ALMANYA EĞİTİM SİSTEMİ

ALMANYA EĞİTİM SİSTEMİ

Almanca, Almanya'da resmî ve ağırlıklı olarak konuşulan dildir. Ayrıca bu dil, AB'deki 23 resmî dilden biridir ve Avrupa Komisyonu'nun İngilizce ve Fransızcayla beraber üç çalışma dilinden biridir. Bilinen daha az konuşulan yerel diller ise Danca, Sırpça, Romanca ve Frizcedir. Bu diller, resmî olarak Avrupa Bölgesel Diller ve Azınlık Dillerini Koruma Anlaşması tarafından korunmaktadır. Çok kullanılan göçmen dilleri ise Türkçe, Lehçe, Balkan dilleri ve Rusçadır.

Genel Olarak Eğitim Sistemi Anayasadaki eğitim maddeleri hakkında özeti: Tanrı ve insanlar karşısında sorumluluğunu bilen özgür ve eşit haklara sahip bir halk İnsan onur ve haysiyeti Okul sistemi devlet denetiminde Din dersi alıp almama özgürlüğü Okul açma devlet iznine bağlı

Genel Olarak Eğitim Sistemi

Temel Alman Yasasına Göre Temel İlkelerden bazıları: 9-12 yıl süreli eğitim sistemi Eyaletlere göre değişen zorunlu eğitim Resmi okulların tüm basamaklarında parasız eğitim Kız-erkek karma eğitim Özel okul açma hakkı Okul-aile işbirliği Din eğitimi alıp almamada karar hakkı(hoffman,1992; Akt.Sözer,1997)

Eğitim Politikası Her bireye kendi yetenek ve ilgi alanına göre en uygun eğitim imkanını sağlamak üzerine kuruludur

Almanya`daki okul sistemi eleyici bir özelliğe sahiptir. Öğrenciler 4. sınıfa geldiğinde, öğretmenlerinin tavsiyesi ve velilerinin kararı doğrultusunda, 5. sınıfı okumak üzere ilköğretimden sonra farklı düzeylere yönlendirilirler. Bizim eğitim sistemimizle kıyaslandığında oldukça erken yönlendirme yapılmaktadır. Üçlü okul sistemi,( Hauptschule, Realschule ve Gymnasium) çocuğun izleyeceği yolun çok erken saptandığı gerekçesiyle, sık sık eleştirilmektedir. Özellikle yabancı kökenli çocuk ve gençlerin bu sistem içerisinde arka planda kaldığı gözlemlenmektedir. Almanya da eğitimin önemli bölümleri, federal eyaletlerin yetkisindedir. Bu alana, genel eğitim veren okullar, meslek okulları, yetişkinler eğitimi, geliştirme yenileme(tekamül)eğitimi ve yüksekokullar girer. Okula gitme zorunluluğu, çocuğun altı yaşını doldurduğu yıldan başlayarak 8-9 yıl sürer. Resmi okulların hepsi ücretsizdir. Öğretim malzemesi, özellikle okul kitapları, öğrenciye kısmen parasız verilir. Din dersi, Temel Yasa gereğince normal öğretim dalıdır; ancak zorunlu ders değildir. Öğrenci din dersine girip girmeyeceğine on dört yaşından sonra kendisi karar verir

Kindergarten(Ana Okul-Çocuk Yuvaları): Bu okula gitmek isteğe bağlıdır. Herhangi bir zorunluluk yoktur. Çocuk Yuvalarının Eğitim programının ağırlık noktasını, konuşma yeteneğini artırmak, kişiliğini geliştirmek, sosyal eğitim ve oyun oluşturur. Ayrıca ana dili almanca olmayan çocukların dil bilgilerinin gelişmelerine de yardımcı olunuyor. Öğrenciler 3 yaşından 5 yaşına kadar bu okullara devam eder

Sondershchule: Öğrenim zorluğu çeken öğrenciler için açılmış olan okullar. 15 yaşına kadar eğitime devam edilir.. Özür grupları-görme, işitme vb engelliler-dışında zihinsel engellilerde bu okullarda eğitilerek, yaşama hazırlanırlar. Bilgi ve beceriler kazandırılarak bir iş meslek sahibi olmaları sağlanır.

