TURİZM İŞLETMELERİNDE SORUMLU SIFATI İLE ÖDENEN KDV KARMAŞASI

Transkript

1 TURİZM İŞLETMELERİNDE SORUMLU SIFATI İLE ÖDENEN KDV KARMAŞASI 1. KONU Tarihsel yapısı, doğal güzellikleri ve üç tarafının denizlerle kaplı olması bakımından Turizm Sektörü ülkemizdeki üç büyük sektörden biridir. Sektörün desteklenmesi bakımından 2007 yılında KDVK Madde 28 deki yetkiye istinaden Bakanlar Kurulu bu sektörde uygulanan KDV oranlarında indirime gitmiş ve 2007 /13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile mal teslimleri ve hizmet ifalarında uygulanmakta olan KDV oranlarında değişiklik yapılmıştır. Ancak, bu düzenlemelerde, turizm işletmelerinin müşteri bulmasına aracılık eden yabancı seyahat acentelerinin vermiş olduğu aracılık hizmetlerine uygulanması gereken KDV oranı konusunda bir ifade bulunmamaktadır. Turizm işletmeleri geceleme hizmetini alacak müşterilerini kendi bünyelerindeki pazarlama departmanı kanalı ile buldukları gibi seyahat acenteleri vasıtası ile de bulabilmektedir. Seyahat acenteleri yurt içindeki hizmet veren seyahat acenteleri olduğu gibi uluslararası arenada hizmet veren yabancı seyahat acenteleri ve yurt dışı menşeli online rezervasyon portalları (booking.com,expedia.com vs) olmaktadır. Seyahat acentelerinin geceleme hizmetleri için verdikleri aracılık hizmetlerine ilişkin uygulamanın nasıl olacağı ve bu hizmete ilişkin KDV oranın ne olacağı tartışıla gelmiş 107 ve 108 no.lu KDV genel tebliğlerinde açıklama yapılmış ve nihayetinde KDV Uygulama Genel Tebliğinde de bu tebliğlere paralel uygulama getirilmiştir. Bu çalışmamızda yabancı seyahat acentelerinden alınan aracılık hizmetinin KDV ye konu olup olmadığı, uygulanması gereken KDV oranının ne olması gerektiği ve çözüm yolları ile söz konusu hizmetler üzerinden yapılması gereken KDV tevkifatının zamanında yapılmaması halinde indirim konusu yapılabilip yapılamayacağı tartışılacaktır. 2. KONU İLE İLGİLİ YASAL MEVZUAT Bilindiği üzere halen geçerli olan KDV oranları, KDV Kanununun 28 inci maddesinde verilen yetkiye istinaden Bakanlar Kurulu tarafından yayımlanan 2007/13033 sayılı Karar ile belirlenmiş bulunmaktadır. 2007/13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararının eki olan ve % 8 oranında vergi uygulanacak mal ve hizmetlerin belirlendiği (II) sayılı listenin (B) bölümünün 25 inci sırasında yer alan düzenleme uyarınca; otel, motel, pansiyon, tatil köyü ve benzeri konaklama tesislerinde sunulan geceleme hizmeti % 8 oranında vergiye tabi olup, aynı sıranın parantez içinde yer alan hükme göre de 1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi

2 almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır. Konuya ilişkin olarak daha önce 107 ve 108 seri no.lu KDV Genel Tebliğlerinde yapılan açıklamalardan sonra, KDV Genel Uygulama Tebliği nin (III/B-2.5) numaralı bölümünde de aşağıdaki gibi açıklama yapılmıştır. 2007/13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı eki (II) sayılı listenin (B) bölümünün 25 inci sırasında yer alan; otel, motel, pansiyon, tatil köyü ve benzeri konaklama tesislerinde sunulan geceleme hizmetlerinde KDV oranı (% 8) olarak uygulanır. Geceleme hizmeti bu işletmelerde oda veya yer tahsis etmek suretiyle verilen, tesiste günlük yatma-barınma-kalma hizmetidir. Konaklama tesislerinde geceleme hizmetinin dışında ayrıca yemek, eğlence, spor, ütü, kuru temizleme gibi hizmetler de verilebilmektedir. Konaklama tesisinde verilen bu hizmetlerden geceleme hizmeti satın almaksızın yararlanılması halinde bu hizmetler ayrıca tabi oldukları oranda vergilendirilir. Bunun yanı sıra geceleme hizmeti satın alanlara verilen bu hizmetlerin, konaklama tesisleri tarafından ayrıca faturalandırılması ya da geceleme hizmetine ilişkin faturada geceleme bedelinin dışında ayrıca gösterilmesi halinde de söz konusu hizmetler ait oldukları oranda