2014 / 2015 SAYI: 20. Haftanın Bazı Başlıkları

Transkript

1 2014 / 2015 SAYI: 20 Haftanın Bazı Başlıkları Çocuklarda Empati Nasıl Gelişir? Çanakkale Zaferi Nur İÇÖZÜ İle Öykü Atölyesi 2. Sınıflar BESAŞ Gezisi Kestik, Boyadık, Yapıştırdık Frankofoni Gecesi TÜYAP Kitap Fuarındayız Çocuklarda Empati Nasıl Gelişir?

2 Çocuklarda Empati Nasıl Gelişir? Empati nedir? Başkasının benden farklı olduğunu bilmek, Başkasının benden farlı olabileceğini ve hissedebileceğini anlamak, Mutluluk, şaşkınlık, öfke, hayal kırıklığı, üzüntü gibi duyguların farkında olabilmek, Birini yaşadığı olay karşısında kendini omun yerine koyup ne hissederdi diye düşünebilmek, böylece diğer kişini ne hissedebileceğini anlamak. Empatinin yukarıdaki gibi farklı tanımlarını yapmak mümkündür. Nasıl gelişir? Empatinin temeli hayatın ilk yıllarında atılır. Annenin çocuğuna gösterdiği şefkatli ve sevgi dolu ilgi, çocuğun da çevresine şefkat ve ilgi göstermesini sağlar. Bebeğini düşünen, ihtiyaçlarını karşılayan anne onun sadece ruhen değil, zihinsel olarak da gelişmesini sağlar. Sağ beyin olarak adlandırılan beyin bölgemiz, empatiden sorumludur. Bebeğin yaşamının ilk yılı, sağ beyin gelişimi için kritik zamandır. İlk yılda değerli olduğunu hisseden, annesinin onu hep seveceğine ve koruyacağına güvenen bebekler, bu sevgiyi ve değeri çevresindekilere de gösterir. Acıma, vicdan, merhamet duygularının temeli böyle atılır ay arasında ben kavramı gelişir. Bu nedenle 2 yaştan önce kendinden başkasını düşünüp anlayabilmesi çok zordur. Siz nasıl yardımcı olabilirsiniz? 1 Başkalarının ne hissettiğini ona söyleyin. Örneğin; Ablan, onun oyuncağını elinden çektiğin için kızdı. Lütfen şimdi oyuncağını ona geri ver ve sana başka bir tane seçelim. 2 Empatiye öncülük edin. Örneğin; Gel arkadaşının yarasına ilaç sürelim. 3 Duygu farkındalığını geliştirin. Ona farklı duyguları anlatan yüz ifadeleri gösterin, hikayeler okuyun. 4 Kendinin farkında olmasına yardımcı olun. Örneğin; aynada kendini tanısın. 5 Ben dilini kullanarak kendini sizden ayırt etmesine yardımcı olabilirsiniz. 6 Kızgınlık, üzüntü gibi olumsuz duyguları da yaşamasına izin verin çünkü bu duygular da hayatın bir parçasıdır ve onlarla da baş etmeyi öğrenmek gerekir. Onu hep mutlu etmeye çalışırsanız zor duyguların kontrolünü öğrenemez. Kızgın bir arkadaşının ne hissettiğin anlayamaz. Sevdiği bir çizgi filmi izlemesini istemiyorsanız televizyonu kapattığınız zaman kendisinin ne hissettiğin anladığınızı belirten şu cümle etkili olacaktır; Biliyorum ki filmi kapatmama kızdın. Seni anlıyorum ama bunu izlemeni istemiyorum. Sakinleşince seninle lego oynayabiliriz. 2

