EŞİT HAKLAR İÇİN TÜM ENGELLERİ KALDIRALIM HERKES İÇİN TASARIM HAZIRLAYAN: FATMA NUR ÜZMEN

EŞİT HAKLAR İÇİN TÜM ENGELLERİ KALDIRALIM HERKES İÇİN TASARIM HAZIRLAYAN: FATMA NUR ÜZMEN

İÇERİK -ÖNSÖZ -GİRİŞ -1.ENGELLİ TANIMI -2.ENGELLİLİK SEBEPLERİ VE TÜRLERİ -3.ENGELLİ SORUNLARI 3.1.Engellilerin Kentsel Alanda Karşılaştıkları Sorunlar -4.ENGELLİLER İÇİN ENGELSİZ TASARIM KRİTERLERİ 4.1.Görme Engelliler İçin Engelsiz Tasarım Kriterleri 4.2.İşitme Engelliler İçin Engelsiz Tasarım Kriterleri 4.3.İşitme-Görme Engelliler İçin Engelsiz Tasarım Kriterleri 4.4.Hareketlilik Cihazı Kullananlar İçin Tasarım İlkeleri 4.4.1.Yönlendirme 4.4.2.Misafirlik/Ziyaret Edilebilirlik 4.4.3.Banyo/Duş 4.4.4.Giriş/Koridor/Asansör 4.4.5.Erişilebilir Girişler/Rampalar -5.KAYNAKÇA

ÖNSÖZ Eşit Haklar İçin Tüm Engelleri Kaldıralım Tüm dünyada olduğu gibi, ülkemizde de engelli bireyler toplumun önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Son rakamlar, ülkemizde 8,5 milyona yakın engelli vatandaşımız olduğunu göstermektedir. Bu da demektir ki; Türkiye de yaklaşık her 9 kişiden biri kısıtlayıcı engelliliğe sahiptir. Toplumun, böylesi yüksek bir oranda içinde barındırdığı bu bireylerimiz de, elbette, tüm diğer bireylerle eşit haklara sahip olmalıdırlar. Engelli meselesi, sadece bir sağduyu değil, aynı zamanda bir hak ve adalet meselesidir. Engelli insanlarımız da, eşit muamele, itibar, yaşamlarını bağımsız idame ettirme ve toplumun bir parçası olma gibi haklara sahip olmalıdırlar. Bizim üzerimize düşen görev ise, engelli vatandaşlarımıza bu haklarından faydalanmaları için imkân ve fırsatlar sağlamak olmalıdır. Bu bağlamda, engelli vatandaşlarımızın, sosyal, kültürel ve ekonomik yaşama entegrasyonunun sağlanması amacıyla, yetkili kurumların yenilikçi yaklaşımlar doğrultusunda çalışmalarda bulunması gerekmektedir. Engelli vatandaşların, hayata sarılmaları ve geleceğe güvenle bakmaları ancak bu sayede olacaktır. 2005 yılında çıkartılmış olan Özürlüler Kanunu, bu çerçevede, oldukça önemli bir adım olmuştur ve Türkiye deki engellilerin sosyal haklardan ve hizmetlerden yararlanma kapsamını ciddi manada genişletmiştir. Yine de, bu kardeşlerimize karşı olan insani sorumluluğumuz asla burada kalmamalıdır. Onların, kendileriyle ve toplumla barışık bir hayat yaşamaları için çalışma yapılacak birçok alan halen mevcuttur. Öncelikle, ahlaki ve vicdani bir görev olarak, toplumumuzu bu konuda bilinçlendirip, engelli bireylere karşı bulunulan önyargılardan arındırmak gerekmektedir. Bunun yanı sıra, engellilerin yaşam kalitelerini yükseltmek adına eğitim, işgücü, sağlık, erişebilirlik gibi birçok konuda olumsuzluklar giderilmeli ve kendilerine pozitif ayrımcılık uygulanmalıdır. Engelli insanlarımızın işgücüne katılmalarını teşvik edici düzenlemeler, onların da üretimde bir pay sahibi olmalarını temin edecek yapıcı bir katkıda bulunacaktır. Kaliteli eğitime eşit şartlarda erişmeleri de, muhakkak ki, hayat standartlarını yükseltip yaşama sevinçlerini arttıracaktır. Ayrıca, sağlık hizmetlerinden kolayca faydalanabilmeleri için yapılacak iyileştirme çalışmalarına önem verilmelidir. Geliştirilecek tüm bu sosyal hakların yanı sıra, kentsel yaşamda ortak alanların kullanımlarında getirilecek kolaylıklar ve imkânlar, engelli bireylerimize bağımsız bir şekilde yaşama fırsatını sunacaktır.

