AYVACIK DEPREM ETKİNLİĞİ GÖZLEMLERİ VE İLKSEL DEĞERLENDİRMELERİ

AYVACIK DEPREM ETKİNLİĞİ GÖZLEMLERİ VE İLKSEL DEĞERLENDİRMELERİ T. Bekler 1, A. Demirci 2, H. Karabulut 3, M. Aktar 4 1 Doç. Dr., Jeofizik Müh. Bölümü, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale 2 Yrd. Doç. Dr., Jeofizik Müh. Bölümü, Bitlis Eren Üniversitesi, Bitlis 3 Prof. Dr., Jeofizik Anabilim Dalı, KRDAE, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul 4 Prof. Dr., Jeofizik Anabilim Dalı, KRDAE, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul ÖZET: Email: tbekler@comu.edu.tr Biga Yarımadası nın güneybatı ucunda Ayvacık ve yakın çevresinde 14 Ocak 2017 tarihinde Mw=4.6 ile başlayan 6 Şubat 2017 Mw=5.5, (Mw=5.5, KRDAE), Mw=5.3, AFAD, Mw=5.4, COMU) ile devam eden yoğun deprem aktivitesini gözlemlemek üzere bir proje başlatılmıştır. Bölge aktif bir depremselliği içermekte ve Kuzeybatı Ege bölgesinin önemli tektonik unsurlarından bir kısmını barındırmaktadır. Deprem aktivitesinin sürmesi nedeniyle, bölgede ulusal ağlara (KOERİ ve AFAD) bağlı sabit istasyonlara ek olarak, 8 adet sürekli formda kayıt alan 3-bileşen geçici istasyon en az 1 yıl süreyle gözlem yapmak amacı ile kurulmuştur. Bu istasyonların birbirlerine uzaklığı 6 ila 12 km arasında değişmektedir. Bölgedeki mikrodeprem aktivitesinin yoğunluğu ve sürekliliği yanında bölgenin jeotermal sahaları da kapsaması, bölgenin sismotektonik karakterinin incelenmesini ve detaylı olarak çalışılması gerekliliğini ön plana çıkarmaktadır. Çalışma alanında ulusal kurumlara ait sabit istasyonlar olmakla beraber istasyon yoğunluğu bu detayların ortaya çıkarılmasında yetersiz kalacaktır. Bu nedenle gerek ulusal sismik ağa, gerekse geçici istasyonlara ait veri bölgenin tektonik niteliğinin anlaşılmasına katkılar sağlayacaktır. İlksel sonuçlar, ana şok ve episantr dağılımlarına göre yakın uzaklıklarda kurulan geçici istasyonların sabit ağlar ile karşılaştırıldığında özellikle mikrodepremlerin tespit edilmesi ve yerlerinin belirlenmesinde önemli iyileştirmeler sağladığını göstermektedir. Bunun yanında ve orta büyüklükteki deprem verisine ait kaynak mekanizması çözümlerinde, ağırlıklı olarak KB-GD yönlü normal atım bileşeni baskın faylanma gözlenmektedir. Projenin hedefleri bölgedeki depremlerin zaman ve uzaysal dağılımları, frekans içerikleri ve kaynak mekanizmalarını dağılımı yanında yerel tomografi ile ayrıntılı hız modelini çıkarmaya yöneliktir. ANAHTAR KELİMELER: Ayvacık, deprem, sismik ağ, sismotektonik PRELIMINARY EVALUATION OF THE AYVACIK EARTHQUAKES ABSTRACT: We have initiated a project to monitor the earthquake activity which started with Mw=4.6 on Feb, 14 2017 and followed with Mw=5.4 occurred around Ayvacık located at southwestern tip of the Biga Peninsula. In addition to permanent seismic stations operated by KOERI and AFAD, we have installed 8 temporary stations to monitor the seismic activity. Station spacing varies from 6 to 12 km. Besides the continuous and high seismic activity in region, geothermal resources in the region also show a necessity to study the region in more detail. Sparse distribution of the permanent stations operated by the national seismic networks is insufficient for a detailed study. Thus joint usage of the data from both permanent stations and the temporarily installed stations may provide important information on the tectonics character of the region. Temporary stations installed around the

