İSCİ KARDESLİĞİ HÜKÜMETİ TÜRK-İŞ TEN KOVALIM! Önümüzdeki ay Türk-İş in genel kurulu gerçekleşecek. İKP olarak geçen

Transkript

1 ya işçi - yoksul köylü hükümeti, ya kıyamet! İşçi Kardeşliği Partisi merkezi gazetesidir İSCİ KARDESLİĞİ Sayı 55 Kasım TL... mazluma dini, milliyeti sorulmaz! HÜKÜMETİ TÜRK-İŞ TEN KOVALIM! Önümüzdeki ay Türk-İş in genel kurulu gerçekleşecek. İKP olarak geçen genel kurulda her ne pahasına olursa olsun Kumlu ekibinin yönetime gelmemesi gerektiğini ifade etmiş, bunun olması halinde işçi sınıfının örgütlü mücadelesinin daha da zayıflayacağına vurgu yapmış ve gene Kumlu ekibinin iş başına geçmesi halinde Türk-İş in bütün iplerinin işçi düşmanı AKP hükümetinin eline geçeceğini açıkça dile getirmiştik. Gene o günlerde, Türk-İş in aşağıdan yukarıya bütün kademelerine ilettiğimiz İKP bildirisinde, hatırlanacağı üzere meselenin şu ya da bu yöneticinin işbaşına gelmesi meselesi olmadığını, ama bizzat AKP nin kuruluşuna önayak olan ve ona sendikasının kapılarını ve imkânlarını sonuna kadar açan Kumlu yönetiminin kongreyi kazanmamasının sağlanması gerektiğini yazmıştık. Maalesef bunda başarılı olunamadı ve AKP hükümeti Türk-İş i tümüyle ele geçirdi. O günden bu güne yaşananları zaten anlatmaya gerek yok, herkesin malumu. devamı sayfa 5 te V a n M i n ü t! D e p r e m Ö l d ü r m e z! Sayfa 3 TA Ş - İ Ş D E R : K a d r o l u Ç a l ı ş m a k İ s t i y o r u m! Sayfa 4

2 DİSİPLİN GÜNCEL Tüm Siyasi Tutuklular Serbest Bırakılsın! Aralarında yazar-yayıncı Ragıp Zarakolu ve Prof. Dr. Büşra Ersanlı nın da bulunduğu ve 46 kişinin tutuklandığı KCK operasyonunun ardından, 2 Kasım da son dönemdeki operasyonları kınayan bir basın toplantısı düzenledi. Toplantıya partimiz İKP ve Devrimci İşçi Partisi (DİP), Emekçi Hareket Partisi (EHP), Emek Partisi (EMEP), Ezilenlerin Sosyalist Partisi (ESP), Özgürlük ve Dayanışma Partisi (ÖDP), Sosyalist Demokrasi Partisi (SDP), Sosyalist Parti (SP), Türkiye Komünist Partisi (TKP) katıldı. AKP den demokratik anayasa beklemek hayalciliktir Toplantıda Genel Başkanımız Şadi Ozansü, AKP den demokrasi ve demokratik bir anayasa beklemenin büyük bir hayalcilik olduğunu dile getirdi. Referandumda yetmez ama evet diyenlerin barikatın diğer tarafında olduğunu vurgulayan Genel Başkan, 12 Eylül referandumundan önce sınırlı da olsa var olan hukukun referandumun ardından tamamıyla son bulduğunu belirtti. Sahibi ve Sorumlu Yazı İşleri Müdürü: İşçi Kardeşliği Partisi adına Engin Bodur Yönetim Yeri: İKP Genel Merkezi Öncebeci Mh. İncesu Cd. Doğan Apt. 7/B Çankaya/Ankara Telefon: (312) İstanbul İl Merkezi: Rasimpaşa Mahallesi, Nüzhet Efendi Sokak, No: 12/5, Kadıköy, İstanbul Telefon: (216) Eskişehir İl Merkezi: İstiklal Mahallesi, Demirciler Sokak, Verem Savaş İşhanı, No:10, Kat:2, Daire:30. Telefon: (222) İşçi Kardeşliği Sayı: 55 Kasım 2011 Özel yetkili mahkemelerde görülen tüm davalar, Ergenekon ve KCK bu mahkemelerin elinden alınmalı Bu süreçten sonra AKP ile demokratik bir anayasa yapılacağı yanılsamasına son verilmesi gerektiğini belirten İKP Genel Başkanı; 12 Eylül darbesinde gözaltına alınanlara işkence ile yapmadıkları suçlar söyletilip, onların üzerinden suçlama yapılır, cezalar verilirdi. Şimdi, işkence yok, delil bulmaya bile ihtiyaç duymuyorlar; çünkü cezalar önceden verilmiş, çünkü insanlar haklarında bir iddia bile olmadan cezaevine konuluyor. Bu yüzden özel yetkili mahkemelere karşı ciddi bir mücadele yürütmeliyiz diye konuştu. Guantanamo hukuku yıkılmalı! Genel Başkanımız, toplantıda Türkiye de uluslararası sistemin uygulatmak istediği Guantanamo hukukunun geçerli olmaya başladığını ifade etti. Kimse neyle yargılandığını bilmeksizin hapishanelerde çürümektedir. Bu hukuk sisteminin çökertilmesi gerekmektedir. Guantanamo hukukunun yıkılmasını önümüze hedef koymalıyız diye konuştu. Toplantıya katılan tüm siyasi parti temsilcileri, AKP nin hukuksuzluğuna karşı muhalefeti ortak mücadeleye çağırdı. İnternet: iletisim@ikp.org.tr Hesap Bilgileri: PTT Posta Çeki: ING Bank, Soğanlık Şubesi: TR Baskı: Ofis Matbaa Yayın Kağıt Sanayii Ltd. Davutpaşa Kışla Cd. Güven Sanayi Sitesi No: 388 Topkapı, İstanbul. Telefon: (212) Yalansız Dolansız Şadi Ozansü Kürt meselesinin çözümü neden Kurucu Meclis ten Geçiyor? Kürt meselesi, Türkiye nin temel meselelerinden biri. Son yıldır 50 bine yakın insanın hayatına mal olan bu meselenin çözümüne ilişkin somut önerisi bulunmayan bir örgütlenmenin hiçbir geleceğinin olamayacağı çok açıktır. Bir başka ifadeyle Kürt meselesi konusunda karnından konuşacak bir hareket de başarısızlığa mahkûm olmak zorundadır. Her meselenin çözümünde olduğu gibi bu can yakıcı meselenin çözümünde de birinci dereceden sorumlu güç Türkiye işçi sınıfıdır. Çünkü Türkiye işçi sınıfı ve onun örgütleri her iki halktan (Türk ve Kürt) işçileri aynı çatı altında bir araya getiren sendikalara sahiptirler. Türkiye de bugüne kadar hükümetlerin bilinçli ya da bilinçsiz olarak körükledikleri Türk-Kürt düşmanlığının panzehiri