Çözüm seçimde değil! Üretimden gelen gücümüzde! 4 yılda bir tekrarlanan bir seçim oyunu daha başladı. Her defasında olduğu gibi biz işçilerin dünyasından olmayan adaylar karşımıza çıkıp bir dizi vaatle oy istiyorlar. Aslında kendi ceplerini dolduracak olan projelerin bizim yararımıza olacağını göstermeyi de ihmal etmiyorlar. Oysa bu vaatlerin koca bir yalan dolan olduğunu her defasında yaşayarak görüyoruz. Bu oyun bu süreçte de böyle oynanacak. Karşımıza çıkan bu düzen partilerinin işçi ve emekçilerin dünyasıyla alakası yoktur. Onlar sömürü ve sefaletimiz üzerine kurdukları düzenleri seçim sürecinden yenilenerek ve güçlenerek çıksın diye karşımıza çıkmaktalar. En sağda olanından tutunda solda olanına kadar hepsinin amacı budur. Aslında gösterdikleri adayların sınıfsal kimliklerine bakarsak her şeyi net olarak görürüz. Hepsi lüks içinde yaşamaktadır. Birçoğunun fabrikası yada çeşitli büyüklüklerde işletmesi vardır. Farklı partilerde karşımıza çıksalar da programlarına ve vaatlerine bakarsak, birbirlerinin aynıları olduklarını görürüz. Onların özlemleri zenginliklerine zenginlik katmaktır.bunun yolu da bizim emeğimizden, canımızdan, kanımızdan geçmektedir. Seçim sürecinin biz işçiler için hiçbir şey ifade etmediğini geçmiş süreçlerde bizzat yaşayarak gördük. Seçim süreçlerinde tapu dağıtacağız diye kapımıza gelip oy isterler, seçimi kazanınca da evlerimizi yıkmak için kapımıza dayanırlar. Refah ve huzurdan bahsederler, sefaletin diğer bir adı olan taşeron şirketlerde binlerce belediye işçisini karın tokluğuna çalıştırırlar. Ulaşımın kaliteli olacağından dem vururlar, her seferinde emekçileri koyun gibi ulaşım araçlarına tıkıştırırlar. Daha onlarca örnek sıralayabiliriz. Sonuçta biz emekçilerin yaşamında değişen bir şey olmaz. Her seçim sürecinde olduğu gibi bu seçimlerde de sahte bir kutuplaşma yaratılmakta. Sanki AKP, CHP ve MHP den başka bir seçenek yokmuş gibi bir algı oluşturulmakta. Düzen, elindeki tüm araçları kullanarak işçileri bu oyunun içine çekmektedir. Sorunlarımızın çözümü,bu sorunları yaşayanların, yani bizlerin elindedir. Aslında seçimlerde yapılmak istenen tamda bunun önüne geçmektir.bizi çözüm süreçlerinin dışında tutmaktır. Çünkü bizler bu sürecin içine girince, karşımızdaki asıl engelin onların savunduğu bu yolsuzluk, yozluk ve sefalet düzeni olduğunu göreceğiz. Patronlar sınıfı bunu bizden iyi bilmektedirler. Özünde aynı ama görünüşte farklı partilerle kaşımıza çıkıp, özünde hiçbir seçeneğin olmadığı bu süreçte sanki kendi kaderimizi kendimiz belirliyormuşuz gibi bir yanılsama yaratıyorlar. Görüldüğü üzere sorunlarımızın çözümü seçim sandığında değil. Orada beklemek var. Orada yeni belkiler var. Orada yeni yalanlar var. Orada yeni ihanetler var. Orada hayallerimizle oynanması var. Orada sömürü var. Orada sefalet var. Orada taşeron çalışma var. Orada mezarda emeklilik var. Orada örgütlenmeye saldırı var. Orada kadın cinayeti var. Orada bütün kötülüklerin kaynağı kapitalizmin bekası var! O halde bu oyunu bozmak bizlerin elindedir. Temel hak ve özgürlüklerimiz için mücadele sahnesine çıkmalıyız. Uzlaşmaz çelişkilerimizin olduğu tepeden tırnağa örgütlü bir sınıf olan burjuvazinin karşısına örgütlü bir sınıf olarak çıkabilmeyi başarmalıyız. Biz işçi ve emekçilerin sınıfsal ortak kimliği üretim sürecinde tutuğu yerden gelmektedir. Milyonlarca işçi her gün farklı sektörlerde bulunan fabrikalarda bir araya geliyoruz. Her gün yaşamı yaratıyoruz. İşte