İÇİNDEKİLER / TABLE OF CONTENT

İÇİNDEKİLER / TABLE OF CONTENT Başlık / Title Sayfa No / Page 1. Kongre Başkanının Mesajı / Message Of Congress President 3-4 2. Kurullar / Committees 4-8 3. Bildiri Özetleri / Abstracts 8-91 4. Poster Sunum Özetleri / Abstracts of Poster Presentations 91-108

Değerli Konuklar, Su, insanlar başta olmak üzere tüm canlılar için yaşamsal önem taşıyan kaynaklar arasında en kritik öneme sahiptir. Ayrıca sürdürülebilir kalkınma için de en önemli yaşamsal kaynaklardan birisi sudur. Son yıllarda, su kaynakların en etkin şekilde korunması ve yönetilmesi gerek yerel ölçekte gerekse küresel ölçekte büyük önem taşıyan bir gündem konusu haline gelmiş bulunmaktadır. İzmir Büyükşehir Belediyesi, doğa ve insan odaklı yönetişim, uzmanlarla ve paydaşlarla birlikte yönetim anlayışıyla, yalnız ulusal ölçekte değil, küresel ölçekte de büyük ve öncü çevre projelerinin tasarlandığı ve uygulandığı bir merkez konumundadır. Kentin doğal varlıklarını korumanın ötesinde, kalitesini iyileştirerek geleceğe aktarmak, çevre politikalarımızın temel hedefi olmaktadır. Bu hedef doğrultusunda, su başta olmak üzere tüm çevreye duyarlı olan ve değer veren bir kurum olarak "Kent Kongreleri" kapsamında bu yıl Kent Expo 2015 fuarıyla eş zamanlı Uluslararası Sürdürülebilir Su Yönetimi Kongresi gerçekleştireceğiz. Bu Kongre aynı zamanda; birincisi 2009 da Güvenli Su Üretimi ve ikincisi 2014 te İklim Değişikliğinin Kıyı Kentlerine Etkileri başlıkları altında gerçekleşen Uluslararası Su Kongrelerinin de üçüncüsü niteliğinde de olacaktır. İzmir, gerek havza bazında su kaynaklarının korunması, gerekse içme suyu ve atık su Dear Guests, Water is a very important vital resource for all living creatures, especially for human beings. In this sense, one of the essential components of sustainable development is water resources; effective protection and management of water resources has become the main agenda topic on both local scale and global scale. Izmir Metropolitan Municipality is a central platform where great and leading environmental projects are designed and implemented not only on a national scale but also on a global scale with the understanding of ''nature and people oriented governance, management with specialist and shareholders''. Beyond conservation of natural assets of the city, primary goal of our environmental policies is to improve the quality of nature assets and transmit them to the future. In line with this goal, we will organize ''International Sustainable Water Management Congress'' simultaneously with Kent Expo 2015 this year within the scope of ''City Congresses'' as an institution giving value and being sensitive to the whole environment, particularly to water. At the same time, this congress will be the third of International Water Congresses, first of which was organized in 2009 under the title of ''Safe Water Production'' and second of which was organized in 2014 under the title of ''Impact of Climate Changes on Coastal Cities. Izmir is at the leading position in Turkey with the environmental investments in both protection of

yönetiminde, gerçekleştirdiği çevre yatırımları ile Türkiy de lider konumdadır. Bu kapsamda, İzmir Su ve Kanalizasyon İdaresi Genel Müdürlüğü (İZSU), kullanılmış sular ve yağış sularının toplanarak uzaklaştırılması, geri kazanımı, içme sularının güvenli ve sağlıklı bir şekilde vatandaşa ulaştırılması amacıyla, her türlü tesisin projelendirilmesi ve işletilmesi, bölge içindeki su kaynaklarının, deniz, göl, akarsu kıyılarının ve yeraltı sularının evsel ve endüstriyel etkenlerle kirlenmesinin önlenmesi ve bu kaynaklarda su kaybına veya azalmasına yol açacak aktivitelere karşı önlem alınması sorumluluklarını yerine getirerek İzmir de sürdürülebilir su yönetimi anlayışının altına imzasını atmaktadır. Bu süreçteki başarıların temelinde, toplum yararını esas alan kamu işletmeciliği anlayışı yatmaktadır. 8-10 Ekim 2015 tarihleri arasında düzenlenecek olan Uluslararası Sürdürülebilir Su Yönetimi Kongresi ile İzmir, Türkiye ye örnek olacak çok önemli bir bilimsel toplantıya ev sahipliği yapacaktır. Bu etkinlikte, konularında uzman değerli bilim insanları, kamu ve özel sektörün değerli yöneticileri en güncel bilgileriyle katkıda bulunacaklardır. Başarılı ve verimli bir kongre dileklerimle, sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Aziz KOCAOĞLU İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı water resources based on watershed, wastewater and potable waterwater and waste water. In this context, General Directorate of Izmir Water and Sewerage Administration (IZSU) puts its signature under the understanding of ''sustainable'' water management in Izmir by fulfilling its responsibilities for projection and operation of any plants, prevention of pollution of water resources, sea, lake, stream coasts and underground water within the region due to the domestic and industrial factors, taking precautions against the activities to cause water loss or decrease in these resources in order to collect and remove and recycle used water and rain water and to reach the potable water to the people in a safe and healthy way. Sense of public operation based on public interests lies behind the achievements in this process on the contrary to the privatization approaches tried to be marketed as a rising value in our day. With ''International Sustainable Water Management Congress'' to be organized between October 8-10, 2015, Izmir will host a very important scientific meeting which will be a model for Turkey. Valuable scientists who are experts in their own field, valuable executives of public and private industry will contribute to this event with the most up-to-date information. I wish a successful and productive congress, with regards and consideration. Aziz KOCAOĞLU Metropolitan Mayor of Izmir

