SÝTEYE YOLCULUK ÇOCUK ROMANI. Ahmet YOZGAT

Transkript

1 SÝTEYE YOLCULUK ÇOCUK ROMANI Ahmet YOZGAT

2 UÇUK KAÇIK BÝR ÖYKÜ BAÞLIYOR PLASTIK SÝTEYE YOLCULUK Hakan Uçuk, arkadaþlarý arasýnda soyadýndan dolayý alay konusu ola ola büyüdü. Daha çocukluðunun ilk yýllarýnda, zaman zaman kavga ettiði çocuklar onu: -Hakan Uçuk, keçileri kaçýk, diye cezalandýrýrlardý. Daha sonra Hakan ýn ortaya koyduðu fikirler de fazla uçuk bulunmaya baþlandý. Doðrusu ya Hakan da uçuk bir çocuktu. Bu durum soyadýndan mý bulaþtý kendine, yoksa soyadýndan dolayý mý uçuklaþtý belli olmuyordu. Aslýnda bu o kadar da önemli deðildi. Sonuçta uçuktu iþte. Örneðin kýþýn herkes, ayaklarýnýn üzerinde kýzak kayarken o, amuda kalkýyor ve ellerinin üzerinde kayýyordu. Kümesteki yumurtalarýn üzerine oturuyor, saatlerce bekliyordu. Bu þekilde ne yaptýðýný soranlara ise kuluçkaya yattýðýný ve civcivlerin nasýl þekillendiðini gözlemlemek istediðini söylüyordu. Komþu evde oturan arkadaþý Cankat ile anlaþýp evden eve on beþ metrelik hortum çekiyordu. Böylece onunla istediði zaman konuþabiliyordu. Daha bunun gibi bir dolu uçuk þey... Ýþte Hakan Uçuk böyle bir çocuktu. HAKAN IN BÝLGÝSAYAR MERAKI BAÞLIYOR Sonunda babasý bir bilgisayar aldý Hakan a. Yaramaz Uçuk bu duruma çok sevindi. Vakit geçirmeden, hemen oturdu makinesinin baþýna. Bir daha da kalkmadý. Hakan ýn bilgisayar sistemini çözmesi yarým saatini almýþtý. Haftasýna kalmadan azýlý bir bilgisayar operatörüydü artýk o. Ay sonunda oynamadýðý oyun, kullanmadýðý program kalmamýþtý. Yýllarca bilgisayar kullanan arkadaþlarý bile, sorunlarýný bizimkine danýþýyorlardý bundan böyle. Tabiî Hakan da arkadaþlarýnýn bütün dijital problemlerini çözüyordu. Týkanan programlarý açýyor, arýzalanan makineleri tamir ediyordu. Artýk o, mahalle arkadaþlarý arasýnda bir kahramandý. Kimse Uçuk kaçýk! diye alay etmiyordu onunla. Çünkü dijital oyuncaðýn baþýna geçen herkes biraz uçuk sayýlýrdý. MAHALLENÝN DÝJÝTAL ESNAFI Bir sorun vardý. Bu temel bir sorundu. Mahallenin televizyon tamircisi Sarý Selim adlý biriydi. Komþu evlerde arýzalanan radyo, televizyon gibi cihazlar onun tezgâhýnda yeniden canlanýyordu. Sonra insanlarýn yaþamýna bilgisayar girdi. Bu yeni durum, Sarý Selim in tamir alanýnýn geniþletti. Artýk arýzalanan monitör, hard disk, yazýcý, skaner da onun dükkânýný boyluyordu. Sarý Selim sonuçtan çok memnundu. Çünkü kazancý birkaç kat artmýþtý. Sarý Selim in yakýnýnda, bir baþka dükkân daha vardý dijital alanda ekmek arayan: Tilki Tarýk ýn tezgâhý Tarýk da program ve oyun korsanlýðý yapmaya baþlamýþtý. Her türlü malzemenin kopyasýný üretiyordu. Tarýk ýn kayýt cihazlarý hiç durmuyor, yirmi dört saat çalýþýyordu. Kapýsýnda gençler kuyruktaydý. ESNAFIN ÝÞLERÝ KESATLAÞIYOR Bir gün ne olduysa oldu. Sarý Selim ile Tilki Tarýk ýn iþleri býçak gibi kesildi. Dükkân

