Hepimiz surekli birseyler ogreniyoruz, gittigimiz yerdeki ogretmenlerimizden yoneticilerimizden, etkilesim paylasmak degil mi?

Ebat: px

Şu sayfadan göstermeyi başlat:

Download "Hepimiz surekli birseyler ogreniyoruz, gittigimiz yerdeki ogretmenlerimizden yoneticilerimizden, etkilesim paylasmak degil mi?"

Eren Dilaver
5 yıl önce
İzleme sayısı:

1 Bu aksam guz doneminde ILKYARa katilan sevgili Kubra'nin izlenimini, Kir Ciceklerini paylasiyoruz... Kubra izlenimindeki yasadiklarini otobuste de paylasmis, ve hepimiz cok ama cok etkilenmistik... Bizler de her defasinda cocuklarin gozunde herseyimizle ornek bireyler oldugumuzu, Kubra gibi Ethem gibi bize de ornek olan gonullulerimizden cok sey ogreniyoruz... (Kubra'ya da Ethem'e de hayranim) Tokat Almus'da idik... "Abi, mudur bey size gonderdi." demis. Mudur Bey bizim icin pet sisede su gondermisti... Sevgili Ethem de, cocuklarin saskin bakislari arasinda pet siseyi hemen almis ve su masrapasinin icine bosaltmis... "Arkadaslar, bizler sizlerle bu 2 gunu herseyimizle paylasmaya" geldik... Kubranin anlatiminda, sesinin titresimindeki o dogallik uzuntu ve sevgiyle yogrulmus duygular o kadar yogundu ki, bunlari yaziya dokmek hic de kolay bir is degil... Hepimiz surekli birseyler ogreniyoruz, gittigimiz yerdeki ogretmenlerimizden yoneticilerimizden, etkilesim paylasmak degil mi? Izlenimdeki resimler Ahlat YBOnun guzel cocuklarina ait. Gittigimizde ogrenci yoktu, biz de Ahlat Merkezdeki diger YBOda S Summani Gurgen YBOda etkinlik yaptik... Ama taa eskiden Behlul Bey zamanindan cok sevdigimiz bir YBO'ya malzemeleri biraktik, hocalarimiz odul toreni yapmislar, basarili cocuklara odullerini vermisler... Resimleri gonderen degerli hocalarimiza ve yoneticilerimize cok tesekkur ediyoruz... Insanin yuregi ciz ediyor bu resimleri gorunce, niye biz guzel cocuklarla beraber degiliz diye... Hele fotograflar geldigi zaman isik hiziyla yanlarina ulasip onlari kucaklamayi ne cok isterdik... Acaba insanoglu boyle bir teknolojiye ne zaman sahip olacak, ozlemler ne zaman aninda yok olacak... Bu cocuklara cok borcluyuz, daha fazlasini yapmaliyiz, hep beraber... O kadar ozluyoruz ki... ILKYAR Bize bir gorev dusuyor, Senay'in anisina en azindan birer "Hayat Bayram Olsa" ve "Sev Kardesim" kitapliklari kurmak... Desteklerinizle bunu basarabilecegimizi dusunuyoruz... Guzel cocuklarimizin gelecegine guzellikler katmak icin belki bir kitap, belki de bir kitaplik icin, Hayat Bayram Olsa kitapligi icin, Sev Kardesim kitapligi icin, belki de daha fazlasi icin: (lutfen bagisinizi hangi amacla yaptiginizi aciklama kismina yazin Sev Kardesim icin, Musa lar icin, kitaplik, vs) Is Bankasi ODTU Subesi (4229) TL TR Cocuklarimiz, ilk goz agrilarimiz, ilk yarimiz; hele ki uzaklardaki, YIBO lardaki cocuklarimiz, kardeslerimiz site: e-posta: ilkyar.yonetim@gmail.com Vural Beyimiz> Kas Gucuyle Devri Alem Erden>

(Yazımı okurken Sezen Aksu nun ÜNZİLE adlı parçasını dinleyebilirsiniz.) K I R Ç İ Ç E K L E R İ Hayat, hayat adil mi acaba? Kimilerimizin yüzüne gülüp, kimilerimizi ise yerden yere vuruyor.

2 (Yazımı okurken Sezen Aksu nun ÜNZİLE adlı parçasını dinleyebilirsiniz.) K I R Ç İ Ç E K L E R İ Hayat, hayat adil mi acaba? Kimilerimizin yüzüne gülüp, kimilerimizi ise yerden yere vuruyor. Bu durumu YBO lu çocukları görünce daha iyi anladım. İki ay öncesine döndüğümde çevreye karşı bu kadar duyarlı mıydım bilemiyorum. Artık çevreme at gözlüğüyle bakmıyorum bunun farkındayım. Farklı açılardan bakabilmeyi öğrendim. Farkına varamadığım nice güzellik varmış ama bunun yanında acı dolu nice hayat da varmış İçimdeki coşkuyu sizlere nasıl anlatsam bilemiyorum. Dört sene sonra öğretmen olacağım, şimdiden bu duyguyu tatmaya başladım.

