Konser İmece için * EE'10

Transkript

1 Konser İmece için * EE'10 Bir sonraki projemizi ODTU Elektrik Mühendisliği 2010 mezunlarının bağışlarıyla gerçekleştiriyoruz... Ani kitaplığı ve ani oyuncak odası tamam diğer masraflar için desteğe ihtiyaçları var... ODTU EE Bölümü öğretim üyeleri öğrencilerinin bu güzel girişimlerine destek oluyorlar, daha da fazlasını yapıp sizin de destek olmanızı bekliyorlar, bu amaçla: PERŞEMBE SAAT 18:30 DA ODTU KKM A SALONUNDA ELEKTRİK MÜHENDİSLİĞİ ÖĞRETİM ÜYELERİ BİR KONSER VERİYORLAR BEKLIYORUZ... Öğrenci 5TL, Öğretim Üyesi ve Diğer: Tavan serbest Bu akşam sevgili Deniz yazmış Afyon Eskişehir projesini... Bu güzel çocukların yegâne çıkış noktaları olan YIBOlarda Deniz'in söylediği gibi, asla pes etmemeleri o kadar önemli ki... Fedakârlıklar ODTU EE bölümü öğretim üyelerince, yukarıdaki Semih gibi, sevgili Deniz gibi, dün 10 km kosan Gunizi gibi, hep bu güzel çocuklar için... Desteklerinizi bekliyoruz... İLKYAR Banka: İş Bankası ODTÜ Şubesi IBAN No: TR Alıcı Adı: İLKYAR Açıklama: AAO, Günizi Kartal, KendiAdınızSoyadınız Önemli hatırlatma Miktarı ne olursa olsun, 1 YTL bile olsa, bağış yapanlar arasında sizleri de görmek beni çok mutlu edecek ve onurlandıracak. Ne kadar çok sayıda kişi bağış yaparsa farkındalık o kadar artacaktır İlginiz ve desteğiniz için şimdiden teşekkürler Günizi

2 NE OLUR ASLA PES ETMEY!N... Çok güçlüler aslında onlar... Biz Ankaralardan!stanbullardan Mersinler kalkıp onlara örnek olmaya giden, bizi geçin diyen, sınıfça ba"ırılan bir SÖZ lafını duymak için tüm yurdu dola#an abi ablalardan daha güçlüler aslında... Hayatta hiçbir #eyin kolay olmadı"ını bizden daha iyi bilen kocaman yürekli küçük kahramanlar onlar... Hanginiz gerçek hayata dönmek istediniz herhangi bir projeden sonra; ya da onların o hayallerle; ya da acılarla, sevinçlerle, amaçlarla dolu hayatlarından çıkıp hırs,sevgisizlik içinde yo"rulmaya ne zaman devam etmek istediniz? Gerçek hayatınızda kim adınızı bile bilmeden abi ya da abla diye ba"ırıp atladı kuca"ınıza? E"er hayırsa bütün hepsine cevabımız hangisi gerçek hayat sorgulamaya ba#lamalıyız. Ne var gerçek hayatta hırs mı zalimlik mi yoksa bitmek tükenmek bilmeyen sevgi, dayanıklılık, azim, ve hayaller mi? Her gün ba#ınızı yastı"a koydu"unuzda içinde sırf iyiliklerin oldu"u bir gün mü geçirmi# oluyorsunuz? Eminim ki hayır bunlara cevabımız ama biliyoruz ki her proje dönü#ünde biz o çocukların yüre"ine dokunduk, cesaret fısıldadık kulaklarına asla vazgeçme pes etme dedik biz onlara bir, onlar bize bin gülümsedi... Asla unutmadıkları abi ablaları olduk... Bütün bunları Afyon-Eski#ehir projesi sonrası yazıyorum katıldı"ım 2. proje.!lk projemi hatırlıyorum otobüste ne halde oldu"umu aslında de"i#en hiçbir #ey yok yine heyecanlıyım ve biliyorum ki asla bitmeyecek. Projeye dönersek; ilk Afyon a gittik ve sırada kar#ılandık alkı#larla... Herhangi bir grup seçmemize hiç gerek yok zaten hepsinin abi ablasıyız biz. Sonra çivileri verdik ellerine haydi bakalım bunu çözebilir misin acaba diye. U"ra#tılar, u"ra#tılar kah sinirlendiler, kah güldüler elimden geldi"ince anlatmaya çalı#tım kaba kuvvetin hiçbir #eye yararlı olmadı"ını ve ortada bir sorun varsa mutlaka bir çözümünün de oldu"unu