3 sahipleri, buna bir anlam veremediler. Doðrusu ya bu hâl hiç de hoþlarýna gitmemiþti. Merak ettiler ve hemen sorup soruþturmaya baþladýlar. Mahalleli çocuklar ve gençler arasýnda bir yoklama yaptýlar. Tabii ki sorunun kaynaðýný bulmalarý zor olmadý. Bütün bunlara sebep o Hakan Uçuk tu. Hakan Uçuk, evlerine kurulan bilgisayarýn bir ay içinde profesörü olmuþtu ya... Bilgisayarý arýzalanan müþteriler artýk tamir için ona götürüyorlardý. Üstelik Hakan, tamirci Sarý Selim usta gibi günlerce bekletmiyordu makineyi. Üç beþ dakikada onarýyor ve sahibine teslim ediyordu. Bunun için herhangi bir ücret aldýðý da yoktu üstelik. Korsan oyun ve program sorununu da kökten çözmüþtü bizimki. Bunun için internete giriyor, istenilen her oyunu ve programý davunlot ediyordu. -Ücret? -Yok caným ne ücreti? Bunun da ücreti mi olurmuþ? Ýþte durum bu kadar kötüydü. Ama buna bir çözüm bulunmalýydý. Kimse ekmeðiyle oynansýn istemezdi. ÝLK TEHDÝT SARI SELÝM DEN GELÝYOR Bir okul çýkýþ saatiydi. Hakan dalgýn dalgýn evlerinin yolunda ilerliyordu. Bir an önce klavyenin baþýna çökmek ve siber âleme atlamak istiyordu. Kafasýnda, internete en hýzlý biçimde girmenin yolunu açacak bir program tasarlýyordu. Dalgýnlýðý bu yüzdendi. O sýrada birisinin kendisine seslendiðini duydu: -Hey delikanlý bir dakika bakar mýsýn? Hakan durdu, merakla geri döndü. Karþýsýndaki þahýs, kapý gibi vücuduyla Sarý Selim di. Selim parmaðýný ileri uzatýp: -Sen Hakan sýn deðil mi? Þu Dijital Hakan, diye sordu. Bizim küçük elektronikçi: -Evet ben Hakan Uçuk um, diye yanýtladý soruyu. Selim, hâlâ hâvâdâ duran parmaðýný tehdit eder gibi sallayarak: -Bana bak delikanlý seni uyarýyorum, diye homurdandý. Hakan pek bir þey anlamamýþtý: -Neden uyarýyorsun beni aðabey? Ne yapmýþým ki, diye mýrýldandý. Sarý Selim, bu kez elini yumruk yaptý. Ta Hakan ýn burnunun ucuna kadar dayanan yumruðunu sallayarak: -Çevredeki gençlerin bozuk bilgisayarlarýný tamir etmeyi býrak. Yoksa fena olur, dedi. Hakan bir süre Selim in öfkeli gözlerine baktý. Sonra baþýný yere dikip sinirli tamircinin yanýndan geçti. Evlerine yöneldi. ÝKÝNCÝ UYARI TÝLKÝ TARIK TAN Bir baþka gün Tilki Tarýk ýn adamlarýyla karþýlaþtý Hakan. Ancak bu seferki Sarý Selim ile olan karþýlaþmaya pek benzemeyecekti. Biraz acýlý olacaktý. Bu kavgada Hakan ýn kaþý yarýldý, dudaðý patladý, vücudu yara bere içinde kaldý. Halsiz bir þekilde eve ulaþan Hakan ý gören ailesi isyan etti. Annesi telâþ ve korku içinde: -Ayy! Ne oldu oðlum? Kim yaptý bunlarý sana, diye sordu. -Hemen polise haber verelim, diye kükredi babasý. Hakan ailesini teskin ederek, saldýrganlarý tanýmadýðýný söyledi. Gerçekten de tanýmýyordu. Zaten onlar, tinerci sokak çocuklarýydý. Arkalarýnda Tarýk ýn olduðu da bilinmiyordu. Kýsa zamanda konu kapandý. Gerçi karakola þikâyette bulundular. Ama polislerin de yapacaðý pek bir þey de yoktu. Ardýndan yaz tatili geldi. Hakan, kavga olayýndan sonra iyice bilgisayarýna kapanmýþtý. Artýk pek fazla çýkmýyordu dýþarýya. Üzerinde çalýþtýðý, siber âleme giriþi kolaylaþtýracak programýn yazýlýmýna hýz vermiþti.

