RAPOR: GÜÇ KAVRAMI VE KAMU DİPLOMASİSİ YAZAR: BEKİR AYDOĞAN

Transkript

1 RAPOR: GÜÇ KAVRAMI VE KAMU DİPLOMASİSİ YAZAR: BEKİR AYDOĞAN

2 1. BÖLÜM: GÜÇ KAVRAMI Kanaat üzerinde güç üçüncü güç biçimidir. Gemilerimiz var, adamlarımız var, paramız da var, diye şarkı söyleyen Jingolar siyasi gücün üç temel unsurunu isabetli bir şekilde teşhis etmişlerdir: silahlar, insan gücü ve ekonomik güç. (Edward Hallett Carr, Yirmi Yıl Krizi, , İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, Çev: Can Cemgil, İstanbul, 2010, s. 173.) Zalim bir diktatör, karşıt görüşlü birini hapsedebilir veya idam edebilir; ancak eğer o kişi şehit olmayı istiyorsa, bu onun gücünün ispatı olmayabilir. Güç, her zaman ilişkilerin var olduğu duruma ve şartlara bağlıdır. (David Baldvin, Power Alaysis and World Politics: New Trends Versus Old Tendencies, World Politics, 31 Ocak 1979, s ) Yumuşak güç ve sert güç birbirleriyle ilişkilidir; çünkü birinin başkalarının davranışlarını etkileyerek amaçlarına ulaşması becerisinin her iki kolunu oluşturur. Aralarındaki fark hem davranışın türünde hem de kaynakların somutluğundadır. Emir gücü, zorlama ve ikna etme yoluna dayanabilir. Kendi yanına çekme gücü ise o kişin kültürünün ve değerlerinin çekiciliğine ya da siyasi tercihler gündemini kendi amacına göre kullanabilme, böylelikle de gerçek dışı göründükleri için başkalarının tercihlerini ifade edememelerini sağlama becerisine dayanabilir. (Yumuşak güç Dünya- Siyasetinde Başarının Yolu, Joseph S. Nye, Çev: Rayhan İnan Aydın, 2005, s ) 2

3 1. Gücün Tanımı Uluslararası ilişkilerin belirgin hukuk kuralları ve bunları yaptırımla destekleyecek merkezi bir otoritesi olmadığından, her devlet kendi varlığını sürdürmek ve küresel sistemde kendine yer edinmek için güvenlik ve güç arayışları içerisine girmektedir. Potansiyel güç unsurlarının güce dönüştürülmesi ve sahip olunan gücün nasıl bir şey olması gerektiği konusunda farklı görüşler ileri sürülmektedir. Joseph Nye e göre güç hava durumu gibidir; yani herkesin hakkında konuştuğu ancak çok az insanın işleyiş mantığını anladığı bir kavramdır. 1 Morgenthau, gücü; hem bir ilişki türü, hem uluslararası politikanın en temel amacı hem de amacın gerçekleştirilmesi için bir araç olarak tanımlamış; Holsti ise bir ülkenin sahip olduğu imkân ve hareket kabiliyetini ödül, ceza, ikna ve zorlama gibi yöntemler kullanarak karşı tarafın davranışlarını kendi çıkarları doğrultusunda değiştirebilmesi olarak kullanmıştır. Uluslararası sistemin her dönem yaşadığı değişim ve buna uygun sahip olduğu özellikler ele alındığında; uluslararası örgütlerin yaygınlaşması, küresel medyanın gelişmesi ve devlet dışı diğer aktörlerin de etkin olabilmesi, içinde bulunduğumuz dönemde sert güç, yumuşak güç ve akıllı güç tartışmalarını gündeme getirmiştir. Ek olarak gücün bu üç kavram arasında; yaşanan dönem, var olan aktörler ve mevcut olaylar arasında geçişkenlik ve değişim gösterebileceği de iddia edilerek güç kavramının yapısı daha kompleks bir hale getirilmiştir. Bir ülkenin dünya siyasetinde istediği sonuçlara; onun değerlerine hayran olan, onu örnek alan, refah seviyesine ve fırsatlarına özenen ülkelerin kendisini izlemesiyle ulaşacağı yumuşak güç, 2 zorbalık yerine iş birliğini ve iknayı esas alırken; sert güç askeri müdahaleyi, baskı ve dayatmayı içermektedir. Akıllı güç olarak tanımlanan kavram ise; ABD nin önde gelen 1 Joseph Nye, The Changing Nature of World Power, Political Science Quarterly, 105/2, 1990, s Joseph Nye, Yumuşak Güç, Elips Kitap, Ankara, 2005, s

4 düşünce üretim merkezi olan CSIS 3 nin (Center for Strategic and International Studies) bünyesinde 2006 yılında oluşturulan Akıllı Güç Komisyonu nun hazırladığı Daha Akıllı, Daha Güvenli Amerika (A Smarter More Secure America) başlıklı raporda ABD nin askeri gücünü ikinci plana iten, sert güç ile birlikte yumuşak gücünü de kullanmasını öngören yeni bir konsept olarak ortaya çıkmıştır. Bir ülkenin sert ve yumuşak gücü ile bunların yanı sıra sahip olduğu milli güç bakiyesi de önemlidir. Bu ülkenin yöneticileri, yurttaşlarının refah düzeyini artırmaya yönelik belirlediği hedefleri, milli güç unsurları nispetinde derecelendirmeli ve gerçekçi, sınırlarını bilen adımlar atmalıdır. Hedeflerin belirlenmesinde ölçü alınan milli gücü, sabit ve değişken güç unsurları olarak ikiye ayırabiliriz. Tarih, kültür, coğrafya ve doğal kaynaklar sabit güç unsurları olarak karşımıza çıkarken; moral/motivasyon, ekonomi ve teknoloji değişken güç unsurları olarak sınıflandırılmaktadır. Belirli bir irade doğrultusunda kullanılması gereken güç unsurlarını potansiyel olmaktan çıkartmak ve politika aracı olarak güce dönüştürmek güç unsurlarına sahip olmak kadar önemlidir. Dolayısıyla siyasi iradenin eldeki gücün kullanımına ilişkin inisiyatifini ve niyetini fırsata çevirebilme yeteneği de ehemmiyet taşımaktadır. 2. Gücün Boyutları İki veya daha fazla aktör arasındaki güç ilişkilerini gözlemlediğimizde, istenen sonucun elde edilmesinde; sahip olunan özellikler, kapasite ve yöntemin ön plana çıktığını görebiliriz. Robert Dahl The Concept of Power adlı eserinde, bir aktörün (x) aksi takdirde yapamayacağı şeyi başka bir aktöre (y) yaptırabilme kapasitesini güç olarak tanımlamış; Steven Lukes ise, mevcut ilişkinin güç odaklı gerçekleştiğini söylemek için x in y nin davranışlarını ikna yöntemi kullanmadan kendi 3 CSIS, Commission on Smart Power: A Smarter More Secure America, 2007, Bkz. csis.org/files/media/csis/pubs/071106_csissmartpowerreport.pdf 4

5 çıkarlarına ters düşecek şekilde değiştirebilmesi gerektiğini belirtmiştir. Lukes, ikna yöntemini; davranışı değişecek y aktörünün kendi lehine bir durumu algılaması ve bundan dolayı davranışı sergilemesi ihtimali üzerine güç kullanımı ile bir tutmamıştır. Bu noktada, zarar verilmeden ve dirençle karşılaşılmadan uygulanan güç kavramının; çatışma, direniş ve şikâyetin olmadığı güç uygulamalarının en etkin yöntem olduğu fikri karşımıza çıkmaktadır. Gücün tanımlanmasında, caydırıcı rol üstlenebilmesi de kullanılmakta; Morgenthau, mevcut durumu korumaya (statüko), değiştirmeye ya da prestij amacına yönelik güç kullanımı tanımlamaları yapmaktadır. 4 Yani x aktörü olduğumuz ve y nin davranışlarını kendi çıkarlarımız nispetinde değiştirebildiğimiz gibi; y aktörü olduğumuzda da, x ten gelebilecek baskı, zorlama ve ikna uygulamalarını etkisiz bırakıp, ulusal çıkarlarımız nispetinde x in hareket alanını daralttığımızda güç uygulamış oluruz. Bu konuda Carr, güç yönteminde caydırıcılık kavramını ön plana çıkartarak, savaşın en son kullanılacak bir güç uygulaması olduğunu ve caydırıcılığın başarısızlığa uğraması sonucunda başvurulacak bir çare olduğunu belirtmiştir. Aslında küresel sistem içerisinde bir devletin karşılaştığı sınırlama ve sahip olduğu manevra kabiliyeti, o devletin gücünü belirlese de, sistemin karmaşık yapısı ve aktörlerin sayısı gereği, aktörlerin davranışlarını değiştiren güç yönteminin, sürecin belirlenmesinde etkinliğinin her zaman belirli olamayacağı söylenmektedir. Waltz a göre gücün süreçleri ve sonuçlarını birbirine karıştırmamak gerekir; çünkü başkalarını yönlendirebilmek gücün bir sonucudur. Ama süreçlere etki edebilme sistemin vereceği farklı reaksiyonlar gereği istenen düzeyde olamayabilir. Keohane ve Nye ın kompleks karşılıklı bağımlılık olarak tanımladıkları durum ve gücün gözlemlenmesinde çok sayıda devletin sosyal ve siyasal bağla birbirine bağlandığı; zorlama, baskı ve bunlara karşı strateji üretmenin geri planda kaldığı bir ortamdır. Kompleks bağımlılık teorisinde güç elde etmek için; 4 Hans Morgenthau, Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace, Kenneth Thompson tarafından gözden geçirilmiş Altıncı Baskı (New York: McGraw Hill), 1985, s

6 gündem belirleme, sorunlar arasında bağlantı kurma, uluslar ve hükümetler ötesi bağlantılar kurma ve uluslararası örgütlerde söz sahibi olabilme kapasitelerine sahip olmak gerekir. Neoliberal yaklaşımın bir ürünü olan bu kavrama göre; 5 günümüzde aktörlerin hareket alanları karmaşık ilişki ve bağımlılık esasıyla sınırlanmakta, bir aktörün ulusal çıkarları bir anda küresel sorun haline gelebilmekte ve askeri güç kullanımı devletleri zor duruma sokarken, sivil toplum ve uluslararası örgütler devletlerin dış politikalarına müdahale edebilmektedir. 3. Yumuşak Güç Soğuk Savaş boyunca askeri güç ve yetenekler, en etkin güç tanımlaması olarak karşımıza çıkarken, günümüz bilgi çağında bu etkinlik kamuoyunu yönlendirebilme, ikna ve pazarlık yeteneği olarak karşımıza çıkmaktadır. Joseph Nye tarafından 1990 yılında yumuşak güç olarak adlandırılan bu kavrama göre; küresel sistemin çok kutuplu yapısı, uluslararası örgüt ve medyanın artan etkisi sonucu askeri kapasitenin geri planda kalması ile asimetrik savaş yöntemlerinin üretilmesi ve klasik orduların etkinliğinin azalması, çağımızda sert/kaba güç ün önemini azaltmıştır. Zorbalık yerine iş birliğini öneren Nye, yumuşak gücü; Eğer istediğim şeyi istemeni sağlayabilirsem, o zaman yapmak istediğin şeyi yapmaya seni zorlamama gerek yoktur. 6 diyerek tanımlamıştır. Yumuşak güç, söz konusu devletin, kendi ulusal çıkarlarını, liderlik ettiği ülkelerin ulusal çıkarlarıyla örtüşecek bir biçimde sunabilme ve diğerlerini de hoşnut edecek bir biçimde izleyebilme kapasitesi demektir. 7 Yumuşak gücün kullanımında birçok unsur karşımıza çıkmaktadır. Bunlar asker sayısından yahut ekonomik yaptırım gücünden çok bir ülkenin kültürü, sanatı, sineması, mimarisi, müziği, eğitim sistemi, rekabet 5 Ayrıntılı bilgi için bakınız: John Rquilla ve David Ronfeldt, The Emergence of Noopolitik. Toward an American Information Society (Santa Monica, CA: Rand Corporation), s Joseph Nye, Amerikan Gücünün Paradoksu, Literatür Yayıncılık, 2003, s Joseph Nye, a.g.e., s

