EBU HANZALA VE BENZERİ KURTULUŞ SAVAŞÇISI DAVETÇİLERİ HAKKINDA DEĞERLENDİRME.

Transkript

1 EBU HANZALA VE BENZERİ KURTULUŞ SAVAŞÇISI DAVETÇİLERİ HAKKINDA DEĞERLENDİRME 1

2 SORU: Es-Selamu Aleykum we Rahmetullahi we Berekatuhu ( ) "Ebu Hanzala ismiyle bilinen Halis Bayancuk"cok Popular ve cok Sempati kazanan biridir su anda.ayni anda onu takibeden benim aylemden yakin olanlarim vardir,onun Tehakkum konusunda Sapitmasi ve Saptirmasini isitmistim ve bazi yerlerde gozden gecirmistim fakat simdi sizlere sormak istiyorum: "EBU HANZALA'NIN TAM OLARAK KUFURLERI NE IDI BIR ZAHMET YAZARMISINIZ." Not: Bazen oyle durum oluyor burada bizde ebu Hanzala takipcileri benimle onun hakinda tartismak istemekte olacaktir fakat ben su an cekinmekteyim cunku tam olarak onun Tehakumdan mada(bu onun kufru icin yeterlidir) hangi konularda Saptigini bilmiyorum lutfen siz bana daha Net ve benim anliyacak sekilde yazmanizi Rica ediyorum. ES-SELAMU ALEYKUM Bismillahirrahmanirrahim, CEVAP: Evvela şunu belirtmemiz gerekiyor ki bizim Ebu Hanzala ve yahut da başka birisinin küfürlerini tesbit etmek gibi bir gündemimiz yoktur, olmaması da gerekir. Çünkü bizler insanlara rasullerin ortak daveti olan tevhidi anlatmakla mükellefiz. Bir kimse tevhidi anlamadığı halde sırf Ebu Hanzala yı vb ni tekfir ederek İslama girmiş olmaz. Tevhidi hakkıyla idrak etmiş olan birisi ise zaten Ebu Hanzala ve diğer batıl davetçilerini tanıyorsa, akidelerine vakıfsa başkasının yönlendirmesine ihtiyaç duymadan hükmünü kendisi verir. O yüzden insanlarla bu tür konular üzerinden bir davet yürütmeye gerek yoktur hatta bu çok tehlikeli bir yöntemdir. Çünkü tevhidi bırakıp belli kişi ve kuruluşların aleyhtarlığı üzerinden yapılan bir davete icabet edenler ekseriya söz konusu şahıslarla husumeti olan samimiyetten uzak kişilikler olacaktır. Veyahut da davete muhatap olan şahsın nezdinde ana mesaj olan tevhidin gölgede kalıp söz konusu kişilerin veya benzerlerinin küfürlerini isbatına ağırlık verilmesi söz konusu olabilecektir. Bu tip mahsurlardan dolayı böyle başlıklar üzerinde kısır tartışmalar yapmayı doğru bulmuyoruz. Biz bunu derken piyasadaki bazı korkaklar gibi kimseye bulaşmayalım, kimseyi kendimize düşman etmeyelim gibi bir anlayışla söylemiyoruz. Yeri geldiği zaman tağutlar ve belamları isim isim 2

