ÇAĞDAŞ DÜNYA EDEBİYATI. Carles Sala i Vila. Roman İYİ GECELER, JULIA. Çeviren: Havva Mutlu. 2. basım. Resimleyen: Roger Simó

Transkript

1 Resimleyen: Roger Simó Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA ÇAĞDAŞ DÜNYA EDEBİYATI Roman Çeviren: Havva Mutlu 2. basım

2

3 Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA Çeviren: Havva Mutlu Resimleyen: Roger Simó

4 Yayın Koordinatörü: İpek Şoran Editör: Ebru Akkaş Kuseyri Kapak ve İç Tasarım: Gözde Bitir Tasarım Uygulama: Recep Eren 1. Basım: Basım: 1000 adet, Mayıs 2014 ISBN Buenas Noches, Julia, Carles Sala i Vila Carles Sala i Vila, 2010 Can Sanat Yayınları Ltd. Şti., 2013 İlk baskısı La Galera, SAU Editorial, Barselona, İspanya, tarafından yayımlanmıştır. Bu eserin Türkçe yayın hakları Akcalı Telif Hakları Ajansı aracılığıyla satın alınmıştır. Tüm hakları saklıdır. Tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz. Can Sanat Yayınları Yapım, Dağıtım, Ticaret ve Sanayi Ltd. Şti. Yayıncı Sertifika No: Hayriye Caddesi No. 2, Galatasaray, İstanbul Telefon: (0212) Faks: Kapak Baskı: Azra Matbaası; Sertifika No: Adres: Litros Yolu 2. Matbaacılar Sitesi D Blok Kat: 3 No: 3/2 Topkapı, Zeytinburnu, İstanbul İç Baskı ve Cilt: Özal Matbaası; Sertifika No: Adres: Davutpaşa Cad. Emintaş Kazım Dinçol San. Sitesi No: 81/39 Topkapı, İstanbul

5 Bu kitabın sahibi:...

6

7 Carles Sala i Vila Yazarın yayınevimizden çıkan diğer kitabı: CORNELIUS VE İMKÂNSIZLAR AMBARI 1974 Mayısının pazartesilerinden birinde Girona da doğdu. Öğretmen. Bir süredir, el sanatları ve çocuklar için hikâyeler yazmakla uğraşıyor. Sözcükleri, bitkileri ve özellikle karısı Joana yı çok seviyor. Tabii siyah çikolatayı da İyi Geceler, Julia 2008 de XXVII. Guillem Cifre de Colonya Ödülü ne layık görüldü.

8

9 Büyükannem Teresa ya ve daha mutlu olmayı hayal eden tüm çocuklara

10 Rüya görmek için yaşarız ve yaşamak için rüya görürüz.

11 Hey, Julia! Julia, karanlığın içinde, yakınlarda bir yerden bir ses duydu. Bu odada kaç gündür kapalı kaldığını tam olarak bilmiyordu. Hastanedeki doktorlar onun bu odadan çıkmasına hiçbir şekilde izin vermiyordu. Görünüşe bakılırsa bu hastanenin kapısından girmeden önce, nasıl olduysa, kapabileceği bütün virüsleri kapmıştı sanki. O zamandan beri herkes onun için koşuşturuyordu. Yani hemen hemen herkes En azından, büyükbabası, annesi, Teresa ve tabii doktorlar da Babası da koşuşturuyordu elbette; ama o her zaman koşarak yürüdüğünden bu olağandışı bir şey sayılmazdı. Şu anda Julia bunların hiçbirini düşünmüyordu. Daha birkaç saniye önce, kendini çağıran bir ses du- 9

