ÂŞIK ŞİİRİNDE ŞEKİL TUR

Transkript

1 Bakü*de Yayınlanan Bir Kitap ve ÂŞIK ŞİİRİNDE ŞEKİL TUR ve mum MESELESİ Yrd. Doç. Dr. M. Öcal OĞUZ Türklük araştırm alarının büyük âlimi Prof. M. Fuad Köprülü tarafından ilk defa menşei, tekamülü ve erkânı hakkında çok değerli incelemeler yapılarak, b ir çok bakım dan aydınlığa k a vuşturulan âşık tarzı şiir geleneğinin elde edilen yeni belge ve bilgilerle gözden geçirilmesi bir zaruret olarak ortada durm aktadır. Özellikle, menşe itibariyle eski T ürk sosyal hayatına bağladığım ız bu geleneğin gelişme çağları ve günüm üze gelişinde ortaya çıkan züm relere ve boylara dayalı farklılıkları bir bütünlük içerisinde incelenmelidir. T ürkiye de âşık edebiyatının kaynağının eski Türk dini ve bu dinin genel çerçevesi içerisinde sanatlarını ortaya koyan Kam, Bahşı, Akın, Oyun, Ozan... gibi sanatkârlar olduğu hemen hemen ortak bir kanaat haline gelmiştir. Bununla birlikte çok sayıda temsilcisine ve bol m iktarda şiir örneklerine sahip olduğumuz xvı. yüzyıl, bu edebiyatın yeni bir şekilde sistemleştiği yüzyıl olarak kabul edilir, îslâm iyetin kabulünden xvı. yüzyıla kadar geçen dönem ise bazı belge ve değerlendirm elere rağm en karanlık dönem olarak nitelenir. Türkiye de âşık edebiyatı üzerine yapılan çalışmaların büyük çoğunluğu xvı. yüzyıldan günümüze kadar olan dönemde yaşayan âşıklara ve eserlerine dayanır. K aranlık asırlara ulaşm am ıza engel olan belge ve bilgi eksikliğinin yanı sıra, yapılan çalışm alar sadece Türkiye ye m ünhasır iken, çok genel sonuçlara varılm ak istenmiştir. Türkiye de âşık Millî Folklor 9

2 edebiyatı araştırm alarının başladığı ve hızlanarak devam ettiği yüzyılımızda, âşık edebiyatının m enşei ve diğer Türk boyları arasındaki gelişme çizgisi hakkında yeterli bilgi elde edilememiştir. Ancak günümüzde, Türkistan başta olmak üzere Türkiye dışındaki Türk coğrafyası ile her tü rlü iletişimi sağlam ak m üm kün olmuştur. Böylece görülm üştür ki, âşık tarzı şiiri bir bütün halinde anlam ak ve izah etmek için diğer Türk boyları arasındaki doğma ve gelişme devrelerini bilmeye şiddetle ihtiyaç vardır. Yüz m ilyonlarla ifade edilen nüfusun, milyonlarla ifade edilen km 2 lik b ir coğrafi sahada ortaya koyduğu âşık tarzı şiiri kısa zam anda değerlendirm enin ve sağlıklı sonuçlara varm anın güçlüğü ortadadır. Bu sebeple ilk iş olarak Türkiye de yapılan, araştırm alarda varılan sonuçların Türkiye deki âşıklık geleneği için geçerli olduğu gerçeğinden hareketle, süratle diğer sahalardaki belge ve bilgilerin değerlendirilm esi yoluna gidilmelidir. Tek tek değerlendirilecek m alzem elerin ortaya çıkaracağı sonuç, «Türk âşıklık geleneği-nin ortaya çıkm a ve gelişme dönemlerini belirlememize ve term inolojisini oluşturm am ıza im kân sağlayacaktır. Türkiye de yeterli olm asa bile yapılan çalışm alarda «âşık tarzı şiir geleneğinde şekil, tü r ve m akam meselesin in halledilememiş olmasının altında yukarıda dile getirdiğim iz sebeplerin bulunduğu kanaatini taşıyoruz. Halk şiirinin şekil ve tü rü üzerine büyük bir zam an ayıran ve yayınladığı iki eserle1 b u konudaki fikirlerini ortaya koyan değerli araştırıcı Ahmet Talat (Onay), bu konudaki ilk m üstakil