Karakaya Karmaşığı: Eleştirel Bir Derleme Sema TETİKER 1, Hüseyin YALÇIN 2 1 Batman Üniversitesi, Jeoloji Mühendisliği Bölümü, 72100, Batman, Türkiye 2 Cumhuriyet Üniversitesi, Jeoloji Mühendisliği Bölümü, 58140, Sivas, Türkiye sema.tetiker@batman.edu.tr, yalcin@cumhuriyet.edu.tr Jura-öncesi Paleotetis ile ilişkili birimler (Permo-Karbonifer kireçtaşı blokları içeren Alt Triyas yaşlı düşük dereceli metamorfikler); Kuzeybatı Anadolu da Bingöl vd. (1975) tarafından ilk kez Karakaya Formasyonu olarak tanımlanmıştır. Tekeli nin (1981) yorumlamaları esas alınarak; Permo-Triyas yaşlı orojenik birimler Şengör vd. (1984) tarafından Karakaya Karmaşığı (KK) olarak yeniden adlandırılmıştır. KK; Göncüoğlu vd. nin (1997) tektonik sınıflamasına göre; İntra-Pontid ve İzmir-Ankara-Erzincan Kenetleri (Şengör ve Yılmaz, 1981) arasında kalan Sakarya Kıtası (Brinkmann, 1966), Sakarya Zonu (Okay, 1984) veya Sakarya Kompozit Birliği (Göncüoğlu vd., 1997) içerisinde yer almaktadır. KK birimlerinin en önemli özelliği; sadece Batı-Orta Pontidlerle sınırlı olmasıdır (Okay ve Göncüoğlu, 2004). KK iki bölüme ayrılmaktadır (Tekeli, 1981): Bunlardan Alt Karakaya Karmaşığı (AKK); yapısal ve olasılıkla stratigrafik olarak altta yer almakta olup; Paleozoyik sonu veya Triyas ta genellikle yeşilşist ve kısmen mavişist fasiyesinde metamorfizma geçirmiş kayaçlar ile temsil edilmektedir (Okay ve Göncüoğlu, 2004). Üst Karakaya Karmaşığı (ÜKK) ise içinde çok sayıda Permo-Karbonifer yaşlı ortama yabancı kireçtaşı blokları içeren (Bailey ve McCallien, 1950), oldukça bozulmuş Permiyen veya Triyas yaşlı silisiklastik ve volkanojenik kayaçlardan oluşmaktadır. Türkiye de Paleotetis in kapanması ile ilişkili ürünlerden birisi olan KK hakkındaki evrimsel hipotezler, Sakarya Kompozit Birliği nin batısından elde edilen jeolojik veriler esas alınarak kurulmuş olup; üç modelde ifadesini bulmaktadır: Rift (Bingöl vd., 1975; Yılmaz, 1981; Şengör ve Yılmaz, 1981; Şengör, 1984; Şengör vd. 1984; Koçyiğit, 1987; Yılmaz vd., 1994; Genç ve Yılmaz, 1995; Göncüoğlu vd., 2000; Turhan vd., 2004), dalmabatma (Kozur, 1997; Stampfli, 2000; Stampfli vd., 2001; Stampfli ve Borel, 2002; Moix vd., 2008) ve dalma-batmaeklenme (Tekeli, 1981; Robertson ve Dixon, 1984; Pickett vd., 1995; Pickett ve Robertson, 1996, 2004; Okay, 2000) Kuzeybatı Anadolu ve Tokat yörelerinde yapılan litolojik, mineralojik-petrografik ve jeokimyasal bulgulara göre (Tetiker vd., 2009, Tetiker, 2010, 2011); AKK birimlerinin (Nilüfer Birimi, Turhal Metamorfitleri) alt düzeyleri mavişist (glokofan fillit ve şistler, muskovit ve aktinolit şistler), üst düzeyleri ise yeşilsist (fillit, sleyt, metabazalt, metatüf, metagabro, metadiyabaz, mermer, metakumtaşı) fasiyesine karşılık gelen kayaç türleri içermektedir. ÜKK birimleri ise (Hodul, Orhanlar, Çal) psamitik (kumtaşı, silttaşı), pelitik (çamurtaşı, şeyl), volkanik (spilitik bazalt), karbonat (dolomit, kireçtaşı, killi kireçtaşı) kayaçlarından oluşmaktadır. KK birimlerinde kil mineral parajenezleri genellikle klorit ve/veya illit/mika bileşimine sahiptir. K-mikaların b 0 değerleri AKK birimlerinde yüksek (9.006-9.066 Å), ÜKK birimlerinde ise çoğunlukla orta basınç (9.000-9.048 Å) fasiyesine karşılık gelmektedir. Ayrıca Turhal Metamorfitleri nin üst kesimlerindeki metaklastikler indeks mineraller (paragonit, prehnit) ve yaygın klorit-mika podları içermektedir. Yukarıdaki veriler ve benzer çalışmalar (Örneğin; Milodowski ve Zalasiewicz, 1991; Merriman, 2005; Bozkaya ve Yalçın, 2007); KK nın AKK birimleri sıkışmalı, ÜKK birimleri ise gerilmeli basenleri işaret etmektedir. AKK 57
