8. KIYI MÜHEND SL SEMPOZYUMU

Transkript

1 Yalçın Yüksel, Kadir Orhan, Z. Tuğçe Yüksel ve Esin Çevik Yıldız Teknik Üniversitesi İnşaat Mühendisliği Bölümü İstanbul ; Telefon; Özet Bu çalışmada, ağırlık tipi yanaşma yapılarına etkiyen kuvvetleri hesaplamak, bu yapılara etkiyen dinamik kuvvetler arasındaki faz ilişkilerini analiz etmek ve bütün bunları göz önüne alarak bu yapıların yaptığı yatay yer değiştirmeleri hesap edebilmek amacıyla bir basitleştirilmiş dinamik analiz yöntemi önerilmiştir. Yöntem, Newmark ın kayan blok analizi yöntemini temel almaktadır. Eşdeğer deprem ivmesi katsayısının zamansal değişimine bağlı olarak değişkenlik gösteren etkin kuvvetler üzerinden hesaplanan yenilme ivmeleri yardımıyla duvarların yaptığı yatay yer değiştirmeler hesaplanmıştır. Hazırlanan algoritmanın kolay uygulanabilir olması amacıyla hesaplamalarda kullanılan bilgisayar programları MATLAB da yazılmıştır. Analizler iki farklı keson model ve bir adet L tipi model için yapılmıştır. Birinci tip keson modelde, geri dolgu malzemesi olarak iki farklı malzeme göz önüne alınmıştır (d 50=2.2 and 0.9 cm), ikinci tip keson modelde ise tek bir malzeme (d 50=0.9 cm) dikkate alınarak analizler yapılmıştır. L tipi model için yapılan analizlerde de, hesaplamalarda tek malzeme (d 50=0.9 cm) göz önüne alınmıştır. Sayısal modellerden elde edilen değerler, 1g sarsma tankı testleri ile kıyaslanarak önerilen modelin doğruluğu kontrol edilmiştir ve karşılaştırma sonucunda modelin gerçeğe yakın sonuçlar verdiği görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Ağırlık tipi yanaşma yapıları, keson, sismik performans, kayan blok yöntemi SIMPLIFIED DYNAMIC ANALYSIS for SEISMIC PERFORMANCE of GRAVITY TYPE QUAY WALLS Abstract In this study, a simplified dynamic analysis method is proposed to evaluate the magnitude and the phase variation of the dynamic thrust acting on the the gravity type quay walls and to predict the seismic sliding displacement of gravity type quay walls by considering the variation of wall thrust. The method uses the Newmark sliding block concept and the variable yield acceleration, which varies according to the wall thrust, to calculate the quay wall displacement. In order to make this algorithm almost immediately applicable, the computer program was written in MATLAB. Analyses were made for two different caisson models and a cantilever wall model. For the first caisson model, two different backfill materials (d 50=2.2 and 0.9 cm) and for the second caisson model, only one backfill material (d 50=0.9 cm) were considered. Also, only one backfill material (d 50=0.9 cm) was considered for cantilever wall model. Obtained results were compared with the measurements of 1g shaking table tests to verify the applicability of proposed method and comparison verified that the proposed method properly predicts the wall displacements. 599