4 Arkadaþlarýnýn arýzalarýný gidermeye yine devam ediyordu. Yalnýz yeni programlarýn servisini durdurmuþtu. Zaten program korsanlýðý yasal bir þey deðildi. Ama isteyene, kendi yazdýðý kimi programlarý karþýlýksýz olarak kayýt ediyordu. Hakan tatilin ortalarýna doðru programýný tamamladý. Artýk internete giriþ saniyelerle ölçülüyordu onun için. Hatlarýn en dolu olduðu saatlerde bile en önde Hakan oluyordu Hakan. Aslýna bakarsanýz bu sonuç küçük elektronikçiyi bir yandan da sevindirmiþti. Hemen hemen bütün zamanýný kendi iþlerine ayýrmýþtý. Sonunda emekleri boþa gitmemiþ, kafasýnda kurduðu plânlarý gerçekleþtirmiþti. Tasarladýðý bazý programlarýn yazýlýmýnda bir hayli yol almýþtý. SÝBER ÂLEME KÜTLESEL YOLCULUK Küçük elektronikçi o gün, geç saatlere kadar çalýþtý. Yazdýðý programdaki bir kaçak böcekli bölgeyi de temizledi. Gece yarýsýný geçerken annesi dýþarýdan: -Artýk uyu evlâdým. Saat on ikiyi geçiyor, diye baðýrdý. Hakan ýn üzerinde en çok çalýþtýðý bu projenin kod adý Samküt idi. Samküt, Siber Âleme Kütlesel Yolculuk anlamýna geliyordu. Hakan, bu programýn yazýmý için geceleri tercih ediyordu. Çünkü çok yoðun iþlemler gerekiyordu. Bu iþlemleri yapmakta zorlanan bilgisayar yavaþlýyor ve sahibini bekletiyordu. Hakan, bu sorunu aþmanýn bir yolunu bulmuþtu. Bunun için yatmadan önce, bilgisayara yapmasý gereken þeyleri aksiyon modunda sýralýyor ve gece boyunca tamamlatýyordu. Bu arada da kendisi uyuyordu. Hakan bu gecede öyle yaptý. Bilgisayarý Samküt projesine baðladý. Sonra yorganýn altýna girdi ve derin bir uykuya daldý. Birkaç saat sonra bilgisayarýn monitöründe bir ýþýk demeti belirdi. Büyüdü büyüdü ve bütün ekraný kapladý. Sonra yanýp sönmeye baþladý. Yatak odasýna düþük oranlý radyasyon þualarý boþaldý. Küçük elektronikçi olanlarýn farkýnda deðildi çünkü o þimdi rüyalar âleminde dolaþýyordu. FANTASTÝK MACERA BAÞLIYOR Hakan elektronik çöplüðü gibi bir yerdeydi. Deminden beri ayaklarýna dolaþan kablolarý çýkarmaya çalýþýyordu. Bu arada baþýndaki aðrý ise dayanýlacak gibi deðildi. Sonunda sinirlendi ve kablolarý bir kenara savurarak ayaða kalktý. Ellerini þakaklarýn bastýrarak ovaladý: -Su, diye düþündü. Anlaþýlan susamýþtý. Bir umutla saða, sola bakýndý: -Bir miktar su bulup yüzümü yýkayabilsem belki hafifler þu baþ aðrýsý, diye mýrýldandý. Çevresini saran dev yapýlarýn arasýnda ilerlemeye baþladý. Her þey bir tuhaftý burada. Küçük elektronikçi daha önce böyle bir yer gördüðünü anýmsamýyordu. Bu renkli levhalar da ne idi? Arada bir karþýlaþtýðý silindirik sütunlar ne iþe yarýyordu? Hakan, çevreyi doldurmuþ olan dev levhalarýn ve uzun sütunlarýn önünde durdu ve uzun uzun düþündü. Ancak bunlarla ilgili olarak hiç bir fikri yoktu. Bunlarý benzetebildiði tek þey Newyork kentinin resimleriydi. Küçük elektronikçi, dümdüz ve göz alabildiðince uzanan bir yerdeydi. Zemin sert bir þeyle yapýlmýþtý. Bu sert malzeme belki beton, belki de plastikti. Metal de olabilirdi. Doðrusu ne olduðu pek anlaþýlamýyordu. Çünkü her yer gri bir toz tabakasýyla kaplýydý. Zeminden yükselen dört köþeli yapýlar metrelerce yükseliyorlardý. Kalýn halatlarla birbirlerine baðlanmýþlardý. Halatlar çeþitli renklerde boyanmýþtý. Dört köþeli yapýlarýn aralarda yer alan silindirik sütunlarýn çoðu halatlarýn arasýndan geçiyorlar ve karanlýk gökyüzünde kayboluyorlardý. Yapýlarýn yüzeyleri de zemin gibi kalýn bir toz tabakasýyla kaplýydý. Yer yer açýlan tozun altýnda, Hakan ýn þimdiye kadar görmediði garip þekiller yer alýyordu. Bunlar, belki de unutulmuþ

