Bir Sevdadır Tutturmuşuz

Transkript

1 Bir Sevdadır Tutturmuşuz Hüseyin hocanın sesiydi beni kendime getiren: "Az kaldı arkadaşlar, varmak üzereyiz,,," Tüm yorgunluğuma ve uykusuzluğuma inat başladı içimde kıpırtılar. Demek az kalmıştı, az sonra "nazlı yürekler"le buluşacaktık. Evet her biri nazlı birer yürekti onların. Böyle demişti Hüseyin hoca bir sunumunda. Biraz sonra aralarına karışacak ablalık, abilik, arkadaşlık edecektik onlara. Kocaman umutlar ekmeye çalışacaktık minicik yüreklerine... Ve yine Hüseyin hocanın sesi içimdeki kıpırtıları dur durak bilmez bir coşkuya çevirdi: "Çocuklar yemekhanede toplanmış bizi bekliyorlarmış." O anda ılık bir heyecan dalgası ve buruk bir mutluluk kapladı içimi. Demek bu geç saatte bile hala uyumamış bizi bekliyorlardı. Hem çok mutlu olmuştum hem de içimden bir şeyler kopmuştu sanki. Dedim ya buruk bir mutluluktu kaplayan içimi... Ve çocuklarla birlikteyiz. Onların karşısında duruyoruz. Ama bir titremedir aldı beni. Hala içeri girerkenki coşkulu alkış tufanının etkisindeyim çünkü. Çocuklardan mırıltılar yükseldi o ara. Yaka kartlarımızı okuyor, isimlerimizi hafızalarına kaydetmeye çalışıyorlardı.

2 Belki de bir yakınlarının ismiyle eşleştiriyorlardı isimlerimizi. Kaç gündür göremedikleri anneleri, kardeşleri, dostları... "Sümeyra, Kasım, Elif, Hatice, Ferdi..." Sonra kendimizden hiç beklemediğimiz bir enerjiyle karıştık aralarına. Kimbilir bize bu enerjiyi veren belki onların minicik ellerinden kopan alkış tufanıydı belki de ta gözbebeklerinin içindeki beklenti, umut ve mutluluk dolu kendinden geçmişlikti.. Hüseyin hoca yapacağı sunum için hazırlık yaparken biz de çocukların arasına karışıp onlarla tanışmaya ve sohbet etmeye başladık. İşte o rastgele ama doyumsuz sohbetlerin birinde rastladım Mehmet'e. Orada olmamızdan mıdır yoksa başka bir sebepten midir bilmem ama gözlerinin içi parlıyordu. Hemen tanışmak istedi benimle. Artvinliymiş, derslerinde başarılıymış ve oradaki en iyi lise olan Fen Lisesi'ni kazanmayı hedefliyormuş. Bunlar gibi birçok şey anlattıktan sonra bir hevesle soru sormaya koyuldu bu defa da: "Sümeyra abla İLKYAR ne demek?" Mehmet'in bu sorusu bana kendimi ve burada olma amacımı sorgulamam için bir fırsat sunmuştu aslında. O an tüm benliğimi saran düşüncelerimden biraz da olsa sıyrılıp ona şu cevabı verdim:

3 "İLKYAR, geleceğiniz ve eğitim hayatınız için size destek olmaya kendini adamış bir dost elidir. Sadece size değil, sizin gibi tüm Mehmetlere, Ayşelere uzanan bir dost eli. Ve biz de sizin hatrınıza yollara koyulan gönüllüleriyiz." Bunun üzerine şöyle bir soru daha yöneltti gözleri parlayarak: "Peki İLKYAR Artvin'e de gitmiş midir?" "Bak Mehmet, İLKYAR Türkiye'de birçok ile gitti ama ben ilk olarak buraya geldim. Eğer Hüseyin hocaya veya daha tecrübeli gönüllülere sorarsan belki o zaman bu sorunun cevabını alırsın." Ve evet Mehmet bu sorusunun cevabını alacaktı. Daha sonra büyük bir sevinçle bana güzel haberi verecekti. İLKYAR bundan yıllar önce onun annesinin Artvin'deki okuluna da gitmişti çünkü... Biz "nazlı yürekler"le sohbet ededururken Hüseyin hocanın sunumu başladı. Sunum gerçekten tüm salonun kendini kaptırdığı sıcak bir sohbet havasında sona erdi. Çocukların hem eğlendiği, hem duygulandığı hem de kendi küçük dünyaları dışında yeni yeni dünyalara pencereler açan anlamlı bir sunum oldu. Gerek çocuklara gerek bizlere... "Haydi bakalım çocuklar uyku zamanı!" diyen Hüseyin hocanın sesini duyan çocuklardan tatlı ve inatçı mırıltılar yükselmeye başlarken biz de çocuklara odalarına kadar eşlik ettik. Onlar uykuya hazırlanırken biz de onlara birer masal seçip odalarına dağıldık. Çocuklar onlar için seçtiğim "Sadece Mor Rengi Seven Kral" masalını çok sevdiler. Kimbilir bu kadar çok sevmelerinin sebebi