ortak sendikalarımızda mevcuttur. Söz gelimi Petrol-İş sendikamız, Batmanlı işçiyle Aliağalı işçiyi aynı çatı altında bir araya getiren örgütümüzdür. Aynı şekilde Tek Gıda-İş sendikamız da Tekel mücadelesinde görüldüğü üzere Türk, Kürt ve her halktan işçimizin ortak evidir, keza Belediye İş ve diğer bütün sendikalarımız için aynı durum söz konusudur. Dolayısıyla Türkiye milletimizin ortak harcı başta işçi sendikalarımızdır. AKP hükümeti yıllardır sendikalarımızı parçalayıp zayıflatmanın mücadelesini yürütüyor. Farkında mı ki aslında her halktan bileşenleriyle Türkiye milletini parçalama yolunun taşlarını döşüyor. Kongre Partisi Girişimi ne anlama geliyor? Kongre Partisi Girişimi aslında bir parti değil ve iyi ki öyle. Ancak bir parti olmadığı durumda Türkiye işçi sınıfı tarafından desteklenebilir. Yoksa beş benzemezi bir araya getiren (anayasa referandumunda evet cilerle hayır cılar ve boykot çular) bir parti olamaz ve zaten de olmamalıdır. Kongre Girişimi İKP nin yıllardır savunageldiği Kurucu Meclis in bir tarafı olabilir. Ancak Kurucu Meclis in diğer tarafının da oluşması gerekir ki, bu da ancak barajsız, bütün partilere eşit propaganda imkânları sunan bir özgür ve âdil seçimle gerçekleşebilir. Böyle bir seçimle oluşacak bir milli meclis ise bugünkünden farklı olarak Washington ve Brüksel den alınacak direktiflerle yönetilmeyecek, kendi bünyesindeki halkları eşitleyecek, başka ülkelere emperyalizmin emirleri doğrultusunda saldırılarda bulunmayı ya da savaş açmayı yasaklayacak bir meclis olacaktır. İşte ancak böyle egemen bir meclis ülkede siyasal demokrasiyi bütün kurumlarıyla işletebilir. Ve böyle bir meclisin içinde yer alacak işçi sendikalarının başını çekerek oluşturacakları işçi sınıfının kitlesel partisi de bütün toplumu peşinden sürükleyerek kendi iktidarının mücadelesini sürdürebilecektir. 2 İŞÇİ KARDEŞLİĞİ

3 DİSİPLİN GÜNCEL Van Minüt! Deprem öldürmez. Irkçı, rantçı, patron yanlısı politikalar öldürür! Ekim de Van da meydana gelen, 600 den fazla insanın öldüğü, binlercesinin yaralandı- 23 ğı ve evsiz kaldığı Van-Erciş depreminin ardından yaşananlar, AKP hükümetinin yağma, yalan, sindirme ve imha politikalarını böyle büyük bir doğal afette dahi dur durak bilmeden sürdürdüğünü bir kez daha gösterdi: Hükümetin doğal afetler sonrası kriz yönetimi için hazırlıksız ve beceriksiz olduğunu gördük. Başbakan bile depremzedelere çadır dağıtımında başarısız olduklarını kabul etti. Bakmayın Hüseyin Çelik in Anneme bile çadır vermedim! dediğine, yoksul halk kışın ortasında kaldırımlarda yatarken, onlarca insana mezar olan binaların müteahhitleri havuzlu bahçelerinde Kızılay çadırlarında güvenle uyuyabildi. Yardımların dağıtımı sırasında insan onuruna yakışmayan görüntüler oluştu, tüm bunlar 1999 Marmara depreminden ve sonraki onca depremden hiçbir ders alınmadığını gösterdi. Deprem bölgesinde arama kurtarma araçlarından daha fazla sayıda TOMA (Toplumsal Olaylara Müdahale Aracı) vardı, gaz bombalı polisler ve askerlerin sayısı da arama kurtarma ekiplerinden çok daha fazlaydı. Onlarca köye depremden günler sonra dahi hiçbir yardım götürülmedi, deprem yardımı alamadıkları için Vali istifa diye gösteri yapan depremzedelere polis gaz bombalarıyla saldırdı. Başbakanın aylardır sürdürdüğü ırkçı, ayrımcı ve saldırgan söylemler deprem sonrasında bile hız kesmedi, Kürt siyasal hareketini ve ona oy verenleri bir tek depreme sebep olmakla suçlamadığı kaldı. Van Belediye Başkanı BDP li olduğu için yardım koordinasyon ekibinden dışlandı, TMMOB temsilcileri de ekibe alınmadı. BDP teşkilatlarının yardım ve dağıtım çalışmalarına katılmalarına izin verilmedi. Van Valiliği, Van Belediyesi nin ve Sarmaşık Derneği nin bağış hesaplarını dondurdu. Başbakan depremle ilgili basın açıklamasında dahi göğsünü gere gere Kuzey Irak a yapılan sınır ötesi harekâtta başarılı olacaklarını söyledi. Sosyal medyadaki, televizyon ve gazetelerdeki ırkçı, Kürt düşmanı haber, yorum ve yazılar hiç şüphesiz başbakanın ve AKP politikalarının eseridir. Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay, insanlar enkaz altında can çekişirken hükümetin potansiyelini görmek için yurt dışından gelen yardımları ve arama kurtarma ekiplerinin desteklerini kabul etmediğini açıkladı. AKP zihniyetinin yoksul Van halkını deneme tahtası olarak gördüğünü, halkın yaşama hakkının bile gözlerinde zerre kadar değeri olmadığını hangi söz daha iyi kanıtlayabilirdi ki? 1999 Marmara depreminden sonra geçici olarak toplanmaya başlayan ve 2003 te Özel Tüketim Vergisi (ÖTV) adıyla kalıcı hale getirilen deprem vergilerinin duble yol yapımında harcandığını Maliye Bakanı Mehmet Şimşek ten öğrendik. Toplanan bu paralar küresel tekellere ve onların yerli taşeronlarına yol yapımı faturası karşılığı akıtılmayıp halkın refahı için harcanacak değildi ya! Bölgede insanlar barınacakları çadır bulamazken SGK muayene ve ilaç katılım paylarını almaya devam etmeleri için eczanelere duyuru yaptı, insanlar can AKP para