İŞÇİDEN İŞÇİYE İ şçil er in bi rli ğ i s e rm a y e y i y e n e c ek!

Transkript

1 İşçi Bülteni Özel Sayı No: 1109 Mart 2014 Ankara İşçi Bülteni İŞÇİDEN İŞÇİYE İ şçil er in bi rli ğ i s e rm a y e y i y e n e c ek! Sandık larından güçlüyüz! Greif işçilerinin yolundan ileri! Bir seçim döneminin daha içindeyiz. İşçi ve emekçilerin sömürüsü üzerine kurulmuş bu sistem ve bu sistemin partileri bir kez daha bizleri seçimlerle kandırmaya, bilinçlerimizi bulandırmaya çalışıyorlar. Oysa; gündelik hayatımız her geçen gün biraz daha kötüye giderken, çalışma koşullarımız ağırlaşıyor. Onyıllardır büyük mücadeleler sonucu kazandığımız sosyal haklarımız tırpanlanıyor, kıdem tazminatı hakkımız gaspedilmek için meclis gündeminde tutuluyor. Bölgesel asgari ücret hesaplarıyla zaten açlık sınırı altında olan ücretler daha da düşürülmeye çalışılıyor. Özel istihdam bürolarıyla esnek ve kuralsızca çalışmayı yaşamımızın bir parçası haline getirmek istiyorlar. Bizlere bu köleliği dayatanların kendi aralarında yürüttükleri kavgalarda ise kasalarına giren milyon dolarları hep birlikte izliyoruz. Peki, bunları kim yapmak istiyor? Beğenmezseniz sandıkta hesap sorarsınız! diyenler de, Gelin, hep birlikte sandıkta hesap soralım! diyenler de içinde yaşadığımız sömürü düzeninin devamında birleşmiş durumdalar. Bu yüzden, bizlere verebildikleri tek vaat, hangisinin daha fazla makarna paketi dağıtabileceğinden ibaret. Oysa, dünyadaki tüm zenginlikleri yaratan bizim emeğimiz. Eğer, biz emeğimizin karşılığını alırsak, ne makarna paketlerine ne de kendilerine ihtiyacımız olmadığını çok iyi biliyorlar. Bu yüzden de, içinde yaşadığımız sömürü koşullarına karşı tek bir söz söyleyemiyorlar. Seçimler vesilesiyle bizleri bir kez daha göstermelik demokrasileriyle kandırmaya çalışıyor, birbirlerinden hiçbir farkı olmayan partiler arasında seçim yapmamızı istiyorlar. Onyıllardır birçok deneyim üzerinden biliyoruz ki; biz işçi ve emekçilerin sorunları ne seçimler ne de bu düzenin partileriyle çözülür. Onların hepsi rantçı, soyguncudur. Hepsi de rüşvet ve yolsuzluk batağına saplanmıştır. Hepsi de bu sömürü ve soygun sisteminin devamını sağlamak için vardır. Seçimler üzerinden elde edecekleri başarı ile keselerini doldurma he-

2 sabı yapıyorlar. Bunu yaparken de bizleri kandırmaya, sorunlarımız etrafında birleşerek mücadele yolunu seçmemizi engellemeye çalışıyorlar. Bugüne kadar kim seçimle geldiyse bizlerin yaşamında hiçbir şey değişmediğini yaşayarak gördük. Asgari ücret hep sefalet sınırında. Sosyal haklarımız tırpanlanıyor. Çalışma ve yaşam koşullarımız hep ağırlaşıyor. Bütün bunlar ortadayken bizlerin yan yana gelmesinden korkuyorlar ve bizleri AKP li, CHP li, MHP li diye bölmeye çalışıyorlar. Yapay gündemlerle kafamızı karıştırarak, kendi sorunlarımızı görmemizi engellemeye çalışıyorlar. Celladımızdan cellat beğenmemizi istiyorlar. Oysa işçi ve emekçilerin gerçek çözümü yaşadığımız sömürü ve zulüm düzenine son vermekten geçmektedir. Bizim kurtuluşumuz boynumuzda asılı duran kölelik prangasını kırıp atmaktan geçmektedir. Bunu başarabilmek için ise her şeyden önce örgütlenmek gerekiyor. Yaşadığımız sefaletin gerçek nedenlerini kavrayarak güçlü bir örgütlenme yaratabildiğimizde neler başarabileceğimizi ise 10 Şubat tan beri fabrikalarını işgal ederek direnen Greif işçileri hepimize gösteriyorlar. Patronun insanca bir yaşam için talep edilen hakları vermemesi üzerine direnişe geçen Greif işçileri, sadece patronlara ve onları koruyup kollayan düzene karşı değil, sırtımızdan geçinen asalak sendika ağalarına karşı da nasıl mücadele etmemiz gerektiğini gösteriyorlar. Önümüze tek seçenek olarak sandığın getirildiği bugünlerde Greif işçilerinden öğrenmek özel bir önem taşıyor. Çünkü, onlar sayesinde bir kez daha hatırladık ki, birleşip kenetlendiğimiz zaman bize sömürü ve sefaleti reva görenlerin sandık larından çok daha güçlüyüz. Bu yüzden, bugün yapmamız gereken bizden sömürü ve zulüm düzeninin devamı için onay bekleyenlere onlardan ve düzenlerinden hiçbir beklentimiz olmadığını göstermektedir. Bugün yapmamız gereken, Greif işçilerinin açtıkları onurlu yoldan yürümek, İşgal, grev, direniş! bayrağını kuşanarak haklarımız ve geleceğimiz için örgütlü mücadeleyi yükseltmektir. Bugün yapmamız gereken, işçi ve emekçilere gerçek kurtuluşu gösteren Greif işçilerini yalnız bırakmamak, onlarla bu onurlu direnişlerinde dayanışmayı yükseltmek, Greif işçilerinin direniş ateşini bunduğumuz her alana taşımaktır. Zafer, direnen işçilerin olacaktır! Lafa değil gerçeğe bakarım Son on yılda birçok şey değişti. Duble yollar yapıldı, SSK'da artık kuyrukta beklemiyoruz, artık hızlı trenimiz var... Peki biz yoksullar, emekçiler için ne değişti? Ödediğimiz faturalardaki vergi sayısı arttı. Zorunlu olarak yol vergisi, okuma bedeli, TRT payı gibi bir çok vergi veriyoruz. Zaten duble yollarda bizim ödediğimiz vergilerle yapıldı. Hatta zorunlu deprem fonu için toplanan paralarla yapıldığını bakan açıkladı. Şimdi de yapılan yolları satıyorlar, kendi paramızla yaptırdığımız yolları bir de para ödeyerek kullanacağız. SSK'da artık kuyruk olmadığı kesin ama sırayı evde bekliyoruz, değişen sadece bu. Hastaneden randevu almak için telefon açtığımızda hastalığımıza ve hastaneye göre bir ay sonrasına muayene olmak için sıra veriyorlar. Bu arada randevu almak için açtığımız telefon paralı, doktorun yazdığı reçete paralı, ilaç alırken muayene parası kesiliyor, ilaç paralı, parasız hiçbir şey yok. Son on yılda trenlerimiz biraz hızlandı. Geçenlerde reklam yapmışlar: Ankara'da üniversitede okuyorum, hızlı trenle gidip geliyorum, ailemin yanındayım şeklinde. Çok düşündürücü. Gidiş-geliş öğrenci için 50 TL, Ankara'da 10 TL harcasa günlük 60 TL. Ayda 20 gün okul var, yani 1200 TL yapar. Peki, şimdi en önemli icraata gelelim. Asgari ücretle çalışan biri nasıl bu şekilde çocuğunu okula gönderecek? Okulda o kadar matematik öğrendik. Ama bu soruyu çözemedim. Sınavda sorulsa herkes sıfır puan alır herhalde. Ödediğimiz vergilerle yapılıyor her şey ve tekrar bize paralı oluyor. Böyle icraat olmaz olsun. Evet, dünyada son bir yılda çok şey değişti. Ama tek bir şey değişmedi. AÇLIK ve YOKSULLUK! Asgari ücret açlık sınırının altında. Bankalara kredi borçlarımızla yaşamaya çalışıyoruz. Bir bankanın diğer bankadan aldığımız kredi kartı ile ödüyoruz. LAFA DEĞİL GERÇEĞE BAKALIM! Bir gıda işçisi 2 - İşçiden İşçiye

