METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ

Transkript

1 İşçi Bülteni Özel Sayı No: 493 * Ekim 2009 Sınıfa karşı sınıf METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ Öfkemizi örgütlemek için Metal İşçileri Kurultayı na! Kapitalist patronlar ve onların temsilcisi hükümetler medyada boy göstererek krizin etkilerinin geçtiğini, yeniden büyümenin başladığını söylerken bizler hala fabrikalarımızda krizin yarattığı yıkımla karşı karşıyayız. Krizi fırsata çeviren patronlar sadece Türkiye de 1 milyon kişiyi işsiz bıraktılar, açlığa ve sefalete sürüklediler. Halen çalışan milyonların sırtına ise işten attıkları kardeşlerimizin işlerini de yükleyip çalışma koşullarımızı daha da ağırlaştırdılar. Ücret düşürmeler ve sosyal hakların gaspı ise cabası Yani bir kez daha kapitalizmin kirli yüzüyle karşı karşıyayız. Bir avuç asalak fırsata çevirdikleri bu krizi de bizim sırtımıza yükleyip bir kez daha servetlerine servet katıyorlar. Bir de IMF toplantılarında yaptıkları gibi yüzsüzce krizden kurtulmanın mümkün olmadığını vaazediyor, sorumlu kapitalizm mesajları veriyorlar. Bu sessizlik gelecek fırtınanın habercisidir! Ama bu devran böyle sürer sanıyorlarsa yanılıyorlar. Evet, bugün suskun ve tepkisiziz. Birçoğumuz ne yazık ki saldırılara boyun eğiyoruz. Saldırılara direnen sınıf kardeşlerimize ise yeterince sahip çıkamıyor, direnişlerini direnişimiz bilip patronlar sınıfının karşısına tek vücut halinde çıkamıyoruz. Ama bu sessizliğin gelecek fırtınaların habercisi olduğunu da biliyoruz. Çünkü öfkeliyiz. Patronlarımız, dünyanın adını bile bilmediğimiz köşelerinde tatil yaparken, kriz bahanesi ile kapı önüne konulduğumuz için öfkeliyiz. Bir yandan basında poz verip kârlarını arttırdıklarını söylerken, diğer yandan fabrikada sızlanarak bizlerden fedakârlık istemelerine, haklarımızı gasp etmelerine öfkeliyiz. Bizleri insan yerine koymazken, bir işçinin ücretinin onlarca katıyla köpeklerine mama almalarına, tepelerimize diktikleri kameralara, fabrikaya her giriş çıkışımızda hırsız gibi üzerimizin aranmasına öfkeliyiz. Öfkemizi örgütleyelim! Öfkeliyiz ama örgütlü değiliz. Zaten onları bu kadar pervasız kılan da bu değil mi? Keskin sirke küpüne zarar misali öfkemizi örgütleyemediğimiz için öfkemizle kendimizi yiyip bitirmiyor muyuz? Bir araya gelip patronlardan hesap sormak gerekirken, birçoğumuz yanı başımızdaki kardeşimizle yarışıp didişiyoruz. Öyleyse yapmamız gereken öfkemizi örgütlemekten başka bir şey değildir. Yıllardır biriken tepkimizi kriz fırsatçılıklarına duyduğumuz kinle birleştirip öfkemizi bize bu hayatı reva görenlere yöneltmektir tek çıkış yolumuz. Öfkemizi bir volkan misali patronların suratına haykırmaktadır kurtuluşumuz. Ve hala geç kalmış değiliz. Birleştiğimizde, örgütlendiğimizde, öfkemizi bir araya getirdiğimizde ve bunu doğru bir hedefe yönelttiğimizde bu öfkenin ateşiyle yanan patronlar olacaktır. İşte bu öfke insanın insan tarafından sömürülmediği, özgür ve eşit bir dünyanın da ilk ateşi olacaktır. Yeter ki gücümüzü bilelim, kinimizi bileyip öfkemizi doğru adrese yöneltelim. Metal İşçileri Kurultayı nda buluşalım! Aylardır hazırlıklarını sürdürdüğümüz Metal İşçileri Kurultayı çalışmalarında bu öfkeyi örgütleme iddiası ile yolumuzu yürüyoruz. Çünkü örgütlü öfkemizin gelecek baharların müjdecisi olduğunu biliyoruz. Bir araya gelip ortak bir hedefe kilitlendiğimizde altından kalkamayacağımız yük olmadığını çok iyi biliyoruz. Sınıfımızın tarihi bunun sayısız örnekleriyle dolu. Seni de bu mücadeleye katılmaya, kurultay çalışmalarına omuz vermeye, örgütlü öfkemizle sermayeden hesap sormaya çağırıyoruz. Yeni Haziranlar, yeni Kaveller, Netaşlar, yeni metal fırtınaları yaratmak için Birliği ne çağırıyoruz. Metal İşçileri Kurultayı Hazırlık Komitesi

2 Kurultay hazırlık seminerleri sürüyor Metal İşçileri Kurultayı hazırlıkları çeşitli sanayi havzalarında oluşturulan hazırlık komiteleri ile sürdürülüyor. Fabrikalar ve sanayi havzalarında yürütülen çalışmaların yanısıra Kurultay Hazırlık Komiteleri nde yer alan işçiler belirli konu başlıklarında gerçekleştirilen seminerlere katılıyorlar. Metal İşçileri Kurultayı hazırlıkları kapsamında gerçekleştirilen seminerler, 30 Ağustos ve 13 Eylül günü yapılan seminerlerle devam etti. 30 Ağustos ta Birleşik Metal İşçileri Sendikası toplu sözleşme uzmanı İrfan Kaygısız ın katılımı ile metal sektöründe örgütlülüğün durumu tartışıldı. Kaygısız, yaptığı sunumda TÜİK verilerinin gerçeği yansıtmadığını, Türkiye de sendikal örgütlülük oranının %7 ile 10 arasında olduğunu söyledi. Sendikal örgütlülüğün zayıf bir dönemden geçtiğini belirten Kaygısız, sendikal mücadeleye hakim anlayışın sosyal diyalog olduğunu ifade ederek sendikalarda devlet işgalinin hüküm sürdüğünü söyledi. Kriz koşullarında işçi sınıfının baskılanma eğilimine girdiğini ve çalışma yoğunluğunun arttığını, ancak bu tablonun öbür yüzünde de ise örgütlenme ve mücadele