5 bir uygarlýða ait antik yazýlardý. Ama çözülmemiþ yazýlar olmalýydý... Köþeli yapýlarý kaplayan toz tabakasý halatlarýn üzerini de kaplamýþtý. Hatta kalýn birikintiler hâlinde aþaðýya sarkýyordu. Hakan geniþ bir alana ulaþýp durdu. Çevresine uzun uzun baktý. Daha önce böyle bir yeri de görmemiþti: -Eski uygarlýklardan kalan bir kent kalýntýsý desem, diye düþündü. Ancak Etilere, Sümerlere ve benzeri uygarlýklara ait kalýntý olamayacak kadar düzdü çevresindekiler. Yapýlarýn yüzeyleri ve köþeleri jiletle kesilmiþ gibi muntazamdý. ACABA UZAYDA BÝR YER MÝ? Aklýna baþka bir þey geldi Hakan ýn: -Uzayda bir yerde olmayayým sakýn, diye mýrýldandý. Uzay veya dünya her nere olursa olsun, buraya nasýl gelmiþti? Þu andaki asýl sorun bu olmalýydý. Küçük elektronikçi, yakýn geçmiþte olanlarý anýmsamaya çalýþtý ama beyni boþalmýþtý sanki. Aklýnda kalan son ve tek þey de bölük pörçüktü. Bir ýþýðýn altýndaydý. Bu güneþ parlaklýðýnda bir aydýnlýktý. Burada ne aradýðýný bilmiyordu ancak bir þey aranýr gibi bir hâli vardý küçük elektronikçinin. Hep saðýna soluna bakýyordu. Galiba sonunda bekledikleri geliyordu. Bir anda yoðun ýþýðýn içerisinden kocaman vücutlu gölgeler çýktýlar. Bu gölgeler sarsak adýmlarla Hakan ýn üzerine doðru ilerlediler. Küçük elektronikçinin üzerine doðru gelen kiþiler, keskin bir koku yayýyorlardý çevreye; petrol gibi bir þey... Sonra acý duyuyordu yüzünde küçük elektronikçi. Yoðun ve jilet kesiði gibi bir acý bu. Daha sonrasý yok. Belki de bayýlýyordu Hakan. Kimdi üzerine saldýranlar? Belki de uzaylýlar... Acaba onlar mý getirmiþti kendisini buraya? Eðer getirenler onlar idiyse þimdi neredeydiler? Hakan beynine üþüþen onlarca sorunun içinden çýkamadý. Yanýt aramayý býrakýp yoluna devam etti. Þimdilik yapýlmasý gereken bu idi. Belki de yanýt ilerilerde bir yerdeydi. Bir süre sonra Hakan ýn çevresini gri tül gibi bir sis sardý. Sisin sonunda tünel giriþleri vardý. Küçük elektronikçi tünellerden birine yaklaþtý. Ýçerden helezonik bir ýþýk yayýlýyordu. Hakan Uçuk, ýþýklý galeriye doðru korka korka ilerledi. Tam eþiði atlayýp tünele girecekken kulaklarý saðýr eden bir siren sesi duyuldu. Hakan bunu hiç beklemiyordu. Korkuyla geriye çekildi. Ýlk tünele girmekten vazgeçip yandaki giriþe yöneldi. Korka korka ayaðýný uzattý tünele. Metalik bir ses: -Þifreyi gir þifreyi gir, dedi bir anda. Hakan oraya da giremeyecekti. Bu yüzden hemen geri çekildi. Þaþkýn bir ses ile: -Þifre mi? Ne þifresi, diye sordu. Hakan ýn aklýnda hiçbir þifre ya da parola yoktu. Bu yüzden sözlerine: -Þifreyi bilmiyorum. Ama içeri girmek istiyorum. Susadým, acilen su bulmam gerek, diye devam etti. Metalik ses: -Üzgünüm üzgünüm. Yardýmcý olamayacaðým sana, sana. Buraya þifreyi bilmeden girme olanaðýnýz yok, yok. Ama isterseniz ilerilere gidin, gidin. Oralarda bir yerlerde þifresiz girilebilen yerler olduðunu iþittim, iþittim. Belki iþinize yarar, yarar, diye açýkladý. Hakan teþekkür etti ve oradan uzaklaþtý. NAPOLYON ORTAYA ÇIKIYOR Küçük elektronikçi, çevresini saran sisler arasýnda ilerlemesini sürdürdü. Bir ara ayaðý bir halata takýldý ve yere yuvarlandý. Öksüre öksüre kalktý. Her yaný toza bulanmýþtý. Yüzünü sildi, saçlarýný ve elbiselerini çýrparak temizledi.

6 O bununla uðraþýrken arkasýndan: -Geçmiþ olsun. Düþtün galiba, diye bir ses iþitildi. Küçük elektronikçi merakla geri döndü ama anýnda, þaþkýnlýk ve korkuyla geri çekildi. Þu anda karþýsýnda yuvarlak, vücudunun her yanýnda çýkýntýlar sarkan garip bir yaratýk vardý. Görünüþü korkunçtu. Ama cüssesi Hakan ýn yarýsý kadardý. Bu yüzden saldýrma ihtimâli azdý. Hem pek düþman birine de benzemiyordu. Yüzünde sevimli bir gülümseme vardý. Hakan merakýný gidermek için: -Sen de kimsin, diye sordu. Saçaklý yaratýk çýkýntýlarýný þapýrdatarak: -Ben Napolyon, diye karþýlýk verdi. Hakan Uçuk, karþýsýndaki saçaklý yaratýðý ilgi ile süzdü: -Napolyon mu? Hani þu bildiðimiz Fransýz imparatoru olan Napolyon mu, diye sordu. Saçaklý yaratýk kýkýr kýkýr güldü: -Yok caným o deðil. Ben sýradan bir Napolyon um iþte. Halktan biri yani, diye yanýtladý. Hakan, yaratýðý sevimli bulmuþtu: -Peki, Napolyoncuðum sen gelsene þöyle yanýma, dedi. Saçaklý yaratýk durduðu yerden ani bir hareketle sýçradý ve küçük elektronikçinin yanýna ulaþarak: -Hop geldim, diye karþýlýk verdi. Hakan, bir çýrpýda yanýna ulaþan kýllý yaratýða: -Merak ediyorum Napolyon. Burasý neresi? Ben buraya nasýl geldim? Herhangi bir kurtuluþ yolum var mý? Bildiðin bir yol var ise bana yardým eder misin, diye sordu. Napolyon býkkýn bir hareketle: -Yavaþ yavaþ! Sorularý teker teker sor. Önce hoþ geldin, diye karþýlýk verdi. Sözlerinin ardýndan Napolyon, Hakan a ele benzeyen bir çýkýntýsýný uzattý. Anlaþýlan tokalaþmak istiyordu. Hakan, iyi niyetli bir davranýþla uzatýlan eli tutmak istedi. Ancak parmaklarý Napolyon un çýkýntýsýna dokunur dokunmaz çatýrtýlý bir kývýlcým çaktý. Küçük elektronikçi böyle bir karþýlýk beklemiyordu. Vücudunun þiddetle sarsýldýðýný hissetti. Oluþan elektrik þoku Hakan ý yere yuvarlamýþtý. Düþmenin þiddetiyle yeri kaplayan gri tozlar havaya savruldu. Hakan bu sýrada bir avuç toz yutmuþtu. Bu yüzden þiddetle öksürdü. Ayaða kalkmaya uðraþýrken, Napolyon un kýzaran gözlerle üzerine doðru geldiðini gördü. Bir yandan da delirmiþ gibi çýðlýk atýyordu saçaklý yaratýk: -Bul ve yok et! Bul ve yok et! Hakan daha toparlamadan Napolyon u üzerinde buldu. Alt alta, üst üste yuvarlanmaya baþladýlar. Yaratýðýn yumuþak çýkýntýlarý Hakan ý sarmaya uðraþýyordu. Hatta bu çýkýntýlardan bir kýsmý ta boðazýna kadar ulaþmýþtý. Hakan neredeyse boðulmak üzereydi: -Býrak beni, diye haykýrdý öksürerek. Can havliyle ayaða fýrladý. Az ötesinde yere saplanmýþ bir levha çarptý gözüne. Hýzla o yana doðru koþtu. Göðsüne yapýþmýþ olan Napolyon u levhanýn keskin köþesine hýzla çarptý. Cýzt! diye bir ses duyuldu. Levha, Napolyon un sýrtýna bir jilet gibi oturmuþtu. Oluþan kesikten mavi kývýlcýmlar saçýlýyordu. Çok geçmeden yaratýðýn kollarý gevþedi. Vücudu pelte gibi aþaðý sarktý. Hakan onu içi dolu bir çuval gibi yere attý: -Oh! Az kalsýn beni boðacaktýn beni. Oysa seni sevmiþtim be Napolyon. Ne oldu da saldýrdýn anlamadým, diye mýrýldandý. HAKAN TÜNELE GÝRÝYOR Çevrenin çok da tekin bir yer olmadýðýný anlamýþtý Hakan. Her an her yerden bir yaratýk çýkabiliyordu. Bundan böyle daha dikkatli olmasý gerekiyordu. Her þeyden önce buradan kurtulmanýn bir yolunu bulup çýkmalýydý. Ama nasýl? Þimdilik tek