3 Seçimler patronların bir oyunudur! Seçimler yaklaşıyor, siyaset konuşuluyor her yerde. İşyerlerimizde, o parti veya bu partiye oyların verileceği söyleniyor. Çalıştığım yerde de konuşuluyor. Biri AKP diyor, biri MHP, bir diğeri CHP veya diğer partiler. Sonra sorular üzerinden nabızlar yoklanıyor. Yeni başlayanlara sorular yöneltiliyor. Bende yeni başlayanlardan biri olarak soruların hedefinde kalıyorum. Ben seçimlerde sorunlarımızın değişeceğini düşünmüyorum. Siz istediğiniz partiye oy verebilirsiniz ama seçimler hiçbir sorunumuzu çözmüyor diye yanıtlıyorum soruları Çünkü bu düzen sürdüğü müddetçe yoğun çalışma koşulları altında ezilecek ve ucuza çalıştırılacağız. Taşeron/kölelik düzeni içinde emeğimizin karşılığını alamayacağız. Patron düzeni ve partileri biz işçi emekçileri aldatmaya yönelik 4-5 yılda bir ortaya koydukları sandıklarla bizlere yine masallar anlatacaklar. Yıllardır seçimler olur oy veririz. Değişen nedir hayatımızda? Zengin daha fazla zenginleşiyor, yoksul daha yoksullaşmıyor mu? Oy verdiğimiz parti veya adaylar hangi sorunumuza nihai çözüm bulmuştur? Örneğin bir gecede emeklilik yaşımızı 65 e çıkaranlar bizlere mezarda emekliliği reva görmektedirler. Oysa sözde bizim seçtiğimiz milletvekilleri kendilerine gelince 2 sene milletvekilliği yaptıktan sonra kıyak emeklilik yasasını çıkarmışlardır. Bu haksızlıklara karşı susmamız mahkûmiyeti kabul etmemiz demektir. Dünyada ve ülkemizde yaşanan gelişmeler ve işçi sınıfı eylemlerine baktığımızda, yaşadığımız sorunların aynı olduğunu ve çözüme giden yolun da birlikte hareket etmekten geçtiğini görmekteyiz. 10 Şubat ta, Greif işçilerinin başlattığı fabrika işgal eylemi biz işçilerin çözüm yolunun ne olması gerektiğini göstermiştir. Zulmün ve sömürünün olduğu yerde direnmek haktır diyen Greif işçileri bizi sınıf mücadelesini yükseltmeye çağırmaktadır. Bizle rin de yarınlara özgür ve sömürüsüz bir dünya bırakmak için sınıf mücadelesini yükseltmemiz gerekmektedir. Sorunlarımızın çözümü önümüze konulan sandıklarda değil, Greif işçilerinin açtığı yoldan, sınıf mücadelesini yükseltmekten geçmektedir. OSTİM den bir işçi Emeğimizi kirli çıkarlarınıza alet etmekten vazgeçin! Biz örgütlü olmadığımız, kararlı bir şekilde haklarımızı savunamadığımız için bizleri savunmakla görevli olan sözde sendikacılar da oturdukları koltukları kendi çıkarları için kullanmaya devam ediyorlar. Bunun son örneğini en son olarak yaklaşan seçimler nedeni ile belediyelerde yaşıyoruz. Şu günlerde AKP sinden CHP sine tüm patron partileri biz belediye işçilerini kendi seçim çalışmaları için zorla seferber etmeye çalışıyorlar. Benim çalıştığım Yenimahalle Belediyesi nde de durum farklı değil. Geçtiğimiz günlerde Ankara Genel İş 2 No lu Şube adına telefonlarımıza gönderilen mesajla bizden Belediye Başkanı nın yürüttüğü çalışmalara katılmamız istendi. Aslına bakarsanız bizden istedikleri cellâdımızın ipimizi çekmesine yardımcı olmamızdı. Oysa işyerlerimizde yaşadıklarımıza