işçi bülteni 1 Mayıs ta TAKSİM e! OSB -İ M E S Krizin faturasını kapitalistlere ödetmek için...

Transkript

1 OSB -İ M E S işçi bülteni İşçi Bülteni Özel Sayı 426 NİSAN 2009 Krizin faturasını kapitalistlere ödetmek için... 1 Mayıs ta TAKSİM e! 1 Mayıs ta krizin faturasını ödemeyeceğimizi dosta düşmana gösterelim. Taleplerimizi ve eşit-özgür bir dünyaya olan özlemimizi 1 Mayıs alanında, Taksim de haykıralım. İşçi sınıfının 120 yıldır sönmeyen mücadele ateşi 1 Mayıs ın öngünlerindeyiz. 119 yıldır yaptığımız gibi bu yılda tüm dünyadaki sınıf kardeşlerimizle aynı anda taleplerimizi dile getirecek, eşit ve özgür bir dünyaya olan özlemimizi haykıracağız. Kardeşler; 1 Mayıs iki sınıf, yani biz işçiler ve patronlar arasındaki o bitmek bilmez savaşın en önemli alanlarından biri. Ve biz bu günü henüz yeni biten bir seçim oyununun ardından ve Teğet geçti! denilen bir krizin ortasında karşılıyoruz. Burjuva düzen partileri daha birkaç hafta öncesine kadar etekleri tutuşmuş bir şekilde karşımıza dikiliyor, her türlü sorunumuzu çözeceklerini telkin ediyor, bizlerden oy dileniyorlardı. Seçimlerin geride kalmasının hemen ardından ise bekçiliğini yaptıkları kapitalist düzeni ayakta tutmanın telaşına kapıldılar. IMF ile yapılacak yeni anlaşma için hızla kollar sıvandı. Sermayenin yarattığı krizin faturasını bize kesmek için yaptıkları düzenlemelere ise yenilerini eklemeye hazırlanıyorlar. Fabrikalarımızda ise Teğet geçti! denilen krizin faturası çok daha öncesinden bizlere kesilmişti. Resmi rakamlarla son 5 ayda işten atılan işçi sayısı 500 bin civarında. Bölgemizde de birçok fabrikada işçi sayıları yarı yarıya düştü. Ücretsiz izinler, sosyal hakların gaspı, ücret düşürme gibi yöntemlerle ise bu fatura çok daha fazla büyüyor. Kardeşler; Sermaye düzeninin bizlere reva gördüğü yaşam bu kriz atmosferinde çok daha açık bir şekilde ortaya çıkıyor. Onlar yastık altında biriktirdikleri paraları nereye harcayacaklarının, hangi kârlı alanlara yatırım yapacaklarının hesabını yaparken biz en temel yaşam

2 hakkımızdan mahrum bırakılıyoruz. Onlara bu hakkı tanıyan üretim araçları üzerinde kurdukları özel mülkiyet tekelidir. İşte bunun sayesinde ve bizim örgütsüzlüğümüzden aldıkları güçle birlikte tüm toplumsal zenginliklere el koymaktalar. Sesimizin çıkmasın, tüm bu yaşananlara tepki vermeyelim diye de üzerimizden baskıları eksik etmiyorlar. Fabrikalarımızda şefler ve müdürler, sokaklarda polis ve askerler katıksız bir terör estiriyorlar. Hakaretleri, tehditleri, kameraları ve saldırganlıklarıyla bizleri tamamen sindirmeye çalışıyorlar. Kardeşler; Tüm bu yaşananlar karşısında bizlerin önünde ise iki seçenek bulunuyor. Ya tüm bu olanları sessizce izleyecek, sıranın bize gelmesini bekleyerek kendimizi kurtarmaya çalışacağız. Ya da sınıfımızın onuruna sahip çıkarak sermaye sınıfının saldırılarına karşı ayağa kalkarak direneceğiz. Şunu ise çok iyi bilmeliyiz ki bugün direnmekten ve mücadele etmekten başka bir şansımız yok. Krizin sonuçlarının her geçen gün daha yıkıcı bir şekilde karşımıza çıktığı bugünlerde direnmemek demek bu faturayı ödemeyi peşinen kabul etmek demektir. Belki hemen bugün değil ama yarın işsiz, evsiz ve aç kalmak demektir. Bugün Sinter de, Gürsaş ta, Meha da, ATV de, Desa da direnen kardeşlerimiz bizlere tutmamız gereken yolu gösteriyorlar. Bugün işgallerle, grevlerle, direnişlerle mücadelemizi büyütmekten başka bir seçeneğimiz yok. Ya kapitalist barbalık içinde çökeceğiz, ya da kendi sınıf iktidarımız için savaşacağız. Kardeşler; 1 Mayıs işte bu savaşın en önemli halkası. O gün sermaye sınıfına gerçek gücümüzü göstermek için meydanlarda olmalıyız. O gün sermaye sınıfına olan öfkemizi tam da onun beyninde, Taksim Meydanı nda haykırmalıyız. İki yıldır verdiğimiz mücadelelerle bugün 1 Mayıs ı tatil ilan edeceklerini söylüyorlar. Sanki onyıllardır bunun mücadelesini vermemişiz gibi bizlere lütufta bulunuyorlar. Karşılığında ise ne istedikleri çok açık. Bizlerden saldırılara karşı sessiz kalmamızı, sınıfımızın mücadele geleneğine sahip çıkmamamızı, Taksim kararlılığımızdan vazgeçmemizi istiyorlar. Bizleri kandırabileceklerini sanıyorlarsa yanılıyorlar. Tatil hakkımızı verdiğimiz dişe diş mücadelelerle kazandık. 1 Mayıs alanımızı ise yine mücadele ile kazanacağız. Gelin 1 Mayıs ta krizin faturasını ödemeyeceğimizi dosta düşmana gösterelim. Taleplerimizi ve eşit-özgür bir dünyaya olan özlemimizi 1 Mayıs alanında, Taksim de haykıralım. Neden 1 Mayıs? Neden Taksim? Yaşamda iki sınıfın olduğunu ve aramızdaki kalın çizgiyle çizilmiş hatları tüm çıplaklığıyla bir kez daha haykırmak için, İşçi sınıfı olarak birliğimizin, örgütlülüğümüzün daha da önemlisi gücümüzün farkına varabilmek için, 2 Mayıslar ı kazanmak için, Sınıf kardeşlerimin mirasına sahip çıkmak ve Taksim de katledilen 37 işçi kardeşimizin hesabını sormak için, Gündüzlerinde sömürülmediğimiz gecelerinde aç yatmadığımız bir dünyayı kurmanın mücadelesini büyütmek için, İnsanca bir yaşam ve çalışma koşulları için, Sınıfa karşı sınıf şiarını yükseltmek ve kazanılmış haklarımızın gasp edilmesini engellemek için, Bizim yaratmadığımız krizin faturasını patronlara ödetmek için, Herkese iş tüm çalışanlara iş güvencesi için, Biz işçiler olarak tüm taleplerimizi sermayenin en geri en yoz kitlelere açtığı ama bize yasakladığı Taksim alanında sermayenin yüzüne haykırmak için inadına Taksim inadına 1 Mayıs! İşçilerin birliği sermayeyi yenecek! OSB den bir elektronik işçisi 2 OSB-İMES İşçi Bülteni Nisan 2009

3 OSİM-DER den kriz ve 1 Mayıs söyleşisi... İşçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma günü olan 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu yıl 1 Mayıs ı kapitalizmin derinleşen krizi ile karşılıyoruz. Kapitalistler, krizi bir fırsata çevirip faturayı işçi ve emekçilere her fırsatta ödetmeye çalışırken, işçi sınıfı da Mayıs ta sermayeye yanıtını vermeye hazırlanıyor. 1 Mayıs hazırlıkları kapsamında OSİM-DER de 11 Nisan Cumartesi akşamı kriz ve 1 Mayıs gündemli söyleşi gerçekleşti. Ümraniye bölgesinde haftalar öncesinde hazırlıkları başlayan 1 Mayıs çalışmasının ilk toplantısı olan söyleşiye Birleşik Metal İş Sendikası Genel Sekreter Yardımcısı Mehmet Beşeli katıldı. Söyleşi ilk olarak OSİM- DER adına yapılan kısa bir sunumla başladı. Sunumda 1 Mayıs ın tarih sahnesine nasıl çıktığı anlatıldı, işçi emekçilerin kriz ortamında 1 Mayıs ı karşıladığı vurgusu yapıldı. Sunumun ardından sözü Mehmet Beşeli aldı. Beşeli, kapitalist sistemin işleyişine ilişkin ayrıntılı bir sunum yaptı. Bu sistemde krizin kaçınılmaz olduğunu söyleyerek, işçi sınıfının bu krizi tok bir şekilde mücadele ederek aşabileceğini ifade etti. Mehmet Beşeli konuşmasının devamında şunları söyledi: İşçi sınıfının tarihi zafer ve yenilgilerle doludur. Tarihe baktığımızda işçi sınıfının yenilgileri zaferlerinden daha çoktur. Gerçekleşen zaferler ise bütün yenilgileri silip süpürmüştür. Onun için yenilgilerimize takılmadan nihai zafer için mücadele etmek zorundayız. (...) Biz bir sınıf olarak, sermaye sınıfına bedel ödetmek istiyorsak bedel ödemek zorundayız, krizin bedelini ödemeyeceğiz ifadesi yanlıştır bence çünkü sermaye sınıfına bedel ödetmek istiyorsak biz de kaçınılmaz olarak bedel ödemek zorundayız. Beşeli nin konuşmasının ardından söyleşi canlı tartışmalara konu oldu. Tartışmalar genellikle 1 Mayıs ın neden Taksim de kutlanılması gerektiği üzerinde yoğunlaştı. Tartışmanın ardından OSİM-DER in 1 Mayıs a yönelik çalışmalarının devam edeceği vurgulandı, çalışmalara katılma çağrısı yapıldı. Söyleşi, 25 Nisan akşamı Sarıgazi Yıldız Düğün Salonu nda gerçekleşecek 1 Mayıs şenliğine çağrı ile son buldu. Nisan 2009 OSB-İMES İşçi Bülteni 3