2 Key words: Gravity type quay wall, caisson, seismic performance, sliding block method Giriş Limanlar ulaşım sistemlerinde düğüm noktalarını oluşturmaktadır. Hizmet ettikleri hinterlandların kapılarıdırlar. Dünya ticaretinin %80 i denizlerden yapıldığı ve ticaretin küreselleştiği düşünülürse, limanların doğru planlanmaları, yapılarının öngörülen kullanım amacına, sahip olduğu öneme ve deprem performansına cevap verecek biçimde tasarlanmaları gerekir. Liman yapıları çevresel yükler olan rüzgar, dalga, akıntı ve deprem yüklerine göre tasarlanırlar. Yapılar bu yükler altında güvenle hizmet vermelidirler. Bu yükler altında yapıların tanımlanan limitlerin üzerinde hasar görmeleri durumunda liman hizmeti duracaktır. Bu durumda limanın büyüklüğüne bağlı olarak bölgesel, ulusal ve küresel ölçekte ticari faaliyetler aksayacaktır. Son yıllarda büyük limanların bulunduğu bölgelerde meydana gelen depremler, konunun önemini artırmıştır. Ancak yüksek yatırım maliyetlerini gerektiren limanlar da ekonomik tasarımları gerektirmektedir. Bu tip tasarımlar da ileri düzeyde analizlere ihtiyaç duymaktadır. Bu analizler, deprem etkileri altında temel ilke olarak performansa göre tasarımı esas alır. Bu tasarım yaklaşımında, belirli düzeylerdeki deprem yer hareketleri altında taşıyıcı sistem elemanlarında oluşabilecek hasar sayısal olarak tahmin edilir ve bu hasarın her bir elemanda kabul edilebilir hasar limitlerinin altında kalıp kalmadığı kontrol edilir. Kabul edilebilir hasar limitleri, çeşitli deprem düzeylerinde yapı için öngörülen performans hedefleri ile uyumlu olacak şekilde tanımlanır. Eleman düzeyinde hesaplanması öngörülen deprem hasarı, şiddetli depremlerde genel olarak doğrusal elastik sınırlar ötesinde nonlineer deformasyonlara karşı meydana geldiğinden performansa göre tasarım yaklaşımı, doğrusal olmayan (nonlineer) analiz yöntemleri ve şekil değiştirmeye (deformasyona) göre tasarım kavramı ile doğrudan ilişkilidir. Esaslarda, hasarın sınırlı olmasının öngörüldüğü performans hedefleri için, geleneksel dayanıma göre tasarım ilkesi çerçevesinde doğrusal (lineer) analiz yöntemlerinin kullanılmasına da izin verilmektedir. Bu çalışmada özellikle keson ve L tipi rıhtıma sahip bir limanda basitleştirilmiş dinamik analize dayalı araştırma sunulacaktır. Basitleştirilmiş Dinamik Analiz ve Kayan Blok Yöntemi 1995 yılında gerçekleşen Hyogoken-Nanbu depremi, ağırlık tipi rıhtım duvarlarına ciddi zararlar verdikten sonra bir çok araştırmacı model çalışmaları ve teorik analiz metodları ile hasar sebeplerini incelemişlerdir. Çalışmalar sonucunda geri dolgu içerisinde düşük boşluk suyu basıncının olması durumunda geri dolgudan kaynaklanan dinamik toprak itkisinin çalkantı bileşeni ile duvara etkiyen atalet kuvvetlerinin zıt yönlü oldukları; ancak geri dolgu sıvılaştıktan sonra bu iki kuvvetin aynı yönde etki etki ettikleri gözlemlenmiştir. Ayrıca, hidrodinamik kuvvetleri hesaplamakta kullanılan Westergaard yönteminin, sıvılaşma sonrası viskoz bir akışkan gibi davranan geri 600

3 dolgudan kaynaklanan dinamik toprak itkisinin çalkantı bileşenini hesaplamakta kullanılabileceği görülmüştür. Bunların yanında, hiçbir hipotez dinamik toprak itkisinin büyüklüğünün sürekli değişimini açıklayamamış ya da duvara etkiyen atalet kuvveti ile arasındaki faz ilişkisini tam olarak çözümleyememiştir. Ağırlık tipi bir rıhtım duvarına etkiyen kuvvetler aşağıdaki şekilde sıralanabilirler: Atalet kuvveti Statik toprak basıncı Hidrostatik basınç Geri dolgu kaynaklı dinamik zemin basıncının düzenli bileşeni ve çalkantı bileşeni Hidrodinamik kuvvetin düzenli bileşeni ve çalkantı bileşeni Newmark kayan blok yöntemini temel alan birçok basitleştirilmiş dinamik analiz yöntemi, günümüzde ön tasarımlarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu yöntemler; duvar ağırlığı, zeminin içsel sürtünme açısı ya da duvar tabanı ile zemin arasındaki sürtünme katsayısı gibi elde edilmesi kolay parametreler yardımı ile duvarlarda meydana gelen yer değiştirmeleri gerçeğe gayet yakın bir şekilde hesaplayabildikleri için tercih edilmektedirler; ama bu yöntemler, özellikle suya doygun zeminlerde deprem esnasında çok büyük olasılıkla ortaya çıkacak olan boşluk suyu basıncını göz önüne almadan bir yenilme ivmesi hesaplamaktadırlar. Bu sebeple büyük boşluk suyu basınçlarının olması durumunda kullanıılmaları uygun değildir. Kayan blok yönteminde aşağıdaki kabüller yapılmaktadır; Kayan blok modelinde rıhtım duvarının mutlaka yer değiştirme yapacağı kabul edilir. Yer değiştirmeler yalnızca denize doğru meydana gelir. Newmark kayan blok yönteminde, yenilme ivmesi bir bloğun ivmesi gibi tanımlanmaktadır. Kayma güvenlik faktörü 1.0 a ulaştıktan sonra blokta yer değiştirmenin başlayacağı kabul edilmektedir ve yenilme ivmesinin üzerinde değerlere sahip yer ivmesi değerleri iki kere integre edilerek bloğun yaptığı yer değiştirmeler elde edilmektedir (Şekil 1). 601