7 ortamı, özgürlükleri, demokrasisi, yaratıcı düşüncesi, insan kalitesi ve sosyal sermayesi, tarihi birikimi, kültürel zenginliği, bilim ve teknoloji altyapısı, inovasyon kapasitesi, diplomatik becerisi ve kendini anlatabilme yeteneğinin toplamıdır. Bu unsurları bir araya getiren bir ülke, bir cazibe merkezi haline gelir. Takip edilen, konuşulan, "hikâyesine kulak kabartılan" bir ülke haline gelir. 8 İstenilen neticeleri elde etmek adına başkalarının güdülerini manipüle etmekten ziyade onları cezb ederek istediğini yaptırma kabiliyeti 9 olan yumuşak güç; aktöre iliştirilmiş güç yöntemi ile aktöre doğrudan etkisi olmayan güç kullanımı olarak ikiye ayrılır. Doğrudan bir ülkenin kamuoyuna sahip olduğunuz bilgi ve kültür ile etki edebileceğiniz gibi uluslararası örgüt, kurum ve yapılar üzerinden de etki edebilirsiniz. Nye ın bilginin kontrolünün önemini vurguladığı ve gücün sermaye zenginlerinden, bilgi zenginlerine geçtiğini belirttiği gibi, 10 önceleri devletin medya ile kamuoyunu yönlendirebileceği; ama günümüzde bunun çift taraflı işlerlik kazanıp, kamuoyunun da devleti medya ile etkileyebileceği söylenmektedir. Devletlerin yumuşak gücün kullanımında kamuoyuna nüfuz edebilmek için kullandığı kamu diplomasisini İbrahim Kalın; "devletten-halka" ve "halktan-halka" iletişim olmak üzere iki ana çerçevede toplamıştır. Kalın a göre; devlet-halk eksenindeki faaliyetler; devletin, izlediği politikaları, yaptığı faaliyetleri ve açılımları, resmi araçları ve kanalları kullanarak kamuya anlatmasıdır. Halktan halka doğrudan iletişim faaliyetlerinde ise STK'lar, araştırma merkezleri, kamuoyu araştırma şirketleri, basın, kanaat önderleri, üniversiteler, mübadele programları, dernek ve vakıflar gibi devlet dışı sivil araçların kullanılması esastır. Bu manada kamu diplomasisi, kavramın orijinal anlamında mündemiç olan "diplomatlar" ile yabancı kamuoyları arasında cereyan eden iletişim 8 İbrahim Kalın, Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi, erişim tarihi ( ) 9 Joseph Nye, Powers to Lead, New York, Oxford University Pres, 2008, s Joseph Nye, Soft Power, Foreign Policy, no. 80, 1990, s

8 faaliyetlerinin ötesine geçer, "kamu diplomasisi "diplomatik iletişim"den daha geniş bir alanı kapsar. 11 Özellikle küreselleşme ve bilgi teknolojilerinin her geçen gün daha fazla insana nüfuz ettiği bir ortamda, gücün tanımının ve unsurlarının değişkenlik göstermesi çok normaldir. 4. Akıllı Güç Amerika da kurulan Akıllı Güç Komisyonu bünyesinde, Joseph Nye ile L. Armitage gibi önde gelen uluslararası ilişkiler uzmanları tarafından üretilen akıllı güç kavramı; sert ve yumuşak gücün sadece birleşmesinden oluşmamakta, gücün uygulanacağı aktörün davranışlarına uyum sağlayacak şekilde önceden hazırlanmış bir zeminde ölçülü bir tepki öngörmektedir. Komisyonca oluşturulan rapor, sert gücün gerekliliğini belirtirken, bunun bir ülkenin yumuşak gücünün de garantisi olacağını; ama tek başına bir ülkenin çıkarlarını garantiye almaya yeterli olmadığını, bunun için korku stratejisinin bir yana bırakılıp, iyimser liğin ihracının ve yeni ittifaklar ile ortaklıkların gerçekleştirilmesi gerektiğini belirtmektedir. Yumuşak güce yapılacak yatırımların, askeri ve ekonomik unsurları tamamlayacağı ve sert güce meşruiyet kazandıracağı düşünüldüğünde, Obama hükümetinin Dış İşleri Bakanı Hillary Clinton un, ABD Senatosu ndaki konuşmasında; dünyada ABD liderliğinin eksikliğinin hissedildiğini ileri sürmesi ve bu eksikliği gidermek için bütün diplomatik, ekonomik, askeri, siyasi, yasal, kültürel araçlar içinden en uygun olanını veya olanlarının bileşimini kullanacaklarını belirtmesi, 12 Obama yönetiminin akıllı güç kavramını önemsediğini gösterir. Nye e göre; ABD, askeri ve ekonomik güç etkisiyle bazen başarılı olsa da George W. Bush döneminde karşılaşılan başarısızlıklar ve neticesiz kalan projeler sonucunda sert 11 Doç. İbrahim Kalın, Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi, erişim tarihi ( ) 12 Emine Akçadağ, ABD nin Kamu Diplomasisi Stratejisi: Akıllı Güç, ayrıca konuşma metni için bakınız: s. 3. 8

