TÜRKİYE'DE TARIMIN VERGİLENDİRİLMESİNDEKİ SON GELİŞM ELER

Transkript

1 TÜRKİYE'DE TARIMIN VERGİLENDİRİLMESİNDEKİ SON GELİŞM ELER Doç.Dr. Selahattin ERAKTAN Ankara ÜnL Ziraat Fakültesi Tarım Ekonomisi Bölümü GİRİŞ Türkiye'de tarımsal kazançlar sahip oldukları vergi potansiyeli açısından vergilendirme ile ilgili çeşitii bilimsel çalışmalarda her zaman önemlerini korurlarken Gelir Vergisi bakımından da ayrı bir özellik taşımaktadırlar. 1 Ocak 1985 tarihinde ülkemizde uygulanmaya başlanan Katma Değer Vergisi tarım açısından değişik bir görünüm göstermektedir. Emlak vergisi ise tanmdaki önemini günümüzde oldukça kaybetmiş görülmektedir. Bu verginin tanm kesiminden sağladığı hasılat uygulanan çeşitli muafiyet ve istisnalar ile bir hayli azalmıştır. Türkiye'de toplam nüfusun %40,4 gibi bir oranla yarıya yakın bir kısmı tarımda yaşamakta, aktif nüfusun ise yaklaşık %59'u tarım kesiminde çalışmakta olup, tarımın Milli Gelir içindeki payı % ş6 dır. Böylesine kalabalık bir nüfusun yaşadığı ve çalıştığı, ayrıca milli gelir içinde hiçte azımsanmayacak bir payı olan tarımdan sağlanan vergi gelirleri ise son derece düşük bulunmaktadır Bu arada Avrupa Birliğine girme hazırlıklarında olan Türkiye'nin Topluluğu mali politikaları içinde yer alan çeşitli vergilerin uygulanış şekillerini incelemesi ve bu ülkelerle bir uyum sağlayıp sağlayamacayağını da ortaya koyması yararlı olacaktır. Bu çalışmada ülkemizde ilk sıralarda yer alan Gelir, Kurumlar, Katma Değer ve Emlak vergilerindeki tarımla ilgili son gelişmeler ortaya konularak, bazı Avrupa ülkeleri ile bir kıyaslaştımna yazılacak ve öneriler getirilecektir. 1. GELİR VERGİSİ Gerçek kişilerin gelirleri üzerinden alınan vergiye Gelir Vergisi denilmektedir. Gelir Vergisi Kanunumuzun (GVK) ş. maddesinde "Gerçek kişilerin gelirleri, Gelir Vergisine tabidir. Gelir, bir gerçek kişinin bir takvim yılı içinde elde ettiği kazanç ve iratların safi tutarıdır" hükmü yer almaktadır. GVK nun 2.maddesinde gelir unsuru olan kazanç ve iratlar ayrı ayrı belirtilmişlerdir. Buna göre a- Ticari kazançlar b- Zirai kazançlar 152

2 c- Ücretler d- Serbest Meslek kazançları e- Gayrimenkul sermaye iratları f- Menkul sermaye iratları g- Sair kazanç ve iratlar, gelir sağlayan kaynaklar olarak kabul edilmişlerdir. Türkiye'de gelir vergisinin hesaplanmasında A.B.D., Fransa, İngiltere ve Almanya'da olduğu gibi Global veya Üniter (Toplam) sistem uygulanmaktadır. Bu yöntemde; gerçek kişilerin çeşitli gelir kaynaklarından sağladıkları gelirlerinin toplamından, uğramış oldukları çeşitli zararlar düşülerek (mahsup edilerek), kalan net miktar üzerinden vergi alınmaktadır. Bu sistemde artan oranla tarifeler uygulanmakta, özel indirimi gibi bazı aile durumu ile ilgili indirimler yapılabilmektedir. Ayrıca aile reisinin gelirine, var ise eşinin ve çocuklarının da sağladığı gelirler eklenerek ailenin bütün (toplam) geliri vergilendirilmektedir. Aşağıdaki tabloda ülkemizde Gelir Vergisi hasılatı içinde yer alan kazanç unsurlarının payları gösterilmiştir. Tablo: 1. Türkiye'de Gelir Kaynaklarına Göre Tahsil Olunan Gelir Vergileri (% ) Y I L L A R Gelirin Türü Ticari Kazanç 69,90 70,21 71,41 Zirai Kazanç 8,00 4,75 4,23 Ücretler 5,00 2,11 1,94 Serbest Meslek Kazançlan 3,40 2,73 2,70 Gayrimenkul Sermaye iradı 10,00 0, Menkul Sermaye iradı 23,30 19,67 19,36 Sair Kazanç ve irat 0,20 0,19 0,20 Toplam 100,00 100,00 100,00 Tablo'dan izleneceği gibi tarım kesiminden sağlanan gelir vergisi hasılatlarının toplam gelir vergisi hasılatları içindeki payı oldukça düşük bulunmaktadır. 153