12 Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA yarak uyandığına emindi. Kendine kimin seslendiğini çok merak ediyordu. Kapı açıldı, ışık yandı. Gelen Teresa ydı. Teresa, Julia nın en sevdiği hemşireydi. O, odaya girdiği zaman Julia kendini daha iyi hissediyordu. Belki de Teresa nın yüzünden hiç eksik olmayan, tüm yüzünü kaplayan kocaman gülümsemesinden dolayı Özellikle de sabahın bu erken saatlerinde Teresa nın getirdiği o yabancı isimli ilaçlar kadar gülümsemesi de iyi geliyordu Julia ya. Teresa ilk önce, yatağın hemen yanında duran askıya benzer metal çubuğa bir poşet astı. Aynı çubukta asılı duran daha büyük bir poşet, koluna şeffaf bir boruyla bağlıydı. Julia artık bunları çok iyi biliyordu: Küçük poşetlerdeki ilaçtı; büyük olanlardaki besin. Teresa öyle anlatmıştı. Julia hiçbir şey söylemedi. Uyur gibi yapıyordu. Hemşirenin ses çıkarmamaya özen göstererek işini yapmasını dinlemek hoşuna gidiyordu. Ayrıca şimdi sessizce yatarken, uyanmadan önce duyduğu sesi düşünüyordu. Kendinden başka kimsenin bu sesi duymamasını dileyip ortaparmağını işaretparmağının üstüne atıp parmaklarını çaprazladı. Teresa duyacak olsa çok korkar; çığlık atmaya başlar, diye düşündü. Yetişkinler böyle sesler duymaya alışık değildir. Birden gözkapaklarına bembeyaz bir aydınlık 10

13 çarptı. Julia, hemen yastığı yüzüne kapattı. Karanlıktan çıkmak istemiyordu. Ama sonra kararını değiştirip gözlerini yavaşça açtı. Hanımefendi bugün nasıllar? Büyükbabası, pencerenin ışık geçirmeyen panjurlarını açmış, perdeleri yana çekmişti. Işık gözlerini kamaştırmaya devam ederken Julia, büyükbabasını seyrediyordu: Hırkasını elbise askısına astı, sonra gelip yatağın yanındaki sandalyeye oturdu. Günaydın büyükbaba. Sabahın bu erken saatlerinde, büyükbabasına Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA 11

14 Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA duyduğu sevgiyi göstermekte zorlanıyordu. Dünyada hiçbir şey onu, büyükbabasının yanında olması kadar mutlu edemezdi. Özellikle de burada; hastanede. Saatlerin geçmek bilmediği bu sıkıntılı yerde Bayan Julia, kendinize biraz çekidüzen verseniz iyi olur. Sanırım biraz sonra kahvaltıyı getirecekler. Bu odaya kapanıp kaldıklarından beri büyükbabası hastane sözünü hiç kullanmamıştı. Hayali bir oteldeymişler gibi davranıyordu: Beş yıldızlı bir otel Otelin servisinden çok memnun olduğunu söylüyordu. Otelin en iyi odasında kalıyorlardı. Oda çok rahattı; manzarası harikaydı. Julia, hastanede bulunan diğer çocuklar gibi kendinin de hasta olduğunu pekâlâ biliyordu. Hepsi de tedavi olmak için oradaydı. Ama büyükbabasının şakaları hoşuna gidiyordu. Bazen bu şakalar onu, beş yıldızlı bir otelde konaklamaktan daha mutlu ediyordu. Büyükbaba, bütün gün odadan hiç ayrılmadı. Julia evdeyken de en çok onun yanında vakit geçirirdi. Evdeyken annesi de Julia yla çok ilgilenirdi elbette: Juana ile Celia doğuncaya kadar Günün birinde gözlerini açıp da minicik ve çok güzel iki kız kardeşe birden sahip olduğunu görmek, gerçekten harika bir şeydi Özellikle bir sene boyunca bir kardeşin olmasını isteyip durmuşsan Ama birdenbire ortaya çıkan bu iki minik insanın an- 12