9 gücünün tek başına yeterli olmadığını anlamıştır. ABD nin kendi başarısızlığı ile kalmayan bazı işgaller; uyguladığı havuç/sopa taktiği ile bölgedeki halkı kısa sürede kendine düşman hale getirmiştir. Sert güç bazen etkin bir rol oynayabilse de, gücün geleneksel enstrümanları dünya siyasetinin yeni açmazları ile baş etmede yetersiz kalmaktadır. 13 Nye; bir ülkenin kültürünün, siyasi fikirlerinin ve politikalarının çekiciliğinin o ülkenin izlediği politikaların başkaları nezdinde meşru kabul edilmesini olumlu etkilediğini söyleyerek; yumuşak gücün, sert güç ile doğru bir senteze tabi tutulmasını belirtmiştir. Sert ve yumuşak güç arasındaki bu denge; dış politikada atılacak adımların iç siyaset ile bütünlük taşıması ve ikna edici özelliğini rasyonelliğinden alabilmesiyle daha sağlıklı bir sonuç verecektir. Zira dış politikada imaj ve imaj kaygısı, birçok ülkenin önyargı ve kontrol ile karşılaşmasına sebep olmaktadır. Almanya nın iki dünya savaşında da Avrupa ve ABD nin karşı kutbunda yer alması; ABD ve Avrupa Birliği ülkelerinin Almanya korkusu içerisinde bu ülkeyi kontrol altında tutmak ve sınırlamak için politikalar belirlemelerine neden olmuştur. Günümüzde bu imaj kaygısı ABD nin George Bush döneminde gerçekleştirdiği politikalardan ötürü, Obama hükümetinde hissedilmektedir. Ole Wæwer; Avrupa Birliği nin öteden beri sahip olduğu ekonomik prosedürler, kriterler, raporlar ve üyelik sürecinde öngördüğü kalkınma planlarıyla aday ülkeler için cazibe merkezi olduğunu ve AB nin sessiz disiplin gücü ne sahip olduğunu belirtmektedir. Benzer bir örnek de şu sıralar İran için geçerliliğini korumakta; İran ın sahip olduğu iddia edilen nükleer silah ve üretim merkezleri, bu ülkenin farklı değişkenlerin de etkisiyle sistem dışına itilmesi fikrine sebep gösterilmektedir. 5. Gücün Dönüşümü Bilgi içinde yüzen bu çağda kalpleri ve akılları kazanmak; bilgiyi ve modern teknolojiyi mevcut değerlere ve gelecek odaklı eğilimlere yansıtarak, bilgi etkileşiminin ve olumlu imajın 13 Joseph Nye, Soft Power, s

10 pazarlanmasının yanı sıra, hem devletler hem de toplumlar arasında, devlet politikalarına uyum sağlayan uzun vadeli ilişkiler kurmayı gerektirir. Dört yüzyıl önce realist bakış açısıyla Niccolo Machiavelli nin İtalya daki prenslere, zulüm ve korku politikalarını öğütleyerek öne sürdüğü askeri güç, 1939 da İngiliz realist E.H.Carr ın uluslararası gücü; askerî, ekonomik ve fikirler üstündeki güç olarak üç kategoriye ayırması ile boyut kazanmış, 14 Joseph Nye tarafından 1990 yılında ortaya atılan yumuşak güç, Nye tarafından; devletin, kendi ulusal çıkarlarını, liderlik ettiği ülkelerin ulusal çıkarlarıyla örtüşecek bir biçimde sunabilme ve diğerlerini de hoşnut edecek bir biçimde izleyebilme kapasitesi şeklinde tanımlanmıştır. 15 Gücün en son tanımlanan akıllı güç konseptinde ise Amerika da kurulan Akıllı Güç Komisyonu bünyesinde, Joseph Nye ile L. Armitage gibi önde gelen uluslararası ilişkiler uzmanları tarafından üretilen akıllı güç kavramı; sert ve yumuşak gücün sadece birleşmesinden oluşmamakta, gücün uygulanacağı aktörün davranışlarına uyum sağlayacak şekilde önceden hazırlanmış bir zeminde ölçülü bir tepki öngörmektedir. Komisyonca oluşturulan rapor, sert gücün gerekliliğini belirtirken, bunun bir ülkenin yumuşak gücünün de garantisi olacağını; ama tek başına bir ülkenin çıkarlarını garantiye almaya yeterli olmadığını, bunun için korku stratejisinin bir yana bırakılıp, iyimser liğin ihracının ve yeni ittifaklar ile ortaklıkların gerçekleştirilmesi gerektiğini belirtmektedir. 16 Gücün doğasında yaşanan bu değişimler; gücün kendisi, kaynakları ve kullanımı hakkında yeni gelişmeleri de beraberinde getirmiştir. Nye a göre; bilgi devrimi ve ekonominin küreselleşmesinin sonucunda ulusal sınırları aşan sanal toplumlar ve ağlar oluşmuş, uluslararası kuruluşlar ve sivil aktörler (teröristler de dâhil) daha büyük roller edinmişlerdir. İnsanları, ulusal sınırları tanımayan koalisyonlara çektikleri için, bu organizasyonların çoğunun kendi başlarına yumuşak güçleri de vardır. Böylece, politika, kısmi olarak 14 E.H.Carr, The Twenty Years Crisis ( ): An Introduction to the Study of International Relations, New York: Harper&Row, 1964, s Joseph Nye, Amerikan Gücünün Paradoksu, Literatür Yayıncılık, s Bekir Aydoğan, Kamu Diplomasisi -1*, (Erişim tarihi ) 10

