İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER CONTEMPORARY ART GUESTS OF İSTANBUL

Transkript

1

2

3

4 SAYI / ISSUE 10 EKIM - KASIM - ARALIK / OCTOBER - NOVEMBER - DECEMBER 2010 BU BIR SÜRELİ YAYINDIR / THIS IS A PERIODICAL JOURNAL YÖNETİM / ADMINISTRATION İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür A.Ş. Adına Sahibi Publisher on Behalf of İstanbul Metropolitan Municipality Culture Co. Ahmet SELAMET Genel Yayın Yönetmeni / Publishing Director Nevzat BAYHAN Yayın Danışma Kurulu / Publishing Advisor Board Prof. Dr. Halil İNALCIK, Prof. Dr. Semavi EYİCE, Prof. Dr. İlber ORTAYLI, Prof. Dr. İskender PALA, Ahmet Faruk YANARDAĞ, Doç. Dr. Haluk DURSUN Yayın Koordinatörü / Administrative Coordinator Hasan IŞIK YAYIN / PUBLISHING Sorumlu Yazı İşleri Müdürü / Writing Responsible Alper ÇEKER Yayın Kurulu / Publishing Board Yusuf ÇAĞLAR, İrfan DAĞDELEN, Salih DOĞAN, İhsan KABİL, Mehmet MAZAK, Metin ÖZTÜRK, Hüseyin SORGUN, M. Lütfi ŞEN, Ömer Faruk ŞERİFOĞLU, Müjdat ULUÇAM, Altay ÜNALTAY, İbrahim Hakkı YİĞİT Sanat Yönetmeni / Art Director Aydın SÜLEYMAN Grafik Tasarım / Graphic Design Şükran KUMRAL Fotoğraflar / Photograph Alp ESİN, Ali KONYALI Reklam Koordinatörü / Advertising Coordinator Sedef TARHAN Rezervasyon / İngilizce Çeviri / Translation Zeynep KANDUR Halkla İlişkiler / Public Relation Betül EREN 1453@1453.cc YAPIM / PRODUCTION KÜLTÜR A.Ş. Baskı - Cilt / Printing FSF Print House Renk Ayrımı / CTP Beyaz Düş Matbaacılık Dergide yayımlanan yazı, fotoğraf, çizim ve planlardan yasal olarak eser sahipleri sorumludur. Yazılardan kaynak belirterek tam veya özet alıntı yapılabilir. Fotoğraflar izinsiz kullanılamaz. Writers are legally responsible for their articles, photographs are to be used upon permisson, drawings and plans. Articles can be quated completely or as summery by indicating references. Photographs to be used are up on permission. İSTANBUL BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ KÜLTÜR A.Ş. YAYINLARI İSTANBUL METROPOLITAN MUNICIPALITY CULTURE CO. PUBLICATIONS İstanbul Kültür ve Sanat Ürünleri Tic. A.Ş. Maltepe Mahallesi Topkapı Kültür Parkı Osmanlı Evleri Topkapı - Zeytinburnu / İSTANBUL / TURKEY 9 İSTANBUL UN YÜKSELEN YILDIZI GÜNCEL SANAT THE RISING STAR OF İSTANBUL ACTUAL ART Sami SOYKAN DARÜLFÜNUN MUALLİMİ OLARAK MEHMET ÂKİF MEHMET ÂKİF AS AN INSTRUCTOR AT THE İSTANBUL UNIVERSITY Yusuf ÇAĞLAR ŞİMONOSEKİ BELEDİYE BAŞKANI İLE SÖYLEŞİ INTEVIEW WITH MAYOR OF SHIMONOSEKI İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER CONTEMPORARY ART GUESTS OF İSTANBUL Beral MADRA 21 İSTANBUL UN 10 RESMİ, 10 RESSAMI THE TEN BEST PAINTINGS AND ARTISTS FROM ISTANBUL Ömer Faruk ŞERİFOĞLU 37 MUSTAFA SÜZER Öncüler daima eleştirilir. MUSTAFA SÜZER The avant-gardes are always criticized. Söyleşi - Intervıew by: Hüseyin SORGUN 53

5 BİR JAPON UN GÖZÜNDEN İSTANBUL İZLENİMLERİ IMPRESSIONS OF İSTANBUL FROM THE VIEW OF A JAPANESE Ayumi TAKANO 57 EDİRNEKAPI DA MİHRÜMÂH SULTAN CÂMİİ THE MİHRÜMÂH SULTAN MOSQUE AT EDİRNEKAPI Prof. Abdullah UÇMAN 61 İSTANBUL DA ÖĞRETMEN OKULLARI Fransız İhtilalı: Yeni eğitim ve yeni öğretmen TEACHER TRAINING SCHOOLS IN İSTANBUL French Revolution: New Education, New Teachers Prof. Dr. Cemil ÖZTÜRK İSTANBUL DAN DÜNYAYA DÜNYADAN İSTANBUL A DOĞANÇAY DOĞANÇAY: FROM İSTANBUL TO THE WORLD, FROM THE WORLD TO İSTANBUL M. Lütfi ŞEN 83 OSMANLI DEVLETİNDE FUARCILIK FAIR ORGANIZATION IN THE OTTOMAN EMPIRE Mehmet MAZAK 89 KİTAP FUARI DEYİNCE AKLA GELEN WHAT COMES TO MIND WHEN WE HEAR BOOK FAIR Metin CELÂL OSMANLI İMPARATORLUĞU NUN MODERN AVRUPA NIN OLUŞMASINDAKİ ROLÜ THE ROLE OF THE OTTOMAN EMPIRE IN THE FORMATION OF MODERN EUROPE Erhan AFYONCU 93 ERKAN OĞUR: Müzik, ekmek ve su kadar doğaldı. ERKAN OĞUR: Music was natural like bread and water. Söyleşen - Intervıew by: Hasan IŞIK 101 METİN ERKSAN FİLMLERİNDE İSTANBUL İSTANBUL IN METİN ERKSAN MOVIES Celil CİVAN 109 TÜRKİYE DİYANET VAKFI İSLÂM ANSİKLOPEDİSİ THE ENCYCLOPEDIA OF ISLAM OF THE RELIGIOUS AFFAIRS FOUNDATION., TURKEY İSTANBUL UN EN GÜZEL EVLERİ THE UNIQUE HOUSES OF İSTANBUL Elif ŞENGÜN NE OLDU SANA BALIK? WHAT HAPPENED TO THE FISH? Kadir CAN 117 M. Kâmil YAŞAROĞLU VAHAN USTA MISTER VAHAN Alper ÇEKER DOĞUMLARININ 100. YILINDA CAHİT SITKI TARANCI VE ZİYA OSMAN SABA THE 100 TH ANNIVERSARY OF CAHİT SITKI TARANCI AND ZİYA OSMAN SABA LOCATION İSTANBULMEKÂN Elif TUNA AJANDA GUIDE

6

7 TAKDİM Bizler İstanbul Büyükşehir Belediyesi olarak kamu kaynaklarını kullanarak hizmet vermekteyiz ve bu da harcamalarımızda özel bir hassasiyeti göz önünde bulundurmamızı gerektiriyor. Dolayısıyla, Panorama 1453 Tarih Müzesi ya da Yerebatan Sarnıcı gibi, geleneksel sanatların zamanın süzgecinden geçerek klasikleşmiş, herkes tarafından kabul gören örneklerinin veya antik çağın eserlerinin sergilendiği mekânların işletmeciliğini yüklenmemiz toplumun tüm kesimleri tarafından olumlu karşılanmaktadır. Buna karşılık çağdaş sanat konusunda koleksiyon oluşturmak, müze açmak gibi etkinlikler, yalnızca kendisine hesap vermek durumunda olan özel sektörün cesur girişimcilerine düşmektedir. Her türlü hizmet talebine cevap vermek zorunda olan bizlerin yine de günümüz sanatına karşı kayıtsız olduğu söylenemez. Nitekim Taksim Sanat Galerisi ve Maksem gibi sergi salonlarında bu dala ait ürünlere yer ayırmaya özen gösteriyoruz. Bununla birlikte sivil toplumun son yıllarda bu alana yaptığı yatırım da dikkatimizden kaçmıyor İstanbul Kültür ve Sanat Dergisi olarak, şehrimizin bu konuda ulaştığı noktayı gözler önüne sermek ve hem sanatçıları hem de yatırımcıları cesaretlendirmek adına yeni sayımızı İstanbul da çağdaş sanatın yükselişine ayırdık. Okuyucularımız dergi sayfalarında yetkin kalemlere ait doyurucu yazıları okumak ve çağdaş sanatın birbirinden ilginç örneklerini görmek fırsatını bulacaklardır. Sözlerime son verirken, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olarak dergimize katkıda bulunan yazar ve sanatçılarla, yayında emeği geçen mesai arkadaşlarıma teşekkürü borç bilirim. INTRODUCTION Here at the Istanbul Metropolitan Municipality, we provide services with public funding. For this reason we have to be sensitive about how we spend this money. Our taking on of managing the Panorama 1453 History Museum or the Basilica Cistern, classics in the traditional arts, has been well received by all sectors of society. In contrast, courageous entrepreneurs in the private sector, which is only accountable to itself, usually assume responsibility for activities like establishing a collection of contemporary art or opening a museum. However, it cannot be said that we are indifferent towards contemporary art; we have yet to meet any kind of demand for services in this area. In fact, we are doing our best to allocate more contemporary artwork to some of our exhibition halls, like the Taksim Art Gallery and Maksem. In addition, we are aware that over the past few years investments by private citizens in this area have increased. We have dedicated this issue of 1453 Istanbul Culture and Arts Magazine to the rise of contemporary art in Istanbul in order to reveal the level of art in our city and to encourage both artists and investors. In this magazine, our readers will have the opportunity to read fascinating articles by competent writers about the most interesting examples of contemporary art. To conclude, as the Mayor of the Istanbul Metropolitan Municipality I would like to thank the writers and the artists who have contributed to this magazine and all my colleagues who have been instrumental in this publication.