bizim muazzam gücümüz buradan gelmektedir. Fabrikalarda kuracağımız sınıfsal birlikler yaşadığımız sorunları çözmenin ön koşuludur. Bilmeliyiz ki bizim sırtımızdan geçinen bu düzenden kurtulmanın yolu, o düzenin her gün yeniden üretildiği fabrikalardan geçmektedir. Gerektiğinde üretimden gelen gücümüzü kullanarak, kolektif bir iradeyle ellerimizin rahatlıkla fabrika şalterine gittiği bir örgütlülük yaratmalıyız. Greif işçilerininkavgası bize yürünmesi gereken yolu işaret etmektedir. Dikkatimizi seçimlere değil, fabrikalarımızdaki sömürü koşullarını düzeltmeye vermeliyiz. En temel taleplerimizi dahi kabul etmeyen patronlara karşı gerekirse işgal silahını kullanabilmeliyiz. Sendikacılara bel bağlamak yerine sendika biziz deyip, yönetilen değil yöneten olmalıyız. Gerektiğinde hesap sormasını bilmeliyiz. Çözüm tüm netliği ve canlılığı ile ortada durmaktadır.işçi sınıfı yeni Greifler yaratarak yolunda yürüyebilmelidir. 2 Dünyadaki tüm zenginlikleri ellerinde bulunduran bir avuç asalak zenginin bizleri sömürerek saltanat kurduğu düzenlerine son verelim. Yaşadığımız sorunların çözümü sandıktan değil ancak ve ancak örgütlü gücümüzle çıktığımız sokaktadır. Dünyadaki tüm zenginlikleri ellerinde tutanlardan alarak toplumsallaştıralım. Bunun adı insanca bir yaşamdır, eşit ve özgür bir dünyadır, sosyalizmdir. Sosyalizm için kendi iktidarımızı kuralım.
Kadınlar ki doğuracaktırlar özgürlüğü... 8 Mart yaklaşıyor. 8 Mart birçoklarımıza bir şey anımsatır. Birçoğumuz 8 Mart ın bir şeylerle ilgisi olduğunu bilir. Bir canlıyla... Evet doğru bildiniz, kadınlarla ilgili bir gün. Fakat yanlış, Kadınlar Günü değil. Hepiniz kandırılmışsınız. Hepinizi kandırmışlar. Çok fazla yalan makinesi var çevrenizde. Ve o yalan makinelerine kanıyorsunuz. 8 Mart, kadınlar günü değil Dünya Emekçi Kadınlar Günü dür. Altın günleri gibi Haydi yapalım, bize de eğlence olsun diye değil. Etle ve kanla ilan edilmiş bir gündür, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü. İnsanlık 1857 yılı 8 Mart gününü yaşarken ABD nin New York eyaletinde 40.000 dokuma işçisi -çoğu kadın- güneşi görmek için, yani 10 saatlik çalışma hakkı için mücadele veriyordu. Fakat işçilerin grevini bitirmek isteyen polis ve Amerika devleti işçilere azgınca saldırdı. Polis saldırısına karşı direnen işçilerin bir kısmını sığındıkları fabrika binasına kilitleyen Amerikan polisi binayı ateşe verdi. 129 kadın işçi yanarak öldürüldü. 8 Mart 1857 tarihi ABD nin katliamlarından birine şahit olurken aynı zamanda kadın işçilerin şanlı direnişine de tanıklık ediyordu. 1910 yılında ise Alman Sosyal Demokrat Partisi nin kadın önderlerinden Clara Zetkin in Enternasyonal de yaptığı öneriyle 8 Mart, Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak kabul edildi. Türkiye de de gördüğümüz gibi kadınlar aslında dünyanın hemen hemen her yerinde ikinci bir cins olarak görülmektedir. Savaşlarda kadınlara tecavüz edilir, evlatları, eşleri ölür. Fabrikada daha az ücrete çalıştırılır. Kadınlar ancak çocuk doğurmaya, çamaşır yıkamaya, ev temizlemeye yarar! Kadınlar üç çocuk doğursun, çocuk yaşta evlensin, töreye/dine karşı gelirse öldürülsün. Bu sorunları yaşayanlar patron kadınlar değil işçi, emekçi kadınlardır. İşçi kadınla patron kadını ayıran bunlardır. İşte bu yüzden Dünya Emekçi Kadınlar Günü nünden emekçi kelimesi çıkartılıp 8 Mart kadınların kendi aralarında yaptığı altın günü gibi gösterilmeye çalışılıyor. 