KURULLAR Kongre Başkanı AZİZ KOCAOĞLU İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Bilim Kurulu (İsimler alfabetik sıraya göre dizilmiştir.) Prof. Dr. Adnan Oğuz AKYARLI İzmir Büyükşehir Belediyesi İzbelcom A.Ş. Yönetim Kurulu Üyesi Prof. Dr. Ayşe FİLİBELİ Dokuz Eylül Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Ayşegül BAYSAL TANIK İstanbul Teknik Üniversitesi, İnşaat Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Ayşenur UĞURLU Hacettepe Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Bilsen BELER BAYKAL İstanbul Teknik Üniversitesi, İnşaat Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Doğan YAŞAR Dokuz Eylül Üniversitesi, Deniz Bilimleri ve Teknolojisi Enstitüsü Prof. Dr. Erdem GÖRGÜN İstanbul Teknik Üniversitesi, İnşaat Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Filiz B. DİLEK Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Gökdeniz NEŞER Dokuz Eylül Üniversitesi, Deniz Bilimleri ve Teknolojisi Enstitüsü Prof. Dr. Güleda ENGİN Yıldız Teknik Üniversitesi, İnşaat Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Dr. Işıkhan GÜLER Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, İnşaat Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. İbrahim Ethem GÖNENÇ İstanbul Teknik Üniversitesi, İnşaat Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü (Emekli Öğretim Üyesi) Prof. Dr. Mikdat KADIOĞLU İstanbul Teknik Üniversitesi, Uçak ve Uzay Bilimleri Fakültesi, Meteoroloji Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Necdet ALPASLAN Dokuz Eylül Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü, Bölüm Başkanı Prof. Dr. Neşe TÜFEKÇİ İstanbul Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü

Prof. Dr. Nilgün HARMANCIOĞLU Dokuz Eylül Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, İnşaat Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Nuri AZBAR Ege Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Biyomühendislik Bölümü Prof. Dr. Ömer AKGİRAY Marmara Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Prof. Dr. Rüya TAŞLI TORAMAN Su Kirlenmesi Araştırmaları ve Kontrolü Türk Milli Komitesi (SKATMK) Prof. Dr. Şükrü Turan BEŞİKTEPE Dokuz Eylül Üniversitesi, Deniz Bilimleri ve Teknolojisi Enstitüsü Prof. Dr. Ülkü YETİŞ Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü Düzenleme Kurulu (İsimler alfabetik sıraya göre dizilmiştir.) Prof. Dr. Adnan Oğuz AKYARLI İzmir Büyükşehir Belediyesi İzbelcom A.Ş. Yönetim Kurulu Üyesi Prof. Dr. Ayşe FİLİBELİ Dokuz Eylül Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü B. Fügen SELVİTOPU İzmir Büyükşehir Belediyesi İZSU Genel Müdürü Prof. Dr. Gökdeniz NEŞER Dokuz Eylül Üniversitesi, Deniz Bilimleri ve Teknolojisi Enstitüsü Gülay DEMİRCİOĞLU İzmir Büyükşehir Belediyesi İZSU Genel Müdür Yardımcısı Hasan TUNÇAĞ İzmir Büyükşehir Belediyesi İZFAŞ Genel Müdür Yardımcısı M. Faruk İŞGENÇ İzmir Büyükşehir Belediyesi İZSU Atık Su Arıtma Dairesi Başkanı S. Hakan ALPSOYKAN İzmir Büyükşehir Belediyesi İZSU Su Arıtma Dairesi Başkanı Tülay YILMAZ İzmir Büyükşehir Belediyesi İZSU Çevre Koruma ve Kontrol Dairesi Başkanı Z. Gül ŞENER İzmir Büyükşehir Belediyesi İZFAŞ Yönetim Kurulu Murahhas Üyesi

COMMITTEES President of Congress AZİZ KOCAOĞLU Mayor of Izmir Metropolitian Municipality Scientific Committee (The names are listed in alphabetical order.) Prof. Dr. Adnan Oğuz AKYARLI Izmir Metropolitan Municipality Izbelcom A.C. Executive Board Member Prof. Dr. Ayşe FİLİBELİ Dokuz Eylül University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Ayşegül BAYSAL TANIK Istanbul Technical University, Faculty of Civil Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Ayşenur UĞURLU Hacettepe University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Bilsen BELER BAYKAL Istanbul Technical University, Faculty of Civil Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Doğan YAŞAR Dokuz Eylül University, Institute of Marine Sciences and Technology Prof. Dr. Erdem GÖRGÜN Istanbul Technical University, Faculty of Civil Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Filiz B. DİLEK Middle East Technical University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Gökdeniz NEŞER Dokuz Eylül University, Institute of Marine Sciences and Technology Prof. Dr. Güleda ENGİN Yıldız Technical University, Faculty of Civil Engineering, Department of Environmental Engineering Dr. Işıkhan GÜLER Middle East Technical University, Faculty of Engineering, Department of Civil Engineering Prof. Dr. İbrahim Ethem GÖNENÇ Emeritus Professor, Istanbul Technical University, Faculty of Civil Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Mikdat KADIOĞLU Istanbul Technical University, Faculty of Aeronautics and Astronautics, Department of Meteorological Engineering Prof. Dr. Necdet ALPASLAN Dokuz Eylül University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering

Prof. Dr. Neşe TÜFEKÇİ Istanbul University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Nilgün HARMANCIOĞLU Dokuz Eylül University, Faculty of Engineering, Department of Civil Engineering Prof. Dr. Nuri AZBAR Ege University, Faculty of Engineering, Department of Bioengineering Prof. Dr. Ömer AKGİRAY Marmara University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering Prof. Dr. Rüya TAŞLI TORAMAN Turkish National Committee on Water Pollution Research and Control (SKATMK) Prof. Dr. Şükrü Turan BEŞİKTEPE Dokuz Eylül University, Institute of Marine Sciences and Technology Prof. Dr. Ülkü YETİŞ Middle East Technical University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering Organising Comittee (The names are listed in alphabetical order.) Prof. Dr. Adnan Oğuz AKYARLI Izmir Metropolitan Municipality Izbelcom A.C. Executive Board Member Prof. Dr. Ayşe FİLİBELİ Dokuz Eylül University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering B. Fügen SELVİTOPU Izmir Metropolitan Municipality, General Manager of IZSU Prof. Dr. Gökdeniz NEŞER Dokuz Eylül University, Institute of Marine Sciences and Technology Gülay DEMİRCİOĞLU Izmir Metropolitan Municipality, Deputy General Manager of IZSU Hasan TUNÇAĞ Izmir Metropolitan Municipality, Deputy General Manager of IZFAS M. Faruk İŞGENÇ Izmir Metropolitan Municipality, IZSU Head of Wastewater Treatment Department S. Hakan ALPSOYKAN Izmir Metropolitan Municipality, IZSU Head of Water Treatment Department Tülay YILMAZ Izmir Metropolitan Municipality, IZSU Head of Environment Protection and Control Department Z. Gül ŞENER Izmir Metropolitan Municipality, IZFAS Managing Director of Executive Board

