1960 Sonrası Sanat Hareketleri

Transkript

1 1960 Sonrası Sanat Hareketleri Sitüasyonist Enternasyonal Yeni denemeler Öğr.Gör. Elif Dastarlı

2 Situasyonist Enternasyonal 1957 de İtalya da, kendilerini hem modern sanata hem de radikal siyasete adamış avangard sanatçı, şair, yazar, eleştirmen ve film yönetmen gruplarının bir ittifakı olarak kuruldu. Sitüasyonist Enternasyonal in Londra da 4. Konferansından çıkan grup üyeleri: Attila Kotányi, Hans-Peter Zimmer, Heimrad Prem, Asger Jorn (görünmüyor), Jørgen Nash (önde), Maurice Wyckaert, Guy Debord, Helmut Sturm ve Jacqueline de Jong.

3 Sitüasyonist Hareket Sanatsal pratiğin bir eylem olduğuna, sanat aracılığıyla devrimin başarılabileceğine inanıyorlardı. Dada, Sürrealizm ve Cobra Grubundan etkilenmişlerdi. Enternasyonalist tavra sahiplerdi. İlk üyeler: Sinemacı ve teorisyen Guy Debord ( ) ve karısı, kolaj sanatçısı Michéle Bernstein ve Gil.J.Wolman ( ), eski CoBra sanatçısı Asger Jorn un( ) ve İtalyan Giuseppe Pionot-Gallizio nun ( ) yer aldığı İmajinist Bir Bauhaus için Uluslararası Hareket; kendini Londra Psikocoğrafik Komitesi nin delegesi sayan İngiliz sanatçı Ralph Rumney ( ). Sonra Cezayir, Belçika, Fransa, Almanya, Hollanda, İtalya ve İsveç ten yetmiş sanatçı katıldı. Yıllık konferans düzenledi ve Internationale Situationniste ( ) adlı bir dergi yayınladılar.

4 Guy Debord Debord, sanatın meta fetişizmini "gösteri" olarak adlandırdı. Guy Debord'un amacı sanatı onu yaşamda gerçekleştirerek aşmaktı. Bu fikri bir sosyal eylem programı olarak dile getirdi ve kendi yaşamında büyük ölçüde uyguladı.

5 Paris ten Mayıs 68 eylemleri Atelier popilaire poster, Debord a göre gösteri içinde meta kendini sergiler ve seyirciyi sürekli pasif bir seyre kışkırtır. Sanatın aşılması gerekir çünkü o da pasif bir biçimde seyredilen bir gösteridir. Ancak eğer sanat, yaşamı dönüştürmeye yönelik bilinçli bir çaba olursa durum değişir.

6 Yeni denemeler ve KAVRAMSAL SANAT

7 Postmodernizm Postmodern sözcüğünü ilk kez 19. yüzyılda İngiliz ressam ve eleştirmen John Watkins Chapman ın kullandığı kabul edilir. (Cézanne, Seurat, Signac, Van Gogh ve Gauguin gibi postempresyonistlerin biçemlerine topluca postmodern der). J. M. Thompson 1914 te din felsefesi bağlamında kaleme aldığı bir makalede, davranış ve inançlardaki değişimleri tanımlamak için post-modernizm kavramını kullanmıştır. Daha sonra Postmodernizm terimi yeni sanat ve müzik biçimlerini işaret etmek ya da modernist şiirin zorlayıcı deneyselliğine karşı çıkmak amacıyla kullanılmıştır. İngiliz tarihçi Arnold Toynbee ise, 1939 da yazdığı A Study of History adlı çalışmasında, terimi dönemsel bir bağlamda kullanır. Toynbee ye göre, modern çağ deki Birinci Dünya Savaşı ile sona ermiş, bundan sonra post-modern çağa geçilmişti.

8 19. yüzyılın ikinci yarısında dil, kültür, matematik felsefesi ve toplumun analizi çalışan Ferdinand de Saussure'ün çalışmaları ile ortaya çıkan yaklaşım Yapısalcılık idi. İkinci Dünya Savaşı ndan sonra bu anlayışa yaslanan yeni bir ekol ile 20. yüzyıl düşüncesi yeniden şekillendi. Çoğunlukla dilin yapısını tartışmayı esas alsa da bir alana indirgenemeyen düşünürlere Post-Yapısalcılar dendi. Bu isimler başlıca: Barthes, Lacan, Lyotard, Foucault, Derrida, Baudrillard, Kristeva, Deleuze, Guattari

9 Postmodernizm: Lyotard a göre gerçekliği sağlamak değil, gösterilemeyen kavranabilir olanlar için yeni imalar icat etmektir. Kesin-net tanımı yoktur. Herhangi bir tanıma indirgenemeyecek kadar karmaşık ve düzensizdir. Modernizm le bir hesaplaşmayı dolayısıyla Modernizm karşıtlığını ya da Modernizm öncesini içinde barındırır. Modernizmin devamı ve ama aşılması olduğu fikri de vardır. Bir bütünlük göstermediği gibi Heterojenlik, çokseslilik, bölünmüşlük kadar, bunların beraberinde getireceği yanlış anlamaları, yanlış çıkarsamaları, yanılgıları da olumlayan hatta meşruluk zemini olarak gören bir tavır dır. Sanatta disiplinler arasılık, çoğulculuk biçiminde algılanmıştır.

10 Robert Rauschenberg, Silinmiş de Kooning Deseni, Robert Rauschenberg, Iris Clert Portresi, 1953.

11 Lucio Fontana, Özel Konsept: Umutlar, 1962, tuval üzeri siyah gaze ve yağlıboya, 97,1 x 130,1 cm.

12 Lucio Fontana, Özel Konsept: Umutlar, 1963, tuval üzeri siyah gaze ve yağlıboya. Lucio Fontana, Kuantum serisinden, 1965.

13 Piero Manzoni, Achrome, , katlanmış tuval üzerine kaolin (porselen çamuru), 44.4 x 54 cm.

14 Piero Manzoni, Achrome, , tuval üzeri kumaş ve alçıtaşı, 70,5 x 50,2 cm, Solomon R. Guggenheim Museum, New York..

15 Piero Manzoni, Sanatçının Nefesi, 1959, ahşap üzeri kauçuk, iplik, mühür, 17,7 x 17,7 cm, sanatçı koleksiyonu.

16 Piero Manzoni, Sağ Başparmak izi, 1962, baskı, 48,2 x 33,2 cm. Piero Manzoni 1961.

17 Piero Manzoni, Artist s Shit No 014, Mayıs 1961, metal, kağıt ve sanatçı dışkısı, 4,8 x 6,5 cm, Moma, New York.

18 John Cage, 4.33 adlı piyano eseri, 1952.

19 Robert Morris, Kart Dosyası, 1962.

20 Robert Morris, Nakaratlar (Litanies), 1963, ahşap üzeri kurşuna monte çelik anahtarlık, anahtarlar ve pirinç kilit, 30.4 x 18 x 6.3 cm, Moma, New York. Robert Morris, Doküman / Estetik Çekilme Bildirimi, 1963, deriye monte edilmiş kağıt ile kurşun levha üzerine yazılan ve noter tasdikli beyan, 44,8 x 60,4 cm, Moma, New York.

21 John Latham, Art and Culture, , kitap, mektuplar, şişeleri içeren deri çanta, Moma, New York.