Yeniçeri Kaynakçası Ararat, Ş. (2010). Enderunlu Mehmed Hamid Beg Divanı inceleme-metin. Kaflı, K. (1 Şubat 1965). "İlk Yeniçeri ve Yahudiler". Hayat Tarih Mecmuası, 2 (10), 67-69, Eğri, O. (2002). "Yeniçeri Ocağı'nın Manevî Eğitimi ve Bektaşîlik". Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (24),, Karakuş, T. (2014). 16.yüzyıl Osmanlı devlet yönetim sisteminde Enderun Saray Mektebi'nin yeri ve yönetim sistemi üzerindeki etkisi. Efendi, Ş. F. (2001). Gülzâr-ı Fütûhat: Bir Görgü Tanığının Kalemiyle Yeniçeri Ocağı'nın Kaldırılışı. İstanbul: Kitapevi Yayınları. Gül, İ. (2006). Osmanlı Devleti'nde Sultan ıv. Murad dönemi yeniçeri isyanları(1623-1640). Kömür, E. (2010). Osmanlı Devleti Enderun Mektebi'nde eğitim sistemi ve Türk eğitim sistemine etkileri. Beydilli, K. (2003). Bir Yeniçerinin Hatıratı. İstanbul: Tarih Ve Tabiat Vakfı Yayınları. Üstün, K. (2002). Vaka-i Hayriye'yi yeniden düşünmek: modernleşme yolunda yeniçerilerin ortadan kaldırılması. (1 Şubat 1965). "16. Yüzyıl'da Yeniçeri Ağası". Hayat Tarih Mecmuası, (1), 4-8, Baykara, T. (1990). "Yeniçeri Ocağının Kaldırılmasının Sosyal Sonuçları". Sultan II. Mahmud ve Reformları Semineri İstanbul, 28-30.VI.1989, 147-155. İstanbul: Stanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Araştırma Merkezi.. Kılıç, İ. (2011). Gulâmhâne'den Enderûn'a-Türk kültüründe nitelikli insan yetiştirme prensipleri. Beşirli, M. (2003). "Yeniçeri Ocağı'nın Kaldırılmasından Sonra Tokat ve Çevresinde Güvenlik Sorunu". Tarih İncelemeleri Dergisi, (XVIII-I), 15-43, Mihailovic, K. (2012). Bir Yeniçerinin Hatıraları. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Kocaş, S. (). "Yeniçeri Ocağı Nasıl Kuruldu ve Nasıl Kaldırıldı". Resimli Tarih Mecmuası, II (24), 1163-1167, Özkaya, Y. (1965). "Anadolu'daki Yeniçerilerin Düzensizliği İle İlgili Belgeler ve İzmir'de Yeniçeriliğin Kaldırılması Hakkında Bir Belge". Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 23 (1-2), 75-90, Çamuroğlu, R. (2008). Son Yeniçeri. İstanbul: Everest Yayıncılık. Uzunçarşılı, İ. H. (1967). "Şehzade Mustafa'nın Ölümünde Medhali Olan Vezir-i Azam Rüstem Paşa'nın İkinci Sadaretinde Yeniçerilerin Ağalarından Şikayeti Havi Kanuni Sultan Süleyman ile Rüstem Paşa'ya Pek Ağır Mektupları". Belleten, XXXI (122), 191-200, Alay, S. (2001). Osmanlı Devleti`nde devşirme sistemi ve devşirme sadrazamlar. Özbek, G. (1975). Yeniçeri Ocağının İlgası(Cevdet Tarihine Göre).