activation improve the detection level. Preliminary results show an increase in the number of micro earthquakes compared to permanent networks. Fault mechanism results indicate that NW-SE oriented normal faults are activated. The main purposes of the project are, in addition, to study temporal and spatial distribution of the earthquakes, revealing the fault mechanism and source spectrums and also propose a velocity model using local earthquake tomography. KEY WORDS: Ayvacık, earthquake seismic network, seismotectonics 1. GİRİŞ Kuzey Anadolu Fayı, deprem potansiyeli açısından dünyanın bilinen en aktif faylarından birisidir. Karlıova ile Sapanca arasında gerek aktif tektonizması ve gerekse de sismik aktivitesi ile bir zon halinde devamlılık gösteren Kuzey Anadolu Fayı (KAF), Marmara Denizi ve çevresinde Mudurnu Vadisi civarında üç kola ayrılmaktadır. Kuzey kol; Sapanca Gölü güneydoğusundan başlayıp, İzmit Körfezi güneyinden geçerek, Marmara Denizi içerisinden Saros Körfezi ne, oradan da Kuzey Ege ye uzanır (Şengör ve diğ., 1985; Barka ve Kadinsky- Cade, 1988; Barka, 1992; Armijo ve diğ., 1999; Herece ve Akay, 2003; Yılmaz ve Koral, 2007). Orta kol; Sapanca Gölü güneydoğusundan başlayarak Geyve, Pamukova, İznik Gölü güneyini takip ederek Marmara Denizi güney kıyı şeridinden Kapıdağ Yarımadası na kadar uzanır (Koçyiğit, 1988; Barka, 1997; Yılmaz ve Koral, 2007). Güney kol; orta koldan Pamukova yakınlarında ayrılır ve Yenişehir, Bursa, Ulubat, Manyas, Gönen, Yenice üzerinden GB-KD yönünde Edremit Körfezi ne doğru uzanır (Herece, 1990; Yaltırak, 2002; Yılmaz ve Koral, 2007). Gelibolu ve Biga yarımadalarındaki Saroz-Gaziköy Fayı, Etili Fayı, Çan-Biga Fay Zonu, Sarıköy Fayı ve Yenice Gönen Fayı meydana getirdikleri depremler nedeni ile aktif oldukları bilinen fay zonlarıdır. Saroz-Gaziköy Fayı kuzeydoğu-güneybatı gidişli olup yaklaşık 60 kilometre uzunluğundadır. Sağ yanal doğrultu atımlı olan bu fay 1912 tarihinde 7.3 büyüklüğünde Şarköy depremine neden olmuştur. Yaklaşık 15 kilometrelik bölümü Çanakkale il sınırları içinde bulunan Sarıköy Fayı hattı 60 kilometre uzunluğa sahiptir. Tarihte 1953 Yenice-Gönen Depremi olarak bilinen 7.2 büyüklüğünde bir depreme neden olan Yenice- Gönen Fay Zonunun yüzeyde izlenebilen uzunluğu yaklaşık 50 kilometre (Herece, 1990) civarındadır. 1.1. Depremsellik Bölgedeki depremselliğin ağırlıklı olarak iki temel tektonik unsurun sonucu olduğu söylenebilir; Kuzey Anadolu Fay Zonu nun Biga yarımadasından geçen güney kolunu temsil eden doğrultu atım karakteri baskın faylar ve Batı Anadolu açılma rejimini temsil eden düşey atım karakteri baskın faylar. Son yüzyıl aletsel dönem kayıtlarına bakıldığında, 1912 Mürefte depremi (Ms=7.3), 1953 Gönen depremi (Ms=7.3), 1966 Edremit körfezi depremi (Ms=6.8) ve 24 Mayıs 2014 tarihinde Kuzey Ege de Gökçeada depremi (M L=6.5) bu bölgenin önemli depremleri arasındadır. Tarihsel ve aletsel dönem kayıtları üzerinde yapılan çalışmalar Kuzey Anadolu Fayı Kuzey kolunun daha aktif olduğu (Pınar ve Lahn, 1952; Ambraseys ve Finkel, 1991; Amraseys, 2002) buna karşın deprem dönüş peryodlarının ortalama 250 yıl olduğu öngörülmüştür (Ambraseys ve Finkel, 1991; Rockwell ve dig., 2001; Özaksoy ve dig., 2010; Dikbaş ve Akyüz, 2011). Diğer yandan güney kolun geçtiği ve Biga yarımadasında hakim olan fayların ürettiği depremlerin dönüş peryodları paleosismoloji çalışmalarında 600 yıldan daha uzun olduğu hesaplanmıştır (Kurçer ve diğ., 2008; Sözbilir ve diğ., 2016). Büyük depremlerdeki tekrarlanma düzensiz olmakla beraber mikrodeprem aktivitesinin Saroz körfezinde, Ayvacık yarımadasında, Edremit Körfezi nde ve Gönen - Savaştape civarında yoğunlaştığı son yüzyıl deprem katalog (KRDAE katalog bilgisi, 2016; AFAD katalog bilgisi, 2017) bilgisinden de anlaşılmaktadır (Şekil 1).