Süreklilikle ve kararlılıkla üzerinde durulması gereken tüm bu hususlar, hiç şüphe yok ki; engelli insanlarımızın, aktif bireyler olarak toplumumuza kazandırılmasını sağlayacak ve ülke menfaatlerine de katkıda bulunacaktır. Nitekim, nice özürlü insanımız, bugüne kadar, sanattan spora birçok alanda toplumun bir parçası olarak başarılar göstermiştir ve göstermeye de devam edecektir. Bizlerin üzerine düşen de, bunun gerçekleşmesini sağlamak ve engellilerin önündeki tüm engelleri kaldırmak için elimizden gelenin en iyisini yapmaktır.

Canı tanımlamak zor Ama şüphesiz ruhtan bir parça. Bildiğimiz o ki; can latif, can aziz, can kutsal Onda en küçük bir kusur, en ufak bir özür, en hafif bir maraz bulunmaz. Bedenlerimizdeki hiçbir kusur onu gölgeleyemez, hiçbir eksiklik ya da fazlalık ona sirayet edemez. Can hep aynı: Canda özür olmaz. Öyleyse, özür bakışlarımızda, engeller düşüncelerimizde Mustafa ÖZTÜRK/Kitap-Türkiye de Engelli Gerçeği

GİRİŞ Birleşmiş Milletlerin rakamlarına göre dünyadaki 500 milyon kadar engelli insan bulunmaktadır. Dünya Sağlık Örgütü tarafından, dünya nüfusunun yaklaşık dörtte birinin hayatlarında bir çeşit engelle doğrudan ya da dolaylı olarak karşı karşıya olduğunu belirtilmektedir. Dünyadaki engellilerin yüzde 80 i düşük gelirli ülkelerde yaşamaktadır ve temel hizmetlere ulaşamamaktadır. Dünyada yapılan araştırmalara göre,, engellilere çeşitli yaşam kolaylıkları sağlanması amacıyla gerçekleştirilen yerel iyileştirme hizmetleri sayesinde büyük oranda engelli, topluma tekrar kazandırılabilmektedir. Devlet İstatistik Enstitüsü nün 2003 yılında yapmış olduğu araştırmalara göre ülkemiz nüfusunun %12 si engelli kişilerden oluşmaktadır Bu veriler engelli nüfusunun genel nüfus içersinde önemli bir oranı olduğunu göstermekle birlikte bazı gerçekleri ortaya koymaktadır. Bu verilere göre günlük yaşantımızda cadde ve sokaklarda çok sayıda engelli kişi ile karşılaşmamamızın nedeni engelli kişilerin mevcut olmaması değil, bu kişilerin dış mekân kullanımlarından yardım almadan faydalanabilmelerinin olanaksız olmasıdır. Hâlbuki engelliler de herkes kadar toplumun yararlandığı tüm olanaklardan bağımsızca yararlanma hakkına sahiptir. Bunun gerçekleşebilmesi ancak düzenlemeler yapılırken engelli kişilerin de gereksinimlerinin göz önünde bulundurulmasıyla mümkündür. Özürlü insanların kentsel yaşama katılım alanındaki ihtiyaçları özürlü olmayanlarla farklı olmakla birlikte benzerdir Özürlü olarak tanımlanan bireyleri, toplumun ayrı bir kesimi olarak niteleme yerine bütünleşmiş bir parçası olarak algılayabilmek ve mekanda da buna olanak sağlayabilmek amacıyla fiziksel çevreye ulaşılabilirliğini sağlamak gerekmektedir Ulaşılabilir mekân oluşturma sürecinde en önemli görev konuyla ilgili tüm birey ve kurumlarındır. Merkezi ve yerel yönetimler, meslek odaları, eğitim ve araştırma kurumları, sivil toplum örgütleri ve medya üzerine düşen görevleri tam anlamıyla yerine getirmelidir. Dünya Engelliler Vakfı olarak amacımız Engelsiz Şehir Planlaması Modeli oluşturmak ve bunu dünyaya sunmaktır. Hedefimiz, gelişmiş ülkelerin bilgi, tasarım ve deneyimlerinden de yararlanarak oluşturacağımız modeli, ALGILAMA ve UYGULAMADA geri kalmış ülkelerde, BM ENGELLİLER İÇİN DÜNYA EYLEM PROGRAMI nın uygulanması için köprü vazifesi görmektir. Bu bağlamda Engelsiz Şehirler Planlaması Bilgilendirme Raporu nda engelli kavramı, kentte yaşadıkları sorunlar ve çözüm yolları, yasal haklar, dünyada ve Türkiye deki durum genel olarak ele alınmıştır.