11 çekicilik, meşruluk ve güvenilirlik kazanmak için bir yarış halini alarak önemli çekicilik ve güç kaynağı haline gelmiştir. 17 Çeşitli iletişim kanalları ve çekiciliği olan kültüre sahip olma ve bu normlar üzerinden görüş beyan edebilme, uluslararası geçerliliği olan değerlere (liberalizm, çoğulculuk, demokrasi, özgürlük, özerklik vurgusu ve liberal ekonomi) yakın ve güvenilir icraatlar gerçekleştirebilmek, yumuşak gücün bir politikası olarak hükümetlerin kamu diplomasisi faaliyetlerinde somut adımlar halini almıştır. Güç Formları 18 Güç Boyutları Davranışlar Askerî Güç Ekonomik Güç Yumuşak Güç zorlama, caydırma ve koruma teşvik ve zorlama hayranlık uyandırma ve gündem yaratma Temel Araçlar tehdit ve kuvvet para verme ve yatırım değerler, kültür, politikalar ve kurumlar Hükümet Politikaları zorlayıcı diplomasi, savaş ve ittifak yardım ve rüşvet kamu diplomasisi, iki taraflı ve çok taraflı diplomasi Devletler, tehlikelere karşı koymak, becerilerini ve şanslarını kullanarak uygun bir zamanda istedikleri sonuçları elde etmek için askerî güçlerini kullanırlar. Ekonomik gücü kullanmak da, çoğu zaman aynı şekilde basit bir iştir. Devletler, bir gece içinde yabancı banka hesaplarını dondurabilir ve çok hızlı bir biçimde rüşvet veya yardım dağıtabilir (fakat ekonomik yaptırımlar ve istenilen sonuçlara ulaşmak uzun zaman alabilir). Yumuşak gücü kullanmak ise zordur; çünkü önemli yumuşak güç kaynaklarının çoğu devletlerin kontrolü dışındadır ve etkileri büyük ölçüde alıcı izleyicilerin kabul etmesine bağlıdır. Dahası, yumuşak güç kaynakları, çoğu zaman, politikalar için ortam hazırlayarak dolaylı yoldan işler ve bazen istenilen sonuçları elde etmek yıllar alır Joseph Nye, Yumuşak Güç, s Joseph Nye, a.g.e., s Joseph Nye, a.g.e., s

12 Bu güç formları üzerinden uygulanan davranışlar ve bu davranışların kaynakları, sert ve yumuşak güç arasındaki farkı da göstermektedir. Nye a göre, davranış spektrumunda soldan sağa gidildikçe sert ve yumuşak güç formları arasında bir dizi geçiş noktaları vardır. Sert güç; emir, zorlama, ikna etme noktalarından oluşurken yumuşak güç; gündem yaratma, cazibe ve yanına çekme özelliklerine sahiptir. Bu davranışların gerçekleşebilmesi için de sert güçte; baskı, yaptırımlar, rüşvet ve ödemeler kullanılırken yumuşak güçte; kurumlar, değerler, kültür ve politikalar kullanılmaktadır. Bazen aynı güç kaynakları zorlamadan cazibeyle bütün davranış spektrumunu etkileyebilir. Ekonomik ve askerî alanda gerileme yaşayan bir ülke, sadece sert güç kaynaklarını değil, aynı zamanda uluslararası gündemi oluşturma becerisini ve çekiciliğini de kısmen kaybedebilir. 20 Güç algısında beliren bu değişim, hükümetlerin iç ve dış politika yöntemlerini derinden etkilediği gibi uluslararası örgütlerin ve sivil toplum kuruluşlarının küresel sistemde aktör olarak varlık kazanmasını da sağlamış; uluslararası sistemin çok aktörlü yapısı, devletlere geleneksel diplomasi yöntemine ek olarak, devlet dışı aktörlere ve diğer devletlerin vatandaşlarına yönelik faaliyetler yürütülmesi ve onlarla etkileşim içerisinde olunarak değer odaklı diplomasi çalışmaları yapılmasını gerektirmiştir. Sert güç anlayışında başarılı olmak ve hedefe ulaşmak için kullanılan tehdit ve kuvvet, kitle iletişim araçlarının gelişmesi ve devletlerin biricik güç ve muhatap odağı olmaktan çıkması ile değişikliğe uğramış; geniş halk kitlelerinin karar vericiler üzerindeki etkinliği hükümetlerin yürüttükleri diplomasi faaliyetlerinde ve her türlü iç/dış politika hamlesinde kendini göstermiş; iletişim dilinin üslubu, güvenilirliği, değer odaklı ve meşru olması şart görülmüştür. Sert, ekonomik ve yumuşak gücün pro-aktif, eş zamanlı ve dengeli bir formda, birbirini destekleyecek ve meşru kılacak şekilde dış politikaya aktarılması ise akıllı güç ve kamu diplomasisi kavramlarının önemini belirlemiştir. Joseph Nye ve David A. Welch, dünya politikasını geleneksel ve uluslar ötesi politika şeklinde ikiye ayırmıştır. Geleneksel 20 Joseph Nye, a.g.e., s

13 politikada hükümet ile toplum ve hükümet ile bir başka hükümet arasında yaşanan ilişki, bu iki ülkenin toplumu arasında yaşanamaz, bir toplum, başka bir toplum ya da hükümet ile kurmak istediği ilişkiyi ancak kendi hükümetine baskı yaparak gerçekleştirebilir. Uluslar ötesi politikada (kamu diplomasisi) ise bir toplumdaki insanlar farklı bir hükümete ya da o hükümetin toplumuna doğrudan baskı yapabilirler. Geleneksel politikanın devleti tek aktör kabul eden yapısı, uluslararası bağlantılar, bireyler, STK lar ya da hükümetler ötesi şeklinde tanımlanan; hükümetlerin alt birimleri arasında giderek çeşitlenen ve önem kazanan doğrudan bağlantılar ile çok boyutlu bir hale gelmiştir. Uluslararası politikanın karmaşık yapısı tüm aktörlere ulaşmak ve nüfuz edebilmek için çok yönlü diplomasi algısını gündeme getirmiş, bu ilişkilerin başarıyla yürütülmesi ise diplomasi anlayışının kaynaklarını, boyutlarını ve yöntemlerini büyük ölçüde değiştirmiştir. 6. Dönüşen Güç Kavramında Türkiye Kuzey Afrika ve Ortadoğu da yaşanan halk ayaklanmaları ve yönetim değişimleri, yarım yüzyıldır muhalefette olan siyasal hareketlerin; post-kolonyal dönemin etkisiyle, yaşadıkları dönem için bir model üretmekte zorlanmalarına ve daha çok kendi profillerine yakın ülkelerin yaşadıkları tecrübelere yönelmelerine sebep olacaktır. Geçiş sürecine başlayan ya da bunun emarelerini gösteren bu ülkeler için Türkiye nin model veya mimar olması fikri gündemde yer alırken; diğer bir noktayı da, bu süreçte Türkiye nin izleyeceği dış politikanın parametrelerini kendi dinamiklerinden tayin edebilmesi oluşturmaktadır. Türkiye, etki alanını ve stratejik genişlemesini geleneksel statükocu dış politika anlayışından sıyrılıp, potansiyel tarihi ve kültürel bağları olan Balkanlar, Kafkasya, Afrika ve Ortadoğu ülkelerine yayabilir, iç politikasında da eş zamanlı bir restorasyona gidebilir ve küresel sistem içerisinde tüm bunları uygulayabilecek meşruiyet ve hareket alanını bulabilirse, batı dan doğu ya kaydığı söylenen güç geçişinin içerisinde bir odak noktası olabilir. 13