vergilendirilir. Ancak, geceleme hizmeti dışında olup mutat olarak geceleme hizmeti kapsamında sunulan hizmetlere ilişkin bedellerin, geceleme bedeline dahil edilerek geceleme-konaklama bedeli olarak tek bir bedel alınması ve fatura edilmesi halinde geceleme hizmeti ile birlikte bu hizmetlere de geceleme bedeli kapsamında (%8) oranında KDV uygulanır. Geceleme hizmetinin seyahat acenteleri aracılığıyla verilmesi halinde hizmeti veren konaklama tesisleri faturayı seyahat acentesine düzenleyebilmektedir. Bu durumda seyahat acenteleri hizmeti alan kişi veya kuruluşlara ayrıca bir hizmet faturası düzenlemektedir. 2007/13033 sayılı Kararnamenin eki (II) sayılı listenin (B) bölümünün 25 inci sırasında parantez içi hüküm olarak, 1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır. ibaresi yer almaktadır. Buna göre, geceleme hizmet bedelinin seyahat acentesi tarafından hizmeti fiilen alan kişiye aktarılmasında, aktarılan geceleme hizmeti ve buna ilişkin komisyon toplamına (% 8) KDV oranı uygulanır. Acentenin geceleme hizmetine aracılık karşılığında konaklama tesisine fatura düzenlemesi halinde bu faturada gösterilen bedel üzerinden de (% 8) KDV hesaplanır.

3 Ancak, acentelerin müşteriye düzenlediği faturada yer alan toplam tutarın, geceleme hizmeti ile buna ilişkin komisyon ücreti dışındaki kısmı ise genel oranda KDV'ye tabidir. 3. KONUNUN TARTIŞILMASI VE DEĞERLENDİRMELER 3.1. Yurt Dışındaki Acentelerden Alınan Aracılık Hizmetine Uygulanacak KDV Oranı: Yapılan düzenlemeler uyarınca, 1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedelleri % 8 oranında KDV ye tabi tutulmaktadır. Dolayısıyla Türkiye de faaliyette bulunan ve 1618 sayılı Kanuna göre de Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından verilen hizmetlerde herhangi bir sorun yaşanmamaktadır. Ancak yurt dışında faaliyette bulunan yani kanuni ve iş merkezi ya da ikametgahı Türkiye de olmayan seyahat acenteleri tarafından verilen aynı mahiyetteki hizmetlerde uygulanacak KDV oranı konusunda ise sorunlar ve farklı uygulamalar gündeme gelmektedir. Maliye Bakanlığı, yurt dışında bulunan seyahat acenteleri tarafından verilen müşteri bulma ve aracılık hizmetleri için, bu acentelerin 1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almadıkları gerekçesiyle % 8 vergi oranı uygulanmasını kabul etmemekte ve bu firmaların verdikleri hizmetler için % 18 genel vergi oranı uygulanması gerektiğini ifade etmektedir. Örneğin, Antalya Vergi Dairesi Başkanlığı tarafından verilen tarih ve [KDV ]-87 sayılı özelgede;. Firmanızın, 1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış olması halinde, müşteriye aktarılan geceleme hizmeti bedelleri üzerinden, konaklama tesisi tarafından düzenlenen geceleme hizmetine ilişkin faturanın tarih ve numarasına atıfta bulunan bir açıklama yapmak kaydıyla müşterinize düzenleyeceğiniz faturada, konaklama hizmet bedeline isabet eden kısım üzerinden %8 oranında; toplam bedelin geceleme hizmeti dışındaki her türlü hizmetlere ilişkin kısmı üzerinden ise genel oranda (% 18) KDV hesaplanacaktır. Düzenleyeceğiniz faturalarda konaklama tesisi tarafından düzenlenen fatura bilgilerine atıf yapılmaması durumunda, yansıtılan geceleme hizmeti için indirimli oranda KDV uygulanması mümkün değildir. Ancak firmanızın 1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığınca verilen işletme belgesinin bulunmaması durumunda, müşterinize düzenlenecek faturada (konaklama tesisi tarafından düzenlenen fatura bilgilerine atıf yapılsa dahi) konaklama hizmet bedeli de dahil toplam bedel üzerinden genel oranda (%18) KDV hesaplanacağı tabiidir şeklinde görüş açıklanmıştır. Bilindiği üzere Kanuni ve iş merkezlerinden her ikisi de Türkiye de bulunmayanlar, dar mükellef kurum olarak tanımlanmış olup, bu mükellefler sadece Türkiye de elde ettikleri kazançları üzerinden vergilendirilecektir.

