Kutadgu Bilig Dizini YAZITLAR GÖKTÜRKÇE TÜRKLER. 1. I Tanrı Azze Ve Cellenin Medhini Söyler. 2. II Peygamber Aleyhi's Selâmın Medhini Söyler

Transkript

1 YAZITLAR GÖKTÜRKÇE TÜRKLER Kutadgu Bilig Dizini 1. I Tanrı Azze Ve Cellenin Medhini Söyler 2. II Peygamber Aleyhi's Selâmın Medhini Söyler 3. III Dört Sahabenin Medhini Söyler 4. IV Parlak Bahar Mevsimini Ve Büyük Buğra Han'ın Medhini Söyler 5. V Yedi Yıldızı Ve On İki Burcu Söyler 6. VI İnsan Oğlunun Değerinin Bilgi Ve Akıldan Geldiğini Söyler 7. VII Dilin Meziyetini Ve Kusurunu, Faydasını Ve Zararını Söyler 8. VIII Kitap Sahibi Kendi Özrünü Söyler 9. IX İyilik Etmenin Medhini Ve Faydalarını Söyler 10. X Bilgi İle Aklın Meziyet Ve Faydalarını Söyler 11. XI Kitabın Adını, Mânasını Ve Kendisinin İhtiyarlığını Söyler 12. XII Söz Başı Hükümdar Kün Toğdı Hakkında 13. XIII Ay Toldı'nın Hükümdar Kün Toğdı Hizmetine Geldiğini Söyler 14. XIV Ay Toldı'nın Hükümdar Kün Toğdı'nın Huzuruna Çıktığını Söyler 15. XV Ay Toldı Hükümdara Kendisinin Saadet Olduğunu Söyler 16. XVI Ay Toldı Hükümdara Devlet Sıfatını Söyler 17. XVII Hükümdar Kün Toğdı Ay Toldı'ya Adalet Vasfını Söyler 18. XVIII Hükümdar Kün Toğdı Ay Toldı'ya Adalet Vasfının Nasıl Olduğunu Söyler 19. XIX Ay Toldı Hükümdara Dilln Fazîletini Ve Sözün Faydalarını Söyler 20. XX Saadetin Devamsızlığını Ve İkbâlin Dönekliğini Söyler 21. XXI Ay Toldı'nın Oğlu Öğdülmiş'e Nasihat Verdiğini Söyler 22. XXII Ay Toldı'nın Oğlu Öğdülmiş'e Öğüt Verdiğini Söyler 23. XXIII Ay Toldı'nın Hükümdar Kün Toğdı'ya Vaslyet Nâme Yazdığını Söyler 24. XXIV Hükümdar Kün Toğdı'nın Öğdülmiş'i Çağırdığını Söyler 25. XXV Öğdülmiş'in Hükümdar Kün Toğdı'nın Huzuruna Çıktığını Söyler 1/475

2 26. XXVI Öğdülmiş'in Hükümdar Kün Toğdi'nin Hizmetine Girdiğini Söyler 27. XXVII Oğdülmiş Hükümdara Aklın Tarifini Söyler 28. XXVIII Beyliğe Lâyık Bir Beyin Nasıl Olması Gerektiğini Söyler 29. XXIX Öğdülmiş Beylere Vezir Olacak İnsanın Nasıl Olması Lâzım Geldiğini Söyler 30. XXX Öğdülmiş Hükümdara Kumandanın Nasıl Olması Lâzim Geldiğini Söyler 31. XXXI Öğdülmiş Hükümdara Ulu Hâcibin Nasıl Bir İnsan Olması Lâzım Geldiğini Söyler 32. XXXII Öğdülmiş Hükümdara Kapıcı Başının Nasıl Olması Lâzım Geldiğini Söyler 33. XXXIII Öğdülmiş Hükümdara Elçi Göndermek ıçin Nasıl Blr İnsan Lâzım Olduğunu Söyler 34. XXXIV Öğdülmiş Hükümdara Kâtibin Nasıl Olması Lâzım Geldiğini Söyler 35. XXXV Ögdilmiş Hükümdara Hazinedarın Nasıl Blr İnsan Olması Lâzım Geldiğini Söyler 36. XXXVI Öğdülmiş Hükümdara Aşçı Başının Nasıl Olması Lâzım Geldiğini Söyler 37. XXXVII Öğdülmiş Hükümdara İçkici Başının Nasıl Olması Lâzım Geldiğini Söyler 38. XXXVIII Öğdülmiş Hükümdara Hizmetkârların Beyler Üzerindeki Haklarının Neler Olduğunu Söyler 39. XXXIX Hükümdar Kün Toğdı'nın Odgurmış'a Mektup Yazıp Gönderdiğini Söyler 40. XL Öğdülmiş in Odgurmış'ı Ziyaretini Söyler 41. XLI Odgurmış'ın Öğdülmiş İle Münazara Ettiğıni Söyler 42. XLII Odgurmış Öğdülmiş'e Dünyanın Kusurlarını Söyler 43. XLIII Öğdülmiş Odgurmış'a Dünya Vâsıtası İle Âhiretin Kazanılmasını Söyler 44. XLIV Odgurmış'ın Hükümdara Mektup Yazıp Gönderdiğini Söyler 45. XLV Hükümdar Kün Toğdı'nın Odgurmış'a İkinci Mektubu Gönderdiğini Söyler 46. XLVI Öğdülmiş'in Odgurmış İle İkinci Defa Münazara Ettiğini Söyler 47. XLVII Öğdülmiş Odgurmış'a Beylere Hizmet Etmenin Usûl Ve Nizâmını Söyler 48. XLVIII Öğdülmiş Kapıdaki Hizmetkârlar İle Nasıl Geçinileceğini Söyler 49. XLIX Öğdülmiş Odgurmış'a Avam İle Nasıl Münâsebet Kurulması Lâzım Geldiğini Söyler 50. L Ali Evlâdı İle Münâsebeti Söyler 51. LI Âlimler İle Münâsebeti Söyler 52. LII Tabipler İle Münâsebeti Söyler 53. LIII Efsuncular İle Münâsebeti Söyler 54. LIV Rüya Tâbircıleri İle Münâsebeti Söyler 55. LV Müneccimler İle Münâsebeti Söyler 56. LVI Şâirler İle Münâsebeti Söyler 57. LVII Çiftçiler İle Münâsebeti Söyler 2/475

3 58. LVIII Satıcılar İle Münâsebeti Söyler 59. LIX Hayvan Yetiştirenler İle Münâsebeti Söyler 60. LX Zenâat Erbabı İle Münâsebeti Söyler 61. LXI Fakirler İle Münâsebeti Söyler 62. LXII Nasıl Evlenileceğini Söyler 63. LXIII Çocukların Nasıl Terbiye Edileceğini Söyler 64. LXIV Hizmetçilere Nasıl Muamele Edileceğini Söyler 65. LXV Öğdülmiş Odgurmış'a Ziyâfete Gitmek Âdabını Söyler 66. LXVI Öğdülmiş Odgurmış'a Ziyafete Davet Usûlünü Söyler 67. LXVII Odgurmış Öğdülmiş'e Dünyadan Yüz Çevirip, Olana Kanâat Ettiğini Söyler 68. LXVIII Hükümdar Kün Toğdı'nın Odgurmış'ı Üçüncü Defa Davet Ettiğini Söyler 69. LXIX Odgurmış'ın Öğdülmiş'e Geldiğini Söyler 70. LXX Hükümdar Kün Toğdı'nın Odgurmış İle Görüştüğünü Söyler 71. LXXI Odgurmış'ın Hükümdara Öğüt Verdiğini Söyler 72. LXXII Öğdülmiş Hükümdara Memleketi Tanzim Etme Usûlünü Söyler 73. LXXIII Öğdülmiş İn Geçen Hayatına Acıyarak Tövbe Ettiğini Söyler 74. LXXIV Odgurmış'ın Öğdülmiş'e Tavsiyede Bulunduğunu Söyler 75. LXXV Doğruluğa Karşı Doğruluk Ve İnsanlığa Karşı İnsanlık Gösterilmesini Söyler 76. LXXVI Odgurmış'ın Hastalanarak Öğdülmiş'i Çağırdığını Söyler 77. LXXVII Öğdülmiş Odgurmış'a Rüya Tâbirini Söyler 78. LXXVIII Odgurmış Öğdülmiş'e Rüya Gördüğünü Söyler 79. LXXIX Öğdülmiş Odgurmış'ın Rüyasını Tâbir Eder 80. LXXX Odgurmış Bu Rüyaya Başka Bir Tâbir Söyler 81. LXXXI Odgurmış'ın Öğdülmiş'e Nasîhat Ettiğini Söyler 82. LXXXII Kumaru Öğdülmiş'e Odgurmış'ın Öldüğünü Söyler 83. LXXXIII Kumaru'nun Öğdülmiş'e Baş Sağlığı Dilediğini Söyler 84. LXXXIV Öğdülmiş'in Odgurmış İçin Matem Tuttuğunu Söyler 85. LXXXV Hükümdarın Öğdülmiş'e Baş Sağlığı Dilediğini Söyler İlaveler 1. I Gençliğine Acıyarak, İhtiyarlığını Söyler 2. II Zemânenin Bozukluğunu Ve Dostların Cefâsını Söyler 3. III Kitap Sâhlbl Yusuf, Büyük Hâs Hâcib, Kendi Kendine Nasîhat Eder 3/475