3 7 Gün içinde arkadaşlarıyla yaşadığı paylaşamama sorunlarını oyunlarda konu edin. Örneğin; o gün arkadaşının elinden oyuncağı çekip onu ağlattıysa, oyunda rol değiştirerek onu ağlayan çocuğun yerine koyun. Oyunda olayı tekrar canlandırıp ne hissettiğini anlattırın. Doğru davranışı bulmasını sağlayın. KAYNAK: dergi@pedam.com/ popüler psikiyatri ocak şubat sayısı Çanakkale Zaferi Okulumuzun öğrencileri tarafından hazırlanan 18 Mart Çanakkale Zaferi nin 100. Yıl Dönümü ve Şehitleri Anma Günü Programı hem duygusal hem de coşkulu anların yaşanmasına vesile oldu. Çanakkale savaşlarının verdiği barış mesajlarından yola çıkarak, Sosyal Bölüm öğretmenlerinin öğrencileriyle birlikte hazırladıkları savaş ve çocuk temalı fotoğraf sergisi büyük ilgi topladı. Saygı Duruşu ve İstiklal Marşı nın okunmasıyla başlayan tören, TED Bursa Özel Lisesi Müdürü Sami SARIOĞLU nun Çanakkale de yaşananlardan yola çıkarak bugünkü gençliğe düşen görevleri ele aldığı konuşması ile devam etti. Ardından okulumuzun lise öğrencileri Çanakkale Savaşlarında yaşanan hikâyeleri drama olarak canlandırdılar. Çanakkale Savaşları ndaki manevi gücü hissederek hazırlandığımız törenimizin amacı emperyalist güçlere karşı kazanılan bu zaferin esaret altındaki bütün uluslara örnek olmasıydı. Bu amaçla savaşların yıkıcılığını ortaya koyan, barışın önemini vurgulayan, tarihsel sürecin başlangıcından küresel döneme kadar olan savaşların insanlığa verdiği zararları anlatan sunum gösterisi yapıldı. Daha sonra lise öğrencilerinin Çanakkale Barışı isimli lirik danslardan oluşan gösterisiyle törenimiz sona erdi. Bugün bize düşen en önemli görevin bağımsızlık, özgürlük, çalışma ve ilerleme bilinci olduğunu belirttiğimiz törende, şehitlerimizi minnet ve saygıyla bir kez daha anarak onlara bugünden seslendik. Boşuna değil dökülen kan Çanakkale de Şehirlerde, köylerde çocuklar büyüyecektir Daha zeki daha çalışkan Bütün acılar unutulacak Şarkılar daha yürekten söylenecektir Boşuna değil dökülen kan Çanakkale de Tarihin akışından anlıyorum Kuvvet zamanla yıkılır Yalnız anavatan uğrunda ölür insan Yarası acımadan. 3