Temel Okullar(Grundschule): Çocuklar, altı yaşında bu okula giderler.(30 Haziran)Bu okullar genellikle dört yıldır.eyaletlerin çoğunda ilk iki yılda öğrencilere karne verilmez. Sadece bir değerlendirme yapılır. Bu okullarda okuma-yazma, temel bilgi ve beceri dersleri verilir. Öğrenciler zorlanmaz. Okuma-yazma bu süreç içinde tamamlanır. Yüzme, bisiklet sürme, okul kampları, cinsiyet eğitimi, bu okullarda başlar. İlkokul 4. sınıf döneminde veliler okul tercihi konusunda karar verme aşamasına geçerler. Dördüncü yıl içerisinde düzenlenen veli toplantısında, bu geçiş dönemiyle ilgili konular ve sorunlar ele alınır. Veliler gruplar halinde bu okulların yapıları, hedefleri, mesleki hayata hazırlayışlarına yönelik sınıf öğretmenleri tarafından bilgilendirilirler. Yön tayini okullar-yönlendirme sınıfları-(orientierungsstufe) Çocuklar, Temel okullardan sonra, yönlendirme sınıflarına başlarlar. 5.ve 6.sınıflar yönlendirme sınıflarıdır. Bu dönemde çocuklar, devam edecekleri okul modelini, annebabalarıyla, öğretmenleriyle, bu okuldaki başarı durumlarına uygun okul modelini seçerler. 6-9 yaş arası öğrenciler Grundschule ya devam eder. Çocukların önünde bundan sonra üç seçenek vardır. Hauptschule, Realschule ve Gymnasium

Hauptschule(Esas Okul): Meslek Okulu Yaklaşık olarak öğrencilerin üçte biri bu okula gider. Bu okul dokuzuncu, onuncu(eyaletlere göre farklı)sınıfta bitirenler, meslek öğrenimine başlarlar. 18 Yaşına kadar meslek öğrenirler. Bu okula giden Türk öğrencilerin oranı fazladır. Genelde göçmen kökenli öğrencilerin yoğunlukta olduğu bu okul çeşidi bir çıkmaz sokak olarak nitelendirilir. Okulun kendisi öğrencileri meslek hayatına hazırlayamasa da, bu görevi üstlenen meslek okullarına hazırlar, yönlendirir. 9. sınıfa kadar öğrenciler normal öğretim görürler. 10. Sınıfta öğrenciler başarı durumuna göre ikiye ayrılır. Not ortalamaları düşük olan öğrenciler Hauptschule diploması alabilirler. Notlarına göre başarılı olan öğrenciler girdikleri sınavlar neticesine göre Realschule veya Gymnasiumun diploması almaya hak kazanabilirler. (10. Sınıfın son çeyreğinde Öss niteliğinde sınav yapılır. Sınav; Almanca İngilizce ve Matematik derslerini kapsar. Yapılan sınav ve derslerde aldığı notların ortalaması hesaplanarak öğrencinin başarısı belirlenir.)

Meslek Okulu

Realschule (Ortaokul): Meslek ve Genel Eğitim Bu okullar, 18. yüzyıldan beri Almanya okul sisteminin bir parçasıdır. Hauptschule ile lise arasında yer alır. 10.sınıfa kadar altı yıl sürer. Bu okulu bitirenler meslek okuluna ya da meslek lisesine girmeye hak kazanırlar. Ekonomi ve kamu hizmetlerinde orta düzeyde işlere girebilmek için, bu diploma şarttır. Bu okullarda öğrenci başarısına göre Hauptschule, Realschule ve Gymnasium Diplomasi alınır.

Gymnasium (Akademik Lise): Orta çağ dönemindeki Latin okullarının devamı olarak 19. yüzyılda bugünkü şeklini almıştır. Bu okullar daha bilimsel ağırlıklı eğitim vererek, Kollegstufe olarak adlandırılan 11-13. sınıf dönemlerinde öğrencileri yüksek öğrenime yani Abitur`a hazırlamaktadır. Alman öğrencilerin %23 i, Türk öğrencilerin ise ancak %5 i bu okullara gidebilmektedir. Gymnasiumlar bu özellikleri ve eğitim kalitesi sebebiyle biraz daha yorucu olmakla birlikte, diğer okul türlerinden daha tercihlidir. Gymnasiumun 5. ve 10. sınıfları arası, orta öğretimin birinci bölümünü (Sekundarbereich I), 11. ile 13. Sınıfları arası ise orta öğretimin ikinci (ABİTUR) bölümünü oluşturur. Gymnasiumda birinci yabancı dil genellikle İngilizce veya Latincedir. İki dilde eğitim yapan bazı gymnasiumlarda Fransızca birinci dil olarak okutulabilir. Birinci dil olarak Latince veya Fransızcayı seçenler ikinci dil olarak da ingilizceyi seçmek zorundadırlar. Bazı okullarda yabancı öğrenciler, dolayısıyla Türk öğrencileri, kendi dillerini zorunlu yabancı dillerden biri olarak seçebilirler

