ÎMAN IN BİLİMSEL YORUMU. Pozitif Düşünce ya da Pozitif Dalgalar

Transkript

1 Pozitif Düşünce ya da Pozitif Dalgalar İslâm da Allah ın (CC ) birliğine ve O ndan başka tapacak olmadığına, Hz. Muhammed (SAV) in O nun kulu ve Resûlü olduğuna ve getirdiklerine kesin olarak inanmaya îman denir. Hiçbir engel yokken îmanlarını yalnız kalplerinde saklayanların ve onu açıklamayanların bu îmanlarının Allah (CC) katında kıymetlerinin olmayacağı Kitap ve Sünnet in birçok delilleriyle sâbittir. Bu nedenle bir Müslüman bir tehlike yo iken îmanını açığa vurmak zorundadır. İnsanlığın her gün her an müşâhede edilen bu gidişi, Allah ın (CC) Cehennem i insan ve cinlerle dolduracağım. 1 meâlindeki ilâhî sözünü ve Peygamberimiz (SAV) in Benim bildiğimi sizler bilseydiniz az güler, çok ağlardınız. hadîs-i şerifini hatırlattıkça, insanın dizlerinin bağı çözülmektedir. Hemen ardından Allah ın (CC) İnsanlar hüsrandadır. Ancak îman edenler, sâlih amel (işler) işleyenler ve birbirlerine Hak kı (hakkı, doğruyu) tavsiye edenler müstesnâ 2. şeklindeki kelâmı akla gelince de mü min olanlar biraz ferahlanmaktadır. Îmanî ve îtikâdî davranışlarla iyilikler ve iyi niyetli davranış ve kararlar pozitif düşüncelerin kaynaklarını meydana getirirler. İnkâr, küfür, ümitsizlik, tezat, şüphe, kuruntu, sapıklık, câhillik, eksik bilgi, fâsıklık, heveslere uyma, terbiyesizlik, nankörlük, ahlâksızlık, haddini bilmezlik ve tereddüde dayalı nankörümsü gerçek dışı ve yalancı davranışlarla şer, belâ ve kötü niyetler, negatif düşüncelerin kaynaklarını oluştururlar. Münâfık ve Kâfir ler 3, sağlanan kesin bilginin olgunluğundan, ahlâkî oluşundan ve Mutlak Gerçek e âit olmasından da şüpheye düşerler ya da bunları kabul etmezler. Kâfir, küfr kelimesinden gelir. Küfr, sözlükte nankör, örten, gizleyen anlamlarındadır. Dolayısıyla, münâfık ise, içi-dışı farklı olan ve gerçeği, doğruyu gizleyip örten demektir 4. Her bir insanın beyni, îmanî ve îtikâdî davranışlarla iyilikler ve iyi niyetli davranışların beyinde etkileyiş oranına bağlı olarak, her an pozitif ve negatif dalgalar yayımını sürdürür İnanmak için gerekli olan güç, beceri ve enerjiyi verir. J. Schwartz CC kısaltması, Celle Celâlühû - O nun şânı çok yücedir. demektir. 1 Hud Sûresi, âyet:119: Ancak Rab binin rahmetle yarlığadığı kimseler başka. Onun içindir ki, onları yarattı. Ve Rabbinin "Andolsun ki cehennemi cinlerden ve insanlardan tamamen dolduracağım" sözü böylece tamam oldu.. Secde Sûresi, âyet:13: Eğer biz dilemiş olsaydık her nefse hidâyetini verirdik. Fakat benden: "Bütün insanlar ve cinlerden cehennemi elbette dolduracağım." sözü hak olmuştur. 2 Asr Sûresi, âyet: Temiz, M., Mü min Ve Münâfık Müslümanlar, Alındığı İnternet Elektronik Adresi, MİN%20VE%20MÜNÂFIK%20MÜSLÜMANLAR.pdf YA DA MİN%20VE%20MÜNÂFIK%20MÜSLÜMANLAR.doc, En Son Erişim Târihi, Hamdi Yazır, E. M., Hak Dini Kur an Dili, Zaman, Cilit 1, Sayfa 158, Azim Dağıtım, Boyacıkapısı Sok., Akçay Palas Ap. No.23/2, Fatih-İstanbul. NOT: Bâzı makâleler, verilen İnternet Elektronik Adresi nde zamanla meydana gelebilecek değişikliler nedeniyle, görüntülenmeyebilirler. İstenilen makâlenin adı, eksiksiz olarak Google a ya da arama motoruna yazılırsa (kopyalanırsa), istenen makâleye kolayca ulaşılabilir. Hattâ makâlelerimde varsa, bir KONU yu merak edenler için, Google a ya da arama motoruna tırnak içinde, örneğin, prof. dr. mustafa temiz +KONU [eski makâleler için doç. dr. mustafa temiz +KONU ya da yrd. doç. dr. mustafa temiz +KONU] yazarak istenilen KONU hakkında kolayca bilgiye ulaşmak mümkündür.