BİLDİRİ ÖZETLERİ / ABSTRACTS SUSTAINABLE GROUNDWATER MANAGEMENT Bjørn Kløve, professor Water Resources and Environmental Engineering Research Group University of Oulu, Faculty of Technology Finland bjorn.klove@oulu.fi Groundwater is a vital and strategically important resource for municipal water supply and food production. Groundwater resources are facing increasing quantitative pressure from land-use and consumption pressures. In some areas, groundwater quantity and quality have been reduced, resulting in negative impacts on drinking water and important ecosystems relying on groundwater. There is a strong need to reduce input of pollutants to prevent groundwater pollution. Additional threats from climate change are unknown, highly interwoven and complex. Aquifers in Europe and also the Middle East are already facing severe pressure from water abstraction for irrigation and other water uses, which is aggravated by land use and climate change in a non-stationary context. In many regions groundwater tables have declined considerably and aquifers have become polluted by various pollutants such as nitrates. The changes observed in groundwater quantity and quality are a threat (i) to the crucial ecosystems services groundwater provides such as drinking and irrigation water provision, natural attenuation processes, storage functions and habitats, as well as (ii) to groundwater dependent ecosystems such as springs, rivers, wetlands, and lakes and (iii) to the groundwater dependent socio-economic system (as the social and economic development in many regions is linked to the provision of safe and reliable water resources). In order to provide sustainable solutions, new methods and policies are needed in groundwater management in which groundwater systems are considered in a more holistic and integrated way. Groundwater hydrogeology needs to be better integrated with hydrology and ecology. Sustainable solutions are needed that take into account socio-economic values and ecological aspects of groundwater and dependent ecosystems. In many cases successful management will involve the design of the proper institutional, legal and operational framework that ensures a long-term sustainable management of water and associated ecosystems. Decision making in groundwater quantity and quality management is often complex because of heterogeneous stakeholder interests, multiple objectives, different options, and uncertain outcomes. Conflicting stakeholder interests are often an impediment to the realization and success of any regulations, policies, and measures.

AN INTEGRATED AIR, WATERSHED, AND ESTUARINE MODELING SYSTEM OF THE CHESAPEAKE BAY: INCORPORATING A MULTIPLE MODEL APPROACH TO COASTAL WATERSHED MODELING Lewis C. Linker Modeling Coordinator, U.S. U.S. Environmental Protection Agency Chesapeake Bay Program Office, 410 Severn Avenue, Suite 109 Annapolis, Maryland 21403 linker.lewis@epa.gov The Chesapeake Bay is the largest estuary in North America. To make the Chesapeake a sustainable coastal watershed, the ecological restoration of the Chesapeake requires the reduction of nitrogen, phosphorus, and sediment loads in the Chesapeake watershed to eliminate eutrophic water quality impairments and the damage to living resources they cause. The Chesapeake Bay Program (CBP) is a state-federal partnership that has made progress in Chesapeake Bay restoration work for the last three decades, but since 2010 the restoration has been supported and strengthened by the nation s most extensive Total Maximum Daily Load (TMDL) program. The Chesapeake TMDL requires the states of the Chesapeake watershed to establish water quality standards that are protective of the Chesapeake living resources and allow for a sustainable Chesapeake watershed and Bay. The TMDL also requires a plan be developed which identifies the maximum amount of pollutants the waterway can receive and still meet water quality standards. Most of Chesapeake Bay and its tidal tributary and embayment waters are impaired because of excess nitrogen, phosphorus, and sediment. These pollutants enter the water from agricultural operations, urban and suburban stormwater runoff, wastewater facilities, air pollution, septic systems, and atmospheric deposition of nitrogen. New sources brought about by growth or from other causes must be offset. The 2010 Chesapeake Bay TMDL is designed to achieve significant reductions in nitrogen, phosphorus, and sediment pollutant loads throughout the entire 166,000 square kilometer Chesapeake watershed. The Chesapeake watershed has a population of 17 million people and includes portions of the States of Delaware, Maryland, New York, Pennsylvania, Virginia, and West Virginia. The Chesapeake TMDL sets watershed-wide limits of 84.3 million kilograms of nitrogen, 5.67 million kilograms of phosphorus, and 2.93 billion kilograms of sediment per year which is about half the nutrient load that entered the Bay in the mid-1980s. Implementation of the nutrient and sediment limits is through the States Watershed Implementation Plans (WIPs), which detail how the six Chesapeake Bay watershed states will complete implementation of management actions sufficient to meet their assigned pollution allocations by the year 2025. Models of the Chesapeake Bay air shed (Community Multi-scale Air Quality Model CMAQ, watershed (Watershed Model (WSM) Phase 5.3.2), and tidal Bay water quality (Water Quality and Sediment Transport Model WQSTM) were applied to develop the 2010 Chesapeake Bay TMDL. The models are now being updated and refined through the incorporation of a multiple model approach for a major Midpoint Assessment of TMDL progress in 2017. The benefits of multiple models are that different conceptual models of systems can be compared, and the skills of different models can be applied in an optimal approach. Multiple models can improve basic understanding of watershed and coastal systems, as well as contribute to quantifying the level of model uncertainty. There are many ways to implement multiple models, but the core principle is that model findings are stronger when multiple lines of evidence, multiple data sets, and multiple model approaches agree.