3 gözümün içine bakıp dinledi hepsi ve tekrar çiviyi zorlamaya ba#ladıklarında bazılarının Yapma kaba kuvvetle hiçbir #eyi çözemezsin demeleri en büyük mutlulu"u yarattı içimde ama ben orda, onların arasında oldu"um için dünyanın en büyük mutlulu"unu ya#ıyordum zaten. Tek tek sordum ne olacaksınız diye verilen tek cevap ö"retmen. Beni sordular elimden geldi"ince anlatmaya çalı#tım sosyolojinin ne demek oldu"unu biraz #a#kın baktılar ilk önce ama sonra yava# yava# anladılar. Sonra içeri girdik ve yatakhanelere çıktık elime aldım bir masal ve girdim bir odaya ne var ki hepsi 7. ve 8. Sınıftı, ama elimdeki masal kitabı en yüksek 6. sınıflara göreydi bir ara istemezler sıkılırlar sandım ama anladım ki verdikleri cevaplardan o masalı okumaya ba#layınca birdenbire anneleri okuyormu# gibi hissediyorlar.!lk önce konu#tuk biraz anlattım burada olmamızın sebebini ve amacını, ailelerinden konu#tuk ö"rendim ki hepsi tam destek çocuklarına okumaları için ki hepsi de haftasonları ailelerinin yanında. Masallarını okudum bitirdim ve ı#ıklarını kapatıp çıktım odalarından... 2.gün kahvaltıyla ba#ladık önceki ak#am hep yanımda olan karde#lerimle yine konu#tuk, konu#tuk... Sabah sporuna geçti"imizde ne kadar büyük bir mutluluk ya#adıklarını gördüm hayatlarındaki en de"i#ik belki de en güzel gün ba#lıyor diye... Spordan sonra sunumu izleyip sevgili ö"retmenlerimizle tanı#tık ve sonra herhangi bir sabah duydu"um en anlamlı cümle geldi; Burada ö"retmen olmak çok farklı... Evet farklı; o çocuklar farklı, orada onlarla beraber olmak da... Sonrasında bunu yüre"imin en derininde hissederek giriyorum ilk dersime... Oyun oynayaca"ım yine okulun en küçükleriyle. Küçücük elleri var hepsinin ama tam tersine belli etmeseler de kocaman yürekleri. Ba#lıyorum anlatmaya kim oldu"umuzu nerelerden niçin geldi"imizi adımızı yazıyorum ço"u okuyamıyor bile. Ba#lıyoruz oynamaya kutu kutu penseyle. Sonra hareketleniyoruz ben de çocuk oluyorum onlarla belki onlardan daha çok ko#up daha çok e"leniyorum. Zaman zaman cevap almak zor oluyor çekiniyorlar, kapanıyorlar içlerine ama hepsini oyuna katmayı

4 ba#arıyoruz. Sınıfın sayısının azlı"ından çok zor olmuyor oyunları anlatmak. Derslerden sonra dı# etkinliklere geçiyoruz yine voleybol, badminton ve daha oynanacak bir sürü #ey en çok ip atlarken e"leniyorlar galiba yine çocuk oluyorum onlarla yine ko#uyoruz hep beraber gülüp e"leniyoruz. Deneyler ba#lıyor sonra hepsi #a#kın meraklı hatta a"zı açık izliyor ama en çok keyif aldı"ım tarafı da 5 ten geriye sayarkenki co#kuları el çırpmaları ve ooo diye ba"ırmaları. Dı# etkinliklerde kimi zaman canavar oluyorum kimi zaman küçücük bir tanesini kuca"ıma alıp hoplatıyor ve sevinç çı"lıklarını yüre"imde hissediyorum. Ak#am yeme"imizi yine güle konu#a yedikten sonra sunuma ba#lıyoruz ve müdürümüzün #u lafı belki de!lkyar ile hayatımın ne kadar de"i#ti"ini anlatıyor bana E"itim gönüllüsü kavramım sizle de"i#ti, yaptı"ınız çok büyük bir yürek i#i.. Ve artık emin oluyorum ki o çocuklarla bende geçmi#te büyük sandı"ım dünyamı daha çok büyütüyorum, yüre"imi sevgiyle mutlulukla hayallerle geni#letiyorum. Sonrasında e"lencemize geçiyoruz ve biz gönüllüler dahi hayatımızda olmadı"ı kadar dans ediyor, gülüp kahkahalar atıyoruz karde#lerimizle. Son 2 #arkımızda ba#lıyoruz haykırmaya Bütün dünya buna inansa bir inansa hayat bayram olsa ve Dünya ya geldik bir kere, kavgayı bırak her gün bu #arkıyı söyle.. Biliyoruz ki bu son 2 #arkı... Bir hüzün çöküyor yine ve ba#lıyorum Deniz abla ne olur gitmeyin leri duymaya... Üzülmemelerini söylüyorum her zaman mektupla#abilece"imizi, asla birbirimizi unutmayaca"ımızı... Yava# yava# vedala#ıyoruz ve hepsinden söz alıyorum. Yatakhanelere çıkıyoruz ve herhangi bir odaya giriyorum dördü de yataklarında ve i#te o zaman içimdeki her #eyi söylüyorum onlara bir umut yakmaya çalı#ıyorum içlerinde ba#arıya, hayata, zorluklara, hayallere ve hiçbir zaman pes etmemeye kar#ı... Kocaman yüreklerinde filiz açtırıyorum belki de bir gün kocaman bir a"aca dönü#ecek. Ailelerini dinliyorum, derslerini, sınavlarını kısacası hayatlarını beni soruyorlar anlatıyorum yine bölümümü okulumu. Masala ba#lıyorum sonra o kadar yorulmu#lar ki gözleri kayıyor ba#ladı"ım anda masalın sonunda da çoktan uykuya dalmı# oluyorlar zaten. Bakıyorum masum yüzlerine ve fısıldıyorum içimden Ne olur asla pes etmeyin ablacı"ım..