8 Mart 1857 de erkek ve kadın işçiler nasıl ki beraber mücadele verdilerse bugünde her 8 Mart ta alanlarda beraber olmalıdır. Fabrikalarda beraber mücadele vermelidir. Kadına yönelik şiddetin sorumlusu kapitalizme karşı işçilerin birliği oluşturulmalıdır. Kadınlar bir adım öne! Kadınlar 1857 yılından önce de mücadele ediyorlardı şimdi de mücadele ediyorlar. Eşit işe eşit ücret için, kreş hakkı için, özgürlük için, eşitlik için, barış için mücadele ediyorlar. 3 çocuk isteyenlere inat, kadın cinayetleri her yıl artmasına rağmen kadınlar Greif (Sunjüt) çuval, Feniş Alüminyum, Zentiva ilaç fabrikalarında, Gezi Parkı nda, Hakkari de direniyor, mücadele ediyor. Kadınlar ki Ethem i, Ali İsmail i, Habip Gül ü, Hatice Yürekli yi doğuranlardır. Ve yarın da özgürlüğü doğuranlar olacaklardır. New York tan Greif a direnen işçi kadınların yolundan yürüyelim! 8 Martlar ı yaratan New York lu dokuma işçilerinin yaşadığı sorunlar günümüzde hala yaşanmaktadır. Bugün hala biz kadınlar çalıştığımız fabrikalarda, atölyelerde düşük ücretlerle çalıştırılıyoruz. Anayasal hakkımız olan kreş hakkımız gasp ediliyor. Kriz dönemi denilip bahaneler bulunarak ilk işten çıkarılanlar bizler oluyoruz. Çocuğumuzun olması ya da hamile olmamız patronlar için işe almama ya da işten çıkarılma sebebi olarak karşımıza çıkıyor. Bugün biz kadın işçiler fabrika ve işyerlerinde, gece çalışmasından sigorta sorununa, işyerlerinde cinsel baskı ve tacize kadar birçok sorunu yaşadık, yaşamaya devam ediyoruz. Bunların yanı sıra gündemden çıkmış gibi gösterilse de kaş ile göz arasında geçirilmek istenen Kadın İstihdam Paketi yle sömürü zincirlerimiz arttırılarak iş yaşamından koparılacak dört duvar arasına kapatılacağız veya esnek çalışma ile sömürü daha da artacak. Çocuk işçiliğin, çocuk gelinliğin önünün açılması, 3-5 çocuk tartışmalarının yürütülmesi, işsizlerin 2014 raporlarına göre % 90 ının kadınların oluşturması tesadüf değildir. Bütün bunlara göz yummayalım. Dün New Yorklu dokuma işçisi kadınlar bugün Greif ın işgalci kadın işçileri bizlere izlenmesi gereken yolu gösteriyorlar. Tüm işçi ve emekçi kadınları erkek işçi kardeşlerimizle birlikte sömürüye, eşitsizliğe, baskıya, gericiliğe karşı örgütlenmeye, derneğimizin işçi kadın komisyonunda yer almaya çağırıyoruz. Gebze İşçilerin Birliği Derneği İşçi Kadın Komisyonu Susarsak daha da köleleşiriz! Biz emeği, alınteri ile yaşamını devam ettirmek zorunda olan kadınlar tıpkı aynı koşullarla yaşamını devam ettiren erkek kardeşlerimiz gibi sömürücü patronlar tarafından eziliyor, baskı altında yaşıyoruz. Fakat bizi erkek kardeşlerimizden ayıran ve yaşamı bize daha da çekilmez hale getiren anlayışlarla da karşılaşıyoruz. Özellikle kadın olmamızdan kaynaklı evde, okulda, sokakta, iş yerlerimizde ikinci sınıf insan muamelesi görüyoruz. Evlerimizde, ailemizde ya da eşlerimiz tarafından sürekli baskı görüyoruz. Ev ortak yaşam alanımız olduğu halde evin yükü sadece bizim sırtımıza biniyor. Günümüz bozuk kültürü üzerinden her alanda cinsiyetçi anlayışa maruz kalıyoruz. Bir yandan biz kadınları cinsel obje yapmaya çalışanlar, dinsel gericilik çemberine alıp kadını kapalı bir yaşama sokmaya çalışıyorlar. Başımıza bir şey gelir denilerek okula veya işe gönderilmeyen yine bizler oluyoruz. Kadın olmamızdan kaynaklı herhangi bir sorun yaşadığımızda en hafifinden en ağırına kadar geçerlidir- suçlanan biz oluyoruz ve deniliyor ki kimbilir ne yaptın da bu durum oluştu. Çalıştığımız yerlerde yaşadıklarımız da