eğilimi bulunduğunu ifade etti. Sendikal hareketin kriz karşısında teslim olduğunu söyledi. Bu tablo karşısında Ne yapmalı? sorusunun yanıtını ise işyeri komiteleri temel eksenine oturtan Kaygısız, sendikalar ile siyasal yapılar arasında ara bir örgütlenme olarak tanımladığı işyeri komitelerinin ve eğitimin özel önemine değindi. Yasal normlarla ve temsilcilere daralmış eğitim politikasını eleştiren Kaygısız, işyeri komitelerinin seçen, denetleyen, geri çağırma mekanizmasına sahip ve bürokrasiden arınmış bir işleyişe sahip olması gerektiğini söyledi. Böylelikle işyeri komitelerinin, sınıf kimliğinin oluşacağı işlevli bir mekanizma olacağını ifade eden Kaygısız, bunun da işçi sınıfının özgücünü açığa çıkarmaya hizmet edeceğini, siyasallaşmasının, yeni bir gelenek ve kültürün yaratılmasının önemli bir adımı olacağını ifade etti. Kurultay Hazırlık Komitesi sözcüsü ise sermayenin işçi sendikaları üzerinde denetim kurmak için özel bir çaba içerisinde olduğunu ifade ettikten sonra metal sektöründe faaliyet gösteren 3 sendika hakkında kısa değerlendirmeler yaptı. Mevcut sendikal anlayışların mücadeleyi ileriye taşımasının mümkün olmadığını belirterek, tabandan bir mücadele başlatmak ve hiçbir ayrım gözetmeksizin öncü metal işçilerinin birliğini sağlamak gerektiğini ifade etti. 13 Eylül günü gerçekleştirilen seminer ise Tez Koop İş Sendikası Genel Eğitim Danışmanı Volkan Yaraşır ın katılımıyla metal işçilerinin mücadele birikimi başlığı ile gerçekleştirildi. Metal işçilerinin mücadele birikiminin işçi sınıfının toplam birikiminin bir parçası olduğunu söyleyen KHK sözcüsü, Türkiye de 60 lardan bu yana gerçekleşen sınıf mücadeleleri ve bu mücadelelerde metal işçilerinin yer alış biçimi üzerine ayrıntılı bir sunum gerçekleştirdi. 60 lardaki fabrika işgal eylemleri, MESS grevleri, 89 Bahar Eylemleri, 98 metal fırtınasını ayrıntılı bir biçimde inceledi. Son dönem yaşanan direnişlere de değinen KHK sözcüsü bu direnişlerdeki temel zaaf noktalarını sınıf bilincinin eksikliği ve taban örgütlülüğünün yokluğu ile birlikte sendikal bürokrasinin tahakkümü olarak açıkladı. Tüm olumsuzluklara karşın metal işçilerinin biriken öfke ile yeni bir mücadele sürecine gireceğini ifade ederek, bu yeni döneme örgütlü hazırlığın önemine işaret etti ve bu çerçevede kurultayın rolünü vurguladı. Volkan Yaraşır ise sınıf hareketinin temel sorunlarına dair yaptığı saptamaların ardından metal işçilerinin mücadele içinde hızla radikalleşen profiline dikkat çekti. Yine 60 lar, 70 ler ve 80 lerde yaşanan sınıf mücadeleleri üzerine saptamalar yapan Yaraşır, hareketin güncel problemleri konusunda ise sendikal bürokrasi sorununu özel olarak vurguladı ve bu sendikal anlayışların artık yıkılmak zorunda olduğunu söyledi. Metal işçilerinde biriken öfkenin harekete geçirilmesi ve yeni mücadele dönemine örgütsel bir hazırlıkla girilmesi gerektiğini söyleyen Yaraşır, öncü metal işçilerinin ruhlarını silahlandırmaları ve sınıfın öfkesinin sözcüsü ve taşıyıcısı olmaları gerektiğini dile getirdi. Her iki seminerde de sunumların ardından çeşitli deneyimlerin aktarıldığı canlı tartışmalar yapıldı. Seminerlere havzalarda kurulan Kurultay Hazırlık Komiteleri nden 30 civarında metal işçisi katıldı. 2 METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ

3 Entes direnişinin sesi yayılıyor Yaşasın sınıf dayanışması! Merhaba arkadaşlar; Bildiğiniz gibi yaklaşık 5 ay önce kriz bahane edilerek işten atıldım. Ve o günden beri de krizin faturasını ödememek için kararlılıkla direnmeye devam ediyorum. Bir yandan işime geri dönmek için kapı önünde başlattığım direnişimi sürdürürken diğer yandan da kapitalizme karşı mücadele eden tüm işçi ve emekçilerin mücadelesinin yanında yer almaya çalışıyorum. Çünkü bizler mücadelemizde birbirimize destek olmadığımız sürece kazanma şansımızın çok az. İşte bu bilinçle direnişe başladığım günden beri birçok eylem ve etkinliğe direniş önlüğüm ile birlikte katıldım. Hem o mücadelelere ses kattım, hem de kendi direnişimin sesini buralarda duyurmaya çalıştım. Tersanelerde iş cinayetlerine karşı gerçekleşen eylemlerden ATV-Sabah emekçilerinin Cumartesi yürüyüşlerine, yan sokağımızda direnişlerini sürdüren Sinter Metal işçilerinin eylem ve etkinliklerinden hasta tutsak Güler Zere için yapılan eylemlere ve tabii ki emperyalist haydutlar IMF ve Dünya Bankası karşıtı gerçekleştirilen protesto gösterilerine kadar birçok eylem ve etkinlikte yerimi aldım. Bu eylem ve etkinliklerde bir kez daha yalnız olmadığımızı, koca bir ailenin neferleri olduğumuzu görmüş oldum. Tüm bunları yaparken Entes patronu ile hesabımızı da unutmadım tabii ki. Sonuçta tek başına kapı önünde beklediğim için beni yeniden işe alacak değil. İşte bunun için OSİM-DER olarak Entes te verilen mücadeleyi büyütmek için sürekli çaba harcıyoruz. Sadece fabrika girişlerinde ve paydoslarda verilen selamlar ve yapılan sohbetlerle değil, her fırsatta ve her yolla