çalışmanın sahibidir. İkinci önemli çalışma ise Hikmet Dizdaroğlu tarafınd an yapılm ıştır.2 A nadolu sahasına dayalı şiir örneklerinden3 yola çıkılarak yapılan bu iki çalışmanın, birbirlerini bütünleyen yönlerinin bulunm asına karşılık «şekil» ve «tür» kavram larına getirdikleri izah lar birbirlerinden oldukça farklıdır. Çeşitli eser ve m akalelerinde bu konuya dokunan araştırıcılar ise, temelde bu iki görüşten birini kabul eder görünm ektedirler.4 Âşık tarzı şiir geleneğinde şekil ve tü r meselesinin çözülmesinde çok önemli bir yere sahip olan «makamlar» ise, araştırıcılar arasında hem en h e men hiç dikkat çekmemiştir. Bütün araştırıcıların «teganni», «ezgi», «makam»... göz önüne alınm adan halk şiiri sağlıklı bir şekilde değerlendirilemez demelerine karşılık, konunun üzerine gidilememesi dikkat çekicidir. Bunda en büyük faktör olarak, edebiyat araştırıcılarında sağlam b ir m üzik bilgisinin, m üzik araştırıcılarında ise aynı oranda edebiyat bilgisinin bulunm am ası düşünülebilir. Bununla birlikte bazı yörelerimize ait m akam ların adlarını tesbit etmek veya tesbit edilmiş m akam ları tasnif etmek şeklinde bazı çalışm alara rastlamaktayız. Bütün bu çalışm aların da Anadolu sah a sı ile sınırlı olduğunu burada hemen belirtmeliyiz. Azerbaycan da Mürsel Hekimov tarafından yayınlanan «Âşık Şe rinin Növleri»6 Türkiye deki şekil, tü r ve m akam konularındaki çalışm aları yeniden gözden geçirmemiz gerektiğini açıkça ortaya koymaktadır. Tabiî, Hekimov un çalışmasının da Azerbaycan ile sınırlı olduğunu söylemeliyiz. T ürkiye de yapılan çalışm alarda Hekimov un kitabında yer alan tü r ve m a kam adlarının bir bölümü bulunm akla birlikte, bir karşılaştırm a ve ayıklam a yapm a gereği ilk anda göze çarpıyor. Benzeri eserlerin diğer Türk şubelerinden de elde edilmesiyle ortaya çıkacak malzemenin incelenip birleştirilmesi, sağlam sonuçlara ulaşmamızı sağlayacaktır. Hekimov, eserinin giriş kısm ında âşık edebiyatının «bediî növleri»ni üç kaynağa bağlam aktadır : 1) Halkın eski efsane, esatir ve halk merasimi ananeleri, 2) Klasik yazılı edebiyat, 10 Millî Folklor

3 3) Ayrı ay n asırlarda yaşayıp-yai*atan el şairlerinin söylediği ezgiler.7 Aynı görüşü paylaştığını ifade ile yazar Prof. M.H. Tehmasıb ın şu görüşünü nakletm ektedir : «Bugünkü A zerbaycan âşık şiiri şekilce çok rengarenk ve zengindir. Öz veznine tektine, kafiyelenen m ısraların növbeleşmesi en enesine, bendlerdeki m ısraların m iktarına, nak arat m ısraların vezn, kafiye ve tak ti hususiyetlerine ve bir de belki d ah a esaslısı, musikiye göre bugünkü âşık şe rinde elliye yakın form a vardır. H atta sehv etmeden demek olar ki âşık musikisinde ne kadar hava varsa takriben bir o kadar forma vardır ki, bunların d a ekseriyetinin özüne göre hususi adları vardır.»8 Hekimov, âşık şiirinde tü r ve makam meselesinin halledilebilmesi için dilcilerin, edebiyatçıların ve sanatkârların bir arada çalışması gereğini ise ayrıca vurguluyor.9 Giriş kısm ında veciz bir şekilde âşık tarzı şiirde karşılaşılan problem leri zikreden Hekimov un ifadelerinden A zerbaycan da da âşık tarzı şiirin terminolojisinin tam olarak kurulam a dığını anlıyoruz. Ayrıca şekil, tü r ve