7 umudu þu tünellerdeydi. Öncelikle içinde olduðu bu terkedilmiþ uzay kentinden uzaklaþmalýydý. Bu düþünceyle yeniden tünel giriþlerine yöneldi. Küçük elektronikçi önüne gelen ilk giriþe adýmýný attý. Orada bir süre durdu. O metalik sesi bekledi. Ama kimse þifre istemedi Hakan dan. Demek ki þifresiz bir giriþ bulmuþtu sonunda. Sevinçle ikinci adýmýný da attý içeriye. Sonra koþmaya baþladý. Ayak sesleri kocamandý ve Paf paf! ediyordu. Gölgesi tünelin duvarýna düþüyor, büyüye büyüye upuzun oluyordu. Tünelin zemini artýk metaldi. Þimdi Hakan ýn ayaðýný her basýþýnda madenî bir ses patlýyor, yankýlana yankýlana uzaklaþýyordu. Bir süre sonra metalik tünel plastik bir boruya dönüþtü. Yanlardan, alttan ve üstten bakýr teller geçiyordu. Hakan, bu tellere takýlmamak için azamî gayret sarf ediyordu. Ancak bunda pek baþarýlý olamadý. Tellerin iyice sýklaþtýðý bir yerde ayaðý takýldý ve küçük elektronikçi yüzükoyun yere yuvarlandý. Kollarýna ve vücuduna bakýr kablolar dolandý. Kurtulmaya çabalarken çekiþtirdiði tellerden bir kaç tanesini kopardý. Þimdiye kadar yaptýðý en kötü iþti bu. Meðer Hakan arý kovanýna çomak sokmuþtu. Çünkü kablolarýn kopan yerlerinden onlarca minik yaratýk fýþkýrýyordu. Bunlar pýtrak gibi saçaklý ve kýrbaç kuyruklu miniklerdi. Kafalarýnda iki duyarga vardý. Bu duyargalarýn ucundan mavi kývýlcýmlar sýçratýyorlardý. Hakan arý výzýltýlarýyla çevresinde dolanan saçaklýlarý kovalamak için deli gibi çýrpýnmaya baþladý. Virüslerin dokunduðu çýplak vücut bölgeleri ýsýrganla daðlanmýþ gibi yanýyordu. Ama Hakan ýn dokunduðu her virüs havaî fiþek gibi mavi ýþýnlar sýçratarak patlýyordu. Bir süre sonra uçuþan virüs kalmadý. Saçaklýlarýn hepsi kývýlcýmlar sýçratarak yok oldular. Bu arada küçük elektronikçi çok yorulmuþ, kan ter içinde kalmýþtý. Son virüsü de hýrsla patlattýktan sonra, kendisini kablo demetinin üzerine attý. Bir hamak gibi onlarýn üzerine uzandý. Bir süre kýpýrdamadan yattý. Ellerindeki acýyý o zaman daha belirgin olarak duydu. Virüslerin çarptýðý bölgeler kýzararak þiþmiþti. Þiþ bölgelerde minik dikenler saplýydý. Hakan bunlarý tek tek temizleyerek acýsýný hafifletmeye çalýþtý. OTUZ SEKÝZ A SEKTÖRÜNDE OLANLAR Küçük elektronikçi birazcýk rahatlamýþtý ki kulaðýna bir takým sesler geldi. Bu bir výnlama sesine karýþan konuþmalardý. Tiz sesli biri kesik kesik: -Otuz sekiz A bölgesi... Otuz sekiz A bölgesi... Tamam, diyordu. -Kýrkýncý sektörde de kontrol gerekir tamam!... Hakan, bulunduðu yere doðru yaklaþan bir gölge gördü. Bu bir tehlikenin habercisi olabilirdi. Hemen toparlandý. Üzerine uzandýðý kablo demetinden yere atladý. Hýzla demetin altýna girip saklandý. Sessizce belemeye baþladý. Bir süre sonra seslerin kaynaðý belli olmuþtu. Bu, bir nevi uçan kaydýrak üzerinde, hýzla hareket eden üniformalý bir adamdý. Ufak tefek boyu ile daha çok bir cüceye benziyordu. Ýnce, uzun boynunun üzerindeki kafasý