birimlerinin alt kesimleri (mavişist) dalma-batma zonuna; üst kesimleri (yeşilşist) yığışım prizmasına karşılık gelmekte olup; önce P-T-t, sonra tersi yönde metamorfizmaya uğramıştır. ÜKK birimleri ise gerilmeli bir havzada düşük basınç ve kısmen artan sıcaklık koşullarında P-T-t nin tersi yönünde diyajenetik ve/veya ankimetamorfik koşulları temsil etmektedir. Sonuç olarak; KK volkanosedimanter istifi; diyajenetik-metamorfik evrimlerinin yanı sıra, Kimmeriyen ve Alpin orojenezlerinin etkileri ile deformasyona uğrayarak tektonik dilimlere ayrılmış ve ilksel konumlarını kaybetmiş, bunun sonucunda da farklı anlamlara karşılık gelen bulgular ortaya çıkmıştır. Bir başka ifade ile; literatürde verilen modellerden hiçbiri KC nın jeotektonik evrimini tam olarak karşılamamaktadır. AKK birimlerinin oluşumu dalmabatma eklenme, buna karşın ÜKK birimlerininki rift modeli ile açıklanabilir gözükmektedir. Anahtar Kelimeler: Paleotetis; Triyas; mineraloji; diyajenez; metamorfizma. Kaynaklar Bailey, E.B., McCallien, W.J., 1950. The Ankara melange and the Anatolian Thrust. Nature, 166, 938-941. Bingöl, E., Akyürek, B., Korkmazer, B., 1975. Biga yarımadasının jeolojisi ve Karakaya Formasyonunun bazı özellikleri. Cumhuriyetin 50. Yılı Yerbilimleri Kongresi Tebliğleri, MTA Enstitüsü, 70-77. Bozkaya, Ö., Yalçın, H., 2005. Diagenesis and very low-grade metamorphism of the Antalya Unit: mineralogical evidence of Triassic rifting, Alanya-Gazipaşa, Central Taurus Belt, Turkey. Journal of Asian Earth Sciences, 25, 109-119. Bozkaya, Ö., Yalçın, H., 2010. Geochemistry of mixed-layer illite-smectites from an extensional basin, Antalya Unit, Southwestern Turkey. Clays and Clay Minerals, 58, 644-666.Brinkmann, R., 1966. Geotektonische Gliederung von Westanatolian, N. Jb. Geol. Paleon, Monatshefte, 603-618. Genç, Ş.C., Yılmaz, Y., 1995. Evolution of the Triassic continental margin, Northwest Anatolia. Tectonophysics, 243, 193-207. Göncüoğlu, M.C. Dirik, K., Kozlu, H., 1997. General chracteristics of pre-alpine and Alpine Terranes in Turkey: Explanatory notes to the terrane map of Turkey. Annales Geologique de Pays Hellenique, 37, 515-536. Göncüoğlu, M.C. Turhan, N. Şentürk, K. Özcan, A., Uysal, Ş., 2000. A geotravers across NW Turkey: tectonic units of the central Sakarya region and their tectonic evolution. In: Bozkurt, E. Winchester, J. ve Piper, J.A. (eds), Tectonics and Magmatism in Turkey and the Surrounding Area. Geological Society, London, Special Publications, 173, 139-161. Koçyiğit, A., 1987. Hasanoğlan (Ankara) yöresinin tektonostratigrafisi: Karakaya orojenik kuşağının evrimi. Yerbilimleri, 14, 269-293. Kozur, H., 1997. Pelagic Permian and Triassic of the western Tethys and its paleogeographic and stratigraphic significance. Abstracts, XLVIII. Berg- und Hüttenmannischer Tag, Technische Universitat Bergakademie Freiberg, 21-25. Merriman R.J., 2005. Clay minerals and sedimentary basin history. Eur. J. Mineral. 17, 7-20. Milodowski, A.E., Zalasiewicz, J.A., 1991. The origin, sedimentary, diagenetic and metamorphic evolution of chlorite-mica stacks in Llandovery sediments of central Wales, UK, Geological Magazine, 128, 263-278. Moix, P., Beccaletto, L., Kozur, H.W., Hochard, C., Rosselet, F., Stampfli, G., 2008. A new classification of the Turkish terranes and sutures and its implication for the paleotectonic history of this region. Tectonophysics, 451, 7-39. Okay, A.İ., 1984. Distribution and characteristics of the northwest Turkish blueschists. Geological Society, London, Special Publications, 17, 455-466. 58