4 KDV Kanunun 9 uncu maddesine göre Maliye Bakanlığı, mükellefin Türkiye içinde ikametgâhının, işyerinin, kanunî merkezi ve iş merkezinin bulunmaması hallerinde ve gerekli görülen diğer hallerde vergi alacağının emniyet altına alınması amacıyla, vergiye tabi işlemlere taraf olanları verginin ödenmesinden sorumlu tutabilmekte olup, bu hükme istinaden Maliye Bakanlığı tarafından yapılan düzenlemelerde; kanuni ve iş merkezi Türkiye de bulunmayanlar tarafından yurt dışında verilen ve Türkiye de faydalanılan hizmetlerle ilgili olarak, işleme muhatap olanlar tarafından KDV tevkifatı yapılması öngörülmüştür. KDV Kanunun 1 inci maddesi uyarınca; Ticarî, sınaî, ziraî faaliyet ve serbest meslek faaliyeti çerçevesinde Türkiye'de yapılan teslim ve hizmetler ile her türlü mal ve hizmet ithalatı Türkiye de KDV ye tabi bulunmaktadır. Kanununun 6 ncı maddesi uyarınca da işlemlerin Türkiye'de yapılması; Malların teslim anında Türkiye'de bulunmasını, hizmetin Türkiye'de yapılmasını veya hizmetten Türkiye'de faydalanılmasını ifade etmektedir. Buna göre; İşletmeler yabancı seyahat acenteleri ile yapılan sözleşme gereği acentelerin gönderdiği geceleme müşterilerine (konaklama müşterilerine) ait faturaları konaklayan müşteriye düzenlemekte ayrıca acenteler yapılan hizmete ilişkin komisyon faturası düzenlemektedir. Yurt dışı acentelerin vermiş olduğu hizmet karşılığında hizmetten Türkiye de yararlanıldığı için KDV Kanunun 9 uncu maddesi gereği Turizm İşletmesi tarafından sorumlu sıfatı ile KDV hesaplanıp beyan edilmesi gerekmektedir. Sorumlu sıfatı ile 2 No.lu KDV beyannamesinde beyan edilen KDV aynı döneme ait 1 no.lu KDV beyannamesinde indirim konusu yapılmaktadır. Yurt dışında bulunan acentelerden alınan hizmet geceleme hizmetine aracılık karşılığında alınan hizmet olup, yapılacak sorumlu sıfatı ile KDV nin geceleme hizmetlerinde verilen %8 oranından hesaplanması gerekmekte ise de yukarıda da izah edildiği üzere Maliye Bakanlığı, bu hizmeti veren yurt dışındaki acentelerin, 1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığınca verilen işletme belgesinin bulunmaması gerekçesiyle bunu kabul etmemekte ve öz konusu hizmetler için genel vergi oranının uygulanması gerektiğini ifade etmektedir. Konunun Platformda tartışılması sonucunda, aşağıda açıklanan gerekçelerle, Maliye Bakanlığı nın söz konusu uygulamasının doğru ve yasal olmadığı, temel vergileme ilkeleri ve hakkaniyete de uygun olmadığı görüşü ağırlıklı olarak benimsenmiş ve kabul edilmiştir. Bilindiği üzere, VUK nun 3 üncü maddesinde vergi kanunlarının lafzı ve ruhu ile hüküm ifade edeceği vurgulanmıştır. Bu ifade, sadece Kanun hükmü açısından değil, Kanunda verilen yetkiye istinaden çıkarılan ikincil mevzuat açısından da geçerlidir. Dolayısıyla Kanunun verdiği

