SEKTÖREL ARAŞTIRMALAR AYAKKABI TÜRKİYE KALKINMA BANKASI A.Ş. ANKARA

Transkript

1 SEKTÖREL ARAŞTIRMALAR AYAKKABI. TÜRKİYE KALKINMA BANKASI A.Ş. i ARAŞTIRMA MÜDÜRLÜĞÜ Temmuz 2005 ANKARA

2 TÜRKİYE KALKINMA BANKASI A.Ş. AYAKKABI SEKTÖR ARAŞTIRMASI Ömür GENÇ Kd.Uzman SA ARAŞTIRMA MÜDÜRLÜĞÜ Temmuz 2005 ANKARA ii

3 ISBN Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş. Ömür GENÇ Kd.Uzman Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş. Araştırma Müdürlüğü İzmir Cad. No.35 Kızılay/ANKARA Tel: (0312) Faks: (0312) Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş Matbaasında çoğaltılmıştır. iii

4 İÇİNDEKİLER Sayfa No. GİRİŞ SEKTÖRÜN VE ÜRÜNÜN TANIMI ARZ VE TALEBE İLİŞKİN MEVCUT DURUM VE TAHMİNLER Kurulu Kapasite Üretim Kapasite Kullanım Oranı Üretim Kapasitesinde Beklenen Gelişmeler Dış Ticaret Durumu İhracat İthalat Ayakkabı Yurtiçi Talebi Talep Tahmini Ayakkabı Sektörü Arz-Talep Karşılaştırması DÜNYADA AYAKKABI ÜRETİM VE TÜKETİM DURUMU Üretim Tüketim Dış Ticaret İhracat İthalat Dünya Ayakkabı Sektörünün Geleceği GENEL DEĞERLENDİRME VE SONUÇ YARARLANILAN KAYNAKLAR iv

5 TABLOLAR LİSTESİ Sayfa No. Tablo 1: Özel Sektör Ayakkabı Tesisleri... 7 Tablo 2 : Türkiye'nin Ayakkabı Üretimi... 9 Tablo 3: Dönemi Teşvik Belgesi Almış Yatırımların Durumu Tablo 4: Türkiye Ayakkabı İhracatı Tablo 5: Ayakkabı İhracatının Ayakkabı Türlerine Göre Dağılımı Tablo 6: Ayakkabı İhracatının Ülkeler İtibariyle Dağılımı Tablo 7: Türkiye Ayakkabı İthalatı Tablo 8: Ayakkabı İthalatının Ayakkabı Türlerine Göre Dağılımı Tablo 9: Ayakkabı İthalatının Ülkeler İtibariyle Dağılımı Tablo 10: Ayakkabı İhracatının İthalatı Karşılama Oranı Tablo 11: Ayakkabı Yurtiçi Tüketimi Tablo 12: Kişi Başına Ayakkabı Tüketimi Tablo 13: Ayakkabı Yurtiçi Talep Projeksiyonu Tablo 14: Ayakkabı Sektörü Toplam Talep Projeksiyonu Tablo 15: Ayakkabı Sektörü Arz-Talep Karşılaştırması Tablo 16: Kıtalar İtibariyle Ayakkabı Üretimi Tablo 17: Ülkeler İtibariyle Ayakkabı Üretimi Tablo 18: Kıtalar İtibariyle Ayakkabı Tüketimi Tablo 19: Ülkeler İtibariyle Ayakkabı Tüketimi Tablo 20: Dünya Ayakkabı İhracatı Tablo 21: Ülkeler İtibariyle Ayakkabı İhracatı Tablo 22: Dünya Ayakkabı İthalatı Tablo 23: Ülkeler İtibariyle Ayakkabı İthalatı Tablo 24: Kıtalar İtibariyle Dünya Ayakkabı Üretim ve Tüketim Projeksiyonu v

6 GRAFİKLER LİSTESİ Grafik 1 : Ayakkabı Üretiminin Gelişimi... 9 Grafik 2 : Ayakkabı Sanayii Kapasite Kullanım Oranı Grafik 3 : Türkiye Ayakkabı İhracatı Grafik 4 : Ayakkabı İhracatının Türlerine Göre Dağılımı Grafik 5 : Ülkelere Göre Ayakkabı İhracatı Grafik 6 : Türkiye nin Ayakkabı İthalatı Grafik 7 : Ayakkabı İthalatının Türlerine Göre Dağılımı Grafik 8 : Ülkeler İtibariyle Ayakkabı İthalatı Grafik 9 : Ayakkabı Yurtiçi Talebi Grafik 10 : Kıtalar İtibariyle Ayakkabı Üretimi Grafik 11 : Kıtalar İtibariyle Ayakkabı Tüketimi Sayfa No vi

7 GİRİŞ Ayakkabı, kadın, erkek ve çocukların ayaklarını dış etkenlerden koruyan, topluma verilmek istenen imajı pekiştiren, farklı ortam ve koşullarda kullanılan bir giyim eşyası olup, yüz ve tabanları çeşitli malzemelerden yapılmış ayak giysisidir. Ülkemizde ayakkabı sektörü önemli bir ticaret potansiyeline sahiptir. Ancak, bu potansiyel verimli bir şekilde kullanılamamaktadır. Ayakkabı sektörünün ihracat açısından gelişmişlik düzeyi yetersiz olmakla birlikte özellikle İspanya, Portekiz gibi Avrupalı üreticilerle rekabet edebilecek büyük bir arz potansiyeli vardır. Ancak bu potansiyel dünyada yeterince bilinmemektedir. Özellikle İspanya, Portekiz ve İtalya gibi Avrupalı ayakkabı üreticisi ülkelerle rekabet etmemiz için sektörün tanıtımına ağırlık vermek gerekmektedir. Ayakkabı sanayiinde sahip olunan avantajlara rağmen, küçük atölye tipi üretim biçiminin hakim olması, kalifiye olmayan işgücü, ayakkabı yan sanayii girdilerinde standart ve kalite eksikliği gibi yapısal sorunlar nedeniyle ihracat potansiyeli yeterince değerlendirilememektedir lı yılların başında ihracat, özellikle Rusya pazarı olmak üzere canlanmış ve 1997 yılında 200 milyon doları aşmıştır. Ancak, daha sonraki yıllarda Rusya da yaşanan büyük kriz Türk ayakkabı sanayiini de olumsuz yönde etkilemiş ve ihracatta düşüş başlamıştır (1998 yılının ikinci yarısından itibaren Rusya da ortaya çıkan kriz sonucu bu ülkeye yönelik ihracat miktarında ve bavul ticaretinde önemli miktarda düşüşler kaydedilmiştir). Ayakkabı sektörünün bu süreçte tek bir pazara bağımlı olarak gelişme göstermesi, rekabetin daha yoğun olduğu AB pazarının ihmal edilmesi sonucunda ayakkabı ihracatı büyük oranda gerilemiştir. Bu durum büyük kapasiteli üreticileri kaliteli üretime ve Batı Avrupa Ülkelerine ihracat imkanlarını zorlamaya yöneltmiştir. Ayrıca ayakkabı tasarımına gerekli önem verilmeye başlanmış olup modaya uygun koleksiyonlar ön plana çıkmıştır ve 1999 yıllarında düşüş gösteren sektör ihracatı, 2000 yılından sonra devamlı olarak artarak, 2004 yılında tekrar 200 milyon doların üzerine çıkmıştır. 1