Okay, A.I., Göncüoğlu, M.C. 2004. The Karakaya Complex: A review of data and concepts. Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 77-95. Okay, A.I., 2000. Was the Late Triassic orogeny in Turkey caused by the collision of an oceanic plateau? In "The tectonics of Turkey" (ed. E. Bozkurt), Geological Society, London, Special Publication, 173, 25-41. Pickett, E.A. Robertson, A.H.F., Dixon, J.E., 1995. The Karakaya Complex, NW Turkey: A Palaeo-Tethyan accretionary complex. In: Erler, A. Ercan, T. Bingöl, E. ve Örçen, S. (eds), Geology of the Black Sea Region. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, Ankara, Special Publication, 11-18. Pickett, E.A., Robertson, A.H.F., 1996. Formation of the Late Palaeozoic-Early Mesozoic Karakaya Complex and related ophiolites in NW Turkey by palaeotethyan subduction-accretion. Journal of the Geological Society, London, 153, 995-1009. Pickett, E.A., Robertson, A.H.F., 2004. Significance of the Triassic volcanogenic Nilüfer Unit for Paleotethys and the Karakaya suture zone in NW Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 97-143. Robertson, A.H.F., Dixon, J.E., 1984. Introduction: aspects of the geological evolution of the Eastern Mediterranean. In: Dixon, J.E. ve Robertson, A.H.F. (eds) The Geological evolution of the Eastern Mediterranean. Geological Society, london, Special publications, 17, 1-74. Şengör A.M.C., Yılmaz Y., Sungurlu O., 1984. Tectonics of the Mediterranean Cimmerides: nature and evolution of the western termination of Palaeo-Tethys. In: Dixon, J.E. & Robertson, A.H.F. (Eds.) - The Geological Evolution of the Eastern Mediterranean. Geol. Soc. London Spec. Publ., No. 17, 77-112. Şengör, A.M.C., 1984. The Cimmeride orogenic system and the tectonics of Eurosia. Geol. Soc. Am. Spec. Paper, 195, 77 pp. Şengör, A.M.C., Yılmaz, Y., 1981, Tethyan evolution of Turkey, a plate tectonic approach: Tectonophysics, 75, 181-241. Stampfli, G.M. Mosar, J. Faure, P. Pillevuit, A., Vannay, J.-C., 2001. Permo-Mesozoic evolution of the Western tethys realm: The Neotethys East Mediterranean basin connection. In: Ziegler, P. Cavazza, W. Robertson, A.H.F. ve Crasquin-Soleau, A. (eds) Peri-tethyan rift/wrench basins and passive margins. Peri-Tethys Memoir 5. Mémoires du Musée National d Histoire Naturelle, 51-108. Stampfli, G.M., Borel, G.D., 2002. A plate tectonic model for the Palaeozoic and Mesozoic constrained by dynamic plate boundaries and restored synthetic oceanic isochrones. Earth and Planetary Science Letters, 169, 17-33. Tekeli O., 1981. Subduction complex of pre-jurassic age, Northern Anatolia, Turkey. Geology, 9, 68-72. Tetiker, S., 2009. Karakaya Karmaşığı Birimleri nde (KB Anadolu ve Tokat Yöresi) (Meta)-Kumtaşlarının Jeokimyasal Özellikleri ve Kökeni. Cumhuriyet Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dergisi, Seri A-Yerbilimleri, 26, 1-22. Tetiker, S., 2010. KB Anadolu ve Tokat Yöresindeki Karakaya Karmaşığı (Meta)-Magmatik Kayaçlarının Mineraloji- Petrografisi ve Jeokimyası. Cumhuriyet Yerbilimleri Dergisi, Seri A-, 27, 1-18. Tetiker, S., Yalçın, H., Bozkaya, Ö., 2009. Karakaya Karmaşığı (Tokat yöresi) birimlerinin düşük dereceli metamorfizması. 14. Ulusal Kil Sempozyumu, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon, 1-3 Ekim, Bildiriler Kitabı, s. 155-173. Turhan, N., Okuyucu, C., Göncüoğlu, M.C. 2004. Autochthonous Upper Permian (Midian) carbonates in the western Sakarya Composite Terrane, Geyve area, Turkey: preliminary data. Turkish Journal of Earth Sciences 13, 215-229. Yılmaz, A., 1981. Tokat ile Sivas arasındaki bölgede bazı volkanitlerin petrokimyasal özellikleri. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bülteni, 24/2, 51-58. Yılmaz, Y., Genç, S.C., Yigitbaş, E., Bozcu, M., Yılmaz, K., 1994. Geological evolution of the late Mesozoic continental margin of northwestern Anatolia. Tectonophysics, 243, 155-171. 59
Karakaya Complex: A Critical Review Sema TETİKER 1, Hüseyin YALÇIN 2 1 Batman University, Department of Geological Engineering, 72100, Batman, Turkey 2 Cumhuriyet University, Department of Geological Engineering, 58140, Sivas, Turkey sema.tetiker@batman.edu.tr, yalcin@cumhuriyet.edu.tr Pre-Jurassic units (Lower Triassic low-grade metamorphics containing Permo-Carboniferous limestone blocks) related to Paleotethys were first defined as Karakaya Formation in the northwestern Anatolia by Bingöl et al. (1975). Permo-Triassic orogenic units were recalled as Karakaya Complex (KC) by Şengör et al. (1984) based on the interpretations of Tekeli (1981). KC is located within the Sakarya Continent (Brinkmann, 1966), Sakarya Zone (Okay, 1984) or Sakarya Composite Unit (Göncüoğlu et al., 1997) between Intra-Pontide and İzmir-Ankara- Erzincan sutures according to tectonic classification of Göncüoğlu et al. (1997). The most important feature of KC units are only limited to Western-Central Pontides (Okay and Göncüoğlu, 2004). KC is subdivided into two parts (Tekeli, 1981). Of these, Lower Karakaya Complex (LKC) is structurally and possibly stratigraphically situated in the lower part and represented by rocks metamorphosed in the greenschist and partly blueschist facies during the Late Paleozoic or Triassic (Okay and Göncüoğlu, 2004). As for Upper Karakaya Complex (UKC), it consists of highly deformed siliciclastic and volcanogenic rocks of Permian or Triassic age with exotic limestone blocs of Permo-Carboniferous age (Bailey and McCallien, 1950). The evolutionary hypotheses about KC, one of the products related to closure of Paleotethys, were established on the basis of geological data obtained from the west of Sakarya Composite Unit and expressed in three models: Rift (Bingöl et al., 1975; Yılmaz, 1981; Şengör and Yılmaz, 1981; Şengör, 1984; Şengör et al. 1984; Koçyiğit, 1987; Yılmaz et al., 1994; Genç and Yılmaz, 1995; Göncüoğlu et al., 2000; Turhan et al., 2004), subduction (Kozur, 1997; Stampfli, 2000; Stampfli et al., 2001; Stampfli and Borel, 2002; Moix et al., 2008) and subduction-accretion (Tekeli, 1981; Robertson and Dixon, 1984; Pickett et al., 1995; Pickett and Robertson, 1996, 2004; Okay, 2000). The units of LKC (Nilüfer Unit, Turhal Metamorphites) contain rock types corresponding blueschist (glaucophane phyllite and schists, muscovite and actinolite schists) in the lower levels and greenschist (phyllite, slate, metabasalt, metatuff, metagabbro, metadiabase, marble, metasandstone) facies according to lithological, mineralogical-petrographical and geochemical findings in the Northwestern Anatolia and Tokat areas (Tetiker et al., 2009, Tetiker, 2010, 2011). As to UKC units (Hodul, Orhanlar, Çal), they are made up of psammitic (sandstone, siltstone), pelitic (mudstone, shale), volcanic (spilitic basalt) and carbonate rocks (dolomite, limestone, clayey limestone). Clay mineral paragenesis of KC units has generally chlorite and/or illite/mica in composition. b 0 values of K-micas usually correspond to high (9.006-9.066 Å) in the LKC unit and middle pressure facies (9.000-9.048 Å). In addition, the metaclastics in the upper levels from Turhal Metamorphites contain index minerals (paragonite, prehnite) and commonly chlorite-mica pods. The data given above and similar studies (e.g., Milodowski and Zalasiewicz, 1991; Merriman, 2005; Bozkaya and Yalçın, 2005, 2010), which indicate convergent basins for LKC units and extension basins for UKC units from KC. LKC units correspond to subduction zone for lower parts (blueschist) and accretion prism for upper parts 60
