Doğu Yücel: İzleyicilerin hayatına ufak bir etki yapmayı seviyorum

Transkript

1 Doğu Yücel: İzleyicilerin hayatına ufak bir etki yapmayı seviyorum Son dönem Türk sinemasında senaryo deyince ilk akla gelen isimlerden biri olan Doğu Yücel le, senaryosunu yazdığı Okul (Yön: Yağmur ve Durul Taylan, 2004) filminin gösterimi öncesinde senaristliğe nasıl başladığı, hayalleri ve şu anda Türk sinemasında korku filmlerinin nasıl bir konumda olduğu üzerine Yamaç Okur un moderatörlüğünde keyifli bir söyleşi gerçekleştirildi. D oğu Yücel: Yanlışlıkla Dokuz Eylül Üniversitesi İktisat Bölümü nde okudum. Allahtan orayı beş senede bitirdim. Sonra İstanbul Üniversitesi nde Radyo Televizyon ve Sinema yüksek lisansı yaptım. Ondan sonra da senaryolar geldi. Bundan önce de iki tane kitabım yayımlandı: Hayalet Kitap ve Düşler, Kâbuslar ve Gelecek Masalları. Yamaç Okur: Sinemaya karşı çocukluktan gelen bir ilginiz var mıydı? 80 lerdeki film furyası zamanında sürekli kaset kiralamakla başlayan bir süreçti o. Özellikle fantastik sinema örneklerine -Spielberg in filmleri başta olmak üzere- ayrı bir sevgi besliyordum. Aslında otuz yaşına girdiğim için kendi çapımda bir hayat muhasebesi yapıyorum. Acaba ideallerim neydi, yanlış yola mı kaydım diye. Benim çocukken ve ortaokul-lise yıllarında kurduğum en büyük hayallerden biri müzik dergisi çıkarmaktı. O zamanlar zaten okul dergisinin editörüydüm. Bunu Okul filmine de yansıttım. Gökalp karakteri okul dergisini çıkaran editördü. Bu yüzden son iki senedir işsizim. Senaristim ama senede bir filmden öte

2 234 Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007 bir şey yapamıyorum. Bütün gün evdeyim, bir şey yapmıyorum. Eski yıllıklara baktım, hayalimin müzik dergisi çıkarmak olduğunu fark edip, Blue Jean e kadrolu olarak geri döndüm. Şimdi her gün oraya gidiyorum. Ama bir yandan da sinema hayalim vardı. Müzik dergisinin de ötesinde en büyük hayalim hikâye yazarlığıydı. Yazar olmak da değil, hikâye yazarlığı. Çünkü küçüklüğümden itibaren hep hikâyeler kuruyordum kafamda. İlkokul defterlerimde bile hikâyeler vardır benim. Okumayı yazmayı yeni öğrenmiştim, kitap köşelerine Süpermen Cripton a gitti gibi şeyler yazıyordum. En büyük hayalim aslında hikâye yazarlığıydı. Senaristlik ise çok tesadüfî başladı. Hayalet Kitap çıktıktan sonra bana ler geldi bundan çok güzel film olur diye. Ben de neden olmasın diyerek, fantastik sinemayla ilgilenen tanıdığım tek yönetmenler olan Taylan Biraderlere (Yağmur ve Durul Taylan) ulaştım. Onlar da Sır Dosyası nı (1999) bitirmişler, Baba yı (2003) çekiyorlardı o sırada. Sır Dosyası nın da dizi tarihinde enteresan bir özelliği var aslında. Bu arada Taylan Biraderleri tanımıyordunuz, değil mi? D oğu Yücel: Gerek çekimleriyle, gerek fantastik konusuyla önemli