m akam la ilgili tartışm aların bizdekine paralel olarak orada da sürdüğü ilk bakışta göze çarpıyor. Şu cümleler ise bunun som ut göstergesi olarak alınabilir : «Bize ele gelir ki, müellifler aşık poeziyasında növ ve onun şekli hususiyyetlerinden bend, kafiyeden sohbet açarken «Koşma», «Geraylı», «Tecnis», «Muhammes» kimi herkese m a lum növlerin um um î mezmun ve ideyasını, heca bölgüsünü, bend sayısını tekrar sadalam akla kifayetlenmemelidir.»10 Eserin bundan sonraki bölümü, A zerbaycan dan tesbit edilmiş «növler»e ayrılmış. Şiir örneklerine ve diğer araştırıcıların görüşlerine de yer verilerek incelenen şiir türleri içerisinde şunlar yer alm aktadır : «Tasnif, Bayatı, Geraylı, Cıgalı Geraylı, Sallam a Geraylı, M ürvetî Geraylı, Elif-lâm Geraylı, G aytarm a Geraylı, Tecnis Geraylı, N egarath Geraylı, Geraylı Dildenmez, Geraylı Rubai, Koşma, Güllü Gafiye, Koşa Y arpag Koşma (Haça Beyt-Çapraz Gafiye), Koşma Müstezad- Ayaklı Koşma,, Üstadname, Teessüfname, Tecnis, Bayatı Tecnisler, Cıgalı Tecnis, Ayaklı Tecnis, Dodakdeymez Tecnis, Nefesçekme Tecnis Müseddes, Herf Üste Tecnis, (Evvel - A hır), Heyderî, Elif-lâm, Vücudname (Beyan-ı Hal), Cahanname, Divanî, M uham mes.1! Bizim burada sadece isimlerini sıralayabildiğim iz bu türlerin bir bölüm ünün aynen Anadolu sahasında da mevcut olduğunu görüyoruz. Ayrıca ismi farklı olmakla birlikte bizdeki türlerin benzerlerinin de olduğunu ifade etmeliyiz. Şurası da v ar ki, Türkiye deki şekil ve tü r ile ilgili m eseleyi burada isimlerini verdiğimiz «növler» için de göz önüne alırsak, konu büsbütün içinden çıkılmaz hale gelmektedir. Hekimov un bizdeki karşılığıyla «növ»den «tür»ü m ü «şekil»i mi yoksa ikisini birden mi kastettiği anlaşılam am aktadır. Azerbaycan da da bu konuda bir terminoloji probleminin bulunduğunu sanıyoruz. Çünkü, yuk a rıd a verilen «növ»lerin kimisi hece, kafiye gibi dış u nsurlara kimisi de konu, m uhteva gibi iç unsurlarına göre ad alm aktadır. Eserin bundan sonraki bölümünde «Aşık Şe rinin O kunduğu Saz H avalarının Cetveli» yer alm aktadır. Yazar tarafından «saz havası» olarak nitelenen 193 âşık m akam ının yer aldığı bu cetvel, Türkiye de bu konuda yapılan çalışm alar d a dahil en fazla âşık m a kam ı adı veren ikinci cetvel olarak görünm ektedir.12 Ayrıca, cetvelde yer alan açıklayıcı bölümler de çalışmaya ayrı b ir önem kazandırm aktadır : Cetvelde yer alan bölümler şu n lard ır: «Saz Havasının A dlan, O nların Daha Başka A dlan, Gemli - Güzelleme Cengi, H ansı Şe r Növünden Ohunur, Hansı Saz Kökünde, H ansı Saz Perdesinde, H avası - Y aradan Aşık, A zerbaycan - Erm eni veya Osm anlı Saz H a vası.» İ3 Millî Folklor 11

4 Böyle bir cetvelin A zerbaycan da ilk defa tarafından düzenlendiğini belirten Hekimov, «Takdim ettiğimiz bu cetveli tam dakikleşmiş kimi kabul etm ek olmaz»14 demekle 193 olan m a kam sayısının daha da ileri götürülebileceğini bildirm ektedir ki bu kanaat bizim Anadolu sahasında yaptığımız çalışm alarda ulaştığımız kanaate de uygun düşm ektedir.15 Ne v ar ki, sadece adları verilen bu m akam ların nota değerleri hakkında kitapta her hangi bir kayıt bulunm am aktadır. 