Gesamtschule(Entegre-Geçiş Okulu): Erken yönlendirme telafi modeli Her üç okul modelini bir araya getiren okul sistemidir. Bu okula çocuklar, 5.sınıftan, 10.sınıfa kadar devam ederler. Bazı karma okulların, liselerin üst kademesi gibi düzenlenmiş bir sistemi vardır. Bu okulu bitirenlerin diploması tüm eyaletlerde geçerlidir Okutulan konular arasında farklılıklar olsa da bütün okullarda genel olarak ortak bir müfredat çerçevesi takip edilmektedir. Realschule ve Gymnasium gibi okullara yönlendirilen öğrencilerde genel olarak belirli derslere yönelik kabiliyet değerlendirilir. Liseyi bitiren öğrenciler için, üniversite kapıları açılmıştır. Real schule bitirenler, uzmanlık kazanacakları, meslek liselerine ve yüksek okullara gidebilirler. Haupt schule yi bitirenler, önceden belirtilen iş yerlerinde çıraklık kurslarına katılarak, pratik yaparlar, uzmanlaşırlar. Bu yasalar çerçevesinde yapılır.

Bölge Okulu(Regional Schule): Haupt-Realschule 5-10. sınıfına kadar olan ve derslerin sınıf içi seviyei grupla işlenmesini esas alan bir okuldur. Okul-İşyeri Uygulama Okulu(Duale Oberschule-DOS): İlkokuldan sonra 9 yıllık eğitim sunan gymnasiuma paralel okul eğitimiyle işyeri uygulamasını beraber veren bir okudur.rheinland pfalz eyaletinde 96-97 de denenmiş ve yaygınlaşmıştır.mezunlara Fachhochschulreife belgesi verilie.

Ortaöğretim 2.kademe(Gymnasium Oberstufe) Liselerin birinci kademesini bitirenlerin üniversiteye gitmek için bitirmesi gereken 3 yıllık okuldur.gymnasium 10. sınıfı bitirenler,realschule dan 2.yabancı dili alarak mezun olan ve Hauptschule 10-B diploması ve qualifikation yapan öğrenciler Abitur yada Allgemeine Hochschulereife denilen olgunluk sınavına girerek yüksek öğrenime geçiş hakkı kazanırlar.

Abitur Sınavı (Üniversite Sınavı): Yoğunlaştırılmış programlardakiler de dâhil olmak üzere 3 derste yazılı ve muhtemelen sözlü sınavlar yapılırken 4. bir ders için yalnızca sözlü sınav gereklidir. Öğrenciler Abitur sınavında 300 üzerinden en az 100 puan almalıdır. Abitur sınavındaki puanların yani sıra Gymnasium un ikinci kısmında öğrenciler temel derslerde 110, yoğunlaştırılmış derslerde 70 puan almalıdır.

Örneğin Matematik ve Felsefe derslerini ana ders olarak seçen öğrenci bu iki dersten yazılı(klasik) sınava girer. Yan ders olarak belirlediği 2 dersi de sözlü olarak girer. Sınavda başarılı olanlar puanlarına göre istediği üniversiteye yerleşir. İlk sene herhangi bir yere yerleşemeyen adayın puanı her sene otomatik olarak artar. Örneğin ilk sene 170 puan alan öğrenci takip eden senede yerleşebilmesi için puanı 180 olarak hesaplanır.

Meslek Okulu(Berufschule): Hauptschule mezunlarının gittiği 2-3 yıllık meslek okuludur.2 ye ayrılır. 1.Berufaufbauschule:Berufschule dan sonra 2 yıllıkmeslek geliştirme okulu 2.Fachoberschule:Gymnasium 10.sınıf veya Real-hauptschule 10.sınıftan sonra 4 yıllık mesleki eğitimi tamamlayıp Fachoberschulreife alanların girebildiği 2 yıllık okuldur.mezunlar fachhochschule ya girebilirler.