8 Sektörün fiyat ve kaliteye olan duyarlılığı nedeniyle; üretim, sürekli olarak işgücü maliyetinin ucuz olduğu yerlere kaymaktadır. Emeğin nispî olarak pahalı olduğu ülkeler, ayakkabı talebini yurtdışından karşılamaya çalışmakta ve kalkınmaya bağlı olarak da üretim bölgesel değişimlere uğramaktadır. Dünya ayakkabı sanayii 1970 li, yılların sonuna doğru işgücünün pahalı olduğu gelişmiş ülkelerden, emeğin daha ucuz ve deri işleme sanayiinin nispeten güçlü olduğu ülkelere ve özellikle de Asya ülkelerine doğru kaymaya başlamış olup, günümüzde Çin, en büyük ayakkabı üreticisi ülke konumuna gelmiştir. Çin, dünya üretiminin 1995 yılında 4,3 milyar çift ile %42,8 ini yaparken, 2001 de 6,7 milyar çift ile %54,6 sını gerçekleştirmiştir. Çin deki bu gelişmeye, uzun zamandan beri, başta ABD li ayakkabı üreticileri olmak üzere pek çok üreticinin bu ülkede yatırım yapması yol açmıştır. Türk ayakkabı sektörünün dünya ayakkabı ticaretinde hak ettiği yeri alabilmesi, her şeyden evvel sektörün kendi iç dinamiklerini harekete geçirmesi ile mümkün olabilecektir. Bu amaçla ülkemiz ayakkabı sanayiinin tanıtımına ağırlık verilerek, mevcut pazarlara ilaveten yeni pazarların devreye sokulması ile hali hazırda ortalama %40-50 kapasite kullanım oranıyla çalışan sektörün daha yüksek kapasite kullanımına geçmesi sağlanacaktır. Bu durum ise sektörün katma değerinin yükseltilmesinin yanı sıra sağlayacağı istihdam artışı ile de Türkiye nin en önemli sorunlarından biri olan işsizlik sorununun giderilmesinde önemli bir işlevi yerine getirecektir. Sektördeki eğitim eksikliğinin giderilmesinin yanı sıra başta yurtiçi fuarları uluslararası hale getirmek ve yurtdışı fuarlara da yüksek katılımın sağlanması, Türk Ayakkabı Sanayiinin gelişmesi açısından önemlidir. Ayakkabı sektörünün mevcut durumu ve gelişme potansiyeli ile, sorunlarının ele alındığı bu çalışmada; ayakkabı sektörünün yapısı ve Türkiye ayakkabı sektörünün dünya geneli içindeki durumunun ortaya konulması birincil amaç olarak ele alınmıştır. Ayrıca, Bankamızda bu konuda yapılacak yapılabilirlik etüdü ve proje değerlendirme raporlarına bir temel teşkil etmesi; yöresel uygun yatırım alanları araştırmalarında ise önerilecek yatırım konularının tespit edilmesine yönelik çalışmalara da bir fikir vermesi bu çalışmanın bir diğer amacını teşkil etmektedir. 2

9 1. SEKTÖRÜN VE ÜRÜNÜN TANIMI Ayakkabı, çorabın dışında ayağa giyilen her tür ayak giysisidir. Bu anlamda ayakkabı kelimesi, iskarpin, bot, çizme ve terlik gibi ayak giysilerini ifade etmektedir. Ayakkabı, kadın, erkek ve çocukların ayaklarını dış etkenlerden koruyan, topluma verilmek istenen imajı pekiştiren, farklı ortam ve koşullarda kullanılan bir giyim eşyası olup, yüz ve tabanları çeşitli malzemelerden yapılmış ayak giysisidir. Ayakkabılar, farklı kıstaslar kullanılarak çeşitli sınıflandırmalara tabi olabilirler: Ayakkabılar, kullananların cinsiyet ve yaşları yönünden kadın, erkek, genç kız ve genç erkek, çocuk ve bebek ayakkabıları olmak üzere beş sınıfa ayrılırken, ayakkabıların kullanım yerlerine göre de kapalı alanlar, çalışma salonları, spor salonları, açık alanlara yönelik ayakkabılar olarak dört ayrı şekilde sınıflandırılmaktadır. Diğer sınıflandırmalarda ise, ayakkabının yüzünün tabana tutturuluş biçimi, topuk yüksekliği, taban uzunluğu, ayakkabı türleri (bileği örten ayakkabılar, bileği örten botlar, çizmeler, sandaletler, spor ayakkabılar, terlikler vb.) önemli olabilmektedir. Ayakkabı üretimi, DPT sektör sınıflandırmasına göre; imalat sanayii, deri ve deri ürünleri sanayiinin alt ayrımında yer almaktadır. Ayakkabı sanayii, lastik ve/veya plastik hammaddeden yapılanlar da dahil olmak üzere, ayağa giyilen her türlü ayakkabıyı kapsamaktadır. Bu ürünleri; Terlikler Botlar (sanayi, güvenlik ve askeri) Çocuk ayakkabıları Erkek ayakkabıları Kadın ayakkabıları Spor ayakkabıları olarak gruplandırmak mümkündür. 3

10 Birleşmiş Milletler yayını olan Bütün Ekonomik Faaliyetlerin Uluslararası Standart Sanayi Tasnifi ve Endeksleri ne göre ayakkabı ve dolayısıyla Ayakkabı Sanayii aşağıdaki gibi sınıflandırılmıştır. 1. Tabanı ve yüzü, kauçuk ve suni plastik maddelerden ayakkabılar 2. Tabanı tabii, suni veya terkip yolu ile elde edilen ayakkabılar 3. Tabanı tahta ve mantardan ayakkabılar 4. Tabanı diğer maddelerden yapılmış ayakkabılar 5. Getrler, tozluklar bacak koruyucuları ve bunların aksamı Yukarıdaki sınıflandırmadan da anlaşılacağı üzere, yalnız deri sayalı ve deri tabanlı ayakkabıları inceleyerek Ayakkabı Sanayii hakkında bir sonuca ulaşılamaz. Bu nedenle, çalışmaya ayağa giyilen her çeşit ayakkabı dahil edilmiştir yılından bu yana ülkemizde esas alınan Harmonize Sistem Nomanklatörü ne göre ayakkabılar dörtlü bazda aşağıdaki gibi sınıflandırılmaktadır: G.T.İ.P. No. Madde İsmi Dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik, su geçirmez ayakkabılar Dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik diğer ayakkabılar Yüzü deri, tabanı kauçuk, plastik, tabii, suni vb. kösele ayakkabılar Yüzü dokuma maddelerinden, tabanı kauçuk, plastik vb. ayakkabılar Diğer ayakkabılar Ayakkabı aksamı, iç taban, topuk rampası, getr, tozluk, dolak vb. Türk Standartlar Enstitüsü (TSE) tarafından hazırlanan ayakkabı standardı ise TS 5550 dir. TSE tarafından hazırlanan 9 tane ayakkabı standardı vardır. Ancak bunların hiçbiri mecburi uygulamada değildir. İhracata yönelik üretim yapan üreticiler, alıcılar tarafından talep edilen standarda uygun üretim yapmaktadırlar. 4

