banyodan çıkacaktı ki sebebini bilemediği öfkesi ilk zararını verdi. Banyonun eşiğini tutturamamış, ayağını eşiğe çarpmıştı. Aahhh! Ayağım. Annesi ve babası yetişti bu sese. Bereket versin önemli bir şeyi yoktu

9 Sonunda kahvaltıya oturdular. Harika bir sofra hazırlamıştı annesi. Zeytin, peynir, yumurta, bal, süt Ama bir eksik vardı: Çikolata. Can a göre çikolata, en faydalı yiyecekti. Keşke dünyadaki bütün yiyecekler çikolata kadar tatlı olsaydı! İşte Can a huysuzluk yapmak için bir bahane daha Neden masada çikolata yok? Can, her geçen dakika daha da çekilmez oluyordu. Durumu fark eden babası, Can ı sakinleştirmek için yumurta tokuşturmayı teklif etti. Can, asık suratla kabul etti bu teklifi. Önce bütün yumurtaları tek tek kontrol etti. Sonunda babasına hiç de sevimli sayılmayacak bir ses tonuyla: Elindeki yumurtayı bana verirsen tokuşturmayı kabul ederim dedi. Babası bu teklifi kabul etti. Yumurtaları tokuşturdular. Ancak o da ne? Kırılan yumurta Can ın yumurtası olmasın mı? Babasının plânı tutmamıştı. Can, sakinleşmek yerine daha fazla hırçınlaştı. Babasını hile yapmakla suçladı. Haksızlık yaptın baba! diyerek ellerini yavaş da olsa masaya vurdu. Ancak bunu yaparken masadaki çay bardağını görememişti. Elini çay bardağına vurmuş, kırılan bardağın cam parçaları parmağını kesmişti

10 Babası: Haydi artık Can topla kendini, seni okula bırakayım yoksa işe geç kalacağım dedi. Can ın canı çok acıyordu. Öfkeyle kalkmış, ama zararla oturmuştu. Kesik çok kötü görünüyordu. Annesi hemen tentürdiyot ve yara bandı getirdi. Önce pansuman yapıp ardından yarasını sardı. Can ise ağlıyordu. Ancak okula da gitmek zorundaydı. Acele bir şekilde çantasını omzuna aldı. Ardından babasıyla okula gitmek için yola koyuldular. Babası: Tamam Can, geçti. İyi olacaksın diye, onu teselli etmeye çalışıyordu. Can ise: Canım çok acıyor baba! diye sızlanıyordu