4 Şekil 1 Deprem durumunda meydana gelen yatay yer değiştirmenin hesaplanması (Yuksel ve Çevik, 2010) Duvarın harekete geçeceği yenilme ivmesi yardımıyla duvarın hızı ve daha sonra yer değiştirme miktarı yenilme ivmesini aşan ivme değerleri ile yenilme ivmesi değerleri arasındaki farkın iki defa integrallerinin alınması ile hesaplanırlar. Newmark kayan blok yöntemi ile keson ve L tipi rıhtım duvarlarının yer değiştirme miktarının hesaplanması amacıyla Şekil 2 de verilen akış diyagramı kurulmuştur. Tanımlanan bu akış diyagramı yardımıyla MATLAB kullanılarak bir bilgisayar programı hazırlanmıştır. Şekil 3 ve 4 de sırasıyla keson ve L tipi rıhtım duvarına etkili kuvvetlerin kuvvet dengesi gösterilmiştir. Deneysel Çalışma Yıldız Teknik Üniversitesi Hidrolik ve Kıyı-Liman Mühendisliği Laboratuvarı nda Şekil 5, 6 ve 7 de görülen sıra ile keson ve L tipi rıhtım duvarı modelleri için sarsma tankında yapılan deney sonuçları aşağıdaki gibi özetlenmiştir. Bu deney sonuçları, kurulan sayısal modelin kalibrasyonunda kullanılmıştır. Ancak, modelin kurulmasından önce deney sonuçları analiz edilmiştir. Şekil 5 te görülen birinci tip keson modelin yüksekliği 25 cm, genişliği 30 cm dir. Bu keson modelin geri dolgusunda kullanılan ince ve kaba olmak üzere iki farklı kırma taş malzeme, d 50=0.9cm ve d 50=2.2cm granülometrik özelliklerine sahiptir. Bu modelin sismik davranışını belirlemek amacıyla Şekil 5 te görüldüğü gibi deplasman, basınç ve ivme ölçerler yerleştirilmiştir. Deneyler sırasında 35 saniye boyunca kayıt alınmıştır. 602

5 b,h k h = a/g Stabilite Kuvvetleri KatsayılarK ais, K ait, K aid İtme Kuvvetleri Kuvvet Dengesi Hayır F sk 1 Evet a y Dx = (a- a y ) ΣDx Şekil 2 Newmark kayan blok analizi akış şeması Şekil 3 Keson tipi rıhtım duvarı 603

6 Şekil 4 L tipi rıhtım duvarı Şekil 5 Birinci tip keson model, (Ulaşan, 2013) Şekil 6 da görülen ikinci tip keson modelin yüksekliği 40 cm, genişliği 30 cm dir. Bu keson modelin geri dolgusunda kullanılan ince kırma taş malzeme d 50=0.9cm granülometrik özelliğine sahiptir. Bu modelin sismik davranışını belirlemek amacıyla Şekil 6 da görüldüğü gibi deplasman, basınç ve ivme ölçerler yerleştirilmiştir. Deneyler sırasında 35 saniye boyunca kayıt alınmıştır. 604

7 Şekil 6 İkinci tip keson model, (Ulaşan, 2013) Şekil 7 de L tipi modelin boyutları görülmektedir. Bu modelin geri dolgusunda kullanılan ince kırma taş malzeme d 50=0.9 cm granülometrik özelliğine sahiptir. Bu modelin sismik davranışını belirlemek amacıyla şekil 7.4 te görüldüğü gibi deplasman, basınç ve ivme ölçerler yerleştirilmiştir. Deneyler sırasında 35 saniye boyunca kayıt alınmıştır. Şekil 7 L tip model Şekil 8 ve Şekil 9 da birinci tip kesonun iki farklı geri dolgu malzemesi için göreceli yatay yer değiştirmelerinin taban ivmesine bağlı olarak değişimleri gösterilmiştir. Her iki şekilden de göreceli yatay yer değiştirmelerin taban ivmesine bağlı olarak artış gösterdikleri anlaşılmaktadır. Şekil 10 da ise birinci tip kesonun geri dolguda iri malzeme olması durumundaki göreceli düşey yer değiştirme miktarlarının taban ivmesi ile değişimi verilmiştir. Her ne kadar göreceli düşey yer değiştirme miktarlarında taban ivmesine bağlı olarak artış meydana geldiği görülse de, düşey yer değiştirme miktarları 605