4 1 Mayıs ta işçiler alanlara Bu günlerde çok heyecanlıyım. 1 Mayıs geliyor ve ben ilk kez 1 Mayıs a katılacağım. Bu seneye kadar hiç katılmamıştım. Katılmak istiyordum ama bir türlü çalıştığım iş yerlerinde patronlar izin vermiyorlardı. Biz işçilerin emekçilerin uluslararası birlik, dayanışma, mücadele gününde ben hep çalışıyordum. Ama bu sene hiçbir şey benim bugünü kutlamama engel olamayacak. 1 Mayıs ilk olarak kutlanmaya başladığı zaman hiçbir işçi çalışmamış. Şimdi biz neden çalıştırılıyoruz, bizim suçumuz ne, hiç bilmiyorum. Biz de işçiyiz ama işçi kardeşlerimizle bir arada bizim için önemli olan bugünü kutlayamıyoruz. Kutladığımızda da sesimizi azaltmak için her şeyi yapıyorlar. Sanki bizler bu dünyayı var edenler, üretenler değil de satan, parçalayan insanlarmışız gibi davranıyorlar. Bizim işçi olduğumuzu bir türlü hatırlamak istemeyen bazı sınıfların bizi bu ülkenin sadece köleleri olarak görmekten vazgeçeceklerini sanmıyorum. Biz tek yumruk olduğumuzda yaratan, var edenin bizim olduğumuzu anlayabileceklerdir. Parçalanmışlığımız, bölünmüşlüğümüzden yararlanıyorlar. Ben elektronikte çalışan bir işçiyim. Şu sıralar fabrikamızda işçi çıkarmalar olmaktadır. Şunu görmekteyim ki arkadaşlarımız iş bulamayız kokusuyla işverene boyun bükmek zorunda kalıyorlar. Ne zam, ne mesai var. Bir de her gün çıkışa 20 dakika kala işçi çıkartılıyor. Çalışan arkadaşlarımız haklarını bilmediğinden, önlerine ne getirilirse imzalarını atıp çıkıyorlar. Çalışan arkadaşlarıma haklarınıza sahip çıkın demek istiyorum. Şunu da unutmayın; ancak işçilerin birlik ve beraberliği patronları yıkar. Bir elin nesi iki elin sesi vardır. Biz berabersek, birliksek güçlüyüz. O zaman her şeyi Taksim meydanında öldürülen işçi kardeşlerimiz olmuşsa orada o gün yeniden bulunmak gerekmez mi? Bir de böyle bir durum var. 1 Mayıs ı kutladılar diye bu ülkede insanlar öldürülüyor. İyi de bu öldürülenler işçi emekçi değiller mi? Neden işçi ve emekçilere insan gibi davranmıyorlar? Neden? O kadar kötü bir şey mi yapıyoruz? İşçilerin seslerini duyurmak için alanlara çıktığı bir günde nasıl böyle davranırlar? Ama bana ne polisin copu, ne de biber gazı engel olacak. Ben de işçi kardeşlerim gibi alanlarda olacağım. Bizi biz yapan üretimden gelen gücümüz değil mi? Ve bizden korkuyorlar. O yüzdendir ki 1 Mayıs tatil değil. O yüzdendir ki bizim sesimizi kesmek için orantısız güç kullanıyorlar. Fakat biz ne kadar kendi gücümüzün farkındayız? Artık birlik olma zamanıdır. 1 Mayısta alanlarda el ele, kol kola, omuz omuza mücadele etme zamanıdır. 1 Mayıs ta alanlar bizimdir. Bizim kalacak. Yaşasın 1 Mayıs! Yaşasın işçilerin birliği! OSB den bir işçi Birlik olalım! kazanırız. Bugün çıkartılan arkadaşına bakarsan yarın sana da bakarlar. Öyleyse birlik olalım. Birbirimize sahip çıkalım. Birbirimize güvenmekten başka çaremiz yok. Eğer haklarımızı istiyorsak patron gibi asalakları dize getirmek istiyorsak, düşman bile olsak ekmeğimiz için birlik ve beraberlik olmak zorundayız. Tüm işçi arkadaşlarımızın şimdiden 1 Mayıs İşçi Bayramını kutlarız. Yaşasın işçilerin birliği, halkların kardeşliği! AND Sanayi Sitesi nden bir işçi 4 OSB-İMES İşçi Bülteni Nisan 2009

5 Seçimler ve 1 Mayıs! Önce biraz seçim öncesinden bahsetmek istiyorum. Seçimlerde caddelerde boy boy asılan pankartlar, duvarlara yapıştırılan boy boy afişler ve sokaklarda dağıtılan, kapılara bırakılan broşürlerin içlerine koyulan eşantiyonlarla oy avcılığı yapan düzen partileri kendi çirkin yüzlerini bir kere daha bize gösterdiler. Sokaklara baktığımız zaman hala onların pisliklerini görüyoruz. Seçimlerde kapı kapı bizden oy isteyen düzen partileri şimdi nasıl kâr yapacaklarını düşünmeye başladılar bile. Ama biz hala bir şeylerin farkında değiliz. Onlar Sinter de ve Gürsaş ta işçilerin haklarını gasp edenlere uşaklık yapanlar değil mi? Bu düzen içinde işçilerin emekçilerin var olan haklarını ellerinden almaya çalışan sermaye düzeninin uşakları değil mi? Bunları hiçbir zaman unutmamalıyız. En azından seçimlere harcadıkları paraları bu devletin, emekçilerin alın terinden çaldığı vergilerden harcadıklarını unutmamalıyız. Arkadaşlar devrimci bahara doğru ilerliyoruz. Önümüzde 1 Mayıs var. 1 Mayıs işçi bayramını en güzel şekilde kutlamak için alanlara