14 Türkiye nin gerçekleştirmeye çalıştığı yumuşak güç politikaları, sahip olduğu potansiyel güç unsurlarını etkinleştirerek küresel sistem içerisinde daha fazla yer edinmek ve atacağı adımlara meşruiyet kazandırmaktır. Türkiye, Ergenekon ve benzeri davaların yaşandığı süreçlerden ordusunu yıpratmadan, en üst teknoloji ve imkânlar dâhilinde yapacağı yeniliklerle sert gücünü geliştirebilme kapasitesini haizdir. Caydırıcı güç, mübadele ve pazarlık argümanı olarak kullanılabilecek bilgi üretimi de ülkelerin önem verdiği bir noktadır. Bu minvalde, ülkemizin, ithal edilen bir kavram ya da değerin tekrar formüle edilmesi ve bir öncekini saf dışı bırakması tehlikesine karşı da mevcut teknolojisinin üreticisi olması ve gerektiğinde bunu ihraç etmesi de önem taşımaktadır. Türkiye, böylece güce dönüştürülebilen, potansiyel sert güç unsuru özelliği taşıyan bir ülke olarak küresel sistemde itibarını artırabilir. Öte yandan Türkiye, bölgesinde yaşanan gelişmeleri doğru değerlendirip; kendisini merkez alarak özgürlük, güvenlik ve refah alanı yaratabilir ve etrafındaki ülkelerle geçmişten gelen tarihi ve kültürel bağlarını, komşularının gözünde sabıkası olmayan bir ülke olarak sınırlarını ve imkânlarını hesaba katarak iç dinamikleriyle bir politika üretirse, hem kendisi hem de bölge ülkeleri için yararlı adımlar atmış olacaktır. Tabii, tüm bunların gerçekleşebilmesi için Türkiye nin kendiyle olan hesaplaşmasını demokrasi, insan hakları, sivilleşme, saydamlık ve hesap verebilirlik gibi kavramlar üzerine inşa etmesi; geçmişiyle olan yüzleşmesinde siyasi ve sivil aktörlerin alacağı inisiyatifleri cesaretle desteklemesi gerekmektedir. Türkiye'nin demokratikleşme mücadelesi, aynı zamanda dış politika hamlelerinin de beslendiği en önemli kaynaktır. Özgürlük-güvenlik dengesini kuramamış, askeri müdahalelerle anılan, temel hak ve hürriyetleri garanti altına alamamış, kendi vatandaşlarını hukuk ve kanun önünde eşit hale getirememiş bir Türkiye tek başına ordusuyla yahut ekonomisiyle bir cazibe merkezi olamaz. Karşınızdakini ikna edebilmek için öncelikle sizin demokrasi karnenizin temiz olması gerekir. 21 Türkiye nin 21 kalin/2010/01/23/turkiyenin _ince_gucu, erişim tarihi(23, 01, 2011) 14

15 yeni dönemde geliştirmeye çalıştığı değer yüklü politikaların, ülke içinde süren demokratikleşme çabalarının sonuç vermesi ve küresel sistemin atılacak adımlara manevra imkânı sunması ile gerçekleşmesi ihtimali yüksektir. 7. Yumuşak Gücü Yok Saymak Yumuşak güç, sadece geçici bir imaj değil; aksine istenilen sonuçlara ulaşmak için, ikna ve cazibe yöntemleri ile başkalarının sizin amaç ve değerlerinizi paylaşmasını sağlayabilmektir. Böylelikle hedeflerinize ulaşmak için meşru bir destek ve uzun vadeli planlarınızda sizinle ortak değerleri paylaşan dostlar kazanabilirsiniz. Popülaritenin ve kısa süreli koalisyonların gelip geçici olması, kalıcı müttefiklerin ve uluslararası kuruluşların önemini artırmaktadır. Bu önem, belirli ülkelerden oluşan koalisyonların olayları belirlediği dönemden, olayların koalisyonları şekillendireceği dönemlere geçiş sürecinde olduğumuzu ve bu oluşumlara dâhil ülkelerin tek yanlı politikalarını eskisi kadar yürütemeyeceklerini göstermektedir. Bir ülkenin kendi çıkarları nispetinde yaptığı iş birliğinin derecesi, bir başka ülkenin, cazibesinin o ülke halkı için ne ifade ettiği ve uluslararası arenada ne kadar meşru görüldüğü ile ilgilidir. Eğer ABD nin müttefikliği, bir ülkenin kamuoyunda doğru karşılanmıyorsa, devlet yöneticileri anti-amerikancı bir üslup takınarak kimi zaman geri çekilen kimi zaman da imtiyazcı karmaşık bir dış politika sergileyebilir. Diğer ülkelerin kamuoylarında çekici olmanın önemi görmezden gelinirse bunun olumsuz etkisi uzun vadede kendisini gösterecektir. Örneğin ABD, 2003 yılında BM kararını beklemeden Irak a müdahale etmiş ve Haziran 2003 te, ABD, Irak ta planlandığından daha fazla direnişle karşılaşınca, ordunun etkin görevde bulunan 33 muharebe tugayı oraya bağlı kalmıştır. Amerika, Hindistan dan, Pakistan dan, Fransa dan ve diğer ülkelerden, barışı koruma ve polis kuvvetleri istemiş; fakat Hindistan, Fransa ve Almanya ve diğerleri, birliklerini ancak BM nin himayesinde gönderebileceklerini söylemişlerdir. Ayrıca, 2003 yılında BBC tarafından 11 ülkede yapılan bir kamuoyu araştırması, birçok insanın, ABD yi, dünya barışı 15

