ilk yar'larimizin sevgili dostlari,

Ebat: px

Şu sayfadan göstermeyi başlat:

Download "ilk yar'larimizin sevgili dostlari,"

Nesrin Topbaş
8 yıl önce
İzleme sayısı:

1 ilk yar'larimizin sevgili dostlari, (oncelikle ankara'daki odtu'deki dostlarimiza: kimya bolumu ogrencileri YARIN Carsamba de guzel ilk yar'larimiz icin bir kermes duzenliyorlar, hepimizi bekliyorlar...) Bu aksam Mersin'den sevgili Ibrahim'in izlenimini paylasiyoruz... Ibrahim proje icin yola cikistaki heyecanini anlatiyor... Nasil bir abarti diyebilir ibrahim'i ilkyar'i tanimayanlar... Ayni heyecan ve sevgi ile hep beraber binlerce kilometre yola cikiyoruz, ve surekli gitmekten daha guzel ve daha anlamli birsey de olamaz... Cunku kalbini acmis tum masumiyetleriyle, gulumsemeleriyle sevgileriyle dunyanin en guzelleri bizleri bekliyor... ibrahim in heyecanini hissetmeye calisin lutfen oylesine bir sevgi tasiyor ilkyar gonulluleri sizlerin sevginizi, destekcilerin bagiscilarin sevgisini tasiyor... Tesekkur ediyor selam sevgi ve saygilarimizi sunuyoruz... ILKYAR Guzel cocuklarimizin gelecegine guzellikler katmak icin belki bir kitap, belki de buyugunuzun anisina bir kitaplik icin, belki de daha fazlasi icin: (lutfen bagisinizin aciklama kismina isminizi yazin, hesap sahibi ILKYAR) Is Bankasi ODTU Subesi (4229) TL - TR Euro Hesabı: TR Dolar Hesabı: TR

2 EYLÜL İ LE GELEN IŞ IK 4 yıldan bu yana ilk defa Mersin'e gitmekten mutsuz değilim; çünkü gerçeğime ulaşabilmek adına Mersin benim için bir köprü olacak Gerçeğime yani İLKYAR'ıma Evet İLKYAR'ı ifade edebilecek nadir kelimelerden sadece biri ''GERÇEK'' Yoldayım, Mersin'e gidiyorum, 3 yıllık ev arkadaşlarım yok, mezun oldular, hem onlar yok hem eski neşem yok, kötü bir yaz geçirdim, zor ve uzun bir hayat sınavının yorgunluğu omuzlarımda ve de adım atacak hatta nefes alacak halim yok gibi ama bir IŞIK yandı geleceğim için EYLÜL ile gelen bir IŞIK Çöllerde aylarca susuz ve nefessiz kalan bir bedevinin VAHA'ya kavuşması gibi olacaktı benim EYLÜL'e kavuşmam Hayatım boyunca böyle susamadım kaçmış olduğum gerçeğe öyle koşarak gidiyorum ki kavuşmaya oysa zaman gerimde kalıyor, bana ve heyecanıma yetişmekte öyle zorlanıyor ki ardımda yığılıveriyor Evde yalnız başıma uyanırken öyle doluydu ki kalbim çocukların özlemiyle, kelimelerle anlatamam Akşamı beklerken baharı bekleyen tabiat gibi heyecanlıydım, tekrar DOĞACAKTIM EYLÜL PROJESİ ile Bir arkadaşım İLKYAR ile ilgili hiçbir şey bilmezken sadece heyecanımı görerek ''Ben de gelmek istiyorum seni böyle heyecanlandıran ve bağlayan projeye '' demişti. Heyecan mı? Ölecek gibi oluyorum, titriyorum, gülüyorum, ağlıyorum, kızıyorum, yaşıyorum ama her biri kadar da koşuyorum Yolda en sevdiklerimle birlikte ilerlemek öyle mutluluk veriyordu ki Ankara'ya nasıl vardığımızı anlayamadım Sağol Kadriye, Hafize ve Mehmet Ankara ne olursa olsun benim için tek bir anlamı ifade eder artık İLKYAR Ankara'dayız ama saat çok erken, depoya gidemiyoruz, herkes uyuyor henüz hadi Güneş, saatlere aldırma çık sen, çabuk çık özlediğime kavuşmam için yardım et bana. 48 saatten beri adam akıllı bir lokma yemedim, midem aç olduğumu hissettirmeye çalışıyor ama benim ona bakacak vaktim yok ben depoya