193 saz havasının her birinin ayrı bir m ak a m a tekabül ettiğini düşünm ek bize göre iyimserlik olur. Yaptığımız benzer bir çalışm ada âşıkların aynı ses dizilerindeki ezgilere bazen ayrı adlar verdiklerini görm üştük.16 Bu sebeple bu tü r çalışm alarda tesbit edilen m a kam ların m utlaka notalarının verilm e si, ezgileri aynı, adları ayrı m akam ların ayıklanm ası açısından önem taşım aktadır. Tabii buradaki m akam terimini, klâsik musikideki m akam gibi anlam am ak gerekir. Görebildiğimiz k a darıyla âşık makamları, klâsik musiki m akam larından çok farklı adlandırm a ve tanım lam a özelliklerine sahiptir.17. Hekimov un cetvelinde yer alan m akam ların adlan şunlardır : Abbas Güzellemesi, A ğır Şerili, Aşık Ziyadı, Ayağ Şahseven, Ayag Divanı, At Üstü, Ayağ Celili, Ayag Muhemmes, Ayag Muheyi, A razbarı, Azaplı Düfoeyti, At Üstü Kerem, Agacam, Aranı, Ağır Garaçı, Ayag Sarıtel, Agbulagı, Aşıg Tesnifi, Badamı, Behrayi, Baş Divani, Baş Sarıtel, Behmeni, Bezirgani, Baş Dübeydi, Baş Muhemmes, Basma M uhem mes, Bozuğu Koroglu, Borçalı, Basma Koroglu, Bayramı, B ahan, Başhanımı, Baş Müheyi, Beyli, Bir Gül, Baş Celili, Benövşe, Vagifi, Vurgunu, Vagıf Laylası, Vanagızı, Garaçı, Gaytagı, Gehramanı, Guba Keremi, G arabağ Dübeydi, Gazak Y urt Yeri, Geribi, G arabağ Şikestesi, Gürbetî, G ara Gafiye, Gayabaşı, G azak Dübeydi, Gazak Sebzesi, Garabağ Gaytagı, G ara Gehri, Gelenderi, G arabağ Gaytarması, Gızbezendi, Gaytarm a, Gobustan Şikestesi, Dilgemi, D astanı, Döşeme Koroglu, Durahanı, Gol Yallı, Dört Başlı Tecnis, Derbendi, Dübeyd Gaytagı, Dübeydi, Dikle, Dol Hicranı, El Bayatı, Eleskeri, Ecemi, Erebi, Zanncı, İbrahim i, İran Garaçısı, İnce Gülü, Yüngül Şerili, Yastı Şerili, Yanıg Keremi, Yurd Yeri, Garsı, Köçeri, Kerem Güzellemesi, Keşiş Oğlu, Koroglu Borusu, Köhne Nahçıvan, Kurd Oğlu, Köhne Gözetleme1, Koroglu Gaytagı, Koroglu Mühemmesi, Kesik Kerem, K ürdü Geraylı, Köşkilani, Kerem Dübeydi, Koroglu Şahsevini, Kelbi, Geraylı, Gilenar, G ülban, Göyçe Gülü, Gödek Donuv Güllü Gafiye, Lalahanıan, Laçını, Laçm Gülü, M 'na Geraylı, Müheyi, Mercanı, Muhemmes, Mahsırı, Misri, Mirze Canı, Memmed Bağın, Müsellesi, Meherremi, Meydan Tesnifi, Mirze Gözeilemesi, Mikayıh, Nahçıvanı, Necefi, Novrozu, Nefesçekme, Nahçıvan Gülü, O vşan, O rta Dastanı, Osmanh Keremi, O rta Çelil, O rta Mühemmes, O sm anh Boızugü, O rta Divani, O rta Dübeydi, Orta Santel, Oymağı, Ordubadi, O rta Şerili, Paşa Göçdü, Rübal, Rövşeni, Rumi, Reyhani, Sarıtel, Süsenberi, San Torpag, Semenderi, Sallam a Kerem, Sultanı, Sallam a Geraylı, Sallam a Bayatı, Semedi, Sürütm e Koroglu, Selmi- nazı, Solmazı, Sahibi, Şarabi, Sarayı, Tecnis, Terse Geraylı, Tehmis, Terse G araçı, Turacı, Tebil Cengi, Taygol Şerili, Urfani, Fehri, Fehralı Dilgemi, Hançobanı, Hohan Oğlu, Hicranı, Hicran Keremi, Çuhur Oba, Çıldır Divani, Çıldır Mühemmesi, Çortay Koroglu, Çoban Bayatı, Cemoheni Keremi, Cavani, Cıgalı Tecnis, Cemşidi, Calal Oğlu, Şerili, Şahseveri, Şah İsmayıl Hetai, Şegai Geraylı, Şirvan Geraylısı, Şemşiri, Şeşengi, Şerili Dübeydi. B urada yer alan 193 m akam ın cetvelin ikinci sütununu m eydana getiren ve «Onlann d ah a başga adlan» adını taşıyan bölüm ünde A zerbaycan da bilinen diğer 12 Millî Folklor

