GELİR VERGİSİ KANUNU TASARISI İLE İLGİLİ ÖNERİLER

GELİR VERGİSİ KANUNU TASARISI İLE İLGİLİ ÖNERİLER

İstanbul 21.06.2013 TÜRMOB YÖNETİM KURULU BAŞKANLIĞI NA 12.06.2013 tarihinde TBMM ye sunulan Gelir Vergisi Kanun Tasarısı ile ilgili görüş ve önerilerimiz ekte bilgilerinize sunulmuştur. Saygılarımızla, Yahya Arıkan Başkan 2

1- YILLARA YAYGIN İNŞAAT İŞLERİNDE FAİZ GELİRLERİNİN BEYAN DÖNEMİ İŞİN BİTTİĞİ YIL OLARAK DÜZELTİLMELİDİR. (MADDE 13) Yıllara yaygın inşaat işlerinde yıllardır tartışma konusu olan avanslar dâhil hakediş bedellerinin değerlendirilmesinden doğan gelirler (faiz gelirleri, kur farkları vb.) in hangi yılın kazancı olacağına ilişkin tasarının 13. Maddesinde düzenleme yapılmakta olup, Birinci fıkra kapsamındaki işlere (yıllara yaygın inşaat işi) ilişkin avanslar dâhil hakediş bedellerinin değerlendirilmesinden doğan gelirler elde edildiği yılın kazancı sayılır. şeklindedir. Görüldüğü üzere, yapılacak olan yasal düzenleme ile yıllara yaygın inşaat işinden elde edilen gelirler üzerinden kazanılacak faiz gelirlerinin yıllara yaygın inşaat işinin bitimi beklenmeksizin elde edildiği yılda gelir olarak beyan edilmesi sağlanacaktır. Ancak, söz konusu kazancın yıllara yaygın inşaatın bir parçası sayılıp nihai kazancın ortaya çıktığı işini bitim tarihinde topluca dikkate alınması işin özüne daha uygun olacaktır. Bu nedenle bu hükmün tasarıdan çıkarılması faydalı olacaktır. ÖNERİLEN METİN: Birinci fıkra kapsamındaki işlere ( yıllara yaygın inşaat işi) ilişkin avanslar dâhil hakediş bedellerinin değerlendirilmesinden doğan gelirler yıllara sari işin bir unsuru kabul edilir ve işin bittiği yılın yılın kazancı sayılır. 2- ÖZEL İNŞAAT İŞLERİNİN VERGİLENDİRİLMESİNDE YAPILAN HATA DÜZELTİLMELİDİR (MADDE 14) Tasarıda Özel İnşaat İşleri diye yeni bir gelir unsuru 14. Maddede açıklanmıştır. Söz konusu inşaat işi; kendi arsası üzerine veya başkasının arsası üzerine inşaat işi yapanların nasıl vergilendirileceğini hüküm altına almaktadır. Mevcut gelir ve kurumlar vergisi kanununda olmayan bir düzenleme kanun maddesi olarak gelmektedir. Söz konusu kanun maddesinin getirilmesi genel olarak olumlu olmakla birlikte, kanun maddesinin içeriğinde sorunlar bulunmaktadır. Sorunlar; - 14. Maddenin 2 fıkrasında yer alan İktisap şekli ve tarihi ne olursa olsun, kendi arsası üzerine inşaat yapan veya kat karşılığı inşaat işleri dâhil yaptıranların bu inşaat faaliyetlerinden doğan kazançları, inşaat faaliyetinin arsa sahibinin ticari işletmesi bünyesinde gerçekleştirilmesi halinde ticari kazanç hükümlerine tabidir hükmüne gerek bulunup bulunmadığı tartışılabilir. Ticari kazancın tanımına baktığımızda, zaten ticari işletme bünyesinde yapılan tüm işlemler ticari faaliyet olarak kabul edildiğini görmekteyiz. 3

- 14. Maddenin 3. fıkrasında yer alan hükümlere göre hasılat paylaşımı sözleşmelerine göre yapılacak olan inşaat işlerinde arsa sahibinin kazancının da ticari kazanç olarak vergilendirileceği görülmekte. Normal şartlarda arsa sahibinin müteahhide arsasını satarak elde ettiği kazanç, devamlılık yok ise ve elde bulundurma süresi 5 yıldan az ise GVK 80 e göre değer artış kazancı, 5 yıldan sonra satış halinde ise gelir vergisinin dışında kalıyor iken hasılat paylaşımına göre arsa tesliminin hem müteahhit hem de arsa sahibi açısından ticari kazanç sayılması eşitlik ilkesine aykırıdır. Bu nedenle bu fıkrada yer alan düzenlemenin tasarıdan çıkarılması yerinde olacaktır. - 14. Maddenin 4. fıkrasında, kat karşılığı inşaat işlerinde arsa sahibine teslim edilen taşınmazların brüt kapalı alanlarının 1000 m2 den büyük olması halinde ticari kazanç, 500-1000 m2 arasında olması halinde ise ticari organizasyon var ise ticari kazanç olacağı ve bu tarih itibariyle ticari faaliyete başlandığının kabul edileceği hüküm altına alınmakta. Burada arsa sahibinin ticari bir organizasyon çerçevesinde devamlı olarak bu faaliyeti yapıp yapmadığına bakılmaksızın, sadece brüt m2 alana bakılarak kazancın ticari kazanç olarak belirlenmesi ve bu faaliyetin ticari faaliyet olarak kabul edilmesi Anayasanın eşitlik ilkesine aykırı bir düzenleme yaratacaktır. Kazanç unsurunun teslim edilecek m2 bağlı olarak değişmesi modern vergileme ilkelerine aykırıdır. Arsa sahibinin arsasını doğrudan satışı ticari faaliyete girmez iken satış bedelini taşınmaz olarak almasının ticari faaliyet olarak kabul edilmesi çelişki yaratmaktadır. Bu nedenle bu fıkrada yer alan düzenlemenin tasarıdan çıkarılması yerinde olacaktır. 3- TAŞINMAZ VE İŞTİRAK SATIŞ KAZANCI İSTİSNASI SERBEST MESLEK ERBABINA DA SAĞLANMALI VE İSTİSNAYA GETİRİLEN KISITLAMA KALDIRILMALIDIR. (MADDE 21) Tasarının 21. Maddesinde istisna kazançlar belirtilmiş olup 1. fıkrasında taşınmazlar, iştirak hisseleri, kurucu senetleri, intifa senetleri ve rüçhan haklarının satışından doğan kazançlara ilişkin istisna yer almaktadır. Söz konusu istisna düzenlemesi mevcut haliyle KVK nın 5/1-e maddesinde yer almakta olup sadece kurumlar vergisi mükelleflerine sağlanmış bir istisna idi. Tasarıda düzenlemede ise TİCARİ KAZANCINI BİLANÇO ESASINA GÖRE TESPİT EDEN GERÇEK KİŞİLER VE KURUMLAR istisnadan yararlanacaktır. Tasarı ile TİCARİ KAZANCINI BİLANÇO ESASINA GÖRE TESPİT EDEN GERÇEK KİŞİLER e de istisna getirilmesi olumlu bir düzenleme olmakla birlikte, tasarıda istisna kazancın miktarı konusunda mevcut duruma göre sınırlamaya gidildiği görülmektedir. Mevcut halinde yıl sınırlaması olmaksızın 2 yıl aktifte kaldıktan sonra yapılan satıştan elde edilen kazancın % 75 i kurumlar vergisinden istisna iken tasarıda düzenlemeye göre % 75 istisna 5 yıldan fazla aktifte kalan kıymetler için uygulanacaktır. Bu kapsamda; 4