1. ENGELLİ TANIMI Tanım olarak engelli sakat ve özürlü kelimeleri yerine kullanılsa da bu sözcükler farklı anlamlara gelmektedir. Özürlü terimi "özürlülüğü" odak noktasına koymayı gerektiren, yani özürlülük olgusunu nesnelleştiren bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Buna karşın engellilik, hemen olmasa da zamanla bu zorunluluktan kurtulabilmeyi, düşüncelerimizde yumuşama ve esneklik sağlamayı başarabilecek bir terim olarak görünmektedir. BM den engelli tanımı: Birleşmiş Milletler Genel Kurulu nun kabul ettiği Sakat Kişilerin Hakları Bildirgesi nde engelli tanımı şöyle yapılmaktadır. Normal bir kişinin kişisel ya da sosyal yaşantısında kendi kendisine yapması gereken işleri, bedensel veya ruhsal yeteneklerindeki kalıtımsal ya da sonradan olma herhangi bir noksanlık sonucu yapamayanlar. 5378 Sayılı Özürlüler (Engelliler) Kanunu: Doğuştan veya sonradan herhangi bir nedenle bedensel, zihinsel, ruhsal, duyusal ve sosyal yeteneklerini çeşitli derecelerde kaybetmesi nedeniyle toplumsal yaşama uyum sağlama ve günlük gereksinimlerini karşılama güçlükleri olan ve korunma, bakım, rehabilitasyon, danışmanlık ve destek hizmetlerine ihtiyaç duyan kişi özürlü olarak tanımlanmaktadır. WHO - Dünya sağlık örgütünce yapılan engelli tanımı: Özürlülük kavramına Dünya Sağlık Örgütü, Birleşmiş Milletler ve ILO tarafından farklı bakış açılarından yaklaşılmaktadır.dünya Sağlık Örgütü, özürlülük kavramı hakkında aşağıdaki gibi hastalık sonuçlarına dayanan, sağlık yönüne ağırlık veren bir tanımlama ve sınıflama yapmıştır: Noksanlık (Impairment): Sağlık bakımından noksanlık psikolojik, anatomik veya fiziksel yapı ve fonksiyonlardaki bir noksanlığı veya dengesizliği ifade eder. Özürlülük (Disability): Sağlık alanında sakatlık bir noksanlık sonucu meydana gelen ve normal sayılabilecek bir insana oranla bir işi yapabilme yeteneğinin kaybedilmesi ve kısıtlanması durumunu ifade eder. Maluliyet (Handicap): Sağlık alanında maluliyet bir noksanlık veya sakatlık sonucunda, belirli bir kişide meydana gelen ve o kişinin yaş, cinsiyet, sosyal ve kültürel durumuna göre normal sayılabilecek faaliyette bulunma yeteneğini önleyen ve sınırlayan dezavantajlı bir durumu ifade eder.