8 oldukça küçüktür; çünkü deneylerde kayma mukavemeti yüksek zemin durumu dikkate alınmıştır. Şekil 11 ve 12 de ikinci tip keson modelin deneylerden elde edilen göreceli yatay ve düşey yer değiştirme miktarlarının taban ivmesi ile değişimleri çizilerek gösterilmiştir. Şekil 8 Birinci tip keson d 50=2.2 cm iri malzeme için göreceli yatay yer değiştirme Şekil 9 Birinci tip keson d 50=0.9 cm ince malzeme için göreceli yatay yer değiştirme Şekil 10 Birinci tip keson d 50=2.2 cm iri malzeme için göreceli düşey yer değiştirme 606

9 Şekil 11 İkinci tip kesonda, d 50=0.9 cm ince malzeme için göreceli yatay yer değiştirme Şekil 12 İkinci tip kesonda d 50=0.9 cm için ince malzeme için göreceli düşey yer değiştirme Şekil 13 ve 14 te L tipi modelin t=20. saniyedeki göreceli yatay ve düşey yer değiştirmelerinin taban ivmesi ile değişimleri çizilerek verilmiştir. Bu şekillerden de görüldüğü gibi, L tipi duvarda da yer değiştirmeler taban ivmesinin artması ile artmaktadır. Şekil 13 L tipi modelde d 50=0.9 cm ince malzeme için göreceli yatay yer değiştirme 607

10 Şekil 14 L tipi modelde d 50=0.9 cm ince malzeme için göreceli düşey yer değiştirme Kohama ve diğ. (1998), keson rıhtım duvarları için yapmış oldukları çalışmalarda atalet kuvveti ile geri dolgu zemininin dinamik basıncı çalkantı bileşeninin arasındaki ilişkiyi incelemişlerdir. Araştırmacılar atalet kuvveti ile geri dolgu zemin dinamik basıncının çalkantı bileşeni arasında 180 lik faz farkının meydana geldiğini belirlemişlerdir. Aynı analiz bu çalışmada da yapılmıştır ve Şekil 15 de görüldüğü gibi keson rıhtım modelinin atalet kuvveti ile geri dolgun zemin dinamik basıncının çalkantı bileşeni arasında Kohama ve diğ. (1998) nin belirlediği gibi 180 lik faz farkı meydana geldiği görülmüştür. Bu çalışmada geri dolguda permeabilitesi yüksek, granüler malzeme kullanılması nedeniyle geri dolgudaki boşluk suyunun hidrodinamik basıncı Westergaard ifadesi ile hesaplanabilmektedir (Kim ve diğ., 2004). Bu durumda Kohama ve diğ. (1998) nin belirttiği gibi boşluk suyu basıncının gelişmediği durumda keson tipi modele etkiyen zemin basıncı kuvveti, atalet kuvveti ve hidrodinamik basınç kuvvetleri vektörel olarak toplanabilmektedir. Aynı zamanda duvarın atalet kuvveti ile geri dolgudaki dinamik itki kuvvetinde meydana gelen 180 lik faz farkından dolayı birbirlerini azaltmaktadır. Bu nedenle kayan blok yöntemi temel alınarak kurulan matematik modelde, kuvvet dengesi aşağıdaki gibi yazılarak yenilme ivmesi belirlenmiştir. F F F F F F m a I R FWD BWD ST DY y L tipi rıhtım modeli için de atalet kuvveti ile geri dolgu zemin dinamik basıncına ait çalkantı bileşeninin zamansal değişimleri analiz edilmiştir. Bu değişim Şekil 16 da görülmüştür. Şekilde görüldüğü gibi, keson tipi rıhtım modelinde gözlenenin aksine, L tipi rıhtım modelinde kuvvetlerin aynı fazda meydana geldikleri gözlemlenmiştir. Bunun nedeninin L tipi duvarın temel döşemesi üzerinde oturan geri dolgunun duvarla birlikte hareket etmesi olduğu düşünülmektedir. Bu nedenle kayan blok yöntemi temel alınarak kurulan matematik modelde, kuvvet dengesi aşağıdaki gibi yazılarak yenilme ivmesi belirlenmiştir. 608