4 belki de masalın kendisi değil, uyurken kendilerine sevgiyle okunan ilk masal olmasıydı. Kimisi mutlulukla uykuya daldı, kimisi iyi geceler öpücüğünü istedi kimisi de yorganına sıkı sıkı sarılıp sevdikleriyle dolu güzel hayallere daldı... Sabahın erken saatlerinde, henüz güneş bile doğmamışken çalan alarmımın sesine inat sıcacık yatağımdan biraz sonra ayrılacağım korkusuyla yorganıma daha sıkı sarıldım. Ama sonra düşündüm de ben bir gönüllüydüm ve gönüllülük bazı fedakarlıklar gerektiriyorsa bunları seve seve yapmalıydım. Sonra dedim ki kendi kendime "Çocuklar uyandıkları zaman beni karşılarında görmeliler." Onları dimdik ve coşkulu bir mutlulukla karşılqmalıydım. Evet bunları yapmalıydım. Çünkü ben o minicik yüreklerin hatrına buradaydım. Çünkü ben kilometrelerce yolu onların yüzündeki küçücük bir gülümsemeyi görmek için geride bırakmıştım. İşte böyle bir hissiyat aleminden sıyrılıp çabucak hazırlandım ve nazlı minikleri karşılamak üzere günlük sıkıntıları arkamda bırakıp çektim kapıyı...

5 Hep beraber yaptığımız güzel ve eğlenceli kahvaltı, güzel geçecek olan günümüzün habercisiydi sanki. Güne eğlenceli bir spor etkinliğiyle başlayıp birçok farklı etkinlikle devam ettik. Ben çocuklarla birlikte güzel ve anlamlı edebiyat etkinlikleri gerçekleştirdim. Çocuklar etkinlikten gerçekten zevk aldıklarını bana hissettirdiler. Öyle ki zamanın nasıl geçtiğini bile anlamadık. Çocuklarla edebiyat dışında da astronomi, yaratıcı drama, müzik,origami, fizik gibi birçok etkinlik yapıldı. Etkinlik aralarında da çocuklarla koridor oyunları oynuyor, sohbet ediyor, onlara bu sınırlı zamanda sınırsız mutluluklar yaşatmaya çalışıyorduk. Arada mutluluğumuza gölge düşüren şeyler de olmuyor değildi. Bir ara yanıma masum yüzleri hüzünle gölgelenmiş kızlar geldiler. Kırgın bir sesle geçen gece onların odasına masal okunmadığını söyledikleri vakit öyle sarsıldım ki. Onlardan özür dileyip gelecek akşam ilk onların odasına gideceğime dair söz verdim. Bize çok küçük bir ihmal gibi görünen bu olay onları çok etkilemiş olacak ki bana birkaç kere söz verdirdiler. Sanırım zihnime kazıdığım o odayı projeden sonra bile kolay kolay unutamayacaktım. 13 numaralı oda... Beni en çok sarsan bir diğer olay ise, çocuklarla etkinliklerimize daha yeni başlamış olmamıza rağmen çocukların sürekli ne zaman gideceğimizi sormaları

6 oldu. Gitme ihtimalimizden öyle korkuyorlardı ki en güzel anlarında bile bu ihtimalin korkusu titretiyordu yüreklerini. Birçoğu gidersek eğer ağlayacaklarını söyleyerek bizden umut vadeden bir şeyler bekliyorlardı. Benim ise onlara bu konuda verebileceğim tek teselli birkaç sözden ibaretti: "Çocuklar güzel bir şeyin sonuna geldiğiniz zaman üzülmeyin, onu yaşadığınız için mutlu olun..." Dışarıda güzel oyunlarla dolu saatler geçirdik. Kimimiz ip atladık, kimimiz top oynadık, kimimiz çember çevirdik, kihmimiz ise Hatice ablaya kartopu savaşı açtık. Her ne kadar bu oyunlar sırasında erkek öğrencilerden top darbeleri yemiş olsam da ben de en az çocuklar kadar mutlu oldum. O gece oradaki son gecemizdi maalesef. Bunu çocuklara henüz söylememiştik ama onlar bunu biliyor gibiydi. Akşama doğru üstümüzde bir durgunluk vardı hepimizin ama bunu çocuklara hissettirmemek için çaba harcıyorduk. Son gecemiz olduğu için çocuklara güzel bir akşam eğlencesi düzenlemiştik. Aslında bu bir veda gecesiydi ama daha biz yetişkinler bile alışamamışken vedalara nasıl söylerdik bunu çocuklara. Biz de veda gecesinin hüznünü biraz olsun kamufle etmek için saklanmıştık bu iki sözcüğün arkasına: gece eğlencesi...