derdinde. Sağlıkta piyasalaşma yolunda depremde bile durmak yok, yola devam. Irak, İran ve Afganistan dan mültecilerin toplandığı Van daki mülteci kampı ise hükümet tarafından tamamen unutulmuş durumda. Kendi vatandaşlarına yardım ulaştıramayan hükümetin, mültecileri aklının ucundan bile geçirmemesine şaşırmak saflık olur. Doğan medyası ve yandaş medyanın deprem sonrası hükümet icraatlarını öve öve bitiremediklerine şahit olduk. Kurtarma çalışmalarındaki koordinasyonun kusursuz olduğunu, yardımların düzenli bir şekilde tüm ihtiyaç sahiplerine ulaştırıldığını, hatta Erciş te TOKİ evlerinin sağlam kaldığını yazdılar, gösterdiler. Oysa ki canlı yayınlarda yapılan tüm röportajlarda halk, hükümetin çalışmalarının yetersiz olduğundan şikâyetçiydi, çoğu zaman insanlar isyan halindeydi. Tabi bu röportajlar uzun tutulmadı, hemen kesildi, hükümeti eleştirme densizliğine tahammül edecek halleri yoktu! Bir de olayın rant boyutu var. Deprem öncesinde yapıların yönetmeliklere uygunluğu ve sağlamlığı konusunda hiçbir çalışma yapmayan belediye başkanları ve hükümet yetkilileri, kentsel dönüşümün kaçınılmaz olduğunu bas bas bağırmaya başladılar ekranlarda. Amaçları o kadar belli ki: Deprem korkusunu körükleyerek insanların kentsel dönüşüm projelerini kabullenmelerini sağlamak, böylece yoksulları kentlerin dışına atarak kentlerin kapılarını zenginlerin lüks konutları için sonuna kadar açmak (Bu konuda daha ayrıntılı değerlendirmeyi Engin kardeşimizin köşe yazısında okuyabilirsiniz). Bölge halkının ve tüm Türkiye nin başı sağ olsun. AKP hükümeti gibi bir iktidara sahip olduğumuz için ise hepimize geçmiş olsun; çünkü Van depremi bir kez daha göstermiştir ki uluslararası tekellerin ve yerli işbirlikçilerinin çıkarlarına hizmeti esas alan AKP hükümetinin ne ülke sorunlarını çözmeye gücü ne de halkın sorunlarına eğilme isteği vardır. Kısacası, AKP hükümetine Van Minüt deme zamanı geldi de geçiyor bile. NOT: Yazı mizanpaja hazırlanırken 9 Kasım da Van Merkez de bir deprem daha meydana geldi ve büyük depremin üstünden üç hafta geçmesine rağmen hasarlı binaların kontrolleri yapılmadığı ve gereken önlemler alınmadığı için onlarca insan daha hayatını kaybetti. İŞÇİ KARDEŞLİĞİ 3

4 SENDİKA DİSİP TAŞ-İŞ DER: Kadrolu Çalışmak İstiyorum! Taşeron İşçileri Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği olarak, 26 Ekim de Çapa Tıp Fakültesi nde ikinci basın açıklamamızı yaptık. Öğlen tatilinde hastane bahçesinde toplanmaya başladık, Taşerona Son, Kadrolu Çalışmak İstiyorum, Üniversite Hastaneleri Bakanlığa Devredilmesin, Hastaneler Halkındır Satılamaz sloganlarıyla hastane içinde yürürken çeşitli bölümlerden arkadaşlarımız aramıza katıldı. Basın açıklamasını yaklaşık 700 arkadaşımızın katılımıyla gerçekleştirdik. İstanbul Üniversitesi hastanelerinde taşeron şirketler aracılığıyla senelerce iş güvencesiz yani kadrosuz olarak hastanenin çok çeşitli işlerinde çalıştırıldık. 20 sene öncesine kadar dayanan taşeron uygulamasıyla çalıştığımız her gün Beğenmiyorsan çek git, dışarıda bir kamyon insan var. tehdidiyle karşı karşıya bırakıldık. Şimdi örgütleniyor ve derneğimiz aracılığıyla mücadele sürdürüyoruz, tüm arkadaşlarımızı da yanımızda görmek istiyoruz. Bizler, yönetimin bugüne kadar görmezden geldiği iş müfettişi raporlarını ve mahkeme kararlarını uygulamalarını, görevlerinin gereklerini yerine getirmelerini istiyoruz. Artık kadrolu çalışmak istiyoruz! Bu amacımıza ulaşmak için hukuksal ve demokratik alanlarda elimizden gelen tüm çabayı göstereceğiz. Bizler, üniversite hastanelerinin Sağlık Bakanlığı na bağlanmasını istemiyoruz. Bu uygulama sadece var olan sorunları daha da büyütür; sağlık hizmetinin ve tıp eğitiminin kalitesinin iyice düşmesinden başka hiçbir işe yaramaz. Bunu yanı sıra, bilimsel araştırmalara bütçe ayırmamanın ülkemizin dışa olan bağımlılığını artıracağının farkındayız. Bu yüzden üniversite hastanemize sonuna kadar sahip çıkacağımızı ve bu geçişin olmaması için elimizden gelen mücadeleyi vereceğimizi eylemimizde bir kez daha dile getirdik. Miting coşkusunda geçen basın açıklamamız Kadro ve Güvenceli iş sloganlarıyla sona erdi. Eylemimizin ardından uzun süredir rektörlükten alamadığımız randevuyu aldık. 1 Kasım da Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Kamil Adalet le taleplerimizi bildirdiğimiz bir görüşme yaptık. Yaptığımız görüşmede: Sağlık işi bütün bir hizmet işi olduğundan burada çalışan, üniversiteye senelerdir emek veren insanların yasal ve mahkeme kararı gereği, adil ve eşit bir şekilde 4D işçisi olarak (Maliye Bakanlığı nda vizeli) kadroya alınmalarını, 2008 yılında tutulan iş müfettiş raporlarının uygulanmasını, Mesai saatlerinin düzenlenmesini, Cumartesi günlerinin yıllık izin gününden sayılmamasını, Çalışanların işyeri hekimi aracılığıyla kontrollerinin yapılmasını, Eşit işe işit ücret ödenmesini, Bütün taşeron işçilerin görev tanımlarının yapılmasını ve görev tanımlarına uygun çalıştırılmalarını, Taşeron işçisiyle ilgili