Köpek ve Kedilerde Femur un Parçalı Diyafizer Kırıklarının Sağaltımında Ucu Vidalı Çiviler ile Dinamik İnternal Fiksasyon Oluşturma Tekniği

Transkript

1 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ 27 Köpek ve Kedilerde Femur un Parçalı Diyafizer Kırıklarının Sağaltımında Ucu Vidalı Çiviler ile Dinamik İnternal Fiksasyon Oluşturma Tekniği (A Technique to form Dynamic Internal Fixation Using Threaded pins in the Treatment of Comminuted Diaphyseal Femoral Fractures in Dogs and Cats) YANIK, K. 1, GÜL, N.Y. 2, ÇEÇEN, G. 2 1 Prof. Dr.; U.Ü. Veteriner Fakültesi, Cerrahi ABD, Bursa 2 Araş. Gör.; U.Ü. Veteriner Fakültesi, Cerrahi ABD, Bursa Veteriner Cerrahi Dergisi (2002), 8 (3-4), ÖZET Bu çalışmada, köpek ve kedilerde femur un diyafizer parçalı kırıklarının sağaltımında, bir ucu vidalı çivilerin (Schanz vidası veya ucu vidalı Steinmann çivisi) vidalı uçlarını, retrograd intramedüller çivileme tekniği ile trochanter major a bir vida gibi tesbit ederek, kırık hattına etki eden aksiyal kompressif kuvvetleri nötralize edebilen daha dinamik bir internal fiksasyon oluşturma tekniği anlatıldı. Çalışmamızın materyalini, kliniğimize topallık şikayeti ile getirilen ve femur diyafizinde parçalı kırık saptanan beş köpek ve üç kedi oluşturdu. Elde ettiğimiz sonuçlardan bu modifiye tekniğimizin, amaçladığımız gibi hem aksiyal kompressiv kuvvetleri nötralize ederek çivinin kaymasını ve dolayısıyla oluşacak kısalığı önleyebilen, hem de kırıkta yeterli iyileşme oluşuncaya kadar redüksiyon ve stabilitenin devamlılığını sağlayabilen bir teknik olabileceği sonucuna varıldı. Anahtar Kelimeler: Köpek, kedi, parçalı diyafizer femur kırığı, sağaltım, bir ucu vidalı çiviler, dinamik internal fiksasyon. SUMMARY In this study, a more dynamic fixation forming technique is described, by which technique axial compresive forces, affecting fracture line, can be neutralized by fixing threaded tip of end threaded pins (Shanz screw or threaded Steinmann pin) to trochanter major as a screw using retrograde intramedullary technique for the treatement of comminuted diaphyseal femoral fractures in dogs and cats. Material of this study consisted of five dogs and three cats brought to our clinics with lameness complaint and diagnosed comminuted diaphyseal femoral fracture. Based on obtained result, it was concluded that this modified technique can both prevent sliding of pin and consequently shortness by neutralizing the axial compressive forces and also provide continuity of the reduction and stability till healing of fracture satisfactorily. Key Words: Dog, cat, comminuted diaphyseal femoral fracture, treatment, end-threaded pins, dynamic internal fixation. GİRİŞ Günümüzde uzun kemiklerin transversal, oblik, spiral ve hatta bazı parçalı kırıklarının sağaltımında intramedüller çiviler ile internal fiksasyon rutin bir uygulama haline gelmiştir. Uygulamada yeni teknikler ve değişik amaçlar için kullanılabilen çeşitli intramedüller çiviler yapılmıştır (1, 8, 11, 14). İntramedüller çiviler kırık bölgesine etki eden sadece bükücü kuvvetlerin nötralize edilmesinde güven vericidirler (8, 9, 10, 14). Fakat intramedüller çivilerin rotasyonel ve kompressiv kuvvetlere yeterince engel olamamaları, oblik, spiral ve parçalı kırıklarda tek başlarına stabilite sağlayamamaları gibi önemli dezavantajları vardır (1, 2, 8-11, 13-19). Kırık bölgesine etkili olan rotasyon kuvvetini önlemek