bir dizidir. Yok tanımıyordum. Ben sadece diziyi izliyordum ve seviyordum. Zaten sadece beş bölüm yayımlandı, ama ta o zamanlarda aklımdan geçmişti onlarla çalışmak ki o zaman yaşım küçüktü. İlginçtir, onlara ulaştığım sırada onlar da bana ulaşmaya çalışıyorlarmış. Çünkü Hayalet Kitap ı duymuşlar. Bir korku filmi yazacak birini arıyorlarmış. Öyle karşılıklı bir tesadüf sonucunda senaristliğe giriştim. Hayalet Kitap ı verdim onlara ve bana filme uygun olduğunu söylediler. Tecrübeli bir senarist getirirler, herhalde o uyarlar, mahvoldum diye aklımdan geçirmiştim. İlk buluşma çok komik oldu zaten. Buluştuk, kitabı verdim, bir ay sonra beni aradılar, bir görüşelim dediler. Ben sadece Durul ve Yağmur la görüşmeye gittiğimi zannediyorum. Tam oturacağım sandalyeye Hiç oturma, Sinan Çetin bizi bekliyor dediler. Kendimi bir anda Sinan Çetin in

3 Doğu Yücel 235 ofisinde hikâyemi anlatırken buldum. Hikâyeyi de doğru düzgün anlatamadım. Zaten karanlık bir ortam, kasıcı Daha sonrasında aslında bütün yapımcıların sadece bir iki cümleye baktığı -hatta bir cümleyle hikâyenizi anlatmanız gerektiğini- öğrendim. Ben böyle kekeleyerek Bir çocuk var; birine âşık, kız onu sevmiyor, çocuk intihar ediyor, bir sene sonra da geri dönüp intikam alıyor dedim. Hemen Tamam ben bu senaryoyu satın aldım, arayın Sinem Kobal ı gelsin, o başroldeki kızı oynayacak dedi. Asistanlar hemen aradılar, 1 saat sonra Sinem Kobal geldi zaten. Öyle enteresan bir başlangıç oldu. Ama iyi oldu bence. Okul, belki de Türk sinemasında bir senaristin her aşamada yönetmenle birlikte çalışmasının en iyi örneklerinden biri oldu. Sete gittim, kurguda bile neler yaptıklarına baktım. Taylan Biraderlerin öyle iyi bir yanları var. Ekip ruhuna çok inanıyorlar. Kurgucunun dediği şeyler de, asistanların söylediği şeyler de önemli. Diğer yönetmenlerde öyle bir şey yok duyduğuma göre, başka kimseyle çalışmadığım için çok kesin bir şey söyleyemiyorum. Film müziklerinizle ilgili de katkınız var. O da Okul la ilgili acayip tesadüflerden biriydi. Bir gün Plato Film in ofisindeyim. Durul ve Yağmur la filmin müziklerini kim yapabilir diye hayaller kurarken, abartıyoruz, ünlü müzisyenleri sayıyoruz. Sonra Durul, Kevin Moore un O.S.I adlı yan projesinden bir şeyler çaldı ve bizim müziğimiz böyle olmalı dedi. Sonra başladık esprilere, Kevin Moore yaparmış diye. Nasıl oldu bilmiyorum. Bir arkadaşım aradı Dream Theater Fan Klubü nden o esnada; Bil bakalım kim burada: Kevin Moore! dedi. Ama bir önceki diyalogla olan bağlantısını kuramadım, yani bizim film müziğini yapar diye düşünmedim. Telefonu kapattım, Kevin Moore buradaymış dedim Durul la Yağmur a. Çok şaşırdılar. Hiç olmayacak bir şey. Filmde böyle bir şey kullansan, tesadüf kullanmış, bu senaryo hatasıdır denir ama oldu işte.