çok farklı değil. Erkeklerle aynı işi yaptığımız halde, bazen daha ağır işleri yapan biz olduğumuz halde daha düşük ücretlere çalıştırılıyoruz. Hatta işe alındığımızda ilişki durumumuzun ne olup olmadığı, doğum kontrol yöntemlerini kullanıp kullanmadığımız soruluyor. Anne, eş, kardeş olarak her türlü baskıyla karşılaşan bizler hala susuyoruz çünkü ses çıkartırsak şartlarımızın daha da kötüleşeceğinden korkuyoruz. Oysa susarak şartlarımızı daha da zorlaştırıyoruz. İşte bu yüzden, artık bir şeyler yapmak zorundayız. Boyun eğdiğimiz sürece daha da körelir ve bir o kadar da köleleşiriz. Çayırova dan bir emekçi kadın 3
Greif işçileriyle dayanışmaya! Dünyanın birçok ülkesinde işletmeleri bulunan ve binlerce işçinin emek sömürüsü üzerinden büyüyen Greif (Sunjüt) patronuna karşı örgütlenme mücadelesine giren DİSK/Tekstil Sendikası üyesi işçiler, toplu sözleşme sürecinde patronla anlaşamadıkları için İstanbul Hadımköy ve Dudullu'da bulunan fabrikalarda 10 Şubat tarihinde işgal başlattılar. 1500 işçinin çalıştığı Greif Çuval fabrikalarında taşeron çalışmaya, düşük ücretlere, kölelik koşullarına karşı "işgal, grev, direniş" diyerek yol yürüyen işçileri selamlıyoruz. Greif, dünyanın önde gelen firmalarına çuval üreten bir Amerikan tekelidir. Patronlar büyürken işçilerin sömürüsünü daha da artırırlar. Greif'ta yıllardır yaşanan modern kölelik koşulları buna bir örnektir. Greif işçileri, bu koşullara karşı "artık yeter" dedi ve örgütlenmeye karar verdi. Sendikalaşma çalışması yürüten Greif işçileri, patronun baskı ve saldırısı ile karşı karşıya kaldı. Sendikalaşma sürecini yürüten öncü işçilerden biri işten atıldı. İşten atılan işçinin fabrikanın önünde direnişe geçmesi ve fabrikalarda iş durdurma eyleminin başlaması üzerine patron geri atmıştı. 6 saatlik iş durdurma eyleminin sonucunda atılan işçi işe geri alındı. Sendikalaşma süreci tamamlandı, yetki alındı. Patronun ikinci hamlesi sözleşme sürecinde yaşandı. İşçilerin talepleri kabul edilmedi. Aylarca süren görüşmelerden bir sonuç çıkmayınca işçiler üretimi durdurdu ve fabrikayı işgal etti. "Bu daha başlangıç mücadeleye devam" diyen Greif işçilerinin mücadelesi sermaye ile mücadele açısından yeni bir aşamadır. Greif işçileri bu süreçte sadece patronları ile değil bürokratlaşmış, hantallaşmış sendikacılarla da uğraştı ve uğraşıyor. İşçi sınıfının mücadelesine yabancılaşmış koltuk sevdalısı sendikacılar direnişin önüne geçmek, geriye çekmek için uğraşmaktadırlar. İşçilerin tabandan gelen gücünü görmezden gelmek, kendi inisiyatifleri ile karar almalarını engellemek için bin türlü ayak oyununa başvuranlar da Greif işçilerinden gereken yanıtı alıyorlar. Greif işçileri, emeği ve onuru için fabrikalarını işgal etti. Greif işçileri, taşeron çalışma son bulsun diye fabrikalarını işgal etti. Greif işçileri, açlık sınırının altında sefalet ücretine çalışma son bulsun diye fabrikalarını işgal etti. Greif işçileri, işçi sınıfına ve emekçilere yürünmesi gereken yolu gösterdi. Greif in yürekli işçileri çıktıkları yolda inanç ve kararlılıkla yürümeye devam ediyorlar. Şimdiden sınıf hareketi tarihine geçecek bir büyük deneyim yarattılar. Emekçi kardeşler, Greif işçilerinin işgal ateşini yaymak sınıf mücadelesinin, kazanmak istediğimiz geleceğin en önemli görevlerindendir. Bizler bu görevi omuzlarımızda hissediyor ve sorumlulukla hareket eden herkesi omuz omuza yürümeye çağırıyoruz. Greif işçilerinden kampanya: Bir yevmiyeni Greif işçileri