4 4

5 5

6 Nur İÇÖZÜ İle Öykü Atölyesi Bu hafta çocuk kitaplarıyla tanınmış önemli bir yazar olan Nur İÇÖZÜ okulumuzda ağırladık. Yazarımız, 4. sınıf öğrencilerimizle birlikte hikâye oluşturma etkinliğini gerçekleştirdi. Nur İÇÖZÜ ile bire bir sohbet etme imkânı bulan öğrencilerimiz, hikâye yazma teknikleri ile ilgili önemli bilgiler edindi. Dört fotoğraftan yola çıkan yazarımız, beyin fırtınası yaparak öğrencilerin sınıfça kendi hikâyelerini oluşturmalarını istedi. Yazarımızın da yardımıyla her sınıf kendi hikâyesini oluşturdu. Etkinliğin sonunda öğrencilerimiz Nur İÇÖZÜ ne kitaplarını imzalatarak kendisine keyifli etkinlik için teşekkür ettiler. Bizler de TED Bursa Koleji öğretmenleri olarak yazarımıza çok teşekkür ediyor, okulumuzda kendisini ağırlamaktan mutluluk duyduğumuzu belirtiyoruz. Köyde Yaşanan Heyecan O sabah güneşin odama girmesi ile uyandım. Hemen penceremi açtım. Çiçeklerimi suladım. Mavi panjurlu evin önünden, bisikletiyle küçük bir çocuk geçiyordu. Kapılarda oturan komşulara, neşe ile selam verip yoluna devam etti. Belli ki daha yeni yeni bisiklete binmeyi öğreniyordu. O sırada kapı önündeki teyzelerden birinin sesini duydum. Teyze: Çocuğum nereye gidiyorsun? Çocuk: Annem beni ekmek almaya bakkala yolladı. Teyze: Aman dikkatli ol, sakın düşme! Doğrusu bu ya, çocuğu ilk kez görüyordum. Belki de yazlıkçılardan birinin çocuğu olabilirdi. Acaba bakkalı bulabilecek miydi? Hemen giyinip dışarı çıktım. Çocuğun peşine düştüm. Garip şey Çocuk bakkalın yoluna değil de ters yöne doğru pedal çeviriyordu. Kaybolacaktı. Tam onu uyaracaktım ki çocuğun yanına siyah elbiseli bir adam yanaştı. Şaşırmıştım. Bu sıcakta kim böyle giyinebilirdi ki! Tam yaklaşacaktım ki orada duran adamın çocuğu kapmasıyla, ilerdeki otomobile atması bir oldu. Araç daracık sokaktan hızla gazlayıp geçti. Çocuğun bisikleti paramparça olmuştu. Bende arabanın altında kalmaktan son anda kurtulmuştum. Hemen cep telefonuma sarılıp arabanın fotoğrafını çektim. Böylece plakasını polise bildirmeyi umuyordum. Ama ne yazık ki fotoğraf net çıkmamıştı. Üstelik fotoğraf çekmeye öylesine odaklanmıştım ki plakayı aklımda bile tutamamıştım. Yerde 6

7 parçalanmış halde duran bisikleti alıp mavi panjurlu eve doğru koştum. Tam evin kapısına yaklaşmıştım ki köşede yerde bir plaka gördüm. Hayret! Orada yabancı bir plakanın ne işi vardı.? Sevinçle, artık haydutları yakalatabilirim diye düşündüm. Bir yandan evin kapısını çalarken diğer yandan da polisi arıyordum. Köyde ilk kez böyle bir olayla karşılaşıyorduk. Akşam olmadan olay çözüldü. Küçük çocuğu, babasının ezeli düşmanları fidye istemek için kaçırmışlardı. Heyecanlı günün sonunda küçük çocuk ailesine kavuşmuş, bizler de sanki bir filmi canlı canlı yaşamıştık. 4 A Sınıfı Tehlikeli Deneme O sabah uyanıp da pencereden baktığımda, babamı en yakın dostuyla oturmuş, neşeli bir şeyler çalarken gördüm. Babamın parmakları akordeonun tuşlarında uçar gibiydi. Hemen aşağı inip ayaküstü bir şeyler atıştırdım. Dışarı fırlayıp sokağı dolduran melodileri dinlemek için bir kapıya yaslanmış boş sandalyelerden birine oturdum. Uzaktan yansıyan dalgaların sesleri, babamın çaldığı çalgılara eşlik ediyordu. Kendimi doğanın bu güzel uyumuna kaptırmışken annemin tiz sesi duyuldu. Çabuk eve gel! diye sesleniyordu. Gittim. Her sabahki gibi bahçedeki çiçekleri sulamam gerekiyordu. Yazık ki sular kesikti. Babamın bir süre önce bahçeye seçtiği sandaldaki çiçekler boynu bükük bana bakıyordu. Ama yapacak bir şey yoktu. Arkadaşım da durmadan beni yüzmeye çağırıyordu. Haydi gel, deniz bizi bekliyor! Bu çağrıyı nasıl reddedebilirdim. Aslında yüzme bilmiyordum. Ama bunu da söylemeye utanıyordum. Koşarak deniz kenarına gittik. Bir süre kumda oynadık. Arkadaşım denize girip yüzmeye başladı. Bana da durmadan Haydi ne duruyorsun, gelsene! diyordu. Yapacak bir şey yoktu. Ağır ağır kıyıya yürüdüm. Denize birkaç adım attım. Arkadaşım neşeyle bana su atmaya başladı. Sular her adımda biraz daha yükseliyordu. Tam boğazıma gelmişti ki arkadaşım bu kez de bacaklarıma dalıp beni dalgaların arasına yuvarladı. Çırpınmaya başladım. Ağzıma sular doluyordu. Ellerimi, kollarımı, bacaklarımı delicesine çırpıp duruyordum. Birden bata çıka ilerlediğimi fark ettim. Çok acemice de olsa yüzmeye başlamıştım. Bir süre böyle debelenmiştim ki, suyun altından bir şey ayaklarıma dolandı. Ne yaptımsa kurtulamıyordum. Korkuyla haykırdım. Canavar! Böyle bir maceraya atıldığım için çok pişmandım. Canavar! Canavar var! İmdat! diye bağırmaya devam ettim. Arkadaşım hızla dibe dalıp beni yukarı doğru itti. Su yüzüne çıktığında elinde koca bir yosun demeti tutuyordu. İşte senin canavarın. diyerek üstüme fırlattı. Bir yandan da neşeyle gülüyordu. 7