5 yetkiye istinaden yayımlanan Bakanlar Kurulu Kararlarını değerlendirirken de bu ilkeyi dikkate almak gerekir. Bakanlar Kurulu tarafından otel, motel, pansiyon, tatil köyü ve benzeri konaklama tesislerinde sunulan geceleme hizmeti ile acenteler tarafından bu hizmetlere ilişkin olarak verilen aracılık hizmetlerinde uygulanacak KDV oranının indirilmesinin temel gerekçesi, ülkemiz ekonomisi açısından büyük öneme sahip turizm sektörünün teşvik edilmesidir. Sektör, düşük oranlı KDV uygulanmak suretiyle teşvik edilmek istenmektedir. Konuya bu açıdan baktığımızda; turizm sektörünün teşvik edilmesi amacıyla getirilmiş bir uygulamadan, sadece bazı şekil şartlarını yerine getirmemesi nedeniyle yabancı seyahat acenteleri tarafından verilen hizmetlerin faydalandırılmamasının, düzenlemenin getiriliş amacı ile bağdaşmadığı açık olarak görülmektedir. Kaldı ki, yabancı seyahat acentelerinin söz konusu şartı yerine getirmeleri fiilen de mümkün değildir. Çünkü 1618 sayılı Kanuna göre İşletme Belgesi ancak Türkiye de seyahat acenteliği faaliyetinde bulunacak olan şirketlere verilebilmektedir. Dolayısıyla kanuni ve iş merkezi Türkiye de bulunmayan yani doğrudan Türkiye de faaliyette bulunmayan seyahat acentelerinin söz konusu belgeyi almaları da hiçbir zaman mümkün olmayacaktır. İkinci olarak, özellikle KDV uygulaması açısından geçerli olan temel ilkelerden biri de verginin konusuna giren işlemlerin yapıldığı yer ya da yapanın durumuna göre ayırımcılık yapılmaması yani aynı türden işlemlerin aynı şartlarla (oran, matrah, istisna vb) vergilendirilmesidir. Bu ilke, bizatihi KDV Kanunu nda yer aldığı gibi, hem Kanunun gerekçesinde vurgulanmakta ve hem de Maliye Bakanlığı nın farklı uygulamalarında da dikkate alınmaktadır. Şöyle ki; Vergilemede ülkeye ithal yolu ile gelen mal ve hizmetler ile yurt içinde üretilen mal ve hizmetler arasında vergi yükü açısından eşitlik ve tarafsızlığı sağlama amacı, Kanunun hem genel gerekçesinde ve hem de ilgili madde gerekçelerinde birçok kez vurgulanmıştır. Yine hem verginin konusuna giren işlemler ve hem de vergiden istisna edilen işlemler açısından ayırım yapılmamasına yönelik olarak Kanunun ilgili maddelerinde (örneğin 1, 16) düzenlemeler bulunmaktadır. İlave olarak Maliye Bakanlığı, yaptığı bazı ikincil mevzuat düzenlemelerinde de bu ilkeye vurgu yapmaktadır. Örneğin KDV Genel Uygulama Tebliği nin (II/F-4.5) numaralı bölümünde; Banka ve sigorta muameleleri vergisinin kapsamına giren işlemlerin Kanunun 17/4-e maddesi uyarınca KDV den istisna edildiği belirtildikten sonra; Türkiye'de banka ve sigorta muameleleri vergisine tabi tutulmamış olan yurt dışı kredi işlemlerinin mahiyet itibarıyla banka ve sigorta muameleleri vergisine tabi olan yurt içi bankacılık hizmetlerinden farksız olduğu açıktır. Dolayısıyla, yurt dışı kredi işlemlerinde de Kanunun (17/4-e) maddesi hükmü uyarınca KDV hesaplanmaz şeklinde açıklama yapılmak suretiyle, KDV açısından vergileme yapılırken, işlemin yurt içinde ya da yurt dışında yapılmasının bir farkının olmadığı çok açık bir şekilde vurgulanmıştır.