İlk projem eylüldeydi. Gitmeden önce acaba nasıl olacak, çocuklarla nasıl iletişime geçeceğim diye düşünüyordum ama o çocukları görünce sözcükler kendi kendiliğinden dökülüyormuş.

3 İlk projem eylüldeydi. Gitmeden önce acaba nasıl olacak, çocuklarla nasıl iletişime geçeceğim diye düşünüyordum ama o çocukları görünce sözcükler kendi kendiliğinden dökülüyormuş. Onların bana gösterdiği sıcaklıkla ben de kendi sıcaklığımı onlara gösterebildim ve gösteriyorum. İlk etkinliğim matematikti. Kendimi gerçekten öğretmen gibi hissettim. Beşinci sınıf çocuklarının dersine girdim. Ben girince ayağa kalktılar. Oturun oturun dedim kalkmanıza gerek yok öğretmeniniz olarak değil ablanız olarak geldim dedim. Ablaları olduğumu bilmelerine rağmen bana öğretmenim dediler. O öğretmenim kelimesi o kadar güzel bir sözmüş ki kulağımı okşadı resmen. Çok hoşuma gitti. O kelimeyi duymak için bile öğretmen olunurmuş bunu anladım. Önceleri tereddüttüm vardı mesleğim konusunda ama doğru mesleği seçtiğimden artık eminim. YBO da 7B de Özgür isimli bir çocuk vardı. Ben onunla Hüseyin hoca sunum yaparken tanıştım. Çok tatlı bir çocuktu. O kadar içten o kadar sıcaktı ki içim hemen ısınıverdi bir erkek çocuğu olmasına rağmen. Normalde erkek çocuklarla pek iletişimim yoktu. Ama onu kardeşim olarak gördüm, biliyorum o da beni ablası yerine koydu. İki günde ona o kadar alıştım ki hep yanımda olmasını istedim. Mimikleri, sözleri, Kübra

4 ablaaa deyişi o kadar hoştu ki çok özlüyorum onu çokkk. Cumartesi akşamı eğlenceden sonra erkek öğrencilere hoşça kalın demek için onların yurtlarının yolunda durdum ama gönlüm aslında Özgür ü görmek istiyordu galiba Bir daha onu görebilir miyim bilemiyorum. Geldi yanıma gözlerinde hüzün vardı. Bende hüzünlüydüm. İçim acıyordu. Gitmek istemiyordum. Belli etmemeye çalıştım, dudaklarımı ısırdım. Gitme der gibi bakıyordu. Sonunda ağzından şu cümleleri duydum. Gitme Kübra abla gitme. Diğerleri gitsin sen gitme dedi. Gitmem gerekiyor dedim. Ama mektuplarla görüşeceğiz nasıl olsa dedim. Bir aydır mektubunu bekliyorum ama hala gelmedi. İnanıyorum ki kardeşimden gelecek mektubu okuduğumda dünyanın en mutlu ablası olacağım. Bir hafta önce Kastamonu projesindeydim. Karaman daki kadar heyecanlıydım. Hatta daha fazlası vardı. Cumartesi akşamı eğlenceden sonra çocukların odasına gittim iyi geceler demek için. Rastgele bir odaya girdim. Sekizinci sınıf kız çocukları vardı. Bana annemi, babamı sordular. Bende onlara sordum. Hepsi köy çocuğuydu. Biraz muhabbet ettik. Ben yurda ne kadar para ödediklerini sordum onlarda abla ne parası, para ödesek bizi buraya ailemiz gönderebilir mi ki okutabilir mi ki bizi ailemiz dediler. Okuldan bu öğrencilere iki ayda on dört lira verilirmiş. Bende şakasına Eee ne yapıyorsunuz o parayı kantinde mi harcıyorsunuz? dedim. Onlarda yok abla ihtiyaçlarımızı alıyoruz kalem, silgi falan dediler. Onlar böyle deyince lise yıllarım aklıma geldi de. Ben de yatılıda kalıyordum. Her ay yedi lira verirlerdi. Biz o parayı hiç düşünmeden verildiği gün kantin de harcardık. Bir kendime baktım bir de o çocuklara baktım kendimden utandım. Ben o parayı zevk için kullanırken, o çocuklar ihtiyaçları için kullanıyorlar. Kendimi sorguluyorum artık.

Gittiğimiz ikinci YBO da sekizinci sınıf çocuklarına Ata hoca sunum yapıyordu. İki çocuk gördüm ufak tefeklerdi. Ellerinden tuttum utanıyorlardı. Daha sonra yavaş yavaş alışmaya başladılar.