baktığımızda bizim, değil herhangi bir patron partisi için çalışma yürütmek, kendi sorunlarımız için bir araya gelip örgütlenmekten başka bir şansımız bulunmuyor. Bu mesajla da bir kere daha gördük ki, bunu yapabilmek için en basitinden iki aydır ikramiyelerimizi alamıyorken sesini çıkarmayan ama iş seçimlere gelince bizi kendi partilerine yedeklemeye çalışan sendikacılardan hesap sormaktan da başka bir şansımız bulunmuyor. Yenimahalle Belediyesi nden bir işçi İşçiden İşçiye - 3

4 Greif işçilerinden çağrı: "Dayanışmayı büyütelim!" Amerikan tekeli olan GREIF'ın Hadımköy fabrikasında başlattığımız işgalimiz ilk günkü kararlılığı ile devam ediyor. Başta taşeron kölelik uygulamaları olmak üzere insanlık dışı tüm uygulamalara karşı taşeron-kadrolu ayrımı yapmadan mücadeleye başladık. Bölüm ve fabrika komitelerine dayalı işleyişe sahibiz. Sözleşme taslağının hazırlanmasından işgal eylemimize kadar tüm kararları birlikte aldık, birlikte uyguladık. Toplu sözleşme sürecinin başladığı ilk günden itibaren Greif yöneticileri taleplerimizi görmezden geldi. Bağlı bulunduğumuz sendikamız dahi (taşeron arkadaşlarımızın kadroya alınması...) taleplerimizin "hayal ürünü" olduğunu söyledi. Bizler biliyorduk ki, işçi sınıfına vurulmuş prangaları parçalamak için atılan adımlar eğer ki sınıfın örgütlü birliğine dayanıyorsa parçalanır. Bir kere işçi sınıfı üretimden gelen gücünün farkına varsın. Bu silahını kullanacak örgütlülüğü sağlasın, gerisi zaman işidir. Bizler bu gerçekliği bildiğimiz için birliğimizi kurduk, fiili-meşru mücadele yolunu seçtik. Biliyorduk ki patronlar düzeninin yasaları bize bir maddesinde bir hak veriken diğer maddeleri ile bu hakkımızı kullanmamızı engelliyordu. Son birkaç yılda yaşanan grev vb. eylemlere dönüp baktığımızda bu gerçekliği çok daha rahat gördük. Yasal grev kararı alan emekçilerin grev alanından atılmasından tutalım da greve çıkılan fabrika ve işletmelerde üretimin devam ettirilmesine varan uygulamaları gördük. Aynı akıbeti, yaşamamak için patronlar düzeninin yasalarını bir kenara ittik. Zor olanı seçtik. Taşeron kölelik sistemine karşı mücadele patronlar düzeninin yasalarının sınırlarına sığmazdı. Bunun için düzenin yasalarını deldik. İşçi sınıfının haklı ve meşru mücadelesinin yasaları ile hareket ettik. Dostlarımızdan ve çeşitli ilerici kurumlardan destek aldık. Sesimize ses kattılar. Fakat sesimizi duymazdan gelenler, işgalimizin amaç ve hedeflerini çarpıtarak yansıtmayı tercih edenler oldu. Her şeye rağmen direnişimizin sesi her yerde yankılanıyor. Dayanışma büyüyor. Örgütlü birliğimiz ve taban irademizden aldığımız güçle kazanıma doğru ilerliyoruz. Kazanıma giden yolda daha hızlı ve güçlü yol kat etmemiz için emekten yana olan kurumlara, basına, sendikalara, kurum ve kişilere önemli görevler düşüyor. Artık Greif Direnişi'ni sadece Greif işçilerinin direnişi olarak görmekten vazgeçmenin zamanıdır. Greif işgali tüm emek dostlarının işgalidir. Zaferi de işçi sınıf ve emek dostlarının zaferi olacaktır. Duyarlı tüm kesimleri bu bilinçle sorumluluklarına sahip çıkmaya bir kere daha davet ediyoruz. Greif Direnişi ile sınıf dayanışmasını büyütmeye çağırıyoruz. Bu emekten yana olan bütün kurumların tarihsel görevi ve sorumluluğudur. facebook: Greif İşgal Grev Direniş İletişim: Engin Yılgın: Ferhat Alsaç: İşgalci Greif İşçileri 4 - İşçiden İşçiye