Entes işçilerini de mücadelemize ortak olmaya çağırmaya devam ediyoruz. Bölge işçilerini de direnişe destek olmaya ve kapitalizme karşı mücadeleye çağırmaya devam ediyoruz. OSİM- DER olarak düzenli bir şekilde bölge işçilerine direnişin sesini taşıyoruz. En son geçtiğimiz haftalarda direnişin sesini daha da büyütebilmek için 2 ev toplantısı gerçekleştirdik. Emekçi kadınlarla krizi ve mücadeleyi konuştuk. Bu ülkede sendikaların halini biliyoruz. Her birinin başına bürokratlar çöreklenmiş, adeta ne yapsak da mücadele etmesek diye didinip duruyorlar. Ve ne yazık ki bu tablo nedeniyle ben de bu kurumlardan bugüne kadar gereken desteği göremedim. Ama buralardan görmediğim desteği yurtdışında yaşayan göçmen sınıf kardeşlerim gösterdi. BİR-KAR lı kardeşlerim hem Avrupa nın çeşitli ülkelerinde açtıkları stantlarla direnişimin sesini Avrupa ya taşıdılar, hem de orada direnişe topladıkları maddi destekleri buraya gönderdiler. Onlara buradan bu örnek dayanışmaları nedeniyle bir kez daha teşekkür ediyorum. Aramızda ne kadar mesafe olursa olsun direnişimi direnişi bilen, bu mücadeleye destek olan tüm sınıf kardeşlerime teşekkür ediyorum. Tüm işçi ve emekçileri bir kez daha bu onurlu kavgada yerlerini almaya, sesimize ses, gücümüze güç katmaya çağırıyorum. Entes Direnişçisi Gülistan Kobatan Kobatan: Emperyalist haydutlara geçit vermeyeceğiz! Kapitalizmin krizine karşı başlattığı direnişin 139. gününde, 29 Eylül de, 6-7 Ekim de İstanbul da gerçekleşen olan IMF ve Dünya Bankası Zirvesi ne karşı basın açıklaması gerçekleştiren Gülistan Kobatan, Emperyalist haydutlara geçit vermeyeceğiz! dedi. Basın açıklaması öncesinde OSB İMES İşçileri Derneği adına yapılan konuşmada patronların, krizin bedelini işçilere ödetmek istediği belirtilerek, Gülistan Kobatan ın krizin bedelini ödememek için 139 gündür direndiği söylendi. Kapitalist krizin faturasını işçi ve emekçilere ödetmek için toplanan IMF ve Dünya Bankası nı protesto etmek için Kobatan ın bugün burada olduğu ifade edildi. Kobatan ise yaptığı açıklamada, kapitalizmin işçi ve emekçilere dayattığı açlık, sefalet ve vahşetin tüm dünya ölçeğinde katmerleşerek büyüdüğünü, hak arama mücadelesinde işçi ve emekçilere uygulanan faşist baskı ve terörünün de her geçen gün arttığını ifade etti. Kobatan, uluslararası sermayenin efendilerinin en has iki kurumu olan IMF ve Dünya Bankası nın tek amacının, emperyalist efendilerden aldıkları sömürü ve talan direktiflerini hayata geçirmek, sömürü ve sefaletin daha da artmasını sağlamak olduğunu söyledi. Türkiye sermaye sınıfının ise, emperyalistlerin bu iki has kurumu ile birlikte işçi ve emekçilere, daha da ağırlaştırılmış bir sömürü için kolları sıvadığını belirtti. Bu işbirliğinin sonuçları her zaman olduğu gibi yine açlık, sefalet ve vahşet olacaktır diyen Kobatan, Biz gücümüzü yüz milyonlarca, milyarlarca emekçinin haklı davasından alıyoruz. Ve bu güç, nasırlı ellerimizdedir. Türkiye işçi sınıfı ve emekçiler emperyalistlere, onun yağma kurumlarına ve işbirlikçilerine hak ettikleri cevabı hep birlikte haykırmalıdır diyerek basın açıklamasını sonlandırdı. Entes direnişi dayanışma defterinden... Düşük ücretlerle yaşamaya, sigortasız çalıştırılmaya, evlerimizin kölesi olmaya, bedenlerimizin ve emeğimizin sömürülmesine, açlığa ve sefalete Artık yeter diyen, direne tüm onurlu işçi-emekçi kadınlar nezdinde seni devrimci inanç ve umudumuzla selamlıyoruz. İnanıyoruz ki senin yükselttiğin direnişin sesi tek başına ne yapabilirim ki?, böyle gelmiş böyle gider, kaderimizmiş çekeceğiz diyen tüm işçi ve emekçi kadınlara yol gösterecek onların mücadelenin birer neferi olmasında bir umut ışığı olacaktır. Gecelerinde aç yatmadığımız, gündüzlerinde sömürülmediğimiz bir dünya yaratma yolunda bir taşta Entes ten örüldü. Ve bu yol zafere çıkacak. Emekçi Kadın Komisyonları olarak Entes te onurlu direnişimizi kazanana dek yanında olacağız. Emekçi Kadın Komisyonları METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ 3

4 Sinter Metal direnişine Avrupa da destek arayışı... DİSK e bağlı Birleşik Metal-İş Sendikası nda örgütlenmelerinin ardından patronun toplu işten atma saldırısıyla karşılaşan ve işten atıldıkları 22 Aralık 2008 tarihinden beri direnişte olan Sinter Metal işçileri, karşı karşıya kaldıkları hukuksuzluğu Avrupa ya taşıdılar. Avrupa Metal Sendikaları Federasyonu nun (EMF) Eylül 2009 tarihlerinde gerçekleştirilen toplantısına katılmak için gittikleri Brüksel de ayrıca AB yetkilileriyle görüşmelerde bulundular. Avrupa da destek arayışı Sinter Metal işçileri adına komite üyesi 4 işçi ve Birleşik Metal-İş Sendikası Genel Örgütlenme Sekreteri Özkan Atar Brüksel de Avrupa Komisyonu Olli Rehn Kabinesi nden Taneli Lahti ve Avrupa Komisyonu Türkiye Ofisi nden Jülien Desment ile de görüşme gerçekleştirdiler. Ayrıca EMF üyesi sendikalara, üretiminin büyük bölümünü Avrupa ya satan Sinter Metal e buralardaki şirketler üzerinden baskı yapılarak işçilere yapmış olduğu saldırılardan bir an önce vazgeçmesinin sağlanması talebini ilettiler. Sinter direnişiyle dayanışma gecesi Diğer yandan 3-10 Ekim Dünya Güvencesiz Çalışmaya Karşı Mücadele Haftası kapsamında 3 Ekim 09 tarihinde Kartal Hasan Ali Yücel Kültür Merkezi nde Sinter Metal işçileriyle Dayanışma Gecesi gerçekleştirildi. BMİS in de üyesi olduğu Uluslararası Metal İşçileri Federasyonu Genel Sekreteri Jyrki Raina nın da katıldığı dayanışma gecesine Beyoğlu Kumpanya Tiyatro Topluluğu müzik ve gösterileriyle, Yavuz Bingöl de türküleriyle destek verdi. BMİS Genel Başkanı Adnan Serdaroğlu ve DİSK Genel Başkanı Süleyman Çelebi de birer konuşma gerçekleştirdi. Uluslararası Metal İşçileri Federasyonu Genel Sekreteri Jyrki Raina da gecede bir konuşma gerçekleştirerek, enternasyonal dayanışmaya değindi. Sinter Metal işçileri adına söz alan Ferit Yalçın, direnişlerine destek veren kurum ve kişilere teşekkür etti. Anayasal haklarını kullandıkları için işten atıldıklarını ifade ederek, mücadeleye devam edeceklerini söyledi. Asil Çelik grevi sona erdi! Bursa Orhangazi de kurulu Asil Çelik fabrikasında 30 Ocak 2009 tarihinde başlayan grev, 14 Eylül günü İstanbul da imzalanan toplu iş sözleşmesi ile sona erdi. Birleşik Metal-İş Sendikası Genel Başkanı Adnan Serdaroğlu, BMİS yöneticileri ile Asil Çelik yöneticileri ve avukatlarının da hazır bulunduğu toplantıda, birinci yıl için işçi başına bir kereye mahsus olmak üzere seyyanen 500 TL ile birikmişlerin ve bayram harçlıklarının verilmesi, ikinci yıl enflasyon oranında, üçüncü yılda da enflasyon artı yüzde 1 zam verilmesi konusunda anlaşma sağlandı. Anlaşma görüşmelerin ardından işçilerin onayına sunuldu. Yapılan oylamayla grevin bitirilmesi kararlaştırıldı. Toplu sözleşme görüşmelerinde Asil Çelik patronu 0 zam dayatmasında bulunmuştu. Yapılan anlaşmaya göre patronun bu dayatmasının büyük ölçüde hayata geçtiği görülüyor. Çünkü ortada üçüncü yıl yapılan yüzde 1 lik göstermelik zam oranı dışında ücretlere yapılmış herhangi bir zam yok. Bu sözleşmenin en önemli kayıplarından biri de sözleşmenin 3 yıl üzerinden imzalanması oldu. Asil Çelik işçileri grev boyunca çeşitli eylemlerle grevi diğer sınıf bölüklerine taşımaya çalışmışlardı. Son olarak 20 Ağustos ta BMİS Genel Başkanı Adnan Serdaroğlu, Genel Sekreter Selçuk Göktaş, Bursa Şube Başkanı Ayhan Ekinci ve bir grup işçi açlık grevine başlamış ve görüşmelere tekrar başlanmasıyla açlık grevi sona ermişti. Direnen Renta işçisi kazanacak! Eskişehir de 8 Eylül tarihinde Renta Fabrikası ndan 18 işçi performans düşüklüğü gerekçe gösterilerek işten çıkarıldı. Fakat birçoğu yeni işe başlayan işçilerin işten atılmalarının asıl nedeni, işçilerin işe başladıktan kısa bir süre sonra DİSK Birleşik Metal-İş Sendikası nda örgütlenmesi ve sendikanın fabrikada temsiliyet kazanması. Renta işçileri 23 Eylül tarihinden itibaren direnişe geçerek mesai saatleri içerisinde fabrikanın önünde beklemeye başladılar. Renta işçileri, 28 Ağustos günü 95 işçinin sendikaya üyelik için imza attığını, bundan sonra beyaz yakalılar ile 3 gün boyunca toplantı üstüne toplantı yapıldığını ifade ediyorlar. Sonrasında 2 Eylül Çarşamba günü 18 yeni işçinin alınmasına karar verildiğini ve yeni işçilerin Cumartesi günü işbaşı yaptıklarını belirten Renta işçileri, kendilerinden 7 Eylül Pazartesi günü yeni işçilere iş öğretmeleri istendiğini, ertesi gün ise sendikaya üye olan işçilerin çıkışının verildiğini söylüyorlar. Renta da ve İtalyan Candy Grup a bağlı Süsler ve Doruk fabrikalarında çalışan işçilerden de destek alan Renta işçileri, direnişlerini fabrika önünde sürdürürken kent merkezinde yaptıkları eylemlerle de direnişi duyurmaya çalışıyorlar. Direnişin 12. günü olan 4 Ekim Pazar günü ise direnişe destek veren kurumlar Kızılay İş Merkezi nden Hamamyolu na yürüyüş gerçekleştirdiler. BDSP, DHF, DPG, Eskişehir Gençlik Derneği, Mücadele Birliği, EHP, Halkevleri, SDP, ÖGD ve DİSK in örgütlediği eylemde işten atılan işçilerin sendikalı olarak geri alınması istendi. 4 METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ

5 Bursa Plast-Met te patron terörü Bursa da Hasanağa Organize Sanayi Bölgesi nde (HOSAB) kurulu bulunan ve 300 kişinin çalıştığı PLAST-METAL adlı işyerinde çalışan Bağımsız Metal İşçileri Sendikası (BAMİS) Genel Başkanı Ayşegül Bozdağ ve genel sekretervolkan Dursun işten çıkarıldılar. BAMİS yöneticilerine patron terörü... Bozdağ ve Dursun un BAMİS genel başkanlığına ve genel sekreterliğine seçildiklerine dair evrak ve üye kayıt fişlerini fabrikaya göndermelerinin ardından işveren ve birinci dereceden yöneticiler Dursun u vardiya amirliği görevinden alarak enjeksiyon operatörlüğüne geçirdi. Bu görev değişikliğini yazılı olarak bildirmek zorunda olduklarını söyleyen ve kendisine evrak verilmediği için direnişe geçen Dursun hakaret, tehdit, küfürlere maruz kalarak 3 Eylül günü işten atıldı. Plast-Metal