3 Türkiye'de tarımsal kazançların vergilendirilmesi pek çok Avrupa ülkesinde olduğu gibi götürü ve gerçek usûl olmak üzere iki şekilde yapılmaktadır. Gelir Vergisi Kanunumuzun 52 maddesinde tarımsal kazancın, tanmsal faaliyetin, tarım işletmesinin, çiftçinin ve ürünün tanımları ayrı ayrı yapılmıştır Götürü G ider Usulü Gelir Vergisi Kanunumuzun 53 maddesine göre, yıllık hasılat tutarı 200 milyon liradan daha az olan çiftçilerin kazançları götürü gider usulune tesbit edilmektedir Bu yöntemde verginin matrahını oluşturacak olan safi (net) tarımsal kazanç, mükellefin beyan edeceği hasılat tutarından götürü olarak hesaplanan gider miktarının düşülmesi ile ve vergi dairesi tarafından belirlenmektedir. Bu usulde çiftçinin herhangi bir kayıt tutması sözkonusu olmayıp, sadece yıllık hasılatın, vergi dairesine bildirmek zorundadır. 1 Ocak 1986 tarihinde yapılan bir değişiklik ile satış hasılatlarının tamamı üzerinden tevkif yani stopaj yolu gelir vergisi alınmış olan çiftçilerin yıllık satış tutarlarına bakılmaksızın diledikleri takdirde götürü gider usulune geçebilecekleri hükmü getirilmiştir. Götürü gider usulünde çiftçiler, götünü gider emsali veya gerçek giderlerin toplanması, hangisini seçtiklerine yıllık beyannamelerinde göstermek zorundadır. Beyannamelerin verilerinden sonra seçilen yöntemden dönülmek mümkün olmadığı gibi, eğer beyannemede seçtikleri yöntem belirtilmemiş ise götürü gider usulünü kabul etmiş sayılmaktadırlar (GVK. madde 54.) Götürü Gider Emsali Vergi Usul Kanunumuza göre, Götürü gider emsali büyük ve küçükbaş hayvanlar (kümes hayvanları dahil) ve bunların ürünleri ile kara ve su avcılığı için %80, diğer tarımsal ürünler ile tarım makine ve aletleriyle başka çiftçilerin tarımsal üretim faaliyetlerinin yapılması karşılığında alınan ücretler için %70 olarak uygulanmaktadır (VUK. madde:45/5). Buna göre örneğin bitkisel üretimde bulunan bir çiftçi yıllık hasılat tutarının %70'inden daha fazlasını gider olarak gösteremeyecek, sadece %30 oranındaki net geliri üzerinden gelir vergisini ödeyecektir. Ancak beyannamede gösterilmek ve belgelenmek koşulu ile tarımsal faaliyette kullanılan arazi ve binalar ile ilgili kiralar, ayni vergi, resim ve harçlar ile işletmede kullanılmak amacı ile alınmış olan borç paraların faizleri hasılat tutarından ayrıca ve gerçek miktarları ile indirilebilmektedir (GVK, madde 54/5) Gerçek Giderlerin Toplanm ası Çiftçi mükellef tarafından beyan edilen yıllık hasılatın elde edilmesi sırasında yapıldığı bildirilen ve GVK'nun 57 maddesinde gösterilen, gerçek 154