5 Bir Tekel direnişçisinden Greif işçilerine... Mücadele inandıkça, kararlı durdukça kazanılır! GREİF İşçilerine mesaj var!.. Merhaba. Bu mücadelenizin bizim gerçekleştirdiğimiz Tekel eyleminden daha ileri bir eylem biçimi olduğunu düşünüyorum. Çünkü güvencesiz çalışan insanların, birbirlerine ideolojiler içerisinde yabancılaşmış olan insanların, birbirine her ne pahasına olursa olsun kenetlenebildiğini gösterdiniz. Mücadele inançtır, kararlılıktır. Kararlılığınızı, inancınızı mücadele içerisinde diri tuttuğunuz sürece kaybeden siz olmayacaksınız. Öyle veya böyle hak ettiğimiz yaşamı, kendi kültürümüzde olan insanlık adına, insanca yaşam adına sonunda kazanacağız. Tebrik ediyorum sizleri böyle bir mücadeleyi böyle zor şartlar altında bile örgütleyebildiğiniz için. Bir ayı aşkındır kararlılıkla sürdürdüğünüz direnişinizle ve en son saldırı girişimine verdiğiniz yanıtla pes etmeme niyetinizi de gösterdiğinize inanıyorum. Ayrıca bir Tekel direnişçisi olarak sendikal bürokrasiye kanmamanızı da bir kez daha hatırlatmak istiyorum. Çünkü bir düşman da onlar aslında. Emek mücadelesinde Hukuk ne güne duruyor. Siz davanızı açın, hukuk hakkınızı verecektir gibi mücadeleyi tasfiye edici bir mantıkla insanları kandırmalarına da izin vermemenizi istiyorum. Biz o direnişimizi, mücadelemizi, her ne pahasına olursa olsun ileriye taşımayı bildik. Kamuoyunun gündeminde 78 gün boyunca bizim direnişimiz devam etti. Ama sendikal bürokrasinin çelmesine de takıldık. Sizlerin da o çelmeye takılmamasını gönülden temenni ediyorum. Mücadelenizde başarılar diliyorum. Bu mücadele inandıkça kararlı durdukça kazanılacak bir mücadeledir. Emek adına, sınıf adına kararlılığınız ve cesaretiniz için hepinizi kutluyorum. Böyle bir mücadele vermeniz, böyle kitlesel olarak birlikte hareket etmeniz bile onurlu işçilerin olduklarını göstermektedir. Bir Tekel direnişçisi Direne direne kazanacağız! Greif işçileri hakları için fabrikalarını işgal ederek hepimize örnek oldular. İçinde yaşadığımız sefalet koşullarına karşı nasıl mücadele edilmesi gerektiğini gösterdiler. Sadece patronlara karşı değil, sırtımızdan geçinen sendika ağalarına karşı da nasıl mücadele etmek gerektiğini Greif direnişi sayesinde öğreniyoruz. Benim işyerimde de hepimizin bildiği ihanetçi Türk Metal Sendikası var. Sözde işleri, bizlerin hak ve çıkarlarını savunmak, ama biz sesimizi çıkardığımızda bırakın yanımızda olmayı, onlar da karşımıza dikiliyorlar. Ben, tüm işçi kardeşlerimi haklarımızı gasp eden patronlara ve sırtımızdan geçinen sendika ağalarına karşı Greif işçileri gibi bir araya gelerek mücadele etmeye çağırıyorum. Direne direne kazanacağız diyorum. Hidromek ten bir işçi Hepimize yol gösteriyorlar! Greif işçilerinin haklı ve onurlu mücadelelerini selamlıyorum. Bu şekilde bir araya gelebilmeleri, omuz omuza bir mücadele yürütebilmeleri gerçekten çok güzel. Her yere, hepimize örnek oldular. Böyle direnişlerinin devamını getirebilirsek hepimiz için çok güzel olur. Umarım mücadelelerinde başarıya ulaşırlar. Bülbüloğlu dan bir işçi İşçiden İşçiye - 5