11 2. ARZ VE TALEBE İLİŞKİN MEVCUT DURUM VE TAHMİNLER 2.1. Kurulu Kapasite Ayakkabı sektörü; yapısı itibariyle büyük ölçüde hammadde, yardımcı madde ve emek yoğun bir özellik arz etmektedir. Ayakkabı imalatında kullanılan girdilerin çok fazla olması sektörde büyük oranda yan sanayiye bağımlılığı da beraberinde getirmektedir. Sektör girdileri itibari ile, deri, tekstil, metal, plastik gibi bir çok işkolu ile ilişki içindedir. Ayrıca bu alanda faaliyet gösteren firma sayısının fazlalığı da pazarlamada yoğun bir rekabetin yaşanmasına yol açmaktadır. Günün modasına uygun tarzda ve kaliteli ayakkabı üretimi ürünün pazarını ve fiyatını belirleyen en önemli etkenlerdir. Bütün bu özellikler aynı zamanda ürünün piyasada rekabet şansını da belirlemektedir. Ülkemizde yakın tarihe kadar babadan oğula geçen bir zanaat olarak süre gelen ayakkabı üretimi, 1950 yılından itibaren küçük sanayi görünümü kazanmaya başlamıştır. 1960'lı yıllarda küçük sanayi yapısı değişmeden devam eden ayakkabı sektöründe, 1970'li yıllarda ise, sanayileşme çabaları bulunmakla birlikte sanayileşme süreci gerçek manada tamamlanamamıştır. 1980'lerin ortasında ithalata getirilen serbestlik, ayakkabı sanayiinin gelişmesine makine yönünden faydalı olduğu gibi, sektördeki firmaların bulmakta zorluk çektiği bazı girdileri kolaylıkla temin edebilmelerini sağlamıştır. 1980'li yıllarda özellikle özel sektör tarafından oldukça ciddi sayılabilecek makine parkı yatırımları yapılmış ve ayakkabı sektörünün yüzde 15'i sanayileşmeyi tamamlamıştır. Ayakkabı üreten işletmeler üretim teknolojileri açısından klasik üretim tekniği, yarı makineleşmiş, tamamen makineleşmiş işletmeler olarak üç grupta toplanmaktadır: 1. Klasik üretim tekniğine sahip işletmeler: Klasik üretim tekniği, üretimin tamamına yakın bölümünün hiçbir makine kullanılmadan basit aletlerle elde gerçekleştirilmektedir lerden bugüne kadar olan dönem Neo Klasik üretim dönemi olarak adlandırılmakta olup, kullanılan 5

12 makine çeşidinin artmasına karşın, üretim faaliyetlerinin büyük çoğunluğunun elde yapılması durumu fazlaca değişmemiştir. 2. Yarı makineleşmiş işletmeler: Neo-klasik üretim tekniğini aşmış fakat modern üretim tekniğine de kavuşamamış olan bu imalathanelerde saya makinesinden başka makine ya da makinelerin bulunmasıdır. Yarı makineleşmiş işletmelerin özellikleri genellikle neo-klasik üretim tekniğiyle çalışan imalathanelerin niteliklerine benzer. Neo-klasik üretim tekniğini uygulayan firmaların sermaye birikimi sağlamalarından sonra makineleşmeye geçtiklerini söyleyebiliriz. Makine sayısı arttıkça yer bulmak sorun olmaktadır. Bu işletmeler, makineler ağır ve büyük hacimli oldukları için geniş alanlı giriş katlarına yerleşmek zorunda kalmaktadırlar. 3. Makineleşmiş işletmeler: Ayakkabı üretimini tamamen kendi bünyesinde her aşamada çeşitli makineler kullanarak gerçekleştiren tesislerdir. Personel (model çıkarılması hariç olmak üzere) hiçbir operasyonda el aletleri kullanmaz. Ülkemizde ayakkabı sektörünün en önemli özelliği çoğunlukla işgücüne dayalı küçük işletmelerden oluşmasıdır. Türkiye Ayakkabı Sanayicileri Derneği (TASD) verilerine göre; sektörde kişi istihdam edilmekte olup, kişisi sanayileşmiş kesimde, kalan kişi ise tüm ülkeye yayılmış küçük ve orta büyüklükteki işletmelerde çalışmaktadır. El üretimi ve yardımcı makinelerden faydalanarak üretim yapan işletmeler, ülke üretiminin yaklaşık %70'ini gerçekleştirmektedir. Sektördeki üretici işletmelerin yaklaşık % 50'si İstanbul da faaliyet göstermektedir. Ayrıca İzmir, Konya, Bursa, Ankara, Gaziantep, Manisa ve Denizli ayakkabı üretiminin yapıldığı diğer önemli şehirlerdir. 6

13 Ayakkabı sektöründe üretimin büyük çoğunluğunun çok sayıda küçük firma tarafından gerçekleştirilmesi, sektörün kurulu kapasitesinin gerçekçi olarak belirlenememesine neden olmaktadır. TASD'ın verilerine göre sektörün üretim kapasitesi 500 milyon çift/yıl olup, kapasite kullanım oranı %40-50 civarında olduğu ifade edilmektedir. TABLO 1: ÖZEL SEKTÖR AYAKKABI TESİSLERİ Kuruluşun Adı Yeri Kapasite (Çift/Gün) % Yeşil Kundura İstanbul ,7 Ziylan İstanbul ,3 Aymasan İstanbul ,3 Mekap İstanbul ,9 Kursan İstanbul ,1 Aysan İstanbul ,3 Özkan İstanbul ,4 Dema İstanbul ,6 İkpaş İstanbul ,4 Mastaş İstanbul ,4 Fortiş İstanbul ,4 Zaralı İstanbul ,1 Zafer İstanbul ,0 Ayaksan İstanbul ,6 Akmen İstanbul ,6 Adela İstanbul ,6 Togo Ankara ,6 Erkaysan İstanbul ,3 Cabani İstanbul ,2 Devran İstanbul ,2 Kavsan Çorum ,2 Beta İstanbul ,0 Demireller İstanbul ,0 Nacar İstanbul ,0 Akınal Gaziantep ,4 Bambi İstanbul ,4 Bestello İstanbul ,0 Bozkaya Manisa ,6 Buffalo İstanbul ,1 Cahit İstanbul ,8 Çavuşoğlu İstanbul ,9 Danacı İzmir ,4 Guci İstanbul ,6 Gözegir İstanbul ,6 Nevzat Onay İzmir ,6 Mehmet Güler İzmir ,6 Topbaş Manisa ,9 Ulaş İstanbul ,4 TOPLAM ,0 Kaynak: Firma Bilgileri 7

14 Özel sektörde faaliyet gösteren belli başlı ayakkabı tesislerinin isimleri, kuruluş yerleri ve kapasitelerini gösteren Tablo 1'den de görüldüğü gibi, Türkiye genelinde faaliyet gösteren belli başlı ayakkabı üreticisi 38 firmanın toplam kapasitesi çift/gün dür. Özel sektörde faaliyet gösteren 325 ayakkabı tesisinin 125 adedi TASD a üye olup, bu tesislerin günlük kapasitesi çift ile çift arasında değişmektedir. TASD a üye özel sektör ayakkabı fabrikalarının toplam kapasitesinin çift/gün olduğu dikkate alındığında, özel sektöre ait bu 38 firmanın, sektörün %40,3 ünü oluşturduğu dikkati çekmektedir Üretim Ülkemizde ayakkabı üretiminde, biri geleneksel diğeri enjeksiyon üretim yöntemi olmak üzere iki temel yöntem mevcuttur. En çok kullanılan geleneksel üretim yönteminde ayakkabı üretimi, sayanın kesimi, dikimi ve taban montajından ibarettir. Bu işlemler işletmenin yapısına göre basit aletlerle elde ya da makinelerde gerçekleştirilir. Enjeksiyon üretim yönteminde ise ayakkabının sayası ve tabanı birlikte oluşturulur. Enjeksiyon yöntemiyle üretilen ayakkabılar ucuz olmaları nedeniyle alt gelir grupları tarafından tercih edilmektedir Türkiye'de ayakkabı üretiminde çoğunlukla geleneksel yöntem kullanılmaktadır. Atölyelerde ve tesislerde üretim aşamaları aynı olup; atölyelerde makineleşme düzeyine bağlı olarak makinelerin yerini el aletleri almaktadır. Ekonomide yapısal dönüşümün yaşandığı 1980 li yıllarda tüm sektörlerde olduğu gibi ayakkabı sektöründe de önemli gelişmeler yaşanmıştır. Bu yıllarda, sektör daha organize bir yapıya bürünmüş ve bu dönüşümle birlikte üretimde de önemli gelişmeler yaşanmıştır. Son 20 yıldır, dünyada olduğu gibi, ülkemiz ayakkabı sanayiinde de makineleşmeye gidilmektedir. Bu gelişmede artan ayakkabı talebini karşılamaktan ziyade, işgücünün fiyatının sürekli artmasının etkisinin olduğunu söylemek mümkündür. Devlet Planlama Teşkilatı (DPT), Deri ve Deri Mamulleri Sanayii Özel İhtisas Komisyonu Raporu na göre ülkemizde, ayakkabı üretiminin %15 i tamamen 8