15 neyi çok yordukları da bir gerçekti elbette. Böyle düşünüyordu Julia. Son aylarda annesinin işleri çoğalmış, ona nefes alacak zaman bile bırakmaz olmuştu. Julia artık büyük bir çocuk olduğu için tüm bunları anlayabiliyordu. Gerçekten de hastaneye yatmadan önce, annesine yardım etmeye çalışıyordu. En azından kendisi ona fazla yük olmamaya gayret ediyordu. Yine de eğer büyükbabası olmasa neler olabileceğini hayal etmekten bile ürküyordu. Sanki bir tek hasta olması eksikmiş gibi Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA Julia, akşam yemeğinin daima ortalık karardıktan sonra yenmesi gerektiğini düşünürdü. Böylece ay ışığının güzelliğinden daha çok yararlanabilirlerdi. Evde her zaman öyle yaparlardı. Ama hastane, ev gibi değildi. Yemekler oldukça iyi olmasına rağmen -bunun hakkını vermek gerekir- yemekleri çok erken getiriyorlardı. Örneğin bugün yemeği getirdiklerinde henüz ortalık aydınlıktı. Güneş bile batmamıştı. Bu yüzden de yemeğini bitirememişti. Yemek tepsisindeki kirazları, acıktığı zaman yemek üzere, komodinin çekmecesine saklamıştı. Kirazlar çok güzel görünüyordu gerçekten de. Havanın kararması için epey vakit geçmesi gerekmişti. Teresa kadar sevimli olmayan başka bir hemşire, Rosa, yemek tepsisini almak için geldiğinde panjurları indirdi. Julia, gece geç saatlere kadar 13

16 Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA gökyüzünü seyretmekten hoşlanırdı. Ama kafası, kirazları Rosa dan saklamakla o kadar meşguldü ki gökyüzünü elinden aldıklarını fark etmedi. Şimdi tekrar acıkmıştı. Sadece yatağın başındaki küçük lamba yanıyordu ama el yordamıyla kirazları bulması için bu da yeterdi. Koyu renkli kirazlar, çekmecede bulunan diğer şeylerin arasında pırıl pırıl parlıyordu. Gizlice kirazları çıkardı, yastığın üzerine yaydı. Yastığı da bir tepsi gibi kucağına aldı. Kirazlardan bir çiftini alıp ağzına attı. Bir çift kiraz daha aldı. Hımm. Görünüşleri çok güzel. Kirazlar tatlı mı, Julia? Julia, tam ikinci kiraz çiftini ağzına atmak üzereyken ağzı açık donup kaldı. Bu sabah, bir önceki gece kendisini çağıran sesi hatırlayarak uyanmıştı. Ama sanki derin bir uykudayken gördüğü rüyayı uyandıktan sonra hatırlamakta zorlanır gibi güçlükle hatırlamıştı. Şimdi yine aynı sesi çok yakından duyuyordu. Nereye bakacağını bilmeden: Evet, diye cevap verdi. Tatlı Çok tatlı... Tahmin ediyordum. Görünüşü bu kadar güzel olan bir meyve kesinlikle çok lezzetlidir. Julia, bakışlarıyla bütün odayı taradı. Tuhaf olan hiçbir şey görmedi. Ama şimdi, bir ses duymuş olduğundan hiç kuşkusu kalmamıştı. Birisi onunla konuşuyordu. Hiç kiraz yememiş birisi Ses: 14

17 Kirazın tadına bakmak isterdim, diye devam etti. Ama her varlık nasıl yaratılmışsa öyledir. Biz yastıklar pek çok şey yapabiliriz ama bir şey yiyemeyiz. Julia bakışlarını, kucağında tepsi gibi tuttuğu yastığa çevirerek: Yastıklar mı? diye sordu. Evet. Doğru duydun. İnanmak çok zor, değil mi? Biz yastıklar hiçbir zaman bir şey yemedik. Ama konuşuyorsun. Konuşan bir yastıksın, öyle mi? Evet, öyle. Kendimi tanıtmadığım içim özür dilerim. Adım, Pofuduk. Senin yastığınım. Julia, hiç inanamayan bir sesle: Pofuduk, ha? dedi. Evet. Evet, Pofuduk, diye ısrar etti ses. Son konuğum koydu bu ismi bana. Uzun yıllardır hastanedeyim ama şimdiye kadar hiç kimse bana isim koymamıştı. Bana hep yastık derlerdi. Yastık, yastıkçık ya da koca yastık Daha önceden de isme benzeyen bir şey kullandılar benim için: Dada Nieves böyle seslenirdi bana. İki yaşını bile doldurmamış küçük bir kız çocuğuydu. İlk konuklarımdan biriydi. Başka türlü söylemeyi beceremediği için böyle diyordu. Benim adım da Julia. Yastıkların konuştuğunu bilmiyordum. Artık biliyorsun. Ama bütün yastıkların konuşabildiğini düşünme. Sadece birkaç yastıkta bu yetenek Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA 15