3 deşifre etmek gerekebilir, gerektiği zaman da bunu yapmışızdır. Ebu Hanzala ya gelince; onunla da başka davetçilerle de aramızdaki husumet şu veya bu sebebten değil bizzat tevhidden dolayıdır ve biz bu şahısları tevhidi bilmemekle itham ediyoruz, bu ithamımızı da her ortamda isbata hazırız. Yani bu kimseler aslında tevhidi bilen ve bildikleri oranda yaşayan kişiler de lakin sadece muhakeme ve bir iki konuda problemleri var, onlar da aşılırsa dört dörtlük müslüman olurlar gibi bir anlayış feraset ehli bir müminden sadır olmaz. Bu tip kimselerin muhakeme ve diğer konulardaki batılları tevhidi akide edinmemelerinden kaynaklanmaktadır. Mesela muhakeme meselesini ele alalım. Söz konusu şahıs Ehlisünnet akidesine dair ders serisinin vela-bera ile alakalı bölümünde tağuta muhakeme ile alakalı konuşurken uzun uzadıya tağuta muhakemenin vela-bera akidesine zıt olduğunu, la ilahe illallah ile çeliştiğini, küfür ve şirk olduğunu anlattıktan sonra darul harpte İslam mahkemesi olmadığından dolayı bunun caiz olacağını iddia edebilmektedir. Yani bu şahsa göre tağuta muhakeme olmak; ona ibadet etmek, Allahın yanında tağutu hüküm koyucu yani ilah olarak kabul etmek olduğu halde alternatif İslam mahkemesi olmayan yerde bu caizdir. Başka bir ifadeyle darul harpte Allahla beraber ikinci bir ilaha tapmanın caiz olacağını ileri sürmektedir. Ebu Hanzala nın darul islamda tağuta muhakeme olmak küfürdür, darul harpte ise küfür değildir, şeklindeki iddiasının bundan başka bir manası varsa buyursun açıklasınlar. Bu bizim onun sözüne yaptığımız bir tefsir değil bizzat sözün hakiki manasıdır. Zira darul İslamda yapıldığı zaman şirk yani Allahın dışında ikinci bir ilah edinme olarak görülen tağuta muhakeme fiili küfür diyarına girildiği zaman nasıl birdenbire şirk olmaktan çıkmaktadır? Halbuki tağutun hüküm koyuculuğunu kabul etme illeti devam etmektedir. Aynı şirk ameli devam ettiği halde sırf ülke değişikliğinden dolayı hükmün değiştiğini ileri sürmek şirkin bazı durumlarda caiz olacağını iddia etmekle eş anlamlıdır. Bu kimseler tevhidi bilmiş olsalardı iman küfür hükümlerinin diyardan diyara değişmeyeceğini ve küfür olan bir fiilin ancak ikrah halinde caiz olabileceğini bilmeleri gerekirdi. Şu halde mesele muhakeme konusunu da aşmaktadır ve bu kimselerin bizzat tevhidin en temel meselelerinde hatta tevhidin bütün zaman ve mekanlarda farz oluşu konusunda müşkilatları olduğu ortaya çıkmaktadır. Tek mesele muhakeme konusu da değildir. Bu şahsın güncel meseleler ile alakalı vermiş olduğu sözde fetvaların birçoğunda bu 3

4 tevhidden uzak yaklaşım tarzı göze çarpmaktadır. Mesela kafire kafir demeyen kafirdir kaidesi hakkında bir çok kelamları vardır. Buna dair hiçbir şeri gerekçe olmadığı halde sebebsiz yere silsilenin üçüncü kişisi denilen kimsenin yani kafiri tekfir etmeyeni tekfir etmeyenin kafir olmayacağını ileri sürmektedirler. Halbuki bu söz de kendi içinde çelişkisini ele veren bir sözdür. Zira kafiri tekfir etmeyenin kafir olduğunu kabul ediyorlar. Bunu kabul ettikten sonra zaten üçüncü kişi dedikleri kimse bu kafire kafir demeyen kafiri tekfir etmeyen ikinci kişi olmaktadır. Zira kafiri tekfir etmemek de tıpkı şirk koşmak, dinle alay etmek gibi müstakil bir küfür çeşididir. Bu fiilleri yapanları tekfir etmeyenler nasıl kafirse kafiri tekfir etmeyeni tekfir etmeyen aynı şekilde kafirdir. Neticede bininci kişi de olsa hepsi Allahın kafir dediğine mümin diyen ve böylece Allahu yalanlayan kimselerdir. Fakat bu kurtuluş savaşçısı davetçileri sırf bazı kişi ve kuruluşları tekfir etmemelerini izah edebilme adına böyle çelişkili usuller ihdas edebilmişlerdir. Bunun da ötesinde Ebu Hanzala ve ashabı tekfiri itikadi mesele değil, fıkhi ve usuli bir konu olarak görürler. O yüzden iddialarına göre şirkten beri olmuş olan birisi müşriklerin tekfir edileceğini bilmese de müslüman sayılır, yani tekfiri dinin aslından görmezler. Kendileri birtakım amellere (tağuta askerlik, okul hatta oy kullanmak gibi) küfür hükmü verdiklerini iddia etseler de bu fiilleri işlemeyen lakin işleyenleri çeşitli gerekçelerden dolayı tekfir etmeyen kimseleri tevil ehli olarak görüp tekfir etmezler. Onlar alimlerin dinin aslını yerine getirmiş olan lakin ikinci dereceden birtakım meselelerde bazı tevillerden dolayı sapmış olan bidat ehlinin tekfirinde ihtiyatlı davranmasını kendilerine esas almış, lakin bu kaideyi dinin aslını yerine getirmemiş olan asli kafirlere tatbik ederek sapmışlardır. Aynı fasit usulden dolayı kendileri öyle düşünmediği halde- la ilahe illallahı günümüzde de geçerli bir İslam alameti gören sözde cihadi geçinen taifeyi tekfir etmemişlerdir. Halbuki bu kimseler günümüzde müşrik-müslüman herkesin ortaklaşa yaptığı şehadet, namaz, ezan gibi amelleri İslam alameti görerek İslamın ancak şirkten beri olarak gerçekleşeceğinden yani kısacası İslamın ne olduğundan habersiz olduklarını ortaya koymuşlardır. Bunların tekfirinde şüpheye düşenler de İslamın aslı hakkındaki aynı cehaletten dolayı bu şüpheye düşmüşlerdir. Ebu Hanzala cehalet özrü konusunda da bir sürü batıl kelam sarfetmiş, günümüzde cehaletin mazeret olmadığını söylemiş ancak 4

5 bunu ilmin yayılmış olmasına bağlamıştır. Buna göre ilmin yayılmadığı yerlerde veya yeni müslüman olan kişiler hakkında şirk koşsalar bile cehalet mazeret olabilmektedir. Zaten bir kasetinde cehalet özrüyle alakalı alimler (!) arasında üç görüş olduğunu iddia etmiş ve bunları şirk hususunda cehaleti hiç mazeret görmeyenler, her konuda mazeret görenler ve de cehaletin özür olup olmamasını ilme ulaşma imkanı olup olmamasına bağlayanlar olarak tasnif etmiş ve kendisi de üçüncü görüşe (!) meyletmiştir. Halbuki rabbani alimler arasında böyle bir görüş ayrılığı yoktur ve şirk ehlini cahil olduğu gerekçesiyle tekfir etmeyenler alim olmak bir yana müslüman dahi değildir. Çünkü bu kimseler şirk ehlini mümin olarak vasfetmişler ve tevhidle şirki bir tutmuşlardır. Bilmeden şirk işleyen kimsenin müslüman olabileceğini iddia etmeleri ise şirk işleyenlerin cehennemlik olup asla bağışlanamayacağını ifade eden Nisa: 48, Maide: 72 vb nassları yalanlama anlamına gelir. Ayrıca bu düşünce kendi içinde de tenakuzdur. Çünkü buna göre şirk işleyen birisi aynı zamanda tevhid ehli olarak isimlendirilmektedir! Halbuki şirk tevhide ve imana zıttır ve bunların olduğu yerde şirk barınamaz Bu zikrettiği son iki görüş tamamen muasır cahillerin uydurmasıdır. Ebu Hanzala, Murat Gezenler ve diğer kurtuluş savaşçısı zihniyete mensup davetçiler bu usulleri çoğunlukla Abdulkadir bin Abdulaziz, Makdisi, Ebu Basir et Tartusi vb sözde cihad alimi denilen cehennem davetçilerinden iktibas etmişlerdir. Şu sıralar bazı siyasi sebeblerden bu kimselerden uzaklaşsalar da zihniyet olarak hala onların etkisi altında kalmaya devam etmektedirler. (Ebu Hanzala hakkında zikrettiğimiz bu ve diğer hususlar onunla aynı kulvarda hareket eden diğer bütün davetçilerle alakalı da geçerlidir.) Görüldüğü üzere Ebu Hanzala ve aynı kulvarda hareket eden davetçilerin ortak vasfı, hepsi açık nasslara dayanan birtakım akidevi konuları ihtilaflı mesele kapsamına sokup böylece kafiri tekfir etmeyen kafirdir kaidesinin açık meselelerde dahi işletilmesine engel olmaktır. Güncel itikadi konular hakkında Ebu Hanzala ve emsalinin saptığı daha birçok konu zikredilebilir. Ancak bütün bunları bu kimselerin birkaç maddelik küfürleri olarak görmekten ziyade bu şahısların tevhidi idrak etmediklerine, onu akide edinmediklerine dair birer alametten ibaret olarak görmek gerekir. Bunun da ötesinde bu kimselerde Kitap ve Sünnete yaklaşım tarzı olarak selefi bir menhec söz konusu değildir. Bu insanlar Kitap ve sünnet nasslarına seleften ve diğer alimlerden bağımsız olarak yaklaşarak nasslardan daha önce hiç kimsenin çıkartmadığı 5