4 giderlerin (10 numaralı bendinde yazılı olanlar hariç) hesaplanarak matrahın ortaya çıkarılmasıdır (GVK madde 54/2) 1.2. Gerçek Kazanç Usulü Yıllık hasılatlar tutarı 200 milyon lira ve daha fazla olan çiftçilerin kazançları gerçek kazanç usulüne göre tesbit edilip vergilendirilmektedir (GVK madde 53). Gerçek kazanç usulu zirai işletme hesabı ve bilanço esası olmak üzere iki ayrı şekilde uygulanmakta olup, bunlardan hangisinin uygulanacağı hususunda bir koşul konulmamış, tamamen çiftçinin arzusuna bırakılmıştır Zirai işletme Hesabı Bu yöntemde hesap dönemi içinde para ile tahsil olunan veya alacak olarak tahakkuk eden hasılat miktarı ile ödenmiş olan ve borçlanılan giderler arasındaki olumlu fark esas alınmaktadır. Hesap dönemi başındaki ürünlerin değeri giderlere, buna karşılık hesap dönemi sonundaki ürünlerin değerleri ise hasılata eklenmektedir (GVK madde:55). Zirai işletme hesabında esas alınan hasılat unsurları GVK'nun 56., gider unsurları ise GVK'nun 57. maddelerinde ayrı ayrı belirtilmişlerdir. Bu yönteme göre hasılattan indirilemeyecek olan gider unsurları ise yine GVK'nun 41. maddesinde gösterilmişlerdir. Zirai işletme hesabını kabul eden çiftçiler "Çiftçi işletme Defteri" tutmakla yükümlü bulunmaktadırlar. Bu defterin sol tarafına GVK'nun 57. maddesinde belirtilen giderler, sağ tarafına ise aynı kanunun 56. maddesinde açıklanan gelirler, sıra numarası, kayıt tarihi, işlem türü ve bedeller belirtilerek kaydedilmek zorundadır (VUK madde:213) Bilanço Esası Çiftçiler, arzu ettikleri takdirde götürü gider usulünün veya işletme hesabının yerine bilanço esasına göre vergiye tabi tutulmaktadırlar (GVK madde 59). Ancak bilanço esasını kabul eden çiftçiler hesap durumlarını ortaya koyabilmek için bu yönteme göre defter tutmak zorundadırlar. Bilanço esasına göre tarımsal kazancın bulunmasında çiftçi mükellefler tıpkı ticari kazançlarda olduğu gibi aşağıda belirtilen defterleri tutmakla yükümlü bulunmaktadırlar (VUK madde 182). Bunlar: a- Yevmiye Defteri b- Defter-i Kebir (Büyük Defter) c- Envanter Defteri (Mevcudat ve Muvazene Defteri) d- Günlük Kasa Defteri 1.3. Küçük Çiftçi Muaflığı 155

5 Gelir Vergisi kanunumuzun 10.maddesinde küçük çiftçilerin Gelir Vergisinden muaf oldukları hükmü yer almaktadır. Küçük çiftçiliğin belirlenmesi ise işletme büyüklüğüne (GVK madde: 12) ve yıllık satış tutarı esasına (GVK madde: 13) göre yapılmaktadır. Küçük çiftçi muaflığının sınırlan GVK'nun 11. maddesinde belirtilmiştir işletme Büyüklüğü Ölçüsü Küçük çiftçi muaflığını tesbit etmek yönünden bir takvim yılı içinde dikkate alınacak olan işletme büyüklüğü ölçüleri, hem yapılan tarımın cinsine ve hem de arazinin genişliğine göre sınıflandırılmış bulunmaktadır (GVK madde:12). örneğin; hububat ziraatında ekili arazinin yüzölçümü toplam 610 dönüm, pamukta 200 dönüm, tütünde 200 dönüm, çayda 20 dönüm, antep fıstığında 750 ağaç (meyve verebilecek durumda), büyükbaş hayvanlarda hayvan sayısı 80 adet gibi. Kanunda belirtilen tarım gruplarından birkaçının içine giren tarımsal faaliyetlerin birlikte yapılması durumunda en fazla iki tarım grubuna ait olan işletme büyüklükleri, bu gruplar için belirtilmiş olan sınırların yarısını aşmadığı müddetçe muafiyet devam etmektedir Satış Tutarı ölçüsü Bu ölçüye