16 açısından Kuzey Kore den daha çok tehlike arz eden kibirli bir süper güç olarak gördüğünü ortaya koymuştur. 22 ABD nin savaş öncesi ve savaş sırasında takındığı sert üslubu ve uluslararası örgüt ve dengeleri yok sayarak kararlar alması; hem bu ülkelerin kamuoylarında olumsuz etki bırakmış hem de tek yanlı dış politikası diğer ülkelerin yöneticileri tarafından meşru kabul edilmediği için fazla destek bulamamıştır. ABD, 2003 Mayısında Irak ta elde edilen başarılardan sonra BM ye ve diğer ülkelere, Irak ta önemli uluslararası bir rol vermeme konusunda direnmiştir. Ancak yaza doğru, ölü sayısı ve masraflar artınca, ABD, birçok ülkenin, BM nin onayı olmadan bu yükü paylaşmak istemediğini görmüştür. Irak tan sorumlu en üst Amerikalı komutan, General John Abizaid, Irak ta ve Arap dünyasında, Amerika nın büyük bir güç yüzdesine sahip olduğuna dair görüşlerini küçümseyemezsiniz demiş; fakat şöyle devam etmiştir; Diğer ülkelerin siyasi seçmenlerinin de memnun edilmesi gerekir; çünkü onlar ABD nin kuklası değil, uluslararası topluluğun araçları rolünü oynuyorlar Ekiminde, Irak için yapılacak Madrid Bağış Konferansı ndan önce, New York Times, Bağdat taki işgal yönetiminin başkanı L. Paul Bremer in, O kadar paraya ihtiyacım var ki, iktidardaki uluslararası topluluğa karşı ilkeli muhalefetimizi değiştirmeliyiz. dediğini bildirmiştir. 24 Tüm bu örnekler, ABD gibi ekonomik ve askeri bir gücün bile sert gücünü ön planda tutan tek yanlı ve dışlayıcı dış politika üslubundan dolayı sınırlarının zorlandığını göstermiştir. Küresel bilgi çağında, her yeni oyun için kısa vadeli anlık koalisyonlar kurmak yerine, diğerlerini de kurumsal ittifaklara çekerek ve mevcut meşru kurumları zayıflatmaktan kaçınarak karşılıklı bağımlılık ve iş birliği süreçlerinden hem kendi ülkeniz hem de küresel sistemin yararına olabildiğince faydalanmak gerekmektedir. ABD merkezli bir düşünce kuruluşu olan Rand Şirketi nden John Arquilla ve David Ronfeldt e göre; bilgi çağında güç, sadece güçlü savunmalardan değil, güçlü ortaklıklardan da 22 Joseph S. Nye, Yumuşak Güç, Elips Kitap, s Nye, a.g.e., s. 130., Ayrıca bakınız: General John Abizaid; Alındığı yer: Erich Schmitt, General in Iraq Says More G.I.s Are Not the Answer, New York Times, 9 Ağustos 2003, s Nye, a.g.e., s. 130., ayrıca bakınız: Steven Weisman, US Set to Cede Part of Control over Aid for Iraq, New York times, 20 Ekim 2003, s

17 gelecektir. Geleneksel gerçekçi yaklaşımlar, başkalarıyla paylaşmayı zorlaştırır. Ancak bilgi çağında, böylesi bir paylaşım, başkalarının bizimle iş birliği yapmalarını artırmakla kalmaz, ayrıca yapma eğilimlerini de artırır. 25 Joseph Nye e göre ise, zekâyı ve becerileri başkalarıyla paylaştığımız zaman, ortak yaklaşımlar ve ortak bir bakış açısı geliştiririz ve bu da yeni tehditlerle başa çıkma gücümüzü artırır. Güç, çekicilikten ileri gelir. Çekiciliğin gücünü, sadece geçici bir popülerliğe indirgemek, bilgi çağının yeni gerçekleri kadar yeni liderlik teorilerinden de önemli kavrayışları gözden kaçırmak demektir. 26 Egemen devletlerin doğuşundan bugüne kadar birçok farklı güç kaynağı değişken bir ivme izleyerek kritik roller üstlenmiş, demokrasinin üstün geldiği bilgi devriminin etkisinde kalan toplumlarda yumuşak güç, demokrasinin yerleşmediği ve henüz sanayileşmekte olan toplumlarda ise sert güç öne çıkmıştır. Güç ve otorite kavramları, sahip olunan yumuşak güç ve güvenilirlik kapasitesini doğrudan etkilemektedir. Başkalarının karar ve davranışlarınıza saygı göstermesi otoriter bir güç kaynağı olurken, otorite sahibi olmadan da güç gösterisinde bulunabilirsiniz. Tek fark eylemlerinizin meşruiyeti ve tepkilerin niteliğidir. Joseph S. Nye ve David A. Welch e göre; güç ampirik, otorite ise normatif, ahlaki ve hukuki bir kavram. ABD nin, meşru yollardan seçilmiş Guatemala Devlet Başkanı Jacobo Árbenz Guzmán ı 1954 te CIA tarafından düzenlenen bir darbeyle devirme gücü vardı, ama bunu yapma otoritesi yoktu. Guatemala egemen bir devletti. 27 Benzer bir örnek, ABD nin, 2 Mayıs 2011 de Pakistan devletinden izin almadan Abodabad a düzenlediği baskın sonucu, Usame Bin Ladin in Pakistan askeri tesislerine yakın mevkideki konutunda öldürülmesi sonrasında yaşanmıştır. Pakistan hükümeti, ABD den aldığı maddi yardımlar ve karşılığında ABD ile yürüttüğü iş birliğine rağmen, kamuoyunda yükselen ABD tarafından yapılan operasyonla Pakistan devletinin 25 John Arquilla ve David Ronfeldt, The Emergence of Neopolitik: Toward an American Information Strategy, Santa Monica, RAND Şirketi, 1999, s Nye, a.g.e., s Joseph S. Nye, Jr., David A. Welch, Küresel Çatışmayı ve İşbirliğini Anlamak, Çeviren: Renan Akman, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, s