Ortaöğretim kademesi sonunda sınavlı değerlendirme yapılmaktadır.not baremi 1-6 dır ama liselerde 15-0 arasıdır.(tichenor,2003) Notlar: 1 Çok iyi,2 iyi, 3 tatmin edici, 4 yeterli, 5 eksik, 6 yetersiz

Abbildung zeigt, dass die theoretische Durchlässigkeit des Bildungssystems in der Praxis leider nicht gewährleistet wird: "Es ist offensichtlich, dass "höhere" Schulen nach unten abgeben, aber kaum Schüler von unten aufnehmen (die 10,7% in der 7. Klasse rühren her von der 4-jährigen Realschule in Bayern)" (v. Saldern 2002, 298).

Almanya'da Meslek Yüksek Okulu (Fachhochschule) Almanya'da Fachhochschule, meslek yüksek okulu anlamına gelmekle birlikte, üniversite ile aynı statüde görülür. Verilen eğitimin üniversite eğitiminden farkı, daha çok uygulama odaklı oluşudur. İngilizce olarak 'University of Applied Sciences' olarak anılan Fachhochschuleler Almanya'da hem yerli hem yabancı öğrencilerden büyük ilgi görmektedir. Fachhochschule mezunları, iş piyasasında da çabuk ve daha az zorlanarak iş bulabilmektedir.

Üniversite Yüksek Öğrenim: Fachoberschule(Akademi) ve Hochschule (Üniversite) olmak üzere ikiye ayrılır.

Almanya'da Devlet Üniversiteleri (Universität) Almanya'da devlet üniversiteleri köklü bir geleneğe ve geniş imkanlara sahiptir. Klasik üniversiteler bünyelerinde hemen her fakülteyi barındırır. Uluslararası tanınırlığa sahip Bachelor ve Master gibi bitirme dereceleri ve uluslararası not transferi imkanını sağlayan yeni yapısıyla ayrı bir cazibe kazanmıştır. Almanya'da üniversiteler, Fachhochschule ve Technische Universität'ten, uygulama ve teori kapsamıyla ayrılırlar. Fachhochschuleler, teoriden çok uygulama ağırlıklı mesleki yüksek okullardır. Mezunları iş hayatında daha çabuk iş bulurlar. Fakat yükselme imkanları üniversite mezunları kadar geniş olmayabilir. Teknik üniversiteler ise, sadece teknik sayısal bölümleri bünyelerinde barındırırlar. Sözel bölümler genellikle teknik üniversitelerde bulunmaz.

Alman hükümeti, üniversitelerin daha çok uluslararası bir yapıya kavuşması için tedbirler almakta ve programlar yürütmektedir. Bu sayede, Alman üniversitelerinin dünya çapında uluslararası rekabete açılması ve bu rekabette kendilerine iyi bir yer edinmesi hedeflenmektedir. Bu doğrultuda Alman üniversiteleri çok sayıda uluslararası tanınırlığa sahip Bachelor ve Master gibi dereceler vermeye başlamışlardır. Özellikle lisans üstü eğitimde (post graduate) İngilizce olarak sunulan çok sayıda eğitim alternatifi mevcuttur. Alman Hükümeti 2010 Bologna Sürecine aktif olarak katılmaktadır. Bu süreç çerçevesinde, 2010 yılına kadar Avrupa çapında ortak bir yüksek okul alanı yaratılması hedeflenmektedir. Almanya'da Türkiye'den farklı bir nokta, ünlü üniversitelerin büyük şehirlerde değil daha ziyade yüz - iki yüz bin nüfuslu küçük ve sakin üniversite şehirlerinde bulunmasıdır.

Almanya'da Üniversite Sistemi ve Eğitim Yapısı Almanya, ABD ve Avustralya gibi federal yapılı bir devlettir. Eğitim kural olarak federal devletin değil eyaletlerin yetkisine tabidir. Bu çerçevede ülkedeki 17 eyalette birbirinden farklı düzenlemelerle karşılaşılır. Ancak nihai olarak bu federal düzenlemelerin yakından incelendiğinde birbirinden çok büyük farklılıklar yoktur. Almanya'da yüksek eğitim alanında sistem, Üniversiteler/ Universitaet ve Meslek Yüksek Okulları / Fachhochschule şeklindeki bir temel ayrıma dayanır. Yüksek eğitimin omurgasını ve yabancı öğrencilere yönelik en geniş alternatifleri teknik üniversite ve klasik üniversite olmak üzere iki formda bulunan üniversiteler sunar. Meslek Yüksek Okulları ise toplum ve ekonomideki yetişmiş nitelikli personel ihtiyacına cevap vermeye yönelik kısa süreli (3 yıl) ve mesleki odaklı eğitim kurumlarıdır. Genellikle bir üniversiteye bağlı olarak eğitim verirler.