için tek çivi yerine iki çivi uygulayarak daha stabil bir internal fiksasyon gerçekleştirilmektedir (3, 8, 10, 14). Uzun kemiklerin parçalı kırklarında veya kemik doku kaybının olduğu açık kırıklarda intramedüller çivileme ile sağaltım gerçekleştirildiğinde, internal fiksasyonu daha dinamik kılmak ve çivinin medüller kanalda kaymasını önlemek amacıyla plak veya eksternal fiksatör ilave edilmektedir (1, 2, 3, 13, 14, 15). Son yıllarda, veteriner ortopedi ve travmatolojide kırık sağaltımında stabilite sağlayan ve rotasyona engel olan yine intramedüller çivileme tekniğinde uygulanan Interlocking Nail veya Steinmann ın Interlocking Nail fiksasyon teknikleri en çok tercih edilen intramedüller fiksasyon teknikleri olmuştur (4, 5, 7, 14). Femur diyafizinin parçalı kırıklarında, kırık hattına, rotasyon kuvvetler kadar kasların oluşturduğu aksiyal kompressif kuvvetlerin de etkileri çok büyük ve önemlidir. Çünkü bu kompresyon, uzun kemiklerin uçlarına etkiyerek, statik konumda uygulanmış çivi/çivilerin medüller kanalda kaymasına, fragmentlerin dislokasyonlarına ve kemik boyunun kısalmasına neden olmaktadır (2). Yine ucu vidalı çivilerin intramedüller kullanılmasının, düz çivilere oranla komplikasyonları büyük oranda azalttığı bildirilmektedir. Eksternal fiksasyon apereylerinde kullanılan ucu vidalı çivilerin (Schanz vidası) kedi ve köpeklerin ekstremite kemiklerinin kırıklarında intramedüller çivileme yönteminde internal fiksasyon için güvenle kullanılabilen bir implant olabileceği vurgulanmıştır (11).

2 28 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ Bu araştırmamızda, köpek ve kedilerde femur un diyafizer parçalı kırıklarının intramedüller çivileme tekniği ile gerçekleştirilen sağaltımlarında, bir ucu vidalı çivilerin (Schanz vidası veya ucu vidalı Steinmann çivisi) vidalı uçlarını, retrograd intramedüller çivileme tekniği ile trochanter major düzeyinde kemiğe bir vida gibi tesbit ederek çiviye bir dinamiklik kazandırmak ve böylece hem kırık bölgesine etki eden aksiyal kompressif kuvvetleri nötralize ederek çivinin kaymasını ve dolayısıyla kemik boyunda oluşacak kısalmayı önleyebilen, hem de yeterli iyileşme oluşuncaya kadar redüksiyon ve stabilitenin devamlılığını sağlayabilen daha dinamik bir internal fiksasyon tekniğinin oluşturulması amaçlanmıştır. MATERYAL ve METOT Çalışmamızın materyalini, 01 Ocak 2001 den 01 Ocak 2002 ye kadar olan bir yıllık sürede, travmatik nedenli topallık şikayeti ile kliniğimize getirilen ve parçalı femur kırığı saptadığımız beş köpek ve üç kedi oluşturdu (Şekil 3-6). Bu kırıkların internal fiksasyon ile sağaltımında Schanz vidası veya bir ucu vidalı Steinmann çivisi kullanıldı (Şekil 1). Kemik parçaların tespiti için 0,5-0,7 mm çapında serklaj teli kullanıldı. Çivinin yiv derinliğinin, kemik ile sıkı bir bağlantı oluşturması için kansellöz özellikte olması tercih edildi. a b c Şekil 1. Uygulamalarımızda kullandığımız bir ucu vidalı çiviler. a, c. Schanz vidaları. b. Bir ucu vidalı Steinmann çivisi. Figure 1. End threaded pins which were used in practice by us. a, c. Schanz screws. b. Steinmann pin. Femur un radyografisi alınarak kırığın yeri, tipi, parçaların yerleri, büyüklükleri ve sayıları saptandı. Bu radyografiden yararlanarak, uygulanılacak çivinin çapı, tam çivi uzunluğu ve vidalı kısmın uzunluğu saptandı. Vida uzunluğunun saptanmasında vidalı ucun tespit edileceği proksimal fragmentin uzunluğu