4 236 Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007 Okul u sevmeyenlere O zaman müziğini dinleyin diyorum. Müziği çok güzel bence ve yurtdışında da fanları var. Çok enteresan bir şekilde, çok sevildi, yurtdışında soundtrack i çıktı sonradan. Türkiye de çıkmadı. Ada Müzik ten çıkacaktı, çıktı aslında ama ne Kevin de, ne Yağmur da ne de Durul da var. Ben tesadüfen buldum bir yerde. Müzik yazarı olduğum için bayağı bir araştırdım. Kimsede yok. Alen Konakoğlu nun yaptığı Hayalet isimli bir şarkı da var içinde, o bayağı kült oldu. Albüm, yurtdışında Ghost Book adı altında çıktı. Kevin, kitaba bir tribute yapmak amacıyla bu ismi koydu albüme sanırım. Bu Okul un değil, Hayalet Kitap ın albümüdür şeklinde. Yapımcı senaryoya ne kadar karıştı? Ne kadar özgürdünüz? D oğu Yücel: Bütçe sınırlamasından dolayı birçok şeyi atmak zorunda kaldık. Aslında ilk büyük değişiklik, kitabın üniversitede geçiyor olması, filmin ise lisede geçiyor olmasıydı. Bunu da, Durul ve Yağmur istedi, zaten Sinan Çetin in haberi bile yoktu. Liseye aktarmak bütün uyarlamanın şeklini değiştirdi. Çünkü kitap yanlış seçim yapan birinin kendi içindeki muhasebesini, tam o seçim aşamasının psikolojisini anlatıyordu. Liseye aktarınca ortaya çıkan en büyük değişiklik bu oldu. Bir de mekân lise olunca, film daha bir gençlik filmi oluyor. Onun dışında kurgudan sonra bir sürü müdahale geldi, filmin sonu komple değişti. O zaman çok mücadele ettik, gerçekten direndik değişiklikler olmasın diye. Hatta bir ara filmin vizyona girmesi bile tehlikeye düştü. Elimizden geleni yaptığımızı düşünüyorum. Ama şu an geçmişe baktığımda keşke daha da fazla direnseydim hatta belki de vizyona sokulmasaydı diye düşündüğüm de oluyor. Bir de tecrübesizlik var, ilk defa geliyorum, çok aykırı bir yapımcı tipi, dünyada bile büyük ihtimalle yoktur. Orası film şirketi olarak bambaşka bir yer. Durul ve Yağmur farklı tipler. Yani bütün o koşullar bir şekilde birbirini tetikleyerek buna yol açtı. Ama ben pişman değilim, sonuçtan memnunum. Filmi, sinema tarihimiz açısından önemli buluyorum. Çünkü Okul dan ön-

5 Doğu Yücel 237 ce gençlik filmleri ve korku filmleri yoktu Türk sinemasında. Okul u bu iki türe yol açan bir film olarak görüyorum. Bu yüzden önemli bir filmdi. Diğer yandan da, yaş aralığındaki seyirciler için iyi bir film olduğunu düşünüyorum Okul un. Birçok kişinin hayatını değiştirdi, seçimlerini yaparken daha dikkatli oldular. Eğer karşılıksız aşktan mustariplerse, benim gibi, Başka insanlar da varmış diyerek teselli buldular. Ben filmlerde mesaj olmasını seviyorum. Spielberg filmlerinde de öyledir. İzleyenin sadece sanatsal beğenisini tatmin etmektense onun hayatına ufak bir etki yapmayı seviyorum. Belki on dakikada unutacak o etkiyi, ama en azından bir an düşünse kendi hayatını bir an için tartsa bile benim için önemli. Bu yönden Okul etkili oldu diye düşünüyorum. Özdeşleştirme önemli senin filmlerinde. Klasik Hollywood sinemasındaki formüle inanıyor musun? Hani hikâyenin başı, ortası ve sonu vardır; bir kahraman vardır, düğüm çözülür. Ben o formüle çok inanıyorum, özellikle senaryo kitapları okuyorum o Hollywood formülünü anlatan. İlk dakikalarda karakter özdeşleşimini maksimum ölçüde kurmaya özen gösteriyorum. Çünkü sinema büyüsünün kilit noktalarından biri o. Özdeşleştiriyorsun, oradaki olaylara inandırıyorsun ve bir anda perdenin diğer tarafına geçiriyorsun. Bunu sağlayıp sağlayamadığımı bilmiyorum tabii ki. Okul önemli bir gişe başarısı elde etti di 1 galiba. Yurtdışıyla birlikte bir milyonu geçmiştir. Sana projenin finansal açıdan getirisi oldu mu? Yok olmadı, çok az kazandım. Şu an televizyonda yayımlanıyor, iyi rating alıyor. Ama yine bana bir getirisi yok. O zaman da çok az bir şey kazandım. Deniz Akaya iki ya da 1 sitesindeki rakamlara göre filmi kişi izlemiştir.