Şekil 1. Ayvacık-Tuzla merkez olmak üzere 100 km yarıçapı bir dairesel alanda kalan aletsel döneme ait deprem etkinliğinin belirli dönemlere ait dağılımları. Sadece sol altta, 06.02.2017 depremi ve sonrası aylık döneme ait deprem (M>2) etkinliği verilmiştir (KRDAE, 2016) 2. AYVACIK DEPREMLERİ VE GEÇİCİ SİSMİK AĞ Mikrodeprem aktivitesinin en yakın örneği Ayvacık yarımadasında 14 Ocak 2017 Mw=4.4 ile başlayan ve 6 Şubat 2017 tarihinde Mw=5.4 ile devam eden 6000 den fazla deprem (KRDAE, AFAD ve COMU kayıtları) sayılabilir. Bu depremlerden büyüklüğü M 4.0 depremler için yapılan kaynak mekanizması çözümleri, bilinen aktif fayların özelliklerini taşıyan KB-GD doğrultulu normal faylanmaları göstermektedir (Tablo 1 ve Şekil 2). Ayvacık depremleri sonrası Sözbilir ve diğ., (2017) tarafından hazırlanan raporda özellikle Tuzla jeotermal sahasında birbirine paralel K-G doğrultusunda uzanan fay düzlemleri gözlenmiştir. Tuzla fayının olası kollarının

veya bağımsız fakat benzer karakterdeki GB yönüne eğimli faylar gözlenmiştir. Bu zonda gelişen fayların sintetik ve antitetik faylar şeklinde kendini gösterdiği düşünülmektedir. Öte yandan fay mekanizması çözümleri bu normal fay geometrilerini destekler niteliktedir (Tablo 1). Mekanizma çözümleri birbirine oldukça yakın ana deprem ve artçılarına neden olan faylanmaların KB-GD doğrultulu ve ana düzlemin (düşen blok) GB eğimli normal faylanmayı işaret etmektedir. Türkiye güncellenmiş diri fay haritası (Emre ve diğ., 2011) Çanakkale paftasında hakim olan fayların Kestanbol ve bu faya hemen hemen KB-GD uzanımlı Tuzla fayı segmentini (Yılmaz ve Karacık, 2001) göstermektedir. Bu segment, Kuzey Anadolu Fayı güney kolunun Ayvacık yarımadası ve Kuzey Ege Denizi altında devam eden (Utkucu ve diğ., 2017) iki büyük sağ yanal atımlı fay segmenti arasındaki bir çek-ayır yapısını ve bu yapı içindeki havzayı doğuda sınırlayan (Yaltırak ve diğ., 2012) normal faylara paralel olarak gelişen bir fay olarak uzandığı belirtilmektedir. Tablo 1. 14.01.2017-24.03.2017 tarihleri arasında Ayvacık depremleri (M 4.0) ve faylanma mekanizması parametreleri. Oluş Derinlik 1. Düzlem 2. Düzlem No Enlem Boylam ML Mw Zamanı (km) Doğrultu Eğim Kayma Doğrultu Eğim Kayma 39.5432 26.1198 08 4.3 4.1 334 46-95 160 44-85 1 24.03.2017 15:19:06 2 20.03.2017 07:00:18 3 28.02.2017 23:27:34 4 27.02.2017 22:52:23 5 23.02.2017 01:55:14 6 16.02.2017 00:19:00 7 12.02.2017 13:48:16 8 12.02.2017 12:14:50 9 10.02.2017 08:55:26 10 09.02.2017 10:13:10 11 08.02.2017 02:16:14 12 08.02.2017 01:38:04 13 07.02.2017 22:53:30 14 07.02.2017 21:35:00 15 07.02.2017 21:00:54 16 07.02.2017 05:17:09 17 07.02.2017 05:15:51 18 07.02.2017 02:24:04 19 06.02.2017 11:45:01 20 06.02.2017 10:58:02 21 06.02.2017 04:17:29 22 06.02.2017 03:51:40 23 15.01.2017 04:03:20 24 14.01.2017 22:38:59 39.5482 26.0980 06 4.3 4.1 198 50-83 15 40-92 39.5082 26.0427 12 4.9 4.6 290 45-92 113 