2 2 Giriş Îman kelimesi, sözlükte emân kökünden türemiş, güven vermek, emin kılmak demektir. Dil geleneğinde ise, mutlak tasdik etmek anlamında kullanılır. Tasdik eden, gerçeği kabul etmiş, kendisini yalandan emin kılmış olur. Bu mânalar ışığında Arapça da îmanü, geçişli bir fiil olarak, ona inandı gibi bir anlama sâhiptir. Bir şeyi tasdik etmek ise, o şeyi doğru (gerçek) olarak almak demektir. Doğruluk, sıdk, kelimesi veyâ sözüyle gösterildiği için, îmanın da ilgilenilen şeyle münâsebeti, bu ölçüde çeşitli şekillerde ortaya çıkmaktadır. Hz. Ebû Bekir (RA Ω ) Efendimiz, Peygamber (SAV) Efendimiz in Mirâc tan getirdikleri hakkında O ne söylüyorsa, doğrudur, ben hepsine şeksiz, şüphesiz inanıyorum. Biçimindeki, şüphe götürmeyen, îmanından dolayı Allah (CC) ona doğruluk, gerçeklik-sıdk kelimesi ile ilgili olarak Sıddîk unvânını vermiştir. Sıddîk, doğruluğun en yüksek mertebesi olduğu gibi, bu sıfattaki bir insanın îmanı da en üstün mertebededir. Nitekim Hz. Ebû Bekir (RA) Efendimiz in îmanının, gelmiş geçmiş insanların îmanlarının toplamından daha büyük olduğunun söylenmesi, sıdk ile îman arasındaki ilişkiye en güzel bir örnek teşkil etmektedir. Bu şekildeki bir îman tanımında, tasdik edilen hususların gerçekliği söz konusudur. Başka bir deyimle, yapılan tasdik, gerçeklik üzerine kurulu ise, bu şerîatte kabul edilen bir îman olur; gerçekliğe uymayan tasdik ise, lügat anlamında bir îman olsa bile, gerçeklikle, kalpte (vicdanda) maydana gelen inanç üst üste örtüşmediği için, şerî bir îman sayılmaz. Son cümle biraz daha açılırsa, doğru (gerçek) olarak almak olan tasdik etmenin kaynağı, doğru sözde, doğru sözün kaynağı ise, hükmün olaya ya da olaya uygunluğundadır. Göz dış dünyâyı ve kalp iç dünyâyı izler. Zihin ile zihnin dışı (hâriç), başka bir ifâdeyle kalp ile göz, yâni doğruluk ve gerçeklik, bu karşılıklı iki taraf arasındaki doğruluk ve uygunluk ölçüsünde meydana gelir. Burada zihnin kalbe ya da doğruluğa; zihin dışının (hâriç) ise göz veyâ gerçekliğe karşı düştüğüne dikkat etmelidir. Sonuç olarak, meydana gelen olaya uygun olan veyâ olabilen zihin ve kalp doğru olarak, meydana gelen olaya uygun olmayan ya da olamayan zihin ve kalb yanlış olarak yorumlanır. Meselâ, bir insan bir çocuğun bir bisikleti alıp kaçtığını görse de, sorulduğunda olayı olduğu gibi anlatsa veyâ bisikleti bir yaşlının aldığını söylemiş olsa, bu durumda bunu söyleyen şâhidin kalbindeki bilgi ile gözünün gördüğü bilgi birinci durumda çakışmış, ikinci halde çakışmamış ve uygun düşmemiş olur. Çünkü bisikleti bir yaşlı değil bir çocuk alıp kaçmıştır. Başka bir ifâdeyle birinci önerme doğru yu; ikinci önerme yanlış ı anlatır. Buna göre, îman ve tasdik etmenin başlangıcı, bu doğruluk ve uygunluk ölçüsünü kabul ve îtiraf etmektir. Aynı olay insan rûhunda veyâ huzûrunda bizzat mevcut oluyorsa, buna görmeye âit tasdik denir. Meselâ, beş duyu veyâ akıl ile yapılan tasdik bu tip bir tasdiktir. Ω RA kısaltması, Radiyallâhü Anh - Allah ondan râzı olsun. demektir. SAV kısaltması, Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem - Allah O na salât etsin. demektir.

3 3 Olay insan ruhûnda veyâ huzûrunda bizzat mevcut değil de, hazır olan bir delil veyâ bir aracılık kanalıyla mevcut ise, bu tasdik etmeye gıyâbî tasdik ya da görmeden tasdik denir. Görünmeyen olaylar, benzerleri ve zıtları ile az çok karşılaştırılabiliyor ve sınırlanabiliyorsa bunlar, delîlin devamlılığı ve yansımasındaki zaman süresi ölçüsünde kısa veyâ detaylı, sınırlı ya da belirli olarak, insanda bir tasavvur doğurur. Ele alınan olay görünmeyen, benzersiz ve zıtsız bir olay ise, buna ilişkin tasdik, salt bir inanma ile olur ki, Allah a (CC) îman dendiğinde genel olarak ilk akla gelen budur. Tasdik Tasdik etmede üç mertebe vardır. İlmin hem başı ve hem de gâyesi olan îman salt îmandır. Bundaki sağlıklı bilme veyâ biliş, ilim ile kazanılan bilişten daha yüksek ve daha kuvvetlidir. Çünkü her tasavvura bağlı olan sınırlama birer delil olarak alınmayıp da, bizzat istenilen olarak alındığında, bu durum kesin bir bilgi engeli olabilir ve dolayısıyla bilinenin ötesinin inkârı söz konusu olur ki, bu durumdaki insan öteye geçemez, câhil kalır. Bununla berâber, öteye geçen böyle sonsuz bir îmana ancak Allah (CC) sâhiptir. Bu sûretle Allah a (CC) îman, görünenden görünmeyene doğru sonsuza kadar uzayıp gider. Tasdik etmede üç mertebe vardır: Kalp ile tasdik, dil ile tasdik, fiilî tasdiktir. Bir kimse, bir hükmün veyâ bir sözün ya da sözü söyleyenin doğruluğunu gönlünde îtiraf ve kabul ediyorsa, buna kalben veyâ kalbî tasdik denir. Bu sûretle kişi, bu hükmü veyâ sözü ya da sözü söyleyeni tasdik etmiş demektir. Dil ile tasdik şudur ki, bir kimse, bir hükmü veyâ sözü ya da bir durumu, kendisinden başka birine bildirebilecek veyâ duyurabilecek şekilde, bu böyledir tarzında dili ile söylemesidir. Buna dil ile tasdik denir. Dil ile tasdikte, söyleyenin söyledikleri kalbi ile birleşiyorsa, sözü söyleyen kişi kendisini doğruluyor ya da kendince doğru demektir. Bu, dil ile söyleyip kalp ile tasdiktir. Eğer sözü söylerken, söz sâhibinin kalbi ile dili başka başka ise, kalp ile dil birbirlerini yalanlar. Münâfık, ismini bu durum ve davranıştan alır. Fiilî tasdik, sözü söyleyenin sözün gereğini yerine getirmesidir. Bu da kalp ve dil ile tasdikten birine veyâ her ikisine birden yakın olup olmadığına göre derecelendirilir. Bu fiilî tasdik, kalp ile yapılan tasdik etmeye uygun düşmezse, buna gösteriş denir. Görüldüğü gibi, dil ve fiil ile yapılan tasdiklerin makbul olanları kalbî tasdikle birleşmiş olan tasdiklerdir. Şüphesiz bu tasnifler genel tasniflerdir. Dolayısıyla, din lisanındaki tasdik ile îmanın ele alınarak ayrıca incelenmesi şarttır. Bu tespitler genel hatları oluşturmaktadır.