6 Bunların dışında mal ve hizmetlere uygulanacak katma değer vergisi oranları dahilde ve ithale farklılaştırılmadığı gibi Kanunun 16/1-a maddesi ile dahilde vergiden müstesna olan mal ve hizmetlerin ithalde de vergiden istisna olacağı hükme bağlanarak, aynı mahiyetteki işlemlerin yurt içinde yapılması veya yurt dışından kaynaklanması hallerinde farka vergi uygulamasından kaçınılmıştır. Açıklanan gerekçelerle, yurt dışındaki turizm acentelerinden alınan Türkiye deki geceleme hizmetine aracılık hizmetlerinin, aynen yurt içindeki acentelerden alınan hizmetler gibi % 8 oranında KDV ye tabi tutulması gerekmektedir. Mali İdarenin bu konuya açıklık getirerek, yurt içi acenteyle çalışan işletme ile yurt dışı acenteyle çalışan işletme arasındaki vergilendirme farkını ortadan kaldırması anayasanın eşitlik ilkesi gereğidir Yurt Dışı Seyahat Acentelerinden Alınan Hizmetlerde KDV Tevkifatı ve Süresinden Sonra Tevkif Edilen Vergilerin İndirimi: Yukarıda izah edildiği üzere, Türkiye deki turizm tesislerinin yurt dışındaki turizm acentelerinden aldığı geceleme hizmetine aracılık hizmetlerinin % 8 KDV ye tabi tutulması gerektiği görüşünde olmamıza rağmen, Mali İdare, yine yukarıda bahsedilen gerekçelerle bu hizmetler için genel vergi oranının uygulanması gerektiği şeklinde görüş açıklamakta ve uygulama yapmaktadır. Yine yukarıda değinildiği üzere, anılan hizmetlerin Türkiye de KDV ye tabi tutulması gerekmekte olup, bu hizmetlerin KDV si hizmetin muhatapları tarafından sorumlu sıfatıyla 2 no.lu beyanname ile beyan edilip ödenmekte ve bu şekilde ödenen vergileri de aynı döneme ilişkin 1 no.lu beyannamede indirim konusu yapabilmektedirler. Ancak son zamanlarda İdarenin Turizm işletmelerini, sadece 2007 /13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına ekli (II/B) sayılı listenin 25 inci sırasındaki parantez içi hükmünü dikkate alarak incelemeye aldığı ve işletmelere cezalı tarhiyatlar yaptığı görülmektedir. Gerek bu şekilde İdare tarafından sonradan yapılan tarhiyatlara istinaden ödenen ve gerekse de işletmeler tarafından süresinden sonra verilen 2 no.lu beyannamelere istinaden ödenen vergilerin indirim konusu yapılmasında da tereddütler bulunmaktadır. Hemen ifade edelim ki, ister idarece yapılan tarhiyata istinaden ve isterse de kendiliğinden verilen beyana istinaden olsun, ilave vergi ödemesinin işlemin yapılması gereken tarih ile aynı takvim yılı içinde olması halinde bir sorun yaşanmamakta ve bu şekilde ödenen vergiler ödendikleri dönemde indirim konusu yapılabilmektedirler. Sorun, KDV Kanununun 29/3 üncü maddesinde yer alan düzenleme nedeniyle, vergiyi doğuran olayın meydana geldiği yani KDV tevkifatının yapılması gerektiği dönemin ait olduğu takvim yılından sonra ödenen vergilerin indirimi aşamasında yaşanmaktadır. Bilindiği üzere KDV Kanununun 29/3 üncü maddesinde, indirim hakkının vergiyi doğuran olayın meydana geldiği takvim yılı aşılmamak kaydıyla, ilgili vesikaların kanuni defterlere kaydedildiği vergilendirme döneminde kullanılabileceği hükme bağlanmıştır. Bu düzenleme nedeniyle de süresinde yapılmayan KDV tevkifatı nedeniyle sonradan kendiliğinden ya da idare tarafından yapılan tarhiyata istinaden ilgili takvim yılı aşıldıktan sonra ödenen vergilerin