baz alındı. Uygulama kolaylığı sağlar düşüncesi ile, eğer vidalı ucun tesbit edileceği fragment kısa ise, tam çivi uzunluğunun 1/2 si, fragment uzun ise, 1/3 ü kadar bir uzunlukta olması planlandı. Operasyondan önce çivinin düz kısmının ne kadar uzunlukta olacağı saptandı ve fazlası kesilerek ucu kütleştirildi. Vidalı ucun fazlalığı, T-handle veya pens ile tesbit edilerek, retrograd yerleştirilmesinde kolaylık sağlayabilir düşüncesi ile internal fiksasyon tamamlandıktan sonra kesilerek uzaklaştırıldı. Operasyonun evreleri şekil 2a-g de şematik olarak açıklandı. Kırık bölgesi, bilinen lateral yaklaşım yolu ile açığa çıkartıldı (12). Femur un proksimal ve distal ana fragmentleri, medüller kanallarında yapılacak işlemler ve takiben çivinin yerleştirilmesi için uygun konuma getirildiler (Şekil 2a). Önce distal fragmentin medüller kanalı, kullanılacak çivinin düz kısmının çapındaki bir dril yardımıyla çiviye göre hazırlandı. Sonra, çivinin vidalı ucunun çapından biraz dar çaplı bir dril, proksimal fragmentin medüller kanalından sokularak kemik delindi ve ilerletilerek deriden dışarı çıkartıldı. Delme işleminde kullanılan dril medüller kanaldan uzaklaştırıldı (Şekil 2b). Sonra kullanılacak çivinin vidalı ucu, proksimal fragmentin medüller kanalına yerleştirildi. Çivi T-handle ile tesbit edildikten sonra bir vida gibi döndürülerek ilerletildi ve deriden dışarıya çıkartıldı. Çivinin bu kısmında, distal fragmente kolayca yerleştirilecek bir uzunluk kalıncaya kadar çivi ilerletildi (Şekil 2c). Sonra, vidalı uca T-handle yerleştirildi (Şekil 2d). Takiben distal fragment, çivinin distal ucu hizasına getirildi. Çivi T- handle yardımıyla yine bir vida gibi döndürülerek medüller kanala iyice yerleştirildi. Çivi döndürülerek ana fragmentler arasında diğer fragmentlerin yerleşeceği kadar bir aralık oluşturuldu (Şekil 2e). Bunu takiben fragmentler, yumuşak doku bağlantısı olanların bu bağlantıları mümkün olduğu kadar korunarak, çivinin üzerinden uygun yerlerine yerleştirilip serklaj ile ana fragmentlere ve birbirlerine tesbit edildiler (Şekil 2f-g, 3b, 4b, 5bc, 6b). Fragmentlerin redüksiyonu sırasında ana fragmentler arasındaki aralık kısa ise, çivi distale ilerletilerek uzatıldı. Eğer aralık uzun ise, çivi ters yönde döndürülerek kısaltıldı. Redüksiyon ve serklaj işlemi tamamlandıktan sonra çivinin fazlası daha önce belirlenen yerden veya uygun yerinden kesilerek uzaklaştırıldı. Bölge uygun dikişlerle kapatıldı. Tüm olgularda klinik iyileşme sağlanıncaya kadar ilgili ekstremite köpeklerde Polivinyl chlorid (PVC) atelli (6), kedilerde karton atelli basit bandaj ile fleksiyon konumunda tespit edildi. Operasyondan sonra olgularımızın 3 ay kadar klinik ve radyografik kontrollerinin yapılması planlandı. BULGULAR Operasyon evresinde çivinin T-handle veya bir el matkabı yardımı ile kemiğe yerleştirilmesi çok kolay oldu. Yine çivi döndürülerek, ana fragmentler arasında

3 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ 29 diğer küçük fragmentlerin yerleştirilmesi için gerekli olan aralığın oluşturulması kolay oldu. Bu aralığı oluşturmak için ayrıca kemik forsepslerine gereksinim olmadı. Bölgede fazla gereçlerin bulunmaması da rahat bir çalışma ortamı sağladı. Oluşturulan bu aralık, tüm manipülasyonlar süresince bozulmadan kaldı. Böylece hem diğer küçük fragmentlerin kassal bağlantıları korunabildi, hem de redüksiyonları daha kolay yapılabildi (Şekil 2e). a b c d e Şekil 2 a-g. Parçalı femur kırığında vidalı çivi uygulamasının şematik görünümü. a. Parçalı diyafizer kırık. b. Proksimal ve distal ana fragmentlerde hazırlanmış çivi yuvalarının görünümü. Proksimal fragmentte çivi yuvası yivli açılmıştır. c-d. Çivinin proksimal ve distal fragmentlere oklar yönünde döndürülerek ve ilerletilerek yerleştirilmesi. e. Çivinin dinamik konumda tesbit edilmiş görünümü. Bu konumda küçük fragmentlerin redüksiyonu gerçekleştirilir. f. Fragmentlerin redüksiyonu ve metalik serklaj ile tesbiti. g. Redüksiyon ve internal fiksasyonun tamamlanmış görünümü. Figure 2 a-g. A diagram that shows application of end-threaded pin in a communitive femoral fracture. a. The communitive diaphyseal fracture. b. The view of pin hollows which were readied in main proximal and distal fragments. The pin hollow in proximal fragment is prepared with thread. c-d. The placement of pin by rotating and moving it forward to proximal and distal fragments in direction of arrows. e. The view of pin which is fixed in dynamic location. The reduction of small fragments is performed in this location. f. The reduction of fragments and fixation with cerclage wire. g. The view of reduction and internal fixation which is totally completed. f g

4 30 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ a b Şekil 3 a. Terrier ırkı bir köpekte (Olgu no: 1) parçalı femur kırığının radyografik görünümü. b. Bir ucu vidalı Steinmann çivisi ile gerçekleştirilen internal fiksasyonun birinci gündeki radyografik görünümü Figure 3 a. The radiographic appearance of communitive femoral fracture in a terrier (case no: 1). b. The radiographic appearance of internal fixation which is perfomed with end-threaded Steinmann pin in the first day Operasyondan sonra günlerde deri dikişleri uzaklaştırıldı. Tüm olgularda klinik iyileşme sağlanıncaya kadar ilgili ekstremiteye bandaj uygulamaya devam edildi. Bu süre yaklaşık 3-4 hafta oldu. Bu süreler sonunda bandaj açıldı ve hayvanların ekstremitelerini nasıl kullandıkları izlendi. Tüm olgularda ekstremite fonksiyonlarının iyi olduğu görüldü. Ekstremite fonksiyonları iyi olan ve sağlıklı bir klinik iyileşme saptanan hayvanlara takiben bandaj uygulanmadı. Ancak, kontrollü ve sınırlı hareketlere izin verildi. Bununla birlikte 4-6 hafta daha ilgili bacakta aşırı yük oluşturacak hareketleri yaptırmamaları için hayvan sahipleri uyarıldı. Postoperatif evrede, tüm olguları ancak ay kadar klinik ve radyolojik (Şekil 3-6) olarak izleme olanağı bulduk. Çünkü hasta sahipleri uzaklığı veya sorunlarının olmadığını bahane ederek, istediğimiz zaman hayvanlarını getirmediler ve bu nedenle hiçbir olguyu, klinik ve radyolojik kontrolleri bakımından, planladığımız şekilde 3 ay süre ile izleyemedik. İzlediğimiz süreler dışında sadece telefon ile ulaşabildiğimiz bazı hasta sahiplerine hayvanlarının durumlarını sorduk ve iyi oldukları yönünde aldığımız fiziki bilgilerle yetindik. Bandaj uzaklaştırıldıktan sonra aya kadar olan postoperatif dönemde tüm olguların fiziki muayenelerinde ilgili ekstremitelerini çok iyi kullandıkları görüldü. Bölgenin palpasyonunda ağrının ve anormal bir hareketin olmadığı saptandı. Çivinin gevşemesine ve buna bağlı yer değiştirmesi gibi komplikasyonlarla karşılaşılmadı. Radyografik olarak izlendikleri sürelerde çivilerin, proksimal fragment ile olan kenetlenmelerinin çok iyi olduğu, çivilerin yer