inelim ve biz de varız bu ülkede diyelim. Var olan haklarımızı gasp edenlere sesimizi duyuralım. Onların suratlarına balyoz gibi tokadımızı vuralım. Kahrolsun ücretli kölelik düzeni! Yaşasın 1 Mayıs! DES ten bir işçi Biz neyi seçmeliyiz? Biz işçiler seçimlerde kimleri, ne için seçtik? Hepsi sermaye sınıfına hizmet etmekte birbiriyle yarışan, kimi sağcı, kimi solcu, kimi dinci partilerin biz işçi ve emekçilere ne gibi bir faydası olabilir? Aslında dönüp baktığımızda belediye seçimleri bir yana Türkiye de 60 dan fazla hükümet değişti. Hiç birinin işçi ve emekçilere faydası olmadı. Faydası olmasını bir yana bırakıyoruz. Yaşamımızı gün be gün köleleştiren ve çekilmez hale getiren sermayenin saldırı yasalarını da onlar hayata geçirdiler. Bugüne kadar işçi ve emekçiler olarak ne haklar kazandıksa hepsini dişe diş mücadeleler sonucu kazandık. Bunun için Kimi seçiyoruz? sorusunu Biz neyi seçmeliyiz? olarak değiştirmemiz gerekiyor. Son beş ayda 700 binden fazla insan işsiz kaldı. Bu bile kendi başına sermaye sınıfının kâr uğruna neler yaptığının göstergesidir. Bizim seçmemiz gereken hangi asalağın temsilcilerinin bizi temsil edeceği değildir. Bizim bu gidişata dur diyecek mücadeleyi seçmekten başka bir seçimimiz yok bence. Bunu da yaklaşmakta olan dünya işçi sınıfının mücadele günü 1 Mayıs ta alanlara çıkarak göstermeliyiz. Yoksa A partisi gider B partisi gelir ve milyonlarca işsize katılan 700 binin üzerine milyonlar eklenir. Her halükarda olan yine biz işçi ve emekçilere olur. Şimdi tercih bizlerin. Ya bugüne kadar yaşadıklarımızın kat be kat beterini yaşayacağız ya da insanca bir yaşam için mücadele edeceğiz. Asıl seçmemiz gereken bu. İşçilerin birliği sermayeyi yenecek! Samandıra dan bir işçi Nisan 2009 OSB-İMES İşçi Bülteni 5

6 G-U da Krizin faturası işçilere... Kabahatin çoğu bizde! G-U dan sınıf bilinçli işçiler Bizler Samandıra da kurulu %60 Alman G-U, %40 Türk Enka sermayesinden oluşan fabrikanın işçileriydik. Patron ekonomik krizi gerekçe göstererek işyerinde üretimi durdurma kararı alarak fabrikayı kapattı. İşyerinde çalışan 300 işçiyi 30 Mart 2009 tarihinde kapı önüne koydu. G-U da çalışan biz işçiler Mart 2006 tarihinden itibaren DİSK Birleşik Metal-İş sendikasında örgütlü idik. Bizler bu fabrikada çalışan işçiler olarak yaşadıklarımızı tüm işçilerle sınıf kardeşlerimizle paylaşmak istedik. Bu deneyimlerden ders çıkarmalıyız. Önümüzdeki engelleri iyi görmeli ve tanımalıyız. Sınıf mücadelesini büyütmek için bu engelleri, zayıf noktalarımızı aşmak zorundayız. Çalıştığımız süre içinde herkesin de bildiği gibi patron bizleri de düşük ücret ve yoğun çalışma koşulları altında sömürüyordu. Bu duruma karşı örgütlenildi. Hem ekonomik hem de çalışma yaşamımızda birçok düzelme oldu. Sendikalı olmamızla birlikte patron da bizlerin üzerinde ki hakimiyetini, baskılarını farklı şekillerde ve düzeyde sürdürmeye devam etti. Bizim örgütlü gücümüzü kullanmamamız için elinden geleni yaptı. Elbette bunu yalnız başına yapmadı. Artık bir yardımcısı vardı. İcazetçi-uzlaşmacı sendikacılar. Özellikle işyeri sendika baş temsilcisinin patronun istediklerinin gerçekleştirilmesindeki çabasını unutmayacağız. İşyerinde 300 insanın ve onlarla birlikte ailelerini ilgilendiren konularda patronla birçok toplantı yapıldığında önce patronla karar aldılar. Sonra gelip bu aldıkları kararları işçilere dayatarak kabul ettirip hayata geçmesini sağladılar. Bizler bu fabrikada yıllık izinlerimizi bile patronun istediği tarihlerde kullandık. Buna neden olarak da yoğun mesai yapılacağı söylenmişti. Fakat mesailer yapılmadı. Emeklilik yasasına karşı tüm Türkiyeli işçiler olarak yaptığımız 2 saatlik iş bırakma eyleminde dahi patronun istediği saatte yapmayı kabul etti bu anlayış. Daha birçok örnek verebiliriz. İşte burada tabandaki işçilerin nasıl karar 6 OSB-İMES İşçi Bülteni Nisan 2009 süreçlerine katılmadığını görüyoruz. Hem de sendikal alanda tüzüklerinde işçileri karar süreçlerine kattığını söyleyen sendikal anlayışın uygulamalarını görmekteyiz. Ödeme gecikmelerini soranlara kızıp bağıran, bu noktada tepki gösteren işçilerin üzerine yürüyen baş temsilcimiz vardı bizim. Peki, bu temsilci patronun üzerine yürüdü mü hiç? İşte arkadaşlar burada söyleyeceğimiz tek şey; bizi temsilen bizim adımıza hareket edenlerin her zaman işçilerin çıkarına işler yapmadığını unutmayalım. Bunların yanında birçok yerde olduğu gibi bizim işyerinde de sendikacılar burayı seçimlerde yanlarına çekecek bir oy deposu olarak davrandılar. Daha örgütlendiğimiz ilk yıl içinde temsilcilere türlü şekilde ayak oyunları yaptırıldı. Delege seçimlerinde, muhalif işçileri bertaraf etmek, kendi emirlerinde hareket eden insanları seçmek için olmadık kurnazlıklar gösterildi. Kısacası GU da sınıf mücadelesini büyüten bir mevzi haline getirilmedik. Bizim ödediğimiz aidatlarla beş yıldızlı otellerde yapılan seçimlerde, bilmem hangi sendikacıların seçimi kazanması için oy deposu olduk.

7 Patron biz örgütlendiğimiz süre içinde fabrika içinde yaptığımız ürünleri dışarıda yaptırdı. Verimliliği arttırmak adı altında, bizi işten atma tehditleriyle malzeme adetlerinin yüksek çıkmasını sağladılar. 30 işçiyi yine işten çıkarttı. Çeşitli ürünleri dışarıda yapmaya başladı. 2 bölümde yapılan malzemeyi tamamen dışarıda yaptırarak bölümü kapattı. Çeşitli bahanelerle dışarıya makineler ve hammaddeler çıkarıldı. Burada da görüldüğü gibi patron fabrika içini zamanla dışarıya kaydırdı. Dışarıda taşeronlaştı. Biz işçilere de zaman içinde iş yok diyerek ücretsiz de olmak üzere izinlere çıkardı. Soruyoruz tüm kamuoyuna, beş yıldızlı otellerde taşeronlaştırmaya, esnek çalışmaya karşı mücadele etme kararı alan sendikacılarımız neredeydiler? Yoksa haberleri mi yoktu? Yoksa fabrikada sorunlarına sahip çıkan, mücadeleci işçiler mi yoktu? İşte böyle bir tablonun üzerine bir de ekonomik krizi fırsat bilen patron bizi kapının önüne koydu. İşçilerin birliğini bir yerde daha bozdular. Gördüğümüz gibi patron patronluğunu yine yapmış durumda. Türkiye de icazetçiuzlaşmacı sendikacılık da işini yine yaptı sağolsun. Gelelim bu tablo içinde en önemli noktaya. Peki, bunca olup biten yaşanırken biz işçiler hayatımıza, onurumuza sahip çıktık mı? Patronlar servetlerini bu sömürü çarkının içinde bizlerin emeğini, hayatını kullanarak döndürüyor. Kendi çıkarlarımızı korumak için neler yaptık. Kendi iç birliğimizi oluşturmak, olup biten hakkında oturup tartışmak, karar almak, sendikacılar bir şeyler yapmıyorsa bir şeyler yapmak için bir şey yaptık mı? Emeğimize, geleceğimize sahip çıkmak için ne kadar çaba sarf ettik. Hayatımızı başkalarının eline bıraktık. Evet, birçok yerde tepkimizi ortaya koyduk. İş yavaşlatma eylemi gerçekleştirdik. Fakat genel olarak kendi kaderimizi kendi ellerimizle belirleyen bir örgütlülük yaratamadık. Bugünü kazanmak uğruna geleceğimizi kaybeden hareketler yaptık. Tüm bu tablo içinde söylemek gerekir ki; kabahatin çoğu bizde! Bizler bunca yaşadığımızdan birçok şey öğrendik. Belki bugün sessiz sedasız kaldık. Fakat bilinmeli ki biz bu ülkede işçiyiz. Yine mücadelenin içindeyiz. Ve geleceğimizi kazanmak uğruna mücadelemiz yine sürecek. G-U dan sınıf bilinçli işçiler Halil Tekstil de hak gaspı Ümraniye de Ihlamurkuyu Mahallesi nde kurulu bulunan Halil Tekstil işyerinde çalışan işçilerin iki gün boyunca sürdürdükleri işyerini terk etmeme eylemi 7 Nisan akşamı sona erdi. Fabrikayı işgal eden Halil Tekstil işçileri polis ve icra memurunun iknaları sonucunda eylemlerine son verdiler. İki gün boyunca fabrikalarını terk etmeyen işçiler 7 Nisan akşam saatlerinde yapılan pazarlıklar sonucunda makinelerin fabrikadan çıkarılmasına izin verdiler. Son 9 aydır maaşlarını gecikmeli olarak alan yine son aylarda mesailerini ve maaşlarını alamayan işçilerin hiçbir hakkını vermeden ortadan kaybolan patronun davranışına karşı ilk işyerlerini terk etmeyen işçiler kararlı duruşlarını makineleri taşımak için fabrikaya gelen icra memuru ve polislere gösterdiler. İyi niyetli rolünü oynamaya çalışan polisler, işçilerin haklı mücadelesinin yanına gelen devrimcileri de safdışı bırakmak için ellerinden geleni yaptılar. Makineleri almaya gelen haciz avukatları ile anlaşma yapan işçiler tutanaklara işçi alacaklarının da geçirilmesi sözünü alınca eylemlerine son verdiler. Halil Tekstil işçileri fiili mücadelelerini sona erdirip, haklarını hukuksal olarak arayacaklarını belirttiler. Nisan 2009 OSB-İMES İşçi Bülteni 7

8 Direnişin 103. gününde bir Sinter Metal işçisi ile konuştuk Etkinliklerin artmasını bekliyoruz! Direniş bugün 103. gününde. Direnişte yaşanan gelişmeleri aktarır mısınız? Sadece bekliyoruz işte. Sonucu bekliyoruz. İçerde bir gelişme yok. Durgun bir şekilde çalışıyorlar. Kaç kişi çalışıyor içerde? 100 civarında. 40 kişi kadar memur zaten. Beyaz yakalı deniyor onlara. Dışarıda bekleyişle ilgili gelişmeler neler? Azalma ya da artış oldu mu? Sınıf dayanışmasında ne gibi gelişmeler var? Zaten devamlı değişik kişiler gelmiyor. Devamlı aynı kişiler geliyor. Zaten çoğu arkadaşımız da işsizlik maaşından yararlanamadığından dolayı, evlerini geçindirmek, kira ödemek zorunda olan arkadaşlarımız da mecburen kendilerine iş bulup çalışmak zorunda kalıyorlar. Onlara da bir şey söyleyemiyoruz. Normal karşılıyoruz onları da. Ama yine de sağ olsunlar. Arada bir geliyorlar. Maddi olanakları yaratmak için herhangi bir şey yapıyor musunuz? Çakmak bastırdık, çakmak satıyoruz. İşsizlik maaşından yararlanan arkadaşlarımızdan da para topluyoruz. Onları da toplayıp işsizlik maaşından yararlanamayan arkadaşlarımıza küçük bir yardımda bulunuyoruz işte. Her hangi bir faaliyet, etkinlik var mı şu sıralar? En son 100. günde faaliyet yaptık. Genelde belli günlerde ve mahkeme önünde etkinliklerimiz oluyor. İki grup beraber toplanıp slogan atıp bu direnişimizi kazanacağımızı dile getiriyoruz. İmkanlar el vermediğinden dolayı iki grup aynı gün beraber gelemiyoruz. Şu anda ATV de, MEHA da direnişler var. O direnişlerle Sinter metal direnişinin ortaklaşmasını ister misiniz? Bunun için ne gibi adımlar attınız? ATV-Sabah taki arkadaşları da gidip göreceğiz. Onlara da destekte bulunacağız ama genelde Gürsaş 8 OSB-İMES İşçi Bülteni Nisan 2009 işçileriyle direnişlerimizi devam ettiriyoruz. Ama diğer etkinliklerin de bundan sonra iyice artmasını bekliyoruz. Bizler de katılalım o arkadaşlar da katılsın istiyoruz. Haklı mücadelemizi en son noktaya kadar taşıyacağımıza eminiz. 29 Mart ta yerel seçimler oldu. Düzen partileri yine kendilerini sınava tabi tuttular. Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yerel seçimlerde benim anlamadığım konu şu. Gaziantep, Bursa, Denizli... İşçilerin yoğun olduğu bu yerlerde genelde AKP aldı. Ben bunu anlayamadım. Çoğu işçi de alternatif yok diye yine de gidip AKP ye veriyor. Ekmeğini alan bir partiye neden oy verildiğini anlamıyorum. İnsanlar da alternatif bulamadığından herkes AKP ye oy verdiğinden ben çok şaşkınım. Değişmesini bekliyorum. Kriz ortamındayız. Birçok fabrikada işçi çıkarmalar yaşanıyor. Bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Kriz bir bahane aslında. Kriz ortamları olduğu zaman ilk başta neden kısarlar? İşçiden. Malzemeden kısmazlar. Çünkü işçiden kıstıkları zaman belli bir mali külfeti üzerinden atarak üretime az olarak devam etmek isterler. Hammaddeden çalamayacaklarından dolayı hemen işçiye yönelirler. Ama belli bir süre bekleyip de bu işçileri ücretsiz izne ayırıp ya da işlerin düzelmesini beklemek yerine hemen işçiyi atıyorlar. Krizi bahane ediyorlar. Onlar krizi bahane ediyor. Faturasını da bize kesiyorlar. Biz ne yapmalıyız? Bundan sonra çalışan arkadaşlarıma tavsiyem sendikalı olmaları. Çünkü iş güvencesi sağlamaları için sendikadan başka bir alternatif yok. Ama bunu yaptıkları zaman da patronlara kesinlikle duyurmamaları lazım. Çünkü patronlar hele böylesi kriz ortamlarında sendikalı olmaya teşebbüs eden işçi arkadaşları hemen kapıya koyuyor. Bizim yaşadığımız gibi.