15 makineleşmiş, %70 i yarı makineleşmiş, %15 i de bünyesinde hiç makine bulunmayan (el aletleri ile üretim yapan) işletmeler tarafından gerçekleştirilmektedir yıllarına ait ayakkabı üretim miktarları Tablo 2'de verilmiştir. TABLO 2 : TÜRKİYE'NİN AYAKKABI ÜRETİMİ (MİLYON ÇİFT) Yıllar Ayakkabı Deri Plastik+Lastik Tekstil Toplam Ayakkabılar Ayakkabılar Ayakkabılar Terlik (*) Kaynak: DPT, 2004 Yılı Programı Destek Çalışmaları (*): Tahmini DPT verilerine göre; deri ayakkabı üretimi, 1997 yılında 58 milyon çift üretimle en yüksek seviyeye ulaşmış olup, 2000 yılında bu miktar 45 milyon çifte düşmüştür yılında Uzakdoğu'da başlayıp Rusya'da derinleşen mali kriz, Türk ayakkabı sektörünü de olumsuz yönde etkilemiş, toplam ayakkabı üretimi 1998 yılında bir önceki yıla göre % 10,2 düşerek 1996 yılındaki üretim miktarına gerilemiştir yılında ise deri ayakkabı üretimi 39 milyon çift iken 2002 yılında üretim yaklaşık yüzde 18 artışla 46 milyon çift olmuştur yılında deri ayakkabı üretimi ise %11 artışla 51 milyon çift gerçekleşmiş olup, 2004 yılında 52 milyon çift olacağı tahmin edilmektedir. Sektörde toplam ayakkabı üretimi son beş yılda 161 milyon çiftten 200 milyon çifte yükselmiştir. GRAFİK 1: AYAKKABI ÜRETİMİNİN GELİŞİMİ (Milyon Çift) (*) (*): Tahmini 9

16 2.3. Kapasite Kullanım Oranı Ayakkabı sektöründe üretimin büyük çoğunluğunun çok sayıda küçük firma tarafından gerçekleştirilmesi, sektörde kurulu kapasitesinin sağlıklı olarak belirlenememesine neden olmaktadır. Bununla birlikte gerek TASD'ın verilerine göre, gerekse sektöre yönelik olarak yapılan çalışmalarda sektörün üretim kapasitesinin 500 milyon çift düzeyinde olduğu belirtilmektedir. Bu veri kapsamında ayakkabı sektöründe kapasite kullanım oranının %40 düzeyinde olduğu tahmin edilmektedir Devlet İstatistik Enstitüsü nden (DİE) alınan istatistikler göre ise 1997 de %66,2 olan üretim değeri ağırlıklı kapasite kullanım oranının, döneminde ortalama olarak %55-57 seviyesinde gerçekleşmiştir. Ancak, 2003 yılında ayakkabı sektöründe kapasite kullanım oranı %73 e çıkarken iken, bu oran 2004 te %67,1 olmuştur. % 80 GRAFİK 2: AYAKKABI SANAYİİ KAPASİTE KULLANIM ORANI (Üretim Değeri Olarak) Üretim Kapasitesinde Beklenen Gelişmeler Sektöre yönelik kapasite tahmini yapılırken T.C. Hazine Müsteşarlığı, Teşvik Uygulama Genel Müdürlüğü tarafından verilen teşvik belgelerinden yararlanılmıştır. 10

17 Tablo 3 te Teşvik Uygulama Genel Müdürlüğü tarafından döneminde ayakkabı sektörüne verilen teşvik belgelerinin durumu verilmektedir. TABLO 3: DÖNEMİ TEŞVİK BELGESİ ALMIŞ YATIRIMLARIN DURUMU (ÇİFT AYAKKABI) Yıllar Komple Yeni Yatırım Tevsi + Diğer TOPLAM Kapalı Açık Kapalı Açık Kapalı Açık (*) (*): Ocak-Mayıs Kaynak: HDTM, Teşvik Uygulama Genel Müdürlüğü Tablodan da görüldüğü gibi döneminde ayakkabı üretim kapasitesinde toplam olarak 141 milyon çift artış sağlayacak teşvik belgesi alınmıştır. Bu teşvik belgelerinden 96,4 milyon adet kapasite artışını sağlayan teşvik belgeleri kapatılmış durumda olup, bu kapasiteler fiilen üretime hazır durumdadır. Bununla birlikte 44,4 milyon adet kapasite artışını içeren teşvik belgeleri ise halen açık durumda olup, kapatılmaları henüz yapılmamıştır (başka bir ifadeyle, bu yatırımlara ait kapasitenin bir kısmı üretimde kullanılmakta iken bir kısmının henüz üretimde olmadığı tahmin edilmektedir). 11

18 Bununla birlikte döneminde teşvik belgeli yatırımlardaki kapasite artışı yıllık ortalama olarak %20,2 oranında olmuştur. Bu dönemde yapılan yatırımlar sonucu sektörün kurulu kapasitesinde önemli bir artış yaşanmış ve TASD verilerine göre sektörel kapasite 500 milyon çift/yıl seviyesine ulaşmıştır. Ancak, kurulu kapasitede yaşanan bu yüksek artışa rağmen, gerek yurtiçi gerekse yurtdışı talebin istenilen düzeylere ulaşamaması sonucunda ayakkabı sektöründe bir atıl kapasite oluşmuş ve kapasite kullanım oranlarında bir azalma meydana gelmiştir. Ayakkabı sektöründeki atıl kapasiteye rağmen, halen sektörde gerek komple yeni yatırım gerekse tevsi-modernizasyon yatırımlarının yapıldığı ve üretim kapasitesinin her yıl artış gösterdiği görülmektedir. Ancak, bu artış miktarı nispi olarak azalmıştır. Nitekim, döneminde sektörde teşvik belgesi almış yatırımların artış oranı yıllık ortalama %10,1 oranında (7,1 milyon adet/yıl) gerçeklemiş iken, bu artış, dönemi itibariyle yıllık ortalama %8,8 (8 milyon adet/yıl), döneminde ise yıllık ortalama %3 (3,7 milyon adet/yıl) olmuştur. Görüldüğü üzere, ayakkabı sektörüne yönelik olarak teşvik belgeli yatırımlarda son yıllarda yurtiçi ve yurtdışı talebe bağlı olarak bir yavaşlama eğilimi bulunmaktadır. Dolayısıyla sektörün arz kapasitesindeki artışların daha istikrarlı bir şekilde artacağı tahmin edilmektedir. Bu amaçla ayakkabı sektörünün arz cephesinde beklenen muhtemel gelişmeler tahmin edilirken, sektördeki atıl kapasite de dikkate alınarak, kurulu kapasitenin ortalama olarak 3 milyon adet/yıl artacağı kabul edilmiştir 2.5. Dış Ticaret Durumu İhracat Ayakkabı sektörünün performansı önemli ölçüde ihracata bağlıdır. Bu nedenle yurtdışı talepteki değişiklikler sektörün gelişmesini olumlu ya da olumsuz yönde etkilemektedir. 12