2. ENGELLİK SEBEPLERİ VE TÜRLERİ Engelliliğin nedenleri dikkatle incelendiğinde bunların önemli bir bölümünün kaçınılabilir önlenebilir nedenler olduğu görülmektedir. Engellilik genelde kaynağına ve sebeplerine göre değişik şekillerde sınıflandırılmaktadır. Kaynağına göre sınıflandırıldığında doğuştan gelen engellilik nedenleri arasında bir takım genetik nedenler akraba evliliği gebelik sırasında annenin karşılaştığı travmalar hastalıklar ilaç kullanımı ışına maruz kalmak annenin alkol ve madde bağımlısı olması kötü beslenmesi gibi nedenler görülmektedir. Sayılan tüm bu nedenler kaçınılmaz önlenemez durumlar değildir. Tıp bilimince gerçekleştirilen araştırmalarla genetik nedenlerin bile en azından bir kısmı önceden bilinebilmektedir. Doğum sırasında ve sonrasında 'kazanılan" engelliliğe gelince kötü ve yetersiz koşullarda gerçekleştirilen doğumlar travmalar yanlış uygulamalar vb. akla gelmektedir. Doğum sonrasında karşılaşılan olaylar arasında ise iş kazaları ev kazaları trafik kazaları savaşlar terör olayları endüstriyel kazalar deprem ve benzeri yıkım olayları büyük sanayi kazaları v.b temel engellilik nedenleri arasındadır. Bunların büyük çoğunluğunun da önlenebilir nitelikte nedenler olduğu anlaşılmaktadır. Farklı nedenlere bağlı olarak oluşan engellilik temel olarak beş başlıkta incelenir: * Zihinsel engelli * Görme engelli * İşitme ve konuşma engelli * Ortopedik engelli * Süreğen Engelliler

3. ENGELLİ SORUNLARI Engellilerin karşılşatıkları sorunlarıın başında yoksulluk, eğitim, ulaşım, fiziksel çevre, konut ve iyileştirme gibi konular gelmektedir. Yapılan araştırmalar, dünyanın her yerinde engellilerin çok büyük çoğunluğunun toplumun yoksul kesimlerinden geldiğini ve yoksulluk içinde yaşadıklarını göstermektedir. Eğitimdeki eksiklikte yoksullukla endeksli olarak ortaya çıkmaktadır engelli ailelerinin maddi sıkıntılarından dolayı engelli çocuklarını okula göndermeleri güçleşmektedir. Bu sorunların haricinde en önemli olan sorun ise ailelerin ve çevredeki insanların engellilere bakış açısından kaynaklanmaktadır. Engellilerin karşılaştıkları diğer sorunlarise şu şekilde sıralanmaktadır: -Rehabilitasyon: Rehabilitasyon ve araç-gereç gereksiniminin yeterince karşılanamaması engellilerin toplumla bütünleştirilmesinin önündeki en büyük engellerden birisidir. -Engellinin Aile Yaşamı / Özel Yaşamı: Fiziksel işlevlerindeki bozulma ya da bazı eksiklikler nedeniyle engellinin hareket yeteneği sınırlanınca, bu, onun özel yaşamına da bazı kısıtlamalar getirmektedir. -İstihdam Sorunu: Her insanın yapabileceği bir iş vardır ve engelliler de fiziksel ve ruhsal işlevlerinde bir bozulma ya da eksiklik olsa bile, onların bu niteliklerini dikkate alan uygun bir eğitim ve rehabilitasyondan geçirildikleri zaman çalışabilirler, üretime katılabilirler. Çalışmanın, kültürün önemli bir parçası sayıldığı toplumlarda, herkes gibi engelliler de çalışmaya/üretmeye isteklidirler. -Ulaşım, Fiziksel Çevre ve Konut: Engellilerin içinde yaşadıkları fiziksel çevre, sahip oldukları fiziksel işlev bozuklukları/yetersizlikleri ve bunun yol açtığı sınırlamalar yüzünden büyük önem taşımaktadır. Toplumu tasarlarken, bir toplum modeli ortaya koyarken, içinde yaşanılan fiziksel çevreyi de o toplumun içinde yaşayan herkesi düşünerek tasarlamak gerekir. Engellilerin karşılaştıkları sorunları çoğaltmak mümkündür. Detaylı olarak inceleyeceğimiz konu ise kentsel alanda engellilerin karşılaştıkları sorunlarıdır.