hastane yönetiminin kontrol komiteleriyle beraber vereceği tüm kararların taşeron işçi temsilcileriyle birlikte alınmasını, Yönetici konumundaki devlet memurlarının taşeron işçilere uyguladığı psikolojik baskının son bulmasını, Yemekhane işçilerinin çalışma saatinden ve mesai ücretlerinden kaynaklı mağduriyetlerinin giderilmesini istedik. Bu taleplerimizin sonuçlanmaması durumunda bütün yasal ve demokratik haklarımızı kullanacağımızı bildirdik. Birsen Yeşilkanat Taş-İş Der Yönetim Kurulu Üyesi Taş-İş Der ile irtibata geçmek için: tasisder@gmail.com veya Güneş Cengiz: Birsen Yeşilkanat: İşçiler ve İşçi Örgütleri Engin Bodur Yağmacılar işbaşında 1999 depremi olduğunda 40 bin civarında insan ölmüştü ama devlet sorumluluklarından kaçmak için 18 bin civarında bir sayı açıkladı. Acılarımız yüreğimizi dağlarken onlar gece yarısı meclisten afet yasası yerine mezarda emeklilik yasasını geçirdiler. Toplanan ve gelen yardımlar yağmalandı. Borç faizlerini ödediler. Deprem vergileri koydular ama parayı duble yol yapımı adı altında yağmaladılar. Yaşı büyük olanlar satılamaz damgalı deprem yardımlarının nasıl satıldığını çocuklarına anlatsın. Bir felaket oldu mu Biz ne yapabiliriz? diye bakarız, yağmacılar ise Ne kazanırım bu işten? diye düşünürler. Biz ihtiyacı olanla ekmeğimizi paylaşmaya çalışırız, onlar yardım paralarını çalmaya veya kötü mallarını pahalıya satarak vurguna çalışır. Bayram Otel in fırsatçı patronu en güzel örnektir bu işe. Hemen çatlakları kapatıp, yeni yaptığı boyayı da eskiterek kasıtlı insan öldürmüştür. Düzce de evlerini boyayıp öğrencilere kiraya veren katiller gibi. En çok binası yıkılmış müteahhidin villasının bahçesinde ilk gün iki Kızılay çadırı kurulduğu ortaya çıkınca Sağ olsunlar, ihtiyacımız vardı, verdiler derken suç ortaklarının kimler olduğunu anlatıyordu aslında. PKK Kızılay çadırlarına el koyar. yalanıyla köylere çadır vermeyen işgüzarlar, o çadırlarla dağlarda yaşanmayacağını bilmeyecek kadar gerçeklik duygusunu yitirmiş olamayacağına göre herkesi saf sanıyor olmalılar. Asıl dertleri yardımlarda önceliği kendi yandaşlarına vermek, yardımların adaletli dağıtılmasını isteyenleri ise polis copu ve biber gazıyla susturmak. Gerçekleri unutma; İmar Bakanı Bayraktar televizyon ekranlarından Vanlılara Artık deprem olmaz evlerinize girebilirsiniz derken, kamuoyunda kendi eksiklerini örtmek için fırsatçı Van halkı birer çadır kapmak için uğraşıyor yanılması yaratmak istiyordu. Fırsatçılar işbaşında: Kentsel dönüşüm yalanı İnsanlar ölülerini kaldırmaya, yaralılarını iyileştirmeye ve yaşamaya çalışırken onlar kolları sıvadılar. Büyük kent merkezindeki yoksul mahallelere gözlerini diktiler, diyorlar ki Rızanla verirsen anlaşalım, olmazsa TOKİ kamulaştıracak. Patronların batan bankalarını ve borçlarını kamulaştırırlar, bizimse elimizde avucumuzda tek birikim olan evlerimize daha doğrusu arsalarına göz koydular. Zorla yapamadıklarını şimdi deprem yalanlarıyla yapmak istiyorlar. Tarabyaüstü nde, Sarıyer de, Gülsuyu nda sağlam zeminde deniz manzaralı yerlere el koyup işe yaramaz bir yerde bir daire verecekler. Ne yapar bu TOKİ? Devletin arsasını bedava alır ya zenginlerin göz diktikleri yerlerde onlar için lüks konutlar yaptırır ya da kentin itibar görmeyen yerlerinde yoksullar için kötü konutlar. Bütün bu işleri de kendi adamlarına ihale ederler. Onlar da paylarını alıp işleri alt taşerona verir. Bu işlerde sigortasız işçiler çalıştırılır. Çoğu zaman parasını alamayan bu işçiler çatılara çıkıp eylem yaptığında polis ve jandarma saldırısıyla haber olurlar. Devlet niye lüks konut yapar? Niçin kaçak villalar, yıkımı için kesinleşmiş mahkeme kararı bulunan İnönü Stadı üstündeki Gök Kafes yıkılmaz da dünyayı hep bizim başımıza yıkarlar? Unutma, onlar için kamulaştırma; patronların batan bankalarının borçlarının bizlere ödetilmesi, işçi ve emekçilerin elindekilerin yağmalanmasıdır. Okulların, hastanelerin, ormanların, madenlerin ve aklınıza gelen tüm değerlerimizin yağmalanmasıdır. İşçiler ne yapmalı? Biz işçilerin de kamulaştırma programı var. Özelleştirilen SEK, EBK, SÜMERBANK, SEKA, ETİ MA- DEN, TÜPRAŞ, PETROL OFİSİ, TE- KEL gibi bütün işletmeleri tazminatsız geri alacağız ve yağmacıları yargılayacağız. Kumarhane olan borsayı kapatıp bütün bankaları kamulaştıracağız. Patronlar için yağma böreği olmayacak. Bizleri açlık ve yoksulluk zoruyla köylerimizden getirdiler. İnsanca yaşamak için gökdelenlere ihtiyaç yok. Devlet her evde sıcak suyun olduğu, merkezi ısıtma ile ısınan, elektrik ve suyun bedava olduğu yaşam alanları kuracak işçi iktidarında. Ulaşım da ücretsiz olacak. Olmaz demeyin önceleri olmuştu bunlar. Şu anda bile sadece sendikalı işyerlerinde olsa da ulaşım ücretsiz. Yağmacıların yargılanacağı güzel günler göreceğiz. Depremlerin yıkmadığı kentlerde insanların dost olduğu mutlu günler. Aşın, işin olduğu günler. Özgürlük ve insanca yaşam işçilerin birleşik mücadelesi ile kazanılacak. 4 İŞÇİ KARDEŞLİĞİ

5 LARIMIZ LİN Başyazının devamı İşçi sendikaları hükümetin hizmetinden çıkmalı Eğer bugün Türkiye de işçi sınıfı bundan 30 sene öncesinden bile farklı olarak hiçbir hakkını arayamayacak durumdaysa bunun ana nedeni; sınıfın devletten ve patronlardan bağımsız bir sesinin olmamasıdır. Türk-İş in tümüyle AKP nin denetimine girmiş olması, bu denetime girmeden önceki durumunun çok da matah olduğu anlamına kuşkusuz gelmez, ama gene de her iki durum arasında nitel bir fark olduğunu da görmezden gelemeyiz. Ve Türk-İş içindeki mücadelemizin ana dayanağını da zaten bu fark oluşturuyor. Yani günümüzün ana meselesi, her ne pahasına olursa olsun Türk-İş in Hak-İş leşmesinin önüne geçilmesidir. Korporatizm tehlikesi kapıdayken geçmişe saplanmayalım, geleceğe bakalım Türk-İş yönetimleri geçmişten beri maalesef hükümetlerle ilgili olarak Bana dokunmasın da ne yaparsa yapsın! politikalarının sürdürücüsü oldular. Ta ki AKP iktidar olana kadar. Çünkü geçmiş hükümetler Türk-İş e pek fazla bulaşmıyorlar, onun sınıf mücadelesine kayıtsız kalmasını yeterli buluyorlardı. AKP ise Kumlu yönetimiyle birlikte işçi sınıfına şunu söyledi: Hayır, bu mücadelede sen de tarafsız kalamazsın, aynen benim gibi patronlar sınıfına ve tabii emperyalizme hizmet edeceksin! İşte sınıf mücadelesinde kayıtsız kalmakla patrondan yana taraf olmak arasındaki ince fark burada yatıyor. Ama bu ince fark aslında bütün mücadelenin geleceğini de belirliyor. Yani bir anlamda parlamenter burjuva demokrasisi ile faşizm arasındaki fark gibi. AKP işçi sınıfının tümüyle kendi emri altında olacağı korporatist bir yönetimi hedefliyor. İşçilerin her birinin sınıfın bir parçası değil, sıradan bir manav, bakkal ya da musluk tamircisi gibi tek başına hareket eden meslek sahipleri olmasını istiyor. İşte bu ölümcül tehdit karşısında, geçmiş ayrılıklar şu andan itibaren bir kenara bırakılmalı ve geleceğe, öncelikli olarak Aralık ayında gerçekleşecek genel kurula bakılmalı, orada hükümet karşıtı bütün sınıf güçleri birleştirilmelidir. Şu veya bu sendika geçmişte yanlış bir tavır almış olabilir, ama artık bugün yanlış tavır alma lüksüne sahip olma hakkını kendinde bulamayacağı gibi, eğer birlik safına gelmişse geçmiş tavrından dolayı da eleştirilerek birlik dışına itilmemelidir, çünkü bu ancak düşmanın işine yarar. Bugün, aymazlık içinde Kumlu nun yani Erdoğan hükümetinin yanında yer alan sendikalara da ısrarla seslenilerek o safları terk etmeleri çağrısı yapılmalıdır. Bütün milleti peşinden sürükleyebilecek tek güç işçi sınıfıdır Bütün dünyada olduğu gibi Türkiye de de bütün milleti peşinden sürükleyecek tek gücün işçi sınıfı olduğu ve onun dışında hiçbir gücün kapitalizme ve emperyalizme karşı mücadele bayrağını eline alarak yürüyemeyeceği görülüyor. İşte Yunanistan; toplumun bütün kesimleri son bir yılda 13 genel grev gerçekleştirmiş olan işçi sınıfının peşine takılmış durumdalar. Avrupa Birliği, İMF ve Avrupa Merkez Bankası üçlü çetesinin kıskacından bunalmış toplumun bütün ezilen kesimleri işçi hareketinin arkasına diziliyorlar. Son olarak, emekli subaylar ve astsubaylar da ellerine geçirdikleri bayraklarıyla sendikaların kortejinin arasına Biz de halkın yanındayız! pankartını taşıyarak katılmış bulunuyorlar. Yakında aynı durumun Türkiye de de gerçekleşebilmesi mümkündür. Buna hazırlıklı olmalıyız. Türk-İş genel kurulu işçi sınıfının bağımsız sesinin ortaya çıkabileceği ilk merhaledir. Geçmiş ayrılıklarımızı bir an için dondurup 10 sendikanın başlattığı Sendikal Güç Birliği hareketinin etrafında toplanalım. Öncelikli olarak hükümeti Türk-İş ten kovalım! Gelecek, işçi sınıfının ve onunla birlikte hareket etmeye karar verenlerindir. İKP Merkez Yürütme Kurulu İşçi Kardeşliği gazetesine abone olmak istiyorum. İsim, Soyisim: Görev: Adres: Posta Kodu: İlçe, İl: Telefon, Faks: E-Posta: Abonelik Bedeli (Asgari 20 TL): Abone Formu İmza: ING Bank Soğanlık Şubesi TR hesabına yatırdığınız abonelik ücreti dekontunuzu bu formla beraber faks veya posta yoluyla bize ulaştırın. (Bilgiler künyededir.) İŞÇİ KARDEŞLİĞİ 5

6 ULUSLARARASI DİSİPLİN Tunus Seçimleri: Halk Devrimine Sahip Çıkıyor Geçtiğimiz ay Tunus ta gerçekleşen seçimlerde Gannuşi nin ılımlı İslamcı Ennahda sının ezici bir çoğunlukla (oyların yüzde 40 ını alarak) seçimlerden birinci parti çıktığı ilân edildi. İkinci ve üçüncü sıraları elde eden laik partiler de Ennahda ile bir koalisyon hükümeti kuracaklarını açıkladılar. Bilindiği gibi Ennahda nın bütün seçim kampanyası, Arap Birliği nin içinde Suudi Arabistan ın kolu olarak hareket eden Katar Emirliği tarafından finanse edildi. Katar Emirliği, Libya da emperyalizmin hizmetinde faaliyet gösteren ve NATO nun bombardımanı sayesinde Kaddafi yi deviren Ulusal Geçiş Konseyi nin de baş destekçisiydi. Basının Tunus Seçimi Yalanları Tunus un kayıtlı seçmenlerinin sayısı 7,5 milyondu. Seçimlerde oy kullananların sayısıysa 3 milyon 700 bin kişi oldu. Seçmenlerin yüzde 48 i, yani yarısından azı oy kullandı. Üstelik bu oy kullananların 1 milyon 200 