Çocuğunuza uyguladığınız: - "Ölsem de kurtulsam şu sıkıntılardan", - "Zırlayıp durma, yoksa dilencilere veririm seni", - "Şu heriften boşanıp, sizi terk edeyim de görün", - "Bu evde, biraz da beni düşünen olsa", - "Vallahi, canımdan bezdim", şeklindeki RUHSAL ŞİDDET türleri, çocuğunuzun "ruh dengesini" tepe taklak eder. * Diğer taraftan: - "Oğlum, sen bu kafayla, adam değil; çöpçü olursun ancak", - "Yeter artık, seni "sevmiyorum", 1 İLKÖĞRETİM:
- " Bana yaptıklarından dolayı sana "küstüm", - "Bıktım senin şu dağınık hallerinden", - " Ne biçim çocuklarsınız; biraz da söz dinleyin", - " Bana saygın yok mu senin", - " Kızım, sen bu gidişle, garanti evde kalırsın", - " Ben senin yaşındayken..." ile başlayan tüm uyarılarınız, ona uyguladığınız, DUYGUSAL ŞİDDET türleriyle, - Çocuğunuza sadece; 3 çeşit "ÖLÜMCÜL VİRÜS" bulaştırmış olursunuz: 1- Kendisini "değersiz" hisseder, 2- Kendisini "yetersiz" hisseder, 3- Kendisini "suçlu" olarak algılar, * "Algılarsa algılasın hocam, ne var bunda", değil işte. * Çünkü; - Bu 3 ölümcül hastalık, ömrünün sonuna kadar, çocuğun yakasını BIRAKMAZ. * " Bırakmazsa bırakmasın, bana ne" değil işte: - Çünkü, bu "kötü duygular" yüzünden çocuğunuz: - Fıtratında var olan becerilerini sergilemekten "çekinir". - "Yapabilme, anlayabilme, başarabilme"...gibi kabiliyetleri olduğu halde, bütün buna benzer konularda kendisini "yetersiz" bulur. - En ufak bir işte, kendisini "ispatlayamaz". 2 İLKÖĞRETİM:
- "Suçsuz" olduğu halde, tanık olduğu: - Hırsızlık, kırıp-dökme, dağıtma... gibi olaylar karşısında, kendisini "suçlu" hisseder. * Siz de güya, aklınızca; - "Oğlum, dilimde tüy bitti anlata anlata...hala mı?" - "Sen benimle dalga mı geçiyorsun", - Yoksa sen beni dinlemiyor musun", gibi onu motive edeceğini düşündüğünüz, ve sizce çok "doğal" olan bu uyarılarınızın, onun ruhunda açtığı 2 yaradan habersizsiniz: 1- Hem kendisini "yetersiz" bulur, 2- Hem de, olan bitenden kendisini "sorumlu" sayar. * Hatırlar mısınız bilmem: - Henüz 5 yaşındayken: "Baba ben, büyüyünce "astronot" olacağım", - Kızınız 6 yaşına girdiğinde: "Anne ben, büyüyünce prenses olacağım, birçok hizmetçim olacak", - Oğlunuz, okul öncesi döneminde: "Baba ben ileride, havada uçan arabalar yapacağım", tarzında size, "uçuk" ve "anlamsız" gelen hayallerini, aktardığında, siz onu: - Terslemiştiniz ya, - Ayıplamıştınız ya, - "Hayalperest" likle itham etmiştiniz ya, - Aşağılamış, küçümsemiştiniz ya, 3 İLKÖĞRETİM:
- Kaş kaldırıp ona dudak bükmüştünüz ya... * İşte, sizin o "çokbilmiş" ve "kibirli" haliniz yüzünden, çocuğunuzun kaptığı "mikrop" un türü: DEĞERSİZLİK tir. * Sizin bu "bilinçsizce" ve "cahilce" tavrınızdan ötürü çocuk: 1- Pasifleşir ve şu "acıklı" hale bürünür: - Kendisini bu duruma sokan kişiye yanaşır, sırnaşır, şımarır ve de "bağlanır". - Böyle davranmaktaki yegane amacı: - "Değersizlik" hissinden kurtulmaya çalışmaktır. - Onun tüm bu tavırları, bir tür "dram" dır, "ruhsal yıkım" dır. * Onun bu hali karısında, kabadayılığınızı sürdürürseniz ve bilinçlenmezseniz: - Çocuk, kendine zarar verici, - Eşyaları kırıcı, dökücü tavırlar sergilemeye başlar. -Bundaki amacı da: - Sizin tarafınızdan uğradığı; "ihmal edilmişliğin" acısını hafifletmektir. * Hala da değişmemekte direnirseniz: - Çıraklık, amelelik, kölelik ruhuna bürünür. - Böylece, her istediğinizi "paşa paşa" yerine getirmeye çalışır. - "Sahte" kimlikli kişi olur: Size başka, başkasına başka davranır... * Siz yine de, yanlışınızda inadınızda ısrar eder ve çocuğunuzun "yola geldiğini" düşünürseniz, bu sefer de: 4 İLKÖĞRETİM:
- Sizi "hissetmemeye", - Sesinizi "duymamaya" başlar. - "Hissiz", "duyarsız", "arsız", - Vicdan, merhamet, empati... Gibi iç dinamikleri "felç olmuş" olur. * ÖZETLE: - Tüm bu "yanlış" ebeveynliğiniz yüzünden çocuğunuz, sırasıyla: - Pasif, edilgen hale gelmiş olur, - Sahte kimliğe bürünerek, "iki yüzlü" olur, - Duyarsızlaşarak; kimin, nerede ve nasıl "canını yakacağı", - Yuvasını söndüreceği belli olmayan, - Pimi çekilmiş el bombası gibi ortalıkta dolaşır. Yaşar kuru Fotoğraftaki çocuğun gözlerine dikkatli bakar mısınız? NOT: Yukarıda yayınlamış olduğumuz yazı ağır ancak; gerçekleri gösterme açısından etkilidir. Hiçbir anne-baba çocuğuna olumsuz etki yaratacak bir tutum içerisine girmek istemez. 5 İLKÖĞRETİM:
Yaşadığımız hayat stresi çoğu zaman farkına varmadan bizleri olumsuz tavırlara itebilir. Bu tavırlar eğer bir çocuğa yöneltiliyorsa, çocukta ömür boyu gitmeyecek izler bırakabilir İşte bu yüzden acı ama gerçek olan şeylerin farkına varmamız ve bunları telafi için çaba sarf etmemiz gerekir. Çünkü sizin en değerli hazineniz; çocuğunuz 6 İLKÖĞRETİM: