2016 YTONG MİMARİ FİKİR YARIŞMASI 2016 YTONG ARCHITECTURAL CONCEPT DESIGN COMPETITION. /turkytong

Transkript

1 2016 YTONG MİMARİ FİKİR YARIŞMASI 2016 YTONG ARCHITECTURAL CONCEPT DESIGN COMPETITION Mimarlık yarışmaları, Türk Ytong un en uzun soluklu sosyal sorumluluk projelerinden birisidir. 50 yılı aşan geçmişimizde, artan şekilde sürdürdüğümüz sektörel eğitim ve etkinlik programlarımız içinde şüphesiz yarışmaların ayrı bir yeri bulunuyor. Yapı sektörüne entelektüel katkı sağlamayı; mimari, kentsel tasarım ve yapı kültürü alanlarında genç mimarlara, tasarımcılara ve mimar adaylarına eleştirel bakış açısı geliştirmeleri ve fikir üretmeleri için platform oluşturmayı hedefleyen yarışmalarımızın sayısı bugün 18 e ulaştı. Yarışmalarımız ilk düzenlendikleri tarihten bugüne, pek çok bireyin mimari alana olan ilgisinin artmasını sağlayarak, ülkemizde yapı sektörüne ve mimarlığa olan bakış açısının gelişmesine katkı koydu. Mimarlık yarışmalarımız, markamızla özdeşleşerek, takip edilen, saygın bir konuma ulaştı. Türk Ytong ailesi olarak, geçmişten bugüne bilgi ve birikimleriyle bize yol gösteren tüm değerli jüri üyelerimize ve çözüm ortaklarımıza, yaratıcı öngörüleriyle yarışmalarımızı zenginleştiren tüm yarışmacılara sonsuz teşekkürlerimizle... Türk YTONG Sanayi A.Ş. Architectural competitions are one of Ytong Turkey s longest running social responsibility projects. There can be no doubt that competitions hold a special place in our sectoral training and events programmes, which we have steadily expanded over our more than 50-year past. Our competitions, of which we have now held 18, aim to make an intellectual contribution to the construction sector and form a platform for young architects, designers and architectural students to develop critical attitudes and generate new ideas in the fields of architecture, urban design and building culture. Since the first competition was organised, they have increased many people s interest in architectural fields and contributed to an expanding approach to the construction and architectural sectors in Turkey. Our architectural competitions have become identified with our brand, achieved an eminent reputation and attracted a high degree of interest. As the Ytong Turkey family, we extend our deepest thanks to all our esteemed jury members and solution partners, who have always guided us with their knowledge and experience, and all the competitors whose creative visions have enrichened our competitions... /turkytong Dijital kopya için / For digital version:

2 2016 YTONG MİMARİ FİKİR YARIŞMASI YERSİZLİK İÇİN BİR YER 2016 YTONG ARCHITECTURAL CONCEPT DESIGN COMPETITION A PLACE FOR PLACELESSNESS 2016 YTONG Mimari Fikir Yarışması, ortak akıl ile etkileşim yaratılarak fikir paylaşımına fırsat veren şeffaf bir süreç sunmayı amaçlamıştır. Katılımcıların "ön proje yükleme tarihi" olan 1 Haziran 2016 tarihine kadar adresine yüklemiş oldukları projeler, sistemin atamış olduğu rumuz ile raportörlük tarafından sıralandırılmış, 6 Haziran 2016 tarihinde Yapı-Endüstri Merkezi nde gerçekleştirilen ve tüm jüri üyelerinin katıldığı "jüri değerlendirme toplantısı"nda jüri üyeleriyle paylaşılmış ve başvuran 116 proje herhangi bir eleme sürecine tabi tutulmamıştır. Yarışmanın 7 Haziran 2016 tarihinde Yapı-Endüstri Merkezi nde gerçekleştirilen, canlı yayın vasıtasıyla herkesin izleme ve katılımına açık, üzerinden yürütülen "dijital kolokyum" sürecinde jüri; video kayıtlarının altında belirtilen rumuzlu projeleri, yarışma konu ve amacını farklı yaklaşımlarla yorumlamaları üzerinden ele almış, herhangi bir sıralama ya da gruplandırma yapmaksızın, örnek teşkil etmesi adına yayın akışında göstermiştir. Sunulan fikirleri değerlendiren jüri, yorumları ile tüm katılımcıların fayda sağlamasını hedeflemiştir. Yarışma raportörlüğü, yarışma takvimi gereği, 21 Haziran 2016 Salı günü ikinci faz ile tamamlanan başvurular sonucu, 58 projenin ilk faz ile devam ettiği, 58 projenin de dijital kolokyum sonrası jüri yorumlarını dikkate alarak geliştirdiği yeni halleriyle, toplamda 116 ekibin proje gönderdiğini tespit etmiştir. Uygun olarak teslim edilen 116 proje, 22 Haziran 2016 Çarşamba günü itibariyle tüm jüri üyeleriyle dijital ortamda paylaşılmıştır. Jüri üyeleri ilk fazda başvuruları bireysel olarak incelemiştir. Jüri ve raportörlük eksiksiz olarak, 28 Haziran 2016 Salı günü saat 10:30 da Yapı-Endüstri Merkezi nde toplanmıştır. JÜRİ ÜYELERİ Prof.Dr. Celal Abdi Güzer - Mimar, ODTÜ Mimarlık Fakültesi Öğretim Üyesi Dr. Deniz Aslan - Y. Mimar/Peyzaj Mimarı, İTÜ Mimarlık Fakültesi Öğretim Görevlisi Nevzat Sayın - Mimar, NSMH Kurucusu Nilüfer Kozikoğlu - Mimar, Nilüfer Kozikoğlu Mimarlık Kurucusu Tolga Öztoprak - Türk Ytong Genel Müdür Yardımcısı Raportörler Zeynep Gülşen - Peyzaj Mimarı, Yapı-Endüstri Merkezi Etkinlikler Yöneticisi Sarp Tosun - Mimar, Yapı-Endüstri Merkezi Etkinlikler Uzmanı Katılımcılardan göç, göçmenlik ve yersizlik kavramları ile ilgili, tasarım dünyasından yola çıkarak, kendi seçecekleri mekân ölçeğinde, mekândan kaynaklı ya da mekâna yansıyan bir soruna odaklanmaları ve bu sorun için çözüm önerileri geliştirmeleri beklenmekteydi. Katılımcılar tasarım, mekân, yer, göç, mülteci gibi anahtar sözcüklerin ilişkisi içinde problem tanımında ve çözüm önerilerinde serbest bırakılmıştır. Yarışma yaklaşımından yola çıkarak değerlendirme kriterleri aşağıdaki gibi sıralanmıştır: Konunun ele alınışı ve de ğerlendirilmesi Kurgulanan senaryo ve tutarlılık Düşünsel anlatı ve ifade biçimi Örneklerle ilişkilendirme Görsel ifade ve anlatım düzeyi Eleştirel ve ba ğlamsal duyarlılık Bütün projeler, yukarıdaki kriterler çerçevesinde jüri tarafından değerlendirilmiş ve ortak tartışmaya açılarak, 3 eleme ve ardından kazanan 5 projenin belirlenmesi şeklinde, her aşamada projeler teker teker incelenerek 4 tur sonunda ödül dağılımı gerçekleştirilmiştir. Dijital ortama yüklenen projeler, kayıt sonrası sistemin otomatik verdiği rumuzlarla numaralandırılmış, raportörlük tarafından jüri değerlendirmesine hazırlanmıştır. Değerlendirme sonucu tur açıklamaları aşağıdaki gibi belirtilmiştir: 1. TUR: Bu turda genel olarak, projelerin okunaklılığı, görsel dilin kalitesi, metin dilinin doğruluğu dikkate alınmıştır. Dijital kolokyumda jüri üyelerince yapılan yorumların ne derece uygulandığı gözlemlenerek, yarışma beklentilerini tam olarak karşılamadığı görüşüne varılmış 62 proje, oy birliği ile birinci turu geçememiştir. 