(greenschist) and represent diagenetic and/or anchimetamorphic conditions with first P-T-t in clockwise and then anticlockwise. As a conclusion, KC volcanosedimenary sequence were separated to tectonic slices by deforming with the effects of Cimmerian and Alpine orogenesis as well as diagenetic-metamorphic evolutions and lost their original positions, and as a result data corresponding to different meanings were emerged. In other words, none of models in the literature are fully corresponded to the geotectonic evolution of the KC. It appears to be explained by subduction model for the formations of LKC and whereas rift model for UKC units. Key Words: Paleotethys; Triassic; mineralogy; diagenesis; metamorphism. References Bailey, E.B., McCallien, W.J., 1950. The Ankara melange and the Anatolian Thrust. Nature, 166, 938-941. Bingöl, E., Akyürek, B., Korkmazer, B., 1975. Biga yarımadasının jeolojisi ve Karakaya Formasyonunun bazı özellikleri. Cumhuriyetin 50. Yılı Yerbilimleri Kongresi Tebliğleri, MTA Enstitüsü, 70-77. Bozkaya, Ö., Yalçın, H., 2005. Diagenesis and very low-grade metamorphism of the Antalya Unit: mineralogical evidence of Triassic rifting, Alanya-Gazipaşa, Central Taurus Belt, Turkey. Journal of Asian Earth Sciences, 25, 109-119. Bozkaya, Ö., Yalçın, H., 2010. Geochemistry of mixed-layer illite-smectites from an extensional basin, Antalya Unit, Southwestern Turkey. Clays and Clay Minerals, 58, 644-666.Brinkmann, R., 1966. Geotektonische Gliederung von Westanatolian, N. Jb. Geol. Paleon, Monatshefte, 603-618. Genç, Ş.C., Yılmaz, Y., 1995. Evolution of the Triassic continental margin, Northwest Anatolia. Tectonophysics, 243, 193-207. Göncüoğlu, M.C. Dirik, K., Kozlu, H., 1997. General chracteristics of pre-alpine and Alpine Terranes in Turkey: Explanatory notes to the terrane map of Turkey. Annales Geologique de Pays Hellenique, 37, 515-536. Göncüoğlu, M.C. Turhan, N. Şentürk, K. Özcan, A., Uysal, Ş., 2000. A geotravers across NW Turkey: tectonic units of the central Sakarya region and their tectonic evolution. In: Bozkurt, E. Winchester, J. ve Piper, J.A. (eds), Tectonics and Magmatism in Turkey and the Surrounding Area. Geological Society, London, Special Publications, 173, 139-161. Koçyiğit, A., 1987. Hasanoğlan (Ankara) yöresinin tektonostratigrafisi: Karakaya orojenik kuşağının evrimi. Yerbilimleri, 14, 269-293. Kozur, H., 1997. Pelagic Permian and Triassic of the western Tethys and its paleogeographic and stratigraphic significance. Abstracts, XLVIII. Berg- und Hüttenmannischer Tag, Technische Universitat Bergakademie Freiberg, 21-25. Merriman R.J., 2005. Clay minerals and sedimentary basin history. Eur. J. Mineral. 17, 7-20. Milodowski, A.E., Zalasiewicz, J.A., 1991. The origin, sedimentary, diagenetic and metamorphic evolution of chlorite-mica stacks in Llandovery sediments of central Wales, UK, Geological Magazine, 128, 263-278. Moix, P., Beccaletto, L., Kozur, H.W., Hochard, C., Rosselet, F., Stampfli, G., 2008. A new classification of the Turkish terranes and sutures and its implication for the paleotectonic history of this region. Tectonophysics, 451, 7-39. Okay, A.İ., 1984. Distribution and characteristics of the northwest Turkish blueschists. Geological Society, London, Special Publications, 17, 455-466. Okay, A.I., Göncüoğlu, M.C. 2004. The Karakaya Complex: A review of data and concepts. Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 77-95. 61