IMPORTANCE OF PROPER USING THE DECISION MAKING TOOLS IN PLANNING WATER ALLOCATION STRATEGIES Bojan Srdjevic, Zorica Srdjevic, Bosko Blagojevic University of Novi Sad, Faculty of Agriculture, Department of Water Management Trg D. Obradovica 8, 21000 Novi Sad, Serbia (bojans, srdjevicz,blagojevicb)@polj.uns.ac.rs Contemporary water management imposes involvement of stakeholders. Most of completed and on-going studies worldwide are extended so to provide answer to the question of who should be considered as stakeholder and how to reach group decisions which respect interest of different parties. In Serbia, we developed participative GIS decision making methodology with emphasis on combining multi-criteria tool known as the analytic hierarchy process (AHP) and selected tools belonging to the GIS technology. Recent applications confirmed necessity of stakeholders' participation and led to the set of recommendations on how to plan the management scenarios and operational policies for sustainable water allocation which will respect possible conflicts of parties, as well as economic and political environment. In particular, the methodology provided a good base for answering questions such as how much water is available, to whom and when, and how to decide which management strategy will be most acceptable to involved parties. In line with adopted methodology, since 2010 researchers in Serbia are working on integration of network based river basin simulation model (version of MODSIM) with the AHP concept to enable evaluation of preferential water allocation plans in several regional hydro-systems under reconstruction. Partially integrated software architecture consists of two core modules which enable: (1) long term simulation (with imbedded monthly optimization) of multipurpose reservoir system operation (MODSIM); and (2) participative decision making setup (AHP) for evaluating water allocation strategies applied in the module (1). It has been shown that selection of performance indicators to be recorded during the first module's runs (e.g., reliability, firm yield, resiliency and vulnerability) must be critically evaluated within the second module. This evaluation may eventually provide feedback to the first module and improve operational strategies at reservoirs to meet demands of the (prioritized) users. Recent research indicates that the social choice theory (SCT) with its voting systems can be efficiently combined with MCDM and AHP in particular. For several water resources planning studies two possible contexts were investigated where modeling the group decision-making processes takes place. The first context assumes the use of AHP only, associated with different aggregating techniques to derive the group decision, with and without a consensus. The second context is based on using only SCT systems, i.e., preferential and non-preferential voting systems. The third, novel, approach is developed that assumes a full AHP application in the first stage to obtain the weights of water allocation strategies (as alternatives) based on the system performance indicators (as criteria) and, in the second stage, an interpretation of the AHP s cardinal information as being the ordinal one and the direct application of the SCT voting systems. The method of virtually combing the AHP and SCT voting systems is efficiently implemented not only in water resources but in other real decision-making situations, sectors and cross-sector settings. Importance of proper decision making has been repeatedly confirmed in all case studies. Keywords: Decision making; stakeholder; participation; water allocation; AHP; MODSIM.

URBAN WATER RESOURCES MANAGEMENT UNDER UNCERTAINTY: A SYSTEMS APPROACH Kurt FEDRA 1 1 Environmental Software and Services, Austria kurt@ess.co.at Water is a critical, life sustaining resource (just after oxygen and a few more environmental variables), its management consequently a crucial task for the competent authorities, and everybody is a user and stakeholder. While the general, average seasonal patterns of water availability are usually well known, the detailed and short-term availability is highly uncertain in principle. This is even more pronounced under changing climatic conditions, and increasing frequency of extreme events. Expensive infrastructure basically storage of surface water, interbasin transfer, pumping of groundwater, and desalination is used to buffer this uncertainty. While most water (around 70-90 %) in most hydrographic catchments is used by agriculture, with more than half the world s population living in cities and urban agglomerations, urban water supply is of obvious and immediate socio-economic importance. However, what we really need and want (to an overwhelming degree or amount) is not water per se, but water based products and services. A systems approach starts with taking a step back and looking at the larger picture : this introduces, beyond the basic hydrological availability concepts such as investment and operating costs of infrastructure, benefits of water use, reliability, robustness, resilience, sustainability and most directly amenable to political and technological control, efficiency. Beyond hydrology, urban water resources systems are analyzed in these terms using examples of Mediterranean basins and cities. The concepts of multi-attribute theory and multi-criteria optimization as operational software tools, Decision Support Systems to guide urban management and policy making, even or especially under extreme and growing uncertainty, are presented and discussed, and related domains such as urban development, air quality or technological risks and their relationship to water are touched upon.

AVRUPA NIN YEŞİL BAŞKENTİ İZMİR Dr. Koray VELİBEYOĞLU Izmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Mimarlık Fakültesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümü korayvelibeyoglu@iyte.edu.tr Bugün pek çok ulusal bazlı kentsel gösterge çalışmasında İzmir Türkiye nin çevre ve doğal kaynaklar alanında en güçlü metropolü olarak belirmektedir. İzmir bu gücünü tarihi coğrafyasının yanında son dönemlerde ortaya koyduğu çevre dostu uygulamalar ile de geliştirmektedir. Avrupa Yeşil Başkent Ödülü, Avrupa Komisyonu tarafından her yıl bir kentin ödüllendirilmesi yoluyla diğer Avrupa kentlerine yol göstermesi, öncülük etmesi, iyi uygulama örnekleri sunması, deneyim, düşünce ve fikirlerini paylaşması hedefiyle ilk kez 2010 yılında verilmeye başlanmıştır. Sunumda, bu yöndeki şehir deneyimleri yanısıra İzmir in adaylığı hakkında son dönemde kentte yürütülen büyük ölçekli projeler üzerinden bir değerlendirme yapılacaktır.