9 Direnişin 102. gününde direnişçi bir Sinter Metal işçisi ile konuştuk Herkesin bilinçlenmesi gerekiyor! Direniş 102. gününde. Direniş hakkında kısaca bilgi verebilir misiniz? Burada siz de görüyorsunuz. Bazı yerlerden desteklerin gelmesi güzel bir şey. Bu çevredeki fabrikalara da bu direnişin örnek teşkil etmesi açısından güzel. Bugüne kadar geldik. Önceden böyle şeyleri kendi fabrikamızda ya da başka yerlerde bilmiyorduk. İçerde çalışırken mesela, yolda geçerken böyle bir şey görsem Bunlar niye böyle uğraşıyorlar? diyordum. Ama öyle değilmiş. İşin içine girdiğinde daha değişikmiş. Mutlaka herkesin bilinçlenmesi gerekiyor. Çünkü sonuç aynı. Bu fabrikadan çıkıp diğer fabrikaya gireceksin, değişen bir şey olmayacak. Direnişin gidişatı açısından bir gelişme var mı? Fazla olmadı. Mahkemeleri biliyorsunuz, Türkiye de çok hızlı gelişmediğinden iki taraflı da bir gelişme yok. Ne patrondan bir ses çıkıyor. Ne de mahkemeden doğru düzgün bir sonuç. Uzattıkça uzatılıyor. Keşke daha iyi şeyler olsa. İnsanların bakış açıları falan değişti asıl olarak. İlla ki bu 102 günde bayağı şeyler değişti aslında. Sadece fabrikada çalışmakla bitmediğini, bu işin tüm işçilerin bir araya gelip işte dayanışma olsun, birlik beraberlik olsun, örgütlenmek olsun her açıdan olması gereken şeyin öğrenildiğini düşünüyorum. Çünkü tüm arkadaşlarla konuştuğumuz zaman aynı şeyleri söylüyorlar. Şu anda birçok fabrikada direnişler var. Bu direnişlerin sizce ortaklaştırılması gerekiyor mu? Tabii ki. Burada burayla olsun diğer fabrikalarla olsun birleşip örgütlendiğiniz zaman yapılmayacak bir şey yok. Geride bıraktığımız yerel seçimlerde düzen partileri kendilerini gösterdiler. Buraya da geldiler. Sizden oy istediler. Bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Bu konu hakkında her sene olduğu gibi bu sene de aynı olacak. Ne bu? Seçimden önce vaatler seçimden sonra biz sizi tanımıyoruz. Böyle olacak yani. Değişen bir şey olmuyor. Onlarca kez seçimler gördük. Seçimlerden bir ay önce neler yapıldığını görüyorsunuz. Kömür dağıtmalar, yardımlar, vaatler veriliyor. Seçimden sonra geliyoruz görüyoruz ki kimse ne yanımıza destek ne bir şey olacak. Biz işçiler emekçeler olarak genelde böyle düşünüyoruz. Ama niye tepkimizi göstermiyoruz? İnsanların biraz da bilinçsizliğinden. Oyunu kömüre veren bilinçsiz cahil insanların olduğu bir memlekette işçileri savunan partiler ne durumlarda diğerleri ne durumlarda görüyoruz. Nisan 2009 OSB-İMES İşçi Bülteni 9

10 Direnişin 103. gününde bir Gürsaş işçisiyle konuştuk Sonuna kadar mücadele etmekte kararlıyız! Direnişin 103. günündesiniz. Direniş hakkında düşünceleriniz neler? Şu an her şeyden önce moral olarak çok iyi durumdayız. Direnişte tabi sıkıntılı zamanlar da geçirdik. Siz 103 gündür gerçekten her zaman yanımızdaydınız. Bu sıkıntılı dönemleri atlatmamıza da çok yardımcı oldunuz. 10 senelik işçilik hayatımın en anlamlı günlerini yaşıyorum. Sağolsun ailem de destekliyor. Yaptığım mücadelenin ne anlama geldiğini onlar da biliyorlar. Kolay değil. 103 gündür eğrisiyle doğrusuyla çabamızı, mücadelemizi verdik. 