Okay, A.I., 2000. Was the Late Triassic orogeny in Turkey caused by the collision of an oceanic plateau? In "The tectonics of Turkey" (ed. E. Bozkurt), Geological Society, London, Special Publication, 173, 25-41. Pickett, E.A. Robertson, A.H.F., Dixon, J.E., 1995. The Karakaya Complex, NW Turkey: A Palaeo-Tethyan accretionary complex. In: Erler, A. Ercan, T. Bingöl, E. ve Örçen, S. (eds), Geology of the Black Sea Region. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, Ankara, Special Publication, 11-18. Pickett, E.A., Robertson, A.H.F., 1996. Formation of the Late Palaeozoic-Early Mesozoic Karakaya Complex and related ophiolites in NW Turkey by palaeotethyan subduction-accretion. Journal of the Geological Society, London, 153, 995-1009. Pickett, E.A., Robertson, A.H.F., 2004. Significance of the Triassic volcanogenic Nilüfer Unit for Paleotethys and the Karakaya suture zone in NW Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 97-143. Robertson, A.H.F., Dixon, J.E., 1984. Introduction: aspects of the geological evolution of the Eastern Mediterranean. In: Dixon, J.E. ve Robertson, A.H.F. (eds) The Geological evolution of the Eastern Mediterranean. Geological Society, london, Special publications, 17, 1-74. Şengör A.M.C., Yılmaz Y., Sungurlu O., 1984. Tectonics of the Mediterranean Cimmerides: nature and evolution of the western termination of Palaeo-Tethys. In: Dixon, J.E. & Robertson, A.H.F. (Eds.) - The Geological Evolution of the Eastern Mediterranean. Geol. Soc. London Spec. Publ., No. 17, 77-112. Şengör, A.M.C., 1984. The Cimmeride orogenic system and the tectonics of Eurosia. Geol. Soc. Am. Spec. Paper, 195, 77 pp. Şengör, A.M.C., Yılmaz, Y., 1981, Tethyan evolution of Turkey, a plate tectonic approach: Tectonophysics, 75, 181-241. Stampfli, G.M. Mosar, J. Faure, P. Pillevuit, A., Vannay, J.-C., 2001. Permo-Mesozoic evolution of the Western tethys realm: The Neotethys East Mediterranean basin connection. In: Ziegler, P. Cavazza, W. Robertson, A.H.F. ve Crasquin-Soleau, A. (eds) Peri-tethyan rift/wrench basins and passive margins. Peri-Tethys Memoir 5. Mémoires du Musée National d Histoire Naturelle, 51-108. Stampfli, G.M., Borel, G.D., 2002. A plate tectonic model for the Palaeozoic and Mesozoic constrained by dynamic plate boundaries and restored synthetic oceanic isochrones. Earth and Planetary Science Letters, 169, 17-33. Tekeli O., 1981. Subduction complex of pre-jurassic age, Northern Anatolia, Turkey. Geology, 9, 68-72. Tetiker, S., 2009. Karakaya Karmaşığı Birimleri nde (KB Anadolu ve Tokat Yöresi) (Meta)-Kumtaşlarının Jeokimyasal Özellikleri ve Kökeni. Cumhuriyet Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dergisi, Seri A-Yerbilimleri, 26, 1-22. Tetiker, S., 2010. KB Anadolu ve Tokat Yöresindeki Karakaya Karmaşığı (Meta)-Magmatik Kayaçlarının Mineraloji- Petrografisi ve Jeokimyası. Cumhuriyet Yerbilimleri Dergisi, Seri A-, 27, 1-18. Tetiker, S., Yalçın, H., Bozkaya, Ö., 2009. Karakaya Karmaşığı (Tokat yöresi) birimlerinin düşük dereceli metamorfizması. 14. Ulusal Kil Sempozyumu, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon, 1-3 Ekim, Bildiriler Kitabı, s. 155-173. Turhan, N., Okuyucu, C., Göncüoğlu, M.C. 2004. Autochthonous Upper Permian (Midian) carbonates in the western Sakarya Composite Terrane, Geyve area, Turkey: preliminary data. Turkish Journal of Earth Sciences 13, 215-229. Yılmaz, A., 1981. Tokat ile Sivas arasındaki bölgede bazı volkanitlerin petrokimyasal özellikleri. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bülteni, 24/2, 51-58. Yılmaz, Y., Genç, S.C., Yigitbaş, E., Bozcu, M., Yılmaz, K., 1994. Geological evolution of the late Mesozoic continental margin of northwestern Anatolia. Tectonophysics, 243, 155-171. 62