3.1.ENGELLİLERİN KENTSEL ALANDA KARŞILAŞTIKLARI SORUNLAR Yaşanılan konuttan tüm kamusal yaşam alanlarına ve ulaşım araçlarına kadar tüm çevresel unsurların engellilerin özellikleri ve gereksinimleri dikkate alınarak tasarlanmadığı bir gerçektir. Kentlerimizin çoğunda engelli bireylerin erişim ve ulaşım olanaklarını engelleyici pek çok unsura rastlanmaktadır. Yollar, kaldırımlar, kamu binaları, parklar ve bahçeler, okullar, içinde yaşanılan konutlar, ulaşım araçları ve bunun gibi daha bir çok fiziksel çevre unsuru, engellilerin topluma katılmasının önünde ciddi birer engel oluşturmaktadır. Böylece sahip olduğu engeli nedeniyle hareket yeteneği sınırlanmış insanların bu ve benzeri sebeplerle yaşadıkları sınırlama daha da pekişmektedir. Bunun anlamı Hareket yeteneği sınırlanan bireyin toplumsal yaşamdan dışlanmasıdır. Oysa bütün bunlar, engellilerin topluma katılmasını, toplumla bütünleşmesini kolaylaştıracak bir biçimde tasarlanabilir ve geliştirilebilir. Bozuk yüzeyli yollar, güvenlik tedbirleri alınmayan alt yapı çalışmaları, çok yüksek kaldırımlar, özürlülerin kullanımına uygun olmayan telefon ve telefon kabinleri, gerekli düzenlemeler sesli ve görsel uyarıcılar olmadığı için özürlülere hizmet edemeyen ulaşım sistem ve araçları, kent ulaşımı ve yaşamında yoğun olarak karşılaşılan engellerdir. Kent bütününde ve yapı ölçeğinde özellikle işitme ve görme engellilerin yararlanacağı işaretlemeler, görsel ve sesli bilgilendirmeler son derece yetersizdir. Yeşil alanlar ve spor alanları özürlülerin de yararlanabileceği şekilde düzenlenmemiştir. Kısacası kentlerimizde özürlülerin hareketini kolaylaştırıcı düzenlemeler birkaç küçük uygulama dışında yapılmamıştır. Standartlara uygun olmayan rampalar vb. yapılan bazı hatalı uygulamalar, değil kolaylık sunmak aksine özürlü sayısını arttırıcı nitelikler göstermektedir.

-Engellilerin trafik içerisinde yaşadıkları zorluklar : Kentlerde yaya dolaşımını kısıtlayan, taşıtlara öncelik tanıyan, taşıt trafiğini hızlandırmayı amaçlayan uygulamalar öncelik almakta, ışıklı yaya geçitleri kaldırılarak üst geçitler yapılmaktadır. Toplu taşımacılıkta özürlülere yönelik düzenlemelerde bütüncül yaklaşımlar yerine, bazı özel ve yetersiz çözümler getirilmektedir. İnşa edilen alt ve üst geçitler ise engelli bireylere göre tasarlanmamıştır. Bu geçitlerin pek azında asansör bulunmaktadır. Trafik içerisinde araçları ile seyreden engelli bireyler park yeri sorunu ile karşılaşmaktadır. Kent içerisinde engelli kullanımına ayrılmış park yerleri az sayıda bulunmaktadır. -Kaldırımlar: Kaldırım yükseklikleri standartların üzerindedir ve tüm kaldırımlarda rampa bulunmamakta, rampa bulunan kaldırımlarda ise eğim standartlarına uyulmamaktadır. Kaldırıma engelli bireylerin iniş ve çıkışları oldukça zordur. Kaldırım genişlikleri her zaman bir tekerlikli sandalyenin sığabileceği boyutlarda değildir. Bu sebeple tekerlekli sandalye kullanan engelli bireyler bazı kaldırımları kullanamamaktadır. Kaldırım üzerinde bulunan kent mobilyalarının keyfi denilebilecek karmaşa ile yerleştirilmiş olması, kaldırım üzerinde engelli bireylerin erişimi güçleştirmektedir. Kaldı ki, kaldırım üzerlerinde bulunan otobüs durakları, büfeler, belediye hizmet alanları yalnızca engelli bireylerin değil, tüm kentlilerin ulaşımını engellemektedir. -Kent Mobilyaları : Kent mobilyalarının bir standarda oturmadığı gözükmektedir. Otobüs duraklarından, çöp kovalarına engelli bireyler bazı hizmetlere erişimde zorlanmaktadır. Diğer taraftan kent içerisindeki kamuya yönelik hizmetlerden yararlanmaları oldukça güçtür. Örneğin, Otobüs duraklarında engelli bireylerin bekleyebileceği özel alanlar bulunmamakta, vasıtanın geldiği duyma ve görme engelli bireyler tarafından tespit edilememekte, otobüslere binecek olan engelli birey için özel bir sistem getirilmemektedir. -Yasal düzenlemelerin uygulanmaması: 2005'te çıkarılan 5378 sayılı yasanın, 7 yılda resmi binaların, mevcut tüm yol, kaldırım, yaya geçidi, açık ve yeşil alanlar, spor alanları ve benzeri sosyal ve kültürel altyapı alanlarıyla gerçek ve tüzel kişiler tarafından yapılmış ve umuma açık hizmet veren her türlü yapıların engellilere uygun hale getirilmesini öngörmektedir. Ayrıca 1997 yılında İmar Yasası'nda engellilerle ilgili düzenleme yapılmıştır. Geçen sürede yasaların bu hükümlerine uyulduğunu gösteren bir gelişme görülememektedir.