Üniversite eğitimi Temel Eğitim / Grundstudium ve Ana Eğitim / Hauptstudium şeklinde ayrılır. Bir bölümle ilgili temel bilgilerin verildiği Temel Eğitim 4 sömestr sürer, genellikle bir ara sınav / Zwischenprüfung ile sona erer. Ardından başlayan Ana Eğitim süresince ilgili bölümde uzmanlaşma ve derinleşmeye yönelik bilgiler öğrenilir. Öğrenim sürecinde dersler, alıştırmalar, seminer çalışmaları, stajlar genellikle yerine getirilmesi gereken formlardır. İstatistiki olarak ortalama eğitim süresi üniversitelerde 6.4 yıl, meslek yüksek okullarında 4.5 yıl sürmektedir.

2000'li yıllardan itibaren Almanya, yüksek okullarla ilgili çok ciddi politika değişikliklerini uygulamaya koymuştur. Bu çerçevede Almanya'da eğitimin dünya pazarlarında rekabet edebilir bir ürün haline getirilmesine öncelik verilmektedir. Önceleri yabancı öğrencileri sadece üçüncü dünya ülkelerinin vatandaşlarına yardım ediyor tavrıyla karşılamış olan Almanya, artık yabancı öğrenciyi müşteri olarak görmeye başlamıştır. Bu durum, yabancı öğrenciler için Almanya'yı pek çok bakımdan daha cazip hale getirdi.

Alman eğitim sisteminin uluslararası standartlara uymayan ve bu yüzden Almanya dışında tanınırlıkta zorluklara yol açan özelliklerinin azaltılması hedef alınmıştır. Bu hedef doğrultusunda, uluslararası alanda genel kabul gören anglo sakson eğitim modelleri olan bachelor ve master gibi eğitim tipleri son 4-5 yıldan beri bütün ülkeye yayılmış durumdadır. Pek çok alanda sadece İngilizce eğitim veren bölümler açılmış ve kısa sürede başarılı olmaya başlamıştır. Bütün bu olumlu gelişmelerin yanında olumsuz olan tek gelişme, 2007 yılından itibaren bir kısım eyaletlerde (Bayern, Baden- Württemberg...) harçların dönem başı yaklaşık 500-800 Euro'ya çıkmasıdır. Fakat bu, Almanya'da ekonomide yaşanan bir duraklama sonucu mecbur kalınan bir uygulamadır.

Ek olarak üniversiteden mezun olduktan sonra Almanya'da iş bulup çalışarak Almanya'ya yerleşme hakkı tanıyan Göç Kanunu da (Zuwanderungsgesetz) 2005 yılında yürürlüğe girdi. Bütün bu faktörler bir araya konulduğunda, yabancı öğrenciler için artık 2000'li yıllar öncesine oranla çok daha cazip bir Almanya var...

Alman Mezuniyet Dereceleri Diplom Bilim, Mühendislik ve çoğu zaman Sosyal Bilimler ve Ekonomi eğitimi sonunda alınan derecedir. Derslerin tamamlanmasından sonra sunulan bir Diploma tezi, çeşitli sözlü ve yazılı sınavların ardından alınan bu Diploma Belgesi profesyonel yetkinlik sağlar ve pek çok iş alanı için gereklidir. Magister Artium Sosyal Bilimler ve Sanat dallarında alınan ve profesyonel yetkinlik sağlayan bitirme derecesidir. Diploma derecesinden farklı olarak, iki ana dalda ya da bir ana dal ile iki yan dalda alınması gereklidir. Ön şartları dallara ve üniversitelere göre değişse de her üniversite yazılı bir akademik tez ister ve sözlü sınavlar yapar.

