On5yirmi5.com Üç Tutkunun Biraraya Geldiği Sergi Fotoğraf sanatçısı Coşkun Aydın'ın 'Mavi Seni Bekliyor' sergisi deniz, yelkenli ve fotoğraf tutkunlarını bekliyor... Yayın Tarihi : 12 Temmuz 2010 Pazartesi (oluşturma : 11/7/2015) Röportaj: Bengü Dağlı Türkiye'de "En çok ilgi gören spor dalı hangisi?" desem hiç düşünmeden futbol dersiniz. İstatistiklere de baktığımızda bu böyle... Evet. Futbol gerçeğimiz var. Fakat zaman geçtikçe özellikle gençler yeni spor dallarına açık oluyor. Yeni tutkuları keşfetmeye istekli oluyorlar. Son zamanlarda benim ve birçok gencin ilgisini çeken bir spor dalı da Yelkenli yarışları. Ben kendi adıma bu sporun estetiğine vurgunum. Türkiye'de son yıllarda İstanbul, Bodrum, Marmaris, Göcek te geniş katılımlı yelken yarışları yapılıyor. Yelken kulüpleri ve yelken kursları sayesinde de birçok genç ve deniz tutkunu bu sporla tanışıyor. Fakat ülkemizde bu kadar sevilen bu spor dalı maalesef görsel ve yazılı basında hak ettiği değeri bulamıyor. Geçenlerde fotoğraf sanatçısı Coşkun Aydın'ın "Mavi Seni Bekliyor" isimli fotoğraf sergisinin daveti elime geçti. Deniz, yelkenli ve fotoğraf... Sevdiğim üç şey bir arada... Geçtiğimiz cumartesi günü temmuz ayı boyunca açık olacak "Mavi Seni Bekliyor" adlı sergiye büyük bir zevkle katıldım. Sergi İstanbul Sirkeci de bulunan Uğur Varlı Sanat Galerisi'nde fotoğraf ve deniz tutkunlarını bekliyor. Fotoğraflar o kadar güzel, o kadar yaşanmış ki, kendinizi sergiden alamıyorsunuz. Sergi 38 fotoğraftan oluşuyor. "Mavi Seni Bekliyor" adlı sergiyi gezerken fotoğrafların sahibi Coşkun Aydın ile sergiyi ve deniz tutkusunu konuştuk... Fotoğraf tutkunuz nasıl başladı?
1975 yılında başladı. Lise dönemlerimde az da olsa sanata bulaşıyordum. Yine o yıllarda resim yapıyorduk, adını bilmeksizin grafik tarzı işler yapıyorduk. 72 senesinde güzel sanatlar akademisine de girince sanatın tam içine girmiş olduk. O dönemde akademide sadece seramik ve resim bölümünün olduğunu düşünüyordum. Okula girdikten sonra gördüm ki grafik bölümü de varmış. Anadolu dan gelen bir insan olarak bunu bilmemiz mümkün değildi. Akademiye girdikten sonra fotoğraf bölümü dikkatimi çekti. Zaten fotoğrafa ilgim vardı. O dönem kendime fotoğraf makinesi aldım. Makinem dönemin şartlarına göre gayet iyi bir makineydi. Onunla fotoğraf çekmeye başladım. Akademide, rahmetli Cafer Türkmen Hoca vardı. Onun da derslerine girmek suretiyle, resmin yanında fotoğrafa da ilgi duydum. Ayrıca bu bizi Cağaloğlu nda foto muhabirliğine kadar getirdi. Cağaloğlu nda Babıali gazeteciliği döneminde çeşitli yayın organlarında foto muhabirliği de yaptım. Bu da benim fotoğrafçılığımın gelişmesine katkıda bulundu. BİR FOTOĞRAFIN ÖYKÜSÜ... Bu fotoğraf İstanbul Boğazı nda çekilmiş Çok rüzgârlı bir ortamda Ve tekne broş yiyor. Tabii kendine göre düzeltme teknikleri var. Teknede yarışan insanlar ciddi risk almış durumda bu fotoğrafta. Bu insanlar bu teknenin nasıl düzeleceğini bilen çocuklar Broşu yemek gibi bir gaflette bulundular öyle diyelim. Neden yelken fotoğrafları? Bir fotoğrafçının portfolyosu olmak zorunda Çok değişik konular çekebilirsiniz. Konusu belirlenmiş özel portfolyolarınız olması lazım. Bende onlarca portfolyo var. Yelken yarışları benim portfolyomun yüzde 30 luk kısmını oluşturuyor. Bir merakla başladım yelken yarışı fotoğraflarını çekmeye. Sebebi; 1998 yılında bir deniz dergisi vardı Marine Aktüel diye. O derginin tüm grafik tasarımlarını oğlumla birlikte yapıyordum. O dergiyle 2 yıl çalıştıktan sonra dergi ekonomik sebeplerden dolayı kapandı. Fakat dergiyi hazırlarken denizle tanışmış olduk. Önceden vapurla karşıya geçerken şöyle bir denizi görüyorduk ya da görmüyorduk. Birçok insanın vapurla geçerken denizi görmediği gibi Dergi öncesine kadar benim de tavrım o şekildeydi. Dergiyi hazırlamaya başlayınca denizi görür hale geldik. O dönem zaman zaman fotoğraf eksikliği anlamında filanca yarışın fotoğraflarının çekilmesi
lazım Hadi çekelim deyip de gidip fotoğrafların çekildiği anlar oldu. Bir büyüğümüzün dediği gibi, İnsanın yüzüne deniz suyu bir kere çarpmasın. Deniz suyu teninize dokunduğu zaman bir daha ondan vazgeçemiyorsunuz. Derginin kapanması ile birlikte grafik tasarımlarımız da bitti. Ve ben o noktada bedelini ödeyerek yarışları takip etmeye başladım. Harem iskelesinden sürat teknesi kiralayarak; mazot bedeli, kullanıcı bedeli ödemek suretiyle bugünün parasıyla 200-400 lira masraf yaparak, yelken yarışlarını takip ediyordum. Tabii bu tutku büyük maliyetler getiriyordu. Ama çok da önemsemiyordum. O fotoğrafları çekmek benim için tutku haline gelmişti. Sonra tesadüfen bir fuarda Yelken Dünyası dergisinin sahibi olan rahmetli Mesut Baran ile tanıştık. Fuarda benim çektiğim bir fotoğrafı görmüş. Fotoğrafı kimin çektiğini öğrenmek istemiş. Tanıştık. Çektiğiniz fotoğrafları biz kullanabilir miyiz? dedi. Bu işin bir maliyeti var. Maliyetini karşılarsanız, en azından sürat teknesini ben kiralıyorum bunun bedeli benden çıkıyor dedim. O da Merak etme onları hallederiz dedi. Hakikaten de çok ciddi boyutlarda halledildi. Ben bu vesile ile fotoğraflar çekmeye başladım. "Mavi Seni Bekliyor" fotoğraf sergisinden kareler... Çektiğim yelken fotoğrafları Yelken Dünyası dergisinde kapak oldu. Yazının içerisinde yer alan fotoğraflar haline geldi. Ben de bu vesile ile İstanbul yarışlarını daha yoğun şekilde takip etmeye başladım. Bodrum, Marmaris, Göcek, Turgutreis teki yarışları takip eder hale geldim. Yelken Dünyası dergisinin sahibinin yakınlığı ve ilgisi, en azından benim çektiğim fotoğrafların yayınlanmaya başlamasına sebep oldu. Mesut Bey i rahmetle anıyor ve teşekkür ediyorum. Çektiğim fotoğraflar bu dergide farklılık oluşturdu. Çünkü bu tür fotoğrafı çekenler çok az Türkiye de, yani yarışa çıkarsınız yanınızda basından bir fotoğrafçı arkadaş vardır. Hemen birkaç fotoğraf çeker Ben geri dönmek istiyorum der ve geri döner. Aslında yarış başından sonuna kadar takip edilmesi gereken bir süreç. Yani parkurun başından fotoğraf çekmenizle iş bitmiyor. Yarışanların heyecanını yarış boyunca sizin de fotoğraf çekerek yaşamanız gerekiyor. Ben hep bunu yaptım ve hâlâ yapmaktayım. Bota binerek yarışan kişilerin arasında dolaşarak, yarışan kişilerin heyecanını fotoğraflar yansıtmaya çalışıyorum. Şu an mevcut sergide de gördünüz gibi yarışanların heyecanını fotoğrafa bakan kişilerin de duymasını istiyorum. O heyecanı fotoğraflara bakanların da hissettiğini tahmin ediyorum. Her şey iyi bir fotoğraf için...