4 4 İslâm daki Îman ve Gerçekliği Eğer göğsünde temiz bir vicdânın varsa, hayat dâimâ güzeldir E. Raupach Zihin ve zihin dışında görünen ve görünmeyen âlemlere âit olayların insanın beyninde uyandırdığı şuur ve îman kavramlarının genel olarak incelenmesi sonundaki tasniflerle İslâm daki îmanî mevzûların birebir çakışması elbette tasavvur edilemez. Bu sebepten, İslâm dinindeki îmanî mevzûların, ayrıca, tek tek incelenmesi zarûrîdir. Okuyucular takdir edeceklerdir ki, Âhiret açısından, asıl hayâtî olan da İslâm daki îmanî konulardır. Olaylar karşısında insanda beliren inkâr, tezat, şüphe, yalan ve tereddüt gibi olguların insanın itikat ve inanç yapısında derin etkiler meydana getirdiği açıktır. Akıllı bir insanın her şeyden evvel bunları öğrenmesi gerekir. Fakat ne yazık ki, insanların bugünkü bozuk yaşayış, meyil ve davranışları sonunda şekillenen karmakarışık ruh ve îtikâdî çelişkileri, denizin yüzücüyü sessizce içeri doğru çekmesi gibi, onları bu açıdan, acınacak sonuçlara doğru nasıl sessiz ve hızlı bir şekilde sürüklüyor bir bilseniz! İnsanlığın her gün her an müşâhede edilen bu gidişi, Allah ın (CC) Cehennem i insan ve cinlerle dolduracağım. 5 meâlindeki ilâhî sözünü ve Peygamberimiz (SAV) in Benim bildiğimi sizler bilseydiniz az güler, çok ağlardınız. hadîs-i şerifini hatırlattıkça, insanın dizlerinin bağı çözülmektedir. Hemen ardından Allah ın (CC) İnsanlar hüsrandadır. Ancak îman edenler, sâlih amel (işler) işleyenler ve birbirlerine Hak kı (hakkı, doğruyu) tavsiye edenler müstesnâ 6. şeklindeki kelâmı akla gelince de mü min olanlar biraz ferahlanmaktadır. Bu yüzden, bu ve buna benzer yazılarla meşgûliyetim, karınca kararınca bir insanlık görevini yerine getirme husûsunda, ilâhî emir gereği, bilindiği kadarıyla birbirlerine Hak kı (hakkı, doğruyu) tavsiye edenler den olabilmek için, doğruların anlatılmasına karar vermemden kaynaklanıyor. Bu meşgûliyet, insanı dâimâ uyanık ve şuurlu tutan bir meşgûliyet olması yanında ayrıca, Elmalılı nın, Allah ın (CC) nimetlerinin tek tek ve detaylı olarak sayılıp zikredilmesinin Allah a (CC) karşı bir şükür olduğunu söylemesinin ne kadar güzel sonuçlar doğuran bir meşgûliyet olduğunu göstermesi bakımından da, ne kadar mutluluk vericidir! Her şeyden evvel dindeki îmanla sözlükteki îman farklıdır 7. Dindeki îmana şer i îman da denir. Kendisine inanılacak olan şey bakımından, şer i îman özeldir: 5 Hud Sûresi, âyet:119: Ancak Rab binin rahmetle yarlığadığı kimseler başka. Onun içindir ki, onları yarattı. Ve Rabbinin "Andolsun ki cehennemi cinlerden ve insanlardan tamamen dolduracağım" sözü böylece tamam oldu.. Secde Sûresi, âyet:13: Eğer biz dilemiş olsaydık her nefse hidâyetini verirdik. Fakat benden: "Bütün insanlar ve cinlerden cehennemi elbette dolduracağım." sözü hak olmuştur. 6 Asr Sûresi, âyet: Temiz, M., Îmanın Bilimsel, Mantıksal Formülü Ve Adâlet, Alındığı İnternet Elektronik Adresi, pdf YA DA ET.doc YA DA

5 5 İslâm da Allah ın (CC) birliğine ve O ndan başka tapacak olmadığına, Hz. Muhammed (SAV) in O nun kulu ve Resûlü olduğuna ve getirdiklerine kesin olarak inanmaya îman denir. Bu, îmanın kısa târifidir. Bunu inanarak söyleyen bir gayrı Müslim Müslüman olur. Fakat gerektiğinde bunu daha da genişletmek mümkündür ki, Müslümanlığı bu kısa îmanla kabul edenler bundan sonra detayına girmelidirler ve gireceklerdir de... Dikkat edilirse, îmanın bu tanımı sözlük anlamından çok farklıdır. Buna îmanın ilim sözünde (ıstılâhta) mânası denir. Yâni, genel olarak kelimelerin sözlük mânaları ile uygulamadaki mânaları birbirinden çok farklı olabilmektedir. Burada hemen şunu da vurgulamak gerekir ki, İslâm dinine girmek bu kadar basittir ve kolaydır. Asıl olan bundan sonra İslâm ın yaşanması ve bu yaşamda îmanın korunmasıdır. Sözlük anlamındaki îmanın ilgi sahâsı şer i sahâdan daha geniştir. Sözlük anlamındaki îman, gerçeği ve yanlışı, doğruyu ve doğru olmayanı içerdiği gibi, gereksiz