patronu Dursun a Biz bu işyerinde sendikalı işçi çalıştırmayacağız, sizin sendikanıza üye her kim varsa işten atacağız dedi. Yıllık izninin dolmasıyla 4 Eylül de işbaşı yapmak üzere fabrikaya gelen Bozdağ ise işten çıkarıldığını öğrendi. Tartışmalar sonucu iş akdinin feshini bildiren evrakları alabilen Bozdağ, iş akdinin asılsız suçlamalarla feshedildiğini belirterek şerh düşmek istedi. Bunun üzerine işverenin hakaret, tehdit ve küfürlerine maruz kaldı. İşveren konumundaki Emel Şenol, askeriyeden emekli olan amir Birol Can Yaylı, fabrikanın halkla ilişkiler sorumlusu İbrahim ve güvenlik elemanı Esat Bolat, Bozdağ a saldırıp yerde sürüklediler. Bunun yanısıra Bozdağ ın ağzını kapatıp taciz ederek ve tekme-tokat döverek güvenlik kulübesine götürdüler. Olayın hemen ardından fabrikaya gelen jandarma ile Adli Tıp a götürülen Bozdağa istediği evraklarda verilmedi. İşverenin jandarmayı aramasının ardından karakola gidip ifade veren Bozdağ savcının kesin emri olduğu, bir daha işyerinin önünde gelirse tutuklanacağı tehditlerine maruz kaldı. Patron saldırısına eylemli yanıt Patron terörüne maruz kalarak işten atılan Bozdağ, BAMİS ve destek veren kurumlar da patron saldırısına karşı fabrika önünde eylem yaptılar. 7 Eylül günü Saat da HOSAB içerisinden sloganlarla başlayan yürüyüş fabrika önünde BAMİS Genel Başkanı Ayşegül Bozdağ ın gerçekleştirdiği basın açıklamasıyla sürdü. Bozdağ, fabrikada yaşadıkları baskı ve saldırıları anlattıktan sonra Biz işçi sınıfıyız, anayasal hakların kullanılmasına engel olmaya çalışan, anayasayı hiçe sayan bu eşkıya kabadayı faşistlerle sonuna kadar mücadele edeceğiz. Biz bugün buraya geldik, bundan sonra da bu işyerine sürekli olarak gelmeye devam edeceğiz, buna hiçbir güç engel olamaz. dedi. Canımızı alanlar can istiyorlar! Yaşadığımız kriz her geçen gün sırtımızda ağırlaşan yüke dönüyor. Geçtiğimiz yıl başlayan kriz birinci yılını doldururken ülkemizdeki işsiz sayısı neredeyse on milyona yaklaştı. İşten atılan biz işçiler belki bu krizi aldığımız tazminatlarla yeni bir iş bulana kadar biteceğini düşünüyorduk fakat olmadı. Evdeki hesap çarşıya uymadı. Aldığımız tazminatlar bizleri ancak üç-beş ay idare etti ve yaşanan kriz karşısında iş bulmak neredeyse imkânsız bir hale geldi. Tazminatların bitmesi ve elde avuçta bir şeyin kalmaması ile birlikte ev kirası, faturalar, sigara, iş aramaya gitmek için yol parası vb. gibi ihtiyaçlarımızı karşılayamaz bir durumun içerisindeyiz. Sermayenin aşırı kâr hırsı biz işçi ve emekçileri sömürebilmek için yeni arayışlar içerisine girmesi demektir. Bunun en iyi örneği de son günlerde televizyonlarda çıkan bir sakız al ekonomiye can ver gibi reklamları devreye sokmaktr. Eve kapanma pazara çık, bir sakız al ekonomiye can ver gibi aldatmacalar ile kendilerini zor durumda gösteren sermaye sınıfı bizlerin belki de elinde kalan kefen paralarına göz dikmektedir. Sermaye sınıfının en temel görevi sömürü çarkının dönmesi için yeni sömürü olanakları yaratmaktır. Her geçen gün gündeme getirdikleri yeni saldırı yasalarıyla hayatımızı yaşanmaz duruma getiren sermaye sınıfına yanıtı işçi sınıfının örgütlü mücadelesi verebilir. Biz işçi ve emekçilerin sessiz kaldığı her an yeni yıkım yasalarının hayata geçirileceğini göz ardı etmemeliyiz. Bizler biliyoruz ki sessiz kaldığımız her dönemde ücret gasplarıyla, işten atılmalarla karşı karşıya kaldık ve sosyal haklarımız elimizden alındı. Biz iş bulmakta zorlanan işsizler ve çalışmakta olan işçiler olarak bu saldırılara dur diyebilmeliyiz artık. Belki şu an için bu tabloyu tersine çevirmek zor görünebilir. Ama şunu iyi bilmeliyiz ki bizler eğer örgütlüysek güçlüyüz. Biz işçi ve emekçiler asırlardır dünyanın bütün güzelliklerini nasırlı ellerimiz sayesinde yarattık. Bundan sonra geleceğimizi de nasırlı ellerimizle kuracağız. Bizleri her zaman bir eşya gibi, kum torbası gibi kullanan ve yıllardır işçi kanı ile beslenen asalak sermaye sınıfından hesabı sormak için saflarımızı sıklaştırmalıyız, örgütlenmeliyiz ve mücadele etmeliyiz. Kartal dan bir metal işçisi METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ 5

6 Baş temsilci önder değil öndert olmuştur! Metal İşçileri Bülteni olarak bir önceki sayımızda Anadolu Isuzu da çalışan Birleşik Metal üyesi bir işçi kardeşimizin yazısına yer vermiştik. Bu sayımızda ise Anadolu Isuzu da çalışan başka bir Birleşik Metal üyesi ile yaptığımız söyleşiyi yayınlıyoruz - Yaşanan krizden işyeriniz ve siz çalışanlar olarak nasıl etkilendiniz? - Bizde de diğer birçok işyerinde olduğu gibi çok ciddi bir üretim düşüşü oldu. Ocak ayından beri kamyoncular bir tek kamyon bile üretmemişler. Kısa çalışma ödeneği adı altında izindeler. Bazı dönemlerde çağrı üzerine çalışanlar olsa da normal üretime hala geçilemedi. Orada çalışan arkadaşlarımıza kısa çalışma ödeneği uygulanıyor. Bizler ise nasıl çalıştığımızı halen kendimiz bile anlayabilmiş değiliz. Ara ara çalıştırılıyor, ara ara izne çıkıyoruz. Bir yerde 15 iş günü çalışıp, kalan 15 gün izin yapıyoruz gibi. Bu vesile ile çalıştığımız günlerin ücretini işyerinden, çalışmadıklarımızın ücretini kısa çalışma ödeneğinden almaktayız. Çalışma günlerimiz daha çok siparişlere bağlı oluyor. - Peki, siz işe ne zaman gelip ne zaman gideceğinizi nasıl öğreniyorsunuz? - İzne çıkışlarda dönüş günlerimiz söyleniyor ama izindeyken bu süreler uzayabiliyor. İzinde iken telefon ile bizlere bildiriliyor. - Yani işyerinde esnek çalışma uygulandığını söyleyebilir miyiz? - Bize sorarsanız tabii ki esnek çalışma. Esnek çalışmanın başka tarifi var mı? Siparişe göre üretim planlanıyor. O plan doğrultusunda işçilere haber veriliyor ve ona göre üretim yapılıyor. Ayrıca bakın bizler çok yakın zamana kadar Cuma günleri diğer günlerden farklı olarak bir araç eksik üretirdik. Bir gün, 150 araçlık sipariş olduğu ve 3 hafta içinde yetişmesi gerektiği, bu nedenle Cuma günleri de normal üretim yapılacağı söylendi. İşyeri baş temsilciliğini uyardık. Bu kabul edilirse artık sürekli olur, bu konuda ısrarcı olunması gerekir diye. Ama buna rağmen uygulanmaya başlandı. Ve geldiğimiz aşamada artık oturdu. Geri dönüş olmadı. Şimdi biz haftanın 4 günü farklı, bir günü farklı saatlerde öğlen paydosu ve akşam paydosu yapıyoruz. Şimdi ben size bu anlattıklarımdan sonra soruyorum, bu standart çalışma mıdır? Buna siz karar verin. - Peki siz baş temsilciliğinizden yaşananlarla ilgili bilgi almıyor, sorgulamıyor musunuz? - Tabii ki sorguluyoruz. Ancak pek samimi cevaplar alamıyoruz. Bize söylenen tüm dünyada bir kriz olduğu, bizim de bundan en fazla etkilenen fabrikalardan biri olduğumuz ve bu işleyişlerin daha ne kadar süreceğini kimsenin bilmediği şeklinde oluyor. Tabii ki bu belirsizlik de bizi her anlamda etkiliyor. İnsanlar sorularına tatmin edici cevaplar alamadıklarından yaşantılarını planlayamıyorlar. Biliyorsunuz Bakanlar Kurulu izni ile bu kısa çalışma dönemi 6 ay daha uzatabiliyor. Biz şu an bundan faydalanıyoruz. Ama bunun ne kadar süreceğini kimse bilmiyor. Bu belirsizlik insanların evlerinde bile sorunlar oluşturmaya başladı. - Anladığımız kadarıyla toplu sözleşme ile belirlenen haklarınız da gasp ediliyor böylece - Bakın biz haftada iki gün yoğurt alıyorduk. Baş temsilcimizin yanlış tavrı yüzünden önce yoğurtların gramajı düştü. Sonra tamamen kesildi. Belki bir yoğurttur diyeceksiniz ama hem mutfağa katkısını hem de kazanılmış bir hakkın nasıl geri teslim edildiği anlamında önemlidir. Ayrıca bu önerinin baş temsilci tarafından yapılmış olduğu tüm işçi arkadaşlar tarafından bilinmekte. Sosyal haklarımızdan sadece bayram öncesi ayakkabı fişi ve çikolata verildi. Bir de Ramazan da erzak fişlerimizi aldık. Ama o arada alamadığımız ayakkabı fişi, sabun, havlu gibi hak alacaklarımızı sorduğumuzda baş temsilcinin verdiği cevap Onlar gitti, yapacak bir şey yok! oldu. - Peki, sizce bu sıkıntılar aşılamayacak sorunlar mı? Neden bu aşamaya gelindi? - Öncelikle şunu belirteyim ki, işyerinde refahı sağlayan oradaki önderdir. Ancak, Anadolu Isuzu da önder konumundaki baş temsilci önder değil öndert olmuştur. Çünkü bilgi ve birikimden yoksundur ve bir takım arkadaş ilişkileri ile göreve gelmiştir. Yaşamı boyunca bırakın sınıfsal mücadelenn içini kıyısından bile geçmemiştir. Eğer siz görevinizin temsil ettiğiniz sınıfın çıkarlarını savunmak olduğunu bilmezseniz, olaylara ve gelişmelere sınıfsal bir açıdan bakma becerisinden yoksun olursanız o zaman siz sermayenin bir piyonu olursunuz. Size biçilen rol işçi ve işveren arasında tampon olmak olur. Bugün gelinen noktada maalesef baş temsilcilik bu durumdadır. Sorunların giderilmesi yerine tampon görevi yapmaktadır. - Siz baş temsilcinizi sorumlu tutuyorsunuz ama sizin veya işyeri komitelerinin bu konuda çözümleri yok mu? Bunlar dile getirilmiyor mu? - Tabii ki bizim işyerimizde de çeşitli komiteler var. Ama kâğıt üzerinde. Genel merkezin ilgili yazılarına istinaden işyeri komite listeleri hazırlanmış ve bildirilmiş. Ama bunlar işyerinde nasıl tespit edilmiş, hangi kriterlere göre belirlenmiş bu konuda kimsenin bilgisi yok. Hatta çoğu arkadaşımızın böyle komitelerimizin olduğundan haberi bile yok. Ve bu komitelerin bugüne kadar herhangi bir toplantı yaptığını da hiç duymadım. Sadece bazen kısım temsilcileri dediğimiz arkadaşlarla bilgi vermek amaçlı toplantılar yapılırdı. Onun dışında komite toplantısı ne duyduk ne de gördük. Kişisel olarak bazı eleştiriler ve öneriler sunanlar olmuştur. Ancak bunlarda hep terslendi ve konuşmaları engellendi. Hatta durumu Genel Merkeze bildirmek isteyenler baş temsilci tarafından suçlandı, azarlandı da. 6 METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ

7 Güven Elektrik te işten çıkarmalar Mücadeleyle kazanılan haklar, mücadeleyle savunulur! İletişim adres ve telefonları... Mail adresi: İstanbul - Esenyurt İşçi Kültür Evi Fatih Mah. Bahçeyolu Cad. 936.Sok. No:13-Esenyurt Tel: (212) Birleşik Metal İş 2 No lu Şube de örgütlenen ve geçtiğimiz aylarda Toplu İş Sözleşmesi imzalanan Güven Elektrik te geçtiğimiz haftalarda işten atmalar yaşandı. Yaşanan kriz ve bölümün maliyeti arttırması gerekçe gösterilerek motor bölümünden 18 işçinin işine son verildi. İşten atma saldırısının TİS lerin hemen ardından gerçekleşmiş olması Güven Elektrik patronunun niyetini açıkça ortaya koymaktadır. Güven Elektrik patronu işten çıkartma saldırısıyla birlikte sendikal örgütlülüğü tasfiye etmeyi ve buna paralel olarak sendikayı etkisiz, iradesiz bir tabela örgütü haline dönüştürmeyi hedeflemektedir. Buradan da anlaşılacağı gibi asalak patronların sendikal örgütlenmeyi kırmak adına sıklıkla başvurdukları yöntemleri şimdi de Güven Elektrik patronu uygulamaktadır. Sendikal örgütlenmenin engellenemediği bir yerde yetki kabul edilerek TİS imzalanmakta ancak hemen ardından çeşitli gerekçelerle işten çıkartmalara gidilmekte, bölümler kapatılmakta, işler fasona devredilmekte ya da buna benzer yöntemler devreye sokulmaktadır. Böylece örgütlenmenin zayıflatılması ve tasfiye edilmesi zamana yayılarak gerçekleştirilmiş olmaktadır. Elbette bu taktiklerin başarıya ulaşıp ulaşmaması herşeyden önce patronların karşılarında nasıl bir sendikal anlayış bulduklarına göre değişmektedir. Kendilerince örgütlülüğü dağıtmak adına en ufak bir zemin yakaladıklarında hiç çekinmeden bu planları devreye sokmaktadırlar. Bir yerde patronlar için böylesi yollar daha makul olmaktadır. Zira yaşanan saldırılar karşısında işçilerin ikna edilmesi, tepkilerinin dindirilmesi artık patronların sorunu olmaktan çok sendika yöneticilerinin görevi haline gelmektedir. Nitekim son işten atılmalarla birlikte Güven Elektrik teki örgütlenme süreci de zihinlerde bu ihtimali daha çok kuvvetlendirmektedir. En azından Güven Elektrik patronunun BMİS yönetimi şahsında bu imkânı bulabildiği görülmektedir. Şimdi ise tüm bunlara ek olarak, fabrikada yeni işten çıkarmaların yaşanabileceği ve motor bölümünün kapanabileceği söylentileri dolaşmaktadır. Öte yandan sendika yönetiminin yaşanan çıkışlara dair yaptığı açıklamada; böyle bir saldırıyı daha öncesinden de bekledikleri, 40 kişilik bir liste varken verilen mücadele ile sayının 18 düşürüldüğü, bunlardan 3 nün ise kendi isteğiyle çıkanlardan oluştuğu belirtilmektedir. Böylece sendika yönetimi var olan durumu kaçınılmaz, hatta sayının 18 e düşürülmesini ise bir başarı olarak sunarak aslında yukarıda ifade etmiş olduğumuz görüşlerde ne derece haklı olduğumuzu ortaya koymaktadır. Çünkü tekrar etmek pahasına söylemek gerekir ki, bu saldırı sendikal örgütlülüğü zayıflatmayı ve tasfiyeyi hedefleyen bilinçli bir planın parçasıdır. Ve sendikal örgütlenmenin hemen ardından gelişen bu süreçte işçilere sendikalı olsanız da ipler benim elimde mesajını vermek isteyen patronun bu doğrultuda önemli bir kazanımı olacağı çok açıktır. En ufak bir direnişe bile konu edilmeyen böylesi saldırıların işçilerin zihninde yaratacağı ilk soruların başında sendikalı olduk da ne değişti ya da sendikalıyız ama iş güvencemiz nerede? geleceği çok açıktır. Bu soruların da sendikaya ve sendikal örgütlülüğe olan güveni oldukça zayıflatacağı da ortadadır. Tüm bunlar Birleşik Metal yöneticilerinin bilemeyeceği gerçekler değildir. Ama çözüm bu gerçeklere uygun bir sınıf sendikacılığının hayata geçirilmesinde yatmaktadır. Oysa ki bugün sınıf sendikacılığı nı uyguladıklarını iddia eden Birleşik Metal yöneticileri bile işçiler mücadele etmedikçe, direnmedikçe sendikacı olarak ben ne yapabilirim sözlerini çok rahatından telaffuz edebilmektedirler. Sınıf sendikacılığı vasfına ulaşabilmek genel olarak işçilerin harekete geçtiği ve mücadelelerini arttırdığı dönemlerde yöneticilik yapmaktan değil, tam da mücadelenin durgun olduğu ve süreçlerin sancılı geçtiği dönemlerde hareketin ihtiyacı olan önderlik misyonunu karşılayabilmekten geçmektedir. Bunun yolu ise tek işçiden de gelse direnelim talebine hayat vermekten, bu mücadeleyi diğer işçi bölüklerini de harekete geçirip birleştirmenin bir aracı olarak görmekten geçmektedir. Dahası, hiçbir işçiden bu talep gelmese bile onları bu yönde ikna etmeye çalışmaktan geçmektedir. Oysa sırf fabrikada sendikanın tabelasının korunması adına patronla gerilim yaşamaktan kaçınılması, 40 yerine 18 işçinin çıkarılması bir başarı olarak görülebilmektedir. Bunun adı ise sınıf sendikacılığı değil en kestirmesinden uzlaşmacı sendikacılıktır. Asalak patronların bu uzlaşmacılığı gördüğü her yerde daha azgın bir şekilde saldıracağı ortadadır. Nitekim Güven Elektrik te de patronun saldırılarının boyutunu sistemli bir şekilde arttırdığı görülmektedir. Bu saldırılara gerekli yanıt verilmediği sürece Güven Elektrik işçilerinin sendikalarına daha sıkı sarılmalarını sağlayacak olan sınıf bilinci de oluşturulamayacaktır. Bu tablo etkin bir devrimci müdahale ile aşılamadığı sürece Güven Elektrik