19 1980 li yıllarda el ile üretimden sanayi tipi üretime geçilmesi ihracatın artmasını da beraberinde getirmiştir. Bu tarihlerde ayakkabı kapasitesi ve üretim hacminin artışıyla dış pazarlara yönelmenin de başladığı söylenebilir. Özel sektörün gerçekleştirdiği önemli atılımlara neticesinde ayakkabı sektörü, bugün kayıtlı ihracatın binde 3,2 sini gerçekleştirmektedir (1994 yılı itibariyle toplam ihracat içerisinde binde 9 luk bir paya sahip olan ayakkabı sektörü ihracatı, döneminde devamlı olarak artış göstermekle birlikte, toplam ihracat içindeki payı azalış göstermiştir). Ayakkabı sanayiinde sahip olunan avantajlara rağmen, küçük atölye tipi üretim biçiminin hakim olması, kalifiye olmayan işgücü, ayakkabı yan sanayii girdilerinde standart ve kalite eksikliği gibi yapısal sorunlar nedeniyle ihracat potansiyeli yeterince değerlendirilememektedir lı yılların başında ihracat, özellikle Rusya pazarı olmak üzere canlanmış ve 1997 yılında 200 milyon doları aşmıştır. Ancak, daha sonraki yıllarda Rusya da yaşanan büyük kriz Türk ayakkabı sanayiini de olumsuz yönde etkilemiş ve ihracatta düşüş başlamıştır (1998 yılının ikinci yarısından itibaren Rusya da ortaya çıkan kriz sonucu bu ülkeye yönelik ihracat miktarında ve bavul ticaretinde önemli miktarda düşüşler kaydedilmiştir). Ayakkabı sektörünün bu süreçte tek bir pazara bağımlı olarak gelişme göstermesi, rekabetin daha yoğun olduğu AB pazarının ihmal edilmesi sonucunda ayakkabı ihracatı büyük oranda gerilemiştir. Bu durum büyük kapasiteli üreticileri kaliteli üretime ve Batı Avrupa Ülkelerine ihracat imkanlarını zorlamaya yöneltmiştir. Ayrıca ayakkabı tasarımına gerekli önem verilmeye başlanmış olup, modaya uygun koleksiyonlar ön plana çıkmıştır ve 1999 yıllarında düşüş gösteren sektör ihracatı, 2000 yılından sonra devamlı olarak artarak, 2004 yılında tekrar 200 milyon doların üzerine çıkmıştır. Tablo 4 te dönemi Türkiye nin ayakkabı ihracat rakamları verilmektedir. 13

20 Yıllar TABLO 4: TÜRKİYE AYAKKABI İHRACATI Miktar Değer Çift Değişim (%) Bin Dolar Değişim (%) , , , , , , , , , , , , , ,5 KAYNAK: İGEME GRAFİK 3: TÜRKİYE AYAKKABI İHRACATI (Bin Dolar) Ayakkabı sektörü ihracatının değer bazında dağılımı incelendiğinde ağırlığın yüzü deriden mamul ayakkabılardan (GTİP No: 64.03) oluştuğu dikkati çekmektedir yılı itibariyle 205 milyon dolar olan ayakkabı ihracatının %45,3 ünü yüzü deriden mamul ayakkabılar oluştururken, %22,4 ünü dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik olan ayakkabılar (GTİP No: ), %15,8 i de yüzü dokuma maddelerinden ve tabanı kauçuk ve plastikten olan ayakkabılar oluşturmaktadır yılı ayakkabı sektörü ihracat değerinin %5,5 ini diğer ayakkabılar (GTİP No: 64.05), %11,1 ini de ayakkabı aksamı (GTİP No: 64.06) teşkil etmektedir (Tablo 5). 14

21 TABLO 5: AYAKKABI İHRACATININ AYAKKABI TÜRLERİNE GÖRE DAĞILIMI Yıllar GTİP No: GTİP No: GTİP No: GTİP No: Bin Çift Bin $ Bin Çift Bin $ Bin Çift Bin $ Bin Çift Bin $ : Dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik, su geçirmez ayakkabılar 64.02: Dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik diğer ayakkabılar 64.03: Yüzü deri, tabanı kauçuk, plastik, tabii, suni vb. kösele ayakkabılar 64.04: Yüzü dokuma maddelerinden, tabanı kauçuk, plastik vb. ayakkabılar 64.05: Diğer ayakkabılar KAYNAK: İGEME Tablodan da görüleceği üzere, ayakkabı ihracatının değer bazında en önemli bölümünü yüzü deriden mamul ayakkabılar oluşturmaktadır. Ancak, ayakkabı ihracatı miktar bazında incelendiğinde ağırlığın dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik olan ayakkabılardan (GTİP No: ) oluştuğu dikkati çekmektedir. GRAFİK 4: AYAKKABI İHRACATININ TÜRLERİNE GÖRE DAĞILIMI (2004) Yüzü Deriden Ayakkabılar 45% Yüzü Dokuma Maddelerinden Ayakkabılar 16% Ayakkabı Aksamı 11% Diğer 6% Yüzü Kauçuk ve Plastik'ten Ayakkabılar 22% Ülkemiz ayakkabı sektörü ihracat açısından henüz arzu edilen seviyeye ulaşamamıştır. Özellikle İspanya, Portekiz gibi Avrupalı üreticilerle rekabet 15

22 edebilecek büyük bir arz potansiyeli vardır. Ancak bu potansiyel yeterince değerlendirilememektedir. Bunda da en önemli etken tanıtım eksikliğidir. Özellikle İspanya, Portekiz ve İtalya gibi Avrupalı ayakkabı üreticisi ülkelerle rekabet etmemiz için sektörün tanıtımının yapılması, tasarım ve ürün standardizasyonunun sağlanması gerekmektedir. Bu amaçla son yıllarda Türk ayakkabı firmaları yeni pazarlar aramaya başlamış olup, Batı Avrupa ülkelerine ihracat imkanlarını araştırmaktadırlar. Türkiye den ayakkabı ihracatı yapılan ülkelerin başında Rusya Federasyonu gelmektedir. Bu ülkeye yapılan ayakkabı ihracatı 1997 yılında milyon dolarla en yüksek düzeyine ulaşmıştır. Ancak 1998 yılından itibaren Rusya Federasyonu na yapılan ayakkabı ihracatı düşmeye başlamış, 2000 yılında 19,5 milyon dolara, 2004 te ise 8,2 milyon dolara kadar düşmüştür yılına kadar Türkiye nin ayakkabı ihracatında ilk sırayı alan Rusya Federasyonu, bu yıldan sonra geri sıralara düşerek, 2004 yılı itibariyle (toplam ayakkabı ihracatı içindeki %4 lük payı ile) ülkeler sıralamasında sekizinci sıraya gerilemiştir (Tablo 6). TABLO 6: AYAKKABI İHRACATININ ÜLKELER İTİBARİYLE DAĞILIMI (Bin $) Ülkeler Almanya Suudi Arabistan Yunanistan Fransa İngiltere Hollanda Bulgaristan Rusya Federasyonu İsrail Libya Polonya İtalya Birleşik Arap Emirlik Macaristan Ukrayna Kazakistan Toplam Diğer Ülkeler Genel Toplam KAYNAK: İGEME 16