göre bir takvim yılı içinde tarımsal ürünlerin satış bedellerinin toplamı 100 milyon lirayı geçmeyen çiftçiler, Gelir Vergisinden muaf tutulmaktadırlar (GVK madde:13). Ayrıca, kara ve su avcılığı faaliyetlerinde ve GVK nun 12 maddesinde işletme büyüklüğü ölçüsünde belirtilmeyen tarımsal faaliyetlerde de küçük çiftçi muaflığının belirlenmesinde, yıllık satış tutarı esasının uygulanacağı belirtilmektedir Vergi Tevkifatı (Stopaj) Gelir Vergisi Kanunumuzda 10 Ocak 1986 tarihinde bir değişiklik yapılmış ve bu tarihe kadar uygulanmış olan Asgari Zirai Vergi kaldırılarak, çiftçilerin tarımsal ürünlerinin satış tutarı üzerinden tevkif (stopaj) yolu ile ödedikleri (GVK madde:34) vergilerin Asgari Zirai Vergi olarak kabul edileceği hükmü gitirilmiştir (GVK madde: 112). Buna göre gelir vergisinden muaf olan ve olmayan bütün çiftçiler tarımsal ürünlerini satarlarken, hayvan ve hayvansal ürünler ile kara ve su avcılığı ürünleri için % 2, bunların dışında kalan diğer tarımsal ürünler için % 4 oranında, ürünün satış tutarı üzerinden stopaj ödemek zorundadırlar. Kanunda kimlerden vergi kesintisi yapılacağı, kimlerden yapılmayacağı 1994 yılından itibaren yeniden düzenlenmiştir. Örneğin Ticaret şirketleri, iktisadi Kamu Müesseseleri gerçek usulde vergiye tabi olan ticari, zirai meslek sahipleri stopaj yapmakla yükümlü iken götürü usule göre vergilenler ve ücretliler bu kesintiyi yapmak zorunda değillerdir. Çiftçilerin stopaj yolu ile ödedikleri vergiler yıllık beyannemelerin de hesaplanan gelir vergisinden indirilmektedir (GVK madde:94). 156

6 1.5. Tarımda Yatırım indirimi Yatırım indirimi 1963 yılında yürürlüğe konulmuş olup amacı yatırımları teşvik etmek, sermaye birikimini ve bu yolla ekonomik kalkınmayı hızlandırmaktır. Ticari veya tarımsal kazançları üzerinden vergiye tabi olan mükelleflerin yapmış oldukları yatırımlar, kanunda belirtilen hususlara uymak koşulu ile kazançlarından indirilmektedir. Yatırım indiriminden yararlanabilmenin ilk koşulu, zirai (veys ticari) kazancın bilanço esasına göre belirlenmiş olmasıdır Yatırımdan yararlanmanın diğer bir koşulu ise yapılan tarımsal yatırımın en az 500 milyon lira olmasıdır. Yatırım indiriminin oranı, yapılan yatırım tutarının %20'sidir Ancak Bakanlar Kurulu bu oranı Kalkınmada Öncelikli Bölgelerde %70 e kadar arttırmaya yetkili bulunmaktadır. 2. KURUMLAR VERGİSİ Kurumlar Vergisi 1949 yılında 5422 sayılı kanun ile Türk Vergi sistemi içine girmiştir. Kurumlar vergisinin mükellefleri: a- Sermaye şirketleri b- Kooperatifler c- iktisadi Kamu Müesseseleri d- Devlet Vakıflara ait iktisadi işletmeler e- iş Ortaklıklarıdır (KVK madde:1) Kamu idare ve müesseseleri tarafından tarım ve hayvancılığı öğretmek, yaymak, ıslah ve teşvik etmek amacı ile işletilen kuruluşlar, köylere, köy birliklerine ve köy belediyelerine ait olan tarım işletmeleri kurumlar vergisinden muaf tutulmuşlardır (KVK madde:7). Kurumlar vergisinin oranı % 25 olup, (KVK madde:25) verginin matrahı bir takvim yılı içinde elde edilen safi (net) kurum kazancıdır (KVK madde: 13) Kurumlar vergisi kanununda tarım ile ilgili özel hükümler bulunmamaktadır 