2. TUR: İkinci turda oy çokluğu dikkate alınarak projeler değerlendirilmiştir. Projelerin söz ve ürün tutarlılığı göz önünde bulundurulurken, bu aşamada doğrudan uygulama projesi safhasına atlamış bazı projeler eleştirilmiş ve 35 proje ikinci turu geçememiştir. The 2016 YTONG Architectural Concept Design Competition aimed to offer a transparent process that would be an opportunity for sharing ideas through interaction with a shared rationality. The 116 preliminary projects uploaded by participants to up to 1 June 2016 were allocated computerised numerical pseudonyms and placed in order by the reporting committee. No elimination process was carried out until 6 June 2016, when all jury members attended the "jury evaluation meeting" held at the Building Information Centre. "The digital colloquium" held on 7 June 2016 at the Building Information Centre was broadcast live and open to anyone at During this colloquium the jury discussed the projects, whose video recordings were shown with their pseudonyms underneath, and commented on their different approaches to the competition theme and its objective. The videos were shown in no special order and were not divided into particular groups. The jury evaluated the concept projects, making comments that were intended to be useful for all the participants. The Competition Reporting Committee reported that when entering their projects for the second phase of the competition, for which the final submission date was Tuesday 21 June 2016, 58 teams had revised their projects in the light of the jury s comments following the digital colloquium, while 58 remained the same as in the first phase, making a total of 116 projects. On Wednesday 22 June 2016 these 116 projects were shared with all the jury members on the digital platform. In the first phase the jury members examined the submissions on their own, and on Tuesday 28 June 2016, the jury and Reporting Committee convened at 10:30 at the Building Information Centre. JURY MEMBERS Prof.Dr. Celal Abdi Güzer - Architect, Lecturer at Middle East Technical University Faculty of Architecture Dr. Deniz Aslan Architect, Landscape Architect, Lecturer at Istanbul Technical University Faculty of Architecture Nevzat Sayın - Architect, Founder of NSMH Nilüfer Kozikoğlu - Architect, Founder of Nilüfer Kozikoğlu Architecture Tolga Öztoprak - Assistant General Director of Turkish Ytong Reporters Zeynep Gülşen - Landscape Architect, Building Information Centre Events Manager Sarp Tosun - Architect, Building Information Centre Events Specialist Participants were expected to focus on a problem deriving from architectural space or reflecting on architectural space, relating to the concepts of migration, refugees and placelessness, and taking the design world as their starting point for developing solutions on a spatial scale of their choice. Participants were free to define the problem and develop solutions within the framework of keywords like design, architectural space, place, migration and refugee. Evaluation criteria based on the competition approach were as follows: Approach to and evaluation of the subject Conceptualised scenario and consistency Intellectual narrative and form of expression Giving relevant examples Level of visual expression and narration Critical and contextual awareness All the projects were evaluated by the jury in the light of the above criteria and opened to joint discussion. After three elimination stages the top 5 projects were chosen from among the finalists. At each stage the projects were individually examined and after four rounds the prizes were awarded. The uploaded projects in digital format were automatically given numerical pseudonyms by the computer system and prepared by the reporters for evaluation by the jury. After each round a general evaluation was announced as follows: 1 st ROUND: In this round the projects were evaluated for legibility, quality of visual language and accuracy of written language. In view of the extent to which they complied with evaluations by the jury members at the Digital Colloquium, 62 projects were unanimously eliminated on the grounds that they did not meet the expectations of the competition. 2 nd ROUND: In the second round the projects were evaluated on the basis of the number of votes they received. Their level of consistency with respect both to text and design was taken into consideration. Some projects were criticised for jumping straight to the application project stage. Altogether 35 projects were eliminated. 2

3 3. TUR: Üçüncü tura kalan projeler için; projenin derinliği, ikna ediciliği ve çözümün geçerliliği değerlendirilmiştir. Projeler konuyu ele alış biçimleri, sorgulayıcı bakış açıları ve üst düzey anlatım teknikleriyle takdir edilmişlerdir. Jüri üyeleri kendi ilk 5 sıralamalarını yapmış ve bu projeler tekrar incelenmiştir. Bu değerlendirmenin dışında kalan 12 proje üçüncü turu geçememiştir. 4. TUR: Dördüncü tura kalan projelerden ikisi, konuyu ele alış biçimleri, geleceğe dair hayal gücü kuvvetli tasarım öngörüleri, sorgulayıcı bakış açıları ve üst düzey anlatım teknikleri ile takdir edilmişlerdir. Ancak tasarım değeri yüksek fikirleri sonuç ürüne yansıtmadaki becerilerinin daha da geliştirilebilir olduğu düşünülerek elenmiş ve bu çerçevede yapılan değerlendirmeler sonucunda, jüri üyeleri oy birliği ile ilk 5 projeyi belirlemiştir. EŞDEĞER ÖDÜL GRUBU 596 Rumuzlu Proje: Ebru Elif Aydın Neslişah İnan Aidiyet-geçicilik kavramını yok eden bir yere doğru evrimleştirmeye çalışan proje, bir örnekleme olarak Haydarpaşa yı ve atıl vagonları ele almıştır. Vagonu evleştirmek, vagonda tarım yapmak, rayların potansiyelini değerlendirerek çok değerli ortak alanların keşfi, her şeyden önce göz önünde olan ve kente önemli bir odak olan bu alanları bir potansiyel olarak keşfetmek, jüri tartışmalarında son derece değerli olarak yorumlanmış, "kendindenliğinde" var olan ritimsel algının programlarla da geliştirilmesi, mekanik ancak son derece kuvvetli bir seçenek olarak değerlendirilmiştir. 612 Rumuzlu Proje: Merve Karabadan Pınar Geçkili Cem Eren Güven Morfogenez olarak yapısal, toplumsal uyumu bir türetme mekanizması olarak bu yeni var oluş ile sınırları eritmek üzere, geçicilik ve kalıcılığın zıtlaşmasından beslenen önerinin; jüri yorumlarında, özellikle atıl kalmış Haliç, Taşkızak ve Camialtı tersanelerini kullanarak yeniden bir aidiyet tesis etme çabası, bu alanların yeniden boşalması sürecinde yeni bir adaptasyon önerisi olarak kentsel tarım ve hatta göçebeliği bir yaşam formu olarak tercih etmeyi dahi konuya dahil etme niyeti ile uyarlamaları tutarlı ve geliştirilebilir bulunmuştur. 629 Rumuzlu Proje: Deniz Yıldırım Can Kalınsazlıoğlu Tüm jüri üyelerince süreci en iyi yöneten projelerden biri olarak değerlendirilen öneri; savaşın yıkıcılığından bilinmeyen yolculuğa ve yer kavramından dünyanın herkes için bir yer olmasına dair izlenimsel bir panoramadır. Mimarın kendi dünyası içindeki çözüm modelleri ile var olan akıl arasındaki iletişimsizlik ve bir başlangıç öngörüsüne yapılan vurgu son derece olumlu yorumlanırken, çözüme dair vurgu eksikliği ise bir eleştiri konusu olmuştur. 631 Rumuzlu Proje: Fulya Selçuk Bir heterotopik yaklaşım sergileyen proje, belirli ya da belirsiz sınırların tümüyle yere dönüştüğü, bütün dünya göçerlerine (insanlar, kuşlar) evsahipliği yapan mülkiyetsiz, kendi yaşama boşluklarını kuran eylemlerin boşlukta çözüldüğü bir yeni yerdir. Bu bağlamda projenin hem kavramsal hem fiziksel öngörüleri son derece tutarlı ve tartışmaya değer bulunmuştur. Özellikle bütün ve parçanın ilişkisizliğini, metinsel öngörünün nesnel gerçeklikle örtüşmemesi, içerisi-dışarısı-neresi durumlarının da tartışma ve önerilerin içine sızma başarısı takdire değer bulunmuştur. 661 Rumuzlu Proje: Nur Damla Soyseven Şevki Topçu Migropolis; bir ütopik proje olarak Akdeniz göç yollarının 2100 e kadar olacak göç yoğunlukları da göz önüne alınarak, Akdeniz coğrafyası üzerinde bu yoğunlukların oluşturacağı manyetik dalgaların bir metafor olarak kullanıldığı ve bu alanda yeni bir yaşantının tüm program ve sosyalleşme katmanlarıyla filizlendiği bir yaşam ortamıdır. Elektromanyetik çapalarla tutunan çevresinde yeni resifler oluşturarak bir tür su ekosistemi tanımlayan, görünmez altyapılar ile birbirlerine bağlanan, sınırların bulanıklaştığı, kamusal yaşantının sürekli olarak beslendiği öngörü, gerek kavramsal gerekse nesnel nitelikleri ile tartışılabilir ve geliştirilebilir olarak yorumlanmış, jüri tarafından takdire değer bulunmuştur. 3 rd ROUND: The projects that got through to the third round were evaluated on grounds of their depth, credibility and validity of the solution they offered. They were praised for their approaches to the subject, questioning attitudes and high quality narrative techniques. Jury members each chose their own top five projects, which were reevaluated. 12 projects were eliminated at this stage. 4 th ROUND: Two of the projects that got through to the fourth round were praised for their approaches to the subject, strongly imaginative design vision of the future, questioning attitudes and excellent narrative techniques. However, they were eliminated on the grounds that their skills at reflecting their excellent design concepts in the finished product needed further development. As a result of similar evaluation, the top 5 projects were unanimously selected by the jury. EQUIVALENT PRIZE WINNERS Project 596: Ebru Elif Aydın and Neslişah İnan The project endeavours to evolve the concept of belonging-transience towards a place that destroys it, taking as an example Haydarpaşa Railway Station and unused train carriages. By turning train carriages into homes, growing food in carriages and making use of the potential offered by the rails, the discovery of valuable shared areas in an area so much in the public eye and regarded as so important for the city, and recognition of their potential was commended highly by the jury in the course of their discussions. The development of the innate rhythmic perception by means of programmes was found to be a mechanical but highly powerful choice. Project 612: Merve Karabadan, Pınar Geçkili and Cem Eren Güven This proposal derives from the contradiction between transience and permanence as a way of dissolving boundaries through morphogenesis as a mechanism for generating social harmony. The jury considered the endeavour to build a new sense of belonging, in particular by using the abandoned Haliç, Taşkızak and Camialtı shipyards, and by a new adaptation in the process of re-emptying these areas, choosing urban farming and even nomadism as a way of life, and commended the inclusion of these in the topic and their adaptations for consistency and ability to be developed. Project 629: Deniz Yıldırım and Can Kalınsazlıoğlu All the jury members evaluated this project as one of those that best managed the process. The project is an impressionistic panorama of setting out on an unknown journey caused by the destruction of war, and moving from the concept of place to the idea that the world is a place for everyone. The jury greatly admired the emphasis on lack of communication between the solution models in the architect s own world and existing rationality, and initial foresight, although the lack of emphasis on the solution was the subject of one criticism. Project 631: Fulya Selçuk The project exhibits a heterotopic approach, viewing all defined or undefined borders as a new place transformed into place as homes for all the migrants of the world (people, birds); where actions that establish their own living spaces without ownership are resolved in emptiness. In this respect the project was regarded as very consistent and worthy of discussion, both regarding its conceptual and physical predictions. Particularly commended was the debate about the lack of connection between whole and part, the failure of textual prediction to correspond with objective reality, and the successful way in which states of inside-outside-where find their way into proposals. Project 661: Nur Damla Soyseven and Şevki Topçu Migropolis is a utopian project that takes into account the Mediterranean migration routes and migration densities up to the year 2100, and uses the magnetic waves that these densities will form as a metaphor. This area is a living environment where a new life emerges, with all its programmes and social layers. The project defines a kind of marine ecosystem surrounded by new reefs held in place by electromagnetic anchors and linked together by invisible infrastructures, where boundaries become blurred and public life is constantly nourished. The jury commended the project and described it as worthy of discussion and capable of development with regard to both its conceptual and objective qualities. Bu yarışma kitapçığında, ödül kazanan 5 projenin yanı sıra 3. tura kalan diğer projelere de yer verilmiştir. In this competition booklet, besides the top 5 award winner projects, the projects that were chosen for the 3 rd round are also presented. 3

4 JÜRİ DEĞERLENDİRMELERİ JURY ASSESSMENTS PROF.DR. CELAL ABDİ GÜZER Mimar, ODTÜ Mimarlık Fakültesi Öğretim Üyesi Giderek kurumsal bir yapıya kavuşan Ytong Yarışmaları özgün kurgu, içerik ve ödülleri ile mimarlık ve tasarım yarışmaları içinde ayrıcalık kazanıyor, sürdürülebilir bir geleneği temsil ediyor. Öncelikle seçilen yarışma konularının güncel içerikleri ve farklı disipliner yaklaşımlara olanak tanıyan çerçeveleri çeşitlenen yaklaşım ve araştırmalar için bir zemin oluşturuyor. Benzer biçimde tasarım, sanat ve yarışmanın tema zenginliği içindeki farklı ilgi alanlarını disipliner zenginlik içinde bir araya getiriyor. Bu çeşitlilik yarışma konularına ve onları ifade etme, sunma biçimlerine yansıyor. Sonuçta yarışma sadece sonuç ürünü ile değil, aynı zamanda süreci ile öne çıkan sürdürülebilir bir tartışma ve temsiliyet ortamına dönüşüyor yarışması da aynı süreklilik içinde küresel ölçekte giderek öncelik kazanan bir soruna yoğunlaşırken öte yandan bu sorunun yerel ve bağlamsal önceliklerini tartışmaya açıyor. Yersizlik İçin Bir Yer teması bir yandan güncel ve popüler sorunlarla, örneğin mülteci sorunları ile ilişkilendirilirken öte yandan daha geniş bir bakış açısı içinde küresel kültür ve mekân arasındaki karşılıklı dönüşüm ilişkisine referans veriyor. Yarışmaya sunulan öneriler de bir yandan bu iki ölçek arasında değişkenlik gösterirken öte yandan örnekleme alanı olarak seçilen mekânlar bazında farklılaşıyor. Somut mekânların yanı sıra, tipolojik ya da temsili mekânlar da yarışmanın tartışma zemini olabiliyor. Benzer biçimde konunun barındırdığı disipliner referans zenginliği gerek araştırma gerekse sunuş aşamasında tasarım alanı ile doğrudan ya da dolaylı olarak ilişkili olan farklı kaynak ve kişileri bir araya getiriyor. Yarışmanın tanıdığı sunuş serbestliği içinde sunumlar farklı ifade ortamlarına açılabiliyor. Bu anlamda yarışmanın bir bütün olarak insan-mekân ilişksine, bu ilişkinin politik, ekonomik, sosyal ve kültürel yansımalarına dair alternatif okumalar sunduğunu düşünüyorum yarışmasının özgün farklılıklarından biri, interaktif bir yarışma olarak tasarlanması, ara bir aşamada yarışmacıların geliştirdikleri ilk önerileri dijital kolokyum adı verilen ortamda jüri ile canlı olarak tartışma olanağı bulmuş olmalarıydı. Katılımcılığı cesaretlendiren bu yenilikçi modelin pek çok yarışma için alternatif bir yöntem oluşturabileceğini düşünüyorum. Yarışmanın teması ile ödül olarak seçilen Venedik Bienal Gezisi de bu yıl birbirlerini geri beslemeye açık, sürdürülebilir bir tartışma zemini sunuyor. Bütün bu zenginlikleri içinde yarışma, sonuca odaklanan bir etkinlik olarak değil, sürdürülebilir bir süreç olarak algılanmalı. DR. DENİZ ASLAN Y. Mimar/Peyzaj Mimarı, İTÜ Mimarlık Fakültesi Öğretim Görevlisi Kanımca projelerin yığıldığı en dikkat çekici ve kanımca bir o kadarda sorunsal aralık özellikle Suriye Göçmenleri üzerinden doğrudan acıya endeksli, yarışmacının pasif olduğu konuya olan ilgisinin magazin boyutunu geçemediği okumalardı. Metinsel denemeler başlangıçta ilgi çekiciydi ancak detay okumaların olmayışı, bireysel yorumun açığa çıkartılamaması, alıntı ile ezber arasında yapılan gezintiler, çelişkiler, kavrayış sorunları bir tür tutarsızlık probleminin de altının çizilmesine neden oldu. Bir grup proje, mimarlığın bizzati kendisinin konuya dair nasıl bir katkısı olabileceğini (ya da olamayacağını) sorguladılar, bir kısmı belli bir farkındalık yaratarak, yabancının rehabilitasyonu ve topluma katılımının sağlanabileceği ekonomik ve sosyal modeller önerdiler; bazıları mahalle ölçeğinde, bazıları tek merkez üzerinden, bazıları modüler üreyen konut tipolojileri ile çözümleri daha pragmatik bir alana oturtmaya çalıştılar. Ancak bu anlamda birçok çözüm önerisinde bir bayatlık da gözden kaçmadı doğrusu. Az sayıda projede bir üst okuma mevcut idi. Bu global mesele farklı coğrafyalar üzerinden yeterince tartışılamadı ya da yeterince strüktüre edilemedi. Geçen yüzyıl ortalarındaki olağanüstü ütopik, distopik, heterotopik denemelerin kışkırtıcılığının da bir açık kaynak olarak kullanılamamış olmasının da doğrusu, kurgular, düşseller evrenine açılabilecek yeni kapıların gözden kaçmasına neden olduğunu düşünüyorum. Konunun evrenselliği, insanlığa dair özü özellikle Akdeniz havzası, ulaşım ağları (mevcut veya terk edilmiş) ya da atıl mekânlar üzerinden de olguyu okuyan projelerin varlığı ve işlenmişliği de heyecan vericiydi. Ancak özellikle sanal ağlar veya sanal evrende var olma konularının hiç olmayışı da ilgi çekiciydi. Her türlü olasılıkla eldeki bakış panoraması, iyi bir derleme ile Venedik için bir fırsat barındırıyor diye düşünüyorum. PROF.DR. CELAL ABDİ GÜZER Architect, Lecturer at Middle East Technical University Faculty of Architecture The Ytong Competitions have increasingly become an institution with their own unique structure, content and prizes, winning a prestigious place among architecture and design competitions and representing a sustainable tradition. First of all, through the topical content of their selected themes and diverse frameworks that allow for different disciplinary approaches, they form a platform for diverse approaches and research studies. In similar fashion they bring together design, art and different fields of interest within their diverse themes, to create disciplinary diversity. This diversity is reflected in the competition subjects and the ways in which they are expressed and presented. Consequently the competitions are notable not just for the end results, but equally as a platform for debate and representation in the course of the evaluation process. Following the same course of continuity, the 2016 competition focused on a problem that has increasingly come to the fore in the global context, while at the same time opening the local and contextual priorities of the problem to discussion. The theme of A Place for Placelessness references both topical and popular problems, such as those of refugees, and from a broader angle the mutual transformation relationship between global culture and space. While the proposals submitted to the competition display variability with respect to these two criteria, they also differ in the spaces chosen as examples. As well as concrete spaces, typological or representational spaces can form the competition s platform of debate. In a similar way the diversity of disciplinary references within the topic brings together different sources and people related directly or indirectly to the design area, whether at the stage of research or presentation. Presentations can take advantage of the freedom allowed by the competition to open doors onto different environments for expression. In this respect I think that the competition offers alternative interpretations of the relationship between people and space as a whole, and the political, economic, social and cultural reflections of this relationship. One of the distinctive ways in which the 2016 competition differed was that it was designed as an interactive competition that at an intermediate stage gave competitors the opportunity for live debate with the jury about their initial proposals at what is called a digital colloquium. I believe that this innovative model, which encourages participation, can form an alternative model for many other competitions. The theme of the competition and the Venice Biennial Trip chosen as the prize this year reinforce one another, offering a sustainable platform for debate. In view of all these many aspects the competition should be seen not as an event that focuses on the final outcome, but as a sustainable process. DR. DENİZ ASLAN Architect, Landscape Architect, Lecturer at Faculty of Architecture The most notable and in my opinion equally problematic aspect of most of the projects was that the competition participants focused directly on the suffering of the Syrian migrants and that their interest in the subject was passive and did not go beyond that expressed in magazine articles. The textual essays were at first interesting but their failure to take a detailed view, the absence of personal comment, the preponderance of quotation and cliché, contradictions and problems of understanding also underlined the problem of inconsistency. One group of projects questioned what kind of contribution architecture could make (or not make) to the subject, and some of them created a degree of awareness and proposed economic and social models that could bring about the rehabilitation and integration of foreigners. Some tried to give a more pragmatic slant to their solutions by basing them on a neighbourhood scale, a single settlement, or a modular system of dwelling typologies. But there was an unmistakable staleness about many proposals of this type. Only a few of the projects read the subject on a higher level. This global problem was not sufficiently debated with respect to different regions or sufficiently incorporated into the structure. In my opinion the failure to use the provocative and outstanding utopian, dystopian and heterotopian experiments of the middle of the last century caused new doors that could open the way to a universe of imagination and vision to go unnoticed. Projects that looked at the universality of the subject and its essence in humanity, and located their solutions in the Mediterranean basin, transportation networks (existing or abandoned), or unused spaces were exciting. Yet the total absence of subjects existing in virtual networks or the virtual world was notable. I think that if well compiled the panorama of viewpoints found here could be an opportunity for Venice. 4

5 NEVZAT SAYIN Mimar, NSMH Kurucusu Daha önce denenmemiş bir yöntemle yapılan değerlendirmeler sırasında/sonrasında birkaç noktanın çok önemli olduğunu ve geliştirilebilir konular olduklarını düşünüyorum. Ara kolokyum yapılması ve bu değerlendirmelerin herkese açık olarak yapılması çok iyi sonuç verdi. Katılım sayısı bir önceki döneme oranla artmış, ilk aşamaya gelen önerilerin yaklaşık olarak yarısı, kritikler doğrultusunda projeler değiştirilerek tekrar gönderilmişti. 7 saate yakın canlı yayında kaldığımız düşünülürse değerlendirmelerin açık yapılması her proje için olağan koşullarda yapılamayacak kadar uzun bir değerlendirme yapılmış olduğu anlamına geliyordu. İkinci aşamadaki değerlendirmeler sırasında bu konunun ne kadar yararlı olduğu apaçık görülüyordu. Yarışmanın temel meselesi kazanmak gibi görülse de, başkalarından öğrenmek konusundaki önemli katkısı yadsınamaz ve bu yöntem bu konuda önemli katkılar sağladı. Art arda yaşanan krizlerle gündeme gelen ve iyileşme belirtisi göstermeyen bir konuda doğrudan çözüm üretmelerini beklemesek bile, konunun geniş anlamda ele alınması ve ezberleri bir tarafa bırakarak sorundan yola çıkan anlama/çözme denemeleri açısından mimarların düşüncelerini öğrenmek çok önemliydi. Uygun bir kanal bulunsa ve konunun devamı getirilse şimdiye kadar çözüm olarak öne sürülmüş ama çaresizlik olarak sonuçlanmış birçok denemeden çok daha iyi katkıların sağlanabileceği apaçık ortada. Düşünce üretmek için deneyim yerine niyetin daha önde durduğu öğrenci/profesyonel ayrımı bu konuda belirleyici olmadığından, anlaşılabilir bir sonuca varıldı. Bu yüzden mimarlık pratiği ile mimarlık düşüncesi arasındaki ilişkinin mimarlık okullarının eğitim programlarında kesinlikle gözden geçirilmesi gerekiyor... Bütün bu genel değerlendirmelerden sonra, sonuçlardan yola çıkarak katılımlar arasına iki tür yaklaşım olduğunu söyleyebilirim: Biri doğrudan konuya ilişkin değerlendirmelerle sosyal ya da teknik parametreleri kullanarak anlama ve çözüm üretme denemeleri, diğeri ise daha dolayımlı bir yol izleyip daha çok sanatın alanından giderek anlama ve anlatma denemeleri. Her iki yöntemin de kendi içinde tutarlı, ikna edici, paylaşılabilir olması önemliydi ve bu şekilde yapılan değerlendirmelerle sonuca gidildi. Bu sonuçları, etkili olabilecek bir yöntemle Venedik e taşımak iyi olacak. NİLÜFER KOZİKOĞLU Mimar, Nilüfer Kozikoğlu Mimarlık Kurucusu Yer kavramı ile ilişkilenen projeler nisbeten azdı. Yani doğrudan doğruya mülteci ve göçmen başlıkları ve bu başlıklarla ilişkilenen dışlanma meselesi ve/veya konuşlanacak yer tanımlama derdi ile başetmeye kalkışan projeleri daha ziyade gördük. Bu başlıklarla da etkileyici proje üretenler var. Ancak aralarında çok belirgin bir yer belirleyip oraya aşırı detaylı uygulama projesi çizen katılımcıların konuyu ıskaladığını düşünüyorum. Yer ve yersizlik kavramlarını işleyen projeleri eleştirecek olursam, birçok projede birbirine eklemlenen kavram ve imgelerin sığ olduğundan, aşırı yakın ya da çok uzak kavramların ilintilenmesi ile düşünsel yapının gevşek olduğundan bahsedebilirim. Bununla beraber Deleuze den Lefebvre den alıntılarla ve kendi imal ettiği kolajlar ve/veya film kareleri ile izlenimlerini aktaran çok heyecan verici katılımlar da var. Projelerin büyük çoğunluğunda dil kullanımı özensiz, anlam düşüklükleri var, çelişkili ifadelerin ve özellikle klişe anlatımların çok itici olduğunu hatırlatmak isterim. Projelerin geneline bakınca, görsel anlatım kalitesi birbirinden çok farklı kulvarlar gördük. Seçilmemiş olsa da 3. elemeye kalan tüm projelerin yayınlanması taraftarıyım. Yer ve yersizlik kavramları ile baş etmeye kalkışan katılımlarda mülkiyet ve sınır konularının baskın olduğunu bu kavramları aralamaya ve grileşebilecek bölgeler yaratmaya çalıştıklarını gördüm. Öte yandan internet çağına ya da teknolojik gelişmelere çok fazla değinen siber bir geleceği dikkate alan bu açıyla yaklaşan projeye pek rastlanmadı. Onun yerine çare üretmeye çalışan projeler ve bir o kadar da pesimist ve distopik yaklaşımların ön planda olduğunu gözlemledim. TOLGA ÖZTOPRAK Türk Ytong Genel Müdür Yardımcısı Yarışmalar ile yapı sektörüne, mimarlık ve kent kültürüne entelektüel bir katkı sağlayabilmeyi hedefliyoruz. Bu yılki yarışma, konusu kadar jürinin formata kattığı yenilikçi süreçler açısından da önemli sonuçlar doğurdu. Kendilerine teşekkür ediyoruz. Türkiye de ilkini gerçekleştirdiğimiz "dijital kolokyum", fikir paylaşımına fırsat veren şeffaf bir süreç sunmamızı sağladı i aşan izlenme sayıları doğru bir çalışma yöntemi belirlediğimizi gösterdi. Tüm katılımcılara, getirdikleri öneriler ve sürece kazandırdıkları alternatif bakış açıları için teşekkür ediyor, kazananları kutluyorum. NEVZAT SAYIN Architect, Founder of NSMH In my view during/following evaluations by a previously untried method, there are some particularly important points that could be expanded. Holding an intermediate colloquium and making the comments and discussions open to everyone produced very good results. The number of participants increased over the previous period, and approximately half of the proposals entered in the first stage were revised in the light of criticisms before being resubmitted. Because the open discussions were broadcast live for nearly 7 hours, each project was subject to an evaluation far longer than could be done under ordinary conditions. During evaluations in the second phase it was very clear how beneficial this was. Although this was primarily intended to ensure that the competition focused on the basic question, its value in terms of learning from others cannot be ignored. This method made important contributions to the subject. Even if we cannot expect direct solutions to a subject that a series of crises has put on the agenda and which shows no sign of improvement, it was very important to tackle the subject in a broad sense, and abandoning accepted conventions, learn the ideas of architects with respect to endeavours to understand/resolve the problem. If a suitable channel can be found and the subject pursued further, it is clear that far better contributions can be made than the many solutions that have been proposed up till now but ended in failure. The evident conclusion is that intention is more important than experience in generating ideas, and that the distinction between students and professionals is not relevant here. For this reason it is absolutely necessary that the teaching programmes at schools of architecture should revise the link between architecture in practice and thought. Following all these general comments, based on the results I can say that the entries displayed two types of approach; one was using social or technical parameters based on direct evaluations of the subject to understand and try to produce solutions, while the other started from the field of art and followed a more indirect path in trying to understand and explain. Both methods are valuable as being consistent in themselves, convincing and capable of being shared, and the conclusion was reached by evaluations of this kind. It is to be hoped that these results can be carried to Venice by an effective method. NİLÜFER KOZİKOĞLU Architect, Founder of Nilüfer Kozikoğlu Architecture Relatively few of the projects were connected to the concept of place. In other words, the majority of projects endeavoured to tackle the problem in direct relation to refugees and migrants, and define the question of alienation in connection with these concepts and/or place of deployment. Some of the projects that took this approach were impressive. However, I think that participants who selected a very specific place and designed excessively detailed application projects had missed the point. If I were to criticise projects that tackled the concepts of place and placelessness, I would say that in many projects the concepts and images that were connected together were shallow and that connections made between excessively close or distant concepts created a flaccid intellectual structure. Nevertheless, there are some very exciting submissions that convey their impressions through extracts from philosophers ranging from Deleuze to Lefebvre collages they produced themselves and/or still pictures from films. The large majority of the projects displayed a careless use of language, lack of semantic clarity, contradictory expressions and in particular a very annoying use of clichés. Overall, the projects were widely divergent in terms of visual narrative quality. I think all the projects that got through to the 3 rd round should be published. I noticed that entries which tried to deal with the concepts of place and placelessness focused on the topics of ownership and boundaries, endeavouring to open up these concepts and create greying areas. On the other hand, few projects took into account a cyber future that focused much on the internet age or technological developments. Instead I observed that most projects tried to find a remedy or took approaches that were pessimistic and dystopian. TOLGA ÖZTOPRAK Assistant General Director of Ytong Turkey By means of competitions we aim to make an intellectual contribution to the construction sector, architecture and urban culture. This year s competition has had significant results in terms of its subject and the innovative processes that the jury has added to the format. We wish to thank them. The "digital colloquium", which is the first in Turkey, enabled us to present a transparent process that offers an opportunity to share ideas. Viewing figures of over 10,000 demonstrated that this was the right working method. I thank all participants for their proposals and alternative viewpoints that they brought to the process, and congratulate the prize winners. 5

6 Ebru Elif Aydın Neslişah İnan RUMUZ/PROJECT 596 EŞDEĞER ÖDÜL EQUIVALENT PRIZE YOK-YER Savaş, politik, kültürel ve diğer nedenlerle ülkelerinden ayrılan insanlar; sığınmacı, mülteci, muhacir gibi isimlerle ötekileştirilirken aslında sadece özgürce yaşam için bir yer ararlar. Onların ülke-toprak-vatandaş bütünlüğü içinde yerleri yoktur. Yer, doğanın ve yapılı çevrenin ürettiği ölçüde var olandır. O, görünen olmaktan öte, deneyimlendiği ölçüde mekânsallaşır. Kişi mekâna müdahale ettiğinde mekân da kişiye müdahale eder. Bu, zamanla mekânsal aidiyet olarak evrilir. Non-lieu (yok-yer) kavramı geçicilik üzerine kuruludur. * Mültecilik hali de öyledir. Geçicilik; yersiz in yer arayışından kaynaklı hareket halinden doğar. Mültecinin ve yerin geçici hali nasıl ilişkilendirilebilir? Yersizlik sorunu yersiz araçların mekânlaşması ile ele alınabilir mi? Ulaşım aracı olarak bir vagon geçicilik durumu ile bir yok-yer olarak mültecinin mekân yönetiminde yersizlik sorununu çözebilir mi? Bizim öngörümüz, bir yok-yer in kullanıcı deneyimleriyle bir yer e dönüşmesi ve aidiyet ilişkilerini güçlendirmesidir. Pilot alandaki (Haydarpaşa Garı) atıl durumdaki vagonlar, mülteciler için tekrar düşünüldü. Vagonların bir araya geliş sisteminin, diğer atıl durumda olan garlarda da uygulanabilmesi öngörüldü. Master planda, sosyal ve özel mekânların bir aradalık durumuna yoğunlaşıldı. Politik, sosyal, kültürel durumları, geçmişleri ve zorluklar sosyofobi ye sebep olduğundan, birliktelik ve bireysellik durumları mültecilerin mekânsal yönetimine bırakıldı. Projede, sosyal ilişkiler, ortak alanlar dışında da barınma birimlerinde arakesitler ile geliştirildi. Barınma mekânları, mülteci gruplarda çocuk sayısının fazla olması göz önünde bulundurularak şekillendi. Sosyal alanlar; yardımların alındığı, ihtiyaçların giderildiği, dil eğitimi ve bilgi alınan, idari mekânlardan ve yemekhane, kütüphanelerden oluşur. Gelen yardımlar ve servis aksı, yemekhane ve depo alanları ile ilişkilendirildi. * Marc Auge NON-SPACE People who left their countries because of war or political and cultural issues are otherized by naming as refugee or defector. So they do not belong to the integrity of country-borders-citizens. A space exists within both nature and built environment. It evolves into a livable space, provided by experience. When people interfere in a space, that space also interferes in people. As time goes on, it turns into a state of belonging to the space. The term of non-lieu (non-space) indicates temporariness. * Such as the refugee status. Temporariness is revealed with the movement caused by the search of a space. So, how could the case of temporariness of the refugees be related with that of a space? Is it possible to think over the issue of non-spaceness with the transportation vehicles (railway cars) which also don t belong to any space like refugees. Can these vehicles provide a solution to non-spaceness problem? Our prediction is to transform a nonspace into a space according to users experiences. For this project, in the pilot region (Haydarpaşa Railway Terminal), inactive railway cars are reconsidered for the refugees. The rules for the vehicles organisation can be applied for other passive terminals. In masterplan, it is mostly focused on the integration of the public and private spaces. Since refugees have social-phobia due to their pasts and difficulties; the control of the space is assigned to them. Also, flexible intersections are produced between each shelter unit to improve social relations. Shelter units are designed by taking into consideration the childrens populousness in refugee families. Public spaces include; help distribution, primary and language education, information, administration units, cafeterias and libraries. Additionaly, a route to carry aids and services, is directly connected to warehouses. * Marc Auge 6

7 Merve Karadaban RUMUZ/PROJECT 612 Pınar Geçkili İstanbul Gelişim Üniversitesi Istanbul Gelisim University Cem Eren Güven Beykent Üniversitesi Beykent University EŞDEĞER ÖDÜL EQUIVALENT PRIZE MORFOGENEZ Yabancılaşma ve metalaşmanın kol gezdiği bir toplumda yaşıyorsak eğer, mimarın yapması gereken şey nedir? Bizi huzursuz ederek şaşkına çevirip dehşete düşürerek yabancılaşmanın farkına varmamızı mı sağlamalı, yoksa hakikati yok eden güzel bir hayat yanılsaması mı sağlamalıdır? * Göçmenlik, mültecilik, herhangi bir sebeple yaşadığı yerden mecburen kopmuş olma durumu, yer ve yerellik tartışmalarını beraberinde getirmektedir. Yerel olan ve sonradan gelenin (misafir) varlığı gibi düalist bir yaklaşım yabancılaşmayı tetikleyen etkenlerdendir. Yerel olanın yer ile ilişkisi süreç içerisinde değişmekte ve dönüşmektedir. Bu dönüşüm yerel olan ve olmayan arasındaki sınırı da silikleştirmektedir. Yersizlik içerisinde bir yer olarak; dünyada bulunan kentsel belleğe sahip fakat kullanılmayan ve atıl halde olan yapılar düşünülmektedir. Bu alanlardan İstanbul daki Haliç Tersanesi (eski adıyla Tersane-i Amire) örnek olarak alınmıştır. Önerilen proje; yabancılaşma olgusunun mekânsal aidiyetin tetiklediği toplumsal aidiyet hali ile kırılmasını öngörmekte, geçicilik ile kalıcılığın zıtlığından beslenmektedir. Bu noktada morfogenez kavramı düşüncenin altyapısını oluşturmaktadır. Morfogenez: Bir canlının gelişmesi sırasında büyüme ve hücre farklılaşması ile özel şeklini alması olayıdır. Morfogenez geçiren canlılar gelişimleri esnasında değişen koşullar çerçevesinde kendini adeta yeniden üreterek koşullara adapte olmaktadır. Yapısal morfogenez: Yapının değişen koşullara (kullanıcı sayısı, kullanım tipi, coğrafya, iklim koşulları vs.) adapte olarak dönüşmesidir. Toplumsal morfogenez: Toplumun kendini yeniye göre evirmesi ve dönüştürmesi halidir. Kendinden farklı olana tahammül edebilme sonrasında kabul etme ve içkinleştirme durumudur. Mültecilerin mekân ile aidiyet kurabilmeleri noktasında yapısal morfogenez devreye girmektedir. Yapısal anlamda, belirli kurallar çerçevesinde kullanıcıların bahsedilen atıl yapıları dönüştürmeleri yani kendi barınaklarını kendilerinin oluşturmaları düşünülmüştür. Böylelikle müdahale ettikleri ve sürekli yeniden ürettikleri yapılar süreç içerisinde kullanıcılara geri müdahalede bulunacak ve aralarındaki iletişim aidiyet haline dönüşecektir. Bu durumun bir sonraki aşaması toplumsal morfogenezdir. Yani göçer ve yerel arasındaki sınırın ortadan kalkması halidir. Önerilen müdahale öncelikle kentin ana meydanları ile mültecilerin yaşadığı tarihi bölgeleri birbirine bağlamaktır. Bu iletişim teleferik ile sağlanmaktadır. Kentin üzerinde seyreden teleferik hatları göçerliğin sürekli göz önünde olarak aşina olunmasını ve kabul edilmesini sağlayacak, kentlinin de kullanacağı ulaşım hatlarıyla çarpışmalara, tanışıklıklara ve toplumsal aidiyete neden olacaktır. * Zizek, 