Fırtına, E. (1995). 1317 Yeniçeri Ocağının Kaldırılması. Kırca, U. D. (2010). Cehennemin azgın köpekleri: Osmanlı İmparatorluğu?nda isyan, yeniçeriler, din ve meşruiyet. Öz, M. (1976). "Yeniçeri Ocağı'nın Lağvından Sonra Osmanlı Ordusundaki Gelişmeler". Askeri Tarih Bülteni, 15 (29), 7-26, Orkun, H. N. (2001). Devşirme Yeniçeri Hasan. İstanbul: Şa-to Yayınları. Uyaroğlu, H. N. (1989). Osmanlı Kamu Yönetim Kurum ve Sistemleri İçinde Enderun Saray Okulu. Aslan, S. (2004). "Yeniçeri Ve Kapıkulu Süvarilerinin İsyanlarına İlişkin Bir Analiz". Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 28 (1), 89-101, Kıran, B. İ. (2014). Osmanlı Saray teşkilatında Doğancı Koğuşu. Sakarya, İ. (1961). "Yeniçeri ve Sipahi İsyanlarında Gerici Akımların Rolü". Silahlı Kuvvetler Dergisi, 106 (308), 74-89, Özdemir, M. (2008). Osmanlı Devleti'nde Devşirme Sistemi. İstanbul: Rağbet Yayınları. Baykara, T. (1995). "Osmanlı Reformunun İlk Zamanları: Yeniçeri Ocağının Kaldırılması ve İlk Tatbikat". Tarih İncelemeleri Dergisi, (X), 1-11, Baykara, T. (1990). Yeniçeri ocağını kaldırmasının sosyal sonuçları. Istanbul: İÜ Edebiyat Fakültesi Basımevi. Cezzar, M. (). "Yeniçeri İsyanları". Resimli Tarih Mecmuası, III (31), 1621-1626, (1929). Şehrimize Ait Vesikalardan Yeniçeri Kışlaları. İstanbul: Şehremaneti Matbaası. Özdemir, S. (2003). Osmanlı Devleti'nde devşirme sistemi. Öztuna, Y. (1 Şubat 1965). "Yeniçeri Ocağının Bozulması". Hayat Tarih Mecmuası, (1), 9-13, Yeşil, F. (2009). Nizâm-ı Cedîd'den Yeniçeriliğin Kaldırılışına Osmanlı Kara Ordusunda Değişim 1793-1826. Kaytaz, F. (2013). "Osmanlı Askerî Teşkilatı Hakkında Bilinmeyen Bir Eser "Yeniçeri Ocağına İlişkin Bir Risale" (Değerlendirme Ve Metin)". İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, (57), 45-68, (2011). Kavanin-i Yeniçeriyan (Yeniçeri Kanunları). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. Ülker, N. (1991). "Yeniçeri Ocağının İlgası Öncesi İzmir'deki Asayişin Bozukluğuna Dair Belge". Tarih İncelemeleri Dergisi, (VI), 25-41, Işık, H. (1976). "Yeniçeri Ordusunda Asker Alma Usulleri". Askeri Tarih Bülteni, 2 (4), 38-71, Öğet, B. (1968). Koçi Bey Risalesine Göre Yeniçeri Ocağının Dejenere Olmasının Sebepleri. Beydilli, K. (2013). Yeniçeriler Ve Bir Yeniçerinin Hatıratı. İstanbul: Yitik Hazine Yayinlari.
Yılmaz, Y. (1984). Sosyal ve İktisadi Açıdan Osmanlı İmparatorluğu'nde Devşirme Usulü. Öztürk, N. (Mart 1994). "'Kelle İsteriz' Yeniçerilerin İlk Kanlı İsyanı: Beylerbeyi Vakası". Tarih ve Medeniyet, (28), 20-21, Sakin, O. (2011). Yeniçeri Ocağı Tarihi ve Yasaları. İstanbul: Doğu Kütüphanesi. Mutlu, Ş. (1994). Yeniçeri Ocağının Kaldırılışı ve II. Mahmud'un Edirne Seyahati, Mehmet Daniş Bey ve Eserleri. İstanbul:. Koçu, R. E. (). "Yeniçeri Rezalet ve Zorbalıkları". Resimli Tarih Mecmuası, I (), 510-515, Petrosyan, I. (1999). "Osmanlı İmparatorluğu'nda Askeri Reformlar Konusunda İlk Girişim:XVI.Yüzyılın Sonu İle XVII. Yüzyılın Başında Yeniçeri Ocağı". Osmanlı (6), 673-683. Ankara: Yeni Türkiye Yayınları. Sezer, H. (1997). "Yeniçeri Ocağının Kaldırışının Taşraya Yansıması (1826-1827)". Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 19 (30), 1-24, Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Devleti Teşkilâtından Kapukulu Ocakları. Cilt 1. Acemi Ocağı ve Yeniçeri Ocağı. I. Cilt.. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları;. Yüksel, A. (2009 Mart). "Bir Hatt-ı Humayun Yeniçeri Tarihini Özetlemeye Yeter Mi?". Tarihin Peşinde Uluslararası Tarih ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, (5), 1-16, (). "Yeniçeri Ocağı'nın Teşekkülü". Türkiye Günlüğü Dergisi, (11), 124-125, Koyaş, E. F. (1 Şubat 1965). "Yeniçerilerin Orta ve Bölük İşaretlerinin Anlamları". Hayat Tarih Mecmuası, 2 (10), 48-57, Yaramış, A. (2006). "Yeniçeri Ocağı'nın Kaldırılmasının Çorum Ve Çevresindeki Yansıması". Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8 (2), 2-10, Ünver, S. (1976). "Yeniçeri Kışlaları". Belleten, XL (160), 589-594, Ayar, M. (1998). Yeniçeri Ocağı'nın İlgasından Sonra Bektaşî Tarikatı. Altundaş, İ. (2005). Yeniçeri Ocağı`nın kaldırılmasından sonra Bektaşi tekkeleri ve Osmanlı yönetimi. Daş, M. (2002). "Osmanlı Tesiri ile Bizans Sarayında Oluşturulan 'Yeniçeri Muhafız Birliği' Hakkında". Türklük Araştırmaları Dergisi, (12), 293-304, Çamuroğlu, R. (2006). Yeniçerilerin Bektaşiliği ve Vaka-i Şerriyye. İstanbul: Kapı Yayınları. Biçer, M. (2014). Cigalazade Yusuf Sinan Paşa: Akdeniz dünyasında 16. yüzyıl Osmanlı devşirmesi. Maden, F. (2010). Bektaşî Tekkelerinin kapatılması (1826) ve Bektaşîliğin yasaklı yılları. Türkyılmaz, M. (2009). Osmanlı klasik döneminde, Enderun Mektebindeki üst düzey yönetici eğitimi ile günümüzdeki üst düzey yönetici eğitiminin karşılaştırılması.