ayrıntıları da içine alır. Sözlük açısından îman denilebilecek birçok tasdikler vardır ki, onlar İslâm dini açısından (şer i bakımdan) tam küfür sayılır. Meselâ, şirke inanmak, şeytanî sözlere ve onların doğruluğuna, küfrün, zulmün hayır, zinânın, fuhşun, hırsızlığın, haksız yere adam öldürmenin, insanlara saldırmanın helâl olduğuna inanmak, sözlük açısından birer inanma ve îmandır fakat İslâm dininde birer küfürdürler. Meselâ, Bugünkü 21. yüzyılda ve uzay çağında fâiz haram mı olur? diyerek, ona haram diyenleri kınayanların içinde bulundukları bu inanma (îman) durumlarıyla, fâizin şimdi de haram olduğunu söyleyen mü minlerin inanma (îman) durumlarını bir kıyaslayınız. Sonuçta her iki tarafın inanç durumlarını temsil eden îman kelimesinin sözlük anlamı ile şer i anlamı arasındaki fark ortaya çıkar. Fâiz örneğindeki duruma dışarıdan bakıldığında, her iki taraf da karşılıklı olarak, fâizin alınıp alınmaması husûsunda, fiîliyatın zıtlarına inanmaktadırlar. Hâlbuki bu zıtlardan bir tânesi, gerçeklik açısından doğru; diğeri ise yanlıştır. Buna göre, olayların gerçek yönlerine ilişkin olan inanmalar, şer i îman sınıfındandırlar. Fakat olayların yanlış yönlerine ilişkin olan inanmalar, sözlük anlamında birer îman olmakla birlikte, şer i îman değildirler. Demek ki, şer i îmanda, gerçekliğe uygunluk vardır. Bunu biraz daha açabiliriz: İslâm da bir mümin domuz eti yemenin haram olduğuna inanır. Çünkü o bilir ki, bu her şeyin iç yüzünü daha iyi bilen Allah ın (CC) emridir. O nun bu emri bir hikmeti gereğidir ve O nun şâhitliğine dayanır. Gerçekten, bugün tıbbın da dediği gibi, domuz eti insan sıhhatine zararlıdır, döllenme hücrelerindeki E vitaminini yok ettiğinden, insanın kısırlaşmasına sebep olur. Demek ki, Allah ın (CC) onu yasaklamasının hikmeti bu imiş ve bu işin gerçekliğidir. Dolayısıyla, domuz eti yemenin haram olmasına inanmak onun gerçekliği ile çakışmaktadır. Bu bir gerçekliktir, kesin bilgi demektir. ÂLET.pdf YA DA En Son Erişim Târihi:

6 6 Bu gerçeklik karşısında, yine de domuz eti haram değildir diyenin ve buna inananın îmanı, görüldüğü gibi, bu gerçeklik ve kesin bilgi ile örtüşmez. Demek oluyor ki, bu ikinci îman lügat anlamında bir inanma olduğu halde, bu gerçeklik ve kesin bilgi ile çakışmadığı için, ilmî ve dinî anlamda bir îman değildir. Bu yüzden, domuz eti haram değildir diyenlerin bu inançları domuz eti haramdır doğru sözünün kaynağı ile yâni, olay ile uygun düşmemektedir. Burada olay, domuz etinin Allah ın (CC) hikmeti gereği domuz etini yasaklamasıdır. Bu yasaklamadaki bilinen hikmet ise, bugün tıbbın da söylediği gibi, domuz etinin sağlığa zararlı olmasıdır. Belki, şimdilik, bilinmeyen çok daha olumsuz başka zararlar da olabilir. Görüldüğü gibi, İslam da makbul olan îman, esasta Allah ın (CC) şahitliğiyle örtüşen îmandır. Dolayısıyla, Allah ın (CC) şâhitliğine dayanmadan kimse kendine bile şâhitlik yapamaz. Allah ın (CC) şâhitliği, O nun lütfettiği kesin ilimle ortaya çıkar. Sözlük açısından îmanın bâzı kısımları daha vardır ki, dinî açıdan küfür sayılmamakla berâber, inanmak zorunluluğu da yoktur. Diğer bâzı kısımlarının hangilerinin mubah, hangilerinin güzel (mendub), hangilerinin günah olduklarının açıklanmaları fıkıh kitaplarının konularını meydana getirmektedir. Teşbihte hatâ yoktur sözüne dayanarak bir benzetme yapmak mümkündür: Sözlük anlamındaki îmanın nûrunu, bilenler için söylüyorum, uzayın her tarafına aynı şiddette güç veren nokta tipi bir antenin ışıma (radyasyon) desenine benzetebiliriz. Bu desen küre şeklinde olup yaydığı güç, 360 dereceye bölünürse, her bir dereceye düşen güç aynı değerdedir. Uygulamada bu makbul bir anten değildir. Bunun için antenin gücünün haberin gönderileceği tarafa doğru yönlendirilmesi gerekir. Böyle bir anten için yönlendiricilik târifi vardır. Yönlendirilmiş bir antende antenin gücü 360 derecede değil, fakat yönlendiği tarafta belli bir açı içinde toplanır. Meselâ, yukarıda