değiştirmediği, redüksiyon ve stabilitenin bozulmadığı, çivinin döndürülmesi ile yeniden kazandırılan kemik konumunun korunduğu, bir kısalığın oluşmadığı (Şekil 3-6) ve üçüncü haftada alınan radyografilerde ossöz kallusun başlamış olduğu saptandı (Şekil 4b, 5b, 6b). TARTIŞMA ve SONUÇ Parçalı kırıklarda Steinmann, Küntscher, Kirschner ve Rush çivileri ile yapılan intramedüller çivileme tekniği ile her zaman arzu edilen dinamik bir stabilizasyon sağlanamamaktadır. Özellikle kırık hattına etki eden aksiyal kompressif kuvvetler redüksiyonu bozarak çivinin medüller kanalda kaymasına, fragmentlerin dislokasyonlarına ve sonuçta kemik boyunun kısalmasıyla önemli bir fonksiyonel bozukluğa neden olmaktadırlar. Bu durumların, çivilerin intramedüller uygulanmasından sonra karşılaşılan dezavantajlar olduğu bildirilmektedir (1-3, 8-11, 13-19). Bu araştırmamızda,

5 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ 31 köpek ve kedilerde femur un diyafizer parçalı kırıklarının sağaltımlarında kullandığımız bir ucu vidalı çivileri (Schanz vidası veya ucu vidalı Steinmann çivisi) anlattığımız teknikte uygulayarak çiviye bir dinamiklik kazandırmayı ve kırık hattına etki eden aksiyal kompressif kuvvetleri nötralize etmeyi amaçladık. Tüm klinik olgu uygulamalarımızda yaptığımız fizik ve radyografik incelemelerimizde çivilerin tespit edildikleri yere sıkı bir halde kenetlendiklerini, medüller kanalda kaymadıklarını ve kemik anatomik bütünlüğünün korunduğunu gözledik. Bu bulgularımız ışığında tekniğimizin, kompressiv kuvveleri yeterince nötralize edebilecek nitelikte olduğunu söyleyebiliriz. Özellikle parçalı kırıkların internal fiksasyonlarında Steinmann veya Kirschner çivisi gibi düz ve yuvarlak gövdeli çiviler kullanıldığında bunların bazen medüller kanalda kaydığı, redüksiyonun bozulduğu dolayısıyla kırık iyileşmesinin geciktiği belirtilmektedir (1, 2, 11, 16). Biz çalışmalarımızda, intramedüller kullanılan çivilerin kemikten dışarıya çıkartılan uçlarını kemiğe tesbit ederek medüller kanalda kaymalarını önlemeyi düşündük. Bu amaçla bir ucu yivli Steinmann çivisini veya Schanz vidasını kullandık. Uygulamalarımızda ful dişli çivileri tercih etmedik. Çünkü çivi ful dişli olursa, distal fragmentin medüller kanalına döndürülerek sokulan uç da, bir vida gibi ilerleyerek medüller kanalı takiben kansellöz kemiğe girecek ve ana fragmentler arasında küçük fragmentleri kolayca yerleştirebilmemiz için gerekli aralık oluşturulamayacaktır. Halbuki çivinin distal fragmente sokulan kısmı yivsiz ve ucu küt olursa, çivi, proksimal fragmentte bir vida gibi döndürülerek ilerletilirken, distal fragmentteki küt ucu medüller kanalda dönecek, kemiğe girmeden onu distale doğru itecektir. Böylece çivinin dönme hareketi itme kuvvetine dönüştürülmüş olacağından distal fragmenti iterek iki ana fragment arasında, küçük fragmentleri yerlerine yerleştirmemiz için gerekli olan aralık oluşturulacaktır. Çivi medüller kanalda kaymadığı için de, küçük fragmentlere kompressiv kuvvetler etkimeyecektir. Fragmentler bölgede çivi üzerine metalik serklaj ile tesbit edildikleri için kasların çekme kuvvetleri de kolay önlenebilecektir. Uygulamalarımızda çivinin çapı medüller kanalın çapına uygun olmasına özen gösterdik. Bu özellik, hem stabilitenin daha iyi olmasını sağlamakta, hem de fragmentlerin medüller kanala düşmelerini önlemektedir. Biz uygulamalarımızda çivinin kaymasına ve bunun neden