saçsýz ve yusyuvarlaktý. Elleri insan eline benzemiyordu. Sað eli bir tornavida, sol eli de bir pense þeklindeydi. Tulumunun göðsünde dijital harflerle tamir elemaný yazýlýydý. Tamir elemaný, Hakan ýn saklý olduðu bölgeye gelince durdu: -Otuz sekizinci A sektöründeyim. Tamam, diye bir yerleri bilgilendirdi. Hakan saklandýðý yerde nefesini kesmiþ bekliyordu. Önünü kapatan kablolarý yavaþça aralayarak tamirciyi izlemeye baþladý. Tamir elemaný, kaydýraðýnýn üzerinden yere atladý. Bir süre saðýna, soluna bakýndý. Sonra tornavida biçimindeki elini kablolarýn üzerinde gezdirmeye baþladý. Tellerin koptuðu bölgeye gelince tornavidanýn bilek hizasýndaki küçük lâmba bipleyerek yanmaya baþladý. Tamirci arýzayý bulmuþtu. Hemen yere çömeldi. Kablonun kopuk uçlarýný birbirine

8 kaynatmaya baþladý. Tamirci yere çömelince Hakan a sýrtýný dönmüþtü. Küçük elektronikçi, onun sýrtýndaki yazýyý okuyunca hayretle mýrýldandý:

9 Küçük elektronikçi, içinde bulunduðu odacýðý kolaçan edince gördü ki burasý bir hurda deposuydu. Çevrede kopuk kablolar, yýrtýk levhalar ve onlarca kýrýk parçacýk göze çarpýyordu... Küçük elektronikçi çevresini incelerken, odacýðýn önünden tamir elemanýnýn kayarak geçtiðini gördü. Anlaþýlan, Sarý Selim yeniden tamir iþine giriþmiþti. Hakan, az ötesindeki kopuk kablolardan uzunca birini seçti. Elindeki kablo parçasýyla boþluktan dýþarý çýktý. Kabloyu, içinde bulunduðu yolun enine birkaç yerinden geçirip sýkýca baðladý. Hazýrladýðý þey bir nevi tuzaktý. Küçük elektronikçi, daha sonra tekrar depoya inip kafasýndaki plâna uygun bir þeyler aranmaya baþladý. Çok geçmeden de buldu aradýðýný. Bu bir folyo parçasýydý. Folyo orasýndan, burasýndan yýrtmýþtý ama tutkalý hâlâ üzerindeydi ve henüz etkisini kaybetmemiþti.

10 -Hakan olsaydý, diye söze baþladý. Ancak Sarý Selim, onun tümcesini tamamlamasýna fýrsat vermedi: -Al götür Hakan a yaptýr öyleyse, diye baðýrdý. Celil de ondan aþaðý kalmamýþtý: -Götürürüm... Hem bir kablo baðlamak için iki yüz dolar istemez o, diye karþýlýk verdi. Hakan ýn beklediði de buydu. Sesler kesilince kopardýðý kabloyu yeniden baðladý. Boðum tellerini çözdü: -Geçmiþ olsun Celilciðim, dedi. Hakan, bilgisayarýný onardý bile. Eve gidince fiþini tak ve çalýþtýr, diye mýrýldandý. HAKAN, KARA KORSANLA KARÞILAÞIYOR Hakan bulunduðu yerden sýkýlmýþtý. Kalkýp rast gele yürümeye baþladý. Bir süre sonra içinde bulunduðu boru yol çatallaþtý. Þimdi küçük elektronikçinin önünde iki yol vardý. Yollarýn ikileþtiðini görünce: -Ya þunda, ya þunda. Külâhçýnýn baþýnda, diye þans tekerlemesi söyledi. Saðdaki yola girdi. Bir süre yürüyünce Hakan ýn girdiði tünel sona erdi. Þimdi bizimkinin önünde kocaman bir boþluk vardý. Bir adým daha atsa aþaðýya yuvarlanabilirdi. Sanki bir balonun üfleme deliðinin uçundaydý. Ýçerisi ince bir sis tabakasýyla doluydu. Sis perdesinin gerisinde yer yer þato gölgeleri görünüyordu. Hakan ne yapacaðýný düþündü bir süre. Ýleri gidemezdi. Bu dipsiz bir boþluða yuvarlanmak demekti. Böyle bir þeyi göze alamazdý. Geri dönmeye karar verdi. Küçük