İÇME SUYU DAĞITIM SİSTEMLERİNDEKİ SU KAYIPLARININ KONTROLÜ YÖNETMELİĞİ UYGULAMASI: ANTALYA ÖRNEĞİ Prof.Dr. Habib MUHAMMETOĞLU İçmesuyu dağıtım sistemlerindeki yüksek miktardaki su kayıpları tüm ülkeler için ortak bir sorundur ve beraberinde ekonomik kayıplara ve çevresel olumsuzluklara da neden olmaktadır. Toplam su kayıpları, fiziki su kayıpları ve ticari su kayıpları olmak üzere iki kısımdan oluşmaktadır. Türkiye deki toplam su kayıpları ortalama olarak sistem giriş hacminin yaklaşık %50 si kadardır. Bu nedenle, Türkiye deki su kuruluşları ve belediyelerin yüksek miktardaki su kayıplarını azaltmak için önlemler alması gerekmektedir. 2014 yılında Orman ve Su İşleri Bakanlığı tarafından içmesuyu dağıtım sistemlerindeki su kayıplarını kontrol etmek için bir yönetmelik yayınlanmıştır. Yönetmelik kapsamında uzun vadede tüm belediyeler için toplam su kayıplarının sistem giriş hacminin %25 ine indirilmesi hedeflenmektedir. Yönetmelik ile belediyelerin su kayıpları yönetimine yönelik altyapılarını geliştirmeleri beklenmektedir. Bu kapsamda içmesuyu dağıtım şebekelerinin Coğrafi Bilgi Sistemi ortamında kayıt altına alınması, izleme sistemlerinin kurulması ve içmesuyu dağıtım şebekesinin hidrolik modellemesi çalışmaları yer almaktadır. Yönetmelikte de bahsedildiği şekilde, içmesuyu dağıtım şebekeleri uygun boyutlarda ve sayılardaki alt bölgelere ayrılmalı ve şebekedeki su basıncının alansal ve zamansal olarak 60 m den fazla olmaması gerekmektedir. Tüm kullanıcılara verilen su miktarı ölçülmeli, belediyeler tarafından yıllık su bütçeleri hesaplanmalı ve yayınlanmalıdır. Antalya Su ve Atıksu İdaresi (ASAT) bünyesinde su kayıplarının yönetimi yönetmeliğinin gerektirdiği altyapı ve yetişmiş personel mevcuttur. Su kayıpları ile ilişkili olarak TÜBİTAK tarafından desteklenen çeşitli uygulama projeleri gerçekleştirilmektedir. Devam etmekte olan projeler kapsamında su kayıplarının yönetimi konusunda Antalya daki bazı pilot sahalardaki çalışmalara devam edilmektedir. Yürütülmekte olan proje çalışmalarından önemli kazanımlar elde edilmekte, akademisyenler ile su kuruluşları arasında işbirliği sağlanmaktadır. APPLICATION OF THE WATER LOSSES CONTROL LEGISLATION IN DRINKING WATER DISTRIBUTION NETWORKS: ANTALYA CASE STUDY Prof.Dr. Habib MUHAMMETOĞLU Excess water losses from drinking water distribution networks (WDN) are a common problem world-wide causing economic losses and environmental drawbacks. Total water losses consist of two components namely physical water losses and apparent water losses. Average total water losses in Turkey is around 50% of system input volume (SIV). Therefore, it is necessary for the municipalities to take measures to reduce the high water losses in Turkey. Consequently, a legislation was issued by the Turkish Ministry of Forestry and Water Works last year to control water losses. The legislation asks all the municipalities to reduce total water losses to a target level of 25% of SIV on the long-run. The legislation requires all the municipalities in Turkey to enhance their infrastructure for water losses management such as the Geographical Information System (GIS), monitoring systems and hydraulic modeling of the WDN. According to the legislations, the WDN should be divided into suitable sizes and numbers of District Metered Areas (DMA) and the water pressures in the WDN should not exceed 60 m spatially and temporally. The legislation states that water supplied to all water users should be measured and that the yearly water balance should be established and published by the municipalities. Antalya Water and Wastewater Administration (ASAT) has the required infrastructure and qualified personnel for the application of water losses legislations. In this respect, application projects supported by the Technical and Research Council of Turkey (TUBITAK) were realized and other TUBITAK projects are still going on to manage water losses in a number of pilot study areas in Antalya. The projects achieved valuable results and present good examples for the cooperation between the academic sector and the water authority.

YENİLENEBİLİR VE GÜVENİLEBİLİR BİR ALTERNATİF SU KAYNAĞI OLARAK GRİ SU VE EVSEL ATIKSUYUN AKIMLARA AYRILARAK YÖNETİMİ Bilsen BELER BAYKAL İstanbul Teknik Üniversitesi, Çevre Mühendisliği Bölümü, 34469 Ayazağa, İstanbul baykalb@itu.edu.tr Global ölçekte kişi başına düşen suyun miktarının azalmakta ve kalitesinin düşmekte olduğu bilinen ve yine global ölçekte çözüm aranan bir gerçektir. Su miktarının azalması, ülkemiz gibi yağışı bol olmayan coğrafyalar için daha büyük önem taşımakta, kişi başı yaklaşık 1500 m 3 suyu olan ülkemizin, İzmir gibi nispeten kısıtlı yağış alan büyük kentlerinde üzerinde daha da hassasiyetle durulması gereken bir konu statüsü kazanmaktadır. Bu çerçevede alternatif kaynak arayışları sürmekte ve bu bağlamda atıksuların alternatif kaynak olarak değerlendirilmesi gündeme gelmektedir. Esasen 2000 li yıllarda ortaya atılan akım ayırımı ve ECOSAN (ECOlogical SANitation Ekolojik evsel atıksu yönetimi) yaklaşımı, evsel atıksuların bir atık olarak uzaklaştırılmak yerine, üretildiği noktalarda ayrı akımlar halinde toplanarak özelik ve içeriklerine uygun bir şekilde değerlendirilmesine odaklanmaktadır. Bu çerçevede, evsel atıksuların siyah su/gri su olarak ikili, ya da ECOSAN yaklaşımı ile uyumlu olarak sarı su/kahverengi su/gri su olarak üçlü akımlar halinde ayrı olarak toplanarak tekrar kullanıma uygun hale getirilmesi önerilmektedir. Bu bağlamda siyah su tuvalet atıksularını, gri su evsel atıksuların tuvalet atıksuları haricinde kalan kısmını, sarı su ayrı toplanmış insan idrarını ve kahverengi su ayrı toplanmış insan dışkısını ifade etmektedir. Akım ayırımı, bir yandan atık olarak görülen bir akımın kaynağa dönüştürülerek değerlendirilmesini, diğer yandan evsel atıksuların uzaklaştırılması ve yönetiminin aynı anda gerçekleştirilmesini mümkün kılmaktadır. Akım ayırımı hangi şekilde yapılırsa yapılsın, ortaya çıkan akımlardan biri toplam konvansiyonel atıksu hacminin dörtte üçünü oluşturan gri sudur. Nutrientlerin büyük kısmını içeren sarı sudan ve patojenlerle organik maddelerin en büyük fraksiyonunu taşıyan kahverengi sudan kaynakta ayrılmış olan bu akım, içinde bulunan % 40 oranındaki organik madde ile düşük miktarlardaki azot/fosfor ve nispeten düşük seviyelerde patojen içeriği nedeni ile, konvansiyonel atıksuya göre daha küçük bir kirlilik potansiyeli taşımaktadır. Bu nedenle gri suyun geri kazanımı daha kolay olup daha mütevazı bir arıtma gereksinimi arz etmektedir. Bu özellikleri ile gri su, kalite açısından evsel atıksu ile yağmur suyu arasında yer almaktadır. Ek olarak, insan yaşamının var olduğu her durumda böyle bir atıksuyun oluşma zorunluluğuna bağlı olarak, belli bir tolerans payı ile, her zaman belirli miktarlarda üretilme durumu, gri suya, kendisinden daha yüksek kalitede olması beklense de, yağmur suyuna oranla daha güvenilir bir kaynak özelliği vermektedir. Yeterli arıtmayı takiben kentsel alanda sifon suyu, bahçe sulama/peyzaj, kentsel sulama, yangınla mücadele, otomobil yıkma, yer altı suyu besleme gibi tekrar kullanım alanı bulan gri suyun kırsal alanda ek olarak tarımsal sulama amaçlı tekrar kullanımı da mümkündür. Gri suyun bir kaynak olarak kullanımı su ve atıksu yönetiminin entegrasyonunu gerektirmektedir.uygulamada dünya ölçeğinde en yaygın kullanımın Avustralya ve Almanya da olduğu görülen gri suyun ülkemizdeki kullanımı son yıllarda gündeme gelmiş olup İstanbul, Antalya gibi kentlerimizde otel, konut, öğrenci yurdu vb sınırlı bazı uygulamalar bulduğu bilinmekte, bu uygulamaların yaygınlaşmasının anlamlı olacağı düşünülmektedir. Yine son yıllarda gündeme giren Yeşil Konut Sertifikasyonunun bu uygulamaya belli bir ivme kazandırmakta olduğu izlenmektedir. Bildiride kısaca evsel atıksuların akımlara ayrılmak suretiyle yönetimine değinildikten sonra bu akımlardan gri suyun bir alternatif su kaynağı olarak değerlendirilmesi ele alınacaktır. Alternatif su kaynağı bağlamında gri suyun özellikleri/kalitesi, niceliksel dengeleri, son kullanım alanları, arıtma alternatifleri, uygulama örnekleri gibi yönleri ele alınacak, gri suyun güvenilebilecek sürdürülebilir su kaynağı olarak kullanımı/değerlendirilmesi tartışılacaktır. Anahtar Kelimeler: Alternatif su kaynakları, evsel atıksu, akım ayırımı, gri su, su/atıksu yönetimi, atıkların değerlendirilmesi.