3. KATMA DEĞER VERGİSİ Gider Vergileri içinde yer alan Katma Değer Vergisinin (KDV) Türkiyedeki uygulamasına 1 Ocak 1985 tarihinde 3065 sayılı kanun ile başlanmıştır. KDV'nin mükellefleri vergiye konu olan hizmetleri yapan gerçek ve tüzel kişilerdir Verginin matrahı, teslim ve hizmet işlemlerinde, bu işlemlerin kayıtlığını oluşturan bedellerdir Verginin standart oranı tarihinden itibaren %15 olarak tesbit edilmiştir Ayrıca diğer bazı işlemler için %1. % 8 ve % 23 oranları da uygulanmaktadır 157

7 KDV'de %1 oranı I sayılı listede belirtilen ve genellikle tarımsal ürünlerin yer aldığı işlemlerdir. % 8 oranı II sayılı listede yer alan temel gıda maddeleri için uygulanmaktadır. III sayılı listede lüks ve dayanıklı tüketim malları belirtilmiş olup, bu m allar için oran %23 tür. Standart oran olan % 15'in uygulandığı mal ve hizmetler IV sayılı listede gösterilmişlerdir G ö tü rü Usule G öre KDV Gelir Vergisi kanununda götürü gider usulüne göre kazançları belirlenen çiftçiler, götürü usulda KDV'ye tabi bulunmaktadırlar. (KDV madde:33/1). Burada çiftçilerin Gelir Vergisi Kanuna göre hesaplanan safi (net) kazançları üzerine %15 oranında KDV uygulanmaktadır. Ö rn e ğ in : TÜRKİYE BİRİNCİ TARIM EKONOMİSİ KONGRESİ 8-9 EYLÜL 1994 Yıllık hasılat tutarı Bitkisel üretim götürü gideri %70 : ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Kalan Ödenen Arazi Kirası: ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ KDV nin Matrahı Ödenecek KDV: X %15= liradır G erçek Usule G öre KDV KDV kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, tüm mükellefler gerçek usule göre vergilendirilmektedirler. Bu yöntemde mükellefler, satmış oldukları mal ve hizmetler için tahsil ettikleri KDV miktarından, bu mallar için ödedikleri (belgelemek koşulu ile) KDV matrahını, düşerek kalan kısmı vergi dairelerine ödemektedirler 4. EMLAK VERGİSİ Servet vergileri grubunda yer alan Emlak Vergisi, Kanunda (EVK) tarım ile ilgili şu hususlar yer almaktadır Bina Vergisi Türkiye sınırları içinde bulunan binalar, Bina vergisine tabi bulunmaktadır (EVK madde: 1). Emlak Vergisi Kanunun 4 maddesinde tarımsal faaliyetlerle ilgili muafiyetler gösterilmiştir. Örneğin köylere ve köy birliklerine ait olan tarımsal işletme binaları, soğuk hava depoları, içmeler, kaplıcalar, tarım 158

8 TÜRKİYE BİRİNCİ TARIM EKONOMİSİ KONGRESİ 8-9 EYLÜL 1964 da kullanılmak koşulu ile alet ve makina depoları, zahire ambarları, samanlıklar, ağıllar, arabalıklar, ahırlar, kümesler, kurutma yerleri, böcekhaneler, seralar ile işçi ve bekçilere ait bina, kulübe ve barakalar bina vergisinden muaf tutulmuşlardır. Bina vergisinin matrahı binanın değeridir. Vergi oranı ise meskenlerde binde 4, diğerlerinde ise binde 5 tir (EVK madde 7 ve 8) Arazi Vergisi Türkiye sınırları içinde bulunan arazi ve arsalar Arazi Vergisine tabidirler (EVK madde 12). Arazi vergisinin istisnalar ile ilgili kısmında tarım içinde yine genel kuralılar uygulanmaktadır. Buna göre çiftçilerin belediye ve mücavir olan snırlar içinde bulunan arazilerinin (arsalar hariç) toplam vergi değerinin 1 milyon lirası vergiden istisna edilmektedir (EVK