6 238 Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007 üç gün geldi, benim dört mislim falan kazandı ve sadece konuk oyuncuydu. Okul filmi sonrasında diğer yapımcılardan hiç teklif geldi mi? D oğu Yücel: Geldi bir sürü yapımcıdan. Korku filmi senaryosu yazar mısın şeklinde toplantılar birbirinden, geyik görüşmeler gerçekleşti. Büyü 2 (Yön: Orhan Oğuz, 2004) filmi ilk bana teklif edildi. Bana hikâyeleri verdiler, karakterleri yazdılar tahtaya. Daha ilk görüşmem, karakterler arasındaki çatışmaları kurmuşlar ama hikâye yok ortada. Sadece bir arkeoloji öğrencileri mevzusu var. Onlar terk edilmiş bir köye gidiyorlar bu kadar. Hikâye yok dedim. Başlarına orada ne geliyor falan onu da sen bulacaksın dediler. Sonra o tip projelerde çalıştım, güya elime hikâye veren ama aslında hiçbir şey vermeyen. İki haftada yazmam gerekiyormuş senaryoyu, üzgünüm dedim yazamam. Sonra iki hafta içinde birine yazdırmışlar demek ki, Büyü çıktı ortaya. Gerçi ilk on dakikası güzeldir filmin. Gençlik filmleri hâlâ çok yok, daha çok komediye dayalı gençlik filmleri var. Ama Okul la birlikte korku filmlerinin epey önü açıldı. Aslında hepsini -Büyü yü de- biraz seviyorum. Çünkü o bir kuşağın hayaliydi, Türk korku filmi nasıl olur? En azından o hayalin gerçekleştiğini -Türk oyuncuların korktuğunugörmek komik bir haz veriyor insana. Çok başarısız görülen bazılarının aslında çok da kötü olmadığını düşünüyorum. Mesela bence Gen (Yön: Togan Gökbakar, 2006) çok kötü değildi. Havalı bir filmdi belki ama öyle yuh denilecek bir durum yoktu. Mesela Araf (Yön: Biray Dalkıran, 2006) çok daha kötü ama daha ne kötü filmler var. O kadar kötü olduklarına inanmıyorum ve internette sürekli Türk filmleri hakkında negatif eleştiriler yazan resmen bir teşkilat gibi çalışan insanlara da çok şaşırıyorum. Düşünün 2 Büyü filminin senaryosunu Şafak Güçlü ve Servet Aksoy yazmışlardır.