18 Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA var. Neyse, bunu sana başka bir zaman anlatırım. Şimdi kirazlarını bitirsen iyi olur. Yoksa benim kılıfımı kirleteceksin. Julia bir yandan kirazlardan alırken: Doydum, dedi. Ama iki gündür ağzına tek lokma koymadın. Neyse ki bu poşetler var. Teresa yla Rosa sık sık değiştiriyorlar onları. Sen bunları nasıl biliyorsun? Eee canım, ben de bu odadan hiç çıkmıyorum ki, diye cevap verdi yastık, sanki herkesin bilmesi gereken bir şeymiş gibi. Julia acele ederek: O zaman büyükbabamı da tanıyorsun değil mi? diye sordu. Büyükbabanı mı? Biraz Biraz mı? Yani Az da olsa benim de dinlenmeye ihtiyacım oluyor. Bu yüzden de bazı şeyler gözümden kaçıyor. Özellikle gündüzleri Birazcık kestiriyorum. Ama bunun dışında gözlerim de kulaklarım da sonuna kadar açık. Biliyor musun, bütün bunları yarın büyükbabama anlatmak istiyorum? Ehh! Benim için fark etmez. Ama çocuklar ses duyduklarını büyüklere söyledikleri zaman, çocukların kafasının karıştığını söylerler hep. 16

19 Yastık, sesini değiştirerek büyükleri taklit etti: Sürekli burada kapalı kalmaktan olmalı. Ateşi de çok yüksek. Ama annem, büyükbabamın çok yaşlandığı için yeniden çocuk gibi olduğunu söylüyor. Çok yaşlandığı için mi bilmem ama büyükbabam diğer yetişkinlere hiç benzemez. Seninle konuştuğumu söylersem kesinlikle bana inanır. Üstelik bana kaç kez, Bir sorunun olursa yastığına anlat, dedi. Bunu hiç önemsememiştim şimdiye kadar. Yaa Büyükbabandan hoşlanmaya başladım. Birden kapı açıldı. Julia, kimin geldiğine bakmadan önce çabucak çarşafı kirazların üstüne örttü. Kısa bir an, yeni arkadaşını da saklaması gerektiğini düşündü. Ama başkalarının gözünde o sadece bir yastıktı. Teresa, yüzünde kocaman bir gülümsemeyle: Selam, güzelim. Daha uyumamışsın, dedi. Şimdi yatacaktım, diye yalan söyledi Julia. Julia, yatağın yan tarafında bulunan bir düğmeye bastı. Yavaş yavaş yatak arkaya doğru indi; düz duruma geldi. Yatarken yastığı başının altına koydu. Yastık yumuşacıktı. Birilerine zarar vermekten korkar gibiydi. Teresa, küçük poşetlerden birini metal çubuğa astı. Sonra Julia nın ateşini ölçmek için termometreyi yerleştirdi. Julia henüz uyanıktı ama o yine de işini Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA 17

20 Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA hiç ses çıkarmadan yapıyordu. Sanki bir oda dolusu uyuyan bebek varmış gibi. Teresa termometreyi kontrol etmek için odaya döndüğünde Julia çoktan derin bir uykuya dalmıştı. 18

21

22 YAŞ Carles Sala i Vila İYİ GECELER, JULIA Rüya görmek için yaşarız ve yaşamak için rüya görürüz. Julia nın, bir hastane odasında böyle maceralar yaşayabileceği aklının ucundan geçmemişti. Tüm bunlar, rüyalar âleminde gerçek bir uzman olan yastığı Pofuduk sayesinde yaşandı. ISBN