23 2004 yılı itibariyle gerçekleşen 205 milyon dolar ayakkabı ihracatı içinde en yüksek payı %10,8 (22 milyon dolar) ile Almanya alırken, %8,6 (17,6 milyon dolar) ile Suudi Arabistan, %8 (16,4 milyon dolar) ile de Yunanistan almaktadır. Fransa, İngiltere, Hollanda, Bulgaristan, İsrail, Libya, Polonya ve İtalya ayakkabı ihraç ettiğimiz diğer önemli pazarlardır. Tabloda en dikkat çekici gelişme, Rusya Federasyonu na yapılan ihracatta yaşanan azalmanın yanı sıra, AB ülkelerine yapılan ayakkabı ihracatının özellikle döneminde oldukça önemli oranlarda artış göstermesidir. Nitekim, döneminde Rusya Federasyonu na yapılan ayakkabı ihracatı %63,5 oranında azalırken, Almanya ya yapılan ihracat %365, Fransa ya yapılan ihracat %146, İngiltere ye yapılan ihracat %711 oranında artış göstermiştir. Yine bu dönemde Yunanistan a yapılan ayakkabı ihracatı %542 oranında artarken, Hollanda da %197, İtalya da ise %108 oranında bir artış gerçekleşmiştir döneminde ayakkabı ihracatımız ise (değer bazında) %87,1 oranında artış göstermiştir. GRAFİK 5: ÜLKELERE GÖRE AYAKKABI İHRACATI (Bin Dolar) Almanya S.Arabistan Yunanistan Fransa İngiltere Hollanda Bulgaristan Rusya

24 İthalat Deri ürünleri ithalatı içerisinde önemli bir ağırlığı olan ayakkabı ithalatı genellikle modaya tabi ürünler ile özelliği olan (spor ayakkabısı, çizme, trekking ayakkabıları vb) ayakkabılarda yoğunlaşmaktadır. Türkiye nin ayakkabı ithalatı, son yıllarda hızlı bir yükseliş göstermektedir. Türkiye'de toplam ayakkabı üretiminin sadece % 30'unun modern fabrikalarda gerçekleştirilirken, üretimin %70 gibi önemli bir bölümü ise atölyelerde yapılmaktadır. Sermaye yetersizliği nedeniyle "El Üretimi" yapmakta olan bu tesisler, yüksek maliyetlerle üretim yapmakta ve modayı yakından takip edememektedirler. Bu durum, modayı yaratan ve gelişmiş teknoloji kullanarak yüksek miktarlarda üretim yapan İtalyan, Brezilya ve İspanyol firmalarının piyasa paylarını artırmalarına neden olmaktadır yılında ayakkabı ve terlik ithalatından alınan fonların kaldırılması ve gümrük vergilerinde indirimlerin yapılması ithalatı önemli oranda artırmıştır. Nitekim 1992 yılında 25 milyon dolar seviyesinde olan ayakkabı ithalatı, 1997 de 135 milyon dolar düzeyine kadar yükselmiştir. Bu yıldan sonra azalma eğilimine giden ayakkabı ithalatımız döneminde dalgalı bir seyir izlemiştir. Ancak, 2002 den sonra yine artışa geçen ayakkabı ithalatı 2003 te 191 milyon dolar, 2004 te ise en yüksek seviyesi olan 303 milyon dolar düzeyine yükselmiştir (Tablo 7). Yıllar TABLO 7: TÜRKİYE AYAKKABI İTHALATI Miktar Değer Çift Değişim (%) Bin Dolar Değişim (%) , , , , , , , , , , , , , ,7 KAYNAK: İGEME 18

25 1996 yılında Gümrük Birliği ve AB ile uyum çerçevesinde gümrük vergi oranlarının sıfırlanmış, AB dışı ülkeler için uygulanan ortak gümrük tarifeleri sonucunda gümrük vergilerinde %60-70 ler oranında indirim yapılmıştır. Bu gelişmeler sonucunda AB ülkelerinden ayakkabı ithalatı ciddi oranda artış göstermiş ve AB dışındaki ülkelerin haksız rekabetiyle karşı karşıya kalınmıştır. Diğer bir ifadeyle Türkiye pazarı önemli oranda ithalata açık hale gelmiştir. İthalatı özendirici bir nitelik taşıyan bu uygulama, ayakkabı ithalatı rakamlarında ciddi bir artışı da beraberinde getirmiştir. GRAFİK 6: TÜRKİYE'NİN AYAKKABI İTHALATI (Bin Dolar) Ayakkabı ithalatının değer bazında dağılımı incelendiğinde ağırlığın (ihracatta olduğu gibi) yüzü deriden mamul ayakkabılardan (GTİP No: 64.03) oluştuğu dikkati çekmektedir yılı itibariyle 303 milyon dolar olan ayakkabı ithalatının %42,3 ünü yüzü deriden mamul ayakkabılar oluştururken, %31,9 unu dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik olan ayakkabılar (GTİP No: ), %16,9 u da yüzü dokuma maddelerinden ve tabanı kauçuk ve plastikten olan ayakkabılar oluşturmaktadır yılı ayakkabı sektörü ihracat değerinin %3,8 ini diğer ayakkabılar (GTİP No: 64.05), %5,3 ünü de ayakkabı aksamı (GTİP No: 64.06) teşkil etmektedir (Tablo 8). 19

26 TABLO 8: AYAKKABI İTHALATININ AYAKKABI TÜRLERİNE GÖRE DAĞILIMI Yıllar GTİP No: GTİP No: GTİP No: GTİP No: Bin Çift Bin $ Bin Çift Bin $ Bin Çift Bin $ Bin Çift Bin $ : Dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik, su geçirmez ayakkabılar 64.02: Dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik diğer ayakkabılar 64.03: Yüzü deri, tabanı kauçuk, plastik, tabii, suni vb. kösele ayakkabılar 64.04: Yüzü dokuma maddelerinden, tabanı kauçuk, plastik vb. ayakkabılar 64.05: Diğer ayakkabılar KAYNAK: İGEME GRAFİK 7: AYAKKABI İTHALATININ TÜRLERİNE GÖRE DAĞILIMI (2004) Yüzü Kauçuk ve Plastik'ten Ayakkabılar 32% Ayakkabı Aksamı 5% Yüzü Dokuma Maddelerinden Ayakkabılar 17% Diğer 4% Yüzü Deriden Ayakkabılar 42% Tablodan da görüleceği üzere, ayakkabı ithalatının değer bazında en önemli bölümünü yüzü deriden mamul ayakkabılar oluşturmaktadır. Ancak, ayakkabı ithalatı miktar bazında incelendiğinde ağırlığın dış tabanı, yüzü kauçuk ve plastik olan ayakkabılardan (GTİP No: ) oluştuğu dikkati çekmektedir. Deri ayakkabı ve ayakkabı tabanı çoğunlukla İtalya ve İspanya dan; plastik ve kauçuk ayakkabılar ise Uzakdoğu dan, özellikle Çin kaynaklı olmasına rağmen Tayvan, Vietnam ve Endonezya dan ithal edilmektedir. 20