4.ENGELLİLER İÇİN ENGELSİZ TASARIM KRİTERLERİ -4.1. Görme Engelliler İçin Engelsiz Tasarım Kriterleri Görme engelli inşaat çevresi kullanıcıları için etkili engelsiz tasarım için aşağıdakilere itimat edilmelidir: Bina sınırlarını tanımlamak, dolaşım alanındaki bir tanımlı engele göstermek ve lamba düğmeleri, termostat ve yangın alarmı gibi bina kontrol düzeneklerinin konumlandırılmasında kullanılan renk/kontrast ipuçları Işıklandırma, parıltının en aza indirildiği ve karartılı loş alanlarda, yoğunluk artışı ve yapay ışık kaynakları dağıtımının planlanması Sesli ipuçları, kişinin yolunu bulmasında etkili olan su çeşmesi, müzik veya kamusal adres sistemleri gibi çevresel sesler Dokusal ipuçları, farklı zemin yüzeyleri uygulamaları ve uygun dokuda uyarı yüzeyleri Ergonomi, mantıksal, etkili mobilya kullanımı, tehlikeli bina bölümlerinden kaçmak ve dolaşım alanında kişinin yolunu bulmasına yardımcı olmak için uygun oda uygulamaları Not: Tasarım düşünceleri birbirinden bağımsız değildir. Etkili tasarım için beş duyunun etki alanın düşünülmesi şarttır.

-4.2.İşitme Engelliler İçin Engelsiz Tasarım Kriterleri İşitme engelliler; az duyan yada fonksiyonel olarak duymayan, işaret dili, okuma ve yazma gibi görsel iletişime bağımlı kişilerdir. İşitme yetisini kaybetmiş kişi sözleri duyamaz ve telefon, kapı zili veya alarm çaldığında uyarı ışıkları gibi görsel ipuçlarına güvenir. İşitme yetisini kaybetmiş kişiler çevrelerini görebilmeleri için iyi aydınlatma ve açık alana ihtiyaç duyarlar. Açık alan düzen tasarımı; duvarlar, duvar bölücüler ve sütunlar alan taranmasında etkili olacaktır. -4.3.İşitme-Görme Engelliler İçin Engelsiz Tasarım Kriterleri İşitme-Görme Engelliler çift engelliliği olan kişilerdir. Bu bireylerin çoğu çeşitli ve sınırlı derecede duyma ve görmesi olan kişilerdir. Genellikle bina çevresi içinde fonksiyonellik için dokunsal duyulara(örn; doku, ısı, basınç) itimat ederler. Bina tasarımları görme engelliler için faydalı olduğu kadar duyma zorluğu olanlar, İşitme engelliler ve İşitme-Görme engelli nüfusu için de önemlidir. *farklı dokuda malzeme uygulaması