madde: 16). Belediye ve mücavir olan sınırları dışında bulunan köylerdeki araziler, arazi vergisinden daimi olarak muaf tutulmuşlardır. Ancak 1 Ocak 1986 tarihinde yapılan bir düzenleme ile bu muafiyetler yararlananlara da beyanname verme zorunluluğu getirilmiştir Böylece köylerdeki bina ve arazilerin tamamı beyana tabi tutulmuştur. Tarım ile ilgili geçici muafiyete tabi hükümleri EVK'nunun 15.maddesinde gösterilmiştir. Arazi vergisinin matrahı, arazinin vergi değeridir. Vergi oranı ise arazilerde binde 3, arsalarda binde 6 dır (EVK madde 17 ve 18). 5. SONUÇ VE ÖNERİLER 5.1. Gelir Vergisi Yönünden -Çiftçilerimizin çeşitli zorlukları nedeniyle defter tutmamaktadırlar. Bu husus gerçek gelirlerin ortaya çıkmasını olumsuz yönde etkilemektedir. Bu konuda Almanya'da olduğu gibi tarımsal muahasebe bürolarının veya tarımsal muhasebe kooperatiflerinin kurulması, bu zorluğu ortadan kaldırabilecek önemli bir faktördür. -Tarım işletmelerimizin %99' nun küçük işletme oluşu verim ve gelir düşüklüğüne yol açmaktadır. Bu nedenle tarım işletmelerimizin birleşmelerinin (temerküz) ve dolayısıyle büyümelerini sağlayacak önlemlerin alınması zorunludur. -Modem bir yöntem olan maliyet muhasebesini gerekirse köylerde kurslar düzenliyerek en basit şekilde çiftçilere öğretilmesi sağlanmalıdır. Böylece gerçek giderlerin tesbiti mümkün olabilecektir. -Küçük çiftçi muaflığından yararlanan çiftçiler de stopaj ödemektedirler. Bu durum muafiyet kavramına ters düşmekte, vergi adeti bakımından olumsuz bir husus yaratmaktadır. Stopaj ödemek istemeyen çiftçiler, ürünlerini düşük fiyatla da olsa tüccara satmayı tercih etmekte ve bu durum gelir düşüklüğüne yol açmaktadır 150

9 Bu Konuda Maliye Bakanlığının stopaj konusunda bazı kolaylıklar getirmesi, örneğin stopaj kesintisinin dönem sonunda çiftçiye çeşitli şekilde geri ödenmesi yararlı olacaktır 5.2. Katm a Değer Vergisi Yönünden Katma Değer vergisi özellikle küçük tarım işletmelerimiz üzerinde ağır bir yük oluşturmaktadır. Bunun için bu işletmelerin girdi alımlarında veya ürün satışlarında daha düşük oranların uygulanması yararlı olacaktır Bu konuda Avrupa Birliği ülkelerinden Almanya'da, küçük işletmelere çok önemli kolaylıklar sağlanmıştır Örneğin yıllık faaliyet hacmi belli bir DM (1990' da DM) ye kadar olan işletmeler, KDV'den muaf tutulurken belli hasılat sınırları arasında (1990 da DM) olanlara %80 arasında indinmli KDV uygulanmaktadır 5.3. Em lak Vergisi Yönünden Gerek bina ve gerekse arazi vergisi yönünden tarıma oldukça iyi olanakların sağlandığını söylemek mümkündür. Hatta bu konuda özellikle arazi vergileri bakımından daimi muafiyetin sınırlarının bazı koşullarla daraltılması vergi hasılatı ve adaleti yönünden yararlı olacaktır 5.4. A vru p a Birliği ile K arşılaştırm a Gelir vergisinin uygulanışı bakımından çeşitli Avrupa Birliği ülkeleri ile Türkiye arasında çok yakın bir benzerlik bulunmaktadır. Burada dikkati çeken bir husus, Avrupa Birliği ülkelerinde aile indiriminin ve özellikle çocuk yardımlarının önemli miktarlara ulaşmasıdır. Nüfus artış hızının bir ülkede düşük olması bu tür teşviklerle genç nüfusu arttırmayı