Yukarıdan çekilmiş bir tekne fotoğrafı. Bodrum da her yıl yapılan Bodrum Cup diye bir yarış 2009 senesinde çekilen bir fotoğraf Yarışın etapları; Bodrum- Kos Adası, Turgutreis-Bodrum ve Bodrum-Bodrum şeklinde yapılır. Bu fotoğraf da Turgutreis- Bodrum etabında çekildi. Bizim fotoğraf çekmemiz içinde 28 m uzunluğunda bir gulet tekne verdiler. Biz bu gulet teknede fotoğraf çekerken kaptana dedim ki; Bana direği basabilir misin? 22 metre yüksekliğindeki teknenin direğine beni bastılar. Direğe çıkma işine basma diyorlar. Bu fotoğrafı çekerken 22 metre yükseklikteyim. Fotoğrafı çektim. Kaptan İnmek ister misin? diye sordu. Ben, Hayır dedim. Turgutreis ten Bodrum a 22 metre yükseklikteki direğin üzerinde geldim. Değişik bir bakış açısı oldu. Kaç senedir yelken yarışlarını takip ediyorsunuz? Yelken yarışlarını fotoğraflayanların sayısı gerçekten az. Ben on yıldır bu yarışları takip ederek kendime bir portfolyo oluşturdum. Yani şu an diyebilirim ki Türkiye de on yıldır düzenlenmiş olan yelken yarışlarının yüzde 95 nin bende fotoğrafları var. Yani 200 binin üzerinde fotoğraf bende mevcut. Bu fotoğraflardan 20 sergi çıkaracak malzeme elimde var. Bu sergilerdeki fotoğraflar neye göre seçildi? Bunlar son iki yılın yarışma fotoğraflarından oluşan bir sergi. Sergide bulunan fotoğraflar, fotoğraf duayeni Gültekin Çizgen Hocam tarafından 400 fotoğraf arasından seçildi. Hakikaten resimleri elerken çok zorluk yaşadık. Hepsi de sergiye çıkabilecek boyuttaydı. Eleye eleye 38 fotoğrafa kadar indirebildik. Diğer fotoğraflarımı da başka sergilerde gün yüzüne çıkarabilirim. Yarışmacıların heyecanını sizin sayenizde görebiliyoruz. Denizin üzerinde yarışmacılarla birliktesiniz, sizin yaşadığınız zorluklar neler?
Deniz şakaya gelen bir konu değil. Kolaymış gibi görünse de sadece yazın yapılan yarışlar yok. Kışın da yapılan yarışlar var. Türkiye ortalamasında denilebilir ki, bir yılda 100 e yakın yarış yapılıyor. Karadeniz kıyılarından tutun, Marmara da, Ege de, Akdeniz de Değişik göllerde ve barajlarda yarışlar yapılıyor. Deniz olmayan yerlerde bile yelken kulüpleri var. Gençlerin çocukların bu olaya meyil etmesi anlamında ciddi faaliyetler yapılıyor. Bazı yarışlar sadece sakin denizlerde değil, fırtınalı denizlerde de yapılıyor. Sakin denizde fotoğraf çekmek daha kolaymış gibi görülür ama hem fırtınalı hem de sakin denizde fotoğraf çekmek zor. Yarışçıların, tekne içerisinde yarışarak gösterdiği performansı biz de fotoğraf çekerek gösteriyoruz. Zorluğumuz denizde ve konunun içinde fotoğraf çekmek. Bir kere şişme botun içerindesiniz tamam, batma tehlikeniz yok ama denize düşme tehlikeniz var. Başınıza geldi mi? Hayır, benim başıma gelmedi. Denize düşmedim ama her an düşebilirim. Belki sizin ıslanmanız önemli değil ama fotoğraf makinenizin ıslanmaması gerekiyor. Biz makinelerimizi koruyoruz. Fırtınalı ve yağmurlu havalarda korumak zor oluyor. Tabii tedbirlerinizi alıyorsunuz. Can yeleklerini takıyorsunuz, çizmenizi giyiyorsunuz. Denizde önce güvenlik önemli Ben yaptım, Ben denize çıktım demekle olmuyor. Denizde almanız gereken bütün tedbirleri alarak denize çıkmanız gerekiyor. Yarışan arkadaşlar da o tedbiri alırlar biz fotoğraf çekenler de o tedbirleri alırız. Bu işin teknik boyutuna gelirsek yelken fotoğrafları çekerken nasıl fotoğraf makineleri kullanıyorsunuz? Bir kere parkurun içerisinde olmanız gerekiyor. Teknelere yakın olmanız gerekiyor iki. Yarışan