11 F F F F F F m a I R FWD BWD ST DY y Boşluk suyunun gelişmemesi halinde, geri dolgu ile yapı etkileşimi sırasıyla L tipi ve keson rıhtım duvarları için Şekil 17 de şematik olarak gösterilmiştir. Şekil 15 İkinci tip keson modelde zemin basıncı ile atalet kuvveti arasındaki faz farkı (d=0.9cm, f=5hz) Şekil 16 L tipi modelde zemin basıncı ile atalet kuvveti arasındaki faz farkı (d=0.9cm, f=5hz) Şekil 17 Keson ve L tipi rıhtım duvarlarının geri dolgu ile etkileşiminin şematik gösterimleri 609

12 Kayan blok model sonuçlarının değerlendirilmesi Kurulan kayan blok modelleri, deney koşullarında çalıştırılarak doğrulukları analiz edilmiştir. Şekil 18, 19 ve 20 de iki farklı keson tipi için deney ve kayan blok modellerinden t=20. saniyede elde edilen yatay deplasman değerleri karşılaştırmalı olarak çizilerek gösterilmiştir. Elde edilen sonuçların birbirleriyle uyumlu oldukları görülmüştür. Şekil 21 de ise L tipi rıhtım duvarı için yatay deplasmanların model ve deney sonuçları birlikte çizilmiş ve yine sonuçların oldukça uyumlu oldukları görülmüştür. Sağlam zemin ve geri dolguda granüler malzeme kullanılması durumunda performansa dayalı tasarımda bir yarı dinamik yöntem olarak tavsiye edilebilen kayan blok yönteminin, geri dolgunun iyi analiz edilmesi koşulu ile (boşluk suyu basıncının değişiminin değerlendirilmesi koşuluyla) bu tip (ağırlık tipi) rıhtım duvarlarının sismik performanslarını oldukça iyi belirleyebildiği anlaşılmıştır. Şekil 18 Deney ve modelden 20. saniyede elde edilen göreceli yatay yer değiştirmelerin karşılaştırılması (Birinci tip keson, d=2.2 cm) Şekil 19 Deney ve modelden 20. saniyede elde edilen göreceli yatay yer değiştirmelerin karşılaştırılması (Birinci tip keson, d=0.9 cm) 610

13 Şekil 20 Deney ve modelden 20. saniyede elde edilen göreceli yatay yer değiştirmelerin karşılaştırılması (İkinci tip keson, d=0.9 cm) Şekil 21 Deney ve modelden 20. saniyede elde edilen göreceli yatay yer değiştirmelerin karşılaştırılması (L, d=0.9 cm) Sonuçlar Bu çalışma kapsamında, ağırlık tipi yanaşma yapılarının kayan blok yöntemi ile analizleri yapılarak, sismik davranış parametreleri belirlenmiştir. Çalışmada sırasıyla H/B=2/3 ve H/B=4/3 olmak üzere iki farklı keson model ve bir adet L tipi model incelenmiştir. Yüksekliğinin genişliğine oranı H/B=2/3 olan keson modelin davranışı incelenirken granülometrik özellikleri d 50=2.2cm ve d 50=0.9cm olmak üzere iki farklı geri dolgu malzemesi göz önüne alınmıştır. Yüksekliğinin genişliğine oranı H/B=4/3 olan keson modelin davranışı incelenirken ise granülometrik özelliği d 50=0.9cm olan geri dolgu malzemesi kullanılmıştır, aynı durum L tipi model için de geçerlidir. Bütün modellerde sağlam zemin durumu dikkate alınmıştır. Yıldız Teknik Üniversitesi Hidrolik ve Kıyı-Liman Mühendisliği Laboratuvarı nda yapılan deneylerden elde edilen ivme tarihçeleri kullanılarak duvarlara etkiyen atalet kuvvetleri hesaplanabilmiştir. Duvarlara etkiyen zemin basınçları ve bunlara bağlı kuvvetler hesaplanırken Mononobe-Okabe yöntemi kullanılmıştır. Hidrodinamik basınç ve buna bağlı basınç kuvvetlerinin hesaplanmasında ise Westergaard ifadesi kullanılmıştır. Kayan blok yönteminin temel alındığı algoritma hazırlandıktan sonra, MATLAB programında yazılan bilgisayar 611