45-88 39.5008 26.0508 13 4.1 4 316 50-90 135 40-90 39.5642 26.0999 09 4.4 4.3 320 55-102 160 37-73 39.5173 26.0597 14 4.8 4.5 289 35-110 133 57-77 39.4988 26.1140 12 5.3 5.2 282 46-83 92 44-97 39.5482 26.0600 12 4.0 4.1 300 54-64 80 43-121 39.5165 26.1485 13 4.8 4.8 301 39-87 117 51-92 39.5435 26.0557 13 4.3 4.1 327 50-100 162 41-78 39.5375 26.1387 11 4.2 4.2 286 41-78 90 50-100 39.5250 26.1408 12 4.7 4.6 272 48-99 105 43-80 39.5167 26.0658 16 4.3 4.1 298 48-72 92 45-109 39.5337 26.1412 10 4.3 4.2 348 45-54 122 55-120 39.5290 26.1512 12 4.4 4.4 295 45-51 66 56-123 39.5390 26.1562 06 4.6 4.2 266 69-90 88 21-89 39.5255 26.1432 12 4.5 4.3 283 44-92 106 46-88 39.5255 26.1238 14 5.3 5.2 286 31-100 118 60-84 39.5293 26.0970 10 4.7 4.5 280 42-110 126 51-73 39.5250 26.0992 15 5.3 5.2 288 49-117 145 48-63 39.5422 26.1033 6 4.2 4.1 314 14-105 150 76-86 39.5460 26.1085 4 5.5 5.4 315 46-92 137 44-88 39.5478 26.1333 4 4.3 4.1 338 54-99 172 37-78 39.5457 26.1310 2 4.8 4.6 310 36-106 149 56-79

Şekil 2. Ayvacık depremleri (tablo 1) faylanma mekanizmasına ait çözümleri. Kesikli çizgi kare içindeki depremlerin (Mw>4.0) yerleri tekrar konumlandırılmıştır. Episantrların aynı zamanda jeotermal bir saha olan Tuzla deformasyonunda ve yakın çevresinde yaklaşık 25x10 km lik bir alanda kümelendiği görülmektedir. Aktivitenin dağılımı ve sıklığı göz önünde bulundurularak ana şok ve çevresi başta olmak üzere bölgeyi kontrol eden fay sistemlerine yakın 10 geçici 3-bileşen geniş peryod sismometre (off-line) kurulmuştur. Bu istasyonlarla beraber 2 adet COMU (Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi) KRDAE (Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü) istasyonu da (sabit ve gerçek zamanlı) sürekli formda kayıt almaya devam etmektedir (Şekil 3). İstasyon sayısı ve yerel dağılımı dikkate alınarak sadece deprem lokasyonlarının ve kinematik parametrelerinin iyileştirilmesi değil, ulusal kurumların kaydedemediği ve/veya tanımlama yapamadığı mikrodepremlerin değerlendirilmesi, sismik hızların yanal ve düşey yöndeki değişimine uygun bölgesel hız dağılımını modelleyebilmek bu çalışmasının önümüzdeki yakın dönemdeki çalışma konularıdır. Bölgedeki Ulusal (KRDAE ve AFAD Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı- ) ağlara ek olarak geçici nitelikli istasyonlar (T4 ağı) başta ana deprem episantrına yakınlığına göre;

Taşağıl, Tamış, Babadere, Balabanlı, Babakale, Kocaköy, Karagömlek (Ezine), Kestanbol, Külcüler (Bayramiç) ve Güre (Edremit) tarafına kurulmuştur. Ayrıca COMU ve CANM istasyonları COMÜ-KRDAE ortak sabit istasyonu olarak çalıştırılmaktadır (Şekil 3). Şekil 3. 6 Şubat 2017 depremi sonrası kurulan geçici deprem istasyonları (altta) ve sabit (COMU-KRDAE) istasyonların konumları(üstte). 2. KAYNAK ALANI ANALİZİ 06 Şubat 2017 Mw=5.4 Ayvacık depreminin spektral ortam kaynak parametreleri Brune (1970, 1971) spektral kaynak modeli kullanılarak hesaplanmıştır. Geçici kurulan geniş periyod sismometrelerin kaynak alanına çok yakın olması satürasyona neden olduğundan KRDAE açık veri uzak istasyonlar kullanılmıştır. Brune kaynak modeli temel alınarak, kaynak yarıçapı (r), sismik moment (M 0), ortalama gerilme düşümü ( σ ) yer değiştirme spektrumları üzerinden köşe frekansı, spektral seviye ve maksimum frekans belirlenerek