8

9 Sanatın yörüngesinde İnsan ruhunun ifade biçimidir sanat Kalp ve kafanın izdivacıdır sanat. Yürekten yükselen duyguların mücessem hale gelip gönüllere akmasıdır, göz penceresinden seyredilen âlemin güzelliği, ruhun gelgitlerine nedendir sanat. Bedenin uzağında yaşanan bu cezbe hâli, aslında anlam ile ifade arasındaki birlikte yaşamanın da başlangıcıdır. Sanat, bu paralel evrenin ortak dilidir, melodisidir âdeta İnsan, ruh aynasına yansıyanı ifade etme telaşına girdiğinde, onları başkaları ile paylaşma sevdasına kapıldığında Sâni nin tecellisine mazhar olur; sanatkâr olur Eskilerin tabiriyle güzel sanatlar, bir anlamda güzelliklerin insan eliyle inşasıdır. Bu inşa ve ibda çalışmalarının biçim ve biçemi çağ ve zamanın algısı bağlamında farklılıklar gösterir Dün üretilenlere klasik derken bugün, günün ilhamıyla üretilmiş olanlara çağdaş ya da güncel dememiz bundandır. Ezeli bir gelgitin yörüngesinde, ruhun devşirdiklerini bedenin yordamıyla yeniden var etmesinin her çağ farklı bir biçim var ettiğini söylemek yanlış olmaz. Kimi zaman sanat ile toplum ve kendisi arasında kurulan korelasyon bu varoluş süreçlerinin ve sonuçlarının bir toplu tezahüründen kaynaklanmaktadır İki insan, üreten ile algılayan arasındaki sanatsal alışveriş ve bu ilişkinin nitelik ve nicelik boyutları her dem taze bir tartışmadır. İnsanın sanat yoluyla kendini ifade etmesinin usul, yordam ve serüveni bugün de günceldir. Sanatın/sanatçının gün ü yorumlayışı, an ı algılayışı ve ifade esnasında kullandığı malzeme nin n(ic)e, liği ve merâmı, genel bir tanım ı da beraberinde getirmektedir. Çağdaş Sanat, belki bütün bu tartışmaların içerisinde bu açıdan sanatsal töz ile ifade araç larının orijinalliğini çağrıştırması bakımından önemlidir. Özellikle kent soylu bir var oluş biçiminin beraberinde görünen bu tanımın karşılığında kimilerinin Sanat zaten çağdaş olur türünden şerhlerini de not etmek gerekir. Her dosyası gündem oluşturan 1453 Dergisi bu sayısında, Çağdaş sanat kavramı ve bu sanatın duayenlerini konuk ediyor. Özellikle İstanbul da Yaşıyor, Çalışıyor projesi çerçevesinde Güzellikler İmparatorluğu nun Başkenti ne gelen ve eser üreten sanatçıların gözlemleri, algılayışları ve ürünleri bu sayımızda bu sanat alanıyla farkındalık ilişkisi kurmak bakımından önem taşıyor. Kuşkusuz, kadim olan kadar yeni/güncel/aktüel olana da yer açan İstanbul un çağdaş sanat nabzını da ancak İstanbul un dergisi 1453 tutabilir(di)!.. Çağdaş sanatın fotoğrafını da siz değerli 1453 okurları için çekmeye gayret ettik. Sanırım söz çağdaş lıktan açılmışken, Erkan Oğur un müzikal yolculuğunda gelenek ile modern arasında yaptığı kıyas ve bulduğu yol, yolculuğun/yolculuğumuzun ipuçlarını verecek türden Metin Erksan ın İstanbul unu da bu yolculuğun görsel liğinde dikkatinize sunuyorum 1453 Dergisi, hemen bir sayfa sonra okumanıza amade sayfaları ile sizi bekliyor İnanıyorum ki okurken İstanbul un sokaklarında gezdiğinizi, havasını teneffüs ettiğinizi hissedeceksiniz İyi Okumalar Within the orbit of the art. Art is how the human spirit expresses itself It s the matrimony of the heart and the mind. It is how the emotions that arise from the heart become solid and flow into the souls of others; it is the beauty of the universe that is observed through the window of the eyes; it is the reason behind web and flow of the spirit This mesmerized state, which is experienced outside the body, is actually the beginning of the togetherness of meaning and expressing. Art is the common language, melody of this parallel universe When one starts worrying about how to express what is reflected into the mirror of the soul, when one is being absorbed with sharing that with others, then they can achieve the manifestation of Sâni; he becomes an artist In a way, the old saying fine arts means the construction of beauty by the human hand. The form and style of these works of construction and disclosure demonstrate differences with regard to the era and the perception of time This is the reason why we call the work of yesterday classic, whereas we call the work produced with today s inspiration modern or current In the orbit of an eternal tide, it would not be wrong to say that the recreation of what the soul collects with the help of the body emerges in a different form every century. Sometimes, the correlation established between art, society and self results from the mass manifestation of these periods of existence and their consequences The artistic interchange between two people, between the producer and the perceiver, and the qualitative and quantitative aspects of this relation can always be considered as a current argument. Today, the method, the way and the adventure of people expressing themselves through art is still current. The way the art/artist interprets the day, perceives the moment and the quantity, and the intention of the material is the way expressions carry a general definition. Maybe, within all these arguments, Modern Art is important because it associates with the originality of artistic view of essence and tools of expression. It is also important to note the comments of those who say; Isn t art modern anyway? when trying to find an answer that is in keeping with an urban origin way of existence. Setting the agenda with each dossier, the 1453 Magazine covers the concept of Modern Art and hosts the doyennes of this art. In particular, the observations, perceptions and products of the artists that come to the Capital of the Empire of Beauties as part of the Living and Working in Istanbul project and who produced artwork, carry great importance in forming a relation of awareness with this type of art in this issue. Without a doubt it is only possible for the magazine of Istanbul, the 1453 Magazine, to keep its finger on the pulse of modern art in Istanbul, a place that is open to the new/current/actual as much as it is to the ancient!.. We tried hard to capture modern art for you, our precious readers of the 1453 Magazine. Now, with our topic being modernity, the comparison that Erkan Oğur makes between tradition and modern in his musical journey and the road he has discovered provide giving you clues about the journey/our journey I present the Istanbul of Metin Erksan to your attention, as part of the visual of this journey. The 1453 Magazine awaits you, with page following page, devoted to your reading. I strongly believe that while reading you will feel like you are wandering through the streets of Istanbul and breathing its air Enjoy Reading

10 İSTANBUL DA ÇAĞDAŞ SANAT CONTEMPORARY ART IN İSTANBUL

11 İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER Beral MADRA CONTEMPORARY ART GUESTS OF İSTANBUL Beral MADRA