4 Kutadgu Bilig Dizini I Eski Türkçe aslı Teŋri Azze Ve Celle Ögdisin Ayur Günümüz Türkçesine aktarımı Tanrı Azze Ve Cellenin Medhini Söyler 1 Bayat atı birle sözüg başladım, törütgen egidgen keçürgen idim 2 Üküş ögdi birle tümen miŋ senâ, uğan bir bayatka aŋar yok fenâ 3 Yağız yer yaşıl kök kün ay birle tün, törütti halâyık öd üdlek bu kün 4 Tiledi törütti bu bolmış kamuğ, bir ök bol tedi boldı kolmış kamuğ 5 Kamuğ barça muŋluğ törütülmişi, muŋı yok idi bir aŋar yok eşi 6 Ay erklig uğan meŋü muŋsuz bayat, yaramaz seniŋdin adınka bu at 7 Uluğluk saŋa ol bedüklük saŋa, seniŋdin adın yok saŋa tuş teŋe 8 Aya ber birikmez saŋa bir adın, kamuğ aşnuda sen sen öŋdün kedin 9 Sakışka katılmaz seniŋ birlikiŋ, tüzü neŋke yetti bu erkliglikiŋ 10 Seziksiz bir ök sen ay meŋü eçü, katılmaz karılmaz sakışka seçü 11 Ay iç taş biligli ay hakku lyakin, közümde yırak sen köŋülke yakın Yaratan, yetiştiren ve göçüren rabbim olan Tanrının adı ile söze başladım. Kadir ve bir olan Tanrıya çok hamd ve binlerce sena olsun ; onun için fânilik yoktur. Kara yer ile mâvî göğü, güneş ile ayı, gece ile gündüzü, zaman ile zamaneyi ve mahlûkları o yarattı. istedi ve bütün bu varlıkları yarattı ; bir kere : "ol!" dedi, bütün diledikleri oldu. Bütün bu yaratılmış olanlar ona muhtacdır ; muhtaç olmayan yalnız Tanrıdır ; onun eşi yoktur. Ey kuvvetli, kadir, ebedî ve müstağni olan Tanrı, senden başkasına bu ad yakışmaz. Ululuk ve büyüklük sana mahsustur ; sana eş ve denk olan başka biri yoktur. Ey bir olan Tanrı, bir başkası sana şerik koşulamaz ; başta her şeyder evvel ve sonda her şeyden sonra sensin. Senin birliğin hesaba gelmez ; bu kudretin her şeye hâkimdir, Sen, şüphesiz, birsin, ey sonsuz Tanrı; istisna sayıya gelmez. Ey içi ve dışı bilen, ey hakku'l yakîn ; gözden uzaksın, fakat gönüle yakınsın. 4/475

5 12 Barıŋ belgülüg sen kün ay teg yaruk, neteglikke yetgü köŋül ögde yok Senin varlığın, parlak güneş ve ay gibi, bellidir ; fakat nasıl olduğunu kavrayacak gönül ve akıl yoktur. 13 Ne ersedin ermez seniŋ birlikiŋ, ne erselerig sen törüttiŋ seniŋ 14 Kamuğ sen törüttüŋ ne erselerig, yokadur ne erse sen ök sen tirig 15 Törütgen barıŋa törütmiş tanuk, törümiş iki bir tanukı anuk 16 Anıŋ okşağı yok azu meŋzegi, neteglikke yetmez halâyık ögi 17 Yorımaz ne yatmaz udımaz oduğ, ne meŋzeg ne yaŋzağ kötürmez boduğ 18 Kedin öŋdün ermez ne soldın oŋun, ne astın ne üstün ne otru orun 19 Orun ol törütti orun yok aŋar, anıŋsız orun yok bütün bol muŋar 20 Ay sırka yakın ay köŋülke ediz, tanuk ol saŋa barça sûret bediz 21 Törüttüŋ tümen miŋ bu sansız tirig, yazı tağ teŋiz kötki oprı yirig 22 Yaşıl kök bezediŋ tümen yulduzun, kara tün yaruttuŋ yaruk kündüzün 23 Uçuğlı yorığlı tınığlı neçe, tirilgü seniŋdin bulup yer içe 24 Ediz arşta altın serâka tegi, tüzü barça muŋluğ saŋa ay idi Senin birliğin eşya ile ilgili değildir ; eşyayı sen yarattın, onlar senindir. Her varlığı sen yarattın; varlık yok olur, bakî kalan yalnız sensin. Yaratıcı varlığına yaratılmış olanlar şâhiddir ; yaratılan iki birin hâzır şahididir. Onun eşi yahut benzeri yoktur ; nasıl olduğuna mahlûkların aklı ermez. Yürümez ve yatmaz, uyumaz, uyanıktır ; ne benzer, ne kıyâs edilir, ne de tasavvur götürür. Arkada veya önde değildir; ne sağdadır, ne solda; yeri ne altta, ne üstte, ne de ortadadır. Yeri o yarattı, onun için yer bahis mevzuu değildir; şunu bil ki, onsuz da yer yoktur. Ey her sırra yakın, ey her gönül için yüksek Tanrı, bütün suret ve şekiller sana şahittir. Bu sayısız, yüz binlerce canlıyı, ova, dağ, deniz, tepe ve çukurları sen yarattın. Mâvî göğü sayısızyıldızları ile süsledin, karanlık geceyi ışıklı gündüz ile aydınlattın. Uçan, yürüyen ve duranların hepsi rızıklarını senden bularak, yeyip, içerler. Yüksek Arş'tan alttaki toprağa kadar bütün her şey, hepsi sana muhtacdır, ey rabbim. 25 Ayâ birke bütmiş tiliŋ birle ög, köŋül bütti şeksiz amul tutğıl Ey Tanrının birliğine inanmış olan, onu dilin ile öğ; gönülün tereddütsüz inandı ise, aklını işe karıştırma. 5/475

6 ög 26 Neteglikke kirme küdezgil köŋül, barıŋa bütün bolğıl amrul amul 27 Kalı kançaka kirme tutğıl özüŋ, kalı kançasız bil uzatma sözüŋ 28 Ay muŋsuz idim sen bu muŋluğ kuluğ, suyurkap keçürgil yazukın kamuğ 29 Saŋar ok sığındım umınçım saŋa, muŋadmış yerimde elig tut maŋa 30 Sevüg savçı birle kopurğıl meni, elig tuttaçı kıl könilik küni 31 Tüzü tört eşiŋe tümen miŋ selâm, tegürgil kesüksüz tutaşı ulam 32 Uluğ künde körkit olarnıŋ yüzin, elig tuttaçı kılğıl edgü sözin 33 Seni erdüküŋ teg ögümez özüm, seni senmet öggil kesildi sözüm Nasıl olduğunu arama, gönlünü gözet; varlığına inan, sükûn ve huzura kavuş. Nice ve nasıl olduğuna karışma, kendini tut ; onu nicesiz ve nasılsız bil, sözünü uzatma. Ey müstağni olan rabbim, sen bu muhtaç kulun bütün günahlarını şefkatle affet. Asıl sana sağındım, ümidim sendedir ; muhtaç olduğum yerde elimden tut. Mahşer günü beni sevgili Peygamber ile birlikte hasret, onu bana şefaatçi kıl. Onun dört arkadaşının her birine aralıksız, devamlı sayısız selâm eriştir. Ulu günde onların yüzünü göster, şefaatlerini bana yardımcı kıl. Seni olduğun gibi medhedemiyorum ; seni sen medhet! sözüm kesildi. II Yalavaç Aleyhi S Selâm Ögdisin Ayur Peygamber Aleyhi's Selâmın Medhini Söyler 34 Sevüg savçı ıdtı bağırsak idi, bodunda talusı kişide kedi 35 Yula erdi halkka karaŋku tüni, yaruklukı yadtı yaruttı seni 36 Okıçı ol erdi bayattın saŋa, sen ötrü köni yolka kirdiŋ toŋa 37 Atasın anasın yuluğ kıldı ol, tilek ümmet erdi ayu berdi yol 38 Künün yemedi kör tünün yatmadı, seni koldı rabda adın kolmadı Esirgeyen rabbim halkın en seçkini ve insanların en iyisi olan sevgili Peygamberi gönderdi. O karanlık gecede halka meş'ale idi ; etrafa ışık saçtı ve seni aydınlattı. O sana Tanrı tarafından gönderilen dâvetçi idi; sen bu sayede doğru yola girdin, ey yiğit. Atasını ve anasını feda etti ; tek dileği ümmeti idi, ona yol gösterdi. Gündüz yemedi, gece yatmadı; Tanrıdan seni istedi, başka bir şey istemedi. 6/475

7 39 Seni koldı tün kün bu emgek bile, anı ög sen emdi sevinçin tile 40 Kamuğ kadğusı erdi ümmet üçün, kutulmak tiler erdi râhat üçün 41 Atada anada bağırsak bolup, tiler erdi tutçı bayattın kolup 42 Bayat rahmeti erdi halkı öze, kılınçı silig erdi kılkı tüze 43 Tüzün erdi alçak kılınçı silig, uvutluğ bağırsak akı keŋ elig 44 Yağız yer yaşıl kökte erdi küsüş, aŋar berdi teŋri ağırlık üküş 45 Başı erdi öŋdün kamuğ başçıka, kedin boldı tamğa kamuğ savçıka 46 Köŋül badım emdi anıŋ yolıŋa, sevip sözi tuttum bütüp kavlıŋa 47 İlâhi küdezgil meniŋ köŋlümi, sevüg savçı birle kopur kopğumı 48 Kıyâmette körkit tolun teg yüzin, elig tuttaçı kıl ilâhi özin Bunca zahmet ile gece gündüz hep seni üstedi ; şimdi sen onu öğ ve rızasını dile. Bütün kaygusu ümmeti idi ; rahat etmek için, onun azaptan kurtulmasını dilerdi. Atadan ve anadan daha merhametli idi ; Tanrıdan dâima bunu niyaz eder, bunu dilerdi. O ümmeti üzerine Tanrının bir rahmeti idi ; güzel tavırlı, dürüst ve kendisine güvenilir bir tabiatte idi. Asîl tabiatli, alçak gönüllü ve güzel tavırlı idi ; haya sahibi, şefkatli, cömert ve eli açık idi. Kara yerde de aziz idi, mâvî gökte de ; Tanrı ona çok değer vermişti. O bütün rehberlerin önünde baş idi ; sonra da bütün resullerin hâtemi oldu. Onun yoluna şimdi gönül bağladım ; bütün dediklerine inandım ve severek sözünü tuttum. Ey Tanrım, benim gönlümü gözet ; kıyamette beni sevgili Peygamber ile birlikte hasret. Kıyamette dolun ay gibi yüzünü göster; ey Tanrım, kendisini bana şefaatçi kıl. III Tört Sahâbeniŋ Ögdisin Ayur Dört Sahabenin Medhini Söyler 49 Anıŋ tört eşi ol avıŋu körüp, keŋeşçi bular erdi birle turup 50 İki kadın erdi küdegü iki, bular erdi üdrüm bodunda yegi 51 Atik erdi aşnu kamuğda oza, bayatka bütügli köŋül til tüze 52 Yuluğ kıldı mâlı teni cânını, yalavaç sevinçi tiledi köni 53 Basa fârûk erdi kişi üdrümi, tili köŋli bir teg bodun ködrümi Bunlar onun sevdiği dört arkadaşı idi ; yanındaki müşavirleri bunlar idi. ikisi kayın babası, ikisi damadı idi, bunlar halkın en iyisi ve en seçkini idiler. Başta, her keşten önce, Tanrıya inanmış, gönülü ve dili dürüst (sıddîk) olan Ebû Bekir gelir. Malını, tenini ve canını feda etti ; dileği ancak Peygamberin rızası idi. Sonra insanların seçkini, halk içinde mümtazı, dili ve gönülü bir olan Ömer vardı. 54 Bu erdi basutçı köni dinka kök, şeriat yüzindin kiterdi eşük Yardımcısı ve doğru dinin temeli o idi ; şeriatin yüzünden perdeyi o kaldırdı. 7/475

8 55 Basa usmân erdi uvutluğ silig, kişide üdürmiş akı keŋ elig 56 Fidâ kıldı barın neŋin hem özin, yalavaç aŋar berdi iki kızın 57 Ali erdi munda basakı talu, kür ersig yüreklig meŋesi tolu 58 Akı erdi elgi yüreki tedük, biliglig sakınuk kör atı bedük 59 Bular erdi din hem şeriat köki, bular yüdti kâfir munâfık yüki 60 Bu tört eş maŋa tört tadu teg turur, tüzülse tadu çın tiriglik bolur 61 Meniŋdin bularka üküş miŋ selâm, tegürgil idim sen kesüksüz ulam 62 Olarnı meniŋdin sevindür tuçı, uluğ künde kılğıl elig tuttaçı Sonra haya sahibi, yumuşak huylu, insanların seçkini, cömert ve eli açık olan Osman idi. O bütün malını ve kendisini feda etti; Peygamber de ona iki kızını verdi. Ondan sonra seçkin, cesur; yiğit, kahraman ve akıllı Ali vardı. Eli cömert idi, yüreği sâf idi ; bilgili, takva sahibi ve adı büyük bir zât idi. Bunlar din ve şeriatin temeli idi ; bunlar kâfirler ile münafıklardan gelen eziyetlere katlandılar. Bu dört sahibe benim için dört unsur gibidir ; unsurlar denkleşirse, gerçek hayat vücûda gelir. Ey rabbim, sen bunlara benden sonsuz selâmları, devamlı olarak, ulaştır. Onları dâima benden râzi et ; ulu günde onları bana şefaatçi kıl. IV Yaruk Yaz Faslın Uluğ Buğra Han Ögdisin Ayur Parlak Bahar Mevsimini Ve Büyük Buğra Han'ın Medhini Söyler 63 Toğardın ese keldi öŋdün yeli, ajun etgüke açtı uştmah yolı 64 Yağız yer yıpar toldı kâfûr kitip, bezenmek tiler dünyâ körkin itip 65 İrinçig kışığ sürdi yazkı esin, yaruk yaz yana kurdı devlet yasın 66 Yaşık yandı bolğay yana ornıŋa, balık kudrukındın kozı burnıŋa 67 Kurımış yığaçlar tonandı yaşıl, bezendi yipün al sarığ kök kızıl 68 Yağız yer yaşıl torku yüzke badı, hıtay arkışı yadtı tavğaç edi Şarktan bahar rüzgârı eserek geldi; dünyayı süslemek için, cennet yolunu açtı. Kâfur gitti, kara toprak misk ile doldu; dünya kendisini süsleyerek, bezenmek istiyor. Bahar rüzgârı eziyetli kışı sürüp, götürdü; parlak yaz tekrar saadet yayını kurdu. Güneş balık kuyruğundan (hût), kuzu burnuna (hamel) kadar olan yerine tekrar döndü. Kurumuş ağaçlar yeşiller giyindi; tabiat mor, al, yeşil ve kızıl renkler ile süslendi. Kara yer yüzüne yeşil ipek bağladı; hıtay kervanı da bunun üstüne çın kumaşı yaydı. 8/475

9 69 Yazı tağ kır oprı töşendi yadıp, itindi kolı kaşı kök al kedip Düzlükler, dağlar, sahralar ve ovalar bunu yayıp, döşendiler; vadiler ve yamaçlar al ve yeşil giyerek, süslendiler. 70 Tümen tü çeçekler yazıldı küle, yıpar toldı kâfûr ajun yıd bile 71 Sabâ yeli koptı karanfil yıdın, ajun barça bütrü yıpar burdı kin 72 Kaz ördek kuğu kıl kalıkığ tudı, kakılayu kaynar yokaru kodı 73 Kayusı kopar kör kayusı konar, kayusı çapar kör kayu suv içer 74 Kökiş turna kökte ünün yaŋkular, tizilmiş titir teg uçar yelgürer 75 Ular kuş ünin tüzdi ünder işin, silig kız okır teg köŋül bermişin 76 Ünin ötti keklik küler katğura, kızıl ağzı kan teg kaşı kap kara 77 Kara çumğuk ötti sata tumşukın, üni oğlağu kız üni teg yakın 78 Çeçeklikte sandvaç öter miŋ ünün, okır sûr ı ibri tünün hem künün 79 Elik külmiz oynar çeçekler öze, sığun muyğak ağnar yorır tep keze 80 Kalık kaşı tügdi közi yaş saçar, çeçek yazdı yüz kör küler katğurar 81 Bu üdte ajun öz öziŋe bakıp, küvenip sevinip ediŋe bakıp 82 Eletü maŋa açtı dünyâ sözin, ayu körmediŋmü bu hakan yüzin Binlerce çiçekler gülerek açıldılar; dünya misk ve kâfur kokusu ile doldu. Karanfil kokulu bahar rüzgârı esti; dünyanın her tarafı misk ve anber kokusu ile doldu. Kaz, ördek, kuğu ve kıl kuyruk fezayı doldurdu; bağırışarak, bir yukarı bir aşağı, kaynaşıyorlar. Bak, biri kalkıyor, biri konuyor; biri yüzüyor, biri su içiyor. Kökiş ve turnalar gökte yüksek sesle bağırışıyor; dizilmiş deve katarı gibi, uçup, kanat çalıyorlar. Keklik, sesine bir ahenk vererek, eşine sesleniyor; sanki güzel bir kız gönül verdiğini çağırıyor. Keklik yüksek sesle öttü, sanki gülmekten katılıyor; ağzı kan gibi kızıl, kaşı sim siyah. Kara çumguk mızrak gibi gagası ile ötüyor; sesi, nazlı bir kızın sesi gibi, cana yakındır. Çiçek bahçesinde bülbül binlerce sesle ötüyor, sanki gecegündüz Mezamir okuyor. Karacalar, dişi erkek, çiçekler üzerinde oynuyor; geyikler, dişi erkek, sıçrayıp oynıyarak koşuşuyorlar. Gök kaşını çattı, gözünden yaş serpiliyor; çiçek yüzünü açtı, bak, gülmekten katılıyor. Bu esnada dünya kendi kendine baktı; sevinip övünerek, hazinesini gözden geçirdi. Gözü bana ilişince, söze başladı ve şöyle dedi : Sen bu hakanın yüzünü görmedin mi? 83 Udır erdiŋ erse tur aç emdi Uyuyor idi isen şimdi kalk, gözünü aç; işitmedin ise, şimdi 9/475