Promotion Doktora (Promotion) çalışmasına kabul edilebilmek için; adayların, bir yüksek öğretim kurumu bitirmesini sağlayan devlet sınavını (Staatsexamen, Diplomhauptprüfung, Magister Artium) veya Almanya da denkliği kabul edilen yabancı bir üniversiteyi başarı ile bitirdiğini ispatlaması gerekir. Almanya dışında hak edilen yüksek okul mezuniyetinin Almanya daki yüksek okul mezuniyeti ile eş değerliliği tanınırsa, doktora öğrencilerinin, kendilerine bir konuda tez vermesi ve bu tezin hazırlık safhasında danışmanlık yapması için bir danışman hoca (Doktorvater-Doktormutter) bulmaları gerekir. Doktor ünvanı nın kazanılabilmesi için, yazılı doktora tezinin (Disseration) kabul edilmesi ve sözlü sınavların (Rigorosum) başarılması gerekmektedir. Doktor adayı, bağımsız olarak bilimsel çalışmalar yapabileceğini ve her şeyden evvel kendi bilimsel alanında yeni bilgilere ulaşabileceğini ve bu bilgilerle bilimsel araştırmaya katkıda bulunabileceğini, kanıtlamak zorundadır. Doktor unvanını alma süresi; öğrenim dalı, konusu ve çalışmalara göre, diploma (lisans) sınavı, master sınavı, devlet sınavı ya da aynı değerde kabul edilen yabancı bir ülke üniversitesi sınavlarından sonra, 2 ile 6 yıl arası sürebilir.

Staatsexamen Staatsexamen, devlet tarafından gerçekleştirilen bir mezuniyet sınavıdır. Bu sınav Alman vatandaşlarına olduğu gibi yabancılara da açıktır. Alman vatandaşlarına, resmî bir kurumda işe girebilmeleri ve hekimlik, eczacılık, avukatlık, öğretmenlik gibi meslekleri icra edebilmeleri için istenilen nitelikleri kazandırır. Yabancı uyruklular da eczacılık, tıp ve hukuk bilimi dallarında bu sınava girebilirler. Staatsexamen sınavı devlet sınav daireleri ve yüksek öğrenim kurumları yönetmeliklerine göre yapılır. Staatsexamen, nitelik açısından Diplomprüfung ve Magister Artium ile eşit hakları kazandırır. Graduiertenkollegs Doktora yapmak üzere danışmanlık desteği almak için herhangibir profesörle bağlantı kurulamadığı takdirde Akademik Ünvan veren Kolleg ler ( Graduiertenkollegs ) bir alternatiftir. Bu kuruluşlar; üniversitelerde bilim alanında yeni yetişenlerin teşvik edilmesini amaçlarlar. Graduiertenkollegs lere katılanlara, akademik unvan veren bir veya daha fazla yüksek okul öğretmeni danışmanlık yapar.

Öğretmen Yetiştirme İlk ve ortaöğretim okullarının türüne göre, üniversiteler öğretmen yetiştirme süreçlerini ve izlencelerini belirlemekte, bunu her eyaletin eğitim ve kültür bakanlıklarının onayına sunmaktadır. Dolayısıyla her eyalet ve her okul için ayrı kurallar geçerli olmaktadır. Kurumların yapısına, özelliklerine ve dallara göre, öğretmen adayları üniversitelerde, yüksek öğretmen okullarında, eğitim enstitülerinde, müzik ve sanat eğitimi okullarında ya da çok amaçlı üniversitelerde akademik bir eğitim görmektedirler. Bu yüksek okullardaki eğitim öğretim izlenceleri, öğretmen adaylarının görev yapmayı düşündükleri kurumların beklentilerine ve özelliklerine uygun düzenlenmekte, buna uygun uygulamalı eğitim verilmektedir (Demir, 1995, s.18-19).

Öğretmen yetiştirme kendi içinde Bilimsel Öğretim ve Hazırlık Hizmeti gibi iki kademeyi içerir. Bilimsel Öğretim a) Eğitim Bilimi, b) Branş Bilgisi, c) Branş Öğretimi, d) Okul Pratiği'nden oluşur (Demirel, 1991, s.66). Öğretmen olmak isteyenler için ilk koşul lise olgunluk sınavıdır. Bu sınavı başaran ve öğretmen yetiştiren bir programa kayıt yaptıran öğretmen adayları üç branşta ders verebilecek şekilde yetiştirilmektedir. Üçüncü dönem (sömestre) den itibaren uygulamalı derslere yer verilmektedir. "Öğretmen yetiştirme programlarında disiplinler arası yaklaşımlar benimsendiğinden" (Coşkun, 1996, s.67) bu dersler çerçevesinde öğretmen adayları, belli sayıda öğretim görevlisi yönetiminde okullara gitmekte, hem ders dinlemekte, hem de ders vermektedir. Öğretmen adaylarının hem izledikleri, hem de verdikleri deneme dersleri daha sonra grup halinde tartışılmaktadır.