1) İki tam yıldan sonra satıştan doğan kazançlarda %40. 2) Üç tam yıldan sonra satıştan doğan kazançlarda %50. 3) Dört tam yıldan sonra satıştan doğan kazançlarda %60. 4) Beş tam yıldan sonra satıştan doğan kazançlarda %75. istisna uygulanacağı hüküm altına alınmaktadır. Söz konusu istisnanın getiriliş amacı işletmelerin sermaye yapılarını güçlendirmek ve finansman ihtiyaçlarını kendi öz kaynaklarından karşılamalarını sağlamaktır. İstisna uygulamasının bu şekilde sınırlandırılması istisnadan gerçekten finansman ihtiyacı duyarak yararlanan mükellefler açısından sıkıntı yaratacaktır. Ayrıca, taşınmazların kayıtlarda tarihi maliyetleri ile yer alması, yeniden değerleme ve enflasyon düzeltmesi hükümlerinin uygulanmaması, taşınmaz satışlarında fiktif karların doğmasına neden olmaktadır. Bu yüksek fiktif karların için istisnanın kısıtlanması kayıt dışı işlemlerin artmasına yol açacaktır. Bu nedenle 2 yıldan fazla süreyle aktifte yer alan taşınmaz ve iştirak hissesi satışlarından elde edilecek kazancın en az %75 inin istisna edilmesi gerekmektedir. Tasarıda yapılan bu kısıtlamanın kaldırılması yerinde olacaktır. AYRICA BU İSTİSNANIN SERBEST MESLEK ERBABI TARAFINDAN YAPILAN SATIŞLAR İÇİN DE UYGULANMASI GEREKMEKTEDİR. SERBEST MESLEK ERBABI TARAFINDAN YAPILAN TAŞINMAZ VE İŞTİRAK HİSSESİ SATIŞLARINDA HERHANGİ BİR İSTİSNA BULUNMAMAKTADIR. BU VERGİLEMEDE EŞİTLİK İLKESİNE AYKIRIDIR. ÖNERİLEN METİN: Ticari kazancını bilanço esasına göre tespit eden gerçek kişiler, SERBEST MESLEK KAZANÇ SAHİPLERİ ile kurumların, en az iki tam yıl süreyle aktiflerinde yer alan taşınmazlar ve iştirak hisseleri ile aynı süreyle sahip oldukları kurucu senetleri, intifa senetleri ve rüçhan haklarının satışından doğan kazançların % 75'lik kısmı. 4- TAŞINMAZ VE İŞTİRAK SATIŞINDA KDV İSTİSNASI GERÇEK KİŞİLER İÇİN DE GETİRİLMELİDİR (MADDE 21-KDVK 17/4-r) Yukarıdaki istisna hükmüne paralel olarak KDVK nın 17/4-r bendinde düzenlenen istisna gerçek kişiler için de getirilmelidir. ÖNERİLEN METİN (KDVK 17/4-r) Gelir Vergisi Kanunu uyarınca ticari kazanç elde edenler, serbest meslek kazanç sahiplari, şahıs şirketleri ve kurumların aktifinde veya belediyeler ile il özel idarelerinin mülkiyetinde, en az iki tam yıl süreyle bulunan iştirak hisseleri ile taşınmazların satışı suretiyle gerçekleşen devir ve teslimler ile bankalara borçlu olanların ve kefillerinin borçlarına karşılık taşınmaz ve iştirak hisselerinin (müzayede mahallerinde yapılan satışlar dahil) bankalara devir ve teslimleri. 5

5- SERBEST MESLEK ERBABI AÇISINDAN KDV DE VERGİYİ DOĞURAN OLAY TAHSİLATA BAĞLANMALIDIR (MADDE 29 30 31) Tasarının 29, 30 ve 31 maddelerinde serbest meslek kazancı düzenlenmiştir. Eski uygulamaya paralel olarak SMK da TAHSİL ESASI nın geçerli olmasına devam edilmektedir. Ancak, gerek mevcut GVK gerekse tasarının yukarıda belirtilen maddelerinde SMK da tahsil esası geçerli iken, aynı SMK için Katma Değer Vergisi uygulamasında, VERGİYİ DOĞURAN OLAY hizmetin ifasına bağlı olduğundan, uygulamada sıkıntılar ortaya çıkmaktadır. Kazancın tahsil esasına bağlanılmasına rağmen, KDV nin hizmet ifasına bağlanması, serbest meslek erbabı açısından tahsil etmediği bir verginin beyanı sorununun ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Bilindiği üzere, KDV mal teslimi veya hizmet ifası bulunulanın katlandığı bir vergi sistemi olup, gerçek anlamda nihai olarak malı alan veya hizmetten yararlananın ödediği bir vergidir. Dolayısıyla gerçek anlamda verginin yüklenicisi hizmetten yararlanandır. Kanun maddesindeki mükellef ise gerçek anlamda mükellef yerine vergiyi tahsil edip vergi dairesine yatıran kişidir. Vergi Usul Kanunun 236. Maddesinde serbest meslek erbabının mesleki faaliyetine ilişkin her türlü tahsilatı için serbest meslek makbuzu düzenleyeceği hüküm altına alınmıştır. Serbest meslek makbuzu tahsilat aşamasında düzenlenmesi gereken bir belge olmasına rağmen KDV kanununda hizmetin ifası ile KDV nin doğduğu kabul edildiğinden, uygulamada serbest meslek kazancı ve kazanca ait KDV tahsil edilmemesine rağmen tahsilden önce KDV nin serbest meslek makbuzu ile beyanı istenmektedir. Serbest meslek kazancında hal böyle iken daha tahsili yapılmamış olan bir KDV nin serbest meslek erbabı tarafından beyanı serbest meslek erbapları açısından haksız yere bir finansman yüküne maruz kalmalarına sebep olmaktadır. Vergide eşitlik ve adalet ilkesi gereği, Tasarıda SMK da TAHSİL ESASI yanında KDV kanununda da SMK için bu düzenlemeye paralel (serbest meslek kazancının tahsil edildiği anda) bir düzenleme yapılması mükellefler açısından olumlu olacaktır. Bu sayede tahsili yapılmamış bir SMK üzerinden hesaplanan KDV için VUK a aykırı olarak serbest meslek makbuzu düzenlenmesinin de önüne geçilmiş olacaktır. KDV Kanununda vergiyi doğuran olay açısından SMK ya benzer durumlar var olmakta olup bunlar için vergiyi doğuran olay açısından ayrı düzenlemeler yapılmıştır. Örneğin; su, elektrik ve doğalgaz teslimlerinde KDV teslim anında doğması gerekirken bu teslimlerde vergiyi doğuran olay; bu bedellerin tüketici adına tahakkuk edeceği ana bağlanmıştır. Bu bağlamada, Katma Değer Vergisi Kanunu nda da bir değişiklik yapılarak serbest meslek faaliyetinde KDV yi doğuran olayın tahsil esasına bağlanması sorunun çözümüne katkı sağlayacaktır. Sayın Maliye Bakanımız, daha önce TBMM de konuya ilişkin olarak sorulan soruya, sorunun farkında olduklarını ve bir an önce çözüm için gerekli adımların atılacağını ifade etmiştir. O adımların tam zamanıdır. 6

ÖNERİLEN METİN (KDVK NIN 10. MADDESİNİN a BENDİ AŞAĞIDAKİ ŞEKİLDE DÜEĞİŞTİRİLEMELİDİR.): a) Mal teslimi ve hizmet ifası hallerinde, malın teslimi veya hizmetin yapılması (serbest meslek faaliyetinde hizmet bedelinin tahsil edilmesi), 6-SERBEST MESLEK KAZANÇ SAHİPLERİ İÇİN DE % 25 GÖTÜRÜ GİDER USULÜ GETİRİLMELİDİR. (MADDE 30) Ayrıca tasarının 31. Maddesinde belirtilen (mevcut GVK 18) serbest meslek kazancı istisnası kapsamına girenlerin beyanname verme durumlarının olması halinde, serbest meslek erbabı için belirlemiş olan gerçek giderler yerine HASILATIN % 25 İ GÖTÜRÜ GİDER olarak indirme hakkı getirilmektedir (tasarı madde 30/8). BU HAKKIN TÜM SERBEST MESLEK ERBAPLARI İÇİN GETİRİLMESİ GEREKMEKTEDİR. Çünkü, serbest meslek faaliyeti sermayeden ziyade şahsi mesaiye, ilmi veya mesleki bilgiye dayanılarak yapılan işlerdir. Yani bu işlerde, beyin gücü ile yapılan işlerdir. Bu gücün yıpranmasının vergi mevzuatında hiçbir karşılığı bulunmamaktadır. Bu yıpranmanın vergi mevzuatına yansıması en azından götürü gider yöntemi ile yapılabilecektir. BU AMAÇLA TASARININ 30/8. MADDESİ AŞAĞIDAKİ ŞEKİLDE DEĞİŞTİRİLMELİDİR. ÖNERİLEN METİN (MADDE30/8): 31 inci maddenin birinci fıkrasında yer alan faaliyet konuları ile iştigal eden mükelleflerden beyanname vermek durumunda olanlar İLE DİĞER SERBEST MESLEK ERBAPLARI dilerlerse yukarıda sayılan giderlerine karşılık olmak üzere hasılatlarının %25 lik kısmını gider olarak dikkate alabilirler. 7- MESLEKİ KAZANCIN TESPİTİNDE AŞAĞIDA YAZILI GİDERLERİN İNDİRİMİ AÇIK OLARAK DÜZENLENMELİDİR (MADDE 30). a) Serbest Meslek Yıpranma İndirimi Getirilmelidir: Serbest Meslek Erbabının elde ettiği Gayri safi hâsılattan, faaliyetin ilk 5 yılında yıllık % 10, sonraki yıllarda % 20 Nispetinde Mesleki Yıpranma payının gider olarak dikkate alınması sağlanmalıdır. Serbest meslek erbabı olabilmek için uzun bir eğitim öğretim sürecinden geçilmesi gerektiği tüm taraflarca kabullenilen bir gerçektir. Vergi Hukukumuzdan gerek ticari ve gerekse mesleki faaliyetin sürdürülebilmesi için amortismana tabi iktisadi kıymetlerin itfa edilmesi sistemi benimsenmiştir. Ancak; insan beyninin yıpranması hesaba katılmamıştır. Oysa Mesleki Yıpranma, birçok gelişmiş ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de basın iş kolunda ve diğer bazı mesleklerde uygulanmaktadır. Bu indirime izin verilmesi için; 7

ÖNERİLEN METİN (TASARININ 30. MADDESİNİN 7 NUMARALI FIKRASINA AŞAĞIDAKİ BENDİN EKLENMESİ GEREKMEKTEDİR) Elde edilen serbest meslek kazancından, faaliyetin ilk 5 yılında, yıllık % 10, sonraki yıllarda ise % 20 nispetinde mesleki yıpranma payı. b) Bilgisayar ve Yazılım Giderleri 2 Yıl İçinde Amortismana Tabi Tutulmalıdır: Serbest meslek erbaplarının satın almış oldukları büro makineleri, bilgisayarları ve yazılım giderlerinin 2 yıl içinde amorti edilerek giderleşmesi sistemi getirilmelidir. Son yıllarda teknoloji hızla ilerlemekte olup, makine ve bilgisayarlar demode duruma düşmektedir. Serbest meslek erbapları satın almış oldukları bilgisayar ve büro makineleri ile programlar için yaptıkları harcamaların limitlere bağlı kalınmaksızın iki yılda giderleştirmeleri olanağı sağlanmalıdır. Ayrıca, yeni faaliyete başlayacak serbest meslek erbabı için yatırım döneminde sabit kıymetlerin bir defada gider yazılmasına imkan verilmelidir. Böylece, genç serbest meslek erbaplarının faaliyete başlamaları vergisel teşvik yoluyla kolaylaştırılacaktır. ÖNERİLEN METİN (TASARININ 30. MADDESİNİN 7 NUMARALI FIKRASINA AŞAĞIDAKİ BENDİN EKLENMESİ GEREKMEKTEDİR) Mesleki faaliyetin ifasında kullanılan büro makineleri, bilgisayarlar, bilgisayar programları ve benzer sabit kıymetlerin faydalı ömürleri 2 yıl olarak kabul edilerek amortisman tabi tutulması mümkündür. Faaliyetine yeni başlayan serbest meslek erbabı, faaliyete başladığı tarihten itbaren 1 yıl içinde iktisap ettiği sabit kıymetleri (taşınmazlar hariç) doğrudan gider yazabilir. c) Serbest Meslek Giderleri Yeniden Düzenlenmelidir: Modern vergi sistemlerinde elde edilen kazancın tamamından yapılan giderlerin tamamının düşülmesi esastır. Amerikan gelir vergisi sistemi ve gelişmiş AB ülkeleri gelir vergisi sistemi bu basit temel üzerine oturmaktadır. Bu amaca ulaşmak açısından, serbest meslek erbabının yaptığı ve belgelendirdiği tüm giderlerin kazançtan indirimine izin verilmelidir. Bu kapsamda, mükellefin kendisi, eşi ve çocukları için yaptığı eğitim ve sağlık harcamalarının tamamı, mesleki sorumluluk sigortası başta olmak üzere yapılan tüm sigorta harcamalarının, her türden temsil ve ağırlama harcamalarının gider olarak indirimine izin verilmelidir. ÖNERİLEN METİN (TASARININ 30. MADDESİNİN 7 NUMARALI FIKRASINA AŞAĞIDAKİ BENTLERİN EKLENMESİ GEREKMEKTEDİR) - Serbest meslek erbabının kendisi, eşi ve çocukları için yapılan ve gelir veya kurumlar vergisi mükelleflerinden alınacak faturalarla tevsik edilen eğitim ve sağlık harcamaları. - Mesleki sorumluluk sigortası dahil olmak üzere, her türlü sigorta poliçesi giderleri. - Bireysel emeklilik sistemine ödenen katkı payları ile şahıs sigortası primleri. - Her türlü temsil ve ağırlama harcamaları. 8

8- SERBEST MESLEK KAZANCI İSTİSNASINA (TELİF KAZANÇLARI İSTİSNASINA) GETİRİLEN SINIR KALDIRILMALIDIR (MADDE 31) Müellif, mütercim, heykeltraş, hattat, ressam, bestekar, bilgisayar programcısı, senarist, mucit ve durumları bunlara benzeyenler ile bunların kanuni mirasçılarının, fikir ve sanat eserlerinden elde ettikleri kazançlar MEVCUT GELİR VERGİSİ KANUNU'NDA OLDUĞU GİBİ YENİ GELİR VERGİSİ TASARISI'NDA DA İSTİSNALAR ARASINDA SAYILMAKTADIR. Bu kazançlardan mevcut uygulamada % 17 stopaj yapılmakta ayrıca kesinlikle beyana konu edilmemektedir. Ancak, yeni tasarıda bu konuya ilişkin bir farklılık getirilmektedir. Elde edilen bu türden kazançlar belli bir rakamı aşması halinde beyana konu edilecek ve artan oranlı tarife uyarınca yeniden vergilendirilecektir. Daha önce yapılan vergi kesintisi ise beyannamede hesaplanan vergiden mahsup edilecektir. Bu rakam tasarının şu anki haline göre 188.000 TL. olarak öngörülmektedir. Yani, yeni tasarıya göre sanatçıların 188.000 TL.'ye kadar elde ettikleri gelirler mevcut kanunla aynı oranda (stopaj oranlarında bir değişiklik yapılmayacağı varsayımı altında % 17) vergilendirilecektir. Ancak, tasarı yasalaşırsa sanatçılar 188.000 TL.'yi aşan gelirleri üzerinden % 35'e kadar artan oranlı tarifeye göre vergi ödeyeceklerdir. Tasarının bu haline baktığımızda, serbest meslek kazancı istisnasının, mevcut GVK 18 den farklı olarak mutlak bir istisna olmadığı, belli bir tutar ile (188.000 TL) sınırlı olduğunu görmekteyiz. Mevcut GVK 18 deki istisnanın uygulamada çok büyük sorun ve vergi kaybına yol açmadığı, tam tersine bu kazançların stopaj suretiyle kolay bir şekilde vergilendirilmene yardımcı olduğu görülmesine rağmen, bu kazançlar için sınır konması ve bu sınırın aşılması halinde istisnadan yararlanılmaması ve gelirin beyan edilmesinin uygulamada yarardan çok zarar getireceği (iş yükü, bürokrasi, sanatı, bilim teşvikin engellenmesi vb.) aşikardır. Öteden beri uygulanan bu istisna, temelde fikir ve sanat eserlerini üretenlere bir vergi teşviği niteliğindedir. 188.000 TL. nin üzerindeki gelirlerin beyana konu edilmesi bu teşviği ortadan kaldıracak ve fikir ve sanat ederleri birikimimize engel olacaktır. Bu nedenle tasarının 31. Maddesinin 2 numaralı fıkrasında yer alan Birinci fıkra kapsamında elde edilen hasılatın, 77 nci maddenin birinci fıkrasındaki tarifenin ücretler için geçerli olan dördüncü gelir diliminde yer alan tutarın iki katını aşması halinde, birinci fıkrada öngörülen istisna hükmü uygulanmaz. cümlesinin tasarıdan çıkarılması gerekmektedir. 9

9- TELİF KAZANCI ELDE EDENLERE KDV İSTİSNASI DA GETİRİLMELİDİR (MADDE 31) Ayrıca maddesinin 2 numaralı fıkrasında, birinci fıkrada sayılanların, söz konusu istisnadan faydalanma durumlarına bakılmaksızın Vergi Usul Kanununa göre defter tutma, belge düzenleme ve bildirimde bulunma ödevlerinden muaf olacağı belirtilmektedir. Yani, sanatçılar için defter tutma, belge ve bildirim düzenlemede muafiyet getirilmektedir. İstisna kapsamında sayılan kazanç sahiplerinin söz konusu istisnadan faydalanma durumlarına bakılmaksızın Vergi Usul Kanununa göre defter tutma, belge düzenleme ve bildirimde bulunma ödevlerinden muaf olacağı yönündeki hüküm de hem aynı maddenin yukarıda belirtilen hükmü hem de KDV kanunu ile çeliştiğini görmekteyiz. Gerek mevcut GVK 18 gerekse yukarıda belirtilen tasarıda yer alan istisna SMK için KDV kanununda herhangi bir hüküm bulunmamaktadır. KDV kanununa göre serbest meslek faaliyeti devamlı yapılıyorsa KDV nin konusuna girmekte, arızi yapılıyorsa girmemektedir. Nitekim 117 seri nolu KDV tebliğinde GVK 18 kapsamına giren serbest meslek faaliyetlerinin devamlı yapılması halinde hizmetin verildiği kişi/kurumun GVK 94 kapsamında stopaj yapma zorunluluğu olan kişi/kurumlar olması halinde, serbest meslek kazancı sahibinin yazılı talebi üzerine GVK 18 kapsamındaki kazanç üzerinden hesaplanan KDV nin sorumlu sıfatıyla hizmetten yararlananın beyan edeceği, bu kapsamdaki serbest meslek erbabının VUK daki defter tutmaya ilişkin hükümlere tabi olmayacağı, ancak belge düzenlemeye ilişkin hükümlere tabi olduğu belirtilmiştir. Eğer Kanun bu şekli ile yürürlüğe girerse, devamlı suretle istisna serbest meslek kazancı elde eden mükelleflerin KDV yi kendilerinin beyan etmesi halinde bu KDV yi hangi belge ile gösterecekleri konusunda boşluk doğacaktır. Bu boşluğu çözmenin yolu KDVK da yapılacak bir düzenlemedir. Fikir ve sanat eserlerinin teşvik edilmesi amacıyla bu bu hizmetler KDV den istisna edilmelidir. ÖNERİLEN METİN (KDVK MADDE 17/4 BENDİNE AŞAĞIDAKİ BENDİN EKLENMESİ GEREKMEKTEDİR.) Gelir Vergisi Kanunu nun 31. maddesi kapsamında sayılan kişiler tarafından elde edilen teslim ve hizmet bedelleri. 10- STAJYERLERİN ÜCRETLERİNİN ASGARİ ÜCRETE İSABET EDEN KISMI GELİR VERGİSİNDEN İSTİSNA EDİLMELİDİR (MADDE 35) Mesleki faaliyete başlayabilmek için zorunlu staj döneminden geçmesi gereken serbest meslek erbabı adayı gençlerin, istihdamının kolaylaştırılması amacıyla, bunların ücretleri üzerinden alınan gelir vergisinin asgari ücrete isabet eden kısmının istisna edilmesi gerekmektedir. 10

ÖNERİLEN METİN (TASARININ 35. MADDESİNİN 1 NUMARALI FIKRASINA AŞAĞIDAKİ BENDİN EKLENMESİ GEREKMEKTEDİR) Mesleki faaliyete başlayabilmek için meslek yasaları uyarınca zorunlu staj döneminde bulunan hizmet erbabının, asgari ücrete isabet eden ücretleri. 11- GMSİ DE GÖTÜRÜ GİDER UYGULAMASINA GETİRİLEN KISITLAMA KALDIRILMALIDIR (MADDE 39) Gayrimenkul sermaye iratları için mevcut GVK NIN 74. Maddesinde mükelleflerin (hakları kiraya verenler hariç) diledikleri takdirde gerçek gider yerine hasılatlarının %25'ini götürü olarak indirebilecekleri belirtilmiştir. Tasarının 39 maddesinin 4 fıkrasında ise; 37 nci maddedeki mal ve hakların kiraya verilmesinden elde edilen kazancın tespitinde hasılattan gerçek giderlerin indirilmesi esastır. Ancak, elde ettikleri gayrimenkul sermaye iradı münhasıran taşınmazların konut olarak kiraya verilmesinden oluşan ve buna ilişkin hasılatları 77 nci maddenin birinci fıkrasındaki tarifenin ikinci gelir diliminde yer alan tutarı aşmayan mükellefler, diledikleri takdirde gerçek giderlere karşılık olmak üzere hasılattan istisna tutarını düştükten sonra kalan kısmın %25 ini, ikinci gelir dilimindeki tutarı aşıp üçüncü gelir dilimindeki ücret dışındaki gelirler için geçerli olan tutarı aşmayan mükellefler ise aynı şekilde bulunan tutarın %15 ini götürü gider olarak indirebilirler hükmü yer almaktadır. Söz konusu hükme bakıldığında; - işyeri olarak kiraya verilen yerler için götürü gider uygulamasının olmadığı, - Konut olarak kiraya verilenler için ise 26.000 TL kira gelirine kadar % 25, 26.000-60.000 TL arası kira gelirinde ise % 15 götürü gider üst sınır konulduğu, - 60.000 TL nin üzerinde konut kirası geliri elde edenlerin götürü gider usulünden yararlanamayacakları görülmektedir. Yeni gelir vergisi kanunu ile vergide sadelik ve kolaylık esasa alındığına göre, GMSİ de götürü gider uygulamasının vergilendirmeyi teşvik ettiği ve mükelleflerin beyanlarını kolaylaştırdığı bilinmesine rağmen götürü gider uygulamasında sınırlama getirilmesi doğru olmayacaktır. Amaç vergi sistemini kolaylaştırmak ve basitleştirmekse eğer bir götürü gider uygulamasını bile bu kadar karmaşık hale getirmek mümkün değildir. Ayrıca, en fazla faal mükellef GMSİ mükellefleridir. Yani bu konu birçok kişiyi ilgilendirmektedir. Böylesine önemli bir konuda vergi gelirlerinin artırılması amacıyla kısıtlama gidilmesi mümkün değildir. Bu kısıtlama, vergi tabanını genişletmeyecek, aksine mevcut mükellefler üzerindeki vergi yükünü artıracaktır. Bu nedenle götürü gider uygulamasının yukarıda aynen yer verilen mevcut GVK madde 74 deki haliyle kalması gerekmektedir. 11

ÖNERİLEN METİN Mükellefler (hakları kiraya verenler hariç) diledikleri takdirde yukarıda yazılı giderlere karşılık olmak üzere hasılatlarından %25'ini götürü olarak indirebilirler. Götürü gider usulünü kabul edenler iki yıl geçmedikçe bu usulden dönemezler. 12- BEŞ YILDAN FAZLA SÜREYLE ELDE TUTULAN TAŞINMAZLARIN VERGİLENDİRİLMENİN ÖNÜNE GEÇİLMELİDİR. (MADDE 49/1-b) Mevcut GVK mük. Mad. 80 de yer alan düzenlemeye göre 5 yıldan fazla elde tutulan gayrimenkullerin elden çıkarılması halinde vergilendirme söz konusu olmamakta iken, tasarının 49. Maddesinde yapılan düzenleme ile - İki tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %40 ı, - Üç tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %50 si, - Dört tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %60 ı, - Beş tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %75 i gelir vergisinden müstesna tutulmaktadır. Mevcut kanunda yer alan 5 yıldan fazla elde tutulması halinde vergilendirilmeme kaldırılarak % 25 inin vergilendirileceği hüküm altına alınmaktadır. Mevcut uygulama, beş yıl gibi uzun bir süre taşınmazın elde tutulmasını sağlayarak bu işleri rant amacıyla ticari olarak yapmak isteyenleri caydırıcı, diğer taraftan tasarruflarını değerlendirmek isteyenler açısından da özendirici bir uygulama idi. Bu nedenle, 5 yıldan fazla süreyle elde tutulduktan sonra satışı gerçekleştirilen taşınmazlar için istisnanın mevcut kanunda olduğu gibi % 100 olarak uygulanması gerekmektedir. ÖNERİLEN METİN - Beş tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin TAMAMI. Yapılmak istenen düzenleme ise, 2 yıldan sonra söz konusu taşınmazların elden çıkarılmasına izin vermekte ve bunlara da vergisel olarak % 40 oranında bir destek sağlamaktadır. Tasarrufu özendirme açısından iyi bir teşvik unsuru olan bu düzenlemenin mevcut haliyle kalması iyi niyetli mükellefler açısından faydalı olacaktır. Kaldı ki, bu maddedeki düzenlemeyi kötü niyetle kullanan mükelleflerin işlemleri ticari kazanç kapsamında kolaylıkla takip edilebilmektedir. 12

13- TAM MÜKELLEF KURUMLARA AİT OLAN PAY SENETLERİNİN, ORTAKLIK HAKLARININ VEYA HİSSELERİNİN ELDEN ÇIKARILMASINDAN DOĞACAK KAZANCA İSTİSNA GETİRİLİYOR (LTD. ŞTİ. ORTAKLIK HİSSESİNİN SATIŞINA İSTİSNA GETİRİLİYOR) (HİSSE SENEDİ SATIŞINDA UYGULANAN VERGİLENDİRMEME SINIRLANDIRILIYOR) (MADDE 49/1-b) Tam mükellef kurumlara ait olan pay senetlerinin, ortaklık haklarının veya hisselerinin elden çıkarılmasında elde tutma süresine bağlı olarak kademeli istisna getiriliyor. Bu istisnanın uygulanmasında, kooperatiflerin ortaklarına tahsis ettikleri taşınmazlar tahsis tarihinde; finansal kiralama yoluyla iktisap edilmiş taşınmazlar ise finansal kiralama sözleşmesinin imzalandığı tarihte iktisap edilmiş sayılır. Arsaya karşılık iktisap edilen bina veya bağımsız bölümlerde ise iktisap tarihi olarak, alıcıya teslim edildiği tarihe itibar edilecek. Kademeli istisna şu şekilde uygulanacak. 1) İki tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %40 ı, 2) Üç tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %50 si, 3) Dört tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %60 ı, 4) Beş tam yıldan fazla süreyle elde tutulanlardan elde edilen gelirlerin %75 i. Bilindiği üzere, mevcut gelir vergisi uygulamasında, limited şirket ortaklık payları ile kooperatif hisselerinin satışında herhangi bir istisna uygulanmıyordu. Tasarı ile bunlar için de kademeli istisna uygulaması öngörülüyor. Bu düzenleme olumlu görülüyor. Ancak, borsada işlem görmeyen hisse senetleri satışı da bu bent kapsamına giriyor. Mevcut uygulamada, tam mükellef kurumlara ait olan ve iki yıldan fazla süreyle elde tutulan hisse senetlerinin satışından elde edilen kazanç değer artış kazancı sayılmıyor. Ancak, yeni düzenleme ile bunlar içinde yukarıdaki kademeli istisna uygulanıyor. Tasarıda, tam mükellef kurumlara ait olan ve iki yıldan fazla süreyle elde tutulan hisse senetlerinin satışından elde edilen kazancın tamamı istisna yapacak bir düzenleme yapılması gerekiyor. Bu yola sermaye oluşumu ve birikimi teşvik edilmiş olacaktır. ÖNERİLEN METİN tam mükellef kurumlara ait olan ve iki yıldan fazla süreyle elde tutulan hisse senetlerinin satışından elde edilen kazancın tamamı istisnadır. 13

14- YILLIK GELİRİN BEYANNAMEDE TOPLANMASI DÜZELTİLMELİDİR. (MADDE 66/4) Tasarının 66. maddesinin 4 numaralı fıkrasında yapılan açıklamalar uyarınca, 188.000 TL. yi aşan gayrimenkul sermaye iradı, diğer kazanç ve iratlar, istisna kapsamındaki kapsamındaki serbest meslek kazançları veya ücretlerden, gelir unsurları itibarıyla herhangi birinin elde edilmesi durumunda diğer hükümlerle bağlı kalınmaksızın beyanname verilecek. ÖRNEĞİN; Mevcut uygulamada; 200.000 TL. ücret ile 20.000 TL. işyeri kira gelir elde edilmesi durumundan beyanname verilmiyordu. Ancak, tasarsıya göre bu durumda beyanname verilmesi gerekiyor. Bu durumda ücretler için ilave vergi çıkmayacaktır. Ancak, işyeri lira geliri yüksek oranda vergilendirilmiş olacaktır. Bu ise vergi yükünün artması anlamına gelmektedir. Her fırsatta yeni vergi getirilmeyeceği, vergilerin artırılmayacağı açıklaması yapan hükümet bu yolla vergi artışı sağlamaktadır. Beyan esasının basitleştirilmediği aksine daha karmaşık bir yapıya büründürüldüğü görülüyor. Bu sakıncaların önlenmesi ve vergi yükünün arttırılmaması amacıyla mevcut GVK nın 86. Maddesi hükmünün korunmasında fayda vardır. ÖNERİLEN METİN 1. Tam mükellefiyette; a) Gerçek usulde vergilendirilmeyen ziraî kazançlar, bu Kanunun 41 inci maddesinin (j) ve (k) numaralı bentlerinde yazılı menkul sermaye iratları, kazanç ve iratların istisna hadleri içinde kalan kısmı, b) Tek işverenden alınmış ve tevkif suretiyle vergilendirilmiş ücretler (birden fazla işverenden ücret almakla beraber, birden sonraki işverenden aldıkları ücretlerinin toplamı, 77 inci maddede yazılı tarifenin ikinci gelir diliminde yer alan tutarı aşmayan mükelleflerin, tamamı tevkif suretiyle vergilendirilmiş ücretleri dahil), c) Vergiye tâbi gelir toplamının [(a) ve (b) bentlerinde belirtilenler hariç] 77 inci maddede yazılı tarifenin ikinci gelir diliminde yer alan tutarı aşmaması koşuluyla, Türkiye'de tevkifata tâbi tutulmuş olan; birden fazla işverenden elde edilen ücretler, menkul sermaye iratları ve gayrimenkul sermaye iratları, d) Bir takvim yılı içinde elde edilen ve toplamı 1.390 lirayı aşmayan, tevkifata ve istisna uygulamasına konu olmayan menkul ve gayrimenkul sermaye iratları. 2. Dar mükellefiyette, tamamı Türkiye'de tevkif suretiyle vergilendirilmiş olan; ücretler, serbest meslek kazançları, menkul ve gayrimenkul sermaye iratları ile diğer kazanç ve iratlar. 14 Mevcut geçici 67. Madde kapsamında stopaj yapıldığı için kesinlikle beyan edilmeyecek olan mevduat faizi, repo, katılım bankaları kar payları, tahvil ve hazine bonosu faizleri vb. nin ise beyana dahil edilmemesi öngörülüyor. Bu nedenle tasarının 66. Maddesinin 5/a-2

15- TEK İŞVERENDEN ALINAN ÜCRETLER BEYAN DIŞI BIRAKILMALIDIR (MADDE 66/5) Mevcut GVK 86. Maddedeki ihtiyari beyan şekilleri oldukça karmaşık durumda iken bu durumdan daha karmaşık bir düzenleme tasarıdaki maddede yapılmıştır. Gelirin beyanında sadelik ve basitlik olması gerekirken yine birden fazla gelir unsurlarında karmaşık bir yapının devam ettirilmesi tercih edilmiş. Ayrıca mevcut kanun maddesinde, tek işverenden alınan ücretlerde herhangi bir sınır olmaksızın tevkifat suretiyle vergileme yapılmış ise beyan gerekmediği halde, tasarının 66. Maddesinin 5 fıkrasında; 77 nci maddenin birinci fıkrasındaki tarifenin dördüncü gelir diliminde ücret gelirleri için geçerli olan tutarın iki katını aşmayan tek işverenden elde edilen ücretler in beyan edilmeyeceği belirtilmiştir. Yani 188.000 TL ye kadar tevkif suretiyle vergilendirilmiş olan ücretler beyan edilmeyecek, bu tutarı aşan ücret gelirleri ise beyana tabi olacaktır. Bu durum ücret gelirleri dışındaki gelirlerin daha yüksek oranda vergi alınmasını sağlayacaktır. ÖRNEĞİN; 200.000 TL. ücret geliri ile istisna sonrası 10.000 TL. konut kira geliri elde edilmesi durumunda, mevcut uygulamada sadece kira geliri beyan edilecek ve üzerinden (%15) 1.500 TL gelir vergisi hesaplanacaktır. Tasarıya göre ise 210.000 TL. beyan edilecek % 35 evaran artan oranlı tarifeye göre vergi hesaplanacak, ücretlerden yapılan stopaj mahsup edilecektir. Böylece ücretler için beyan sırasında vergi doğmayacak ama kira gelirleri yüksek oranda vergilendirilmiş olacaktır. Bu ise vergi yükünün artırılması anlamına gelmektedir. Her fırsatta yeni vergi getirilmeyeceği, vergilerin artırılmayacağı açıklaması yapan hükümet bu yolla vergi artışı sağlamaktadır. Beyan esasının basitleştirilmediği aksine daha karmaşık bir yapıya büründürüldüğü görülüyor. Bu sakıncaların önlenmesi ve vergi yükünün arttırılmaması amacıyla mevcut GVK nın 86. Maddesi hükmünün korunmasında fayda var. ÖNERİLEN METİN BİR ÖNCEKİ MADDEDE BELİRTİLMİŞTİR. 16- YILLIK BEYANNAME VERME VE ÖDEME SÜRELERİ YENİDEN DÜZENLENMELİDİR (MADDE 70) Mevcut GVK nın 92. Maddesine göre; bir takvim yılına ait beyanname izleyen yılın Mart ayının başından yirmibeşinci günü akşamına kadar, gelirin sadece basit usulde tespit edilen ticarî kazançlardan ibaret olması halinde izleyen yılın Şubat ayının başından yirmibeşinci günü akşamına kadar verileceği, KV beyannamelerinin ise hesap döneminin kapandığı ayı izleyen dördüncü ayın birinci gününden yirmibeşinci günü akşamına kadar verileceği, hüküm altına alınmıştır. Tasarının 70. Maddesinde ise; Yıllık beyanname, gerçek kişiler tarafından takvim yılını izleyen yılın Şubat ayının başından yirminci günü akşamına kadar; kurumlar tarafından ise hesap döneminin kapandığı ayı izleyen üçüncü ayın başından yirminci günü akşamına kadar verileceği belirtilmektedir. 15

Görüldüğü üzere, gelir vergisi mükellefleri kazanç ayırımı gözetilmeksizin Şubat ayının 20. Günü akşamına kadar, KV mükellefleri ise Nisan ayının 20. Günü akşamına kadar beyannamelerini vermeleri gerekecektir. Beyanname verme sürelerinin 1ay öne çekilmesi son dönem geçici verginin kaldırılması ile de ilgilidir. Yıl sonları ve yıl başlarının hem ticari açıdan hem de vergisel açıdan birçok yoğunluğu barındırdığı malumdur. Ticaret Kanunumuz hesap ve işlemlerin kapatılıp tamamlanması için işletmeler en az 3 aylık süre tanımaktadır. Her yıl Maliye Bakanlığı beyan sürelerini uzatmak zorunda kalmaktadır. Bu hususlar göz önünde bulundurularak; - GELİR VERGİSİ BEYANNAMESİNİN 29 MART TARİHİNE KADAR VERİLMESİ VE ÖDEMENİN 30 MART TARİHİ OLARAK DÜZELTİLMESİ, - KURUMLAR VERGİSİ BEYANNAMESİNİN HESAP DÖNEMİNİN KAPANDIĞI AYI İZLEYEN 4. AYIN SONDAN BİR ÖNCEKİ GÜNÜNE KADAR KADAR VERİLMESİNİN SAĞLAMNASI GEREKİR. ÖDEMELER DE HESAP DÖNEMİNİN KAPANDIĞI AYI İZLEYEN 4. AYIN SON GÜNÜNE KADAR YAPILABİLMELİDİR. 17- MUHTASAR BEYANNAME VERME VE ÖDEME SÜRESİ YENİDEN DÜZENLENMELİDİR. (MADDE 72) Tasarıda muhtasar beyanname verme ve ödeme süresinde herhangi bir değişiklik yapılmamıştır. MUHTASAR BEYANNAMENİN İZLEYEN AYIN SONDAN BİR ÖNCEKİ GÜNÜNE KADAR VERİLMESİ VE İZLEYEN AYIN SON GÜNÜ ÖDEMESİNİN YAPILMASI SAĞLANMALIDIR. 18- GEÇİCİ VERGİ BEYANNAMESİ VERME VE ÖDEME SÜRELERİ YENİDEN DÜZENLENMELİDİR. (MADDE 82) Yukarıda önerilen değişikliklere parallel olarak geçici verginin de beyan ve ödeme sürelerinin yeniden düzenlenmesi gerekmektedir. Bu amaçla, tasarının 82. Maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilk cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmelidir. (1) Geçici vergi, üç aylık dönemi izleyen ikinci ayın ONDOKUZUNCU AKŞAMINA KADAR BAĞLI OLUNAN VERGI DAIRESINE BEYAN EDILIR VE YIRMINCI GÜNÜ akşamına kadar ödenir. 19- KDV BEYANNAMESİ VERME VE ÖDEME SÜRELERİ YENİDEN DÜZENLENMELİDİR. (KDVK MD 41-46) Yukarıda önerilen değişikliklere parallel olarak katma değer vergisinin de beyan ve ödeme sürelerinin yeniden düzenlenmesi gerekmektedir. Bu amaçla KDV Kanunu nun 41. ve 46. maddelerinde aşağıdaki değişikliklerin yapılması gerekmektedir. 41. maddenin 1 numaralı fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmelidir. 1. Mükellefler ve vergi kesintisi yapmakla sorumlu tutulanlar Katma Değer Vergisi beyannamelerini, vergilendirme dönemini TAKIBEDEN AYIN SON GÜNÜNDEN BIR ÖNCEKI GÜNÜN AKŞAMINA KADAR ilgili vergi dairesine vermekle yükümlüdürler. 46. maddenin 1 numaralı fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmelidir. 16

1. Beyanname vermek mecburiyetinde olan mükellefler ile vergi kesmekle sorumlu tutulanlar, bir vergilendirme dönemine ait katma değer vergilerini BEYANNAME VERECEKLERI AYIN SON GÜNÜ AKŞAMINA KADAR ödemeye mecburdurlar. 20- GERÇEK KİŞİLERİN SAĞLIK VE EĞİTİM HARCAMALARI İNDİRİMİNE GETİRİLEN KISITLAMA KALDIRILMALIDIR (MADDE 83). Mevcut GVK 89. Maddede; beyan edilen gelirin % 10'unu aşmaması, Türkiye'de yapılması ve gelir veya kurumlar vergisi mükellefiyeti bulunan gerçek veya tüzel kişilerden alınacak belgelerle tevsik edilmesi şartıyla, mükellefin kendisi, eşi ve küçük çocuklarına ilişkin olarak yapılan eğitim ve sağlık harcamalarının gelir vergisi matrahından indirilmesine izin verilmektedir. Tasarının 83. Maddesinin 2. fıkrasında ise; Gerçek kişiler tarafından yıllık beyannamede bildirilen gelir ve kazancın indirime esas tutarının %15 ini ve asgari ücretin yıllık tutarını aşmaması, Türkiye de yapılması ve gerçek ya da tüzel kişilerden alınacak belgelerle tevsik edilmesi şartıyla, mükellefin kendisi, eşi ve çocuklarına ilişkin olarak yapılan eğitim ve sağlık harcamalarının 77 nci maddenin birinci fıkrasındaki tarifenin ilk gelir dilimine uygulanan oran ile çarpılmasıyla bulunan tutar, bunların kazançları üzerinden hesaplanan vergiden mahsup edilir. hükmü bulunmaktadır. Buna göre gerçek kişiler beyannamede bildirdikleri kazançlarının % 15 ve yıllık asgari ücreti geçmemek üzere, yapmış oldukları eğitim ve sağlık harcamalarının % 15 ini beyan edilen gelir üzerinden hesaplanan gelir vergisinden mahsup edebileceklerdir. Bu durum eski uygulamaya oranla bu indirim hakkını son derece kısıtlamakta ve vergi yükünün artmasına sebep olmaktadır. ÖRNEĞİN; MEVCUT UYGULAMA TASARI KAR 300.000,00 300.000,00 EĞİTİM HARCAMASI 25.000,00 25.000,00 GV MATRAHI 275.000,00 300.000,00 HESAPLAN GV (2013 TARİFESİ İLE) 89.095,00 97.845,00 MAHSUP 0,00 1.761,48 1 ÖDENECEK GV 89.095,00 96.083,52 Bu durum, eğitim ve sağlık harcamaları indiriminin kısıtlanması anlamına gelmektedir. Başka bir değişle vergilerin artırılması anlamına gelmektedir. 17

Her fırsatta yeni vergi getirilmeyeceği, vergilerin artırılmayacağı açıklaması yapan hükümet bu yolla vergi artışı sağlamaktadır. Özel eğitim ve sağlık sektörüne her türlü teşvik verilirken bu sektörlerden hizmet alan mükelleflere sağlanan vergi avantajının bu şekilde kısıtlanmasını anlamak mümkün değildir. Bu sakıncaların önlenmesi ve vergi yükünün arttırılmaması amacıyla mevcut GVK nın 89. Maddesinin 2. Bendinde düzenlenen eğitim ve sağlık harcamaları indirimi hükmünün korunmasında fayda vardır. ÖNERİLEN METİN Beyan edilen gelirin % 10'unu aşmaması, Türkiye'de yapılması ve gelir veya kurumlar vergisi mükellefiyeti bulunan gerçek veya tüzel kişilerden alınacak belgelerle tevsik edilmesi şartıyla, mükellefin kendisi, eşi ve çocuklarına ilişkin olarak yapılan eğitim ve sağlık harcamaları 18