12 İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER / THEY LIVED IN İSTANBUL, WORKED IN İSTANBUL AND PRODUCED FOR İSTANBUL İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER Beral MADRA* THEY LIVED IN İSTANBUL, WORKED IN İSTANBUL AND PRODUCED FOR İSTANBUL Beral MADRA* AB kültür politikasının bütüncül gelişimine bakıldığında ütopya gibi görünen, ama gerçek olan özellikler dikkat çekicidir: Yükselen değer olan yaratıcı sanayinin üreticileri ve sanatçıları için yüksek nitelikli üretim alt yapıları sağlanıyor. Uluslararası sanat ve kültür odakları ile işbirliği sürekli pekiştiriliyor. Bu etkileşimin ekonomik ve turizm boyutu geliştiriliyor. Kültür sanayinin tüketicisi olan seçkin ve/veya geniş kitlenin çağdaş kültür açısından eğitilmesi ve bilgilendirilmesi ve kültür sanayinin ürettiği insani değerlerden yararlanması öngörülüyor. İstanbul 2010 Avrupa Kültür Başkenti olma süreci, bir bakıma İstanbul un ve kuşkusuz İstanbul ile birlikte Türkiye nin- bu ütopya gibi görünen ama gerçek olan- kültür politikasına eklemlenmesini öngören kurgulanmış adımdır. Bu bir ilk adım değildir, kuşkusuz. Bugün Türkiye olan bu topraklar üstündeki bütün uygarlıkların Avrupa kıtasındaki bütün uygarlıklarla kesintisiz ve karmaşık kültürel ilişkisi vardır ve bu her dönemde İstanbul odaklı bir etkileşim olarak tanımlanmıştır. Türkiye nin içe dönük modernist kültür yapısının kırılma dönemi olan 1980 lerin sonundan günümüze İstanbul sanat ve kültür ortamı AB ülkelerinin resmi ve özel sanat ve kültür kurumlarıyla büyük ölçüde bireysel ilişkilerle bir iletişim ağı kurmuştur. Bu bireysel ve sivil iletişim ağı, günümüzde Türkiye nin AB ülkelerinde kazandığı en olumlu görüntüyü oluşturur. Avrupa kültür başkenti olma süreci, bu mevcut iletişim ağına daha derin bir anlam kazandırırken, aynı zamanda İstanbul odaklı küresel kültür sanayi gelişimi içinde günümüze değin bu yoğunlukta yaşanmamış bir sanatsal üretimler ve kültürel etkinlikler birikimini yarattı. Özellikle bireysel ve kurumsal projelerin kamusal kaynak kullanılarak gerçekleştirilmesinde birçok proje, kültür sanayinin bundan sonraki gelişmeleri açısından doğru ve etkili örnekler olarak gerçekleştirildi. Küresel kültür sanayinin öngördüğü yaratıcı insan gücünün (yaratıcı bireylerin) ve kültür sanayi uzmanlarının yetiştirilmesi, desteklenmesi, onları istihdam edecek altyapıların kurulması veya kalkındırılması ve bu gücün AB ülkeleri kültür sanayisindeki, çeşitli sektörlerle iletişim ve işbirliği yapacak duruma gelmesi gibi sonuçları zaman içinde görebileceğiz. Geniş kitlenin çağdaş ve güncel sanatla ve kültürle daha bilinçli ve katılımcı bir biçimde karşılaşması da örnek projelerin uygulama aşamalarında gerçekleşti. Önemli örneklerden birisi de İstanbul 2010 Avrupa Kültür Başkenti Ajansı Görsel Sanatlar Yönetmenliği tarafından yürütülen İstanbul da Yaşıyor ve Çalışıyor projesidir. İstanbul da Yaşıyor ve Çalışıyor projesi, öncelikle 1990 lı yılların başından bu yana Türkiye nin küresel kültür sanayi içinde yerini alma ve söz sahibi olma çalışmalarının bir uzantısıdır. İkinci olarak, İstanbul un uluslararası sanatçılar için gerçekten çekici bir kent ve esin kaynağı olup olmadığının da bire bir ölçüde sınanmasıdır. Üçüncü olarak da Türkiye deki çağdaş sanat üretim çeşitliliği ve etkilerinin desteklenmesidir. İstanbul da yaşamaya ve çalışmaya, sanatçılarla karşılaşıp onlarla birlikte üretmeye davet edilen Remo Salvadori (İtalya), Sophie Calle (Fransa), Victor Burgin (İngiltere), Peter Kogler (Avusturya), Danae Stratou (Yunanistan), Antoni Muntadas (İspanya-ABD) deneyimin yaşanmasına neden oldular. İstanbul u ve İstanbul üstünden Türkiye yi bütün gerçekleriyle, güzellikleri ve çelişkileriyle, klişeleşmiş İstanbul imgesinin, oryantalizmin ve Avrupa-merkezci bakışın ötesine geçerek, tanımış olduklarını umut ediyoruz. Onların izlenimleri, yorumları ve eleştirileri İstanbul için ürettikleri yapıtlarda görülecek. Bu sanatçılar 20. yüzyıl son çeyreğinin sanat akımları içinde ve son yılın küresel sanat üretim çizelgesi içinde küresel ve bireysel sorunlar, insan bilimleri ile sanat arasındaki ilişkiler üstüne etkileyici ve ısrarlı üretimler gerçekleştirdiler ve * Sanat Eleştirmeni ve Küratör. İstanbul 2010 Avrupa Kültür Başkenti Ajansı Görsel Sanatlar Yönetmeni * Art Critic and Curator. İstanbul 2010 ECOC Agency Visual Arts Director 12 İstanbul da yaşamak ve çalışmak üzere davet edilen çağdaş sanatçıların izlenimleri, yorumları ve eleştirileri proje kapsamında ürettikleri yapıtlarda görülebilecek. Impressions, opinions and criticism of contemporary artists who are invited to live and work in İstanbul will emerge in their products. When the culture policies of the European Union are examined as an entity there are remarkable characteristics that appear utopian, but which are in fact real: High quality infrastructures are provided for artists and creative producers of culture industry which is the raising value of global economy. Cooperation with international art and culture units are constantly being reinforced. This interaction in turn improves economic and tourism dimensions. The education and elucidation of the elite and mass public on contemporary art and culture and giving him the opportunity to benefit from the high mental values of cultural productions are being seriously envisioned. The process of Istanbul 2010 European Capital of Culture, from one aspect is a well designed step for Istanbul - and without a doubt along with Istanbul Turkey- to be integrated into this cultural policy, which seems to be a utopia, but in fact a reality. This, without a doubt, is not a first step. There is an uninterrupted and complicated cultural relationship between all the civilizations existed on this territory which is now Turkey and those of the European continent; and in every period Istanbul has been the focal point for this interaction. Since the end of 1980 s, which is the period of rupture from the introverted modernist cultural structure, Istanbul art and culture environment has established a communication network with official and private art and cultural institutions of EU countries, largely on an individual level. This individual and civil communication network has formed the most positive appreciation of Turkey in EU countries today. While the process of becoming a European Capital of Culture brings with it a greater depth for the existing communication network, at the same time, amidst the Istanbul-centered development of the global culture industry, an intense accumulation of artistic productions and cultural events, never experienced until today, has been created. Many projects, in particular individual and institutional projects that make use of public sources, have been implemented as timely and effective examples for future developments in cultural industry. In due course we will be able to see the outcome of this process which includes the education and training of the creative individual and cultural experts, the establishment and improvement of the employing institutions and the emergence of this formation as a power in communication and collaboration with various cultural sectors of EU culture industry. The more conscious and contributive approach of the wider audiences towards modern and current art and culture materializes during the introductory stages of these example projects. One of the most important examples are the Living and Working in Istanbul project, conducted by the Istanbul 2010 European Capital of Culture Agency Visual Arts Directorate. The Living and Working in Istanbul project is first and foremost the extension of efforts, since the 1990s, to claim a place and a manifest in Turkey s global culture industry. Secondly, this is a precise measure in the test of whether or not Istanbul really is a source of inspiration and a city that is attractive to international artists. Finally, it offers support for a variety of modern art production and events in Turkey. In the Living and Working in Istanbul Project, Remo Salvadori (Italy), Sophie Calle (France), Victor Burgin (England), Peter Kogler (Austria), Danae Stratou (Greece) and Antoni Muntadas (Spain-USA) were invited to meet and produce in cooperation with local artists; they have initiated different experiences. We sincerely believe that they have perceived and questioned Istanbul, going be-

13 kendilerinden sonraki kuşakları etkiliyorlar. Ortak bir düzlem arayacak olursak, üretimlerinin zaman, mekân, insan arasındaki ayrıntılı bağıntıları irdelediğini, insanlar arasındaki iletişim türlerinin yarattığı zengin ayrıntıları keşfettiklerini, toplumsallığın önemine değindiklerini, kitle iletişim ve tüketim araçların dışındaki seçeneklerin varlığına işaret ettiklerini görürüz. Bunun yanında bu sanatçıların müzeler ve koleksiyonlara girmiş yapıt birikimi yanında, düşünsel, metinsel, eğitimsel üretimlerinin de önemine değinmek gerekir. Onların görselleştirdikleri, nesnelleştirdikleri, metinleştirdikleri düşleri ve düşünceleri yaklaşık otuz yıldır küresel entelektüelliği zenginleştirmektedir. Bu ortak düzleme karşın bu sanatçıların yapıtları birbirinden çok farklı içerikler, biçimler ve estetik taşır. Doğdukları ve yaşadıkları ülkelerin kültürlerinin, özel yaşamlarının ve deneyimlerinin farklılıkları, aldıkları eğitimlerin ve temsil ettikleri akımların özellikleri, siyasal duruşlarındaki ayrıntılar üretimlerinde izlenebilir. Remo Salvadori, küresel düzenin belleğini araştırıyor ve bireyin bu düzende iç ve dış dünyası arasındaki uyumu sağlayacak yolları gösteriyor. Fotoğraf ve videonun gözde olduğu günümüzde, onun nesnel ve dokunulabilir yapıtları sanatın klasik kavramlarını, değerlerini ve etki alanını koruyor. Salvadori 1980 lerden günümüze, yaşadığı coğrafyanın ve kültürün sağladığı olanaklarla tarihsel mekânın yeniden yorumlanması, arkeo-tipler ve geometrik şekiller temelinde oluşturduğu üç boyutlu yapıtlar ve yerleştirmeler üretiyor. Bu bilgisini 16 Aralık Ocak 2009 arasında çalıştayına katılan sanatçılar Ali İbrahim Öcal, Ayhan Mutlu, Ayşe Doğan, Beyza Tükel, Eser Epözdemir, Hera Büyüktaşçıyan, Ozan Gezer, Özge Enginöz ve Sine Ergün ile paylaştı ve özellikle onların seçtikleri tarihsel ve diğer mekânlarda çalıştı. 10 Eylül 2009 da Salvadori Sürekli, Sonsuz, Şimdi Var Olan (Continuous, Infinite, Present) başlıklı 7 metre çapındaki, ek yeri olmayan çelik halka, Romalı ustalar tarafından Arkeoloji Müzesi bahçesinde gerçekleştirilen iki saatlik bir performansla üretildi. Performansa İstanbul 2010 Müzik Yönetmenliği ve sanatçı Cevdet Erek tarafından gerçekleştirilen özel müzik dinletisi eşlik etti. Antoni Muntadas, 51. Venedik Bienali nde (2005) İspanya Pavyonu nda Çeviri Üstüne (On Translation) başlıklı kitaplık/arşiv/kurumsal bilgi mekânları yerleştirmesini gerçekleştirdi ve bu dev yerleştirme küresel kültür üretiminin eleştirisi ve etkilerini irdeliyordu. Bu dev yerleştirme aynı zamanda bienalin (genel olarak günümüz sanatının) simgelediği, gösterdiği, tanımladığı kültür alanının da eleştirisiydi. Bu dilsel, toplumsal, siyasal eleştirileri gerçekleştirirken, küresel entelektüel üretime gösterdiği ilgi ve saygı, çok sayıda insanla yaptığı video söyleşilerde ortaya çıkıyor. İstanbul da da bu deneyimini uyguladı ve farklı disiplinlerde öne çıkmış aydınlarla yaptığı video çekimler ve toplumsal sorumluluğu öne çıkaran ve tecimsel olmayan Açık Radyo üstüne yaptığı araştırma, Muntadas ın İstanbul a bıraktığı çalışmanın altyapısını oluşturuyor. Muntadas, bütün toplumun yoğun biçimde tartıştığı birçok konuyu İstanbul örneğinde irdeleyerek bir bakıma, Türkiye nin demokratikleşme yolundaki güncel gelişimine bir gönderme yaptı, kendisini bu kentin aktif bir bireyi konumuna getirdi. Bu söyleşilerde İstanbul un o çok sözü edilen heterojen içeriğine doğru yapı-sökümcü bir yolculuk gerçekleşiyor. Bu DVD ler ve bütün çalışmayı belgeleyen bir afiş, bir kutu içinde sunuluyor. Antoni Muntadas, 17 Haziran-16 Temmuz 2009 ve Temmuz 2010 tarihlerinde İstanbulda yaşadı ve çalıştı; onun çalıştayına Arzu Kuşaslan, Ercan Vural, Esen Gökçe Özdamar, Eşref Yıldırım, Güneş Oktay, Mehmet Dağ, Özerk Ergenç, Pablo Martinez Muniz ve Suat Öğüt katıldılar. 20 Ocak - 14 Şubat 2010 arasında, Tophane-i Amire Kültür Merkezi nde In Between-Arada-Tra başlıklı sergi, Muntadas ın 2008 sonbaharında Venedik Iuav Üniversitesi, Laboratoio di arti visive I kapsamında Venedik te (İtalya), 2009 ilkbaharında Massachusetts Institute of Technology Cambridge de (ABD) ve 2009 yazında İstanbul da Yaşıyor ve Çalışıyor projesi kapsamında gerçekleştirdiği üç çalıştayın sonuçlarını bir araya getirdi lardan günümüze sanatçı, kuramcı ve eğitimci olarak çalışan Victor Burgin in yapıtları ve metinleri imgelerin irdeliyor, bakmak ve görmek, anlamak eylemlerinin yapı sökümünü içeriyor. Günümüzde baktığımız, gördüğümüz ve anlamaya çalıştığımız her imge başka kaynaklardaki başka imgeleri çağrıştırıyor ve bu çağrıştırma genellikle kitle medyaları ve popüler gazetecilik bilgilerinde temelleniyor; dolayısıyla bilinçlenmemiz özgür değil. Burgin, bize günümüze özgü tüketim ve medya kültürü tarafından sürekli teşhir edileni bilgilenerek algılamamız bağlamında, bilinci körleten tektip ve dayatmacı görsel kültür saldırı- yond the stereotype image of Istanbul, the Orientalism and the Euro-centrism; it is our hope that through Istanbul, Turkey has been recognized with her all her genuineness, beauty and contrasts. Their impression, opinions and criticisms will emerge in the productions they have created for Istanbul. These artists produced effective and dedicated productions on the global and individual issues, on the relationship of contemporary art, science and humanities fields over the last quarter of the 20 th century and in the last production schedule of global art; they will influence the generations to come. If we place their work into a collective platform, we can see that these artists have examined the detailed relational links between time, space and humankind, that they have discovered the rich particularities of various types of the communication between the people, that they have referred to the sociality and that they have indicated alternative ways of articulation besides the conventional mass communication and consumption. In addition to the works of these artists, works that are present in museums and private collections, we also need to deal with the importance of their intellectual, textual and educational productions. What they have visualized, objectified, put into texts, as well as their dreams and their thoughts, have all enriched global intellectuality for nearly thirty years. Regardless of this collective platform, the productions of these artists convey a vast contrast in their content, style and aesthetics. The cultures of the countries in which they were born and live, the variety of their lives and experiences, their education and the characteristics of the trends they represent, as well as their political views can be perceived and acknowledged via their work. Remo Salvadori is researching the memory of the global order and depicting a way to reveal the harmony between the inner and outer worlds of the individual within this order. In juxtaposition to the popularity of photography and video today, his three-dimensional and tactile works preserve the classical concepts, values and effects of modern and post-modern art. Since 1980 Salvadori has been producing three dimensional works and installations with the instruments based on arche-types and geometric forms provided by the geography and culture he is living in. He shared this knowledge and experience with the artists who participated in his workshop from 16 December 2008 to 6 January These artists were Ali İbrahim Öcal, Ayhan Mutlu, Ayşe Doğan, Beyza Tükel, Eser Epözdemir, Hera Büyüktaşçıyan, Ozan Gezer, Özge Enginöz and Sine Ergün. Salvadori particularly worked in the historical sites he has visited with his participants. On 10 September 2009, a 7 meter diameter seamless steel circle was constructed; the title given to this by Salvadori was Continuous, Infinite, Present. It was built by Roman craftsmen as part of a two-hour performance in the courtyard of the Archeology Museum. The performance was accompanied by special concert music created by the musical director of Istanbul 2010 Cevdet Erek. At the 51 st Venice Biennale (2005), Antoni Muntadas realized the library/archive/institutional data space called On Translation in the Spanish Pavilion. This comprehensive installation addressed the criticisms of global cultural production and its implications. At the same time, this comprehensive installation was critical of the field of culture that the Biennale (in general modern art) represented, portrayed and defined. While implementing this linguistic, social and political criticism, the artist s interest and respect for intellectual production emerged through the wide range of video interviews with the public. The artist performed a similar experiment in Istanbul; the videos he made with the intellectuals who are in the forefront of various disciplines, and the non-commercial survey carried out on Open Radio which portrayed his social responsibility, were a compilation of the foundation of the research he had left behind in Istanbul. Addressing many topics which are widely discussed in the local society, and referring to the example of Istanbul - in a sense citing Turkey s current developments on the path to democratization - the artist played the role of an active individual of this city. In these conversations, a deconstructive journey towards the frequently mentioned heterogeneous theme of Istanbul took shape. These DVDs and a poster documenting the entire mission are offered in a box presentation. Antoni Muntadas worked in Istanbul from 17 June to 16 July, 2009 and in July 2010 Arzu Kuşaslan, Ercan Vural, Esen Gökce Özdamar, Eşref Yıldirim, Güneş 13

14 İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER / THEY LIVED IN İSTANBUL, WORKED IN İSTANBUL AND PRODUCED FOR İSTANBUL ları bağlamında özgürleşme yolları sunuyor. Sanat eğitimi ve eğitim sonrasındaki bilgi ve deneyimler sanatçıların var olan küresel-kitlesel tüketim ve medya etkilerine karşı eleştirel bir bakış ve direniş kazanmalarını sağlamalıdır; Burgin in kuramsal üretimi ve eğitmenliği bu alanda da etkili olmaktadır. Victor Burgin 7-15 Kasım 2009 ve 27 Mart - 14 Nisan 2010 tarihlerinde İstanbul da yaşadı. Onun çalıştayına Ahmet Atıf Akın, Can Pekdemir, Deniz Gül, Evrim Kavcar, Koray Kantarcıoğlu, Melisa Önel, Murat Germen, Nazlı Eda Noyan, Serkan Taycan dan oluşan bir sanatçı grubu katıldı. Sanatçıların içerikte bağımsız çalışmaları ortak bir biçimle sunuluyor. PETER KOGLER / Şubat 2010, 2-5 Haziran 2010 Peter Kogler, 1980 lerin başından bu yana Modern sanatın ikonik imgelerini günümüzün bilgisayar ve elektronik tekniklerini kullanarak kışkırtıcı algı ortamlarına dönüştüren bir sanatçı; dolayısıyla bugün sıradan gibi görünen bu tekniklerin çağdaş sanat için nasıl kullanılabileceğinin modellerini de yarattı. İlk dönemlerden bu yana kullandığı karıncalara zaman içinde küre ve ampul motifini ve son dönemde de beyin motifini ve mimari yapı görüntülerini ekledi. Sanatçının sanat belleğinden ödünç aldığı bu ikon-imgeler ve mimari parçalar bir yandan küreselliğin birleştirici yapısal öğelerini, insanı, bilimi, teknolojiyi, simgeliyor. Bu imgelerin bilgisayar çıkışlı veya ışıklı güdümlemelerle yarattığı sanal, yanılsamalı ve düşsel mekân ise topluma, küreselliğin yarattığı tekdüzelik içinde heyecan verici bir algı deneyimi sunuyor. Kogler, 1970 lerden sonra Konsept Sanatı ve Minimalizm akımları bağlamında gerçekleştirilen zaman-mekân-nesne bireşimlerini günümüzün dijital bilgi ve iletişim teknolojisiyle, LED ekran ve animasyon teknikleriyle yeniden işleme sokarak gerçek ve kurgusal arasında duran mekân yerleştirmelerine dönüştürmektedir. Kogler, İstanbul için bir halı tasarladı ve Merinos Fabrikası bu halıyı üretiyor. Peter Kogler ve asistanı Manuel Gorkiewicz İstanbul 2010 Kadırga Sanat Üretim Merkezi nde Bengisu Bayrak, Candaş Şişman, Berkay Tuncay, Sevgi Arı, Merve Şendil, Ahmet Albayrak, İrem Tok ve Özgül Arslan ın katılımcı olarak yer aldıkları bir çalıştay gerçekleştirdi. Çalıştayda, sanatçının kendi üretimi ve genelde Avrupa da çağdaş sanat üretimi ve sanat piyasası üzerine gerçekleştirdiği sunumların yanı sıra katılımcı genç sanatçıların üretimleri üzerine tartışmalar yapıldı. DANAE STRATOU / 27 Mart -18 Nisan 2010, Mayıs 2010 Danae Stratou iki alanda çalışıyor: Coğrafyalar ve insan kitleleri ve bu bireşimin yarattığı devinim ve etkiler. Bu çalışmalarının temelinde küresel çevre sorunlarına işaret etmek ve insanların bu sorunlara karşı bilinçlenmesini istemek yaklaşımı var. Doğa, coğrafyalar, tarih ve toplumsal olgular arasındaki ilişkilere müdahale ederek oluşturduğu yapıtları kırsal sanat bağlamında da değerlendirilebilir. Stratou nun bu tür yapıtları birkaç yıl sürüyor hem de bir ekip çalışması modeli oluşturuyor. Örneğin 1997 yılında Mısır da Kızıl Deniz eşiğindeki çölde krater ve piramit biçimli parçalarla gerçekleştirdiği logaritmik helezon bir endüstri tasarımcısı ve bir mimar ile birlikte üretilmiş ve bugün Google da ( N, E). Bir diğer gelişmekte olan işi de buzulların erimesiyle ilgili. İnsan kitleleri üstündeki çalışmalarında Stratou kitle hareketlerinin sürekliliği, ritmi ve bunun çevresel sonuçları üstüne odaklanıyor. Örneğin 2007 de Selanik Bienali nde sergilenen Kesik-7 Sınır (Cut-7 Divided Lines) Kıbrıs tan Meksika ya zorlu ve sakıncalı sınırların iki yanındaki coğrafya ve insan durumlarını yansıtıyor. Stratou için İstanbul hem coğrafyası, tarihi ve büyük insan kitleleriyle 5 Kıtadaki dev-kentleri konu alan Yaşam Mekânları (Vital Space) projesine eklemleniyor. Bu çalışma helikopter çekimleri ve 13 milyon insanın yoğunlaştığı devinim mekânlarındaki çekimlerden oluşuyor. Ortaya çıkan çift görüntü- kentin gökten ve yerden görüntüsü-kentin içindeki yaşayan insanın algılayamayacağı ama gerçekte bütün görkemiyle var olan bir düzeni gösteriyor. Danae Stratou, Timur Sezgin, Cemile Kaptan, Cem Gencer, Sibel Horada, Nazlı Pektaş ve Yasemin Nur Toksoy un katıldığı iki hafta süren çalıştayına, kendi üretimi özelinde kullandığı malzeme ve kavramsal içerik üzerine sunumlarla başladı. Danae Stratou ve katılımcılar İstanbul un farklı yerlerine keşif gezileri yaptı. Katılımcılar Orman Manzaralı (Forest View) başlığı altında İstanbul un sosyo-ekonomik ve sosyo-kültürel bileşenleri üzerine bireysel ve ortak üretimler gerçekleştirdiler. Oktay, Mehmet Dağ, Özerk Ergenç, Pablo Martinez Muniz and Suat Öğüt attended the artist s workshop. The exhibition entitled Inbetween-Arada-Tra was held from 20 January to14 February at the MSGSF Tophane-i Amire Cultural Center; this was combined with the success of the three workshop projects, the Laboratoio di arti visive I Venice (Italy) in autumn 2008, the Massachusetts Institute of Technology Cambridge (USA) in spring 2009, and Living and Working in Istanbul in the summer of The productions and texts of Victor Burgin, who has worked as an artist, teacher and theorist since the 1960 s, not only examine images, but also contain the structural sequence of understanding the acts of looking and seeing. Every image that we look at, see or try to perceive in this day and age is associated with other images from other sources; this evocation is generally established on the mass media or popular journalism. Thus, our ability to become aware is not free. Burgin presents the means for this freedom, a way towards informative awareness for independent consumption, for freedom from continual exposure to media culture, as well as the stereotype and enforcement portrayed in the visual culture. Education in art and the knowledge and experience that are gained via this education must provide the artist with a critical perception and resistance to globalmass consumption and the effects of the media. In this field, Burgin s creation of theory and coaching is effective. Victor Burgin was in Istanbul from 7-15 November 2009 and from 27 March - 14 April A group of artists, including Ahmet Atıf Akın, Can Pakdemir, Deniz Gül, Evrim Kavcar, Koray Kantarcıoğlu, Melisa Önel, Nazlı Eda Noyan and Serkan Taycan attended his workshop. Their independent works have been presented collectively. Since the early 1980 s, Peter Kogler has worked as an artist who has transformed the iconic images of contemporary art into inciting perceptual settings by using new computer and electronic techniques; in this way he has created models of how these techniques, which may appear conventional today, can be used in contemporary art. In addition to the ant motifs he used in the early stages, over time he came to include spherical and light-bulb motifs, and recently brain motifs and architecture in his work. These icon images and architectural pieces which the artist has borrowed from the memory of art, in a sense, represent the collectivity of the structural elements of globalism, humanity, science and technology. The reflective, virtual and imaginary space that is created by the computer output or by the luminous beams of these images presents an exciting experience for our perception. After the 1970 s, Kogler who practiced the time-space-object synthesis in the trends of Concept Art and Minimalism, by using the digital data and communication technology of the present age, and by recycling the LED screen and animation techniques that reside between reality and fiction, has transformed the space layout. Kogler has designed a carpet for Istanbul, and the Merinos factory is presently producing this carpet. A workshop was held at Istanbul 2010 Kadırga Art Production Center with Peter Kogler and his assistant Manuel Gorkiewicz; this was attended by Bengisu Bayrak, Candaş Şişman, Berkay Tuncay, Sevgi Arı, Merve Şendil, Ahmet Albayrak, Irem Tok and Özgül Arslan. At the workshop, which was held between 14 and 22 February, 2010 and 2 and 5 June, 2010, in addition to the artist s presentations of his own productions, productions of modern art from Europe and the art markets were presented with the participants also discussing the works of younger artists. Danae Stratou works in two domains; geography and masses of people and the movement and influence this synthesis creates. At the base of such works, there is an approach that indicates global environmental problems and the demand for people becoming aware of these problems. Her works, formed by the interaction between nature, geography, history and social facts, can be evaluated in the context of rural art. Such works by Stratou not only continue for a few years but also constitute a model of group work. For instance, the logarithmic helix she created with crater and pyramid shaped pieces in the desert bordering on the Red Sea in Egypt in 1997 was produced along with an industrial designer and an architect; this can be seen on Google Earth ( N, 33 14