-4.4.Hareketlilik Cihazları Kullanan Kişiler İçin Engelsiz Tasarım Kriterleri El ve parmak becerisinde azalma, hareketliliğinde sınırlama, denge, koordinasyon ve gücünde azalma, kırıklık problemi olan kişiler yürüteç, baston, destek, koltuk değneği, tekerlek sandalye veya skoter gibi hareketlilik cihazlarına gereksinim duyarlar. Bu cihazlar binalara, tüm tesis ve hizmetlere rahat erişimi sağlar. Bu kriter, engelsiz güvenli dolaşımı, erişilebilir girişleri (sıfır eğimde motorlu kapı), erişilebilir tuvalet, tezgah, kağıt havlu, sabun cihazı, kapı kolu, kilitleme düzeneklerindeki büyük kollar, tekerlekli sandalye ve skoter için dönüş yarıçapını içerir. Bu uygulamalar bebek arabası kullanan ebeveynler, dağıtım kişileri ve manevra gerektiren materyaller için faydalıdır.

-4.4.1.Yönlendirmeler Kamusal binalara erisim ve kullanımı için yönlendirmeler, bazen inşaat başladıktan sonra yapı planlaması sonrası bilgileri birleştiren grafik tasarımcı yada iç mimara göre şekillenir. Yönlendirmeler, yönelim unsurlarıdır ve çoğu nüfusun (özellikle değişik tür ve seviyedeki işitme engelli kullanıcılar için) güvenli/etkili hareketliliğinin temelini oluşturur. Tüm bina tasarım ve inşaat uzmanlarının, plan kapsamından son tasarım asamasına kadar ve insaat esnasında yönlendirmeleri düşünmesi gerekir. Not: Bina yüzeyleri (ve tüm sinyal türleri) kullanıcılar için yönlendirmelerde önemli etkiye sahiptir. Yönlendirme bilgisi için Dört temel tür bulunmaktadır: Yönelme, doğrultu, tanımlama ve genel bilgi. Bina bilgisini kullanmak için dört öncelikli duyu vardır: Görsel, işitsel, dokunsal ve koklama. Renk/kontrast, ışıklandırma, ses, doku ve ergonomik tasarımdan oluşan beş genel kriter görme engelliler için binalarda yönlendirme amacıyla kullanılmalıdır. - 4.4.2.Misafirlik/Ziyaret Edilebilirlik Ziyaret Edilebilirlik engellileri evlerinden ayırarak veya kuruluşlara mecbur ederek, onların sosyal entegrasyonunu ve dahil edilme oranlarını arttırır. Ziyaret edilmeye imkan veren evlerde - hareketlilik sınırlandırılmaları olsun yada olmasın tasarlanmış birimler- özel araba yolu veya kamusal kaldırımdan erişilebilir yönde basamaksız girişler,en az 850 mm genişliğinde engelsiz geçit alanları, ana katta yarım banyo gibi bazı özel erişilebilirlik özellikleri önerilir.

-4.4.3.Banyolar / Duşlar Duvara monteli tuvalet kullanımından kaçınılmalıdır. Baryatrik tuvalet kullanılmadıysa, standart tuvaletin üzerine baryatrik oturak kullanılmalı. Oturma yeri yüksekliği bireylerin ihtiyaçlarına uygun olmalı. Su tankı eki bulunmayan zemine monteli tuvalet çeşitli baryatrik oturakları kullanımı için uygundur. Tuvalet ile duvar sınırı arasındaki mesafe minimum 530 mm olmalıdır. Büyük ekipmanlar yada yardımcı bakıcılar gerekiyorsa büyük alana ihtiyaç olabilir. 90º ve 180 dönme ve bükme saglayacak kadar yanda hareketlilik alanları kalacak şekilde tuvalet konumlandırılmalıdır. Geniş tekerlekli sandalye kullanan bireylere uygun en az 1140 mm yüksekliginde pisuar ve açık alan gereklidir. Tekerlekli sandalyeye zarar verecek zemin lavabolarından kaçınılmalıdır. Duvara monteli lavabo/tezgah ile destek sağlanmalıdır.