8 Kıyıya doğru yüzdük. Kıyıya ayak bastığım an derin bir soluk aldım. Bir daha böyle tehlikeli bir işe kalkışır mıydım, bilmiyorum. Ama o an eve dönmekten başka bir şey istemiyordum. Ev diye düşündüğüm anda, çiçekler de aklıma geldi. Annem beni sırılsıklam görürse kim bilir ne yapardı? Hiç değilse çiçekleri sulamalıydım. Öyle de yaptım. O akşam eve girip üstümü değiştirdiğimde sanki hiçbir şey olmamış gibi yemeğe oturdum. Acaba ben gerçekten yüzmeyi başarmış mıydım? 4 B Sınıfı Uzaylılar mı Geldi? Köyde güzel güneşli sıcak bir gündü. Arkadaşlarımla her zamanki gibi kapının önüne oturup sohbet ediyordum. Hava birden bozdu. Pencerelerin kepenkleri hızla açılıp kapanmaya başladı. Eski değirmenin kolları sanki yeniden un öğütür gibi dönüyordu. Hemen eve gitmeliydik. İlk yağmur damlaları yüzümüze çarpar çarpmaz çil yavrusu gibi evlerimize dağıldık. Üstelik daha yazın en sıcak günleriydi. Eve girer girmez koşup camları kapadım. Sanki gece olmuş gibi etraf hızla kararıyordu. Üşüyordum. Bir çay demlemek için mutfağa girdiğim anda yer sarsılmaya başladı. Deprem oluyordu. Hemen çök kapan tutun hareketi aklıma geldi. Hızla masanın kenarına tutunup, çömeldim. İyi ki henüz çayı ocağa koymamıştım. Sarsıntı azalarak sürüyordu. Tüm cesaretimi toplayıp pencereye yaklaştım. Bir de ne göreyim! Sokak sular altındaydı. Dağdan inen sel suları önüne dev kayaları katmış yol boyunca çılgınca akıyordu. Az önce orada oturduğumuzu düşününce, korkuyla titredim. Derken göz alıcı bir ışık parladı. Kapkara bulutlar bir anda sanki ışığa yol açar gibi dağılmaya başladı. İçimden bir ses Uzaylılar mı geldi ne? diye haykırdı. Yüzümü ısıtan bir güneş ışınıyla bu düşünceden sıyrıldım. Güneş sanki kara bulutları kovalamaya çalışıyordu. Köyün sokaklarını kaplayan sel suları da azalmaya başlamıştı. Acaba köyde çok hasar var mıydı? Merakla kapının önüne çıktım. Çamur ve taşlarla dolu yolda zorlukla ilerledim. Gerçekten de bazı evlerin çatısı uçmuş, duvarlarında da çatlaklar oluşmuştu. Korkuyla Acaba yaralananlar da var mı? diye düşündüm. Bu arada birkaç arkadaşım da yanıma gelmişti. Hep birlikte köyün meydanına ilerledik. Köydeki herkes de meydanda toplanmıştı. Sevindirici olan kimsenin yaralanmamış olmasıydı. Güneş de sanki sevincimize ortak olmuş gibi parlıyordu Hep birlikte köyün meydanındaki kahvede birer çay içerek olanları konuşmaya başladık ve günü bu şekilde sonlandırdık. 4 C Sınıfı 8