GREY WATER AS A DEPENDABLE ALTERNATIVE SOURCE OF WATER AND DOMESTIC WASTEWATER MANAGEMENT THROUGH STREAM SEGREGATION Bilsen BELER BAYKAL Istanbul Technical University, Department of Environmental Engineering 34469 Ayazaga, Istanbul, TURKEY baykalb@itu.edu.tr Deterioration of water quality and decrease in water availability per capita is a globally acknowledged fact. Many groups throughout the world are in search of solutions to coop with this threat which is even more crucial in areas getting lower precipitation. This includes Turkey with water availability of about 1500 m3/capita. Within this context, search for alternative sources of water are in progress and wastewater is considered as one possible option. Management of domestic wastewater through stream segregation and ECOSAN (ECOlogical SANitation) is a concept which has emerged in 2000 s, that advocates separation of domestic wastewater into different streams at their sources of generation to reevaluate each as a source rather than discarding it as a waste. Within this framework, segregation can be accomplished either in two components as black water/grey water, or in three components as brown water/yellow water/grey water, and each of these streams may be used further after proper processing to benefit from their constituents. Black water refers to toilet wastewater and grey water is all but toilet wastewater. Yellow water is separately collected human urine while brown water is separately collected human feces. Through stream segregation, it is possible to manage domestic wastewater properly while converting a waste into beneficial products simultaneously. Regardless of the type of separation, grey water is always generated as one of the segregated streams. It constitutes 3/4 by volume and contains about 40% of organic matter in conventional domestic wastewater. The level of pathogens in grey water is expected to be lower than domestic wastewater and nutrients occur at low concentrations. As such, grey water has a lower pollution potential and is therefore more beneficial when reuse of reclaimed water is targeted. Since grey water has to be produced wherever human life exists, it will obligately be produced in predictable quantities at all times. This quantitative dependability regarding regular production makes grey water superior to rain water as an alternative water source despite its lower quality as compared to rain water. Following pertinent treatment, grey water may reused as flush water, garden/landscape/urban irrigation, firefighting, car washing etc. in urban areas as well as agricultural irrigation in the countryside. The use of grey water as an alternative source of water will necessitate integration of water and wastewater management. Although it has been receiving attention around the world in recent years, in practice Australia and Germany seem to be the leading countries regarding grey water reuse. The concept/practice is rather new in Turkey with limited examples in hotels, residences, etc. It is believed that grey water reuse will be meaningful in various applications throughout the country and increasing interest in Green Building Certificates seems to be motivating from this perspective. This presentation aims to provide a brief overview about stream segregation for domestic wastewater, and will focus upon grey water as an alternative source of water, touching upon characteristics/quality of grey water, quantitative/water balances, final use options, treatment alternatives, to present it as a sustainable and dependable water source. Keywords: Alternative water sources, domestic wastewater, stream segregation, grey water, water/wastewater management, revaluation of wastes, reclamation/recycling/reuse.