Raymond, A. (1999). Yeniçerilerin Kahiresi, Abdurrahman Kethüda Zamanında Bir Osmanlı Kentinin Yükselişi. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Küçükyalçın, E. (2007). Yeniçeri ve Samurai: Erken Modern Savaşçı Sınıflar ve Din. Oğuz, M. (2008). Osmanlı Devletinin yükselme döneminde Enderun Saray Okulun'un yeri ve önemi. Akdağ, M. (1947). "Yeniçeri Ocak Nizamının Bozuluşu". Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, (5), 291-309, Petrosyan, İ. (1987). Mebde-i Kanun-i Yeniçeri Ocağı Tarihi. Moskova:. Uzunçarşılı, İ. H. (1 Şubat 1965). "Osmanlı Yeniçeri Teşkilatında Devşirmeler". Hayat Tarih Mecmuası, 2 (10), 34-40, Sahillioğlu, H. (1974). "Yeniçeri Çuhası ve II.Bayezid'in Son Yıllarında Yeniçeri Çuha Muhasebesi". Güney- Doğu Avrupa Araştırmaları Dergisi, (2-3), 415-467, Mevsım, H. (2002). Bulgar Halk Edebiyatında Yeniçeri Türküleri. S.g. (). "Yeniçerilerin Son Demlerinde Bir Azgınlık Vakası". Resimli Tarih Mecmuası, 3 (32), 1680-1683, Goodwin, J. (2006). Yeniçeri Ağacı. Istanbul: Merkez Kitapçılık. Çamuroğlu, R. (2007). Son Yeniçeri. İstanbul: Everest Yayınları. Altuntaş, M. (2002). Devşirmelikten evliyalığa: Osmanlı vezir-i azamı Mahmud Paşa. Daşçıoğlu, K. (2005). "Yeniçeri Ocağı ve Bektaşî Zaviyelerinin Kapatılması". Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (34), 307-315, Petrosjan, I. E. (1987). "The Mabda i kanun i Yeniçeri Ocağı Tarihi on the system of Devşirme". Between the Danube and the Caucasus. A collection of papers concerning Oriental sources on the history of the peoples of central and Southeastern Europa., 217-227. Budapeşte:. Elibol, A. (2009). "Yeniçeriler ve İktidar Bağlamında Osmanlı Sisteminin Dönüşümü". Gazi Akademik Bakış Dergisi, 3 (5), 21-40, Güngör, T. (2007). Enderun Saray Mektebi'nde has oda teşkilatı. Beydilli, K. (2013). "Yeniçeri". TDV İslâm Ansiklopedisi (43), 450-462. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları. Palmer, J. (2000). "Yeniçerilerin Kökeni". Söğüt'ten İstanbul'a: Osmanlı Devleti'nin Kuruluşu Üzerine Tartışmalar, 475-516. Ankara: İmge Yayınları. Gültepe, N. (2014). Türk Mitolojisi. İstanbul: Resse Yayınevi. Kökrek, M. (Ocak 2015). "Edirne'deki Yeniçeri Şâhideleri". Türk Dünyası Tarih Dergisi, 57 (337), 30-34, Ünal, F. (2008). "Aleksander Grigoreviç Krasnokutsk'un Günlüğünden '1808 Yeniçeri Ayaklanması ve Alemdar Mustafa Paşa Vakası". Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, (1), 574-590, Yeşim, R. Ş. (1 Şubat 1965). "Bir Yeniçeri İsyanı". Hayat Tarih Mecmuası, (4), 86-87,
Afyoncu, E. (2007). "Yeniçeri ve Sipahi İsyanları". Popüler Tarih, 7 (78), 34-39, Koca, Ş. (2000). Yeniçeri Ocağı ve Devşirmeler. : NAZENİN TARİH. Özey, B. (2013). Bektaşîlik-yeniçeri ocağı ilişkisi.