6 Termikel işçisi Greif işçilerinden öğrenmeli! Termikel de bir grup işçinin fabrikadaki olumsuz koşullara karşı başlattığı örgütlenme çalışması patronun kulağına gitmiş, Termikel patronu işçilerin bu girişimini kendi istediği sendikayı işyerine çağırarak engelleme yoluna gitmişti. Geçtiğimiz ay bu süreç tamamlandı ve Termikel işçileri patronun tercihi ile Çelik-İş Sendikası na üye oldular. Ancak Termikel işçisi artık sendikalı olsa da halen örgütlü değil. Çünkü örgütlü olmak, ortak çıkarlar için bir arada durabilmek, haklarını savunabilmek ve genişletebilmek için bu hakları gasp edenlere karşı ortak bir duruş sergileyebilmek demektir. Buna karşın, Termikel işçisi artık sendikalı olmanın da ötesinde içinde yaşadığı koşullara duyduğu tepki nedeni ile artık eskisinden çok daha bilinçli. Her şeyden önce ağır çalışma koşullarına ve sefalet ücretlerine karşı öfkesi her geçen gün daha da artan Termikel işçileri, patronun ve işbirlikçi sendikacıların oyunlarına kolay yem olacağa da benzemiyor. Her ne kadar patron istediği sendikayı işyerine getirmiş olsa, sendikacılar da bunu Zaten patronla aynı düşünüyoruz! diyerek itiraf etmiş olsalar da işçilerin tepkilerini de dikkate almak zorunda kalıyorlar. Bunun son örneğini geçtiğimiz günlerde yaşanan temsilcilik seçimleri ile gördük. Birçok işyerinde istediği kişileri temsilci olarak atayan Çelik İş bürokratları Termikel de temsilcilik için seçim sandığı koymak zorunda kaldılar. Ancak Termikel işçilerinin talep ettikleri hakları kazanabilmeleri için bu kadarı yeterli değil. Termikel işçileri, sadece seçtikleri temsilcilerin kendi haklarını savunacaklarını düşünmemeli, taleplerini kazanmanın tek koşulunun ortak çıkarları etrafında et ve tırnak gibi kaynaşmaktan geçtiğini bir an bile unutmamalı. Bunun için ise Termikel işçilerinin, her şeyden önce fabrikadaki öncü işçilerden oluşan bir komite kurmaya, bu komite aracılığı ile tüm Termikel işçilerini tek yumruk haline getirebilmeye ihtiyacı bulunuyor. Termikel, işçileri eğer bunu başarabilirlerse, hem talep ettikleri hakları elde edebilmek için, hem de bu mücadelede önlerine çıkabilecek engelleri aşabilmek için önemli bir imkân yaratmış olacaklar. İşçilerin mücadele tarihi bu açıdan sayısız örnek barındırsa da, Termikel işçileri için 10 Şubat tan beri fabrikalarını işgal ederek kararlı bir şekilde direnmeye devam eden Greif işçilerinin haklı ve onurlu mücadelesi önemli bir örnek oluşturuyor. Aylar boyunca ilmek ilmek ördükleri örgütlülükleri ile Greif işçileri, bugün hem büyük bir Amerikan tekeli olan Greif sermayedarına, hem de mücadeleyi baltalamak için türlü taklalar atan sendika bürokratlarına kök söktürüyorlar. Termikel işçileri, eğer talep ettikleri haklara sahip olmak istiyorlarsa, Greif işçilerinin örgütlenme ve direniş sürecinden öğrenmeliler. Greif işçilerinin yaktıklarını direniş ateşini kendi fabrikalarına taşıyabildikleri oranda, Termikel işçileri sadece kendi talep ettikleri haklarını kazanmakla kalmayacaklar, Sincan Organize de işçiler için kader haline getirilen sömürü ve kölelik düzenine karşı da okkalı bir cevap vermiş olacaklar. 6 - İşçiden İşçiye