27 GRAFİK 8: ÜLKELER İTİBARİYLE AYAKKABI İTHALATI (2004) Bin Dolar Çin İtalya Vietnam Malezya Endonezya Tayland Tayvan İspanya Türkiye nin ayakkabı ithal ettiği ülkelerin başında İtalya gelmektedir. Bu ülkeden yapılan ayakkabı ithalatı 2004 yılında 49,7 milyon dolarla en yüksek düzeyine ulaşmıştır. Ancak Türkiye nin ayakkabı ithalatı içerisinde önemli bir yer işgal eden Çin den yapılan ayakkabı ithalatı, 2003 yılından itibaren çok önemli oranda artış göstererek 2003 te 54,3 milyon dolara, 2004 te ise bir önceki yıla göre %98 oranında artarak 107,7 milyon dolar düzeyine yükselmiş ve Çin, Türkiye nin ayakkabı ithalatında ilk sırayı almıştır yılı itibariyle gerçekleşen 303 milyon dolar ayakkabı ithalatı içinde en yüksek payı %35,5 (107,7 milyon dolar) ile Çin alırken, %16,4 (49,7 milyon dolar) ile İtalya ikinci sırada, Suudi Arabistan, %10,7 (32,6 milyon dolar) ile de Vietnam üçüncü sırada yer almaktadır. Malezya, Endonezya, Tayland, Tayvan ve İspanya ayakkabı ithal ettiğimiz diğer önemli ülkelerdir (Tablo 9). 21

28 TABLO 9: AYAKKABI İTHALATININ ÜLKELER İTİBARİYLE DAĞILIMI (Bin $) Ülkeler Çin Halk Cumhur İtalya Vietnam Malezya Endonezya Tayland Tayvan İspanya Brezilya Hong-Kong Makao Fransa Hollanda Almanya İngiltere A.B.D Toplam Diğer Ülkeler Genel Toplam KAYNAK: İGEME 1996 yılında Gümrük Birliği çerçevesinde, ayakkabı ithalatına uygulanan, gümrük vergilerinin sıfırlanması ve üçüncü ülkelere karşı ise AB nin ortak gümrük tarifesi (OGT) ne adapte edilmesi nedeniyle, mevcut gümrük vergilerinde %60-70 lere varan indirim yapılmak zorunda kalınmıştır. Söz konusu bu gelişme neticesinde, 1996 yılından itibaren büyük artışlar gösteren deriden mamul ayakkabılar ve diğer ayakkabı türleri ithalatı, Türk ayakkabı sektörünü başlangıçta olumsuz olarak etkilemiştir. Henüz sanayileşme sürecini tam bitirememiş, doğal savunma mekanizmalarını bizzat kendisi uygulamaya hazır olmayan ayakkabı sektörünün, üretimde olsun, ihracatta olsun bu en önemli ve hayati kalemlerinin önünün ithalatla kesilmesi çok ciddi sıkıntılar yaratmıştır. Nitekim, 1992 yılında %333, 1993 te %209, 1994 te %566 ve 1995 de %251 olan ihracatın ithalatı karşılama oranı, 1996 yılından sonra düşmeye başlamış ve 2000, 2003 ve 2004 yıllarında ihracatın ithalatı karşılama oranı 100 ün altına düşmüştür. Başka bir ifadeyle ayakkabı dış ticaretinde Türkiye açık vermeye başlamıştır (Tablo 10). Özellikle son iki yılda meydana gelen bu gelişmede en önemli etken Çin in başta tekstil ürünlerinde olmak üzere dış ticaretteki haksız rekabetidir. Çok ucuz maliyetlerle ve dolaysısıyla fiyatlarla ticarete konu olan Çin malları, ayakkabı 22

29 sektöründe de başta Türkiye ve AB ülkeleri olmak üzere birçok üretici ülkeyi olumsuz olarak etkilemektedir. TABLO 10: AYAKKABI İHRACATININ İTHALATI KARŞILAMA ORANI Yıllar İhracat (1) Bin Dolar İthalat (2) Bin Dolar (1) (2) Bin Dolar (1) / (2) (%) , , , , , , , , , , , , ,6 Ancak, 1996 yılında AB ile gümrük birliğine gidilmesi ve AB dışı ülkelere karşı ortak gümrük tarifesi uygulaması aynı zamanda Türk ayakkabı sektörünün gelişmesine olumlu etkide de bulunmuş ve ayakkabı firmalarının ihracata yönelik üretimde bulunmalarını sağlayarak, bu firmaların yeni pazarlara yönelmesini teşvik etmiştir. Bu olumlu gelişmenin sonuçlarını ihracat istatistiklerine baktığımızda görmekteyiz. Nitekim, lerde 50 milyon dolar seviyesinde olan ayakkabı sektörüne ait ihracat miktarımız, dünya genelinde çeşitli ekonomik krizlerin yaşanmasına rağmen, 200 milyon dolar seviyelerine yükselmiştir. Bu gelişmede; hiç şüphesiz, Türk ayakkabı sektörünün dinamik ve rekabetçi yapısının katkısı en önemli etkenlerden birini oluşturmaktadır Ayakkabı Yurtiçi Talebi 2000 yılı Kasım ayında ortaya çıkan mali kriz, 2001 Nisan ayından itibaren sektörü olumsuz etkilemesi nedeniyle yurtiçi talebin daralmasına bağlı olarak özellikle ayakkabı ve ayakkabılık deri üreten kesimden başlayarak sektör üretimi azalma eğilimine girmiştir. 23

30 Önümüzdeki dönemde sektördeki talep değişimleri; deri üretimine ve ihracattaki gelişmelerin yanı sıra yurt içinde turistlere yapılan ayakkabı satışları da etkili olacaktır. Bu açıdan yurtiçi ayakkabı talebi; ekonomideki gelişmelere, ihracattaki artış miktarı ise önemli ölçüde döviz kurlarındaki değişmeler ile mevcut pazarların korunması ve özellikle de yeni ihraç pazarlarının oluşturulmasına bağlı olacaktır. Sektörde gerçekleşen yılları arasındaki yurtiçi ayakkabı tüketim miktarları aşağıda Tablo 11 de verilmiştir. TABLO 11: AYAKKABI YURTİÇİ TÜKETİMİ (MİLYON ÇİFT) Yıllar Ayakkabı Toplam Deri Ayakkabılar Plastik +Lastik Ayakkabılar Tekstil Ayakkabılar Terlik (*) Kaynak : DPT, 2004 Yılı Programı Destek Çalışmaları (**): Tahmin Tablo 11 den de görüleceği gibi toplam ayakkabı talebi içinde deri ayakkabı talebinin payı ilk sırada yer almaktadır de toplam ayakkabı talebi içinde %42 olan deri ayakkabı talebi devamlı düşüş göstermiş ve %34 seviyelerine kadar gerilemiştir. Deri ayakkabı talebinin toplam ayakkabı talebi içindeki payı son dört yılda ( döneminde) %33-34 düzeyinde sabit kalmıştır. Deri ayakkabıların payının bu kadar yüksek olmasının en önemli nedeni, tüketicilerin deri ayakkabı tüketim alışkanlığına sahip olmalarıdır. Ayakkabı tüketimindeki yıllık miktarlar ve yıllar itibariyle kişi başına ayakkabı tüketimi Tablo 12 de verilmiştir. 24

31 GRAFİK 9: AYAKKABI YURTİÇİ TALEBİ (Milyon Çift) (*) TABLO 12: KİŞİ BAŞINA AYAKKABI TÜKETİMİ Yıllar Ayakkabı Yurtiçi Talebi (Milyon Çift) Nüfus Kişi Başına Tüketim (Çift) , , , , , , , , , Ayakkabı tüketimi, nüfus artışından bağımsız olup; daha çok ayakkabı tüketim kültürüne ve gelire bağlıdır. Tablodan da görülebileceği gibi nüfus artış hızı ortalama 1,6 iken döneminde ayakkabı tüketimi dalgalanmalar göstermektedir yılında bir önceki yıla göre %24 oranında artan ayakkabı tüketimi, 1998 yılında %23 oranında düşmüştür. İncelenen dönem itibariyle kişi başına düşen ortalama ayakkabı miktarı son iki yılda 2 çifte çıkmıştır. Sektör yetkilileriyle yapılan 25

32 görüşmelerde; sektörde faaliyet gösteren orta ve küçük ölçekteki tesislerin yoğunluğu ve kayıt dışı üretimin istatistiklere yansımaması sonucu kişi başına düşen ayakkabı kullanımının düşük kaldığı, aslında bu oranın ortalama 2,5-3 çift civarında olması gerektiği ifade edilmiştir Talep Tahmini Ayakkabı sektörü incelenen dönem itibariyle istikrarlı bir gelişme göstermemektedir. Kurulu kapasite yurtiçi tüketimi karşılayıp önemli ölçüde ihracat yapmaya elverişlidir. Ancak kapasite kullanımında artış sağlayabilmek için ihracat imkanları geliştirilip, yurtdışı pazarlara yönelik kalite ve standartta üretim yapmak gerekmektedir. Ayakkabı tüketimine yönelik talep tahmini yapılırken, kişi başına düşen tüketim miktarları esas alınmıştır. Bu amaçla nüfus projeksiyonu rakamları ile önümüzdeki yıllara yönelik beklenen kişi başına tüketim miktarları çarpılarak, gelecek yıllar için yurtiçi ayakkabı tüketim miktarları tespit edilmeye çalışılmıştır. Ayakkabı yurtiçi talep tahmininde esas alınacak kişi başına tüketim miktarı ise 2005 ve 2006 yılları için ortalama 2,2 çift, 2007 ve sonrası yıllar için bu tüketim miktarının Avrupa kıtası genelinin altında olmakla birlikte 2,5 çift olacağı öngörülmüştür (Avrupa kıtası genelinde, 2001 yılı itibariyle, kişi başına tüketim 3 çifttir) Genel Nüfus Sayımı sonuçlarına göre Türkiye nin toplam nüfusu olup, yılları arasında ülke nüfusu yıllık binde 18,28 oranında artış hızı gerçekleştirmiştir. Bu nüfus artış hızının önümüzdeki yıllarda da geçerli olacağı varsayımıyla, Türkiye nüfusunun 2010 da ye ulaşacağı tahmin edilmektedir. Tablo 13 te kişi başına düşen ayakkabı tüketim miktarları ve nüfus projeksiyonu rakamları kullanılarak tahmin edilen ayakkabı yurtiçi talep miktarları verilmektedir. 26

33 TABLO 13: AYAKKABI YURTİÇİ TALEP PROJEKSİYONU Yıllar Nüfus Tahmini Kişi Başına Ayakkabı Tüketimi (Çift) Ayakkabı Yurtiçi Talep Tahmini (Çift) , , , , , , Tablodan da görüldüğü gibi, nüfus projeksiyonları dikkate alınarak yapılan yurtiçi talep tahmini çalışmasında, ayakkabı yurtiçi talebinin 2005 de 163 milyon çift olacağı tahmin edilirken, yurtiçi talebin, kişi başına düşen ayakkabı tüketimindeki artışlarla birlikte 2007 de 193 milyon çifte, 2010 da ise 204 milyon çifte ulaşacağı beklenmektedir. Toplam talep projeksiyonu yapılırken ise, ayakkabı ihracatının yıllık ortalama %3,5 oranında, ayakkabı ithalatının da %6,1 oranında artacağı varsayılmıştır. Bu varsayımlar altında dönemi ayakkabı toplam talep projeksiyonu aşağıdaki gibi olacaktır (Tablo 14). TABLO 14: AYAKKABI SEKTÖRÜ TOPLAM TALEP PROJEKSİYONU (ÇİFT) Yıllar Yurtiçi Tüketim İhracat İthalat Toplam Talep Tahmini (*) (*): Toplam Talep = Yurtiçi Tüketim + İhracat veya Üretim + İthalat 27

34 2.8. Ayakkabı Sektörü Arz- Talep Karşılaştırması Ayakkabı sektörüne yönelik arz-talep karşılaştırması yapılırken, ayakkabı sektörünün üretim kapasitesindeki gelişmeler, sektörün dönemindeki kapasitesinde meydana gelen gelişimin, bundan sonraki dönemde de aynı şekilde devam edeceği varsayılmıştır. Buna göre, 2004 yılı itibariyle 500 milyon çift/yıl olduğu tahmin edilen kurulu kapasitenin, döneminde yıllık ortalama 3 milyon çift artacağı varsayılarak, kurulu kapasitenin 2005 de 503 milyon çift, 2010 da ise 518 milyon çift olacağı tahmin edilmiştir. Bu varsayımlar çerçevesinde ayakkabı sektörünün arz-talep projeksiyonu aşağıda verilmiştir (Tablo 15). TABLO 15: AYAKKABI SEKTÖRÜ ARZ-TALEP KARŞILAŞTIRMASI Yıllar Toplam Arz (Bin Çift) Toplam Talep (Üretim+İthalat) (Bin Çift) K.K.O. (%) , , , , , ,1 Yapılan çalışmalar sonucunda toplam talebe (üretim + ithalat) bağlı olarak ayakkabı sektörünün önümüzdeki yıllarda %45 ile %55 arasında değişen kapasite kullanım oranları ile çalışacağı öngörülmüştür. Ancak, sektörde yıllık olarak milyon çift dolayında bir ithalatın da olduğu göz önüne alındığında, üretime bağlı kapasite kullanım oranlarının önümüzdeki yıllarda %40-47 arasında olacağı tahmin edilmektedir. Ayakkabı sektörünün üretim kapasitesi hesap edilirken, yalnızca yatırım teşvik belgesi alan yatırım projeleri dikkate alınmış, gerek KOBİ kapsamındaki yatırımlardaki gelişme, gerekse yatırım teşvik belgesi almadan yatırım yapan 28

35 ayakkabı firmaları (özellikle atölye niteliğindeki tesisler) ile ilgili her hangi bir istatistik bulunmadığı için bu işyerlerindeki artışlar dikkate alınmamıştır. Sektördeki ilgili kişilerle yapılan görüşmelerde ise bu kapsamda oldukça fazla sayıda işletmenin sektörde yatırım yaptığı öğrenilmiştir. Dolayısıyla, ayakkabı sektörünün arz-talep karşılaştırmasında hesap ettiğimiz kapasite kullanım oranlarının daha düşük düzeylerde olduğu tahmin edilmektedir. Sektörde gelişmenin sürdürülmesi ayakkabı üretiminin ve ihracatının artırılması ile mümkün olacaktır. Bu nedenle bu sektörde yurtiçi ve yurt dışı pazarlarda rekabet edilebilmesi için elverişli fiyatlarla, kaliteli ve modaya uygun ürün üretecek esnek bir üretim yapısına sahip tesisler üretim faaliyetine devam edebileceği söylenebilir. Bu amaçla orta ve üstü kalite ayakkabılarda ABD ve Kanada pazarlarında yer edinmek, 2005 yılında yürürlüğe girecek olan Amerika Serbest Ticaret Alanı (FTAA) uygulamasıyla önemli avantaj elde edecek olan Brezilya, Arjantin ve Meksika ile rekabet edebilir bir teknik alt yapının oluşturulması gerekmektedir. 29