6 hükümleri çıkartmaktadırlar, ümmetin sözkonusu meselede ne dediğini umursamamaktadırlar. Ebu Hanzala nın Nisa: 60 ayetinde geçen yuridune ifadesinden tağuta muhakemeye ancak kendisi gönül rızasıyla giderse küfre gireceğini, istemeden veya mecburiyetten dolayı gidenin kafir olmayacağını istidlal etmesi buna örnektir. Halbuki böyle bir tefsiri hiçbir alim yapmamıştır. Veyahut da fıkıh sahasında mesela müşriklerin kestiklerini yemenin alimler nezdinde ihtilaflı olduğunu iddia edip bunun haram olduğuna dair icmayı ve açık kavilleri terk etmeleri ve de alimlerden nakledilen ve ne anlama geldiği tartışmalı olan bazı kapalı sözleri veyahut da nasslardan kendi şahsi görüşlerine göre yaptıkları istidlalleri esas alıp müşriklerin etlerini yemeleri bu kimselerin hevalarına tabi olduklarını gösteren alametlerden biridir. Göründüğü üzere bu adamlar sadece itikadi konularda değil fıkhi, usuli meselelerde de aynı şekilde hevalarına göre içtihadlarda bulunmaktadırlar. Zaten bu kimselerin İslami meselelerde konuşurken bağlı oldukları bir mezhepleri yoktur ve sadece hadis mealciliği yapmaktadırlar. Medreselerinde de ancak mezhepsiz bir anlayışı empoze ederler. Bundan dolayı bu kimselerden değil akidevi konularda fıkhi ve usuli meselelerde de ilim alınmaz. Şu unutulmamalıdır ki bir kimsenin hitabetinin güzel olması, etrafının kalabalık olması, Arapça bilmesi gibi şeyler onun doğru yolda olduğunu göstermeyeceği gibi gerçek anlamda ilim sahibi olduğunu da göstermez. Bu konularda daha bir çok şey söylenebilir. Bunları hakkıyla idrak etmek için kişinin önce kendisinin tevhidi ve ehli sünnet menhecini iyi anlamış olması gerekir ki batıl ehlinin de mezhebini çözebilsin! Burada zikretmiş olduğumuz konular her biri ayrı bir çalışma isteyen tafsilatlı meselelerdir. Bu konulardaki risalelerimiz zamanla tashih edilerek tekrar yayınlanacaktır inşaallah. Ama o zamana kadar da burada bahsedilen hususlar da çok özet mahiyette de olsa hak arayıcıları için bir işaret niteliğinde faydalı olabilir inancındayız. Ancak günümüzde o hak arayıcıları ne kadar da azalmıştır! Yukarda da işaret ettiğimiz gibi bizim buradaki gayemiz şahıslar üzerinden polemik yürütmek, yürütenlere destek olmak değildir. Ancak piyasada az çok tanınmış olan ve birçok insan üzerinde etkisi olan ve de birçoklarını saptırmış olan bu kimselerin şahsında sahip oldukları fasit menhec ve akidenin deşifresi mutlaka gerekmektedir. Rabbimiz bizleri sıratı mustakimden ayırmasın ve cehennem davetçilerinden, o davetçilere tabi olanlardan kılmasın. Amin. Ahiru da vana enil hamdu lillahi Rabbil alemin. 6