bininden fazlasının, yani oy kullananların yüzde 37 sinin attıkları oylar tamamen çöpe gitti, tek bir milletvekili bile seçtiremediler. Bütün bunlara ek olarak kaç kişinin boş oy kullandığı da hiçbir resmi açıklamada yer almadı. Sonuç olarak Tunus un yeni meclisinin üyeleri seçmenlerin sadece dörtte birini temsil etti. İşte basının sözünü ettiği ılımlı İslâmcı Ennahda nın başarısı bu! Neden böyle oldu? Tunus taki bu seçim fiyaskosunun tek nedeni, halkın, devrimin taleplerini açıkça savunan hiçbir partiyi karşısında görememesi oldu. Devrimin temel sloganı Bin Ali değil, su ve ekmek istiyoruz! idi. Nitekim Bin Ali defol! sloganı tuttu, ama su ve ekmekten hâlâ haber yok! Üstelik İslâmcılar ve laikler emperyalizmle ilişkilerin olduğu gibi sürdürülmesi konusunda tam bir mutabakata varmış bulunuyorlar. Ama grevler ve işgaller sürüyor Oysa daha seçim sonuçları açıklanmadan posta çalışanları grevlerine başlamışlardı bile. Hâl-i hazırda sağlık çalışanları grevdeler, demiryolu çalışanları grevdeler, birçok yabancı şirketin işyerleri işgal altında. Tunus devrimi sürüyor. Ama kuşkusuz karşı-devrim de demokratik geçiş şiarı altında kafasını kaldırmaya çalışıyor. Henüz Tunus ta taraflar son kozlarını oynamış değiller, ama şu bir gerçek ki işçiler ve gençler, UGTT (Tunus Ge- Tunuslular için Özgürlük! nel İşçi Sendikası) öncülüğünde devrimin kazanımlarını süreklileştirmenin mücadelesini yürütüyorlar. Ennahda ve emperyalizm yanlısı partiler, Şimdi talepler ileri sürmenin sırası değil, anayasa yapmalıyız! derlerken, UGTT nin etrafında kenetlenen işçiler ve gençler; Anayasanın merkezinde bu talepler yer almazsa anayasadan bize ne? diyorlar. Yunanistan da Devrimci Durum Neredeyse bütün Yunan halkı yaklaşık bir yılı aldı ve Üçlü Çete nin Yunan halkına dayattıklarını halka götürmeye karar verdi. Halk kendi ge- patronların çıkarlarını sonuna kadar savundu. aşkın bir süredir işçi sınıfının mücadelesinin Yunanistan işçi sınıfının talihsizliği peşine takılmış durumda. Bu bir yıl boyunca işçi leceğine kendisi karar versin dedi. Bunu der demez Avrupa Birliği nin saldırısına uğradı ve buna ler. Yunanistan da iktidara yürüme cesaretini gös- Yunanistan işçi sınıfı kahramanca mücadele ediyor ama onun bu kahra- sendikaları, 11 tanesi 24 saatlik, son ikisi 48 saatlik manlığına denk düşen bir toplam 13 genel grev gerçekleştirmiş bulunuyorlar. siyasi partiye ne yazık ki sahip değil. PASOK bir Üçlü Çete nin (IMF, Avrupa Birliği, Avrupa Merkez patron-işçi partisi, ama ülkenin komünist partileri de Bankası) iktidardaki PAbirer işçi partisi olmalarına SOK hükümeti aracılığıyla rağmen iktidar hedefinden halka karşı yürüttüğü saldırı politikası, başta işçi sınıfı çok uzaklar, daha doğrusu iktidarı almaya ne niyetleri olmak üzere halkın büyük ne de cesaretleri var. 24 ya tepkisini çekiyor. Yunanistan işçi sınıfı Üçlü Çete nin da 48 saatlik genel grevler çok değil 1 haftalığa dönüştürülse iktidar sorunu gün- saldırılarına karşı kahramanca direniyor. deme gelecek, ama ne komünist partiler ne de sen- Papandreu neden önce referandum dikalar buna hazır değil- talep etti, sonra neden vazgeçti? direnemeyerek aldığı referandum kararından çark Son dört ay içinde iktidar partisi PASOK un üye terecek yeni işçi önderliğinin inşasına ihtiyaç var. etti. Artık başbakanlıktan da ayrıldı ve patronların sayısı 300 binden 11 bine düştü. Papandreu nun Umarız kitleler yürüttükleri mücadeleden yorgun sadık bir temsilcisi olduğunu kanıtladı. Partisinin partisinin üyeleri binler halinde partiyi tek ettiler. düşmeden patronlardan ve devletten bağımsız bir ve kendi politik geleceğinin yok olması pahasına Papandreu, uzun süredir ilk defa doğru bir karar işçi partisi yaratılır. 6 İŞÇİ KARDEŞLİĞİ

7 DİSİPLİN ULUSLARARASI Kapitalizmin krizinde yeni aşama: Küresel Kamu Borç Krizi Krizin küresel boyutuna gazetemizin geçmiş sayısında yer vermiştik, şimdi Türkiye de neler olup bittiğine bakacağız. Yazının giriş bölümünü İşçi Kardeşliği nin 54. sayısından ya da internet sitemizden okuyabilirsiniz. Yabancı spekülatif sermayeye bağımlı büyüyebilen Türkiye ekonomisi, ağırlaşan küresel krizden yara almadan çıkamaz. AKP hükümeti 8 yıllık iktidarı boyunca, küresel sermayenin ve yerli işbirlikçilerinin çıkarları neyi gerektiriyorsa bu yönde çalışmayı, yaşamının devamı için kendine en önemli misyon olarak belirledi den itibaren küresel çapta uygulanan genişletici para politikaları sayesinde görülmemiş düzeyde artan spekülatif sermaye, kendine güven veren bu iktidarın sunduğu fırsatları gayet iyi değerlendirdi. Batı ve Körfez sermayesinin ülkeye akması, AKP nin yüksek faiz ve düşük kur (aşırı değerli TL) politikasını rahatlıkla uygulayabilmesini sağladı. Türkiye bu süreçte ulusal parasına en yüksek faizi veren gelişmekte olan ülke olma konumunu son birkaç yıla kadar hiç kaybetmedi. Bunun karşılığında dışarıdan bolca dövizi ülkeye çekti ve bollaşan döviz sayesinde kur seviyesi hep düşük kaldı. Ülke ekonomisini yabancı spekülatif (yani faiz oranlarına, dolayısıyla politik ve iktisadi gelişmelere aşırı duyarlı) sermayeye bağımlı hale getiren bu politika, ölmek üzere olan ekonominin sakat bir şekilde taburcu olmasını sağladı. Dünya ekonomisinde para bolken ülkeyi ithalat cennetine çeviren bu politika, küresel krizler karşısında da bir o kadar savunmasız; çünkü bu politikanın en önemli sorunu yüksek cari açık, yani Türkiye ekonomisi ürettiğinden ve biriktirdiğinden çok daha fazlasını yüksek miktarda ithalat sayesinde tüketiyor ve bu ithalatı da dışarıdan ülkeye döviz çekerek finanse edebiliyor sonu itibariyle Türkiye nin cari açığı 47 milyar dolar; yani 736 milyar dolarlık Gayrisafi Yurtiçi Hasıla nın (GSYİH) yüzde 7 si. Bu oran genel kabule göre sağlıklı bir ekonomi için yüzde 5 in altında olmalı. Haziran 2011 itibariyle cari açık 46 milyar dolara ulaştı, yani bir yarıyılda 2010 yılı cari açığı yakalandı. En iyimser tahminler yılsonu cari açığının 70 milyar dolar civarında olacağını gösteriyor. Bu durumda yılsonu cari açık oranı yüzde 9 un üzerinde olacak, ne gariptir ki hükümetin ve medyanın öve öve bitiremediği Türkiye ekonomisi bu oran ile dünyadaki en yüksek cari açığa sahip ekonomi olma unvanını da kimseciklere kaptırmıyor. Aslında cari açığın en önemli sebebi ithalatın ihracata göre çok yüksek olması den beri ithalatımız ihracatımızdan hep fazla olageldi; ancak son 10 yılda aradaki makasın daha önce görülmemiş seviyelerde arttığını görüyoruz. Giderek artan bu açık, doğal olarak dışarıdan ülkeye döviz girişiyle kapatılıyor; ihracattan elde edilen döviz ithalatın faturasını ödemeye yetmiyor ve bu faturayı döviz cinsinden borç alarak ödeyebiliyoruz. Toplam dış borç cumhuriyet tarihinin en yüksek seviyelerinde: 290 milyar dolar; yani G S Y İ H n i n üçte birinden fazla. Bu miktarın 210 milyar doları özel sektöre, 80 milyar doları da kamuya ait. 210 milyar doların da 125 milyar doları reel sektör borcu. Türkiye ekonomisinin en yumuşak karnı da işte tam burası. Türkiye cari açığı bu miktarda devam ettikçe dış borç stoku artmaya devam edecek. Olası bir küresel kriz, gelişmiş ekonomileri olduğu kadar gelişmekte olan ekonomileri de vuracak ve doğal olarak öncelikle en riskli olanları hedef alacak; spekülatif sermaye gelişmekte olan ülke piyasalarından hızla ve yüksek miktarlarda kaçacak. Tehlikenin farkında olan, dünyanın dört bir yanındaki işçi sınıflarının krizin faturasını kendilerine çıkartmak isteyen AB kurumlarına, IMF ye, DB ye ve kendi hükümetleri ve burjuvazilerine karşı bağımsız örgütlü mücadeleyi yükseltiyor olmaları umut verici ve bizim için de yol göstericidir. Bakmayın siz başbakanın ve onun papağanı olmuş bakanlarının söylediklerine; IMF başkanı açıkça bu krizin gelişmekte olan ülkelere fatura edileceğini beyan etti. Dünya Bankası başkanı da bu sonbaharda krizin daha da derinleşeceğini tahmin ettiklerini söylüyor. Böyle bir ortamda Türkiye nin, kamu borç krizi içerisindeki ülkelerden farklı olarak çok önemli bir özel sektör borç krizi yaşaması muhtemel. Ayrıca sermaye akışındaki yavaşlama ve özel sektörün borç krizine girmesi Türkiye de çok övülen kamu bütçesi dengesini de olumsuz etkileyecektir; özellikle ithalatın yavaşlamasıyla kamu gelirlerinin azalması ve faiz giderlerinin artmasıyla kamu giderlerinin artması riskleri hiç de küçümsenecek riskler değil. Kriz keskinleştikçe sermaye, kendi korumalı ulusal limanlarına çekilmeye artan bir hızla devam edecek ve bu durum Türkiye gibi büyümesi dış sermayeye iflah olmaz derecede bağımlı olan ekonomiler için ölümcül sonuçlar doğurabilecek. İşçi sınıfının çıkarması gereken ders Küresel borç krizinin dünyanın her yanına yayılacağını artık en iyimser serbest piyasa ekonomistleri bile kabullenmiş durumda. Borç krizi yakında kendini ekonomik küçülme şeklinde reel sektörde ve kitleler üzerinde daha da hissettirecek. Küresel sermayenin bu tür dev krizlerden kurtuluş için tarihten öğrendiği en önemli çıkış yolları hiç kuşkusuz sınır ötesi savaşlar ve ülke sınırları içerisinde üretici sınıflara karşı yoğunlaştırılan iktisadi ve siyasi saldırılardır. Ortadoğu ve Kuzey Afrika da tanık olduğumuz emperyalist askeri müdahalelerin, hangi sınıfın hizmetinde olduklarını bir kez daha kanıtlarcasına devletlerin uyguladıkları kemer sıkma politikalarıyla geniş halk yığınlarının yaşam koşullarını daha ağır hale getirmelerinin, her sektörde sömürü koşullarının giderek ağırlaştırılmasının ve örneği görülmemiş seviyelere ulaşan iç ve dış kamu borçlanmalarının sebep ve sonuçlarının küresel krizden ayrı düşünülemeyeceğini dünya işçi sınıfının unutmaması gerekmektedir. Öte yandan bu tehlikenin farkında olan dünyanın dört bir yanındaki işçi sınıflarının krizin faturasını kendilerine çıkartmak isteyen AB kurumlarına, IMF ye, DB ye ve kendi hükümetleri ve burjuvazilerine karşı bağımsız örgütlü mücadeleyi yükseltiyor olmaları umut verici ve bizim için de yol göstericidir. Alican Zorbozan İŞÇİ KARDEŞLİĞİ 7