7 Doğu Yücel 239 Hollywood da bir sürü berbat kabul edilen film var ve bunları milyonlarca kişi izlemiş. Araf ı galiba iki yüz bin kişi izlemiş ve iki yüz bin kişilik oy var ve hepsi de bir vermiş. Bir 80 lerdeki gençlik filmleri var, bir de Araf var, yazık! O yüzden o filmler de belli bir keyif veriyor bana ama benim taktığım konu şu: Filmler kötü olabilirler ama bazılarında kötü niyet görüyorum. Okul tuttu, hemen iki haftada senaryo yazıp Büyü yü yaptılar apar topar. Yani o ticari amaç çok kötü. Mesela Büyü nün yönetmeni, korku filmlerini aşağıladı, Korku sineması iğrençtir dedi. Diğer korku filmlerine de bakarsak, yönetmenleri ve senaristleri Edgar Allan Poe denilince ne diyeceğini bilemeyen tiplerdir. Yani donanımı olmayan insanların, bu işte para var diye korku filmine el atması kötü bir şey. Senariste değer veren bir yapımcı profili yok. Senarist alıp yetiştirelim iyi filmler yapsın diyen bir sektör oluşmuyor. Okul da çok daha iyi bir film olabilirdi. Orada da bütçe sınırlamaları, yapımcı sınırlamaları faktörleri var. Senarist olarak her sene iki film üretmeni sağlayabilecek, seni zorlayacak bir sistem olmasını ister miydin? Ama olmuyor işte! Mesela düzgün bir sistem olsa Durul ve Yağmur un bana gelmesi gibi başka yazarlara da gidilirdi. Ben iki tane fantastik kitap yazmışım, Türkiye de fantastik edebiyat konusunda iyi eserler veren bir sürü yazar var. Neden onlara gitmiyorlar? Şimdi Musallat (Yön: Alper Mestçi, 2007) diye bir film çıkacakmış, onun senaristi Beyaz ın skeç yazarı. En azından bir korku filminin senaristinin özgeçmişine baktığımda bir fantastik edebiyat ya da çizgi roman geçmişi olsun isterim. Okul bittikten sonra Taylan Biraderlerle yeni projeye ne zaman başladınız? Hemen 2006 nın başında başladık Küçük Kıyamet in (2006) hazırlıklarına. Demek ki iki yıl geçmiş aradan. Zaten araya askerlik girdi. Altı ay ama başıyla sonuyla bir sene kayıp. Küçük Kıyamet in hikâyesi Okul un seti sırasında vardı. Durul ve Yağmur hep anlatıyordu. Ama çok

8 240 Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007 gelişmemişti, bir fikirdi sadece. Hikâye aslında onlara ait ama hikâyenin birçok noktasına ben de dokundum. Onlar da senaryoya dokundu. Deprem üzerine bir şeyler yazalım fikrinden çok ölüm teması üzerine biraz gidelim istedik. Korku sinemasının korkutmaktan daha çok korku duygusu üzerine olduğuna inanıyorum. Okul da da Küçük Kıyamet te de korkutmak üzere yazılan bir sahne yok. Öncelikli amacımız o değildi, zaten bence korku sinemasının öyle bir gereksinimi yoktur. Konuyu biraz başka bir yere çektim ama sürekli böyle eleştiriler okumaktan çok sıkıldım. Mesela korku edebiyatı korkutur mu? Ben Stephen King i çok severim ama okurken kimi korkutur ki? Bir Stephen King kitabını korkutmuyor diye kenara atabilir misiniz? Ya da Edgar Allan Poe yu? İnternet sayfalarına bakıyorum, korku filmlerinin altına hep bunu yazıyorlar: Korkutmuyor. Tamamen yanlış anlamışlar korku sinemasını insanlar ama yalnızca burada değil. Çok da iyi filmlere aynı şeyi yazmışlar, mesela en son Norveç yapımı bir film olan Şeytan ın Oteli (Fritt Vilt, Yön: Roar Uthaug, 2006) filmi için de korkutmuyor diye eleştiri yazmışlar. Sonuçta güzel bir filmdi. Exorcist (Şeytan, Yön: William Friedkin, 1973) korku sinemasının en iyi ilk dört filminden biridir. Bundan birkaç sene öncesinde sinemadaydı, herkes gülüyordu. Komedi filmlerinden daha çok kahkaha duydum ben o filmde. Bu film kötü mü o zaman? Hayır ben yine hayranlıkla izlerim, ama korkmadım. Birçok filmden korkmadım, Shining den (Cinnet, Yön: Stanley Kubrick,1980) de korkmadım. Tabii korktuğum filmler de oldu. Evde izlerken olabilir, evde tek başınasındır, kapı gıcırdar korkarsın ama film sırasında sinemada, o kalabalıkta korkmazsın, biraz gerilirsin. Ben korkutmak istemiyorum. Seyirci olarak da üretici olarak da yeni yeni şekilleniyor korku sineması. Hem biz öğreneceğiz, hem seyirci öğrenecek. Dijital efektlerin daha çok kullanılmasıyla, seyirciye iç derinliği olan korku filmleri zor geliyor. Altyazının olması da izleyiciyi uğraştıran diğer bir unsur.

9 D Doğu Yücel 241 oğu Yücel: Aslında güzel bir tespit, altyazının olması ve dijital efektlerin fazlalığı. Çünkü korku aslında biraz hayal gücüyle ilgilidir. Mesela Blair Cadısı nda (The Blair Witch Project, Yön: Daniel Myrick ve Eduardo Sanchez, 1999) biraz korkmuştum. Çünkü hiçbir şey görmüyorum. Yani bir şey onların peşinde ama o ne biçim bir şey hiç kimse bilmiyor. Ama orada da herkes gülüyordu sinemada, İzmir, Konak ta. İzleyenler çok sıkıldılar, ben ise hayranlıkla izliyorum. İlk defa böyle bir korku filmi izliyorum çünkü. Bağırmıştım salonda hatta. Herkes gülüyor ama kötü mü şimdi film? Okul u izleyeceklere söyleyeyim şimdiden korkmayacaksınız, hatta komik sahneler de var. Korku-komediye de inanan biriyim. Çok sevdiğim korkukomedi filmleri var. Çoğu da ilk elli filmime girer. Mesela The Burbs (Meraklı Komşular, 1989) ü çok severim, Joe Dante nin filmidir. Yine Joe Dante nin The Howling i (1981) çok komik bir filmdir. Bunların dışında Beetlejuice (Beterböcek, Yön: Tim Burton,1988), İtalyan filmi Dellamorte Dellamore (Yön: Michele Soavi,1994) var. Bence korkuyla komedinin ilginç bir ilişkisi var ve bunu kullanmayı seviyorum. Okul da da Ediz ve Orçun adlı karakterlerin skeçleri aslında biraz sulu komedi öğeleriydi mesela o biraz filmi bozdu. Daha doğrusu olay örgüsüne bir katkıda bulunmuyorlar ama bir yandan da bulunuyorlar. Seyirciyi elinde tutuyor. Film o sahnelerle anılmaya başlandı. Bir film iyi sahnelerden oluşur. İyi sahneler, iyi oyunculuklar, iyi diyaloglar Ediz ve Orçun lu sahneler de çok iyiydi ki insanlar acayip gülüyorlardı. Ben hiçbir komedi filminde uzun zamandır bu kadar gülündüğünü hatırlamıyorum. Bu güzel bir şey bence, zaten Okul, korku filmi olarak değil fantastik film olarak değerlendirilmeli diye düşünüyorum. Aynı zamanda bir yazarsın. Nasıl yazıyorsun? Nasıl bir çalışma sistemin var? Çok sancılı. O yüzden de biraz korkuyorum. Her yazar veya senarist yaşar bu hissi. Her projeden önce korku hissi oluyor ve de fiziken de size zarar verebilen, midenizi gurul gurul eden bir stres. Belki sadece ben bu kadar etkileniyorum, ama genelde yazarların biyografi kitaplarını okudu-

10 242 Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı 2007 ğum zaman gördüğüm bir şey bu. Çünkü iyi olmasını istiyorsunuz, bütün kalbinizi ve vaktinizi ona ayırıyorsunuz. Ve çok zor Bir müzisyen diyelim, grubu vardır, beraber yola çıkıyorlar; ya da tiyatrocu ekibiyle birliktedir. Ama senarist tek başınadır. Evde yalnızsın, karşında beyaz bir ekran, sayfaları doldurman gerekiyor, aynı zamanda güzel olması gerekiyor. İyi araştırma yapman gerekiyor. Çünkü her konuyu iyi bilmiyorsun. Mesela ben deprem konusunu okudum hep, nasıl deprem olduğunu bilmiyordum. Onun dışında yönetmene gönderiyorsun, yönetmen senin çok değer verdiğin bir şeyi beğenmiyor bazen, ya da oyuncu bir şeye karşı çıkıyor. Hem yalnızken yaşadığın hem de insanlarla güreştiğin zamanlar oluyor. Yazarlıkta benim bazı formüllerim bir çalışma anlayışım var diyeyim. Önce kâğıda yazarım, ondan sonra bilgisayara geçiririm. Senaristlikte bunu yapmıyorum. Senaryo programı var zaten. Senaryo sürekli değişiyor, inanılmaz değişiklikler yapmak gerekiyor. Bu değişikliklerden de üç-dört film çıkar. İşte birtakım tüyolar var. Saniye saniye yazıyorum önce. Sonra o altmış saniyeyi sinopsiste yapılan aşamalardan geçiriyorum. Önce altmış saniye, seksen saniye gidiyor, doksan saniye de dolunca senaryo aşamasına geçiyorum. Diyaloglar da çok önemli sorunlardan bir tanesi. Senin filmlerinde de diyaloglar çok oturmuş ve çalışılmış görünüyor. D oğu Yücel: Küçük Kıyamet te diyaloglar kötü diye eleştiriler aldım aslında. Benim moralimi bozdu, çünkü her kelime üzerinde düşünüyorum. Mesela bir genç kızın repliğiyse ve emin değilsem yaşlarındaki bir kızı arayıp Sen böyle der misin? diyorum. Acaba çok yanlış ve saplantılı bir metot mu? diye de düşünüyorum, ama kafaya takıyorum, çok düşünüyorum. Bir yandan da Buffy deki 3 gibi bir diyalog yazım tarzı vardır. Buffy deki birçok diyalog gerçek hayatta söylenmeyecek şeylerdir. 3 Buffy the Vampire Slayer, yılları arasında yayınlanan ve tüm dünyada kült olan bir televizyon dizisi.

11 Doğu Yücel 243 Onu da biraz yapmak istiyorum ama oradan gol yiyorum galiba. Hep o tip diyaloglara takıyorlar. Mesela diyalogların filmin daha ileriki safhalarında bir şekilde karşımıza çıkmasını istiyorum. Doğu Yücel Kimdir? 15 Nisan 1977 de İstanbul da doğan Doğu Yücel, tiyatrosinema sanatçısı Erkan Yücel ile gazeteci-yazar Şükran Yücel in oğludur. İzmir Amerikan Koleji nde okudu ve okul dergisi Abaküs ün editörlüğünü yaptı. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisat bölümünden mezun olan Doğu Yücel in Rüya Çocuk, Hayalperest ve Ölü Sevgiliye Mektup isimli öyküleri 1997 Gençlik Kitabevi Öykü Yarışması nda başarı ödülü aldı da Nostromo Kısa Bilim Kurgu Hikâye Yarışması nda Ölümsüzlüğün Gıcık Sırrı isimli hikâyesiyle başarı ödülü kazandı. Bu hikâyeleri de kapsayan Düşler Kâbuslar ve Gelecek Masalları önce Çitlembik yayınları tarafından sonra ise Stüdyo İmge yayınları tarafından piyasaya çıktı. Öykülerinin yanı sıra kısa film senaryoları da bulunan Doğu Yücel, şu anda Blue Jean dergisinde müzik ve sinema yazıları yazmaktadır. Radikal, Kemancı-zine ve Altyazı gibi dergilerde de yazıları yayınlanmaktadır. Senaryosunu Yazdığı Filmler Küçük Kıyamet (Yön: Yağmur ve Durul Taylan, 2006) Okul (Yön: Yağmur ve Durul Taylan, 2003)