DURU VE DORUK PİKNİKTE Duru ve Doruk komşuydular, arkadaştılar. Duru ve Doruk un anneleri ve babaları da arkadaştı. Pazar günü birlikte piknik yapmaya karar verdiler. Herkes bisikletlerine bindi. Sepetlerini de yiyeceklerle doldurdular. Yol boyunca tarlalara gittiler. Ekilmiş tarlalara bisikletle girmediler. Yolda insanlar, inekler, koyunlar gördüler. Sonra yere örtü serdiler. Çok acıkmışlardı. Yiyeceklerini yediler. Karıncaları seyrettiler. Bir karganın gagasında ceviz vardı. Karga cevizi yüksekten yere bıraktı. Sonra içini yedi. Duru ve Doruk cevizin kabuğunu kırmaya çalıştılar. Cevizi kırmak için ne yapabiliriz diye düşündüler. İki kaşığı alıp telle bağladılar ama kıramadılar. Aletlerini geliştirmeleri gerektiğini düşündüler. Peki siz olsaydınız bu aleti nasıl geliştirirdiniz? YAZAR :ASAF BERKİN BAYDAR ÖZEL ALTIN NESİL ÇOCUKEVİ CEVABINIZI AŞAĞIYA YAZARAK HİKAYEYİ TAMAMLAYINIZ................
KARBEYAZ VE MİNNOŞ Bir varmış bir yokmuş... Gülfem adında çok tatlı bir kız varmış. Gülfem in çok şirin bir köpeği ve sevimli mi sevimli bir kedisi varmış. Kedisinin adı minnoş, köpeğinin adı da kar beyazmış. Bunlar çok iyi arkadaşmış. Bu iki arkadaş oyun oynamaya karar vermişler. Peki topla kim oynayacak? Bir türlü karar veremiyorlarmış. Birbirlerini çok seviyor ve hiçte kavga etmiyorlarmış. Önce minnoş topla oynamış sonra da karbeyaz oyuna devam etmiş. Karbeyaz minnoşa saklambaç oynayalım mı demiş. Başlamış saymaya.. kar beyaz elli ye kadar saymasını istemiş.sonra hızlıca oradan uzaklaşmış. Minnoşun onu bulmasını istemiyormuş. Ama öyle hızlı koşmuş ki nereye saklansam acaba diye düşünürken bide bakmış karşısında şırıl şırıl akan suyun etrafında renk renk çiçekler. Her yer mis gibi kokuyor hava çok güzelmiş. Sonra arkadaşı minnoş aklına gelmiş. Eyvaaahhh!!! Demiş minnoş beni çok merak etmiştir. Geri dönmek istemiş fakat ormanda yolunu kaybetmiş. çok korkmuş. Çünkü karbeyaz daha önce buralara hiç gelmemiş. Ne yapacağını şaşırmış ve başlamış ağlamaya... Minnoş ise arkadaşına söz verdiği için elliye kadar saymış. Sonra karbeyazı aramaya başlamış. Ağaçların çalıların arkalarına bakmış. Aramış taramış ama karbeyazı bulamamış. Miyavlamış seslenmiş. Karbeyaz yokmuş. Evden daha fazla uzaklaşmak istememiş hemen Gülfem e olanları anlatmış. Gülfem çok korkmuş ne yapacağını bilememiş. Köpeği için endişelenmiş. O sırada nehrin kenarında gezinen güvercin ılıcak karbeyazı görmüş. Neden ağlıyorsun demiş. Karbeyez; Ben galiba kayboldum demiş. Başından geçenleri ılıcak a anlatmış. Ilıcak; üzülme ben sana yardım ederim demiş.beni takip et ben ormanın kenarındaki o evi biliyorum demiş. Ilıcak uçmuş karbeyaz onu takip etmiş ve sonunda evine kavuşmuş. Gülfem ve minnoş karşılarında kar beyazı görünce çok sevinmişler. Minnoş miyavlamış karbeyaz havlamış. Kavuştukları için çok mutlu olmuşlar. Karbeyaz ılıcak a yardım ettiği için çok teşekkür etmiş. Gülfem kedisi minnoş ve köpeği karbeyazı kucağına almış ve onlara sıkı sıkı sarılmış.minnoş ve karbeyazın arkadaşlıkları bir ömür boyu sürmüş. YAZAR : BERRA OLGAÇ
ORMANDAKİ KURT Kemhe amca ile keyke teyze bir köyde yaşarlarmış. Köydeki evlerinde kedileri, köpekleri, inekleri ve yırtıcı bir kartalları yaşarmış. Kartalın adı Yırtız mış. Kemhe amca ve keyke teyze sabah ezanı ile sabah namazını kılarlar ve kahvaltılarını yaparlarmış. Kahvaltıya Bismillah ile başlar Elhamdülillah ile bitirirlermiş. Sonra güne başlamak için dışarı çıkarlar kuş cıvıltılarını dinlerlermiş. Kemhe amca hayvanları beslemek için ahıra gider ve onlara yemlerini verirmiş. Keyke teyze de bisikletine binip ormana çalışmaya gidermiş. Ormanda karşısına bir kurt çıkmış. Kurdu görünce çok korkmuş ve kaçmaya başlamış keyke teyze. O kaçıyor kurt onu kovalıyormuş. Sonra kaçarken dikenlerin içine yuvarlanmış kurt onu kendi yuvasına götürmüş. Kurt un yuvasında yavrularını onu bekliyormuş fakat bir yavrusu yaralıymış. Keyke teyze bunu görünce çok üzülmüş ve hemen şifalı bir ot bulup kurt yavrusunun acısını bu ot sayesinde dindirmiş. Kurt bunu görünce çok sevinmiş ve keyke teyzenin evine gitmesine izin vermiş. Kemhe amca ve keyke teyze biri bize zarar verse de onlara iyilik yapmanın ne kadar doğru olduğunu anlamışlar. YAZAR : ELİF NAKŞEDİL YAŞAR
DONDURMA VE MEYVELER Kahraman şehrin kahraman insanları tarafından yapılan Maraş dondurması şık bir dükkanda satılıyormuş. İnsanlar bu tadı çok severlermiş. Maraş dondurması çok kuvvetli olduğu için satıcıda bu özelliğinden dolayı aldığı kaşığa yapıştırıp insanları güldürürmüş. Gel zaman git zaman Maraş dondurma kendini çok üstün görmüş. Yazların vazgeçilmez lezzeti benim insanları serinletir hem de güldürürüm demiş. Dükkanda bulunan kocaman karpuz da dile gelmiş asıl yazın vazgeçilmezi benim hem sağlıklıyım hem de lezzetliyim demiş ve tartışmaya başlamışlar. Tartışmayı duyan akıllı muz sakın tartışmayın demiş hiç biriniz üstün değilsiniz değerlerimiz eşit demiş. Karpuzlu kocaman bir dondurma pastası yapalım da kardeş kardeş geçinin demiş. Bu fikir hepsinin çok hoşuna gitmiş. Dükkan sahibi kocaman bir karpuzlu dondurma pastası yapmış üzerine de kremayı döküp dükkanın dolabına koymuş. İnsanlar bu pastayı görünce hepsi istemişler ve tatmışlar. O kadar lezzetli gelmiş ki meyveler ve dondurma çok mutlu olmuş dükkan sahibi de mutlu olmuş. Herkes evlerinde bu pastadan yapmaya başlamış. YAZAR: MEHMET TARIK SARUL
FARE İLE KEDİCİK Bir zamanlar bir kedicik varmış. Kedicik ormanda dolaşırken birden yağmur yağmaya başlamış. Kedicik yağmurdan korunmak için kendine yapraklardan ev yapmış. İçine girip tam uyuyacakken bir ses duymuş. Bu ses fareden geliyormuş. Oysaki yazık farede çok ıslanmış ve üşümüş. Kendine sığınacak bir yer arıyormuş. Fareyi gören kedicik istersen burada beraber kalabiliriz burası ikimize de yeter demiş. Fare de kediciğe ama nasıl olur fare ile kediler anlaşamaz ki demiş. Kedicik neden olmasın demiş istersek çok iyi birer dost oluruz demiş ve fareyi yuvasına davet etmiş. Birlikte mışıl mışıl uyumuşlar. O günden sonra fare ile kedicik çok güzel arkadaş ve aile olmuşlar ve iyi ki de kediler köpekler hayvanlar var. Onları çok sevelim. Çok koruyalım. YAZAR: SİMERAY BALIM HANCI ÖZEL ALTIN NESİL ÇOCUKEVİ
... Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir sokak köpeği yaşarmış. Bu sokak köpeğinin adı gogaymış. O köpek en en en sivri dişli korkunç kara bir köpekmiş. Herkes ondan korkarmış. Sonra o köpek büyümüş ve çok tatlı bir tane köpek olmuş. Bir çocuk onu almak istemiş ve almış. Bir gün o köpek daha çok büyümüş, büyümüş büyümüş. Büyük Sibirya kurdu köpeği olmuş. Bir gün yavruları olmuş. Herkes yavrularını almak istemiş ama o izin vermemiş. Yavrularının içinden biri Sibirya kurdu olmuş diğerleri normal köpekmiş. En küçük köpek normal köpekmiş orta köpek kurt köpeğiymiş. Hepsi erkekmiş bir tanesi kızmış. Bir tanesi de kuzu olmuş. Herkes onu kuzu zannediyormuş. Aslında o kuzu kostümü giymiş bir insanmış. O insan köpekleri çok merak ettiği için sonunda bir kostüm giyip aralarına girmiş. Sonra o köpek uzamış uzamış uzayan köpek olmuş. Onun en sevdiği arkadaşının adı boboymuş. Uyumuş kalkmışlar uyumuş kalkmışlar ve bayram olmuş herkes bir kostüm giymiş. Biri kovboy kostümü biri itfaiyeci kıyafeti giymiş bayram çok güzel geçmiş. Bir gün onlar halka tatlısı almışlar. Çocuklar bu tatlıyı çok severmiş. O tatlıyı en çok seven en küçük köpekmiş. Ona hiç bırakmamışlar. Ve o da çok ağlamış. Sonra bir gün gece kalkıp hepsini yemiş. Bir gün nengo diye bir tatlı köpek gelmiş. O da eve gidip halka tatlılarını izin isteyerek almış. Köpekler ve kuzular hep mutluymuş yağmur yağarken, güneşliyken her zaman mutluymuş hikaye de burada bitmiş. YAZAR : AHMER ER NOT: BU HİKAYENİN BAŞLIĞI NE OLABİLİR?
ARKADAŞ KURTLAR Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde üç arkadaş kurt varmış. Bu kurtlar geceleri dağlara çıkıp bağırıyorlarmış. Onlar bağırdıkları zaman ormandaki diğer arkadaşlarını uyandırırlarmış. Yaramaz kurtlarmış bunlar. Bazen arkadaşlarına şaka yapar bazen de izinsiz onların yemeklerini alırlarmış. Bir gün kurtlardan biri leyleğin yavrularına topladığı yemeklerden izinsiz yerken küçük bir kemik parçası boğazında kalmış. İmdat diye bağırmaya başlamış. Anne leylek bu durumu görünce yine de üzülmüş. Bu arada kurt boğulmak üzereymiş. Leylek kurdun bir daha izinsiz bir şey yapmayacağım sözünden sonra uzun gagasıyla küçük kemik parçasını kurdun boğazından çıkarmış. Kurt da bir daha izinsiz bir şey yapmaması gerektiğini öğrenmiş. YAZAR : KEMAL EFE ÇALIŞKAN
POŞMAK IN BAL SEVGİSİ Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir tane tatlı mı tatlı küçük bir kız ayıcık varmış. Adı da Poşmak mış. Poşmak her gün erkenden uyanıp elini yüzünü yıkar, kahvaltısını yaparmış. Poşmak bir gün annesine kahvaltıda ne olduğunu sormuş. Annesi de buğday ekmeği var demiş. Poşmak bal yemek istediğini söylemiş. Annesi de baban akşama getirecek demiş ama Poşmak sabırsız olduğu için kahvaltı bile yapmadan dışarı çıkmış, ormanda gezinemeye başlamış. Biraz sonra karnının acıktığını fark etmiş. Eve dönmeye karar vermiş. Annesine tekrar yemekte ne olduğunu sormuş. Annesi kocaman bir balık demiş. Poşmak bal istiyorum ben bal demiş ve odasına çıkmış. Ertesi sabah bal var mı anne diye sormuş. Annesi var demiş. Sabah öğle akşam bal vermiş annesi. Akşam olunca Poşmak bal istemiyorum demiş annesine. Annesi de ona süt vermiş. Poşmak yemek yerken her gün aynı şeyi yemek hiçte güzel değiş demiş ve annesinin hazırladığı yemekleri afiyetle yemiş. YAZAR: YAĞMUR AKSIN
AYICIK NANU Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir ayıcık nanu varmış. Annesi hastalanıp doktora gitmiş. Nanu annesine sürpriz yapmak istiyormuş. Ayıcık nanu bahçeye zeytin ekmiş, yaprak ekmiş. Nanu annesi gelirken çok heyecanlıymış çünkü her yer çok temizmiş. Annesi nanu ya gel oynayalım demiş. Annesiyle saklambaç oynamışlar. Nanu dolabın içine saklanmış. Annesi aramış en sonunda dolabı açmış. Nanu yu bulduktan sonra öpmüş, sarılmış, canım oğlum demiş. Hikayemizde burada bitti. YAZAR: EYMEN OYACI
MİNİK KUŞ Bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir minik kuş varmış. Minik kuş bir gün annesiyle beraber kuzenine gitmişler. Minik kuş kuzeninde annesiyle misafirlik yaparken kuzeni ile çok güzel oyunlar oynamışlar. Anneleri ile beraber parka gidip oyunlarına devam etmişler. Saat nasıl geçmiş hiç anlamıyorlarmış. Ama artık kuzeni ile ayrılıp eve gitme saatleri gelmiş. Eve gitmek için annesiyle yola çıkmışlar. Eve gittiklerinde ananesinin hastalandığını ve hastaneye gitmesi gerektiğini duyan annesi minik kuşu evde bırakmış ve hastaneye gitmiş. Minik kuş evde anne ve babasını beklemeye başlamış. Oyun oynamış, boyama yapmış ama yine de canı çok sıkılıyormuş. Dışarıya çıkmaya karar vermiş. Ağacın dalına konunda arkadaşı kelebek ile karşılaşmış. Minik kuş arkadaşı kelebeği çok seviyormuş. Çünkü kanatları gök kuşağı gibi renk renk ve çokta kibarmış. Beraber çiçeklerin üzerine uçmuşlar,oyun oynamışlar. Zaman çok hızlı ilerlemiş ve akşam olmuş. Vedalaşıp eve dönmüşler. Eve dönen minik kuşun annesinin hazırlamış olduğu yemekleri görünce çok mutlu olmuş. Hemen sofraya oturmuş. Yemekleri yerken babasına neler yaptığını anlatmış. Yemeğini yedikten sonra yatağına yatmaya gitmiş ve bu kadar güzel bir gün geçirmiş olduğu için hemen uyuyakalmış... YAZAR: BURAK ANIL
KÜÇÜK KIZIN DOKTORLUK HAYALİ Güzel küçük bir evde yaşayan uzun saçlı Ecrin adında bir kız yaşarmış. Ecrin arkadaşları ile oynamayı çok severmiş. Bir gün arkadaşları ile oynarken en sevdiği arkadaşı Melek Ecrin e senin bir hayalin var mı diye sormuş. Ecrin Melek e bir hayalinin olmadığını söylemiş. Melek Ecrin e benim öğretmenlik hayalim var demiş. Ecrin kendisinin bir hayali olmadığını anlamış. Ecrin bunun için üzülmüş. Bir gün annesinin kontrol için hastaneye gitmesi gerekiyormuş. Hastaneye giderken Ecrin i de götürmeye karar vermiş. Hastanede doktor annesini muayene ederken Ecrin nin çok ilgisini çekmiş. Ecrin doktor olmanın ne kadar güzel olduğunu düşünmüş. Hastaneden çıktıktan sonra Ecrin çok mutluymuş. Annesi Ecrin e neden mutlu olduğunu sormuş. Ecrin anneciğim artık benimde bir hayalim var doktor olmak demiş. Annesi çok sevinmiş. Akşam eve geldiğinde babasına da hayalini anlatmış. Anne ve babasına iyi geceler öpücüğü verip uyumuş. Sabah olunca babası ile birlikte doktorculuk oyuncakları alıp arkadaşı Melek in yanına gitmiş. Melek e kendi hayalini anlatmış. Annesi ve babası da Ecrin in bu hayalini gerçekleştirmek için ona doktor önlüğü alıp hediye etmişler. Ecrin bu hediye için çok mutlu olmuş. Ecrin doktor önlüğünü görünce hayalinin gerçekleştiğini anlıyor. YAZAR: ECRİN BERRA TUTAL
SÖZÜNDE DURMAK Güzel bir çiftlik evinde bir birini çok seven tavuk civciv ve inek yaşarmış. Bu arkadaşlar oyun oynamayı çok severlermiş. Orman da da sevdikleri tilki arkadaşları varmış. Bir gün oyun parkında eğlenmek için hep birlikte sözleşmişler. Uyuyup kalkınca gündüz olup hava aydınlanınca kahvaltılarını yapıp sözleştikleri yere tavuk inek ve tilki arkadaşları gelmiş. Yalnız civciv söz verdiği halde gelmemiş. Civcivin tüm arkadaşları söz verip gelmediği için çok üzülmüş. Parkta eğlenmeye civcivsiz devam etmişler. Civciv evde kendi kendine oynamış bir süre sonra sıkılmış. Arkadaşlarına söz verip yanlarına gitmediği için pişman olmuş. Daha sonra arkadaşlarının yanına giderek özür dilemiş. Arkadaşları civciv geldiği için çok mutlu olmuşlar ve oyunlarına birlikte devam etmişler. YAZAR: M. MUSAB ÖNEN