5 Gittiğimiz ikinci YBO da sekizinci sınıf çocuklarına Ata hoca sunum yapıyordu. İki çocuk gördüm ufak tefeklerdi. Ellerinden tuttum utanıyorlardı. Daha sonra yavaş yavaş alışmaya başladılar. İkisinin de ellerinden tuttum hocayı dinliyorduk. Bir ara birisinin yüzüne baktım, gözleri benim ayakkabılarımdaydı. Ayaklarımı geri çektim. Çocuk fark etti o da geri çekti ayaklarını. Fark ettim ki onun ayakkabıları kara lastikmiş. O an ah felek, zalim felek diyesim geldi Daha birinci sınıftaki bir çocuğun yatılı olarak kalma zorunluluğu içimi acıtıyor. Giyinmeyi bile bilemeyen, banyoyu tek başına yapamayan bir çocuk o, ama şu yaşında yurtta kalıyor. Hangimiz kalabilirdi ki bilemiyorum. Düşünüyorum, düşünüyorum ama işin içinden çıkamıyorum. Merak ediyorum büyüdüklerinde hayatları nasıl olacak diye. Ümit ediyorum ki bizlerinkinden daha iyi olur Acaba, acaba kara lastik giyen çocuk daha iyisini giymeyi hak etmiyor mu? Benim kardeşim hakederken o niye haketmiyor? O da çocuk, kardeşim de... Ben daha iyisini giyerken neden o giyemiyor? Hayat neden böyle, nedennn bu kadar acımasız, nedennn benim önümdeki engelleri kaldırıyor da onların önüne barikatlar kuruyor? Anlamıyorum, anlamak da istemiyorum galiba. Nasıl bir dünya bilemiyorum. Hayat çok zalimmiş bunu anladım.

Artık iki tür hayatım var gibi geliyor. Gerçek hayat ve sanal hayat olarak. Onların yanına gittiğimde benim içinde olmam gereken hayattaymışım gibi geliyor. Ama ayrılınca boşluğa düşmüşüm gibi oluyor.

6 Artık iki tür hayatım var gibi geliyor. Gerçek hayat ve sanal hayat olarak. Onların yanına gittiğimde benim içinde olmam gereken hayattaymışım gibi geliyor. Ama ayrılınca boşluğa düşmüşüm gibi oluyor. Hep onların yanında olmak istiyorum. Onların küçücük omuzlarındaki yükü hafifletmek istiyorum. Onların gözünde hayatı görüyorum sanki. Ya da bana mı öyle geliyor acaba. Bilemiyorum. Hüseyin hocanın da dediği gibi onun oğlu bir yerlere gelir ben de gelirim bunu biliyorum ama mühim olan o çocukların bir yerlere gelmesi. İşte o zaman amacımıza ulaşmış ve insanlık adına güzel bir şeyler katmış olacağız. Buna inanıyorum. Umuyorum hayat ne kadar bizlerin yüzüne gülüyorsa onlara da o kadar hatta daha fazlası olarak yüzlerine gülsün. O minicik elleri tekrar tutabilmek için can atıyorum. Eminim ki sizlerde öyle hissediyorsunuzdur. Kır çiçeklerinin açtığını görmek dileğiyle (Umarım düşüncelerimi en güzel şekilde sizlere aktarmışımdır. Çünkü çocuklar beni çok etkilediler, onlar için daha fazlasını hep birlikte yapabilmeliyiz... Bağışçılarımıza, emek verenlere, gönüllü arkadaşlarıma, Herkese çok teşekkürler.) ilkyar.yonetim@gmail.com, Kübra KILINÇARSLAN ODTÜ İlköğretim Matematik Öğretmenliği 1. Sınıf güzel çocuklarımızın geleceğine güzellikler katmak için belki bir kitap için, belki Sev Kardeşim Kitaplığı, belki Hayat Bayram Olsun Kitaplığı veya daha fazlası için: İş Bankası ODTÜ Şubesi (4229) TL TR Lütfen açıklama kısmına isminizi mutlaka belirtin

Benzer belgeler

Cocuklari icin cirpinan ogretmenleri gordukce hem cok seviniyoruz, hem de onlara yonelik daha fazla birseyler yapabilme derdine dusuyoruz...

Cocuklari icin cirpinan ogretmenleri gordukce hem cok seviniyoruz, hem de onlara yonelik daha fazla birseyler yapabilme derdine dusuyoruz... Kemal Ogretmen fotograflari karne gunu gecince hemen paylasmaliyiz heyecani yasadik, tipki 1 onceki hafta sevgili Selda Ogretmenimizden gelen fotograf ve mektuplari aldigimiz geceki heyecana benzer...