hesaplanmıştır. Deprem kaynağının spektral değerlendirmesinde izlenen yol; 3-bişelen sinyal gürültü oranı yüksek, sayısal veri alet etkisi giderildikten sonra depremin semt açısına göre radyal ve tranversel bileşenlere döndürülür, P ve S fazları okumaları ve SH bileşeni için pencere (uzak istasyonlarda 10 sn kadar) belirlendikten sonra varsa veri üzerinde yönseme etkisi giderilir. Yan salınım etkilerini en düşük seviyede tutmak için kosinüs çanı ile törpülenmiş dikdörtgen pencere (tukey) uygulaması sonrası spektral ortama (yer değiştirme) geçilir. Bölgesel soğurulma etkisinin giderilmesinde ivme azalım değerlendirmesi (Kurtulmuş ve Akyol, 2013) kullanılmıştır. Yer değiştirme spektrumunda, düşük frekans seviyesi, köşe frekansı ve eğim hesaplanması sonucu ilgili amprik bağıntılar (Kumar ve dig., 2012) kullanılarak, kaynak yarıçapı, sismik moment ve ortalama gerilme düşümü hesaplanmıştır. 06 Şubat 2017 depremi için Mw=5.5, Mo=2.1E +17 Nm ve ortalama σ= 12 Mpa hesaplanmıştır. Diğer taraftan gerilme düşümü değerleri en düşük 0.2 MPa ile en yüksek 42 Mpa arasında değişmektedir. Yüksek gerilme düşümleri Ayvacık depremi olduğu bölgeye oldukça yakındır. Bölgede kurulu yakın istasyonlar ve sabit istasyonları da kullanarak küçük depremler içinde kaynak parametreleri arasındaki ilişkinin çıkarılması hesaplamaları devam etmektedir. Ayvacık ve çevresi konumu itibari ile tektonik açıdan oldukça aktif fay sistemlerinin kontrolündeki Biga yarımadasında bulunması yanında, gerek Kuzey Anadolu Fayı nın sağ yanal karakterini ve yine Ege açılma sisteminin etken partneri durumundadır. Bu durum bölgesel gerilmeyi de beraberinde getirecektir. Fay sistemi üzerinde kritik gerilmelerin (1-5 bar ) oluşturduğu yüklemeler gevrek üst kabuktaki kırılmaları etkileyecek, bu oldukça aktif tektonik bölge içinde birbirine yakın fay sistemleri deprem serisi (fırtına) olarak kendini gösterecektir. Bu çalışmada Ayvacık depreminin neden olduğu Coulomb gerilme değişimi hesaplanmıştır. Hesaplamalarda kayma mödülü (µ) 3x10 10 Pa, Poisson oranı 0.25 ve sürtünme katsayısı (µ ) ise 0.4 (Harris ve Simpson, 1998) olarak ele alınmıştır. Ayrıca hesaplamalarda kullanılan fay düzlemi parametreleri, yine bu çalışma kapsamında moment tensör ters çözümü ile elde edilen sonuçlar yardımıyla ele alınmıştır. Coulomb gerilme değişimi haritalarında, kırmızı ile gösterilen alanlar gerilme artışının olduğu alanları ifade etmektedir. Gerilmenin ortalama 12-16 km bir sismojenik zon içinde etken olarak güneybatı yönünde