7 Akşam gerçekten çok eğlenceli geçti. Hüseyin hocanın anlamlı sunumları, müzikal gösteriler, oyunlar ve daha birçok sürprizle dolu dolu eşsiz bir gece geçirdik. Hele çocukların kümeler halinde bizi aralarına alıp tüm güçleriyle adımızı haykırmaları bizi öyle duygulandırıp onurlandırdı ki. Sanırım bu onların bize verdiği bir hediyeydi. Ve hayatımda aldığım en anlamlı hediyeydi galiba o masum yüreklerden yükselen sevgi sesleri... Gecenin sonunda çocuklarla genel olarak vedalaşıp onlara odalarına kadar eşlik ettik. Onlara teker teker odalarına gidip vedalaşacağımıza dair söz verdik. Kızlar bunun üzerine çabucak dişlerini fırçalamak ve işlerini bir an önce bitirmek için işe koyuldular. Beni her gördükleri yerde onlardan önce odalarına girmememi rica ettiler. Ben herkes odasına çekildiği vakit söz verdiğim üzere önce 13. odanın kapısını çaldım. Ve sonra sırasıyla teker teker diğer tüm odalarınkini. Nasıl çalmayabilirdim. Kızların hepsi sırf onları uyuyor sanmayalım diye ışıklarını söndürmemiş bizi bekliyorlardı. Çocuklar bizi

8 gördüklerinde kucağımıza atlıyor hep birlikte boynumuza sarılıyorlardı. Bir odada kızlar iki oyuncaklarından birine benim adımı diğerine ise Furkan abilerinin adını vermişti: Sümeyra ve Uzaylı Furkan. Bir başka odada ise kızlar yaka kartlarını toplayıp bana vermişlerdi. Böylece onların adını hiç unutamayacaktım. Ümmü Nur, Sena, Ecem, Rabia ve Busegül... Hepsiyle kocaman kocaman kucaklaşıp mektuplaşacağımıza dair anlaşmalar yaptık. O gece, gece yarısına kadar çocuklar kapımızın altından bize mektuplar attı. Bu öyle güzel öyle hoş bir duyguydu ki... O gece onların o masum minik yüreklerine güzel temenniler beraberinde dalmışım uykuya... Sabah erkenden çocuklar uyanmadan çıkacaktık yola. Ne var ki uykuda sandığımız nazlı yürekler otobüsümüz hareket ederken kafaları camlarda hüzünlü gözleri ve minik elleriyle uğurladı bizleri. Bir kez daha hissetmiştim içimden bir şeylerin koptuğunu. Ve gözlerimden süzülen damla damla yaşlarla, bir karlı kış sabahında, henüz güneş bile doğmamışken geride bırakmıştık nazlı yürekleri yahut da daima orada onlarla kalacak olan eşsiz anılarımızı. Ve yine kilometrelerce yollar gidiyorduk. Yine yol alıyorduk. Biz bir sevdadır tutturmuştuk gidiyorduk... Sümeyra Özat Mersin Üniversitesi ilkyar'larımızın geleceğine güzellikler katmak için belki bir kitap için, belki anısını yaşatmak istediğiniz büyüğünüz için bir kitaplık, belki de daha fazlası için İş bankası ODTÜ şubesi (4229) TL TR ; Euro Hesabı: TR Dolar Hesabı: TR (Hesap sahibi İLKYAR) Lütfen bağışınızın açıklama kısmına isminizi mutlaka lütfen belirtin Artık yurt dışından kolaylıkla kredi kartıyla İLKYAR'a bağış yapmanız mümkün ABD'de iseniz anında da vergi iadesi için gerekli belge e-posta ile adresinize geliyor. Turkish Philantrophy Funds aracılığı ile bağışınız bize ulaşıyor, projelerde kullanılıyor... Bir defalık veya düzenli bağış için Bağlantı adresi: - Eğer "çek" gönderilmek istenirse: "çek"i Turkish Philanthropy Funds adına, İlkyar Vakfı için olduğu not edilerek Turkish Philanthropy Funds E. 45th Street Fl.7 New York, NY adresine yollanmalı. ilkyar.yonetim@gmail.com izlenimleri dostlarınızla paylaşıp onları üye yaparak (eposta adreslerini bize yolluyarak), mesajlarınızda link vererek ilkyar'ın tanınırlığını arttırabilirsiniz, ancak başka amaçlarla ilkyar izlenimlerindeki ve sitesindeki resimlerin izinsiz kullanılmaması gerektiğini hatırlatın lütfen...