*banyo

-4.4.4.Girişler/ Koridorlar/Asansörler Girişlerdeki minimum açıklıklar 1.140 mm olmalıdır. Bu açıklıklar tekerlekli sandalyedeki bireye uygun olmalı toplam genişlik 990 mm olup (oturma yeri genişliği yaklaşık 760 mm) her iki tarafta 76 mm açıklık bulunmalıdır. Daha büyük ekipmanların 1.140 mm den fazla olan açıklık gerektirdiği düşünülmelidir. Eşit olmayan kanatlı kapı kullanarak kapı genişliği tamamlanabilir. Örneğin toplam 1524 mm genişlik için bir kanat 1066 mm, diğeri 457 mm olarak düzenlenip baryatrik hastane yataklarına uygun hale getirilebilir. Kapı genişliğini maksimum yapmanın bir yolu da cep kapılar, katlanır kapı, sürgülü kapı kullanmaktır. Ekipmanların ve çevre ölçülerinin büyüklüklerine uygun olarak koridor/hol genişlikleri arttırılmalıdır.711 mm ölçülerindeki baryatrik yürüteç kullanıcısı için 890 mm koridor genişliği gereklidir. Yürüteç kullanan obez biri ve ekipman kullanmayan birinin geçişi için 1500 mm genişliğinde koridor gerekir. Büyük ekipman için geçit gerekiyorsa (örn. baryatrik tekerlekli sandalye),tekerlekli sandalyenin dönmesi ve geçişi için hollerin genişliği 1500 mm ( 1830 mm veya daha fazla) olarak düşünülmelidir. Asansör kapı açıklığı mümkün olduğu kadar büyük olmalıdır(min.1140mm).minimum iç ölçüler 1828 mm x 2032 mm boyutlarında olmalı, tekerlekli sandalyenin dönebilmesi için gerekli olan çap ölçülerini ve iki bakıcı ile sedyenin taşınmasını sağlamalıdır (acil durumlarda).

-4.4.5.Erişilebilir Girişler / Rampalar Tekerlekli sandalyeyi süren birey için açıklık ve büyük tekerlekli sandalye genişliği geçidine imkan tanıyan minimum 1140 mm engelsiz genişliği olan rampalar kullanılmalıdır. 90º ve 180 dönme için minimum 1500 mm x 1500mm düz alan bulunmalıdır, rampa uzunsa aralarda düz alan gereklidir. Büyük tekerlekli sandalye genişliğine uygun olarak en az 1140 mm genişlikte açık alan sağlanmalı ve engeller ortadan kaldırılmalıdır. Engelsiz dolaşım alanındaki girişlerin en az 1140 mm genişliğinde açık alanı olmalıdır Eğer kapı salanımı tekerlekli sandalye kullanıcısına doğru ise, büyük tekerlekli sandalyenin dönme yarıçapını karşılayacak şekilde kapının menteşeli tarafında açık alan minimum 760 mm olmalıdır. Giriş yada merdiven boşluğuna uzana rampalarda düz alan rampa genişliğinde olmalı ( 1140 mm) ve uzunluğu 1500 mm den az olmamalıdır.

*sıfırlanmış kaldırım boyutları

5.KAYNAKÇA -ENGELSİZ ŞEHİR PLANLAMASI RAPORU-DÜNYA ENGELLİLER VAKFI -ENGELSİZ TASARIM KLAVUZU-DÜNYA ENGELLİLER VAKFI -KİTAP-TÜRKİYE DE ENGELLİ GERÇEĞİ/MUSTAFA ÖZTÜRK -ORTOPEDİK ENGELLİLER İÇİN EĞİTİM MEKANLARI TASARIMINDA MALZEMENİN ÖNEMİ-BİLGEHAN YILMAZ&DİCLE AYDIN -DUMLUPINAR ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ DERGİSİ, SAYI 21 NİSAN 2010/ MUSTAFA ALTINOK-M.M.KARS