KENTSEL SUYUN SÜRDÜRÜLEBİLİRLİĞİNE ÖMÜR DÖNGÜSÜ ANALİZİ YAKLAŞIMI Gökdeniz Neşer 1, Mehmet Önal 1 1 Dokuz Eylül Üniversitesi Deniz Bilimleri ve Teknolojisi Enstitüsü Bakü Bulvarı 100, İnciraltı / (35340) İzmir Kentsel su yöneticileri ve plancıları, kentlerin artan su ve sağlıklı yaşam taleplerini karşılamak ve bunu yaparken de kentsel su sisteminin sürdürülebilirliğini sağlamak için küresel ölçekte bir savaşım içindedirler. Bu temel hizmetleri sağlayabilmek için geliştirilmiş olan, kentsel su yönetimine alışılagelmiş, neredeyse gelenekselleşmiş yaklaşımların günümüzde artık oldukça pahalı, çoğunlukla da yetersiz kaldığı bir gerçektir ve anılan yaklaşımlar, aslında bütüncül olmamakla sorunları ancak kısa bir süre için öteleyebilmektedirler. Kentsel su sistemlerini daha iyi sürdürülebilir kılmak için yeni yolların bulunması ihtiyacı vardır. Anılan sistemlerin kendi içinde ayrıştırılmadan bir bütün olarak ele alınması yeni yaklaşımların özüdür ki bu bağlamda kritik süreçleri ve süreçlerdeki potansiyel iyileştirmeleri netleştirebilen Ömür Döngüsü Değerlendirmesi (ÖDD) yöntemi öne çıkmaktadır. Bu yöntem, bir sistemin bütün girdilerini ve çıktılarını dikkate almak suretiyle sistematik ve bilimsel bir bakış açısıyla çevresel yüklerin hesaplanmasına olanak tanır ve böylelikle de çevresel temelde seçeneklerin karşılaştırılmasına yardımcı olur. ÖDD den kentsel su yönetiminde, tüm kentsel su sistemi ya da bu sistemin sadece bir parçası (öneğin su arıtma ya da atık su arıtma) temelinde yaygın olarak yararlanılmaktadır. Bu çalışmada, ÖDD nin küresel ölçekteki örneklerinden özetle söz edildikten sonra örnek olarak seçilmiş olan İzmir in güncel kentsel su sisteminin çevresel etkilerinin değerlendirilmesiyle birlikte, bu sistemin sürdürülebilirliğinin iyileştirilmesi seçeneklerinin belirlenmesine odaklanılacaktır. Yöntem olarak ÖDD uygulanmıştır ki bu süreçte kentsel su sistemi SimoPro yazılımı kullanılarak modellenmiştir ve Eco-Indicator değerlendirme yöntemi temelinde sistemin etkileri irdelenmiştir. Sonuçlar, bugünkü sistemin en belirgin çevresel etkisinin yüksek enerji sarfeden su arıtma tesisleri ve burada arıtılan suyun bertarafı / kullanımı aşamalarından kaynaklandığını göstermektedir.

LIFE CYCLE ASSESSEMENT APPROACH TO URBAN WATER SUSTAINABILITY Gökdeniz Neşer 1, Mehmet Önal 1 1 Dokuz Eylul University Institute of Marine Sciences and Technology Bakü Bulvarı 100, Inciraltı, (35340) İzmir / Turkey Globally, urban water authorities and planners are trying to satisfy the growing urban water and sanitation demands, while parallely achieving sustainability of the related system. It is obvious that conventional approach to urban water management for providing these essential services are costly, often inefficient, and are not integrated. Hence, there is a need for finding new ways for improving the urban water systems to enable better sustainability of these system. The identification of the potential ways to be based on through assessment of the systems. To do this, Life Cycle Assessment (LCA) can play an important role in evaluating the systems in an environmental impacts based an in a holistic way that enables the identification of critical processes and the potential improvements for existing structures. The LCA methodology helps to calculate of environmental impacts in a systematic and scientific way by regarding all the inputs and outputs of a system. Hence, it allows for comparison on environmental grounds. LCA has been used widely in the field of urban water management whether for a whole urban water system or for a part of the system (water treatment or wastewater treatment). In this study, after summarizing the examples in the global scale, the environmental burdens of urban water system of Izmir will be calculated and it will be focused on the alternatives for improvement of sustainability of the system, as a case. The system will be modeled using SimoPro software and the impacts of various options on the system will be analyzed based on the Eco-indicator 99 assessment method. The results show that the highest impact in today s system is generated by the disposal of primary treated wastewater and by high-energy consuming water treatment plants.

EXPERIENCES AND LESSONS FROM THE GREAT EAST JAPAN EARTHQUAKE Naoya ABE 1 1 Manager of General Affairs Subsection Business Planning SectionSewerage Management Department Construction Bureau, City of Sendai JAPAN First of all, I am going to share a post-disaster situation and recovery efforts in the wastewater treatment facilities in Sendai after the Great East Japan Earthquake on March11, 2011. In particular, Sendai City Minami-Gamo Wastewater Treatment Plant, which had been treating roughly 70% of the city s wastewater, was devastated by the over 10-meter tsunami. Since then, in addition to restoring the system to its previous state, we have been implementing projects with the utmost concern for disaster prevention and the environment, aiming to become a disaster-resistant and environmentally-friendly city of a new level. Secondly, I will briefly introduce our Asset Management System which includes flood risk management, countermeasures against earthquake for sustainable infrastructure and wastewater services. Lastly, I will refer to our future plan of international technical cooperation based on the experiences and lessons of the disaster and know-how of the Asset Management System.

SÜRDÜRÜLEBİLİR İÇMESUYU TEMİNİ SİSTEMLERİ İÇİN YENİLENEBİLİR ENERJİ KAZANIMI Prof.Dr. Ayşe MUHAMMETOĞLU Akdeniz Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Çevre Mühendisliği Bölümü Günümüzde içmesuyu temini sistemlerinin sağlık ve hijyen koşullarına uygun şekilde ve kesintisiz olarak işletilmesinin yanı sıra sürdürülebilir ve verimli olması da önem verilmesi gereken konular arasındadır. Sürdürülebilir içmesuyu temini sistemi kapsamında enerji verimliliğinin geliştirilmesi, şebekedeki enerji ve su kayıpları ile birlikte karbon dioksit emisyonlarının azaltılması konuları önceliklidir. Suyun kaynaktan alınması, arıtımı, iletimi ve dağıtımı aşamalarında ciddi miktarlarda enerji tüketilmekte ve karbon dioksit emisyonları meydana gelmektedir. Basınç, cazibeli içmesuyu iletim hatları ve içmesuyu dağıtım şebekelerinde temel tasarım parametrelerinden birisidir ve belirli limitler arasında tutulması zorunludur. Uygulama pratiği açısından yüksek kotlarda yer alan su kaynaklarından düşük kotlara suyun iletimi sırasında borulardaki fazla su basıncının azaltılması gerekmektedir. Su basıncının kontrolü için maslak, hazne veya basınç düşürme vanaları kullanılmakta ve bu şekilde fazla basınç düşürülmesi ile iletim hattı borularına vereceği zararlar engellenmektedir. Belirtilen süreçte türbin kullanılarak fazla basınçtan enerji kazanımı mümkündür. Benzer şekilde içmesuyu dağıtım şebekelerinde de yüksek basınç seviyelerinin kontrol altına alınabilmesi için belirli noktalarda basınç düşürme vanaları kullanılarak, şebeke basıncı, optimum işletim basıncına indirilmektedir. Bu süreçte de fazla basınçtan enerji kazanımı az miktarda olsa bile mümkündür. Cazibeli su iletim hatlarında maslak ve hazne yapılarının kullanımı dünyada çok yaygındır ve sürdürülebilir su temini açısından bu yapılar öncesinde enerji kazanımı büyük bir potansiyel oluşturmaktadır. İçmesuyu dağıtım şebekelerinde türbin ve/veya türbin pompalar kullanılarak enerji kazanımı konusundaki çalışmalar teknik ve ekonomik fizibilite sonuçlarını içermektedir. Yürütülmekte olan bir araştırma projesi kapsamında Antalya kenti içmesuyu iletim hatları ve dağıtım şebekesinde fazla basıncın kırıldığı maslak, hazne ve basınç düşürme vanalarının lokasyonları incelenmektedir. Belirlenen uygun lokasyonlar için mevcut durumdaki ve gelecek yıllardaki su basıncı değişimleri, fazla basınç miktarları ve debiler hesaplanarak fazla basıncın düşürüldüğü bu bölgelerde enerji kazanımına yönelik ekipman seçimi ve kazanılabilecek enerji miktarı hesaplanabilmektedir. Enerji kazanımına bağlı olarak karbon dioksit emisyonu azalımı ve diğer çevresel kazanımlar söz konusu olmaktadır. Önerilen sistemler için fayda-maliyet analizi yapılarak yatırımların geri ödeme süreleri irdelenmelidir.