9 2. Sınıflar BESAŞ Gezisi Üretildiği ilk andan sofralarımıza ulaşıncaya kadar birçok insanın emek verdiği bir besin olan ekmeğin üretiminin son aşamasını gözlemlemek için, Bursa nın en büyük ekmek fabrikası BESAŞ a gezi düzenlendi. Öğrencilerimiz, fabrikada insan eli değmeden üretilen ekmeğin, hamur haline gelme, şekillendirilme, mayalanma ve pişirilme süreçlerini ilgiyle izlediler. Gezi esnasında tüm hijyen kurallarını uygulayan öğrencilerimizin duyarlı tutumlarını fabrika yetkilileri de beğenip takdirlerini ifade ettiler. Gezinin bitiminde hediye olarak sıcacık ekmek ve Bursa tanıtım kartlarını alan öğrencilerimiz, etkinliklerini mutlu bir şekilde tamamladılar. Öğrencilerimiz için çok bilgilendirici bir gezi olması adına her aşamayı bizlere ayrıntılı olarak anlatan fabrika görevlilerine teşekkürlerimizi sunarız. 9

10 10

11 Kestik, Boyadık, Yapıştırdık TED Bursa Koleji 1. ve 2.sınıf, Kes Yapıştır Kulübü ndeki öğrencilerimizle eylül ayından itibaren yaptığımız çalışmaları sergiledik. Çalışmalarımızı sergilerken de çok keyif aldık. Ürettikleri çalışmaları, parçalar halinde değil bir bütün olarak gördükleri için, el becerilerindeki gelişimin farkına vardılar. Öğrencilerimizin birçoğu eylül ayı başında makasla 11

12 kalıp kesme sıkıntısı yaşamıştı ancak süreç içerisinde kas gelişimlerini de tamamlama fırsatı bulmuş oldular. Çalışmalarını bu ay sergileyen öğrencilerimiz kendi gelişimleri hakkında gözlem yaparak eserlerini hayranlıkla izlediler. 12

13 13

14 Frankofoni Gecesi 20 Mart 2015 Cuma akşamı kokteylle başlayan Frankofoni Gecesi, bu yıl Bursa daki diğer okulların da katılımı ile Fethiye Kültür Merkezi nde gerçekleştirildi. Ortaokul öğrencilerimiz kısa film ile lise öğrencilerimiz ise hazırladıkları piyes ile okulumuzu, başarılı bir şekilde temsil etmişlerdir. Tüm öğrencilerimizi katılımlarındaki emekleri ve başarıları için kutluyoruz. 14

15 15

16 TÜYAP Kitap Fuarındayız Öğrencilerimizin okuma alışkanlığını geliştirmesi, kitap sevgisini kazanması ve kendi yaşlarına uygun kitapları seçebilmesi amacıyla, her yıl düzenlenen TÜYAP Kitap Fuarı na bu yıl da farklı günlerde gezilerimiz oldu. Fuar haftası süresince (09 13 Mart 2015) ilkokul 3. ve 4. sınıf öğrencilerimiz salı, ortaokul öğrencilerimiz pazartesi, lise öğrencilerimiz de perşembe günü kitaplarla buluşturlar. Öğretmenlerimizin rehberliğinde yapılan gezilerde her yaş grubu farklı zamanlarda fuara giderek amacına uygun araştırmalar yaptı. Öğrencilerimiz birçok farklı kitabın arasından kendilerine uygun kitapları seçerken oldukça eğlenceli vakit geçirdiler. Gezimizin sonunda öğrencilerimiz aldıkları kitapları bir an önce okumanın heyecanı ile okullarına döndüler. 16