8 CEZAYİR, ARALIK 2011 İşgallere ve Ülkelerin İçişlerine Karışılmasına Karşı, Milletlerin Birliğini ve Egemenliğini Savunmak İçin, ACİL ULUSLARARASI KONFERANSA ÇAĞRIYORUZ Afganistan ın teröre karşı savaş bahanesiyle kaçmış bir milyondan fazla Libyalı mültecinin etkisinden bahsetmiyoruz bile. altyapıyı yeniden inşa ihalelerinin peşinde koşan Libya da NATO hava saldırılarıyla yok edilmiş NATO birlikleri tarafından 2001 de ve Irak ın güya demokrasi için mücadele adına 2003 te işgal edilmesinden beri, ABD hükümetinin öncülürikan, Fransız, İngiliz ve İtalyan emperyalistleriruz. Libya daki yabancı askeri müdahalede Ame- hükümetlerin emperyalist projelerini reddediyoğündeki emperyalist hükümetler, uluslararası işgal ve yağma savaşlarına dayanan NATO nun, savaş ve kaos çığırt- Emperyalist hükümetlerin, bir stratejiyi uygulamaya koydular. kanlarının; Mağrip, Sahra- altı Afrikası ve tüm dünya halklarının ka- Bu strateji; yaygın bir şekilde milletlerin iç işlerine karışılmasını, savaş bütçelerinde astronomik büyüruzderine karar vermesini reddediyomeleri, demokratik haklara saldırıları ve sosyal harcamalarda kesin- Milli egemenlik olmadan halk egemenliği olamayacağından, demokrasi noktasından hareketle, dış tileri beraberinde getirdi. Özellikle de Avrupa da ve ABD de. etkiler ve yabancı askeri müdahaleler olmaksızın bugünlerini ve ge- Bugün, başta ABD, Fransız, İngiliz ve İtalyan hükümetleri olmak leceklerini belirlemek yalnız ve üzere emperyalist güçlerin hükümetleri, bu defa Kuzey Afrika nın dir. yalnız egemen halkların elinde- Mağrip bölgesinde (Libya, Cezayir, Dünyada ve ülkemizde emperyalist savaşlara karşı çıkan Tunus, Fas ve Moritanya) yeni bir cephe açtılar. tüm örgütleri ve siyasi partileri, Böylece ABD hükümetinin Genişletilmiş Ortadoğu Projesi nde tarihlerinde, işgallere ve ülkelerin Cezayir de Aralık 2011 Bombardımanın ardından Sirte sokakları (GOP) yeni bir adım atılmış oldu. nin gerçekteki amacı bölgedeki ve tüm dünyadaki içişlerine karışılmasına karşı, milletlerin birliğini ve egemenliğini savunmak için bir Uluslarara- GOP u ilk defa George W.Bush 2003 te Irak ı işgal ve yağma savaşını başlatırken duyurmuştu. Bu Milli egemenliği ve demokrasiyi samimi olası Acil Konferans ı desteklemeye ve ona katılmaya halkları terörize etmek. proje, Pakistan dan Moritanya ya kadar olan bölgedeki milletleri etnik, dini topluluklara ve cemaatle Libya daki emperyalist işgal ve yağma savaşına A. Sidi Said, rak savunan hiçbir siyasi parti, hiçbir bahaney- çağırıyoruz. lere bölmeyi amaçlıyor. göz yumamaz. Uluslararası işçi hareketinin geleneklerine bağlı hiçbir işçi örgütü böyle bir sava- Sekreteri Cezayir İşçileri Genel Sendikası (UGTA) Genel Tam da Tunus ve Mısır işçileri ve halklarının demokrasi yoluyla tam egemenliklerini kullanmak için mücadele ettikleri bir anda Libya, zacıları olarak, gerçekte kıtanın doğal kaynakla- Louisa Hanoune, şa göz yumamaz. Bu nedenle, biz bu metnin im- NATO şemsiyesi altındaki yabancı askeri müdahalenin ardından kaosa gömülüyor. Bu müdaha- ödenmesinin ve bunlardan doğan çeşitli manipürının yabancılarca yağmalanmasının, dış borcun Cezayir İşçi Partisi (PT) Genel Sekreteri le Libya nın toprak bütünlüğünü de tehdit ediyor. lasyonların sonucu olan sözde etnik çatışmalarla kana bulanmış ve parçalanmış Afrika kıtamızda Bu vesileyle tüm Mağrip ülkeleri toprak bütünlüklerine karşı tehditle yüz yüze. Ama hep- yeni bir savaşı reddediyoruz. si bu da değil; durumun SAHEL ülkeleri (Senegal, Moritanya, Mali, Burkina Faso, Cezayir, Ni- Mağrip bölgemizde, Kuzey Afrika daki diğer herhangi bir yerde ve genel olarak Afrika kıtamızda ne biçimde olursa olsun her tür yabancı askeri jer, Nijerya, Çad, Sudan, Etiyopya ve Eritre nin bir bölümü) ve genel olarak Sahra-altı Afrikası ülkeleri için sonuçları hesaplanamaz boyutta. Zira el Egemen milletlere karşı her tür saldırıyı varlığı reddediyoruz. değiştiren silahlar düşünüldüğünde çatışma Libya sınırlarının çok ötesine geçmiş durumda ki bu reddediyoruz. Mağrip ve tüm Afrika halklarının zenginliklerinin silahlar arasında yabancı askeri müdahalenin ardından açıkça sergilenen, Libyalı sivillere ve silah- ve kaynaklarının yabancılarca yağmasını reddediyoruz. Libya da, NATO nun himayesinde gerçekleşen işgal savaşının gerçek hedefi AFRICOM la lı terörist gruplara dağıtılmış ağır silahlar da var. Durumun bu ülkelerin ekonomisine verdiği zarardan; bilhassa Libya da çalışmakta olan yüz binkeri üslerin kurulması vasıtasıyla da bu kaynakla- (ABD Afrika Komutanlığı) başlayarak yabancı aslerce göçmenin geri dönmesinin ve çoğu Tunus a rın kontrolünü ele geçirmektir. Asıl mesele budur. Cezayir İşçi Partisi Genel Sekreteri Louisa Hanoune Konferans hakkında daha fazla bilgi edinmek ve nasıl katılabileceğinizi öğrenmek için bizimle irtibata geçin: iletisim@ikp.org.tr veya iletisim@iscikardesligi.org. Ayrıca İşçilerin ve Halklerın Uluslarlarası Bağlantı Komitesinin (ILC) eit.ilc@fr.oleane.com veya ilcinfo@earthlink.net adreslerini de kullanabilirsiniz.