10 köz, eşitmediŋ erse eşit mende söz benim sözümü dinle. 84 Tümen yılda berü tul erdim tulas, bu tul tonı suçlup ürüŋ kedtim as 85 Bezendim begim boldı hakan uluğ, ötündüm munu kolsa cânım yuluğ 86 Bulıt kökredi urdı nevbet tuğı, yaşın yaşnadı tarttı hakan tiğı 87 Biri kında çıktı sunup el tutar, biri küsi çavı ajunka yeter 88 Ajun tuttı tavğaç uluğ buğra han, kutadsu atı bersü iki cihân 89 Ay din izzi devletka nâsir muin, ay milletka tâc ay şeriatka din 90 Bayat berdi barça tilemiş tilek, bayat ok bolu bersü arka yölek 91 Ay dünyâ cemâli uluğlukka körk, ay mülketka nûr ay yayığ kutka örk 92 Bolu berdi evren ilig berdi taht, tuta bersü teŋri bu taht birle baht 93 Ajun tındı ornap bu hakan öze, anın ıdtı dünyâ taŋuklar tüze 94 Esirdin keligli kalık kuşları, kayu rây ı hindi kayu kaysarı 95 Öger atın ündep ünin türtüşüp, küvenç birle avınur sevinçke tuşup 96 Bu törlüg çeçek yerde munça bediz, yazı tağ kır oprı yaşıl kök Ben binlerce yıldan beri dul idim, benzim solmuştu; şimdi bu dul libasını çıkarıp, beyaz kakımdan gelinlikler giydim. Süslendim, çünkü ulu hakan eşim oldu; dileğim budur: o isterse, canım feda olsun. Gök gürledi, nevbet davulunu vurdu; şimşek çaktı, hakanın tuğunu çekti. Biri kınından çıkınca, ona memleketler sunar; biri nâm ve şöhretini dünyaya yayar. Büyük Tavgaç Buğra Han dünyaya hâkim oldu; adı kutlu olsun, Tanrı onu her iki cihanda aziz etsin. Ey dinin izzeti, ey devletin yarıcısı, ey milletin tacı, ey şeriatin hadimi. Tanrı bütün dileklerini verdi; bundan sonra da Tanrı dâima sana arka ve destek olsun. Ey dünyanın süsü, ey ululuğun ziyneti, ey saltanatın nuru, ey dönek huylu saadetin bağını elinde tutan, Devran sana memleket ve taht verdi; Tanrı bu taht ile bahtını dâim etsin. Hakan tahta oturunca, dünya âsâyiş buldu; bundan dolayı dünya ona şâhâne hediyeler gönderdi. Esirden gelen semâ kuşları, kimi rây i hindî, kimi kayseri; Ötüşleri ile yarış ederek, adını anıp, sevinç ve huzur içinde onu öğerler. Yerde bin bir çiçek, bin bir manzara, düzlük, dağ, sahra, vadi yeşil ve mavi renkler ile örtülmüş. 10/475

11 meŋiz 97 Kayusı yıdı birle tapnur tapuğ, kayu körk meŋiz birle açtı kapuğ 98 Kayusı elig sundı tütsüg tutar, kayu büvkirer kin ajun yıd kopar 99 Kayusı toğardın tutar miŋ taŋuk, kayusı batardın tapuğçı anuk 100 Tapuğka kelip kut kapuğdaturur, kapuğda turuğlı tapuğdaturur 101 Bu yaŋlığ tapuğka itindi ajun, yağı boynı egdi kötürdi özün 102 Ajunda çavı bardı hakan küsi, körümegli közlerde kitti usı 103 Ajun inçke tegdi tüzüldi törü, törü birle atın kopurdı örü 104 Akı sûretin kim köreyin tese, kelip körsü hakan yüzini usa 105 Cefâsız vefâlığ tilese kutun, yüzi kör kılınçı vefâ ol bütün 106 Asığ kolsa barça özüŋ yassızın, berü kel tapuğ kıl köŋül ber isin 107 Tüzün kılkı alçak bağırsak köŋül, köreyin tese kel munı kör amul 108 Ay edgü kılınç aslı edgü uruğ, ajun kalmasunı siziŋsiz kuruğ Kimi kokusu ile kulluk eder; kimi güzelliği ile harîmine girer. Kimi elini uzatır; buhurdan sunar; kimi misk saçar ve dünya güzel kokular ile dolar. Kimi doğudan binlerce armağan sunmaktadır; kimi batıdan hizmetine koşmaktadır. Saadet hizmet için gelmiş, kapıda durur; kapıda duran kulluk için durur. Dünya kulluk için böyle hazırlandı; düşman boyun eğdi, ortadan kayboldu. Hakanın nâmı, sânı dünyaya yayıldı; onu göremeyen gözlerin uykusu kaçtı. Dünya asayişe kavuştu ve nizam kuruldu; o adını kanunla yükseltti. Kim cömert yüzü görmek isterse, gelsin, hakanın yüzünü görsün. Kim mes'ûd, kimseyi incitmeyen ve vefakâr birini görmek dilerse, onun yüzünü görsün; onun her işi vefadır. Zarar görmeden, kendine hep fayda sağlamak dilersen, beri gel, hizmet et, gönül ver, ısın. Asîl, alçak gönüllü, şefkatli ve yumuşak huylu bir kimse görmek istersen, gel, onu gör ve gönül rahatına kavuş. Ey iyi tabiatli ve asîl nesepli hakan, dünya senden mahrum kalmasın. 109 Bayat berdi devlet ay terken kutı, anıŋ şükri kılğu okıp miŋ atı 110 İdi keçki söz ol meselde kelir, ata ornı atı oğulka kalır 111 Ata ornı kaldı atı ma bile, adın ma takı bolsu miŋ miŋ Ey devletli hükümdar, Tanrı sana saadet verdi; adını bin kere zikrederek, ona şükür lâzımdır. Çok eski bir ata sözü vardır : babanın yeri ve adı oğula kalır. Babanın yeri, adı ile birlikte, sana kaldı; bunlara daha başka binlercesi eklensin. 11/475

12 ula 112 Talu neŋ taŋuk tuttı miŋ miŋ elig, munu kıl taŋukı kutadğu bilig 113 Olarnıŋ taŋukı kelir hem barır, meniŋ bu taŋuk boldı meŋü kalır 114 Neçe terse dünyâ tüker alkınur, bitise kalır söz ajun tezginür 115 Kitâbka bitindi bu hakan atı, bu at meŋü kaldı ay terken kutı 116 Ya rab üste devlet tükel kıl tilek, kamuğ işte bolğıl sen arka yölek 117 Severin esen tut yağısın kötür, sevinçin tolu tut sakınçın kotur 118 Yağa tursu yağmur yazılsu çeçek, kurımış yığaçtın salınsu küjek 119 Bolu bersü evren tuçı evrilü, kodı bolsu düşmân başı kavrılu 120 Yağız yer bakır bolmağınça kızıl, ya otta çeçek önmeginçe yaşıl 121 Tirilsüni terken kutı miŋ kutun, telinsüni körmez karakı otun 122 Takı ma negü erse ârzû tilek, bayat ok bolu bersü arka yölek 123 Sevinçin avınçın küvençin eli, aşasu yaşasunı lukmân yılı Binlerce el, hediye olarak, ona çok nadide şeyler sundu; işte sen de bu Kutadgu bilig'i hediye et. Onların hediyesi gelir, geçer; bu benim hediyem ise, ebedî kalır. Dünya malı ne kadar toplanırsa toplansın, tükenir, bir gün biter; söz kaleme alınırsa, kalır, dünyayı dolaşır. Bu hakan adı kitaba geçti; ey devletli hükümdar, bu ad ebedî kaldı. Ey rabbim, sen onun devletini arttır; bütün dileklerini yerine getir, her işinde arka ol, destek ol. Onun sevdiğini esen tut, düşmanını ortadan kaldır; sevincini dâim kıl, kederini yok et. Yağmur yağmakta devam etsin, çiçekler açılsın; kurumuş ağaçlardan perçemler sarksın. Felek hep dönmekte devam etsin; düşmanın başı hep aşağı eğik olsun. Kara toprak kızıl bakır oluncaya kadar, âteşten yeşil çiçek çıkıncaya kadar; Devletli hükümdar bin saadet içinde yaşasın; çekemeyenlerin gözleri âteşte yansın. Daha başka ne gibi dileği var ise, Tanrı ona dâima arka ve destek olsun. Sevinç, huzur ve güvenç içinde memlekete hâkim olsun, Lokman kadar uzun ömürlü olsun. V Yeti Yulduz On İki Ükekni Ayur Yedi Yıldızı Ve On İki Burcu Söyler 124 Bayat atı birle sözüg başladım, törütgen igidgen keçürgen idim Tanrı adı ile söze başladım; o yaratan, yetiştiren ve göçüren rabbımdir. 12/475

13 125 Törütti tilek teg tüzü âlemığ, yaruttı ajunka künüg hem ayığ 126 Yarattı kör evren tuçı evrilür, anıŋ birle tezginç yeme tezginür 127 Yaşıl kök yarattı öze yulduzı, kara tün törütti yaruk kündüzi 128 Bu kökteki yulduz bir ança bezek, bir ança kulavuz bir ança yezek 129 Bir ança yarutmış halâyıkka ol, bir ança kulavuz bulur yitse yol 130 Kayusı örürek kayusı kodı, kayusı yarukrak kayu eksüdi 131 Bularda eŋ üstün sekentir yorır, iki yıl sekiz ay bir evde kalır 132 Anıŋda basa boldı ikinç oŋay, bir evde kalır on adın iki ay 133 Üçünçi kürüd keldi köksün yorır, kayuka bu baksa yaşarmış kurır 134 Yaşık boldı törtinç yaruttı ajun, yakışsa yarutur bakışsa özün 135 Sevüg yüz urundı beşinçi sevit, seve baktı erse sen özni avıt 136 Basa keldi ârzû tilek ârzûlar, kayuka yağuşsa aŋar öz ular 137 Bularda eŋ altın bu yalçık yorır, yaşık birle utru bakışsa tolır 138 On iki ükek ol bularda adın, kayu iki evlig kayu birke in 139 Kozı yazkı yulduz basa ud kelir, erentir kuçık birle sançu yorır 140 Kür arslan bile koşnı buğday başı, Bütün âlemi dilediği gibi yarattı; dünya için güneş ve ayı aydınlattı. Bak, feleği yarattı durmadan döner; onunla birlikte hayat da durmadan devreder. Mâvî göğü ve üzerinde yıldızları yarattı; karanlık geceyi ve aydınlık gündüzü var etti. Bu gökteki yıldızların bir kısmı süs, bir kısmı kılavuz, bir kısmı da öncüdür. Bir kısmını halk için aydınlatmıştır; bir kısmı kılavuzdur, insan yolunu kaybederse, bunlarla bulur. Bâzıları daha yüksek, bâzısı daha alçaktır; bâzıları daha çok, bâzısı daha az parlaktır. Bunlardan en üstte Zuhal dolaşır; bir burcda iki yıl sekiz ay kalır. Ondan sonra ikinci olarak Müşteri gelir; bir burcda on iki ay kalır. Üçüncü olarak, Merih gelir, gazapla dolaşır; nereye bakarsa, yeşermiş olan kurur. Dördüncüsü Güneş'tir, dünyayı aydınlatır; yaklaşanları, karşısına gelenleri ışığı ile aydınlatır. Beşincisi Zühre'dir, sevimli yüzünü gösterir; sanà severek bakarsa, müsterih ol. Bundan sonra Utarit gelir; ona kim yaklaşırsa, dilek ve arzularına kavuşur. Bunlardan en altta bu Ay dolaşır; Güneş ile karşı karşıya gelirse, dolun ay hâline gelir. Bunlardan başka bir de on iki burç vardır; bunların bâzıları iki evli, bâzısı ise, tek evlidir. Hamel bahar yıldızıdır, sonra Sevr gelir; Cevza ile Seretân dürtüşerek yürür. Bak, Esed'in komşusu Sünbüle'dir; sonra Akreb ve Kavs'in arkadaşı Mîzan gelir. 13/475

14 basa ülgü boldı çadan ya işi 141 Basa keldi oğlak könek hem balık, bular tuğdı erse yarudı kalık 142 Üçi yazkı yulduz üçi yaykı bil, üçi küzki yulduz üçi kışkı bil 143 Üçi ot üçi suv üçi boldı yel, üçi boldı toprak ajun boldı el 144 Bularda birisi biriŋe yağı, yağıka yağı ıdtı kesti çoğı 145 Karışmaz yağılar yaraştı için, körüşmez yağılar kötürdi öçin Bundan sonra Cedi, Delv ve Hût gelir; bunlar doğunca, gök yüzü aydınlanır. Bil ki, bunlardan üçü bahar yıldızı, üçü yaz, üçü son bahar ve üçü de kış yıldızıdır. Bunların üçü âteş, üçü su, üçü yel ve üçü topraktır; bunlardan dünya ve memleketler meydana gelir. Bunlar birbirlerine düşmandır; Tanrı düşmana karşı düşman gönderdi ve savaşı kesti. Uyuşmaz olan düşmanlar kendi aralarında barıştılar; görüşmez olan düşmanlar öçlerini ortadan kaldırdılar. 146 İtigli bayatım ite berdi öz, ite berdi tüzdi yaraşturdı tüz 147 Basa aydım emdi munu yalŋukuğ, ağırlıkı boldı bilig ög ukuğ Her şeyi yoluna koyan Tanrım bunları da yola getirdi; tanzim etti, düzeltti ve birbirleri ile barıştırdı. Bundan sonra imdi insandan bahsettim; onun değeri bilgi, akıl ve anlayışıdır. VI Yalŋuk Oğlanı Ağırlıki Bilig Ukuş Birle Erdükin Ayur İnsan Oğlunun Değerinin Bilgi Ve Akıldan Geldiğini Söyler 148 Törütti üdürdi seçü yalŋukuğ, aŋar berdi erdem bilig ög ukuğ 149 Köŋül berdi hem me yorıttı tilig, uvut berdi kılk hem kılınçı silig 150 Bilig berdi yalŋuk bedüdi bu kün, ukuş berdi ötrü yazıldı tügün 151 Bayat kimke berse ukuş ög bilig, üküş edgülükke uzattı elig 152 Biligni bedük bil ukuşnı uluğ, bu iki bedütür üdürmiş kuluğ 153 Bu sözke tanukı munu keldi söz, bu sözni eşitgil sözüg munda üz 154 Ukuş kayda bolsa uluğluk bulur, bilig kimde bolsa bedüklük alur 155 Ukuşluğ ukar ol biliglig bilir, biligli ukuğlı tilekke tegir Tanrı insanı yarattı, seçerek yükseltti; ona fazilet, bilgi, akıl ve anlayış verdi. Ona hem gönül verdi, hem de onun dilini açtı; ona güzel biçim, güzel tavır ve hareket ihsan etti. Ona bilgi verdi ve insan bugün yükseldi; ona anlayış verdi ve böylece düğümler çözüldü. Tanrı kime anlayış, akıl ve bilgi verirse, o pek çok iyiliklere elini uzatır. Bilgiyi büyük ve anlayışı ulu bil; seçkin kulu bu iki şey yükseltir. Buna şahit olarak, işte şu söz geldi; bu sözü işit ve bu hususta sözünü kes. Anlayış nerede olursa, orası ululuk kazanır; bilgi kimde olursa, o büyüklük bulur. Anlayışlı olan anlar, bilgili olan bilir; bilen ve anlayan her vakit dileğine erişir. 14/475

15 156 Bilig manisi bil negü ter bilig, bilig bilse ötrü yırar erde ig 157 Biligsiz kişi barça iglig bolur, igig emlemese kişi terk ölür 158 Yorı ay biligsiz igiŋni ota, biligsiz otın sen ay bilge kuda 159 Ukuş ol burunduk anı yetse er, tilekke tegir ol tümen ârzû yer 160 Ukuş bolsa erke kör asğı üküş, bilig bilse ötrü bolur er küsüş 161 Ukuş birle işler kamuğ iş küdüg, bilig birle bekle bu bulmış üdüg Bilginin mânasını bil; bak, bilgi ne der : bilgiyi bilen insandan hastalik uzaklaşır. Bilgisiz insan hep hastalıklı olur; hastalık tedâvî edilemezse, insan çabuk ölür. Ey bilgisiz, git, hastalığını tedavi ettir; ey mes'ûd âlim, bilgisizliğin ilâcını sen söyle. Anlayış bir yulardır; insan onu elinde tutarsa, dileğine erişir ve bütün arzularına nail olur. Anlayışın insana faydası çok olur; insan bilgi bilirse, aziz olur. Bütün işini gücünü anlayış yolu ile yap; eline geçen bu zamanı israftan bilgi ile koru. VII Til Erdemin Münin Asığın Yasın Ayur Dilin Meziyetini Ve Kusurunu, Faydasını Ve Zararını Söyler 162 Ukuşka biligke bu tılmaçı til, yaruttaçı erni yorık tilni bil 163 Kişig til ağırlar bulur kut kişi, kişig til uçuzlar barır er başı 164 Til arslanturur kür eşikte yatur, ayâ evlig er sak başıŋnı yeyür 165 Tilin emgemiş er negü ter eşit, bu söz işke tutğıl özüŋe iş it 166 Meni emgetür til idi ök telim, başım kesmesüni keseyin tilim 167 Sözüŋni küdezgil başıŋ barmasun, tiliŋni küdezgil tişiŋ sınmasun 168 Biliglig bilig berdi tilke bışığ, ayâ til idisi küdezgil başığ 169 Esenlik tilese seniŋ bu özüŋ, tiliŋde çıkarma yarağsız sözüŋ 170 Bilip sözlese söz biligke sanur, biligsiz sözi öz başını yeyür Anlayış ve bilgiye tercüman olan dildir; insanı aydınlatan fasîh dilin kıymetini bil. insanı dil kıymetlendirir ve insan onunla saadet bulur; insanı dil kıymetten düşürür ve insanın dili yüzünden başı gider. Dil arslandır, bak, eşikte yatar; ey ev sahibi, dikkat et, senin başını yer. Dilinden eziyet çeken adam ne der, dinle; bu söze göre hareket et, onu dâima hatırda bulundur. Bana dilim pek çok eziyet çektiriyor; başımı kesmesinler de ben dilimi keseyim. Sözüne dikkat et, başın gitmesin; dilini tut, dişin kırılmasın. Bilgili dil için özlü bir söz söyledi; ey dil sahibi, başını gözet. Sen kendi selâmetini istiyorsan, ağzından yakışıksız bir söz kaçırma. Söz, bilerek söylenirse, bilgi sayılır; bilgisizin sözü kendi başını yer. 15/475

16 171 Üküş sözde artuk asığ körmedim, yana sözlemişte asığ bulmadım Çok sözden fazla fayda görmedim; amma söylemek de faydasız değildir. 172 Üküş sözleme söz birer sözle az, tümen söz tügünin bu bir sözde yaz 173 Kişi söz bile koptı boldı melik, üküş söz başığ yerke kıldı kölik 174 Üküş sözlese yaŋşadı ter bilig, yana sözlemese ağın ter tilig 175 Kalı mundağ erse yorık utru ur, yorık utru ursa kişig yoklatur 176 Tilig ked küdezgil küdezildi baş, sözüŋni kısurğıl uzatıldı yaş 177 Til asğı telim bar yası ma üküş, ara ögdilür til ara miŋ söküş 178 Kalı mundağ erse bilip sözle söz, sözüŋ bolsu közsüz karağuka köz 179 Biligsiz karağu turur belgülüg, yorı ay biligsiz bilig al ülüg 180 Toğuğlı ölür kör kalır belgü söz, sözüŋ edgü sözle özüŋ ölgüsüz 181 İki neŋ bile er karımaz özi, bir edgü kılınçı bir edgü sözi 182 Kişi tuğdı öldi sözi kaldı kör, özi bardı yalŋuk atı kaldı kör 183 Tiriglik tilese özüŋ ölmegü, kılınçıŋ sözüŋ edgü tut ay bügü 184 Tilig ögdüm ança ara söktüküm, tilekim söz erdi saŋa yördüküm Sözü çok söyleme, sırasında ve az söyle; binlerce söz düğümünübu bir sözde çöz. İnsan söz ile yükseldi ve sultan oldu; çok söz başı, gölge gibi, yere serdi. Çok konuşan kimseye bilgi "gevezelik etti" der; söylemezse de, ona "dilsiz" der. Mademki böyledir, sen fasîh dil kullan; dil fasih olursa, insanı yükseltir. Dili iyi gözet, başın gözetilmiş olur; sözünü kısa kes, ömrün uzun olur. Dilin faydası çok olduğu gibi, zararı da çoktur; dil bâzan öğülür, bâzan da çok söğülür. Mademki böyledir, sözü bilerek söyle; sözün gözsüzlere, körlere göz olsun. Bilgisiz insan, şüphesiz, kördür; ey bilgisiz, yürü; bilgiden nasip al. Bak, doğan ölür; ondan, eser olarak, söz kalır; sözünü iyi söyle, ölümsüz olursun. İnsan iki şey ile kendisini ihtiyarlamaktan kurtarır : biri iyi iş ve diğeri iyi söz. Bak, insan doğdu, öldü; sözü kaldı; insanın kendisi gitti, adı kaldı. Kendin ölümsüz bir hayat dilersen, ey hakîm, işin ve sözün iyi olsun. Dili bu kadar eğmekten ve arada bir söğmekten maksadım, sana sözün ne olduğunu anlatmak ıdı. 185 Kamuğ sözni yığsa ukuş taplamaz, Her sözü saklamağı da anlayış hoş görmez; insan lüzumlu olan sözü söyler, gizlemez. 16/475

17 kerek sözni sözler kişi kizlemez 186 Sözüm oğluma sözledim men toŋa, oğul minde altın maŋa ne teŋe 187 Saŋa sözledim men sözüm ay oğul, saŋa berdi bu pend özüm ay oğul 188 Kümüş kalsa altun meniŋdin saŋa, anı tutmağıl sen bu sözke teŋe 189 Kümüş işke tutsa tüker alkınur, sözüm işke tutsa kümüş kazğanur 190 Kişidin kişike kumaru söz ol, kumaru sözüg tutsa asğı yüz ol 191 Bu kün tügme kaşıŋ ay bilge bügü, özüm udrin aysa yeme eymenü Ey yiğit, ben bu sözü oğlum için söyledim; oğul benden aşağı derecededir ve bana nasıl denk olur. Ey oğul, bir sözümü sana söyledim; ey oğul, bu nasihatleri ben sana verdim. Benden sana gümüş ve altın kalırsa, sen onları bu söze denk tutma. Gümüşü bir işe sarfedersen, biter, tükenir; sözümü işe sarfedersen, gümüş kazanılır. İnsandan insana, miras olarak, söz kalır; vasiyet edilen sözü tutmanın faydası çoktur. Ey âlim hakîm, bugün ürkerek, kendi özrümü söylersem, bana kaşını çatma. VIII Kitâb İdisi Öz Udrin Ayur Kitap Sahibi Kendi Özrünü Söyler 192 Tilekim söz erdi ay bilge bügü, kedin keldeçike özüm sözlegü Ey âlim hakîm, dileğim benden sonra geleceklere kalacak bir söz söylemek idi. 193 Ukuş keldi utru ayur bütrü kör, sözüŋ bolsa yaŋluk saŋa bolğa kor 194 Bodun tili yavlak seni sözlegey, kişi kılkı kirtüç etiŋni yegey 195 Baka kördüm erse yinik boldı yük, özüm aydı sözle sözüŋ barı tök 196 Negülük tese sen ayayın saŋa, eşitgil sözümni ay ersig toŋa 197 Bu yalŋuk atı boldı yalŋluk üçün, bu yalŋluk uruldı bu yalŋuk üçün Anlayış karşı geldi ve: İyice dikkat et; sözün yanlış olursa, sana zararı dokunur dedi Halkın dili kötüdür, seni çekiştirir; insanın tabiati kıskançtır, etini yer. Dikkatle bakınca, yüküm hafifledi; kendi kendime : Söyle, içindekileri dök dedim. Sebebini sorarsan, sana söyleyeyim; ey mert yiğit, sözümü dinle. Bu yalnguk (insan) adı insana yanıldığı ( yangluk ) için verildi; yanılmak ( yangluk ) insan ( yalnguk ) için yaratıldı. 17/475

18 198 Yaŋılmaz kişi kim ayu ber maŋa, yaŋılmış tümen miŋ ayayın saŋa 199 Biliglig idi az biligsiz üküş, ukuşsuz üküş bil ukuşluğ küsüş 200 Biligsiz biligligke boldı yağı, biligsiz biligligke kıldı çoğı 201 Kişide kişi adrukı bar telim, bu adruk biligdin ayur bu tilim 202 Biligligke sözledim uş bu sözüm, biligsiz tilini bilümez özüm 203 Biligsiz bile hiç sözüm yok meniŋ, ay bilge özüm uş tapuğçı seniŋ 204 Sözüm sözlemişke saŋa eymenü, özüm üdri koldı saŋa uş munu 205 Sözüg sözledeçi azar hem yazar, ukuşluğ eşitse oŋarur tüzer Sen bana yanılmayan bir kimse söyleyebilirmısin; ben sana yandan binlerce insan göstereyim. Bilgi sahibi insanlar pek azdır; bilgisiz ise, çoktur; bil ki, anlayışsız insanlar çok; anlayışlılar ise, nâdirdir. Bilgisiz bilgiliye dâima düşman olmuştur; bilgisiz bilgili ile her zaman mücâdele halindedir. İnsandan insana çok fark vardır; bu fark bilgiden ileri gelir, sözüm buna dâirdir. Bu sözümü bilgili için söyledim, bilgisizin dilini ben de bilemiyorum. Benim bilgisiz ile hiç bir sözüm yoktur; ey bilgili, işte ben senin kulunum. Sözümü sana söylemiş olduğum için, çekinerek, işte böyle senden özür diledim. Sözü söyleyen yanılabilir ve şaşırır; anlayışlı isterse, bunu düzeltir ve tashih eder. 206 Burundukluğ ol söz teve burnı teg, barur kança yetse titir boynı teg 207 Bilig sözledeçi kişi bar üküş, anı bildeçi er maŋa ked küsüş 208 Kamuğ edgülükler bilig asğı ol, bilig birle buldı mesel kökke yol 209 Bilig birle sözle kamuğ sözni sen, biligin bedük bil kamuğ özni sen 210 Yaşıl köktin endi yağız yerke söz, sözi birle yalŋuk ağır kıldı öz 211 Kişi köŋli tüpsüz teŋiz tegturur, bilig yinçü sanı tüpinde yatur Söz, deve burnu gibi, yularlıdır; o, dişi deve boynu gibi, nereye çekilirse, oraya gider. Sözü bilerek söyleyen çok kimse var; benim için sözü anlayan adanı azizdir. Bütün iyilikler bilginin faydasıdır; bilgi ile göğe dahi yol bulunur. Sen her sözünü bilgi ile söyle; her kesin bilgi ile büyük olduğunu bil. Söz kara yere mâvî gökten indi; insan kendisine sözü ile değer verdirdi. İnsan gönülü dibi olmayan bir deniz gibidir; bilgi onun dibinde yatan inciye benzer. 18/475

19 212 Teŋizdin çıkarmasa yinçü kişi, kerek yinçü bolsun kerek say taşı İnsan inciyi denizden çıkarmadıkça, o, ister inci olsun ister' çakıl taşı, farketmez. 213 Yağız yer katındakı altun taş ol, kalı çıksa begler başında tuş ol 214 Biliglig çıkarmasa bilgin tilin, yarutmaz anıŋ bilgi yatsa yılın 215 Ukuşlı biligli idi edgü neŋ, kalı bulsa işlet uçup kökke teŋ 216 Negü ter eşitgil bu el kend begi, ukuşka biligke yetürmiş ögi 217 Ajun tutğuka er ukuşluğ kerek, bodun basğuka ög kerek hem yürek Kara toprak altındaki altın taştan farksızdır; oradan çıkınca, beylerin başında tuğ tokası olur. Bilgili bilgisini dili ile meydana çıkarmazsa, yıllarca yatsa bile, onun bilgisi muhitini aydınlatmaz. Anlayış ve bilgi çok iyi şeydir; eğer bulursan, onları kullan ve uçup göğe çık. Anlayış ve bilginin ne olduğunu bilen, bu memleket beyi ne der, dinle. Dünyayı elde tutmak için, insan anlayışlı olmalıdır; halka hâkim olmak için ise, hem akıl, hem cesaret gerektir. 218 Ukuş birle tuttı ajun tutğuçı, bilig birle bastı bodun basğuçı 219 Ajunka apa enmişinde berü, ukuşluğ uru keldi edgü törü 220 Kayu üdte erse bu künde burun, biligligke tegdi bedükrek orun 221 Ukuş birle eslür kişi artakı, bilig birle süzlür bodun bulğakı 222 Bu ikin itümese kodğıl bilig, kılıçka tegürgil sen ötrü elig 223 Bügü bilge begler bodunka başı, kılıç birle itmiş biligsiz işi 224 Ajun tutğuka er ukuş bilse ked, bodun basğuka er bilig bilse ked 225 Bu iki birikse bolur er tükel, tükel er ajunuğ temâm yer tükel 226 Apaŋ iki ajun kolur erse sen, otı edgülük ol kılur erse sen Dünyayı elinde tutan, onu anlayış ile tuttu; halka hükmeden, bu işi bilgi ile yaptı. Adem'in dünyaya indiğinden beri iyi nizam dâima anlayışlı insanlar tarafından vaz'edilegelmiştir. Hangi çağda olursa olsun, bugüne kadar daha yüksek yer dâima bilgiliye kısmet olmuştur. İnsanların kötüsü anlayış yolu ile asılır; halk arasında çıkan fitne bilgi ile bastırılır. İşleri bu ikisi ile de halledemezsen, bilgiyi bırak, elini kılıca daya. Halkı idare eden, hakîm ve âlim beyler bilgisizin işini kılıç ile halletmişlerdir. Dünyayı elde tutmak için, insanin anlayışlı olması ve halkı itaat altına almak için de, bilgili bulunması elzemdir. Bu ikisi bir kimsede toplanırsa, o tam insan olur; tam insan dünyanın bütün nimetlerine nail olur. Sen her iki dünyayı arzu ediyorsan, bunun çâresi iyilik yapmaktır. 19/475

20 227 Kalı edgü bolmak tilese özüŋ, yorı edgülük kıl kesildi sözüŋ Eğer kendin iyilik bulmak istiyorsan, yürü, iyilik et; başka söze ne hacet. 228 Kişi meŋü bolmaz bu meŋü atı, anın meŋü kaldı bu edgü atı 229 Özüŋ meŋü ermez atıŋ meŋü ol, atıŋ meŋü bolsa özüŋ meŋü ol İnsan ebedî değildir, ebedî olan onun adıdır; iyi kimselerin adı bunun için ebedî kalmıştır. Kendin ebedî değilsin, adın ebedîdir; adın ebedî olursa, kendin de ebedî olursun. IX Edgülük Kılmak Ögdisin Asığlıkin Ayur İyilik Etmenin Medhini Ve Faydalarını Söyler 230 Kalı bolsa elgiŋ bodunka uzun, kamuğ edgülük kıl kılınçın sözün 231 Yegitlik kaçar ol tiriglik uçar, bu tüş teg ajundın özüŋ terk keçer 232 Tiriglikni mün kıl asığ edgülük, yarın bolğa edgü yegü kedgülük 233 Negü ter eşitgil kişi edgüsi, yorıp tın tokığlı âhır ölgüsi 234 Ajunda ne yaŋlığ eren tuğdı kör, bir ança yorıdı yana öldi kör 235 Kerek beg kerek kul ne edgü isiz, özi öldi erse atı kaldı iz 236 Saŋa teg, di emdi kezigçe orun, kamuğ edgülük kıl sen edgü burun 237 Tirig ölgü âhır töşeŋü yerig, kişi ölse edgün kör atı tirig 238 İki törlüg at ol bu tilde yorır, bir edgü bir isiz ajunda kalır 239 İsizke söküş edgü ögdi bulur, özüŋke baka kör kayusın kolur 240 Özüŋ edgü bolsa atıŋ ögdilig, kalı bolsa isiz söküş ây silig 241 Söküşlüg nelük boldı zahhâk otun, nelük ögdi buldı feridûn Eğer halkı idare edecek bir duruma gelirsen, işle ve sözle her vakit iyilik et. Gençlik kaçar ve hayat uçar; bu rüya gibi dünyadan kendin çabuk göçersin. Hayatı sermâye yap, bunun faizi iyiliktir; bu sana yarın için iyi yiyecek ve giyecek temin eder. Dinle, insanların iyisi ne der; yürüyen ve nefes alanların hepsi sonunda ölecektir. Dünyaya nice erler geldi, düşün; bir müddet ömür sürdükten sonra, yine göçüp gittiler. Gerek bey, gerek kul, iyi veya kötü; kendileri öldü, fakat onların nişanı olarak, yalnız adları kaldı. Şimdi bu yere sâhıp olmak sırası sana gelmiştir; sen her keşten iyi ol ve hep iyilik yapmağa çalış. Her yaşayan er geç ölecek ve toprağa düşecektir; insan iyi nâm ile ölürse, adı yaşar. İnsanların dillerden düşmeyen iki türlü adı vardır : biri ıyı, biri kötü; bunlardan biri dünyada kalır. Kötü söğülür, iyi öğülür; iyice dikkat et, canın hangisini ister. Ey temiz kimse, iyi olursan, adını öğerek anarlar; eğer kötü olursan, seni söğerek yad ederler. Küstah Dahhâk neden söğüldü de, Feridun neden medhe ve ikbâle kavuştu. 20/475

21 kutun 242 Biri edgü erdi anı ögdiler, biri isiz erdi anı söktiler 243 İsizmü saŋa yeg azu edgümü, söküşmü kolur sen azu ögdimü 244 Kayusın tilese üdürgil birin, isiz edgü bolsa ökünme yarın 245 Muŋar meŋzetür söz sınamış kişi, sınamış kişi bildi el kün işi 246 Kişi edgü atın kör, alkış bulur, atıkmış isiz ölse karğış bulur 247 Neçe me sınadım isiz kılğuçı, kite bardı künde üzüldi küçi 248 Neçe kördüm erse isizler işi, ozu bolmadı ay biliglig kişi 249 İsizlik ot ol ot küyürgen bolur, yolında keçig yok öyülgen ütülgen] bolur 250 Körü tursa bizde oza barğuçı, kara tut ya begler ajun tutğuçı 251 Bularda kayu buldı erse bilig, olar urmış üd kün ajunka elig 252 Bilig kimde erse ajun begleri, törü edgü urmış kişi yegleri 253 Bu kün me kim edgü atansa kişi, olar boldı aşnu ol edgü başı Biri iyi ıdı, onu öğdüler; biri ise kötü idi, ona söğdüler. Kötü mü senin için daha ıyı, yoksa iyi mi, söğülmek mı istersin, yoksa öğülmek mi. Hangisini canın isterse, birini seç; neticesi iyi veya kötü çıkarsa, bundan da peşiman olma. Tecrübeli insanın sözü buna benzer; tecrübeli insan elingünün işini bilir. Bak, insan iyi adı ile alkışlanır; adı kötüye çıkmış kimse ölünce beddua alır. Kötülük yapanı kaç defa tecrübe ettim; takati her gün bir az daha azaldı, sonunda da takatten düştü. Ey bilgili adam, kaç defa gördüm : kötülerin işi hiç bir zaman ileri gidemedi. Kötülük âteştir, ateş ise, yakıcıdır; onun yolunda geçilebilecek bir geçit yoktur. Bizden önce göçenlere dikkar edersen, ister halktan, ister dünyayı elinden tutan beylerden olsun, Bunlardan hangileri bilgiyi buldu ise, onlar zamaneye ve dünyaya hâkim olmuşlardır. Dünya beylerinden hangileri bilgili olmuş ise, iyi nizam koyanlar ve iyilikte ileri gelenler onlar olmuştur. Bugün de kimler iyilik ile şöhret kazanmışlarsa, iyilerin başında en önce onlar gelir. 254 Bügü beg kim erse biligke yakın, biliglig kişig kılmış özke yakın 255 Elig urmış işke bakıp işlemiş, bilig işke tutmış bodun başlamış 256 Elin itmiş ötrü bayumış kara, kara baylıkın kılmış özke tura Kim hakîm ve bilgili bir bey olmuş ise, o bilgili insanları kendisine yaklaştırmıştır. O eline aldığı her işi dikkatle yapmış ve bilginin gösterdiği yolda yürüyerek, halkı idare etmiştir. Memleketini tanzim etmiş ve halkı zengin olmuş; halkın zenginliğini kendisine kalkan yapmıştır. 257 Atı edgü bolmış atanmış akı, İyi ad kazanmış, cömertlik ile şöhret bulmuştur; bil ki, 21/475

22 akı ölse atı tirig tep okı cömert insan ölse bile, onun adı yaşar. 258 Ölürin bilip kılmış özke itig, bitip kodmış atın tirigke bitig 259 Bu kün kim okısa olarığ bilir, aŋar ötkünür andın edgü kelir 260 Negü bar ajunda biligde küsüş, biligsiz tese erke körksüz söküş 261 Negü ter eşitgil biliglig kişi, ajunda sınayu yetilmiş yaşı 262 Biligsizke törde orun bolsa kör, bu tör elke sandı ilig buldı tör 263 Kalı bilgeke tegse elde orun, ol el boldı törde takı ked burun 264 Biligke turur bu ağırlık kamuğ, ajunka kerek tör kerek el kapuğ 265 İki törlüg ol kör bu aslı kişi, biri beg biri bilge yalŋuk başı 266 Anıŋda naru barça yılkı sanı, tilese munı tut tilese anı 267 Sen emdi kayu sen maŋa ay aça, ikide biri bol üçünçte kaça 268 Kılıç aldı biri bodunuğ tüzer, kalem aldı biri yorık yol süzer 269 Olardın kalu keldi edgü törü, kumaru turur tegse koprur örü 270 Ölügdin tirigke kumaru söz ol, kumaru sözüg tutsa asğı yüz ol 271 Biligsiz karağu turur belgülüg, ây közsüz karağu bilig al ülüg 272 Kişi körki söz ol bu söz ök telim, yorı edgü sözlüg kişig ög tilim Öleceğini bilerek, kendisi için hazırlık yapmış, adını kitaplara geçirerek, yaşayanlara bırakmıştır. Bugün bu kitapları kim okursa, onları tanır; onlara benzemeğe çalışır ve bundan kendisine iyilik gelir. Dünyada bilgiden daha aziz ne var; bilgisiz olduğunun söylenmesi, insan için ağır bir hakarettir. Bilgili ve dünyada tecrübe ile ömrünü geçirmiş olan insan ne der dinle. Bilgisiz baş köşede yer bulursa, baş köşe eşik ve eşik baş köşe sayılır. Eğer bir âlime eşikte bir yer isabet ederse, o eşik başköşeden daha iyi ve yüksek olur. Bütün bu saygı bilgi içindir; dünyada yeri ister baş köşe, ister eşik olsun. Bak, iki türlü asîl insan vardır : biri bey, biri âlim; bunlar insanların başıdır. Bunlardan başkalarının hepsini hayvan sürüsü say; hangi tarafı istersen o tarafı tut. Sen şimdi hangisisin, bana bunu açık söyle; bu ikisinden biri ol, üçüncüden kaç. Biri eline kılıç aldı, halkı itaat altında tutar; biri eline kalem aldı, doğru yolu bulup gösterir. İyi nizam, onlardan kalageldi; bu bir mirastır; kimin eline geçerse, onu yükseltir. Ölüden diriye kalan miras sözdür; miras kalan sözü tutmanın yüzlerce faydası vardır. Bilgisiz, muhakkak ki, kördür; ey gözsüz kör, bilgiden hisseni al. İnsanın süsü sözdür; bu söz de çok çeşitlidir; haydi, ey dilim, iyi sözlü insanı öğ. 22/475

23 273 Mesel keldi türkçe muŋar meŋzetür, anı sözledim men munu yaŋzatur Buna benzer türkçe bir ata sözü vardır; işte onu söylüyorum, şöyle der. 274 Ukuş körki til ol bu til körki söz, kişi körki yüz ol bu yüz körki köz 275 Tili birle yalŋuk sözi sözlenür, sözi yakşı bolsa yüzi suvlanur 276 Körü barsa emdi bu türk begleri, ajun beglerinde bular yegleri 277 Bu türk beglerinde atı belgülüg, toŋa alp er erdi kutı belgülüg 278 Bedük bilgi birle üküş erdemi, biliglig ukuşluğ bodun ködrümi 279 Ne üdrüm ne ködrüm ne ersig eren, ajunda tetig er yedi bu cihân 280 Tejikler ayur anı efrasiyâb, bu efrasiyâb tuttı eller talap 281 İdi artuk erdem kerek ög bilig, ajun tutğuka ötrü sunsa elig 282 Tejikler bitigde bitimiş munı, bitigde yok erse kim ukğay anı 283 İdi yakşı aymış azığlığ kür er, azığlığ eren berk tügünler yazar 284 Miŋ erdem kerek bu cihân tutğuka, kür arslan kerek bu kulan basğuka 285 Ajunçıka erdem kerek miŋ tümen, anın tutsa el kün kiterse tuman 286 Kılıç ursa bıçsa yağı boynını, törü birle tüzse eli bodnını Akıl süsü dil, dil süsü sözdür; insanın süsü yüz, yüzün süsü gözdür. İnsan sözünü dili ile söyler; sözü iyi olursa, yüzü parlar. Eğer dikkat edersen, görürsün ki, dünya beyleri arasında en iyileri Türk beyleridir. Bu türk beyleri arasında adı meşhur ve ikbâli ayan beyan olanı Tonga Alp Er idi. O yüksek bilgiye ve çok faziletlere sahip idi; bilgili, anlayışlı ve halkın seçkini idi. Ne seçkin, ne yüksek, ne yiğit adam idi; zâten âlemde ferasetli insan bu dünyaya hâkim olur. iranlılar ona Efrâsiyâb derler; bu Efrâsiyâb akınlar salıp, ülkeler zaptetmiştir. Dünyaya hâkim olmak ve onu idare etmek için, pek çok fazilet, akıl ve bilgi lâzımdır. iranlılar bunu kitaba geçirmişlerdir; kitapta olmasa idi, onu kim tanırdı. Cesur ve yiğit er çok yerinde söylemiş; cesur insan sıkı düğümler çözer. Bu cihana hâkim olmak için, bin türlü fazîlet gerek; yaban eşeğini alt etmek için, arslan olmak gerek. Dünyaya hâkim olana binlerce fazîlet lâzımdır; o bunlar ile eli günü idare eder ve sisleri dağıtır. O bunlar ile kılıç çalar ve düşmanın boynunu keser; memleketi ve halkını kanun yolu ile nizam altında bulundurur. X Bilig Ukuş Erdemin Asığın Bilgi İle Aklın Meziyet Ve Faydalarını Söyler 23/475