teknelere yakın olmanız gerekiyor ki, bu tür fotoğraflar ortaya çıksın. Karadan uzaktan bu tarz fotoğrafları çekmeye imkân yok. Gelecekte ben de bu tarz fotoğraf çekmek istiyorum diyen arkadaşların mutlaka denizci olmaları gerekir. Tabii ki fotoğraf çekerken kullandığınız makine, objektifler, lensler çok önemli. Ben şu anda Nikon un iki makinesini kullanıyorum. D 200 ve D 700 makinelerim var. Üzerinde 70 e 200, 2-8,1 lensi var. Bunun haricinde 24-85 lik bir lensle de çalışıyorum. Gerekiyorsa 2-8, 300 milimetrelik tele objektifle de çalışabilirsiniz. Fotoğraflarda neyi görmek istediğiniz ve neyi yansıtmak istediğiniz dair düşüncenize bağlı olarak lens kullanıyorsunuz. 10 yıllık tecrübelerime dayanarak ve dünyada bu işi yapan fotoğrafçıların lenslerine bakıyorum, bu iş için ortalamada 70-200 lük bir lensle bu tarz fotoğraflar çekebilirsiniz. Acaba size ben de yelken-deniz fotoğrafları çekmek istiyorum diye gelen bir genç oldu mu? Belki benim çok önerdiğim biri olmadı ama gelip de ben Deniz fotoğrafı çekmek istiyorum deyip de Şöyle çekmeniz gerekiyor dediğim gençler oldu. Bu işlerin istikrarlı olması gerekiyor. Kimsenin bu işi gelip geçici bir heves olarak görmesini istemem. Gerçekten kişinin çok ciddi olarak ilgilenmesi lazım. Bütün yarışları takip eder konumda olması gerekir. Böyle bir şeye bir kişi talip oluyorsa, benimle beraber gelebilir. Benim bulunduğum noktalarda benzer fotoğrafları o da çekecektir. Tabii benim kullandığım tarz makine ve lens varsa. Bu yarışlara ciddi emek vermeniz gerekiyor. Kendi ağzından Coşkun Aydın... 1955 yılında Denizli'de doğdum. Ortaokul ve lise dönemlerinde sanata, resme, çizime karsı ilgim yüksekti ve uygulamalarım başarılıydı. Bu çalışmalarım ve resim hocalarımın etkisi, Devlet Güzel Sanatlar Akademisi nin Yüksek Resim bölümüne 1972 de girmeme sebep oldu. 1979 da mezuniyet. Okul döneminde grafik tasarım çalışmaları ve Bab-ı Ali'de bazı gazetelerde foto muhabirliği yaptım. Ankara Ziraat Bankası Gn. Md. Halka İlişkiler Md. de 1979-1984 grafiker ressam olarak çalıştım. Halen Ziraat Bankası resim koleksiyonu olarak müzesinde yer alan resimlerin kurtarılması, restorasyonu, kayıt altına alınması çalışmasını yürüttüm. Resmi ve Özel kurumlarda konumla ilgili çalışmalar yürüttüm. Halen reklam tanıtım fotoğrafları çekiyorum ve grafik tasarım yapıyorum. Çektiğim fotoğraflar dış kaynaklı ve yerli basın organlarında yayınlanmakta. Yelken yarışları fotoğraflarını on yıldır tüm yarışlara katılarak çekiyorum. Fotoğraflarım deniz dergilerinde yayınlanıyor. Karma sergilere katılıyorum. Kişisel 9 sergi açtım. Bunun 7 si yelken yarışları sergisi... 32 yıllık evli, 2 evlat sahibiyim. Bu dökümanı orjinal adreste göster Üç Tutkunun Biraraya Geldiği Sergi