5 Yata"ıma yattı"ımda, sabah kalktı"ımda, mavi otobüsümüzde gözlerim kapanırken bile tek bir #ey var aklımda Daha gidecek çok yolumuz var güzel yarim, daha gidecek yolumuz var.. Projemizin son gününde gitti"imiz Y!BO muzun çocuklarının daha giri#ken oldu"unu görüyorum. Hem kendi etkinli"imde hem de di"er etkinliklerde ve özellikle girdi"im oyun etkinli"inde inanılmaz enerjikler.!lk 4 dersten sonra ö"le yeme"ine gidiyoruz ve Meltem ile orada tanı#ıyorum. Kütüphaneden aldı"ı kitabı yeme"e giderken bile elinde olan küçücük ya#ıyla babasına bile kar#ı çıkan tüm hedeflerini belirlemi# gelece"in beyin cerrahı Meltem... Bir ablasının oldu"unu derslerinin çok iyi olup okumayı çok istedi"i halde evlenmek zorunda oldu"unu kaderi böyleymi# diye anlatıyor Meltem yemek sırasında...!lk önce korkuyorum ama sonra belki bir ı#ık yakarım diye soruyorum ona; Peki ya sen? Kar#ımda koskoca bir insan duruyor aslında cevap verirken bütün hedeflerini belirlemi#... Fen lisesine gitmeye ve sonra tıp okumaya kararlı... Babasına bunu söyledi"inde babasının Ne gerek var kız kısmının o kadar okumasına ö"retmen ol gitsin lafına Hayır büyük dü#ünmeliyiz ki büyük insan olalım diye cevap verdi"ini duyunca nutkum tutuluyor bu ya#taki güvenine ve kararlılı"ına bakıp... Ve anlıyorum ki bizim onlara bir #eyler ö"retti"imiz kadar onlarda bize bir #eyler ö"retiyor... Ö"leden sonraki derslerimde gerçekten çok yoruluyorum ama her #eye de"iyor çünkü son saat ilk defa bireysel kitap da"ıtıyorum... 2.sınıfların o küçücük

6 elleriyle o kitaplara nasıl sarıldı"ını, sürekli bu kitapların kendilerine ait olup olmadı"ını sorduklarını görüyorum onlara anlatıyorum nasıl emek verildi"ini sadece ama sadece bunların hepsini birbirleriyle de"i#erek okumalarını istedi"imizi... O kitapları verirken ellerine bunları nasıl hazırladı"ımız geliyor depoda aklıma ve içimden geçiriyorum bunların herhangi birini ben yaptım...!#te o an dünyanın en büyük mutlulu"unu ya#ıyorum... Kartları ne yapmaları gerekti"ini anlatıyorum, onlardan her zaman mektup bekledi"imizi ve kocaman bir SÖZ duyuyorum bütün sınıftan... Sonrasında ödül töreni ve yine son 2 #arkı koskocaman bir hüzün var yine ve Kezban dan en duygusal cümleyi duyuyorum.. Deniz Abla sen benim ablam olup hep burada kalır mısın.. Mektuplarını her zaman cevaplayaca"ımı ve Ankara da da bir ablası oldu"unu söylüyorum ona gülümsüyor gözlerimin içine bakıp ve sımsıkı sarılıyor bana... Vedala#madan sonra biniyoruz otobüsümüze hepsi dizilmi# el sallıyor Kezban gözü bende en ön sırada yine... Ko#uyorlar pe#imizden okuldan çıkıp... Son kez bakıyorum artık arkama ve son kez kalkıyor elim havaya... Yerime otururken bir #ey yok aklımda çocuklardan ba#ka ve yine kalbim aynı #eyi söylüyor... Daha gidecek çok yolumuz var güzel yarim daha gidecek yolumuz var... Deniz Emiro"ulları ODTÜ-Sosyoloji Hazırlık ilkyar@ilkyar.org.tr çocuklarımız, ilk yar larımız...