elektronikçi, bu düþüncesini gerçekleþtirmek için birkaç adým atmýþtý ki orada da yalnýz olmadýðýný anladý. Bulunduðu yere doðru birisi yaklaþýyordu galiba. Durdu, bir süre dinledi. Yaklaþan sesler, þu anda açýk seçik belli oluyordu. Hakan, saklanacak bir bölme aradý çevrede ama uygun bir yer bulamadý. Zaten o ana kadar olan olmuþtu. Artýk saklanmasý da gerekmiyordu. Çünkü az ötesinde bir gözü bantlý, denizci kýyafetli biri duruyordu. Bu bir korsan olmalýydý. Korsanýn da ayaklarý altýnda ýþýklý bir kaydýrak vardý. Hakan, gördüðüne pek de þaþýrmadý. Artýk alýþmýþtý. Korsan kýlýklý adam heyecanla: -Çevrede güvenlik virüsleri dolaþýyor, dedi. Küçük elektronikçi de heyecanlandý: -Nerede, diye sordu. -Elli altýncý sektörde beni fark ettiler. Ellerinden zor kurtuldum. Þimdilik atlattým onlarý ama her an bir köþeden çýkabilirler. Bana yardým etmeni istiyorum. Hakan meraklanmýþtý: -Sana nasýl yardým edebilirim ki? Benim de yardýma gereksinimim var, diye karþýlýk verdi. Korsan kýlýklý adam elindekini uzatarak: -Þu kompakt diski al. Þimdilik sende kalsýn. Eðer bana bir þey olursa üzerindeki adrese ulaþtýrýrsýn, dedi. Hakan, gözü bantlý korsanýn uzattýðý cd yi aldý. Üzerindeki adresi merak etmiþti. Ona bakarken kulaðýnýn dibinde kurþun sesine benzer bir cývlama duydu. Korsan telâþ içinde: -Geldiler! Kaç kendini kurtar, diye baðýrdý. Hakan, kaydýraklar üzerinde bir grup üniformalý adamýn kendilerinden yana geldiðini gördü. Üniformalýlar, tabancalarýndan ýþýnlar fýrlatarak hýzlý yaklaþýyorlardý. Hakan korkmuþtu. Düþüncesiz bir hareketle giriþ aðzýna doðru koþtu. O anda korsan vurulmuþ olmalýydý ki arkada acýyla baðýrýyordu. Hakan arkasýna dönüp bakmadý. Þimdilik buna olanak yoktu. Panik hâlinde, kendisini sisler arasýna býraktý. Þimdi boþluktaydý. Hýzla aþaðýya düþüyordu. Küçük elektronikçi korkuyla çýrpýnmaya baþladý. O anda düþüþünün yavaþladýðýný hissetti. Hatta kýsa bir zaman sonra

11 düþmesi tamamen durmuþtu. Þimdi bizim küçük elektronikçi, yumuþak sisler üzerinde bir kuþ gibi duruyordu. Korkusu bir anda geçti Hakan ýn. Hatta sevindi bile. Kollarýný usul usul çýrpmaya baþladý. Bir anda duruþu sona erdi ve ileri doðru hareketi baþladý: -Yaþasýn uçuyorum, diye haykýrdý. Küçük elektronikçi, uzunca bir süre sürdürdü havadaki hareketini. Sisler üzerinde kayar gibi ilerliyordu. Bir süre sonra ilk þatoya ulaþmýþtý. Artýk inebilirdi. Yumuþak bir hareketle þatonun merdivenlerine kondu. Meraklý adýmlarla badallarý týrmandý. Kýsa bir sürede giriþ kapýsýna ulaþtý. Kapýnýn üzerinde bir tabela vardý. Hakan iyice yaklaþýp tabeladaki yazýyý okudu: -Aaa! Bu benim sitem, dedi þaþkýnlýk ve sevinç içinde. Bizim küçük elektronikçi, önündeki antik kapýyý aralayýp içeri girdi. Bir anda inanýlmaz bir þey oldu. Küçük elektronikçi Hakan kendisini odasýnda, bilgisayarýnýn baþýnda buldu. Þaþýrmýþtý. Anlamsýz gözlerle çevresine bakýndý. Yaþadýklarý rüya mýydý, gerçek miydi, anlayamadý. Ama korsanýn verdiði cd hâlâ elindeydi. Merakla zarfýn üzerine baktý. Cd nin üzerinde Tilki Tarýk ýn adresi yazýyordu.