sözü geçen nokta tipi bir antenin gücünde olan bir anten, 10 derecelik bir açıyla belli bir doğrultuda (meselâ, doğu istikâmetinde) yönlendirilmiş ise, antenin gücü 10 dereceye bölünür. Elde edilen değer, nokta antene göre 36 kat daha büyük çıkar. Fakat bu anten, Batı, Güney ve Kuzey gibi diğer yönlerde ışıma (nûr) vermez, ışımasını sâdece 10 derecelik bir açı içinde doğu yönünde yapar. Yönlendirilmiş bir antenin ışıması, kabaca da olsa, lazer ışığı gibi, yönlü bir ışımadır. Antenin belli bir doğrultudaki ışıması ne kadar küçük bir açı içinde yapılırsa (yönlendiriciliği artırılırsa), kabaca bir deyimle, lazer ışığındaki özelliğe o derece yaklaşır, dolayısıyla, istenilen yöndeki mesaj iletimi çok daha küçük bir güç ile mümkün olur. Bu temsilden şu sonucu çıkarmak mümkündür. Temsilde hatâ olmayacağı kabûlüyle, sözlük anlamındaki îmanı nokta antenin benzeri, şer i îmanı yönlendirilmiş antenin benzeri olarak düşünebiliriz. Buna göre, şer i îman, hedefe yönlenmiş olup nûru güçlü ve tektir, ulaştırıcıdır.

7 7 Yönlenmiş antene göre, doğru ve yanlış her şeye inanmayı (ya da inanmamayı) temsil eden yönlenmemiş antenler ise çok yönlü olup, sözlük anlamındaki îmanı da temsil etmektedirler. Bunlar nûrsuzdur, güçsüzdür ve ulaştırıcı değildir. Bu antenler, bir sivrisineğin bile misal verebileceğini söyleyen Allah ın (CC) sonsuz yolları arasında, hakkın ve doğrunun bir ve hedefe ulaştırıcı tek yolu yanında; bâtıl ve yanlışın birden fazla ve hedefe ulaşmada zayıf ve güçsüz olduğunun açıklanması husûsunda, somut bir benzetme sayılabilir. Antenin gücü, taşıyıcı frekansı ve yönlendiriciliği ne kadar büyük olursa, uzak mesâfelere mesajın iletimi o kadar kolay ve sağlıklı olur. Hele hele çok güçsüz ve çok düşük frekanslarda haberleşme durabilir. İbâdet yapmak, İslam şuurunu canlı tutmak ve bunları birer ibâdet sayma niyetini taşımak îmanlı olmanın bir sonucudur. Namaz kılmak ve Kur an okumak ve duâ yapmak gibi, türlü ibâdet hâllerinde insanın içinde bulunduğu ibâdet, şuur ve niyeti, sırasıyla, antenin gücü, frekansı ve yönlendiriciliği gibidir. Bunu biraz daha açarsak, namaz kılmak ve Kur an okumak ve duâ yapmak antenin gücü, ibâdet şuuru, antenin frekansı ve üçüncü olarak ibâdet niyeti, antenin yönlendiriciliği gibidir. İbâdet hâlinde şuur ve niyet yoksa bu durum, gücü olsa bile, antenin frekansının düşüklüğüne ve yönlendiriliciliğinin olmamasına benzer. Düşük frekanslı ve yönlendiriciliği olmayan anten ile haber iletilemez. Haberin uzaklara iletilebilmesi için, antenin güçlü, frekansı ve yönlendiriliciliği yüksek olmalıdır. Demek oluyor ki, kuvvetli bir İslâm îmanıyla yapılan bir ibâdet ile Yaratıcı ile sağlanan mânevî iletişim, güçlü bir anten ile yapılan bir haberleşmeye benzer. Tersinden düşünmek gerekirse, gücü yeterli olduğu halde frekansı düşük ve yönlendiriciliği küçük bir anten, aynen ibâdet hâlinde şuur ve niyetin olmamasına benzer. Yâni, şuursuz ve niyetsiz îbâdet bir îman zâfiyetidir. Böyle bir îbâdet makbul değildir. Sonuç olarak, sözlük anlamındaki îmanın bir kısmı hak ve hayır; bir kısmı, şer, kötü ve küfür; bir kısmı da zevk, saçma ve lüzumsuz olabilir. Hak ve hayır olanları, şer i îmanın aynıdır ya da kapsamı içindeki ayrıntısıdırlar. Çünkü Elmalılı nın dediği gibi, şer i îman, şimdiki hâlin arkasında veyâ gizliliğinde (bâtınında) görünmeyen (kaybolan) hak ve hayrın anahtar ve ölçüsünü veren ve tek ve doğru bir yol tâkip eden esasların tümünü teşkil eder. Bunun için, esas mesele (bütün iş), hak ve hayırdan daha önce, bunların (bu meselelerin) esas ve ölçülerinde bulunmaktadır. Dolayısıyla, İslâm ın îmana âit esasları, bu anahtar ve ölçüyü vermektedir. Doğruluk ve doğru yolda yürümek (hidâyet) de onu tâkip edenlere tahsis edilmiştir. Böylece, geleceğin anahtarı, Elmalı nın deyimiyle, şimdiki görmede, şimdiye âit görmenin anahtarı, onun şimdiki gaybı ile geçmişteki gaybında ve hepsinin anahtarı da Allah ın (CC) katındadır.