15 SOPHIE CALLE / 6-26 Nisan 2010 Sophie Calle fotoğraf ve metinlerden oluşan yapıtlar üretiyor ve çoğu kez yazmanın kendisi için çok önemli olduğunu söylüyor. Uyuyanlar (The Sleepers) (1979) ve Venedig Süiti (Venitian Suite)(1979) ile başlayan ve Kendine İyi Bak (Take Care of Yourself) (2007) başlıklı Venedig Bienali işine kadar uzanan birçok sanat yapıtı kendi kurguladığı ve içinde kendisinin de yaşadığı olayların fotoğraf ve metinlerle belgelenmesinden oluşuyor. Sophie Calle bu açıdan kendi yaşamıyla sanat yapıtı arasında karmaşık ve gizemli bir ilişki kuran bir sanatçıdır. Sophie Calle İstanbul a daha önce gelmişti; bu kez daha yakından tanımak üzere geldi. Bu yakından tanımayı, yine kendine özgü gerçeküstü bir deneyime dönüştürdü. İstanbul u, görmeyen bir insanın anlattıkları üstünden tanımayı planladı. Bu görmeyen insan düşüncesi de kuşkusuz, İstanbul un bir yakasının körler şehri (Kalkedon) olmasına gönderme yapıyor ve Kariye Kilisesi nin fresklerindeki gözleri zaman içinde yıpranarak silinmiş kadın portresi ile görsel eşini buluyor. Görme engellilerle işbirliği Altı Nokta Körler Vakfı ve Altı Nokta Körler Derneği üstünden gerçekleşti. Bir grup görme engelli ona İstanbul da gördükleri son görüntüyü anlattı ve bu son görüntüler Call in İstanbul da gördüğü nü bize anlatıyor. Sophie Calle İstanbul atölyesine Volkan Asan, Ani Setyan, Gözde İlkin, İz Öztat ve Seda Hepsev katıldı. Sophie Calle bu süreçte kendi üretimlerini ve özgeçmişini ayrıntılı sunumlarda katılımcılarla paylaştı. Sophie Calle atölyesi sanatçıları, bu projenin altyapısını oluşturan bürokratik örgüyü eleştiren ve irdeleyen sözleşme teması üzerinden ortak ve bireysel üretimlerini yine sanatçı ile iletişim içinde gerçekleştirdiler. İstanbul için düşünülmüş, kurgulanmış, yorumlanmış ve üretilmiş bu 54 yapıt, Türkiye nin ilk kamusal çağdaş sanat koleksiyonu olarak topluma sunulacak. Beral Madra-Eylül 2010 Sophie Calle ın fotoğraf ve yazın bireşiminden oluşan yapıtı, 1 Ekim - 31 Ekim tarihleri arasında Sanat Limanı nda; Victor Burgin imzalı Sedad Hakkı Eldem in Şark Kahvesi ni arkeolojik bir bakış açısıyla yeniden tasarımlanması ve 3D modellemesi 3 Ekim - 31 Ekim tarihleri arasında İstanbul Arkeoloji Müzesi nde; Antoni Muntadas ın İstanbul filmi Çeviri Üzerine nin gala gösterimi 7 Ekim de İstanbul Modern de; Remo Salvadori nin Sürekli, Sonsuz, Şimdi Varolan isimli yapıtı, Peter Kogler in Adsız-İstanbul Halısı ve Danae Stratou nun Vital Space-İstanbul yapıtı 22 Ekim - 11 Kasım tarihleri arasında MSGSÜ Tophane-i Amire Kültür Merkezi nde sergileniyor E). The melting of glaciers is another continuing work by Stratou. In her studies about masses of people, Stratou focuses on the continuity, the rhythm of crowd movements and the environmental consequences of the same. For instance, Cut-7 Divided Lines, exhibited at the Salonika Biennial in 2007, reflects the geography and human circumstances on both sides of harsh and hostile borders, ranging from Cyprus to Mexico. According to Stratou, Istanbul is connected to the Vital Space Project which is concerned about huge cities over 5 continents with their geography, history and large crowds of people. The study consists of films taking from helicopters of areas in which 13 millions are concentrated. The two videos that were produced from both the sky and on the ground demonstrate that a magnificent system exists, even though it cannot be perceived by those living in the city. From 27 March to 18 April 2010, and May 2010 Timur Sezgin, Cemile Kaptan, Cem Gencer, Sibel Horada, Nazlı Pektaş and Yasemin Nur Toksoy participated in Stratou s two week workshop. She started her workshop with presentations on the materials she uses and produces herself with a conceptual content. Danae Stratou and the participants also went on excursions to different places in Istanbul. The participants made both individual and shared output about the socio-economic and socio-cultural components of Istanbul under the heading Forest View. Sophie Calle produces works that consist of photographs and texts. She frequently states that writing is something that is very important for her. She has composed many works of art, starting from The Sleepers (1979) and Venetian Suite (1979), stretching as far as the Venice Biennale, with the title Take Care of Yourself (2007); these works consist of photographs and texts that record events she has herself experienced. From this aspect, Sophie Calle is an artist who maintains a complicated and mysterious relationship between her life and her art. Sophie Calle has been to Istanbul before; however, this time she was hoping to learn more about the city. She has turned this procedure into a typical surrealistic experience, planning to describe the city using the words of a blind person. The concept of a blind person clearly is making a reference to the original name of one side of Istanbul, Chalkhedon (meaning City of the Blind). The reference finds its visual correspondence with the fresco of a woman in the Chora Church, whose eyes have been worn away over time. The cooperation with groups for the visually handicapped has been organized by Altı Nokta, the Foundation and Organization for the Blind and Beyaz Ay Association. A group of blind people described to Sophie Calle their final view of Istanbul; Calle uses these views to tell us how she has seen Istanbul. Volkan Asan, Ani Setyan, Gözde İlkin, İz Öztat and Seda Hepsev participated in Sophie Calle s workshop, which was held from 6 to 26 April, 2010, in Istanbul. During this process, she informed the participants about her works and her background with detailed presentations. The artists who participated in Sophie Calle s workshop realized both shared and individual production by touching on the theme of contract, criticizing and discussing the bureaucratic network, which formed the basis of this project. Sophie Calle s photographs and textual synthesis entitled The Last Image will be exhibited from 1 October to 31 October at Sanat Limanı; Victor Burgin s 3D Modelling of Sedad Hakkı Eldem s Oriental Café and his accompanying text will be on display from 2 October to 31 October at the Istanbul Archeological Museum. The gala of Antoni Muntadas s Istanbul film On Translation: Açık Radyo will be on 7 October at Istanbul Modern; Remo Salvadori s work, entitled Continuous, Infinite, Present, and Peter Kogler s work, Untitled: Istanbul Carpet, and Danae Stratou s work, Vital Space: Istanbul will be exhibited between 22 October and 11 November at the MSGSF Tophane-i Amire Cultural center. 15