18 egemenliğinin hiçe sayıldığı söylemi, hükümet yetkililerinin bir anda anti-amerikancı bir üslup takınmasına neden olmuştur. Öte yandan ABD nin Pakistan kamuoyu için zaten etkin olmayan yumuşak gücü, yapılan operasyonun Pakistan devletinin otoritesini sarsacak bir güç gösterisi şeklinde algılanmasıyla daha da azalmıştır. Ayrıca, Usame Bin Ladin'in öldürüldüğü operasyonun adının Geronimo olduğu ortaya çıkınca ABD yönetimine karşı ABD vatandaşı Apaçiler tarafından da yoğun tepki gösterilmiş ve Oklahoma eyaletinde bir Apaçi kabilesinin lideri, ABD Kongresi nden 2009 da yurt savunmasındaki cesareti nedeniyle övgü alan Geronimo'nun, Amerika'da yerlilerin direnişinin sembolü olduğunu ve kendisiyle bir ''terörist'' arasında bağ kurulmaması gerektiğini belirtmiştir. Yumuşak gücün iç ve dış politikada dikkate alınmaması hem sert gücün gereğinden fazla kullanılmasına sebep olmakta; hem de yerli ve yabancı kamuoyları nezdinde yumuşak gücün etkinliğinin azalmasına ve güvenilirliğin zayıflamasına yol açmaktadır. 18

19 2. BÖLÜM: KAMU DİPLOMASİSİ Kamu Diplomasisinin ana amacı, köklü ilişkiler inşa etmektir. Diğer ülkelerin ihtiyaçlarını, kültürlerini, insanlarını anlamak; bakış açılarını paylaşmak, yanlış algılamaları düzeltmek, ortak paydalar bulmak kamu diplomasisinin başlıca hedefidir. Kamu diplomasisi, bir ülkenin imajının ve bilinirliğinin, bireysel etkileşim için uygun ortam yaratabilecek bir güç olduğu varsayımına dayalıdır. (Mark Leonard, Public Diplomacy, London, Foreign Policy Center, 2002, s. 8-9) Kamu Diplomasisi; Medyanın uluslararası ilişkilerdeki rolünü, hükümetlerin kamuoyuna dayanarak kendini geliştirmesini, bir ülkenin özel kuruluşlarının diğer ülkelerin kuruluşlarıyla hükümet dışı etkileşimde bulunmasını ve tüm bu uluslararası sürecin, politika geliştirme ve dış ilişkilerin yönlendirilmesi üzerindeki etkisini kapsamaktadır (Hans N. Tuch, Communicating With the World: U.S. Public Diplomacy Overseas, New York, St.Martin s Press, 1990, s. 8) Kamu Diplomasisi; algılamaları yönetebilme ve yabancı kamu sektörlerini hedefleriniz doğrultusunda yönlendirebilme sanatıdır. (Jarol Manheim, Talking Points for Meeting with Staff of Senate Foreign Relations Committee, 18 december 2001, in Christopher Ross, «Public Diplomacy Comes of Age», The Washington Quarterly, printemps, 2002, s. 75) 19

20 1. Kamu Diplomasisinin Tanımı Stratejik bir iletişim aracı olarak kamu diplomasisi, "kamuoyunun anlaşılması, bilgilendirilmesi ve etkilenmesi" faaliyetlerinin toplamı olarak tanımlanmaktadır. İletişim alanında yaşanan teknolojik gelişmeler, aynı anda hem küreselleşen hem de yerelleşen dünyamızda zaman ve mekân kavramlarını birer değer olarak karşımıza çıkartıyor, soğuk savaş döneminin tek boyutlu ikliminden sıyrılan uluslararası sistem, her geçen gün demokrasi, etnisite, din ve insan hakları odaklı taleplerle karşı karşıya kalırken, literatüre çok uzun zaman önce giren ama son dönemlerde çok sık zikredilen kamu diplomasisi kavramı; uluslararası arenada artık sadece devletlerin değil; kamuoyunun da önemli bir aktör olabileceğini, geleneksel diplomasi yönteminin yeterliliğini yitirdiğini, politik süreçlerin devletler arasında yaşanan bürokrasiye ek olarak, sivil toplum örgütleri ve halk kitlelerini de kapsadığını ileri sürmektedir. Kültür ve tarihin, bilgi ve iletişimle tüm dünyaya yayılabilmesi, devletlerin iç ve dış politikada etkinliklerini ve çalışmalarını meşrulaştırmak için aktif bir kamu diplomasisi gütmelerine ve yerli-yabancı kamuoyu nezdinde imaj kaygısı taşımalarına neden olmuştur. Joseph Nye, kamu diplomasisini yumuşak gücün bir kullanım alanı ve politikası olduğunu, otoriter devletlerin yerlerini demokrasilere bıraktığı bugünlerde, her ne kadar yabancı liderler ile dost olunsa da, halkın ve meclisin nezdinde olumsuz bir izlenim bırakıldığı anda liderlerin etkinliğinin kısıtlanabileceğini belirtmiştir. Nye, bu gibi durumlarda kamuoyunda hedeflenen diplomasinin, sonuçlar açısından, liderler arasındaki geleneksel küçük diplomatik iletişimlerden daha önemli hale gelebileceğini de eklemiştir. 28 Anna Tiedeman ın; bir hükümetin kendi ulusunun ideallerini, fikirlerini, kurumlarını, kültürünü aynı zamanda ulusal hedeflerini ve hali hazırdaki politikalarını yabancı kamuoyuna anlatmak için girdiği bir iletişim süreci 29 olarak tanımladığı 28 Joseph S. Nye, Yumuşak Güç, Dünya Siyasetinde Başarının Yolu, Elips Yayınları, s Anna Tiedeman, U.S. Public Diplomacy in Middle East, Seminar on Geography, Foreign Policy and the World Order, 4 Mayıs 2004, s