3 gitmeliyim oranın havasını solumalıyım ama arkadaşlarım kahvaltı yapalım diyor zaman çabucak geçsin diye kabul ediyorum Öğle yemeği ile İLKYARDAŞLARIM'a kavuşmuşluğun mutluluğu öyle doluyordu ki içime Sümeyye, Ferman, İsa, Hamit, Bahar, Güler, Arife, Birsen, Kasım, Merve Birlikte sohbet ederken içeri biri giriyor Yürürken yere karşı mahçup, yüzü mutlulukla dopdolu olan biri Bu gelen, bana İLKYAR'ın kıymetini öğreten iki insandan biri Onu görünce öyle mutlu oluyorum ki anlatılamaz ancak yaşanır gerçekten ODTÜ'de otobüsün gelmesini bekleyen arkadaşlarımı görüyorum kollarım beynimde emir almaya ihtiyaç duymaksızın açmışlar kendilerini iki farklı uca sarılmaya dünden hazır gibi Orda beni gören bir çift yeşil göz dolmaya başlıyor bunlar bana sadece Osman'ı hatırlatabiliyorken ona öyle sarılıyorum ki görenler asırlar geçmiş sanıyor ve bir çift dolu göz de bakıyor bir diğer yandan onlar da Kezban'a ait Bir anda herkes katılıyor sevgi ve özlem yumağımıza Berk, Filiz, Süleyman, Özkan, Abdurrahman, Umut, Yezdan, Ayşe, Berivan, Gülnur hepsi geldi hepimiz vardık orda sonra otobüs geldi Fatoş hoca her zamanki gibi elleri dolu geliyordu oysa ben biliyordum ki onun gönlü ellerinden de genişti sonra Aydın hoca geldi her zamanki gibi heyecanlı ve telaşlıydı ve İLKYAR'ın kahramanları da indi otobüsten; Atilla ağabey ve Erkan ağabey onlara da hasretle sarılım, mutluluğumu yüzyıllarca anlatmak yerine gözlerimle vermek daha anlamlıydı Her şey ve herkes varmış gibi yapmak ne kadar da kolay gelmişti oysa hiçbir şey tam değildi herkes kaçarak binmişti otobüse, gerçeği görmemek için

4 ama ben o gerçekle öyle yüzleştim ki Hani O, hani nerede, neden gelmedi, neden bizi bekletiyor ki, hadi hocam çabuk olun gidiyoruz, bizi bekliyor çocuklar, hani siz demiştiniz ya en güzel okul henüz gidilmemiş okuldur, en güzel proje henüz yapılmamış olandır diye o zaman bu bekletmelerinizin sebebi ne Yoksa ruhunuza ayak uyduramıyor mu bedeniniz, yoksa bedeniniz üzerine yığılmış toprağı kaldıramayıp yenik mi düşüyor ölüme ATA hocam, otobüs sizsiz çok soğuk, canımız yanıyor siz olmadan, gözlerimiz doluyor ve akıyor yaşlar sileni olmadan Yol arkadaşlarınızı eksik bıraktınız hocam her an otobüse gelecekmişsiniz gibi beklemek canımı acıtıyor hocam sizsiz olmak öyle ağır ki hocam altından sevginizle kalkabiliyoruz hocam ama Sizi yaşatacağız hocam bana inanın bu böyle olacak emanetinize sahip çıkacağız Yollar önümüze serili ilerlerken mutluluğumuz artmaya başlıyor neyse ki Hüseyin hoca Gönüllüleri tanıtmaya başlıyor yavaş yavaş Benim için, ''öyle güzel gülüyor ki gözleri çocuklara '' diyor hocam böyle bir ekiple böylesine anlamlı bir projede ben nasıl gülmem hocam İnsanlar birbirlerini ilk gördüklerinde hemen ısınamazlar; çünkü mantıkları ve çıkarları insanlardan önde koşar oysa İLKYAR' da böyle bir durumu görmek mümkün değildir bilim otobüsüne ayak basarken her türlü arzularımızı, çıkarlarımızı ve insani her türlü kötülüğümüzü kapının ardında bırakıveriyoruz kısacası kendimizden, isteklerimizden vazgeçiyoruz sadece ve sadece çocuklar ve onlara dair her şey oluyor içimizde... Yolda ilerledikçe gündüz bizi gecenin soğuk karanlığına teslim ediyor oysa geceyi aydınlatan, ısıtan sohbetler geçiyor Atilla ve Erken ağabeyle aramızda her geçen saniye bizi çocuklara kavuşturmak için çabalıyor son 3 gün içerisinde 40 saat