14 programları yardımı ile modellerin yaptığı yatay yer değiştirmeler hesaplanmıştır. Yine deneylerden elde edilen sonuçlar kullanılarak, modeller kalibre edilmiştir. Yapılan çalışmalar sonucunda aşağıdaki sonuçlar elde edilmiştir: Sağlam zemin koşulları dikkate alındığında, ağırlık tipi yanaşma yapılarının kaymaya karşı dayanımlarının devrilmeye karşı dayanımlarından daha düşük olduğu belirlenmiştir. Bu çalışmda, bir şekil değiştirmeye göre tasarım yöntemi olan kayan blok yöntemi kullanılmıştır. Bir basitleştirilmiş dinamik analiz yöntemi olan kayan blok yöntemi ile yalnızca zeminin sağlam olduğu koşullarda yapının yaptığı yatay yer değiştirme belirlenebilmektedir. Ancak kayan blok yöntemi, diğer yöntemlere kıyasla daha az veri gerektirmektedir ve yine de gerçeğe yakın sonuçlar elde edilebilmektedir. Yöntem, basit olduğu için uygulanabilirlik açısından da avantaja sahiptir. İleri düzeyde performans analizlerinin yapılması istendiğinde, gerek zemin, gerekse geri dolgudaki zemin davranışlarını daha iyi analiz eden matematiksel modellerin sayısal yöntemlerle çözümünü içeren dinamik modellerin geliştirilerek kullanılmaları daha doğru olacaktır. Çalışmalar sırasında, keson tipi modeller ve L tipi modelin kütlesi ile geri dolgunun neden olduğu dinamik itki kuvveti etkileşimlerinin farklı olduğu anlaşılmıştır. Keson tipi modele etkiyen atalet kuvveti ve duvara etkiyen zemin dinamik basınç kuvvetinin aralarında 180 lik bir faz farkı olduğu görülürken, L tipi modelde bu kuvvetlerin aynı fazda oldukları görülmüştür. Geri dolgu kullanılan malzemeler, granülometrik özelliklerinden de anlaşılacağı üzere kaba malzemelerdir ve permeabiliteleri yüksektir. Bu sebeple, geri dolgudaki hidrodinamik basınç kuvveti de Westergaard ifadesi ile hesaplanarak duvara etkiyen kuvvetlerin vektörel toplamına eklenebilmektedir. Kayan blok yöntemi ile yapılan çözümlerde, yapının tabanındaki ivmenin zamansal değişimi dikkate alınmaktadır; fakat bu ivme değerleri yapının kretine doğru artış göstermektedir. Ayrıca kayan blok yöntemi ile çözüm yapılırken, yapının sismik davranışındaki eğilme, oturma gibi karakteristikler dikkate alınamamaktadır. Bu sebeple, kayan blok yöntemi ile yapılan hesaplamalar ancak gerçeğe yakın olabilmektedirler. TEŞEKKÜR Bu çalışma 113M426 nolu proje ile TÜBİTAK tarafından desteklenmiştir. Kaynaklar Khoma, E., Miura, K., Yoshida, N., Ohtsuka, N., Kurita, S., (1998), Instability of Ground Type Quay Wall Induced by Liquefaction of Backfill During Earthquake, Sils and Foundations, Vl. 38, No: 4, pp Kim, S.R., Kwon, O.S. ve Kim, M.M., (2004). Evaluation of Force Components Acting on Gravity Type Quay Walls During Earthquakes, Soil Dynamics and Earthquake Engineering 24,

15 Kramer, S.L., (1996). Geotechnical Earthquake Engineering, Second Edition, Prentice Hall, USA. PIANC, (2001). Seismic Design Guidelines for Port Structures, International Navigation Association, A.A. Balkema Publishers, Tokyo. Uluşan, A., (2013). Keson Yanaşma Yapılarının Sismik Davranışı, Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Danışman; Prof. Dr. Yalçın Yüksel İstanbul. Yüksel, Y. ve Çevik, E., (2010). Liman Mühendisliği, İkinci Baskı, Beta Yayıncılık, İstanbul. Yüksel, Y., Ergin A., Yalçıner, A.C., Berilgen, M., Cihan, K., Karakuş, H., (2011). Blok Tipi Kıyı Yapılarının Basitleştirilmiş Dinamik Analiz Yöntemi ile Tasarımı, 111Y006, TÜBİTAK. 613

16