ile paylaş! Kavgamızı kavgası bilen siz dostlarımıza çağrımızdır: Fabrikalarımızda, işyerlerimizde, çalıştığımız ofis ve plazalarda, emekçi semtlerinde, tüm yaşam alanlarımızda "Bir yevmiyeni Greif işçileri ile paylaş!" kampanyasını örelim. Garanti Bankası Hesap no: 4894 5549 7757 8514 Garanti Bankası IBAN no: 00544-6683726 TR97 0006 2000 5440 0006 6837 26. Taşeron çalışmaya karşı mücadeleye! Yasalarda alt işveren olarak tanımlanan taşeron çalıştırmanın biz işçilerin yaşamındaki karşılığı; güvencesiz çalışma, düşük ücret, sendikasız çalışma, iş kazaları ve iş cinayetleridir. Kısacası her türlü kuralsız çalışmanın kural olarak hüküm sürdüğü taşeron çalışma, ücretli kölelik demektir. Patronlar üretim maliyetini daha aza indirmek için taşeron çalışmayı yaygınlaştırırlar. Aynı zamanda taşeronluk sistemi ile üretim yapay olarak parçalanarak, bizler örgütsüzleştirilmek isteniriz. Böylece kazanılmış haklarımızın budanmasının da önü açılır. Taşeronluk sistemi ile bizlere güvencesiz ve geleceksiz bir yaşam dayatılmak istenir. Bu taşeron simsarları bizleri patronlara pazarlayarak, emeğimiz üzerinden haksız kazanç elde ediyorlar. Hayatı ve yaşamı vareden bizler üzerinden asalakça yaşıyorlar. Kaderimiz olamayan yaşadığımız, bu kölelik düzenine daha ne kadar katlanacağız. Bize reva görülen açlığa, yoksulluğa daha ne kadar katlanacağız. Gelin sesimizi, mücadelemizi birleştirelim. Gelin bu sömürü düzenine karşı örgütlülüğümüzü güçlendirelim. Aksi halde kurtuluşumuz olmaz. Gün birlikte mücadele etme zamanıdır. Gün fabrikalarda bir araya gelerek örgütlülüğümüzü oluşturma günüdür. Gün gündüzlerinde sömürülmeyen gecelerinde aç yatılmayan günler için mücadeleye girme günüdür. Gebze den bir emekçi 4 Sadaka zammını kabul etmeyelim! Sefalet ücreti olarak bilinen asgari ücrete 2014 yılının ilk yarısı için %5 zam yapıldı. Patronlar, asgari ücret belirlendikten sonra Ocak ayı zamlarına ya aynı oranda zam yaptı ya da hiç yapmadı. Kimi fabrikalarda ise patronlar aynı işi yapan işçilere farklı oranlarda zam yaparak işçilerin ortak hareket etmesinin önünü almış oldu. Bilindiği gibi her zam döneminde patronlar türlü ayak oyunlarına başvurmakla birlikte ağlamaya, sızlanmaya başlar. Yok kriz var, yok siparişlerimiz azaldı Zam yaparsak işçi çıkarmak zorunda kalacağız diyerek bizlere ölümü gösterip, sıtmaya razı ediyorlar. Ekmeğe, elektriğe, doğalgaza sürekli zam yapılıyor. Eğitim ve sağlık paralı hale getiriliyor. Patronların vergi borçlarını bir kalemde silerken, ek vergilerle işçi ve emekçilerin cebine giren üçkuruşa da göz dikmiş durumda. İşsizlik fonunda biriken paralar işçilere değil, patronların kasalarına akıtılıyor. Biz yolsulaştıkça patronlar zenginleşiyor. Bizlere reva görülen sadaka zammını kabul etmeyelim.gebzeli işçileri sefalet ücretine karşı derneğimizde örgütlenmeye ve fabrikalarda komitelerimizi kurarak yaşadığımız sorunlara karşı mücadeleyi büyütmeye çağırıyoruz. Gebze İşçilerin Birliği Derneği
"Feniş'te direniş devam edecek, eylemlerimiz de!" Feniş direnişi başladığından beri direnişin sonlanması için veya çıkışlar yaşadığında geriye düşmesi için uğursuz rolünü oynayan Çelik İş seçimlerden sonra direnişi desteklemeyeceğini net bir şekilde ifade etmiş oldu. Çelik İş Gebze şubesi, genel merkezinin tutumundan bağımsız hareket etmeyerek bu kararın bir parçası olmuştur. Direnen Feniş Alüminyum İşçileri'nden Zakir Aydın ve Mehmet Doğan ile yaşanan süreç ile ilgili konuştuk... 7