olduğu fena kırık iyileşmesine ilişkin bir komplikasyonla karşılaşmadık. Tüm olgularımızda sağlıklı bir iyileşme elde ettik. Bulgularımız ışığında yöntemimizin redüksiyonu koruyan ve fizyolojik bir iyileşmenin oluşmasını sağlayan dinamik bir yöntem olduğunu vurgulayabiliriz. Son yıllarda instabil kırıkların sağaltımında daha stabil, fizyolojik kuvvetlere direnç gösteren, osteogenezisi ve çabuk iyileşmeyi stimüle eden yöntem olarak tanımlanan Interlocking Nail fiksasyon teknnikleri uygulanmaktadır (4, 5, 7, 14). Bilindiği gibi Interlocking Nail fiksasyonda hem kompressiv kuvvetler, hem de rotasyonel kuvvetler en iyi bir şekilde önlenebilmektedir. Bizim uyguladığımız teknikte ise, çivinin yivli ucunun kemiğe tesbit edilmesi ile sadece kompressiv kuvvetlerin önlenmesi mümkündür. Oysa distal fragmentte oluşacak bir rotasyonunun önlenmesi söz konusu değildir. Ancak, çivinin proksimal fragmente bir vida gibi kenetlenmesiyle çiviye kazandırılan dinamikliliğin, kırık iyileşmesini stimüle etme yönünde bir yararının olduğu kanısındayız. a b Şekil 4 a. Bir kedide (Olgu no:2) parçalı femur kırığının radyografik görünümü. b. Bir ucu vidalı Steinmann çivisi ile gerçekleştirilen dinamik internal fiksasyonun 20. gündeki radyografik görünümü Figure 4 a. The radiographic appearance of communitive femoral fracture in a cat (Case no.2). b. The radiographic appearance of dynamic internal fixation which is performed with end-threaded Steinmann pin in the twentieth day

6 32 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ R a R b c Şekil 5 a. Yerli ırk bir köpekte (Olgu no:7) sağda segmental, solda paçalı femur kırığı olgusunun radyografik görünümü. b. Vidalı ucu gövdesine göre daha ince olan Schanz vidası ile gerçekleştirilen dinamik internal fiksasyonun 45. gündeki, c. 67. gündeki radyografik görünümleri Figure 5 a. The radiographic appearance of segmental fracture in right femur and communitive fracture in left femur in a crossbred dog (Case no:7). b. The radiographic views of dynamic internal fixation which is performed with end-threaded Schanz screw that is thicker than body in the forty-fifth day. c. The radiographic view in the sixty-seventeeth day İnceleme olanağı bulduğumuz kaynaklarda (1-19), kırıkların internal fiksasyonunda, bir ucu vidalı çivilerin tanımladığımız teknikte uygulandığına rastlamadık. Yapılmış çalışmalarda da (1, 11, 19) çivilerin vidalı uçlarının distal fragmente dönük olarak medüller kanalda kemiğe dayandırıldığı, dışarıya çıkartılmadığı belirtilmektedir. Bu nedenle yeterli stabiliteyi oluşturabilen dinamik bir teknik olarak tanımladığımız bu tekniğin, femur un diyafizer parçalı kırık olgularının sağaltımında ilk kez tarafımızdan uygulandığı kanısındayız. Biz kliniğimizde, femur diyafizinin parçalı kırıklarına daha çok rastladık ve bu nedenle femur kırıklarında uygulama olanağı bulduk. Ancak, pratikte intramedüller çivileme tekniği ile çivilerin uygulanabildiği birçok kemiğin parçalı kırıklarında veya basit kırıklarında da rahatlıkla uygulanabileceği kanısındayız. Sonuç olarak, köpek ve kedilerde femur diyafizinin parçalı kırıklarının sağaltımında, ucu vidalı çivilerin

7 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ 33 (Schanz vidası veya ucu vidalı Steinmann çivisi) vidalı uçlarını, trochanter major a bir vida gibi tesbit ederek hem kırık bölgesine etki eden aksiyal kompressif kuvvetleri nötralize edebilen, hem de yeterli iyileşme oluşuncaya kadar redüksiyon ve stabilitenin devamlılığını sağlayabilen, çok özel gereçlere gereksinim duyulmadan kolay uygulanabilen, düz ve yuvarlak gövdeli çivilere göre daha dinamik bir internal fiksasyon oluşturabilir kanısı ve pratikte yararlı olabilir düşüncesi ile teknik bilgileri ve çalışmamızın sonuçlarını sunmayı uygun bulduk. a b c Şekil 6 a. Bir köpekte (Olgu no: 8) parçalı femur kırığının radyografik görünümü. b. Vidalı ucu gövdesine göre daha ince olan Schanz vidası ile gerçekleştirilen dinamik internal fiksasyonun 18. gündeki, c. 45. gündeki radyografik görünümleri Figure 6 a. The radiographic appearance of communitive femoral fracture in a dog (Case no:8). b. The radiographic view of dynamic internal fixation which is perfomed with end-threaded Schanz screw that is thicker than the body in the eighteenth day. c. The radiographic view in the forty-fifth day KAYNAKLAR 1. Aslanbey, D. (1996): Veteriner Ortopedi ve Travmatoloji. Medisan. Yayınevi-Ankara. 2. Birinker, W. O., Hohn, R. B., Prieur, W. D., editors (1984): Manuel of Internal Fixation in Small Animals , Berlin. 3. Denny, H.R. (1991): Fracture fixation in small animal practice. In practice, 13: Duhautois, B. (1995): Interlocking pin fixation in veterinary surgery. Retrospective clinical study on 45 cases. Pratique Médicale & Chirurgicale de l animal de Compagnie. 30 (5) Durall, I., Diaz, M.C., Morales, I. (1993): An Experimental Study of Compression of Femoral Fractures by an Interlocking Intramedullary Pin. V.C.O.T. 6: Görgül, O. S., Yanık, K. (1982): Koaptasyon ve Destek Materyali Olarak P.V.C. (Polyvınyl chlorid) Atellerin Kullanımı Üzerine Klinik Çalışmalar. A.Ü. Vet. Fak. Derg., 29 (3-4), , Ankara. 7. Hauschild, G., Fehr, M. (1999): Biological Osteosynthesis by Interlocking Nailing in Dogs. Tierarztliche Praxis. 27(6), Howard, P.E. (1991): Principles of intramedullary pin and wire fixation. Semin. Vet. Med. Surg. (Small Anim) 6(1), Howard, P.E., Brusewıtz, G.H. (1993): An in vitro comparison of the holding streng of partially threaded vs nonthreaded intramedullary pins. Vet. Surg. 12(3), Hulse, D., Hyman, W., Norı, M., Slater, M. (1997): Reduction in plate strain by addition of an intramedullary pin. Vet. Surg. 26:

8 34 VETERİNER CERRAHİ DERGİSİ 11. Kaya, A., Olcay, B., Bilgili, H. (1995): Kedi ve Köpeklerin Ekstremite Kemiklerindeki Kırıkların İntramedüller Fiksasyon ile Sağaltımında Ucu Vidalı Pinlerin (Schanz Vidası) Kullanımı Üzerine Araştırmalar. Y.Y.Ü. Sağlık Bilimleri Dergisi. Cilt: 1, Sayı: 2, Leonard, D. P. (1971): Orthopedic Surgery of The Dog and Cat. Chapter Four. Methods and Materials ISBN: W.B. Saunders Company, Philadelphia. 13. Mc Pherron M. A., Schwarz P. D., Histan, M. B (1992): Mechanical evaluation of half-pın (tip I) external skeletal fixation in combination with a single intramedullary pin, Vet Surg 21: McLaughlin, R. (1999): Internal fixation: Intramedullary pins, cerclage wires, and interlocking nails. Vet. Clin. of North. Am. Small Anim. Prac. 29(5), Morgan, J. P., Robert L. Leigghton (1995): Radiology of Small Animal Fracture Management. W. B. Saunders Company Schrader, S.C. (1991): Complications associated with the use of Steinmann intramedullary pins and cerclage wires for fixation of long-bone fractures. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice. 21 (4): Whitney, W. O., Schrader, S. C (1987): Dynamic intramedullary crosspinning tecnique for repair of distal femoral fractures in dogs and cats: 71 cases ( ). JAVMA., 191(9): Yanık, K. (1985): Köpeklerde Konservatif Allojenik Kortikal Kemik Greflerinin Kullanımı ve Klinik- Radyolojik Evolusyonların İncelenmesi Bakımından Deneysel Uygulamalar. U.Ü. Vet. Fak. Derg., Sayı:1-2-3, Cilt:4, Yıl:5, 43-52, Bursa. 19. Yücel, R. Finci, A., Büyükönder, H. Arıkan, N. (1982): Kedi ve köpeklerdeki femur kırıkları ve tedavileri üzerinde araştırmalar. İ.Ü. Vet. Fak. Derg., 8 (1): ARAŞTIRMA ÖZETİ Köpeklerde Ortopedik Hastalıkların Gelişmesinde Irk Duyarlılığı (Breed susceptibility for developmental orthopedic diseases in dogs) LaFOND E., BREUR G.J., AUSTIN C.C. J Am Anim Hosp Assoc, 2002, 38(5): Köpek ırklarının gelişen ortopedik hastalıklarla ilişkisi geniş bir perspektifte epidemiyolojik olarak değerlendirilmiş ve 12 gelişen ortopedik hastalıkta (DODs) ırk faktörünün risk oluşturduğu saptanmıştır. DODs hastalıkları araştırıldıklarında bunların; kanin kalça displazisi (CHD), kraniomandibular osteopati (CMO), fragmenter coronoid process (FCP), hipertrofik osteodistrofi (HO), Legg-Calve-Perthes Hastalığı (LCPH), osteochondritis (Medial humerus condylus unda, caudal femur başında, femoral condylus ta ve talar trochlear kenarda), panosteitis, patella luksasyonu ve ununited anconeal process oldukları belirlenmiştir. Bu olgular köpeklerin muayene ve tanılarının yapıldıkları 10 Veteriner Eğitim Hastahanesinin yılı Veteriner Medikal Veri Tabanları incelenerek saptanmıştır. Risk faktörü belirlemesi % 95 oranında duyarlı olarak hesaplanmıştır. Yapılan çalışmada 10 yıllık periyotta en sık rastlanan olgular 35 CMO olgusu, 10,637 CHD olmuştur. Bu olguların ırk risk faktörü CMO da bir, CHD ise 35 ırk olarak belirlenmiştir. Irk yönünden DODs hastalıklarında hastalık etiyolojisinde bir genetik komponentin rolü olduğu desteklenmektedir. Bu çalışmada elde edilen sonuçlar veteriner hekimlikte DODs hastalıklarının kontrolü için yetiştirme programlarında bu ırkların gözetilmesi ve etkili olabilecek beslenme rejimlerinin değiştirilmesinin önemsenmesini vurgulamaktadır. ARAŞTIRMA ÖZETİ Montofon Bir Buzağıda Aplazya Penis, Anorşidizm ve Uretral Dilatasyon Olgusu (A case of a aplasia penis, anorchidism and uretral dilatation in a Montaphon Calf) Savaş ÖZTÜRK *, Engin KILIÇ *, Adem ARANCI *, Asuman UYGUNTÜRK * Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kafkas Üniv. Vet. Fak. Derg. 2002, 8(1), Aplazya penis, anorşidism ve uretral dilatasyon tanısı konulan montofon ırkı 3 günlük bir buzağıda saptanan bulgular ve sağaltım sonuçları değerlendirilmiştir. Klinik muayenede hayvanda penis ve testislerin şekillenmediği belirlenmiş ve perineum bölgesinde içeriği idrar olan bir şişkinlik tespit edilmiştir. Pozitif kontrast radyografik muayene, urethra nın ischial bölgede sonlandığı ve kısa olan urethra bölümünde dilatasyon şekillendiği belirlenmiştir. Sedasyon ve lokal anestezi eşliğinde şişkinlik üzerine bir cm uzunluğunda bir ensizyon yapılarak urethra ya ulaşılmıştır. İdrarın boşaltılması sonrasında urethra sirküler olarak deriye tespit edilmiştir. Postoperatif olarak 5 gün süreyle antibiyotik uygulanmıştır. Operasyondan bir hafta sonra yapılan kontrolde hayvanın üretrostomal bölgeden idrarını normal olarak yaptığı gözlenmiştir. Bir ay sonra hayvan sahibi ile yapılan görüşmede hayvanın sağlıklı olduğu öğrenilmiştir.