7 indirim konusu yapılması kabul edilmemektedir. Bu konuda daha önce 49 seri no.lu KDV Genel Tebliği nde yer alan düzenlemeye KDVGUT nde yer verilmemiş ve idare tarafından da daha önce ödendiği dönemde indirim konusu yapılması kabul edilen vergilerin indirimi kabul edilmemeye başlanmıştır. Konunun Platformda tartışılması sonucunda, öncelikle Kanunun 29/3 üncü maddesinde yer alan düzenlemenin gereksiz olduğu, aylık vergilendirme döneminin geçerli olduğu KDV uygulamasında gelir veya kurumlar vergisinde geçerli olan hesap dönemi uygulamasının esas alınmasının yanlış olduğu, sadece takvim yılının aşılmış olması gerekçesiyle KDV sisteminin özünü oluşturan indirim hakkının kısıtlanmasının doğru olmadığı ve bu nedenle de anılan düzenlemenin değiştirilmesi gerektiği konusunda görüş birliği oluşmuştur. Gerek idare tarafından yapılan tarhiyata istinaden ve gerekse de mükellefler tarafından süresinden sonra kendiliğinden verilen 2 no.lu beyannameye istinaden ödenen vergilerin indirimi konusunda ise ikili bir yaklaşım çoğunlukla benimsenmiştir. Buna göre; İlgili dönemde beyan edilip ödenen bir verginin olması halinde; bu verginin ödenmesine konu işlemle ilgili olarak sonradan ilave bir verginin ödenmesinin gerekli olması durumunda, bu şekilde ödenen vergi, işlemin ait olduğu takvim yılı aşılmış bile olsa, başlangıçta işleme ilişkin belge yasal defterlere kaydedildiği için, ödendiği dönemde 1 no.lu beyanname ile indirim konusu yapılabilmelidir. Buna karşılık, anılan işlemle ilgili olarak başlangıçta herhangi bir beyanda bulunulmaması ve vergi ödenmemesi durumunda ise ilgili takvim yılı aşıldıktan sonra ikmal edilen verginin indirim konusu yapılabilmesi, mevcut yasal düzenleme uyarınca söz konusu olamayacaktır. 4. SONUÇ Bu çalışmamızda yabancı seyahat acentelerinden alınan aracılık hizmetinin KDV ye konu olup olmadığı, uygulanması gereken KDV oranının ne olması gerektiği ve çözüm yolları ile söz konusu hizmetler üzerinden yapılması gereken KDV tevkifatının zamanında yapılmaması halinde indirim konusu yapılabilip yapılamayacağı tartışılmıştır. Yapılan tartışma ve değerlendirmeler sonucunda; Yurt dışındaki turizm acentelerinden Türkiye deki işletmeler tarafından alınan Türkiye de ifa edilecek geceleme hizmetlerine aracılık hizmetinin, KDV Kanununun 1 ve 6 ncı maddeleri uyarınca vergiye tabi olduğu ve bu işleme ilişkin verginin aynı Kanunun 9 uncu maddesi uyarınca işlemin muhatapları tarafından sorumlu sıfatıyla ödenmesi gerektiği, Anılan hizmetler için de aynen yurt içinde faaliyette bulunan acentelerden alına hizmetlerde olduğu gibi % 8 oranında KDV uygulanması gerektiği, bunun aksi yönündeki uygulamanın yanlış ve temel vergileme ilkeleri ile VUK nun 3 üncü maddesine aykırı olduğu,

8 Söz konusu hizmetlerle ilgili olarak, hizmetin alındığı dönemin ait olduğu takvim yılı aşıldıktan sonra ilave bir verginin ödenmesinin gerekmesi halinde, ödenen bu verginin anılan işlemle ilgili olarak ait olduğu dönemde bir vergi ödenmiş olması ya da olmamasına göre indirim konusu yapılması ya da yapılmaması gerekebileceği, Şeklindeki görüşler kabul edilmiştir. Ayrıca; Sorumlu sıfatıyla beyanın hiç yapılmadığının veya eksik yapıldığının tespiti üzerine bu vergilerin ikmalen veya re'sen tarhedilmesi halinde de tarh edilen vergi aslının indirim konusu yapılabilmesi için KDV Kanunun 29/3 üncü maddesinde değişiklik yapılması gerektiği görüşü ortaya konmuştur.