103 gündür ben mücadeleyle yeni tanışmış bir işçi olarak bunun onurunu gururunu yaşıyorum. Bu direniş hiçbir şey öğretmediyse bana şunu öğretti. Bu saatten sora ağzımdan sloganlar eksik olmayacak. Öğretebildiğim kadar yani ne öğrendiysem bilinçsiz bir işçiye onu aşılamaya çalışacağım. En önemlisi de artı değerden bahsedeceğim. Direniş süresince neler yaptınız? Bu direnişin var olduğunu göstermek için propaganda yaptık. Bildiri dağıtımları yaptık. Ulaşabildiğimiz insanlara sesimizi duyurmaya çalıştık. Patron da tabi boş durmadı bu arada. Suç duyurusunda bulundu tehdit, şantaj, sabotaj gibi gülünecek gerekçelerle. Çeşitli eylemlerimiz oldu Sinter işçileri ile beraber. Sarıgazi de, Ümraniye de, Kartal da yürüdük. Gazi katliamının yıl dönümünde düzenlenen eyleme katıldık. O gün aynı zamanda ATV-Sabah grevcilerini ziyaret ettik. Direnişin geldiği aşama hakkında ne düşünüyorsunuz? İçeride üretim devam ediyor. Ne yazık ki buna engel olamadık bugüne kadar. 24 kişi atıldık. Biz 3 kişi 10 OSB-İMES İşçi Bülteni Nisan 2009 devam ediyoruz mücadeleye. Yani yaşadığımız ciddi sıkıntılar var. En başta diğer arkadaşlarımız direnmedi. Direnmemeyi seçti daha doğrusu. Aslında her şeyden öncesi inanmak veya inanmamak. Mücadeleye inanmak. İnanmadılar diye bütün eksiklik onlarda da diyemeyiz. Bizde de eksiklik vardı. Sendika yöneticilerinde de eksiklik vardı. Onların buraya gelmemeleri vs. etkili oldu. Sendika yöneticileri de yetersiz kaldı. Ancak biz her şeye rağmen direnmeye devam edeceğiz. Sonuna kadar mücadele etmekte kararlıyız. Geçtiğimiz haftalarda seçimler gerçekleşti. Türlü vaatlerle düzen partileri boy gösterdiler. Bu konudaki düşüncelerin nelerdir? Seçimler aslında bize göre değil. Bizim kurtuluşumuz seçimlerle değil. Bu düzen partilerinin durduğu yer belli. Bizim için hiçbir şey yapmayacakları belli. Birleşip işçi emekçilerle ortak mücadele vermekten başka şansımız yok. İşçilerin emekçilerin başka kurtuluşu yok. Bizim sorunumuz sistemle. Onun için işçiler, emekçiler olarak bu sisteme karşı topyekûn mücadele etmemiz gerekiyor.

11 Direnişle kazanacağız! * Biz ATV direnişçileri olarak sizin direnişinizi selamlıyoruz. Bizden önce yola çıktınız. Biz de size katıldık. Böyle katıla katıla büyüyeceğiz. Yani dayanışmayla, direnişle bir şeyler başaracağız. Kesinlikle başarmamız gerekiyor. Bu sadece bizim açımızdan değil toplumsal açıdan çok önemli bir şey. Sonuçta insanlara direnmeyi öğreteceğiz. Bu bizim elimizden alınmış bir şey sonrasında korkutulduğumuz için bunu başaramıyoruz, örgütlenemiyoruz. Biz bu örgütlenmenin önemini gösterdik. Diğer insanlar bunu gördükleri zaman anlayacaklar. Bir şeyler yapabiliyoruz diyecekler. Kapitalist sistemin karşısında durabilmenin tek yolu örgütlenmek arkadaşlar. Sendikalı olarak bir güç oluşturabilirsek onlara karşı direnebileceğiz. Başka çözümü yok bunun. Sizleri tekrar selamlıyoruz. Her zaman yanınızda olacağımıza söz veriyoruz. * Grevci ATV-Sabah işçilerinin Gürsaş direnişi ziyaretinde yaptıkları konuşmadan OSB-ÝMES ÝÞÇÝLERÝ DERNEÐÝ Y. Dudullu Mah. Kerem Sok. No: 5/3 (MODOKO Camii arkasý) ÜMRANÝYE TEL: 0 (216) osimder@yahoo.com Nisan 2009 OSB-İMES İşçi Bülteni 11

12 İşçi Bülteni Özel Sayı: 426 * Fiyatı: 25 YKr * NİSAN 2009 * Sahibi ve S. Yazı İşleri Md.: Gülcan CEYRAN EKİNCİ * EKSEN Basım Yayın Ltd. Şti. * Mollaşeref Mah. Millet Cad. 50/10 Fatih/İstanbul * Tel: 0 (212) * Baskı: Özdemir Mat. * Adres: Davutpaşa Cad. Güven San. Sit. C Blok No: 242 Topkapı/İST * Tel: 0 (212)