5 yol yapmıştım biliyor musunuz bütün ömrümü ve zamanımı İLKYAR ile geçirmeye gözüm kapalı ''varım'' Bu ana kadar projenin başlamadan öncesini yazdım bundan sonra proje anlarını yazacağım ayrıca okul okul yazmak istiyorum. Bu okulda şu okulda demeye hakkım yok çünkü hepsinin gözlerindeki gülümseme tıpa tıp aynı ve onlarla yaşadıklarım kalbimde ve bana özel 15 günün güzel geçeceğine inanarak çıktığımız yolda ilk gün çocuklar yoktu okulların açıldığı her yılın ilk haftası okullar boş oluyormuş anlatmak istediğim proje ve çocuklar için çıktığımız bu yolda bir çocuğu ilk defa 40 saat sonra görebildim bu durum çok acı verdi ama her zaman otobüsten inerken çocukların ''işte onlar geldi'' çığlıkları olmayabiliyor Çocukların gelmeyeceği kesinleştiği zaman başka bir okula geçmek üzere yola çıktık dağların arasından uzayan dar yollar bizi karşılarken aramıza yeni bir yoldaş katılmıştı, Mehmet hoca, kendisinin çok gezdiğini geçtiğimiz yerleri en ince ayrıntısına kadar anlatabiliyor olduğundan belliydi. Yuvamız gibi olan Bilim Otobüsü ilerlerken çocukları görebilecek olmanın verdiği heyecan içimizi doldurmaya devam ediyordu. Ailemle konuşmayalı günler olmuştu beni uzaklarda bekleyen ve beni uğurlarken ''Hepiniz Allaha emanet olun, yolunuz açık olsun'' diyen bir ailemin olduğu başımı yastığa koyup içimi kağıtlara döktüğüm gecelerde geliyordu aklıma. Ne yemek ne içmek ne de dinlenmek, hiçbirini istemiyorduk, istediğimiz tek şey çocuklarla beraber olabilmek. İLKYAR projeleri devam etmeli, olmalı, çocuklara hiç değilse bir çocuğa ulaşabilmeli kim bilebilir o kişinin ardından gelecek tüm nesilleri kurtaramayacağını? NAZLI YÜREKLER' in yüzleri gülmeli, çatlamış ellerinin anlattığı gerçekler duyulmalı ve o eller öpülmeli,

6 biz gönüllüler onları görüp titremeliyiz, onları görüp ''hayata nasıl meydan okunur?'' bunu öğrenmeliyiz Nihayetinde çocukları görmüştük işte o andan sonra bana, bize ne olmuştu hatırlayamıyorum tek hatırladığım ruhunu kaybeden bedenlerin ruhlarını görmüşçesine çocuklara koştuğumuzdu Projede tanıdığım her çocuğun bir hikayesi vardı ama bunların tek birine bile değinmeyeceğim; çünkü onlar çocukların en özeli ama yapılabilecek tek şey, elimizden ve gönlümüzden geldiğinin ardına geçip bütün çocuklara ulaşmaya çalışmak olmalı Kalbinde İLKYAR ile gelen bir zerre titremeye sahip bütün İLKYAR GÖNÜLLÜLER' ine sesleniyorum eğer bir saniye olsun yorulursanız bir kenara çekilip bir çocuğun size yönelttiği masum gülümsemeyi hatırlayın Yazılacak tonlarca söz var lakin yazıma burada son veriyorum ve projelerin devamını diliyorum İbrahim ETİ Mersin Üniversitesi ilkyar'larımızın,geleceğine,güzellikler,katmak,için,belki,bir,kitap,için,,belki,anısını,yaşatmak,istediğiniz, büyüğünüz,için,bir,kitaplık,,belki,de,daha,fazlası,için,iş,bankası,odtü,şubesi,,, (4229),706968,TL,,,TR26,0006,4000,0014,2290,7069,68;,, Euro,Hesabı:,TR ,,,,Dolar,Hesabı:,TR ,,, (Hesap,sahibi,İLKYAR),Lütfen,bağışınızın,açıklama,kısmına,isminizi,mutlaka,lütfen,belirtin,, izlenimleri,dostlarınızla,paylaşıp,onları,üye,yaparak,(eposta,adreslerini,bize,yolluyarak),,sitenizde,, bloğunuzda,,ilkyar'ın,tanınırlığını,,arttırabilirsiniz,,ancak,başka,amaçlarla,ilkyar,izlenimlerindeki,ve, sitesindeki,resimlerin,izinsiz,kullanılmaması,gerektiğini,hatırlatın,lütfen...,,

Benzer belgeler

ilk yar'larımızın sevgili dostları, Eylül projesinin günlüklerinin ardından sevgili Mehmet'in projeyi özetleyen izlenimini sunuyoruz bu akşam...

ilk yar'larımızın sevgili dostları, Eylül projesinin günlüklerinin ardından sevgili Mehmet'in projeyi özetleyen izlenimini sunuyoruz bu akşam... insan zaman zaman kendisi tek taraflı birşeyler öğretiyor