Alman öğretmen yetiştirme sisteminde, asıl önemli görülen ve başarıda en önemli ölçütü oluşturan öğretmen adaylarının derslerde sundukları özel çalışma ve projeler (Referate) dir. Gerekli çalışma ve projeleri istenen ölçüde gerçekleştiren adayların temel eğitimi - 4.5-6 yıl süren kuramsal eğitim (Demir, 1995,s.19)-, alan ve pedagojik formasyona ilişkinbir sınavla sona ermektedir.

Bu sınav, yazılıve ardından da sözlü bir sınav biçiminde gerçekleştirilir. Bu sınavın (Saatsexamen) başarılmasıiki yıl süren stajyerliğe geçiş hakkı vermektedir. Bu sınavda iki kez başarısız olanöğretmen adayı öğretmen olamaz.

Almanya'da stajyer statüsü kazanmış öğretmen,haftanın belirli günlerinde Eğitim Bakanlığı tarafından belirli merkezlerde seminerlere katılmakta, ikinci yılı ise çoğunlukla okullarda uygulama yaparak geçirmektedir. Staj süresinde her öğretmen adayı en az on uygulama dersi vermek ve ayrıca bunların planlarını hazırlamak zorundadır. Bu dersler, eğitimuzmanları tarafından denetlenmektedir.

Kuram ve uygulamayı iç içe bir yapılandırmayla içeren stajyerlik süresi sonunda aday öğretmeni tekrar bir bilim ve uygulama sınavı beklemektedir. İş bununla bitmemekte, belirlenen bir konuda bilimsel ilkelere uygun bir araştırma yapma yükümlülüğü bulunmaktadır. Bu sınavı başaran ve yaptığı araştırması kabul görenlerin stajyerliği kaldırılmaktadır (Venter, 1987, s.105). Bu sınavı (Zweites Staatsexamen) başarıyla bitirenlere bağımsız olarak ders verme yetki ve sorumluluğu verilmektedir (Budak, 1997, s.21).

Berufschulen adı verilen uygulamalı meslek öğretimi öğretmenleri, mesleki ortaöğretim sonrası girdikleri özel eğitim okullarında, ağırlıkla seminerler biçiminde sürdürülen 18 aylık bir eğitimin bitiminde; yazılı, sözlü ve uygulamalı sınavları başaranlar arasından belirlenmektedir. Bu öğretmenlerin göreve başlayabilmeleri için, iki yıllık yüksekokul diplomasının yanısıra, en az üç dönem (sömestr) süren meslek eğitimi ya da zanaat eğitimi belgesi (sertifika) almaları gerekmektedir (Demir, 1995, s.19).

Almanya'da eyaletler arasında farklılıklar gösteren ancak, genelde 6-8 sömestre süren öğretmenlik eğitimi, eğer ilkokul öğretmenliğine yönelikse pedagojik formasyon ve uygulama, ortaokul öğretmenliğine yönelikse alan bilgisi, lise öğretmenliğine yönelikse tamamen bilimsel ağırlıklıdır. Lise öğretmenlerinden alan uzmanı olmaları beklenmektedir (Budak, 1997, s.21).

Öğretmenlerin hepsi hizmetiçi eğitiminden geçmek zorundadırlar. Her tür eğitim dalı ve düzeyi için kurulmuş hizmetiçi eğitim merkezleri, gerekli araç-gereçler yanısıra, geniş bir bilgi ve belge, yasal ve yönetsel kaynakçalara sahiptir. Büyük bölümü devlet memuru sayılan Alman öğretmenlerinin mesleğe alınmaları ve meslekte ilerlemeleri federal devletin yasalarıyla belirlenmiştir. Özel düzenlemeleri eyalet hükümetleri yapmaktadırlar (Demir, 1995, s.21).