amaçlamaktadır Arazi vergileri bakımında da bu ülkelerle önemli farklar bulunmamaktadır. Birliğe üye ülkelerden Almanya, Fransa, Danimarka, Hollanda ve Lüksemburg'da arazinin rayiç bedeline önce bir ilk vergi oranı uygulanmakta, bulunan diğer matrah olarak kabul edilip ülke içindeki bölgelere göre farklılıklar gösteren "yükseltilmiş oranlar" ile çarpılarak vergi tahakkuk ettirilmektedir Katma Değer Vergisi yönünden Avrupa Birliğine dahil ülkelerin çoğunda tarımın genellikle korunduğu gözlenmektedir KDV açısından tarımın en fazla korunduğu ülke Almanya dır Bu ülkeyi Fransa ve İngiltere izlemektedir Koruma şekillen çeşitli muafiyet ve istisnalar ile vergi oranlarının düşürülmesi yoluyla yapılmaktadır 160

10 KAYNAKLAR DPT; Çeşitli Beş Yıllık Kalkınma Planları, , Ankara DPT; Temel Ekonomik Göstergeler. Aralık 1993, Ankara. ERAKTAN, Selahattin; Landvvirtschaftliches Steuervvesen inder Türkei, Enstitüt für Agrarökonomie, der Unıversitöt Göttingen, Doktoranden-Seminar. No: 70450, Göttingen ERAKTAN, Selahattin; Türkiye'de ve Bazı AET ülkelerinde Katma Değer Vergisinin Tarıma Uygulanış iekiller, iktisadi kalkınma Vakfı Dergisi, Yıl:6 Sayı:47, İstanbul ERAKTAN, Selahattin; AET ve EFTA Ülkeleri ile Türkiye'de Arazi Vergisi Uygulamaları, iktisadi Kalkınma Vakfı Dergisi, Sayı:50, İstanbul 1987 ERAKTAN, Selahattin; AT ülkelerinde Tarımsal Vergiler, Ank. Ü. Avrupa Topluluğu Araştırma ve Uygulama Merkezi, A.Ü.. SBF ve Basın Yayın Yüksek Okulu Basımevi, Ankara ERAKTAN, Selahattin; Gelir Vergisi Uygulamaları Yönünden Bazı AT Ülkeleri ve Türkiye, Çiftçi ve Köy Dünyası, TZOB Yayın Organı, Cilt 5, Sayı: 53 54, Ankara, ERAKTAN, Selahattin-OLHAN Emine; Türkiye'de ve AT'da Tarımın Milli Gelire Katkısındaki Değişmeler ve Türkiye'de Dağılım, TZOB, Çiftçi ve Köy Dünyası, sayı:85-86, Ankara ERAKTAN, Selahattin; Türkiye'de Zirai Kazançların Gerçek Usule Göre Vergilendirilmesi ve Karşılaşılan Sorunlar, Tarım ve Köy Dergisi, Tarım ve Köy işleri Bakanlığı Sayı:85, Ankara 1993 ERAKTAN, Selahattin; Maliye Ders Kitabı, Genişletilmiş 2 Baskı. A.Ü.Ziraat Fakültesi Yayın No: 1344, Ders Kitabı:391, Ankara 1994 ERGiNAY, Akif; Kamu Mâliyesi, A.Ü.Hukuk Fakültesi Yay No: 401, 6.Baskı, Ankara 1977 KÖHNE, M- VVesche, R; Die Bestenerung der Landvvirtschaft, Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart MALİYE VE GÜMRÜK BAKANLIĞI, Gelirler Genel Müdürlüğü, Türk Vergi Kanunları, Cilt 1 ve Cilt 2,

11 li! D -t TÜRKİYE BİRİNCİ TARIM EKONOMİSİ KONGRESİ 6-9 EYLÜL 1994 MALİYE VE GÜMRÜK BAKANLIĞI, Gelirler Genel Müdürlüğü, Bütçe Gelirleri istatistikleri iubesi Kayıtları MÜLAYıM, Ziya Gökalp; Türkiye'de Zirai Kazançların Vergilendirilmesi Meselesi, A.Ü.Ziraat Fak Yay No: 342, Bilimsel Araştırma ve incelemeler No 215, Ankara 1968 T C Resmi Gazete: 26 Aralık 1985, sayı: T C. Resmi Gazete, 3 Mart 1986, sayı: T.C. Resmi Gazete; 31 Aralık 1991, sayı T C. Resmi Gazete; 31 Aralık 1992, sayı: T.C Resmi Gazete. 30 Ekim 1993, Mükerrer sayı:21743 T C Resmi Gazete; 29 Aralık 1993, Mükerrer sayı: T.C. Resmi Gazete, 30 Aralık 1993 Mükerrer sayı: T.C. Resmi Gazete; 21 Aralık 1993, Mükerrer sayı: