Bu sorunun içinde bir iltifat seziyorum. Onun için teşekkür ederim. Kestirmeden giderek şunu

Ebat: px

Şu sayfadan göstermeyi başlat:

Download "Bu sorunun içinde bir iltifat seziyorum. Onun için teşekkür ederim. Kestirmeden giderek şunu"

Gözde Demirtaş
7 yıl önce
İzleme sayısı:

Karadeniz den İstanbul a uzanan bir sanat yolculuğu onunki; içinde insan ve doğa var. Sanat hayatını birçok sergi ve ödüle donatan Ressam Prof. Dr.

1 Karadeniz den İstanbul a uzanan bir sanat yolculuğu onunki; içinde insan ve doğa var. Sanat hayatını birçok sergi ve ödüle donatan Ressam Prof. Dr. Nedret Sekban la, sanata başlama aşamasından, üniversitenin öğrencilerde yarattığı kazanımlara; resmin hayatının ne kadarını kapladığından, ilham aldığı imgelere kadar birçok konuda konuştuk. Nedret Sekban 1970 li yıllarda İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi ndeki eğitimle başlayan profesyonel resim hayatınızın temeli aslında çocukluk yıllarınıza denk düşüyor. Çocukluğunuzun Trabzon da geçtiğini biliyoruz. Nasıl oldu da çocukluk merakınız olan resim, akademik bir alana evrildi? Sorunuzun içinde geçen merak sözcüğü anahtar sözcük bence... Çocukken merakım bakmaktı, her şeye bakmak. Taşa, toprağa, ağaçlara özellikle de insanlara bakmak. Onlarda farklı şeyler görmek çok hoşuma giderdi. İçlerine sinmiş şeyleri arayıp bulmak, bulduğum şeyleri çevremdekilere ayrı ayrı şekillerde anlatarak onların ilgisini çekmek, günlük eylemlerimin en başında gelirdi. Bir şeyi çizip boyayarak ifade etmekte bir disiplin oluşturmuştum, neredeyse küçük bir ustaydım!... Çocukken düşlediğim şeyi hâlâ yapabiliyorum ve de yaptığım şeyden dolayı, yani resim sanatının kurucu babası sayılan, bugün adı Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversite olan kurumda bir hoca

Sanatçı adaylarının öğrencilikten sonra gerçek hayatla bağ kurmasının yollarını bulabilmelerinin daha kolay olabileceğini söylemek mümkündür.

2 Sanatçı adaylarının öğrencilikten sonra gerçek hayatla bağ kurmasının yollarını bulabilmelerinin daha kolay olabileceğini söylemek mümkündür. Çünkü sanatçılar; büyük hayranlıklarını kendi malzemelerinde hem kavramsal hem de gerçek malzemelerinde yaşarlar! Sonuçlarına katlanmaya alışırlar Çünkü sanatla hayat arasında onlar için çok ince bir çizgi vardır. olarak çalışabiliyorum. Galiba şanslı olduğumu kabul etmeliyim çünkü en az benim kadar yetenekli ve çalışkan birçok ressam belki de istedikleri halde bu şansı yakalayamadılar. Üniversite yaşamı, ilgilenilen alanın dışında; kişisel gelişimin, hayat duruşunun da edinildiği bir yer. Gerek kendi hayatınızda gerekse öğrencilerinizle ilişkinizde, resimle bu durumu nasıl ilişkilendiriyorsunuz? İnsanın hayatın içinde yer almasını sağlayan ve hayat duruşu dediğimiz şeyin kazanılacağı son duraklardan biridir üniversite. Liseyi bitiren hemen hemen her gencin tek sesli otoriteryan kültürden sonra; çok sesli, görece demokratik kültürle karşılaşabileceği ilk mekânlardandır. Yapısı itibarıyla da kozmopolittir. Bu, hem öğrenciler hem de öğretim elemanları bakımından böyledir. Farklı sosyokültürel, sosyoekonomik grupların ve bireylerin bir arada bulunuşları üniversitenin dinamizmini sağlar. Öğrenciler, seçtikleri bölümlerin bilgilerini öğrenirken bir taraftan da kendi yaşadıklarından daha değişik

yaşam pratikleriyle karşılaşırlar. Bu karşılaşmalar, aynı zamanda ülke ve dünya sorunlarını bir arada tartıştıkları, etkilendikleri, tavır koydukları birer laboratuar deneyimi haline gelir.

3 yaşam pratikleriyle karşılaşırlar. Bu karşılaşmalar, aynı zamanda ülke ve dünya sorunlarını bir arada tartıştıkları, etkilendikleri, tavır koydukları birer laboratuar deneyimi haline gelir. Öğrencilikte bu deneyleri üniversite laboratuarında tekrarlamak kolaydır. Ama hayat pratiği, sonuç alamadığınız bu deneyleri tekrarlamanıza genellikle izin vermeyebilir. Çoğu zaman gerçek hayata dahil olacak gençler için bu durum hüsrana neden olabilir Sanatçı adaylarının öğrencilikten sonra gerçek hayatla bağ kurmasının yollarını bulabilmelerinin daha kolay olabileceğini söylemek mümkündür. Çünkü sanatçılar; büyük hayranlıklarını kendi malzemelerinde hem kavramsal hem de gerçek malzemelerinde (taş, mermer, boya, tuval vs.) yaşarlar! Sonuçlarına katlanmaya alışırlar Çünkü sanatla hayat arasında onlar için çok ince bir çizgi vardır. Nedret Sekban deyince 70 li yıllardan başlayarak birçok sergi ve birçok ödülle dolu bir sanat yaşamı akla geliyor. Bu kadar büyük bir başarı için elbette resmin bir hayat tarzı olması gerekiyor. Resim sizin hayatınızın ne kadarlık alanını kaplıyor? Bu sorunun içinde bir iltifat seziyorum. Onun için teşekkür ederim. Kestirmeden giderek şunu

4 Ressamlığın macerasını yaşamak istiyorsanız, onu hayatınızın merkezine koymalısınız. Başka türlüsünün mümkün olduğu pek görülmemiştir. Sosyal yaşamınız nasıl olursa olsun resim hep ön planda olmalıdır. Benim insan olma halim resimden geçer! söyleyebilirim: Evet, ressamlığın macerasını yaşamak istiyorsanız, onu hayatınızın merkezine koymalısınız. Başka türlüsünün mümkün olduğu pek görülmemiştir. Sosyal yaşamınız nasıl olursa olsun resim hep ön planda olmalıdır. Benim kendisine çok şey borçlu olduğum değerli hocam Neşet Günal Resim metres kaldırmaz! derdi. Tabii ki bunu söylerken her şeyi kastederdi, ressamı resimden alıkoyan her şeyi Benim insan olma halim resimden geçer! Bazı zorunlu pratik faaliyetlerin dışında bütün günümü resim alır. Sosyal yaşamımla ilgili planlarımı resme göre tanzim ederim. Bu arada kabul etmeliyim ki, sevgili eşim ve büyüttüğümüz iki çocuğumuz, bu düzeni kurmama ve bu mecranın içinde olmama hem izin verdiler hem de destek oldular. Bu açıdan da kendimi şanslı sayarım. Sanatınızda size ilham veren öğeler nelerdir? Tarzınızı tanımlamanızı istersek nasıl bir tanımlama yapabilirsiniz? Birçok ressamın ilgi alanında olduğu gibi; insana, ağaca ve gökyüzüne bakmayı çok severim. Kısacası insan ve doğa, resim

5 Ben, zaman zaman romantik, realist ve empresyonist üslup özelliklerini kullanan bir figür ressamıyım.

6 yapma dürtümü canlı tutar. Bir ressam gözüyle dünyayı anlamaya, anlamlandırmaya çalışırken, insanı resmimin merkezine koyarım! Birey - toplum ve doğa görünülerini kendimce yeniden kaydeder, âdeta bir görüntü imalatçısı gibi davranırım! Sonuç olarak ben, zaman zaman romantik, realist ve empresyonist üslup özelliklerini kullanan bir figür ressamıyım. Birçok meslek hakkında klişeler vardır. Resim sanatıyla ilgili klişelerden biri de para konusundadır; ressamlar sanatını yaparken yokluk içindedirler, sonra ise değer kazanırlar. Bu klişe ne kadar doğrudur? Siz sanata başlarken içinizde bu konuda bir tereddüt var mıydı? Eski dönemlerde de bunlardan bahsedebiliriz ama daha çok 19. yüzyılda ve 20. yüzyılın ilk yarısında yaşamış sanatçıların trajik, dramatik hatta bazen de bugünden bakıldığında hüzünlü ama güzel sayılabilecek yaşam öykülerinden çıkartılmıştır bu klişeler. Varsıllığın simgesi parayla, sanatçı olmanın simgesi, onurlu duruşun paradoksundan kaynaklanırlar. Günümüzde sanatın ticarileşmesiyle sanatçıların da tüccarlaştığını söylemek mümkün ama bu; onurlu, gururlu ve prestijini paranın önünde tutan sanatçıların olmadığı anlamına da gelmez. Akademide öğrencilik yıllarının klişesi aç ressamlardı Ben nasıl olsa resimden olmasa da başka işler yaparak hayatımızı sürdürebileceğimize inanırdım. Ama asıl önemli olan; o yıllardaki ressam adayı arkadaşlarımla birlikte, eğer bir gün kendimizi ressamca ifade edebilirsek, yaşarken olmasa da öldükten sonra ünlü olma ihtimalimizin var olma olasılığını naif bir biçimde düşünmemizdi. Türkiye de halkın resme olan ilgisini nasıl görüyorsunuz? Halkın resme olan ilgisiyle, sanat galerilerinin gördüğü ilgiyi kıyaslayabilir miyiz? Sizce burada bir kopukluk söz konusu mu? Bu soruyu okuyunca nedense günlük gazetelerden birinde yayınlanan bir köşe yazısı aklıma geldi. Bu yazı özetle PISA 2012 sonuçlarını değerlendiren, Türkiye nin son on yılında eğitimindeki başarısızlığı vurgulayan bir yazı. Açıklanan şu: OECD ülkeleri arasında genel sıralamada sondan üçüncüyüz Okuduğunu iyi anlamayan, bilimsel gelişmenin temeli olan fende başarısız, matematiği kotaramayan bir Türkiye geleceği yaratıyoruz. Önce bunun en önemli sonucunu söyleyelim: Mutsuzluk! Eğitimsiz ya da kötü eğitilen halk mutsuzdur, çevresinde olan biteni anlamaz. Korkar, endişelidir. Güdük kalır. Şimdi: Eğitimi çökmüş, sosyoekonomik ve sosyokültürel parametreleri hiç de iyi olmayan bir ülke halkının beğeni ve ilgisinin sanattan çok eğlence kültüründen yana olduğunu kabul etmeliyiz. Kaldı ki birkaç ülkenin azınlık gruplarının dışında bütün dünya ülkelerinin nüfuslarının çoğunluğunun ticari kültürün ablukasında olduğu saptaması da doğrudur. Galeri gezmek kültürel bir davranış tarzıdır. Bu bizim ülkemizde henüz yoktur. Sanata ait mekânlara halk girip çıkmaz, sanat galerilerine de uğramaz. Eskiden de böyleydi. Bu işle doğrudan ya da dolaylı uğraşan bazı profesyoneller ve onları izleyenlerin dışında ilgiden söz edemeyiz. Dolayısıyla bir kopukluk olduğunu düşünüyorum. Söyleşi için teşekkür ederim.

Benzer belgeler

Benim en büyük şansım Adnan Turani gibi hem iyi bir sanatçı hem de iyi bir eğitimci atölye hocamın olmasıydı.

Benim en büyük şansım Adnan Turani gibi hem iyi bir sanatçı hem de iyi bir eğitimci atölye hocamın olmasıydı. Mehmet Güler Türkiye de yetişen resim sanatının önemli isimlerinden Mehmet Güler ile Malatya dan Almanya ya uzanan yolculuğunu, resim kariyerinde rol oynayan isimleri, Almanya yı tercih etmesinde etkili