16 İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER / THEY LIVED IN İSTANBUL, WORKED IN İSTANBUL AND PRODUCED FOR İSTANBUL ANTONI MUNTADAS 2008 de beni İstanbul da Hayatlar ve Eserler programına davet ettiklerinden beri birkaç kez İstanbul da oldum. Bu proje dışında İstanbullularla başka bir proje ve atölye çalışması için de İstanbul da zaman harcadım. Bunu değişik zamanlarda birkaç kez yaptım. Bir şehri bir günde, bir saatte ya da beş yılda tanıyabilirsiniz. Onu çeşitli şekillerde tanıyabilirsiniz. Benim projem bir şehirle buluşmak, kendi fikir ve meraklarımı geliştirmek içindi. Bence bir şehri öğrenmenin en iyi yolu bir projede bulunmaktan geçer. Bir proje hazırlıyorsanız derhal kendinizi o işe verir ve şehrin değişik yüzlerini araştırmakla vakit geçirirsiniz. Bildiğiniz gibi, bir şehri tanımanın belli bir süresi yok. Bence üç dakikada tanışacağınız şehirler de var, hiç öğrenemeyecekleriniz de. Yaptığım iş benim için ilginçti, çünkü projem beni şehir içinde yaşamak ve çalışmaya sevkediyordu. Projelerim çok fazla bağlamla ilgilidir. Bunun için kimi zaman insanlarla konuşur, onların yazılarını okur, böylece şehrin program projesi boyunca muhayyileme girmesini tecrübe ederim. Bu projeyi gerçekleştirmeye davet edildim. İlk yılımı araştırma, okuma, düşünme ile geçirdim; bence şehir, tek bir projede ele alınamayacak kadar karmaşık, büyük ve kompleks. Bu nedenle kendim ve şehir arasında bir arayüz oluşturmaya çalıştım. Sonunda Çevirirken adında bir projeye karar verdim; burada Açık Radyo yu kendim ile şehir arasındaki çeviri mekanizması aldım. Bu proje Açık Radyo hakkında ve Açık Radyo kanalıyla idi ki, burada sadece bir radyo sesi tasvir edilmiyordu; dört de radyo programı yaptım: İstanbul ve mitler üzerine bir radyo programı; ikincisi İstanbul insan tipleri; üçüncüsü İstanbul ve kültür endüstrisi, ve dördüncüsü İstanbul da bilgi, dezenformasyon ve sansür üzerineydi. Sanırım dördüncüdeydi, stüdyoya konuyu tartışacak misafirler çağırdık. Denebilir ki, onlarla bu filmi yapmak için birlikte çalıştım. Umarım onu TV de görmüşsünüzdür; böylece proje tamamlanmış olur. Bu bir Türk projesiydi; Kanada da ve Japonya da projeler yapmıştım... Bence milliyet önemli birşey değildir. Ben bir göçebe olarak çalışıyorum denebilir. Projeler ise bağlamın bulunduğu yere aittirler. Luis Buñuel in Meksika da, Fransa da, İspanya da filmleri vardır. İspanyol ve Fransız filmlerinde de Meksika etkisi görülür. Ben bunu bir çelişki görüyorum. Bir örnek mi? Benim ederlerim yapıldığı yerlere aittirler; o bölge insanlarının yaptıklarından oluşurlar. Ama bu insanların bana memleket nere? diye sordukları bir dizi değildir. Ben onlara ne iş yaptığımı sözlüyorum; nerede yaşadığımı ve nerede iş yaptığımı. Bu proje için İstanbul da yaşıyor ve çalışıyorum. Bence ilginç olan budur. ANTONI MUNTADAS I have been in Istanbul several times since they invited me in 2008 for this program Lives and Works in Istanbul. Apart from this project I have spent time in Istanbul developing a project and carrying out a workshop with the people here in Istanbul. And I have done this in several periods, over different periods. You can come to know a city in one day or one hour or five years. You will know it in different ways. My project has to do with trying to confront a city and trying to develop my own opinion and curiosity. I think the best way to learn about a city is with a project. When you do a project you immediately invest yourself and you spend time exploring certain aspects of the city. There is, as you know, no particular time for knowing a city. I think there are cities you can know in three minutes and cities you can never know. The kind of work I am doing is interesting for me as it is a project that allows me to live and work in the city; my projects are very much about the context. In order to do this I sometimes need to establish dialog with people, to read about them, to experience the city that falls into my thought through the project of the program. I was invited to do this project. I spent the first year researching, reading, thinking; I think that the city is too complicated, large and complex to address in one project for the city, thus I have tried to establish an interface within myself and the city. I finally decided to carry out a project that is called On translation where I take Açık Radyo as the filter of translation between myself and the city. This project is about Açık Radyo and it s also with Açık Radyo, as it not only tries to visualize the audio of a radio, the sound of the radio, but I have also produced four radio programs. There is one radio program about Istanbul and the myth; the second was about Istanbul stereotypes; the third is about Istanbul and cultural industry and the fourth is about information, disinformation and censorship in Istanbul. And I think in the fourth we invited guests to discuss these issues and broadcast. You could say that I worked with them to produce this film. I hope that you will be able to watch it on TV, thus completing the project. I could also say about the project that you should watch the radio and listen to the television. This is a Turkish project; I have done projects in Canada, in Japan I do not see nationality as something that is important. Rather I work as a nomad. And the projects are basically the places where the context exists. Luis Buñuel has films in Mexico, in France, in Spain, and there are Mexican influences in the Spanish films and in French films. I take that as a paradox. But as an example? My works are from the place where they are produced and consist of that which people are doing. But this is not a series about people asking me where are you from? I tell them about what I am working on. Where I live is where I am working. For this Project I live and work in Istanbul; I think this is interesting. Tophane-i Amire, Arada sergisi, 20 Ocak - 14 Şubat 2010/ In Between exhibition, Tophane-i Amire, 20 January-14 February 2010 Faculty of Arts and Design, Universita luav di Venezia öğrencileri İstanbul Çalıştayı, 2008/ Students of Faculty of Arts and Design, Universita luav di Venezia at İstanbul Workshop, 2008 Sepetçiler Kasrı, Boston Massachusetts Institute of Technology öğrencileri İstanbul Çalıştayı, 2009/ Sepetçiler Kiosk, students of Boston Massachusetts Institute of Technology at İstanbul Workshop, 2009 Antoni Muntadas çalışırken/antoni Muntadas while working Arada sergisi/ In Between exhibition Antoni Muntadas Çalıştayı/Antoni Muntadas Workshop-Kadırga,

17 REMO SALVADORI İstanbul şehri benim için herzaman tarihi gelenek ve çok özel coğrafi pozisyon ile birlikte olagelmiştir. Projenin değerini ve bu gerçeklikle sanatım yoluyla yüzyüze gelebilme imkânını çok kıymetli buldum. Şehirle karşılaşmam kişisel dostluklar yoluyla oldu. Bu tecrübeyi mekânın yapısına derin bir bakış zenginleştirdi ki, kimi zaman bu ancak okumalar yoluyla mümkün oldu. Her ziyaretimle şehir bana daha tanıdık geldi ve burada yaşadığım anlamlı tecrübeler sonucu onu, bir dosta dendiği gibi arrivederci diyerek bırakıyorum. İlk gezimde bana Çağdaş Sanat Sergisi nde Beral Madra eşlik ediyor, burada İstanbul da Hayatlar ve Eserler, Avrupa Kültür Başkenti 2010 sergileniyordu. Daha sonra, sanat galerilerini ve Beral Madra yla yardımcıları tarafından şehrin dış bölgelerinde açılan çağdaş sanat sergilerini ziyaret ettim. Gördüğüm eserler, bir yandan kendi özgün karakteristiklerini korurken, diğer yandan kalite ve açık diyalogu yansıtıyorlar ve bu çağdaş araştırma diliyle uyuşuyordu: Bkz. İstanbul Biennali. İstanbul da Hayatlar ve Eserler projesinin birinci bölümü için İstanbul u üçhaftalık ziyaretimin ilk haftasında, şehrin önemli yerlerinde genç sanatçılarla bir atölye çalışması ya da toplantılar düzenlendi. Böylece birbirimizi ve bu yerleri daha iyi tanımak imkânı bulduk: Tophane-i Amire, Sepetçiler Kasrı, Büyükada, Süleymaniye Camii, Sultanahmet Camii, Mısır Apartmanı, Arkeoloji Müzesi, BM Suma Modern Sanat Merkezi, Yenikapı Sanat Üretim Merkezi. Kalan iki haftada tartışmalar ve pratik alıştırmalar yaptık. Amacımız kişisel projeler geliştirmekti. Daha sonlar bunlar toplanacak ve katlanabilir poster haline getirilecekti. Bu çalışmalar esnasında kendi çalışmam için bir özel temayı hayalimde canlandırabildim ve projem 10 Eylül 209 da Arkeoloji Müzesi bahçesinde seyirci önünde gerçekleştirildi. Çalışmamın adı Sürekli Sonsuz Şimdi idi. Asıl amaç genç sanatçıları davet etmek ve onlara kendilerini ve eserlerini sunmaları için bir grup havası içinde, ama kişisel yaklaşımları bozmadan fırsat vermekti. Kendibaşına çalışmak, birlikte çalışmak ve proje için çalışmak vurgulandı. İnanıyorum ki, bu atölyede geliştirilen yöntemler, özgün potansiyeli geliştirmeye yardımcı olmuş, bunun sonuçları da posterde ve birkaç ay sonra 2010 Sanat Üretim Merkezi ndeki grup sergisinde görülmüştür. REMO SALVADORI The city of Istanbul has always existed for me with its historic tradition and very special geographical position. I greatly appreciated the concept of the project and the possibility of having a direct encounter with this reality through my own art. My encounter with the city was facilitated by personal friendships, the experience itself being enriched by a far greater vision of the fabric of the place, which in some ways, I had only come to know through my readings. With each visit the city has become more familiar to me and, having had meaningful experiences here, I leave it with an arrivederci salute, as if leaving a friend. On my first trip I was accompanied by Beral Madra to the Contemporary Art Fair, where the project Lives and Works in Istanbul, European Capital of Culture 2010 was being presented. Later on, I visited some exhibitions in galleries, as well as contemporary art events that had been organized in the outskirts of the city by Beral Madra and her assistants. The works that I saw, whilst maintaining their own specific characteristics, revealed a quality and an open dialogue that resonated with the languages of contemporary research: see the Istanbul Biennale. During my three-week stay in Istanbul for the first part of the project Lives and Works in Istanbul, a workshop with a group of young artists or meetings - were held every day of the first week in an important place of the city. This was a way to get to know each other and to verify the specific qualities of the places themselves: Tophane-i-Amire, Sepetçiler Kasrı, Büyükada, Süleymaniye Mosque, Sultanahmet Mosque, Mısır Apartnamı, the Archeology Museum, BM Suma Modern Art Center, Yenikapı Art Production Center. For the remaining two weeks we held discussions and practical exercises, the aim of which was to develop individual projects that would then be collected and offered in the form of a fold-up poster. During this experience I could already visualize a specific theme in my work that was to be realized on September 10, 2009 in the courtyard of the Archeology Museum in the presence of the invited public. The title of this work is Continuous Infinite Present. The main criterion was an invitation to young artists to present themselves and their works in a way that was to form a group meeting, but with an individual approach. The concept of working for oneself, working together and working for the project was emphasized. Yenikapı Sanat Üretim Merkezi / Yenikapı Art Production Center, 2009 Büyükada, Remo Salvadori Çalıştayı, 2008 / Büyükada, Remo Salvadori Workshop, 2008 I believe that the paths which were developed as part of the workshop succeeded in enriching the specific potential and the results of this are visible in the poster and in the group exhibition that took place Remo Salvadori Çalıştayı, 2009 / Remo Salvadori Workshop, 2009C Sepetçiler Kasrı, Remo Salvadori Çalıştayı, 2009 / Sepetçiler Kiosk, Remo Salvadori Workshop, 2009 Gülhane Parkı / Gulhane Park 17

18 İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER / THEY LIVED IN İSTANBUL, WORKED IN İSTANBUL AND PRODUCED FOR İSTANBUL PETER KOGLER İstanbul da hayatlar ve çalışmalar projesi için öyle bir proje geliştirmek istedim ki, bir yandan özellikle mekân ve kültür olarak İstanbul a ait, diğer yandan benim kendi görsel hazinem ve çalışmam açısından anlamlı olsun. Böylece, aklıma beyin resimli, labirent benzeri bir şekilli dev bir halı oluşturmak geldi. Eserimi tarihi bir mekânda sunmak istedim; birçok yere baktık ve güzel, kubbeli, ölçüleri çok uygun Tophane deki yeri bulduk. Beral Madra ve ekibi ayrıca İstanbul da bilgisayar yardımıyla halıyı üretecek bir şirket buldular. Halı 9 x 9 metre ebadında imal edildi; ölçüler mekâna tam uygundu. Baştan beri genç Türk sanatçılarla atölye çalışması yapmak ve İstanbul için özgün bir proje yaratmak fikri çok hoşuma gitti. Dışarıdan bu şekilde insan getirmek, şehre yeni bilgi getirmek ve İstanbul sanat dünyasını tanıtmak açısındansa çok iyi bir strateji. İstanbul büyük ve dinamik bir metropol; ve bu birçok düzeyde böyle. Çağdaş sanat konusunda bir atılım atmosferi var ve bu nedenle yoğun bir faaliyet ve çok ilgi gözleniyor. Ayrıca İstanbul Biennali de bir çeşit açık alan sağladı. Yine de genç sanatçılara dünyanın başka yerlerinde üretilen sanata dair yeterli bilgiye erişim imkânını artırma gereği var. Bilgi yaratıcı bir ortam oluşturmanın temel şartıdır. Ben, Manuel Gorkiewicz ve İstanbul 2010 ekibi genç sanatçı dosyalarına göz gezdirdiğimizde çok ve çeşitli eserle karşılaştık. Bazıları çok naif iken diğerleri çok ustaca idi. Temel hedefim, çağdaş sanatta ne olup bittiğiyle ilgili fikri ve özgün ve ilginç yaklaşımları olan sanatçıları keşfetmek idi. Bu demekti ki, grubumuz çok heterojen bir sanatçı grubundan oluşacak, bu da ilginç tartışmalara yol açacaktı. Atölye çalışmasını sırasında belirgin bir hedef amaçlamadım. Zaten önden ne olacağını bilemezsiniz; bu bir süreçtir. Eğer herşey iyi giderse, herkes, ben de dahil, bundan birşey öğrenir. PETER KOGLER For Lives and Works in Istanbul, I wanted to develop a project that on the one hand was particularly linked to Istanbul, as a place and a cultural context; this was somehow to be made sense of in terms of my own visual vocabulary and work. So I came up with this idea to create a huge carpet with the image of a brain, with a labyrinth-like structure. I wanted to display the work in a historical location, so we looked at several rooms and found this beautiful space with a cupola and exactly the right measurements in Topane. Beral Madra and her team also found a company in Istanbul that was able to produce the carpet with computer operated looms, creating a carpet that measured 9 x 9 meters, corresponding exactly with the space. From the beginning I liked the idea of having a workshop with young Turkish artists and developing a specific project for Istanbul. To get people from abroad involved in this way is a good strategy for bringing information to the city, while at the same time spreading information about the Istanbul art scene. Istanbul is now one of the most interesting and dynamic metropolises, and it is so on very different levels. In terms of contemporary art there is an atmosphere of departure, thus there is a great deal of activity and much interest; also the Istanbul Biennale helps to create some kind of open situation. Still there is a need to give young artists access to relevant information about art, which is happening now in other parts of the world. Information is the basic precondition for building a productive environment. When I, Manuel Gorkiewicz and the Istanbul 2010 Team looked through the portfolios of the young artists we were confronted with a wide range of different works. Some were very naïve, while others were pretty sophisticated. My main goal was to discover the artists that seemed to have an idea about what is happening in contemporary art, while also having an individual and interesting approach. This means the group will consist of a very heterogeneous team of artists, which should provide for interesting discussions. I never really thought about a goal that I would like to reach within the workshop.you never know in advance what will happen; it is a process. If things go well everybody learns a bit, including myself. İstanbul 2010, Peter Kogler Çalıştayı/ Peter Kogler Workshop İstanbul 2010, Peter Kogler Çalıştayı/ Peter Kogler Workshop İstanbul 2010, Peter Kogler Çalıştayı/ Peter Kogler Workshop İstanbul 2010, Peter Kogler Çalıştayı/ Peter Kogler Workshop 18

