DANTEL BASKILI TABAK MERVE KUTLU
PLAKA TEKNĐĞĐ Đnsanlık tarihi kadar eski olan seramik, yüzyıllık serüveni içerisinde hep etkin rol oynamıştır. Đlk insanın belki de yiyeceği dağılmasın diye iki avcunun arasında sıkıştırarak şekillendirdiği çamuru 4000 yıl önce Sümerliler plaka haline getirerek uygarlıklarını anlatmışlardır. Aynı plaka uzay mekiklerinin etrafını kaplamada kullanılmıştır. Ve bugün plaka tekniğini seramiğin temel şekillendirme yöntemlerinden biri olmuştur.
Plaka tekniği, ürünün açınımının çamur plaka levhalar üzerine aktarıldığı ve parçaların plaka yapıştırma tekniği ile birleştirildiği, plastik çamuru şekillendirme tekniğidir. Plaka çömlekçiliği ya da kalın levha çömlekçiliği olarak anıldığı gibi, bir tür çamur marangozluğu da denilmektedir. Özellikle Uzakdoğu çömlekçileri için çekiciliğini yüzyıllardır korumuş bir tekniktir.
Tekniğin uygulanmasındaki dikkat edilecek hususları şöyle sıralayabiliriz: Oluşturulacak parçada kullanılacak levhaların hepsi aynı anda ve aynı kaynaktan gelmiş olmalıdır. Yani aynı çamur kütlesinden ve aynı zamanda işlenecek levhalar haline getirilmiş olması lazımdır. Çünkü farklı kil tabakaları kullanıldığında kuruma esnasında ya da pişirimde ek yerlerinden ayrılmalar olacaktır. Çamur levhalar şekillendirmeyi zorlaştıracak, çatlama yapacak kadar sert olmamalı, aynı zamanda ayakta durmasını zorlaştıracak ya da deforme edecek kadar yumuşak olmamalıdır. Şekillendirilecek formun kullanım alanına, boyutuna göre et kalınlığı ayarlanmalıdır.
Yoğrularak homojen kıvama getirilen çamur eşit kalınlıkta iki tahta arasında merdane ile açılarak eşit kalınlıkta plakalar haline getirilebilinir.
DANTEL Dantel her türlü iplikle örülen veya bir kumaşın kenarına işlenen, türlü biçimde ince ve ağ görünümünde örgü çeşididir. Dantel yapımının tarihi 16. yüzyıla, Venedik e dayanır. Oraya da doğudan gelmiş olabilir. Venedik te hem iğne, hem de mekik danteli yapılırdı.
Đğne dantelinde önce keten kumaştan iplikler çekilir, bu ipliklerden çeşitli yollarla işlemeli desenler oluşturulur ve buna antika isi denir. Kumaşın kenarlarına iplikle sarma işi yapılmasıyla oluşturulan fisto adlı dantel türleri de vardır. Venedikliler in iğne danteli sanatı çok geçmeden Đsviçre, Đspanya ve hemen sonra da Flandre da moda oldu. Đspanyol dantelleri altın ve gümüş ipliklerle yapılıyordu ve Magripliler in desenlerinden izler taşıyordu. Venedik danteli daha sonra, aralarında Fransa da olmak üzere Avrupa nın birçok bölgesine yayıldı.
XIV. Louis nin maliye bakanı Jean Baptiste Colbert, Alençon ve Argentan yakınlarında bir dantel sanayisi kurdu. Yöre halkını eğitmek üzere Hollanda ve Đtalya dan dantel ustaları getirtti. Fransa dantel sanayisi güçlenince kralın emriyle yabancı ülkelerden dantel alımı durduruldu. Fransa Venedik in yerini alarak iğne dantelinin merkezi durumuna geldi.
Dantel ve oya Türk el sanatlarının kadınlarca yürütülen önemli bir koludur. Kökenleri, uygulamaları ve ürünleri farklı olan dantel ve oya ayrı ayrı gelişmiş el sanatlarındandır. Bazı araştırmacılar Türkiye ye 16. yüzyıldan sonra Venedik ten ve öteki Avrupa ülkelerinden ilk dantel örneklerinin geldiğini ileri sürerken; bazıları da doğu ülkelerinde ve özellikle Anadolu da çok gelişen oya türünden el sanatı ürünlerinin Venedikliler ce Avrupa ya götürüldüğünü ve buradan dantel adıyla, biraz daha değişmiş olarak Türkiye ye geldiğini belirtir.
Oyalar ya iğne, tığ, firkete ve mekik gibi yapıldıkları aracın ya da ilk çıktıkları kentin adıyla anılır. Ayrıca simgeledikleri ya da benzetildikleri varlığın adıyla anılan oyalar da vardır. Đğne, tığ, firkete, mekik oyaları; Bursa, Selanik oyaları; yaprak, gül, sümbül, biber oyaları; oğlan perçemi; komşu çatlatan; çarkıfelek gibi adlar buna örnektir. Boncukla yapılan oyalar da boncuk oyası diye adlandırılır.
UYGULAMA ÖRNEĞĐ