8 8 Gaybın 8 anahtarı O nun katındadır, onları O ndan başkası bilemez 9. Görünen Dünyâ da olup bitenlerle görünmeyenler arasında ilişki kurarak, cereyan eden maddî ve mânevî, îmanî ve fiilî her türlü olaylar hakkında Allah ın (CC) murat ettiği doğrularla yanlışların akıl ve gönül süzgecinden geçirilerek anlaşılması, ancak ilim vâsıtasıyla mümkün olabilmektedir. Bu, kılavuzsuz olanların başaracağı bir işin olmamamı gibi, açıktır. Bunun için Allah (CC), murâdını Kur an da bildirmiş ve bunları hadîs-i şeriflerde Peygamber inin diliyle anlaşılır şekilde açıklamıştır. Bunlar, İslâm âlimleri vâsıtasıyla, paket paket hazırlanarak servise hazır hâlde, âdetâ yutulur birer lokma hâline getirilmiştir. Artık bu lokmaları da yemesini bilemeyenlere ne demeli bilemiyorum? Allah (CC), İsrâ Sûresi nin 15. âyetinde, Kim doğru yola gelirse sırf kendi iyiliği için gelir. Kim de saparsa ancak kendi aleyhine sapar. Hiçbir günahkâr başkasının günah yükünü çekmez. Biz bir Peygamber göndermedikçe, hiç kimseye azap edecek değiliz. demektedir. Buradan, Kur an ve Sünnet e uyarak İslâm Nimeti nden Müslüman ilim adamlarınca derlenen lokmaların lezzetlerinden nasiplerini almayanların birer azâba uğratılacakları açık olarak anlaşılıyor. Ölüm gibi, kimsenin inkâr edemeyeceği bir gerçek karşısında bile, akıl ve gönüllerini kısa devre ederek, sırf nefislerinin peşinde koşanların, Secde Sûresi nin 13. âyetinin belirttiği Eğer biz dilemiş olsaydık her nefse hidâyetini verirdik. Fakat benden, "Bütün insanlar ve cinlerden Cehennem i elbette dolduracağım." sözü hak olmuştur. 10 beyânındaki muameleye mâruz kalacak insanların içinde olacaklarından korkulur. Çünkü şu imtihan dünyâsında, hiç olmazsa, Hiçbir şeye cüret etmeyenin hiç şeyi ümit etmeye hakkı yoktur. sözüne îtiraz edecek bir kimsenin çıkmayacağını zannediyorum. Îman Târifleri Mezhepler açısından îmana gelince, burada da görüşler farklı farklıdır. Hâricîler ve Mu tezile mezhebine mensup olanlara göre, şer i îman, hem kalbin, hem dilin ve hem de uzuvların fiilidir. Bunlara göre, îman sâhibi olmak için dil ile söyleyip kalp ile tasdik ettikten başka ameli (ibâdetleri) de yapmak gerekir. Hâricîler, bunlardan birisinin noksan olduğu kişiye kâfir derler. Mu tezile mezhebine göre bu insanlar, mümin ile kâfir arası fâsıklardır. Bunlar îman târifinin bir ucundaki aşırı iki mezhebi oluşturuyor. 8 Temiz, M., Gayb Âlemleri, Alındığı İnternet Elektronik Adresi, YA DA YA DA YA DA En Son Erişim Târihi, Enam Sûresi, Âyet 59: Gaybın anahtarları O'nun katındadır, onları O'ndan başkası bilmez, karada ve denizde olanları O bilir ve bir yaprak düşmez ki, onu O bilmesin; ne toprağın karanlıklarında bir tâne, ne de kuru ve yaş hiçbir şey yoktur ki, o herşeyi açıklayan Kitap'ta bulunmasın. 10 Secde Sûresi, âyet 13.

9 9 Şâfiî mezhebi de îmanı bu üç unsur ile târif eder fakat amel etmeyenin kâfir olduğunu söylemezler. Bunların îman târifi îmanın aslı değil, fakat kemâlidir. Bunlar dışında îman târifinin diğer bir ucunda aşırı iki mezhep daha vardır: Kerrâmiye mezhebi, şer i îmanın sâdece dil ile gerçekleştiğini kabul etmişlerdir. Eş âri mezhebi ise, şer i îmanın sâdece kalp ile gerçekleştiğini söyler. Bu aşırı mezheplerin dışında orta yolu tâkip eden mezhep Hanefî Mezhebi dir. Memleketimizdeki Müslümanların çoğunluğun mezhep imâmı olan Îmâm-ı Âzam Ebû Hanife ye göre, îman, kalbin ve dilin fiillerinin toplamıdır. Bununla berâber, bunların her ikisi de aynı seviyede temel değildir. Hanefî ye göre kalbe âit sorumluluk, hiçbir özür kabul etmez. Bu şart, îmanın gerek şartıdır, yok olduğunda küfür vukû bulur. Ayrıca, dil ile ikrar da esastır. Ama ölüme zorlayan bir zarûret ve özür karşısında bunun zorunluluğu düşer. O zaman sâdece kalbî îman yeterli olur. Zarûret ve zorlama ortadan kalktığında ya da yok iken, gücü yettiği halde dil ile ikrârı terk eden Allah (CC) katında da kâfir olur. Bununla berâber, cemaatle namaz kılmak gibi, dinin esaslarından olan bâzı ameller de dil ile ikrar yerine geçmektedir. Bu esaslar dâhilinde Ebû Hanife ye göre, tasdik husûsunda insanlar, üç sınıfa ayrılır. Birinci sınıfa girenler, Allah ı (CC) ve Allah tan (CC) geleni hem kalbi ve hem de diliyle tasdik ederler ki, bunlara Mü'min denir. İkinci sınıfa girenler, Allah ı (CC) ve Allah tan (CC) geleni, dilleriyle söyleseler bile, kalpleriyle yalanlarlar ki, bunlara Münâfık adı verilir. Münâfıklar insanlar nazârında Mümin, Allah (CC) nazârında Kâfir dirler. Üçüncü sınıfa girenler, zarûret hâlinde kendilerini sakladıkları için, Allah ı (CC) ve Allah tan (CC) gelenleri dilleriyle yalanladıkları halde, kalpleriyle tasdik ederler ki, bunlar insanlar nazârında Kâfir, fakat Allah (CC) nazârında Mümin dirler. Hiçbir engel yokken îmanlarını yalnız kalplerinde saklayanların ve onu açıklamayanların bu îmanlarının Allah (CC) katında kıymetlerinin olmayacağı Kitap ve Sünnet in birçok delilleriyle sâbittir. Bu nedenle bir Müslüman bir tehlike yo iken îmanını açığa vurmak zorundadır. Sözlük açısından, İslâm ile îman arasında fark yoktur. Fakat dinde İslâm sız îman ve îmansız İslâm olmaz. Bunlar yâni İslâm ve îman, bir kabın iç ve dış yüzü ya da et-kemik gibi veyâ paranın yazı-tura yüzleri gibi birbirinden ayrılmazlar. İslâm, sâdece bir îman meselesi olmayıp îman ve amellerin toplamıdır. Îman, amel demek değildir. Amelin farz oluşuna îman etmekle, o ameli yapmak farklı şeylerdir. Müslüman olan, amel ettiği için Mü min değil, îman ettiği için amel edecektir. Bu esasların ışığı altında bir kimse ameli küçümsemeden kıymetini takdir ettiği halde yapmıyorsa, o kişi kâfir olmaz ama günahkâr olur.

10 10 E. Raupach, yukarıda Eğer göğsünde temiz bir vicdânın varsa hayat dâimâ güzeldir diyor. E. Raupach a göre, temiz bir vicdanla güzel bir hayat elde edilebiliyorsa, bu da güzeldir ama Âhireti ne yapacağız? Eğer, göğsünde îman, işinde sâlih amel varsa, bu ondan daha güzeldir. Çünkü o zaman Âhiret de güzel olur. Îmanın Gücü Bir şeyin imkânsız olduğuna inanırsanız, aklınız bunun neden imkânsız olduğunu size ispatlamak üzere çalışmaya başlar. Ama bir şeyi yapabileceğinize inandığınızda, gerçekten inandığınızda, aklınız yapmak üzere çözümler bulma konusunda size yardım etmek için çalışmaya başlar. Dr. David J. Schwartz İslâm da îmanın esâsı, kalpte ve vicdanda oluşan ve dil ile ifâde edilen inancın olaylarla örtüşmesine dayanmaktadır. Böyle bir îmanın insana verdiği gücü, her insan anlayamaz. Nitekim Elmalılı nın bildirdiğine göre, İtalyan târihçi Kaytano bakınız ne demiştir: "Muhammed hiçbir zorluk karşısında yılmamış, hiç ümitsizliğe düşmemiş, kanaati asla sarsılmamıştır. Onda kendine öyle bir güvenme vardır ki, bunun sırrı anlaşılamamış ve kendisiyle berâber gömülüp gitmiştir 11. Batılı larda İslâm daki gibi bir îman târifi olmadığı için onlar her şeyin maddî bir açıklamasını yapmaya çalışırlar. Maddî açıdan açıklanamayan bir olaya elbette sır demekten başka bir yolları yoktur. Kaytano nun sır olarak kabul ettiği bu güçlü îmanı Elmalılı bakınız nasıl açıklıyor: Bu sır, onun kendine güveninin sırrı değil, Hak'ka, Allah'a güveninin sırrıdır ki, o da nebîlik ve Resullüğü ve Allah'ın emir ve şâhitliği ile peygamberliğine olan kesin bilgisi ve dâvasındaki doğruluk ve sadâkatinin delîlidir. Resûllullah, hiçbir zaman nefsine güvenmemiş, dâimâ ve dâimâ Allah'a ve Allah'ın tebliğlerine dayanmış ve güvenmiştir 12. Çünkü o her zaman Allah'a (CC) ve O nun şâhitliğine inanmıştır. Bu nedenle, doğru olduğu söylenen bir kimsenin doğruluğundan emin olabilmek için onun nefsine, inancına değil, hakka (gerçeğe) bağlanmış olmasına ve gerçeği temsil etmiş bulunmasına bakılır. Allah'a (CC) bağlanan böyle bir kimsenin doğruluğu, nefsine, inancına bağlılığı Allah'a (CC) bağlılığının arkasından kendiliğinden gelir. Münâfık ve Kâfirliğin Mâhiyeti İnanmamak olumsuz bir güçtür. Akıl inanmadığında veyâ tereddüde düştüğünde bu inançsızlığı destekleyici sebepleri üretmeye başlar. 11 Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Kuran'i Kerim Tefsîri, (Enam Sûresi), Alındığı İnternet Elektronik Adresi, En Son Erişim Târihi, Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Kuran'i Kerim Tefsîri, (Enam Sûresi), Alındığı İnternet Elektronik Adresi, En Son Erişim Târihi,

11 11 J. Schwartz Münâfık ve Kâfir ler 13, sağlanan kesin bilginin olgunluğundan, ahlâkî oluşundan ve Mutlak Gerçek e âit olmasından da şüpheye düşerler ya da bunları kabul etmezler. Kâfir, küfr kelimesinden gelir. Küfr, sözlükte nankör, örten, gizleyen anlamlarındadır. Dolayısıyla, münâfık ise, içi-dışı farklı olan ve gerçeği, doğruyu gizleyip örten demektir 14. Kur an da münâfıkların Cehennem in en derin yerinde olacakları bildirilmektedir 15. Çünkü bunlar dıştan insanlar nazârında Müslüman gözüktükleri için, müminleri arkadan vurmakta, bu yüzden daha tehlikeli ve zararlı olmaktadırlar. İnsanın beyninden yayılan ve küfre dayanan bilimsel anlamda negatif dalgalardan oluşur. Beyinden Yayımlanan Dalgaların Mâhiyeti Bütün insanların beyin yapıları, Allah ın (CC) dilemesiyle, genel anlamda O nun Er-rahmân ism-i şerifinin tecellisi gereği ve doğru kabul ettiği hüküm ve gerçeklere uygun olarak, hemen herkes için belli bir düzen ve donanımda yaratılmıştır. Şer i olarak Allah (CC) tarafından bildirilen bu doğru hüküm ve gerçeklere uygun şekilde insan beyninde uyandırılan algıların (idraklerin) sebep olduğu kimyâsal ve elektriksel uyarımlar sonunda bütün vücûdu etkisi altına alan düşünceye, bugünkü bilimin verilerine göre Pozitif Düşünce-Pozitif Dalgalar denir. Mubahlar ve şer i hükümler dışında kalan hüküm ve davranış ve olayların sebep olduğu kimyâsal ve elektriksel uyarımlar sonunda bütün vücûdu etkisi altına alan düşünceye ise, Negatif Düşünce adı verilir. Pozitif ve negatif düşüncelere bağlı olarak beyinde üretilen dalgalar da yine ayni isimlerle adlandırılırlar. Elmalılı, şerî hükümlerin, iyilikler sınıfından, şerî hükümlerden olmayanların ya da derecesine göre tasvip görmeyen hükümlerin şer ve belâ sınıfından olduğunu söylemektedir. Günümüz terimleriyle bunlar aslında sırasıyla Pozitif Düşünce ve Negatif Düşünce demektir 16. Demek oluyor ki: 13 Temiz, M., Mü min Ve Münâfık Müslümanlar, Alındığı İnternet Elektronik Adresi, MİN%20VE%20MÜNÂFIK%20MÜSLÜMANLAR.pdf YA DA MİN%20VE%20MÜNÂFIK%20MÜSLÜMANLAR.doc, En Son Erişim Târihi, Hamdi Yazır, E. M., Hak Dini Kur an Dili, Zaman, Cilit 1, Sayfa 158, Azim Dağıtım, Boyacıkapısı Sok., Akçay Palas Ap. No.23/2, Fatih-İstanbul. 15 Temiz, M., Târihî Münâfıklar, Alındığı İnternet Elektronik Adresi, YA DA En Son Erişim Târihi, Temiz, M., Olumlu Olumsuz Dalgalar ve Mutluluk, Alındığı İnternet Elektronik Adresi, En Son Erişim Târihi:

12 12 Îmanî ve îtikâdî davranışlarla iyilikler ve iyi niyetli davranış ve kararlar pozitif düşüncelerin kaynaklarını meydana getirirler. İnkâr, küfür, ümitsizlik, tezat, şüphe, kuruntu, sapıklık, câhillik, eksik bilgi, fâsıklık, heveslere uyma, terbiyesizlik, nankörlük, ahlâksızlık, haddini bilmezlik ve tereddüde dayalı nankörümsü gerçek dışı ve yalancı davranışlarla şer, belâ ve kötü niyetler, negatif düşüncelerin kaynaklarını oluştururlar. Her bir insanın beyni, îmanî ve îtikâdî davranışlarla iyilikler ve iyi niyetli davranışların beyinde etkileyiş oranına bağlı olarak, her an pozitif ve negatif dalgalar yayımını sürdürür. Bu dalgalar, beyinden başlayarak uzaya ve bütün vücûdun en ince noktalarına kadar yayılırlar; özellikle vücûdun en ince zerresinden en büyük organına varıncaya kadar her şeye etki ederler. Bu dalgalar, nazar oloyı nda olduğu gibi, genel anlamda başkalarına da etki ederler. Etkinin derecesi, düşünceleri tetikleyen söz, fikir ve ifâdelerin şer i ve şer i olmayışına bağlı olarak, az veyâ çok olur. Meselâ, helâl sayılan iyiliklerin sebep olduğu pozitif düşünceler veyâ bunlara ilişkin pozitif beyin dalgaları, sünnet sayılan iyiliklerin sebep olduğu pozitif düşüncelere veyâ bunlara ilişkin pozitif beyin dalgalarına göre daha şiddetli olacak demektir. Benzer şekilde, haram sayılan kötülüklerin sebep olduğu negatif düşünceler veyâ bunlara ilişkin negatif beyin dalgaları, mekruh sayılan kötülüklerin sebep olduğu negatif düşüncelere veyâ bunlara ilişkin negatif beyin dalgalarına göre daha şiddetli olacak demektir. Bu yüzden, hasetçilerin, sihirbazların ve nazarcıların saldıkları dalgaların hasarları da çok şiddetli olur.