5 isimlerinin verildiğini yeniden hatırlatalım. Azerbaycan daki âşık şiirinin tür, şekil ve m akam meselelerine ışık tu tan ve Türkiye deki benzer çalışm aları yeniden değerlendirm em ize yardım cı olacak olan bu çalışm anın Türkiye okuyucusuna kazandırılm ası son derece faydalıdır. Gerek Azerbaycan dan gerekse diğer Türk şubelerinden sağlanacak benzeri malzeme ile yeni bir terkibe varm ak m üm kün olabilecektir. Bugüne kadar yapılan çalışm alarda görüldüğü üzere, sadece Türkiye deki örneklerine bakarak âşık tarzı şiirin şekil, tü r ve m akam meselelerini çözmek m üm kün değildir. Geleneği, doğduğu yerden ve zam andan, gelişip yayıldığı bütün sahaları ve devirleri ta kip ederek günüm üze getirm ek ve elde edilen malzemeyi yorum lam akla bu tü r terminoloji problem lerinden k u rta rabiliriz. 1 Ahm et Talat (Onay) : a) «Türk Şiirlerinin Vezni», İstanbul b) «Halk Şiirlerinin Şekil ve Nev i», İstanbul Özellikle ikinci eserinde yazar halk şiiri örneklerin i şekil ve tü r bakım ından incelemiş, bol m iktarda örnekler vermiştir. Özet olarak kitapta Türkü, Koşma, Destan, Satranç, Mâni, Sem ai şekil; dinî şiirler, ahlalayyat, kahram anlık şiirleri, güzelleme, medhiye, mersiye, hicviye, nazire, hezl, şathiyye, m uam m a... tü r olar a k gösterilmektedir. 2 H ikm et Dizdaroğlu, «Halk Şiirinde Türler», Türk Dili, Türk Edebiy a tı Özeli Sayısı, A nkara Dizdaroğlu ise makalesinde, halk şii rind e divan şiirindeki gibi belirginleşmiş b ir şekil anlayışının bulunm adığını ifade ederek, d aha önce şekil olarak araştırıcılarca k a bul edilen halk şiiri örneklerinin tü r olarak değerlendirilm esini teklif etmektedir. Y azara göre, âşık şiirinde şekil olarak kabul edilebilecek olanlar sadece koşma ve mâni dir. Diğerleri bunların «türevi»- dir. 3 Ahmet Talat, eski Türk şiirine hiç dokunmadan kendi zamanında gün ışığına çıkarılan Anadolu sahası şiir örneklerine dayanmaktadır. Dizdaroğlu ise makalesinin girişinde eski Türk şiiri hakkında, bilgi vermekte ve en eski türleri tanıtmaktadır. İki çalışma da Türkiye dışındaki Türk şubelerinin âşık şiirini değerlendirmemektedirler. 4 Âşık tarzı! şiir geleneğinde şekil ve tü r meselesine, sahada çalışan bir çok araştırıcı b ir vesile ile dokunm uşlar ise de, m üstakil b ir çalışm a o rtay a koymamışlardır. Bu çalışm aların büyük bölümü Dizdaroğlu n un bibliyografyasında bulunm aktadır. Son olarak, Cem Dil- çin tarafından hazırlanan «Türk Şiir Bilgisi» (A nkara 1984) adlı çalışm ada da meseleye A hm et Talat ın görüşü çerçevesinde yaklaşılmıştır. 5 Bu konuda yapılan çalışmalar için bkz. M. Öcal OĞUZ, «Âşık Makamları Üzerine Bir Değerlendirme», Millî Folklor 1, 7 (Eylül 1990), s Mürsel Hekimov, «Aşık Şe rinin Növleri», Bakı A.g.e., s A.g.e., aynı yer. 9 A.g.e., aynı yer. 10 A.g.e., aynı yer. 11 A.g.e., s M. Öcal Oğuz, «Âşık M akamları Üzerine Bir Değerlendirme» s. 23. F. Kırzıoğlu K ars yöresinden derlediği 216 m akam adm ı «Kars İlinden Derlenen H alk Saz ve Oyun H avalarının Adları» adıyla yayınlam aktadır. (Türk Kültürü 22 (Ağustos 1964) s ) 13 M. Hekimov, s M. Hekimov, s M. Öcel Oğuz,a.g.m s M. Ö cal Oğuz, a.g.m., aynı yer. 17 M. Öcal Oğuz, a.g.m., s. 27. Millî Folklor 13