Edremit körfezine doğru 0.5-0.6 bara kadar artığı belirlenmiştir. Coulomb gerilme değişimlerine 4 20 derinlik aralığında bakıldığında artçı deprem yoğunluğunun oldukça dar bir zonda ve nispeten homojenlikten uzak olduğu anlaşılmıştır. Bu da fayların bir önceki kırılmadan etkilendiği buna rağmen sistematik bir düzende kırılmanın olmadığı düşünülürse, oldukça yerel bir alanda sintetik ve sığ antitetik fayların bunu yapabileceği düşünülebilir. Şekil 4 de verilen Coulomb gerilme değişim modelleri sırası ile 4, 8, 12, 16 ve 20 km derinliklerde hesaplanmış olup kırmızı renkler gerilme artışlarını, mavi renkler düşüşünü temsil etmektedir. Bölgedeki güncel Coulomb gerilme durumunun analaşılabilmesi amacıyla, odak mekanizma çözümleri yapılan 24 depreme ait fay düzlem parametreleri ve büyüklükleri kullanılarak 4 ve 20 km arasında 4 km derinlik aralıkları için kümülatif Coulomb gerilme değişimleri (Şekil 4) incelendiğinde 8, 12 ve 16 km derinliklerde Coulomb gerilmelerinin çalışma alanının güneybatı kesimlerinde artış gösterdiği gözlenmektedir. Daha derin kesimlere bakıldığında bu artışın homojen olarak düşük seviye dağılım gösterdiği dikkati çekmektedir; bu kesimlerdeki artış 0.5 bar değerini aşmamakla birlikte, çalışma alanının bu kesimlerinde ve ilgili derinliklerde artçı şok lokasyonu az sayıdadır. Çalışma alanında, meydana gelen depremlere ait odak mekanizması sonuçları ise, bölgede baskın bir şekilde normal faylanma karakterinin hakim olduğunu göstermektedir. Bazı çözümlerde, düşük dereceli doğrultu atımlı bileşene sahip çözümler gözlenmiş olsa bile, bu çözümlere ait depremlerin bölgedeki karmaşık faylanmanın etkisiyle gerçekleşmiş olabileceği düşünülmektedir.

Şekil 4. 06 Şubat 2017 (Mw=5.4) ve artçı olaylar (Tablo 1 deki Mw>4) için farklı derinliklerde hesaplanmış Coulomb gerilme değişimleri. Yıldız ana şokun, noktalarda tüm artçıları (KRDAE ve AFAD) göstermektedir. 3. SONUÇ VE TARTIŞMA 06 Şubat 2017 tarihinde (03:51 UT) olan Mw=5.4 büyüklüğündeki deprem sonrası bir çok araştırmacı depremin ve artçılarının karakterini ortaya koyan çalışmalar başlatmıştır. Bu çalışmalar ağırlıklı olarak saha gözlemeleri ve ulusal sismik ağların sunduğu veri tabanı kullanılarak yapılan sismolojik çalışmalardır. Bu çalışma bu veri tabanlarını kısmen kullanmakla beraber, bölgenin fay segmentlerinin birbirine çok yakın olması, hemen hemen benzer kinematiğe sahip bu fayların fazla deprem üretme potansiyeline sahip olması nedene ile mikro depremlerin izlenmesi üzerine yeni deprem istasyonları kurulması ve verisinin çok daha lokal ölçekli sismolojik çalışmaların başlatılması üzerine olmuştur. Başlatılan çalışma henüz sonlanmamış olup veri toplama ve değerlendirme devam etmektedir. Bununla beraber elde edilen ilk sonuçlara göre; - Kaynak mekanizması çözümleri bölgede KB-GD ve saha gözlemleri ile de örtüşen hemen hemen GB eğimli normal faylanmaları göstermektedir.

- Ana deprem sonucu gerilme artışı, artçı şok dağılımlarının bu bölgede yoğunlaşmasına neden olduğu düşünülmektedir. - Dolayısıyla, gerilme artışının olduğu bu alanlarda mevcut faylanmalar veya zayıflık zonları boyunca nispeten küçük magnitüdlü depremler olmustur. Bölgede normalden çok daha uzun süre boyunca gerçekleşen artçı deprem aktivitesi, bölgedeki karmaşık faylanmalar ve yoğun jeotermal aktiviteyle ilişkilidir. - Mikrodepremlerin spektral kaynak parametreleri ve bu parametrelerin birbiri ile olan ilişkileri bu kapsamda çalışılacaktır. - Çalışma bölgesinin jeotermal kaynakla sahip olması (Tuzla, Kestanbol, Külcüler, Güre) nedeni ile de mikrodepremlerin lokasyonlarının iyileştirilmesi ve ulusal ağların tespit edemediği depremlerin tanımlanabilmesi için faz okumaları ve bunlara dayalı hesaplamalar yapılacaktır. - Gerek Biga yarımadasının gerekse Kuzeybatı Ege bölgesine ait bir hız modeli sunulmamış olması bu çalışmanın veri tabanının önemini bir kez daha ortaya koymaktadır. Bu anlamda yerel deprem tomografisi bu çalışmanın en belirgin hedefi olacaktır. TEŞEKKÜR Bu çalışmanın başlatılması yönünde ilk desteği veren Hayrullah Karabulut a, Mustafa Aktar a, çalışmaların başından bu yana destek olan GMKA, MTN Enerji kuruluşlarına, Çanakkale Valiliği, Ayvacık köyleri muhtarlıklarına, ÇOMÜ Rektörlüğüne ve ÇOMÜ Jeofizik Mühendisliği personel ve öğrencilerine teşekkür ederiz. KAYNAKLAR AFAD, 2017. Başbakanlık, Afet ve Acil Durumu Yönetimi Başkanlığı, Deprem Dairesi Başkanlığı, http://www.deprem.gov.tr/ Ambraseys, N.N. ve Finkel, C.F. (1991). Long-term seismicity of Istanbul and of the Marmara Sea region. Terra Nova, 3, 527-539. Armijo R., Meyer B., Hubert A. ve Barka A. (1999). Westwards Propagation of the North Anatolian Fault into the Northern Aegean: Timing and kinematics, Geology, 27, 267-270. Barka A., (1992). The North Anatolian fault. Anneles Tectonicae, VI, 164-195. Barka, A.A. ve Kadinsky-Cade, K. (1988). Strike-slip fault geometry in Turkey and its influence on earthquake activity, Tectonics, 7, no. 3, 663-684. Barka, A. (1997). Neotectonics of the Marmara sea region, Active tectonics of the Nortwestern Anatolia- The Marmara Poly-Project.vdf Hochschuiverlag AG an der ETHZürich, pp:55-87. Brune, J.N. (1970). Tectonic Stress and the Spectra of Seismic Shear Waves from Earthquakes. Journal of Geophysical Research, 75, No. 26, 4997-5009. Brune, J.N. (1971). Correction to Tectonic Stress and the Spectra of Seismic Shear Waves from Earthquakes. Journal of Geophysical Research, 76, No. 20. 5002. Dikbaş, A. & Akyüz, H.S. 2011. Paleoseismological investigations on Karadere Segment, North Anatolian Fault Zone. Turkish Journal of Earth Sciences, 20, 395 409. Emre, Ö., Özalp, S. ve Duman, T.Y. (2011). 1:250.000 ölçekli Türkiye diri fay haritası serisi, Çanakkale (NK35-10B) Paftası, Seri No: 1. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü, Ankara-Türkiye.