SU GÜVENLİĞİ AÇISINDAN SEKTÖREL SU TAHSİS MEKANİZMALARI Nilgün B. HARMANCIOĞU Dokuz Eylül Üniversitesi Su Kaynakları Yönetimi Araştırma ve Uygulama Merkezi (SUMER) Tınaztepe Kampüsü, Buca, İzmir nilgun.harmancioglu@deu.edu.tr Son 20 yıldır Bütünleşik Su Kaynakları Yönetimi, su sorunlarına çözüm olarak öngörülmüş ve sürdürülebilir kalkınma yönünden temel yaklaşım olarak önerilmiştir Yaklaşımın ana kavramları da, sürdürülebilirlik, yönetimde bütünleyici anlayış, bütünleşik su kaynakları yönetimi ve korunması ile su güvenliği olarak tanımlanmıştır. 2015-Sonrası Gelişim Gündemi nde, 2030 yılına kadar ulaşılması gereken Küresel Su Hedefi oluşturulmuş; bu hedefte su güvenliği temel kavram olarak ele alınmış ve etkin su tahsis mekanizmalarının su güvenliğini destekleyecek biçimde geliştirilmeleri gerektiği vurgulanmıştır. Tüm toplumların su ihtiyacının, sürdürülebilirlik ve su güvenliği sağlanarak karşılanması için ortaya konan tüm hedefler etkin bir tahsis mekanizmasına ihtiyaç göstermektedir. Bu hedefler arasında, kısıtlı kaynakların farklı bölgeler ve rekabet içindeki su kullanıcıları arasında paylaştırılması, güvenli içme suyu ve hijyene ulaşım ve tüm ülkelerde hakça, katılımcı ve etkin yönetim uygulamalarının güçlendirilmesi bulunmaktadır. Su tahsisinde bugüne kadar kullanılagelen yaklaşım, artan su ihtiyacının yeni altyapıların inşası ile karşılanması şeklinde olmuştur. Buna karşılık, sunulan çalışmada kullanılması gereken yeni yaklaşım vurgulanmakta ve şu adımlar önerilmektedir: kapsamlı ekonomik, sosyal ve çevresel analizlerle mevcut kaynak kullanımının optimizasyonu; rekabet halindeki su kullanımlarının değerlendirilip hakça tahsisin sağlanması ve talep yönetimi yöntemlerinin uygulanması. Bu yaklaşımın temel adımları; durum tespiti, senaryo geliştirilmesi, farklı senaryo sonuçlarının irdelenmesi, karar ve belirsizlik analizi, nihai planlama ve uygulama olarak tanımlanabilir. Sunumda bu adımlar ülkemizden havza uygulama örnekleriyle desteklenerek açıklanacaktır. Esas olarak öngörülen yaklaşım, Bütünleşik Su Kaynakları Yönetimini gerektirmektedir ki, bu yönetim tarzının tüm ülkeler tarafından su güvenliğinin sağlanması açısından kabulü ve gerekli kurumsal ve yasal alt yapıların oluşturulması gereklidir. Anahtar Kelimeler: su güvenliği, su tahsisi, 2015-Sonrası Gelişim Gündemi, bütünleşik su yönetimi, sürdürülebilirlik, Küresel Su Hedefi.

SECTORAL WATER ALLOCATION MECHANISMS IN SUPPORT OF WATER SECURITY Nilgun B. HARMANCIOGLU Dokuz Eylul UniversityWater Resources Management and Application Center (SUMER) Tinaztepe Campus, Buca, Izmir nilgun.harmancioglu@deu.edu.tr Within the last two decades, Integrated Water Resources Management (IWRM) is proposed as a solution for water problems and is considered as an essential approach to achieve sustainable development. In this regard, key concepts of the last 20 years have been sustainability, holistic approach to management, integrated water management and protection, and water security. Recommendations for a Global Goal on Water (to be achieved by 2030), based on Post-2015 Development Agenda, foresee water security as a major concept and efficient water allocation as a means to support it. Significant targets in securing sustainable water for all relate to water allocation, i.e., sharing a limited resource between different regions and competing users, achieving universal access to safe drinking water, sanitation and hygiene, and all countries strengthening equitable, participatory and accountable water governance. The traditional approach in water allocation is basically based on the construction of new infrastructure to meet rising demand. In contrast, this paper focuses on the modern approach and foresees: optimizing the use of existing supplies through significant economic, social and environmental analyses and the assessment of tradeoffs between competing users; and adoption of demand management measures. It describes the essential steps of: situation assessment; scenario development; assessment of implications of different scenarios; decision and uncertainty analysis; and final plans and implementation on examples of basins from western Turkey. This procedure again puts the focus on IWRM, which should be adopted by all nations as a solution to achieve water security and to take the necessary steps to establish the required institutional and legal adjustments. Keywords: water security, water allocation, Post-2015 Development Agenda, integrated water management, sustainability, Global Goal on Water.