2011 MORFOGENESIS If we live the society which contains estrangement and commoditization, what is essential duty of the architect? Does he/she make us realize the estrangement by reducing terrified or ensure a good life which eliminates the truth? * Migration, asylum, situation of being divergent brings place and locality arguments. Dualistic approach like separating people as the local one and the one who has been coming after, triggers the estrangement issue. Relationship between place and local transforms in the process. This transformation fades the boundary between local and non local. Structures which are inactive and have a historical value, are thought as the place in placelessness. Halic Shipyard (Tersane-i Amire; the old name), in Istanbul, is chosen as a sample of that space. The suggested project predicts, alienation fact is prevented by spatial belonging which stimulates social belonging phase and this is being fed by contrast between temporality and permanence. At this point, morfogenesis concept constitutes the basis of the idea. Morfogenesis: As living is reforming, it forms a special shape with growth and differentiation. During their growth, living creatures experiencing morfogenesis adjusts to changing conditions as if they are regenerating themselves. Structural morfogenesis: Structural morfogenesis is to be transformed by adapting new conditions (i.e. number of users, utilization type, geography or climate conditions). Social morfogenesis: It is the state that society evolves and transforms itself according to the recent. It tolerates what is not similar to itself, then acknowledges and embeds. If the refrugees and their relation with the environment is concerned, structural morfogenesis steps in. It is thought to convert inert structures by using some basic rules in sense of structure that the users build their own shelters. Thus, the structures that they interfere in and rebuild responds to the users and the communication between them turns into a sense of belonging. Social morfogenesis is the next step of belonging that the line between migrant and local disappears. Prior suggestion is to link squares and historical places that are associated with the refugees. This linkage is implemented by telpher. Along with the telpher line sailing over the city, migration becomes visible to the public eye and society embraces it. Besides, this leads to acquaintance and belongingness since the citizens will use the lines as transportation lines. * Zizek,

8 Deniz Yıldırım Dokuz Eylül Üniversitesi Dokuz Eylül University RUMUZ/PROJECT 629 Can Kalınsazlıoğlu Dokuz Eylül Üniversitesi Dokuz Eylül University EŞDEĞER ÖDÜL EQUIVALENT PRIZE UYANIŞ Nisan 2011 de başlayan Suriye deki savaşla birlikte, İkinci Dünya Savaşı ndan bu yana yaşanan en büyük göç dalgasıyla karşı karşıyayız. İnsanlık tarihine baktığımızda, göçün bir anlamda durdurulamaz ve kaçınılamaz doğal bir fenomen olduğunu görebiliyoruz. Tarih bize göçün çok kültürlü toplumların oluşmasını sağladığını göstermektedir. Göçü siyasi ve sosyal olarak kontrol edilemez hale getiren ve bir trajediye dönüştüren savaşlardır. Uyanış, beş bölümlük bir kısa filmdir. İlk dört bölüm mevcut durumlara odaklanıp iktidar ve toplum ilişkilerini sorgularken, son bölüm çözüm önerisi dir. Birinci ve ikinci bölümde savaş durumu ve savaşın yıkıcılığı tasvir edilir. Yerinden edilen kişi, sınırı geçmek üzere sonunu bilmediği bir yolculuğa çıkar. Sınırı geçtiğinde ise ilk aşamada, karşılaşma olasılığının yüksek olduğu çadır kampına gelir. Yersizlerin yeri bu gerçek dünyada kamplar, gettolar, kentin dış çeperleridir... Üçüncü bölümde mültecilerin kentlerdeki güncel durumu anlatılmıştır. Tasarımcıların ürettiği iyi niyetli projeler kentsel alan içerisinde pek çok sosyal ve fiziksel engelle karşılaşır. Çözümsüzlüğün nedeni mülkiyet kavramlarına dayanmaktadır. Dördüncü bölümde yoksulluğun nedenselliği tartışılır. Yeryüzünün, gökyüzünün hatta şu an erişemediğimiz için sahibi olamadığımız dünya dışı mekânın mülkiyeti sorgulanır. Son bölümde; ana fikir, kapitalist üretimin mekânsallaşmasına karşı sürdürülen dirençler ile çözümün mümkün olabileceğidir. Henri Lefebvre devrimci praksisin elemanlarını açıklarken geniş bir alanı boş bırakır. Özne olarak düşünülen toprak, bu alanı doldurmaya yönelik eylemlilikler içine girer. Yarılır, yırtılır, yoğrulur, sarar, zedeler veya korur; yıkar ve yeniden yapar. Belli bir yöntemi yoktur, duruma ve yere göre çözümler üretir. Her yerin herkes için olduğu bir yeryüzü kurmak için bir kez harekete geçtikten sonra asla durmaz. REVIVAL With Syria War at 2011,april we are facing the biggest migration wave since second world war and when we check all human history we can easily realize that the phenomenon of migration is unstoppable and inevitable act for all humankind. Furthermore, history proves that immigration is essence of multicultural societies but wars turn migrations into a tragedy that is unrestrainable in social and political terms. Revival is a five chapter short movie. In the first four chapters, it questions power and society relations with regard to contemporary conditions and the last one is a solution proposal. The notion of war and its destruction are portrayed in the first and second chapters. The main character who is an immigrant starts a journey to cross the border; unfortunately unaware of the end. After crossing the border he reaches to a refugee camp. The places of groundless people are mostly camps, ghettos and outside of cities. The third part narrates current status of immigrants inside the cities while well-intentioned design proposals meets with countless social and physical obstacles at urban space and the main reason for the lack of solutions is based on notion of property. Fourth part criticizes causation of poverty and questions the ownership of ground, sky and even extraterrestical areas that we can not possess completely because it is still hard to reach. At the last chapter, main idea reveals itself that solution is possible with a resistance against capitalist production. Henri Lefebvre leaves blanks while explaining the elements of revolutionist praxis and land which is considered as subject, acts about filling these blanks. It cracks, rips, kneadeds, covers, injures or protects, demolishes and finally rebuilds. There is no specific method, it generates solutions according to circumstances and position. After being mobilized, it never stops to construct a world in which every place is for everyone. 8