Harris, R.A. ve Simpson, R.W. (1998). Suppression of Large Earthquakes by Stress Shadows: A Comparison of Coulomb and Rate-and-state Failure, Journal of Geophysical Research, 103:24.439-24.451. Herece, E. (1990). (1953) Yenice-Gönen deprem kırığı ve Kuzey Anadolu fay sisteminin Biga Yarımadası ndaki uzantıları, MTA Dergisi, 111, 47-59. Herece, E. ve Akay, E. (2003). Kuzey Anadolu Fay (KAF) Atlası. Maden Tetkik Arama Genel Müdürlüğü, Ankara. KOERİ. (2016). B.Ü. Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü web sayfası, http://www.koeri.boun.edu.tr. Kumar, A. Kumar, A. Mittal, H. Ve Bhardwaj, R. (2012). Software to Estimate Spectral and Source Parameters. International Journal of Geosciences, 3, 1142-1149. Kurtulmuş, T.Ö. ve Akyol, N. (2013). Crustal Attenuation characteristics in western Turkey. Geophys J Int 195:2, 1384-1394. Kürçer, A., Chatzipetros, A., Tutkun, S.Z., Pavlides, S., Ateş, Ö. & Valkaniotis, S. (2008). The Yenice Gönen active fault (NW Turkey): Active tectonics and palaeoseismology. Tectonophysics, 453, 263-275. Özaksoy, V., Emre, Ö., Yıldırım, C., Doğan, A., Özalp, S. & Tokay, F. (2010). Sedimentary record of Late Holocene seismicity and uplift of Hersek restraining-bend along the North Anatolian Fault in the Gulf of İzmit. Tectonophysics, 487, 33-45. Pınar, N. & Lahn, E. (1952). Turkish Earthquake Catalog with Discriptions. Turkey The Ministry of Public Works and Settlement, The General Directorate of Constrcution Affairs, Technical Report, Serial 6, no. 36. Rockwell, T., Barka, A., Dawson, T., Akyüz, S., & Thorup, K. (2001). Paleoseismology of the Gaziköy-Saros segment of the North Anatolia fault, northwestern Turkey: Comparison of the historical and paleoseismic records, implications of regional seismic hazard, and models of earthquake recurrence. Journal of Seismology, 5, 433-448. Sözbilir, H., Sümer, Ö., Özkaymak, Ç., Uzel, B., Güler, T., Eski, S. (2016b). Kinematic analysis and palaeoseismology of the Edremit Fault Zone: evidence for past earthquakes in the southern branch of the North Anatolian Fault Zone, Biga Peninsula, NW Turkey. Geodinamica Acta, 28, 273-294. Sözbilir, H., Sümer, Ö., Uzel, B., Softa, M., Tepe, Ç., Eski S. Özkaymak, Ç. ve Baba, A. (2017). 14 Ocak - 28 Şubat 2017 Çanakkale - Ayvacık Depremleri Ve Bölgenin Depremselliği. Dokuz Eylül Üniversitesi Deprem Araştırma ve Uygulama Merkezi Diri Fay Araştırma Grubu, Afyon Kocatepe Üniversitesi Deprem Uygulama ve Araştırma Merkezi, İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Jeotermal Enerji Araştırma ve Uygulama Merkezi. Şengör, A. Görür, N. and Saroglu, F., 1985. Strike-Slip Faulting and Related Basin Formation In Zones of Tectonic Escape: Turkey as case study, in Bıttle, K.T. and Christe-Blick, N. (eds.), strike slip formation and sedimation, Soc. Economic Paleontologist and Mineralogists, Special Publication, 37, 227-265. Utkucu, M., Budakoğlu, E. Ve Kızılbuğa, S. (2017). Şubat 2017 Ayvacık (Çanakkale) Deprem Silsilesinin Sismolojik Ön Değerlendirme Rapor. T.C. Sakarya Üniversitesi Rektörlüğü Afet Yönetim Uygulama Ve Araştırma Merkezi, 1.

Yaltırak, C., Sakınç, M. ve Oktay, F.Y., (2000). Westward propagation of North Anatolian fault into northern Aegean: Timing amd kinematics: Comment, Geology, 28, 2, 187-188. Yaltırak, C., İşler, E.B., Aksu, A.E., Hiscott, R.N. 2012. Evolution of the Bababurnu basin and shelf of the Biga Peninsula: Western extension of the middle strand of the North Anatolian Fault Zone, Northeast Aegean Sea, Turkey. Journal of Asian Earth Sciences, 57, 103-119. Yılmaz, Y., ve Karacık, Z. (2001). Geology of the northern side of the Gulf of Edremit and its tectonic significance for the development of the Aegean grabens. Geodinamica Acta, 14(1-3), 31-43. Yılmaz, M. ve Koral H., (2007). Yenişehir Havzasının (Bursa) Neotektonik Özellikleri ve Jeolojik Gelişimi. İstanbul Üniv. Müh. Fak. Yerbilimleri Dergisi, 20, S.1, SS. 21-32.