19 VICTOR BURGIN / EYLÜL 2010) İstanbul a davet edilmekten şeref duydum ve asla kabulde tereddüt etmedim. Tek endişem, ki bunu daha önceki kimi davetlerde de hissetmişimdir, acaba İstanbul u yeterince anlamak ve eserimde aksettirebilmek için bir yol bulabilecek miyim, olmuştur. Bu izlenmesi zor bir yol: Bir yandan İstanbul a gelip de herhangi bir başka şehirde verebileceğim türden bir eser vermek istemedim; öte yandan da bir cahil gibi konuşmak tehlikesinin farkındaydım. Bu nedenle hazırlığımın çoğu bilgi edinmekle geçti. Bu amaçla yaptığım ziyaretler çok faydalı oldu. Bir şehirle dolaysız tecrübenin ve orada yaşayan halkla sohbetin yerini hiçbirşey tutmaz tabii ki Türk tarihi üzerine kitaplar da okudum; İngilizce altyazılı bulabildiğim birçok Türk filmi seyrettim ve çağdaş Türk yazarlarının eserlerini okudum. Genelde, sanırım, İngilizce konuşan dünyanın çoğu gibi okumalarıma Orhan Pamuk un İstanbul anılarıyla başladım. Türk romanları aradığımda ilk karşıma Asli Erdoğan ın kitabı Mucizevi Mandarin çıktı. Konu Cenevre de geçiyordu, bu şehri iyi biliyordum. Daha sonra okuduğum tüm romanlardan, ki çoğu harikaydı, sadece bu küçük roman bende kaldı. Bir şehirde bir eser yaratırken o şehrin yeri ile ilgili kimi somut gerçekleri bağlamında şehrin bendeki hayalini tasvire çalışırım. Asli Erdoğan ın kitabı da muhayyileme yerleştiği için, eserime kinayeler de ekliyorum. İstanbul u yaklaşık beş yıl önce ziyaret ettim, bir konferansta konuştum. Evsahiplerimce pek sıcak karşılandım ve ziyaretimden çok memnun oldum - ama bu kısa süreydi, şehirden çok az şey gördüm. Proje ile bağlantılı şimdiki ziyaretlerim ise daha uzun, şehrin ve civarının çok daha fazla yerini gördüm ve burada kendimi artık evimde hissetmeye başladım. Her ne kadar Türkçe konuşamamak gibi büyük bir dezavantajım olsa da projeden sonra kendimle götüreceğim izlenim tanıdığım ve aşık olduğum bir şehrin anısı olacak. Umuyorum ki, geri döndüğünde beni tekrar bağrına basar. kitaplarımdan bazılarına (Some Cities - kimi şehirler 1996) başlarken gördüm ki, şehirlerle ilişkilerimiz insanlarla ilişkilerimiz gibi: Onları seviyoruz, nefret ediyoruz, ya da onlara kayıtsızız. Kimse İstanbul a kayıtsız olamaz. Eserimin başlangıç noktası taşlık kahvehane ve çay bahçesi; burası de Sedat Hakkı Eldem ce düzenlenmiş ve açılmış; 1988 de Swiss Ôtel inşaatı için yıkılmış. İstanbul u tanıdıkça, bu bina ve kaderinin modern Türkiye nin bir benzeri olduğunu gördüm. Çok güzel bir binaymış, harika bir yerde ve Boğaz a karşı; 17.yüzyıl Osmanlı mimarisiyle 20.yüzyıl modernizmini birleştirmiş. Dahası bir çay bahçesi olarak herkese de açıkmış. Denebilir ki, o, tarihsel temellere dayanan milli bir kimliğin modern ve demokratik tezahürü olarak Cumhuriyet idealini temsil ediyormuş. Ama bu Eldem in eserini korumaya yetmemiş, ve o deyim yerindeyse Batı dan esen global kapitalizm fırtınasınca yerle bir edilmiş. Bu çayevini ilk araştırdığımda ve İstanbul a gelmeden önce onun bir resmini okuduğum bir kitapta gördüğümde bana onun yıkıldığı söylendi. Gerçi bu tam doğru değil. Bina parçalanmış ve bir kısmı tekrar restore edilerek biraz daha farklı bir yerde turistik restoran olarak açılmış. Çay bahçesinin yeri otoparka çevrilmiş, artık manzaraya çatıdaki bir tenis kortundan bakılıyor. Ben bunu çok, çok hüzünlü buldum. Bari tüm yapıyı yıksalardı... Gerçi yokolmuş sayılır, etrafındaki otel binalarınca tamamen kuşatılmış. Benim projem bu çayevinin ilk inşa olduğu zamanki hali ile hatırasını ortaya çıkarmak, İstanbul da, İstanbul un bende bıraktığı izlere dayanan bir iz bırakmaktı. Türkiye deki çağdaş sanatla pek fazla tanışamadım, zira zamanımın çoğunu projem aldı ve İstanbul -her ne kadar Türk olsa da!- Türkiye değil. Çağdaş sanat dünyasına gelince, bu iyi ya da kötü müdür bilmem, genel yapı itibariyle uluslararasıdır. Büyük şehirlerde hep böyle oluyor. Bu anlamda İstanbul, büyük bir dünya kenti olarak istisna değil. İstanbul da rastladığım Türk sanatçıların aynılarına Londra, Paris ya da New York ta rastlayabilirim. İstanbul da banim için yeni, keşfedecek o kadar çok şey varken, zaten bildiğim şeylerle vaktimi geçirmek için fazla bir istek duymadım. Yöneteceğim atölyeye dahil olacak genç sanatçıların ilk tur seçimi ben yokken, daha İstanbul a gelmeden yapıldı. Avrupa Kültür Başkenti İstanbul 2010 Ajansı na ne çeşit sanatçılarla birlikte çalışabileceğimi anlatmıştım; onlar da bana başvuranların eserlerinin olduğu dosyaları yolladılar; çoğu zaman bu sanatçıların internet sitelerinin linkleri de dosyalarına ilişikti. Kabaca, fotoğraf ya da video kullanan ve sadece formel estetik konularıyla ilgilenmeyen sanatçı- VICTOR BURGIN / SEPTEMBER 2010 I felt extremely honoured to be invited to Istanbul and there was never any doubt in my mind about accepting. My only concern, which I have felt in the case of certain other such invitations in the past, was would I be able to find a way of understanding enough about Istanbul to be able to speak about it in my work. It is a difficult line to tread: on the one hand I did not want to come to Istanbul and produce a work that I could equally well have made in any other city; on the other hand I was very aware of the danger of speaking out of ignorance. A good part of my work therefore has been the work of informing myself. To that end my visits here have been enormously helpful. There is no substitute for the direct experience of a city, and for conversations with the people who live there. I have, of course, also read books on Turkish history, watched as many Turkish films as I could find with English subtitles, and read a number of works by contemporary Turkish writers. In common, I imagine, with most of the English-speaking world, I began my reading with Orhan Pamuk s personal memoir of Istanbul. When I went in search of Turkish novels I first came across a French translation of Asli Erdoğan s novella The Miraculous Mandarin (Mucizevi Mandarin). The story is set in Geneva, a city I know well. I found that across all of the other novels I subsequently read, many of them excellent, it was this short novel that stayed with me. When I make a work in a city I try to represent my imaginary of the city in relation to some material facts about the place. As Asli Erdoğan s story had entered my imaginary I therefore include allusions to it in my work. I had already visited Istanbul, about five years ago, to speak at a conference. I was very warmly received by my hosts and enjoyed my stay enormously but it was a short stay, and I saw very little of the city. My more recent visits in connection with the project have been for longer periods, I have seen much more of the city and its immediate surroundings and I have begun to feel quite at home here in spite of the very obvious disadvantage of not speaking Turkish. The impression I shall take away after the project is of a city I have learned to know and love, and that I hope will welcome me back whenever I am able to return. I begin one of my own books (Some Cities, 1996) by observing that our relations to cities are like our relations to people: we love them, hate them, or are indifferent to them. One cannot be indifferent to Istanbul. The starting point for my work was the Taslik coffee house and garden, designed by Sedad Hakki Eldem and built between ; this was torn down in 1988 to make way for the Swiss Ôtel. The more I came to know Istanbul the more this building, and its fate, seemed the very allegory of modern Turkey. It was a beautiful building, on a splendid site overlooking the Bosphorus, which very successfully synthesised a 17 th -century Ottoman architectural vocabulary with 20th century modernism. Moreover, as a coffee house, it was open to everyone. One might say it represented a republican ideal of the modern and democratic expression of a historically grounded national identity. But this did not protect Eldem s building and garden from being quite literally buried by the storm of global capitalism blowing from the West. When I first made enquiries about the coffee house, having seen a photograph of it in a book before I came to Istanbul, I was told that the building had been destroyed. This is not strictly true. The building was dismantled and part of it re-erected in a slightly different position to be used as a tourist restaurant. The garden was turned into a car park and the view is now of a rooftop tennis court. I find this immensely sad. It would have been better if the building had simply been allowed to disappear. In effect it has disappeared, as it is now completely shrouded by the surrounding hotel buildings. My project has been to disinter the memory of the coffee house as it was at the time it was built, to leave a trace in Istanbul of one of the traces that Istanbul has left in me. I have not formed much familiarity with contemporary art in Turkey as my time in Istanbul has been largely taken up by my work, and as Istanbul although it is certainly Turkish! is not Turkey. As the contemporary art world, for better or worse, is international in structure, it tends to be much the same in all major cities. Istanbul, as a major world city, is no exception to this rule. The Turkish artists I have met in Istanbul I might equally have met in London, Paris or New York. There is so much that is new for to me to discover in Istanbul that I suppose I have not been very motivated to enlarge my acquaintance with what I feel I already know. 19

20 İSTANBUL DA YAŞADILAR, İSTANBUL DA ÇALIŞTILAR VE İSTANBUL İÇİN ÜRETTİLER / THEY LIVED IN İSTANBUL, WORKED IN İSTANBUL AND PRODUCED FOR İSTANBUL larla birlikte çalışabileceğimi söylemiştim. Atölyedeki sanatçılar öğrenciler olmaktan çok uzaktılar; her birinin oturmuş mesleki kariyerleri vardı. Ben onları genç sanatçılar olarak değil daha genç sanatçılar olarak düşündüm; yani benden daha genç. Atölye sonunda sanırım başarılı oldum. Atölyeye, katılımcılara şunları söyleyerek başladım: Her birinizin elinde boş bir A4 kâğıdı ve birbirinin aynı kalemler olduğunu düşünün. Kaleminizle kâğıda istediğiniz işareti yapabilir, ama kalemi ya da kâğıdı değiştiremezsiniz. Sonra hepsinden buna benzer kısıtları kabul etmelerini istedim. Yaptıkları herşey bir perdeye yansıtılmak zorundaydı -bir projektörden bir perdeye. Katılımcıların bu şekilde çalışmış olduklarını sanmam, onlar için eserlerini tekrar tasarlamak ve bu kısıtlara uydurmak zor oldu; özellikle son derece profesyonel bir pratik geliştirmiş olanların da. Onların bu zorlamaya nasıl cevap verdiklerini görmek beni etkiledi. Bu süreçte -ki zaten tecrübede de amaç budur- birçoğu eserlerini geliştirebilecekleri yeni yönler keşfettiler. Onlara sunduğum kısıtlar kendi eserimin de kısıtlarıydı ve ben bunları basitçe, gerektiğinde kendi tecrübeme dayanarak teknik tavsiyede bulunabilmek için seçmiştim. Eserlerindeki fikirler tamamen kendilerine aitti; bu da sergide görülen çok çeşitli eserlerden anlaşılıyordu. Sedad Hakkı Eldem, Taşlık Kahvesi Sedad Hakkı Eldem, Taşlık Coffee House The first round of the selection of the young artists who applied to join the workshop that I led was made at a distance, before I came to Istanbul. I told the Istanbul 2010 European Capital of Culture Agency which kind of artists I believed I could usefully work with, and they sent me files of the applicants work, often with links to artists Internet sites. Broadly speaking, I said I preferred to work with artists who, like me, used photography or video, and who were interested not only in formal aesthetic matters. The artists in the workshop were far from being students all of them have established careers. I thought of them not as young artists but as younger artists which is to say, younger than me! At the end of the workshop I think I succeeded. I began the workshop by saying to the participants: Imagine that you each have a blank sheet of A4 paper and you each have identically similar pencils. You can make whatever marks you wish with the pencil on the paper, but you cannot change either the pencil or the paper. I then asked them to accept an analogous set of constraints. Whatever work they made had to be projected on a screen one projector and one screen. I don t think that any of the workshop participants were already working in this way, and it was difficult for them to change direction and to rethink their work in terms of these constraints, especially in the case of those who had developed a very highly polished professional practice. I was very impressed by the way in which they responded to the challenge. In the process and of course this is the point of the exercise many of them discovered new directions in which to take their work. The constraints I gave them are the constraints of my own work, and I chose these quite simply so that I could draw on my own experience to offer technical advice when required. The ideas in their works are entirely their own, which is obvious from the very different works to be seen in their exhibition. istanbul Arkeoloji Müzesi Victor Burgin: a place to read / okuma yeri, Victor Burgin, 2010 Victor Burgin Çalıştayı, 2009/Victor Burgin Workshop, 2009 Victor Burgin,