Almanya da, öğretmen yetiştirme iki aşamadan oluşmaktadır: Birincisi,bütün eyaletler iki akademik alanda çift ana dalı olan yüksek lisans derecesine denk üniversite öğrenim derecesi istemektedir. Dil ana dalları süresince, kursun yaklaşık yarı zamanı akademik konulara odaklanırken, diğer yarısı uygulamalı dilbilim ya da didaktik gibi derslerden oluşmaktadır. Bundan başka, öğrenciler her iki ana dal için 6 haftalık pratik eğitime katılmaktadır. Öğretmen yetiştirmenin diğer aşamasında ise; öğrenciler, haftalık pedagoji ve didaktik seminerleri alırken, uzman öğretmenlerinin gözetimi altında 1,5 yıl okullarda staja tabi tutulurlar. Bu aşama eyaletin ön gördüğü İkinci Durum Sınavı denen bir sınavla sonuçlanır. Bu sınav, ikiuygulamalı ders anlatımından, bir tezden ve iki saatlik sözel sınavdan oluşur

Öğretmen olmayı seçen öğrencilerin üniversiteye giriş yeterliği olan Abitur a sahip olmaları gerekmektedir. Alman üniversitelerindeki öğretmen eğitimi programlarına kayıt olabilmek için başka bir giriş sınavı ya da özel talepler yoktur. Öğrenciler istedikleri üniversiteye başvurur. Fakat aşırı kayıt yüzünden bazı eyaletler üniversitelerdeki öğretmen eğitimi programlarına giren öğrenci sayılarını kısıtlamaktadırlar. Almanya da öğretmen eğitimi bireysel olarak, Eğitim ve Kültürel Konular Bakanlığı Devamlı Konferansı (KMK) tarafından rehberlik grubu altında çalışan eyaletlerin sorumluluğundadır. KMK 16 eyaletteki eğitim bakanlıklarının işlerini koordine eder. Fakat her eyalette öğretmen eğitimi, üniversite çalışması ve öğrenci öğretimi diye iki safhadan oluşur

Üniversitede öğrenciler kendi ana dallarındaki akademik çalışmaları ve sosyal bilimleri takip ederler. Öğrenciler aynı zamanda kendi ana dallarında özel didaktik eğitimi alırlar ve çeşitli pratikler süresince teorik bilgilerini uygulama imkanı bulurlar. Üniversite eğitiminin süresi öğrencinin, ilköğretim ya da ortaöğretim gibi, öğretmek istediği okul seviyesine dayanmaktadır. İlk ve orta dereceli okullar için üniversite çalışmaları en az 3,5 yılken, gymnasiumda ya da mesleki okullarda çalışmalar için en az 4,5 yıl gerektirmektedir.

gymnasiumda ya da mesleki okullarda çalışmalar için en az 4,5 yıl gerektirmektedir. Üniversite eğitimi İlk Durum Sınavı (Erstes Staatsexamen) diye bilinen çok yönlü bir çıkış sınavıyla tamamlanır. İlk Durum Sınavı nı geçmek, üniversite derecesine erişmekle eş anlamlıdır ya da öğretmen eğitiminin öğrenci öğretimine yönlendiren ikinci safhasına giriş için ön koşuludur. Öğretmen eğitiminin ikinci safhası, öğrencinin okulda danışabileceği bir hocanın gözetimi altında öğrettiği ve öğretimle ilgili seminerlere katıldığı 2 yıllık bir süredir. Öğrenci öğretimini tamamlayınca öğrenci İkinci Durum Sınavı na (Zweites Staatsexamen) girer

Hava Limanı Karşılama 12/01/2014

Konaklama yeri 12/01/2014

Sosyal Aktivite Gezi Kreuzberg 13/01/2014

13/01/2014 Berin Eyalet Bakan Dilek Kolat ı Ziyaret

14/01/2014 ABB Training Center Mesleki Eğitim Merkezi Ziyareti

Türkiye Konsolosluğuna Ziyaret 14/01/2014

Teknik Müzeye Gezi 15/01/2014

Berlin Milletvekili İlkin Özışık ile Meslek Eğitimi Üzerine Toplantı 15/01/2014

Berlin Eyaleti Millet Meclis Binasında Milletvekili İlkin Özışık ile toplnatı 16/01/2014

17/01/2014 Meslek Eğitimi Yapan İşletmeye Ziyaret

TEGEL Airport 18/01/2014