7 15 yaşında bir fidan BERKİN ELVAN Berkin Elvan, 16 Haziran günü bir polisin silahından çıkan gaz fişeği ile vurulduğunda 14, ölümsüzlüğe uğurladığımızda ise 15 yaşındaydı. O, gencecik bir çocuk olarak üzerimizdeki tüm baskıya karşın, ölüme direndiği 269 gün boyunca hepimizin umudu oldu. Şimdi, yaşadığımız zulmün tacirleri Berkin üzerinden bir propaganda yarışındalar. Kimi, güya Berkin e sahip çıkıyor, kimi ise 14 yaşında bir çocuğun çatışmanın ortasında sokakta ne işi var diye soruyor, gencecik bir bedenin ölümü üzerinden hakaretler yağdırıyorlar. Burada sormak gerekiyor; Berkin gerçekten ekmek almaya gitmemiş olsaydı, hatta bir eylemci olsaydı ne değişecekti? Hangi gerçek, 14 yaşında bir çocuğun, veya herhangi bir insanın sokak ortasında sinek avlar gibi gaz fişeği ile katledilmesini makul ve anlaşılabilir kılabilir. Hangi gerçek, her gün televizyonlarda yenilerini izlediğimiz orantısız polis şiddetini haklı ve meşru gösterebilir. Oraya ekmek almaya git diye biz mi dedik! diyen Melih Gökçek gibilerinin insanlık ile uzaktan yakından en küçük bir alakası olabilir mi? Aslında hepimiz Berkin in katilini biliyoruz. Keza, bizlerin bilmesine de gerek yok, tüm pervasızlığı ile polise saldırı emrini verenin kendisi olduğunu televizyonlarda bağıra bağıra söyleyen bu ülkenin başbakanı idi. Haziran da Ethem in polis kurşunu ile katledildiği yere polise teşekkür pankartı astıran ise bu şehrin belediye başkanı. Ama katiller sadece bu ikisi değil elbette. Ya da bu ülkede gencecik bedenlerin ölmesi için sadece baskı ve zulme karşı sesini yükseltmesi, ya da eylemlerin ortasında ekmek almaya gitmesi de gerekmiyor. Bu düzende 1,5 yaşında bir çocuk için köyünde hasta olmak da ölmek anlamına geliyor örneğin. Patronların geçtikleri yolları duble yolar ile örenler köy yolları karla kapandığında bu yolları açmadıkları için babasının sırtındaki çuvalda cansız bir şekilde köyüne dönen Muharrem, ne bir eyleme katılmış ne de eylem ortasında ekmek almaya gitmişti mesela. Muharrem için havalanmayan ambulans helikopter ise sağlık bakanının seçim ziyaretleri için havalanıyordu. Yani Berkin i katleden aynı Muharrem de olduğu gibi bu sömürü ve zulüm düzeninin kendisi idi. Emri verenlerin suçları yüz kat, bin kat daha ağır olsa da katillerden hesap sormak için sömürü ve zulüm düzeninin kendisinden hesap sormamız gerekiyor. Katillerden hesap sormak için örgütlü mücadeleyi yükseltmemiz gerekiyor. İşçiden İşçiye - 7

8 Tıp Fakültesi Cad. 586 sok. 2/A Tel: İLETİŞİM Mamak İşçi Kültür Evi Sincan İşçi Birliği Melek Sok. No: 2/12 SİNCAN Tel: İşçi Bülteni Özel Sayı:1109 * Fiyatı: 25 Kr * Mart 2014 * Sahibi ve S. Yazı İşleri Md.: Tayfun Altıntaş * Yayın Türü: Yerel süreli, siyasi, ayda bir, Türkçe * EKSEN Basım Yayın Ltd. Şti. * Mollaşeref Mah. Simsar Sk. 5/3 Fatih/İstanbul * Tel/Fax: 0 (212) * Baskı: Özdemir Mat Davutpaşa Cad Güven Sanayi sit C Blok No: 242 Topkapı İstanbul *