kazanımı kaybedilme riskini sürekli muhafaza edecektir. Küçükçekmece İşçi Platformu İstanbul - Kartal İşçi Kültür Evi Derneği Karlıktepe Mah. Gürpınar Sok. No:26/1 Kartal Tel: (534) İstanbul - OSB-İMES İşçileri Derneği Yukarı Dudullu Mah. Kerem Sokak No:5/3 Ümraniye Tel: (216) İstanbul - Sefaköy İşçi Kültür Evi İnönü Mah. Tolga Cad. No:65 Küçükçekmece Tel: (212) İstanbul - Topkapı İşçi Derneği Davutpaşa Cad. TİM-1 İş Merkezi Kat:3/230 Topkapı Tel: (212) İstanbul - Tersane İşçileri Birliği Derneği Evliya Çelebi Mah. Yasemin Sok. No:31/3 İçmeler Tel: (216) Ankara - Mamak İşçi Kültür Evi Tıp Fakültesi Cad. No:255 / B Tuzluçayır Tel: (312) Ankara - Sincan İşçi Derneği Vatan Cad. Melek Sok. No:1/9 Sincan Tel: (506) İzmir - Çiğli İşçi Kültür Sanat Evi 8075 Sok. No:11/A Kapalı Durak (Narin Kahv. altı) Çiğli Tel: (232) Manisa İşçi Birliği Derneği Anafartalar Mah. Cumhuriyet Bulv. Adiliye Sokağı 4/1 Tel: (236) Adana Sanayi İşçileri Derneği Tel: (322) METAL İŞÇİLERİ BÜLTENİ 7

8 Kapitalizme öfke sokaklarda İstanbul dan IMF geçti. Emperyalist kapitalist sistemin ağababaları, sermaye hükümetlerinin ve hayatımızı zindana çeviren emperyalist tekellerin temsilcileri bir hafta boyunca İstanbul un göbeğinde kamp kurup krizlerinden nasıl kurtulacaklarını tartıştılar yılında işçi ve emekçileri bekleyen yeni felaketlerin haberlerini verip timsah gözyaşları döktüler, sorumluluk mesajları verdiler. Hatta aralarında Dışarıdaki protestolara kulak vermeliyiz! diyenler bile vardı. Bir an tüm yaşadığımız yoksulluk, açlık ve sefaletin bizzat bu beylerin uyguladıkları politikaların sonucu olduğunu unutsak tüm sözlerine aldanabilirdik. Ama onlar gözümüzün içine baka baka yalan söylediler. Timsah gözyaşları ile tüm dünyanın işçi ve emekçilerini kandırmaya kalktılar. Antiemperyalistler sokaklardaydı! Onların timsah gözyaşlarını döktükleri saatlerde İstanbul sokakları ise IMF ye, Dünya Bankası na ve emperyalist kapitalist sistemin kendisine duyulan öfke ile yankılanıyordu. Binlerce antiemperyalist yeni felaketlerin habercisi olan bu toplantıya izin vermeyeceklerini haykırarak, toplantının yapıldığı kongre vadisine yürüyüşe geçtiğinde antiemperyalistlerin karşısına bir kez daha karanlığın bekçileri, sermaye düzeninin kolluk güçleri dikildi. Bu beyler işçi ve emekçilerin hakkında yeni ölüm fermanlarını rahatça imzalayabilsinler diye antiemperyalistlerin üzerine gaz bombaları attılar, plastik mermiler sıktılar, tazyikli sular yağdırdılar saatlerce. Fabrikalarından çıkıp gelen işçiler, okullarından gelen öğrenciler, yoksul mahallelerden gelen emekçiler, dünyanın birçok ülkesinden gelen antiemperyalistler ile birlikte bir kez daha emperyalist-kapitalist sisteme olan öfkesini haykırdı, estirilen devlet terörüne rağmen kararlılıkla ve saatlerce direndi. Bu önemli direnişte emperyalist-kapitalist sistemin simgeleri de hedef tahtasındaydı. Mademki kongre vadisine ulaşıp bu toplantı engellenemiyordu o zaman mesajlarını da anladıkları dilden almalıydılar. Devletin azgın saldırısı ile direnişin yayıldığı tüm sokaklarda bankalar, emperyalizmin simgeleri olmuş mağazalar hedef tahtasındaydı. Düzen güçleri her ne kadar esnafa saldırdılar demagojilerine sarılsalar da öfkenin yöneldiği yerler sadece emperyalist-kapitalist sistemin simgeleriydi. Zaten onlar da bu mesajı çok iyi bir şekilde anladıkları için demagojilere sarılma ihtiyacı hissettiler. Metal işçileri de direnişte! Başından sonuna emperyalist-kapitalist sisteme öfkenin hakim olduğu bu direnişte bizler de sınıf bilinçli metal işçileri olarak alanlardaydık. Binlerce antiemperyalist ile birlikte haftalarca işçi ve emekçilere IMF ve Dünya Bankası nın getirdiği yıkımı anlatmak için çaba harcadık. Gerçekleştirilen hemen her eylemde olduğu gibi 6-7 Ekim günlerinde öfkenin doruğa çıktığı eylemlerde sınıf kinimiz ve öfkemiz ile Taksim Meydanı ndaki ve direnişin tutuşturduğu sokaklardaki yerimizi aldık. Krizin faturası olarak karşımıza çıkartılan işten çıkarmalara, ücret düşürmelere ve tüm hak gasplarına öfkemizi bizzat bu politikaların dünya şeflerine karşı haykırdık. Kapitalizme karşı direnişi büyütelim! Metal İşçileri Kurultayı Hazırlık Komitesi olarak bir kez daha tüm dünya işçileri adına gerçekleştirilen bu direnişi selamlıyor, tüm metal işçilerini, haydut takımıyla birlikte emperyalist-kapitalist sistemi tarihin çöplüğüne göndermek için adımlarımızı sıklaştırmaya çağırıyoruz. Kasım ayında gerçekleştireceğimiz kurultayımızla birliğimizi pekiştirmeye, yeni ve daha güçlü direnişleri örgütlemek için harekete geçmeye çağırıyoruz. Metal İşçileri Kurultayı Hazırlık Komitesi İşçi Bülteni Özel Sayı No: 493 * Fiyatı: 25 YKr * Ekim 2009 * Sahibi ve S. Yazı İşleri Md. : Ayten ÖZDOĞAN * E:KSEN Basım Yayın Ltd. Şti. * Mollaşeref Mah. Millet Cad. 50/10 Fatih/İstanbul * Tel/Fax: 0 (212) * * Baskı: Özdemir Mat. * Davutpaşa Cad. Güven Sanayi Sit. C Blok No: 242 Topkapı/İstanbul * 0 (212)