GÜNEY MARMARA BÖLGESİ SİSMİK GÜRÜLTÜ KAYNAKLARININ ÖZELLİKLERİNİN İNCELENMESİ

ÖZET: GÜNEY MARMARA BÖLGESİ SİSMİK GÜRÜLTÜ KAYNAKLARININ ÖZELLİKLERİNİN İNCELENMESİ Utku Koçum 1 ve Ayşe Kaşlılar 2 1 Fen Bilimleri Enstitüsü, Jeofizik Müh. Ana Bilim Dalı, İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul 2 Jeofizik Müh. Bölümü, İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul email: kocum@itu.edu.tr Güney Marmara, Marmara Denizi ve Ege Denizi gibi su kütlelerine olan yakınlığından dolayı mikrosismik gürültülerin belirgin olarak gözlenme potansiyeline sahiptir. Bölgedeki gürültü kaynaklarının karakterize edilmesi, ileride yapılacak sismik çalışmaların yanı sıra gelecekte bölgeye kurulacak sismik istasyonların konumlarını belirlemede katkı sağlayacaktır. Çalışmada, Güney Marmara Bölgesi nde bulunan Kandilli Rasathanesi Deprem Araştırma Enstitüsü ne (KRDAE) ait sekiz istasyonda ve T.C Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı Deprem Dairesi Başkanlığı na (AFAD-DAD) ait yedi istasyonda kayıt edilmiş, 2011 yılı, düşey bileşen sürekli veri kayıtları kullanılmıştır. Veriler, güç yoğunluğu spektrumları ve olasılık yoğunluk fonksiyonları hesaplanarak incelenmiştir. Kültürel gürültü bandında (0.1-1 s), bölgenin kıyı şeridi boyunca yüksek gürültü seviyeleri gözlenmiştir. İkincil yüksek frekans (İYF, 1-10 s) ve birincil yüksek frekans (BYF, 10-20 s) bandlarında ise çalışma alanının batısından başlayıp doğusuna doğru devam eden gürültü anomalileri gözlenmiştir. Çalışılan bütün periyotlarda, sismik gürültünün zamansal değişimini gözlemlemek için aylık gürültü haritaları hazırlanmış ve incelenmiştir. Araştırma sonuçları, bölgede Şubat ayında gözlenen yüksek gürültü seviyeleri ile ölçülen yüksek rüzgar hızlarının ilişkili olduğunu göstermiştir. Güney Marmara Bölgesi için elde edilen sonuçlar, Adana Havzası ve çevresi ve İrlanda için elde edilen gürültü modelleri ile kıyaslanmış benzerlik ve farklılıklar incelenmiştir. Yerküre için kabul edilen gürültü modelleri ile bölge için elde edilen en düşük ve en yüksek mod gürültü modellerinin birbiriyle uyumlu olduğu görülmüştür. ANAHTAR KELİMELER: Sismik Ağlar, Sismik Gürültü, Güç Yoğunluğu Spektrumu, Olasılık Yoğunluk Fonksiyonu, Güney Marmara. INVESTIGATION OF SEISMIC NOISE PROPERTIES IN THE SOUTHERN MARMARA REGION ABSTRACT: The Southern Marmara Region has high potential to observe microseism, due to the proximity of huge water masses such as Marmara Sea and Aegean Sea. The characterization of seismic noise sources in the region will contribute to future seismic studies as well as the determination of prospective seismic station locations. The vertical component of continuous seismic data recorded in 2011 at eight stations of KOERI (Kandilli Observatory and Earthquake Research Institute) and at seven stations of ERD (Earthquake Research Department of Disaster and Emergency Management Presidency of Turkey) are used in the study. The data are analyzed by calculating the power spectral densities and their probability density functions. In cultural noise band (0.1-1 s), high noise levels are observed along coastal part of the region. In Double Frequancy Peak (DFP, 1-10 s) and Single Frequency Peak (SFP, 10-20 s) bands, high noise levels are observed starting from western part and continuing to the eastern part of the region. Monthly noise maps are prepared and examined to observe temporal variations of seismic noise in the periods considered. Research results showed that, highest noise levels observed in February are related with the high wind speeds measured at this month. The results obtained for the Southern Marmara Region are compared with the noise models obtained for the Adana basin and its surroundings and for Ireland. It is observed that, the high and low mode noise models for the region are in agreement with the Earth noise models. KEYWORDS: Seismic Networks, Seismic Noise, Power Spectral Density, Probability Density Function, Southern Marmara

1. GİRİŞ Artalan sismik gürültü (ASG), yerkürenin kendi titreşim ve salınımlarından kaynaklanan doğal veya doğal kökenli olmayan çevresel faktörlerin yerküre ile etkileşimi sonucu oluşan gürültülerdir. Bu gürültüler, kısa periyot (mikrotremör, < 1 s) ve uzun periyot (mikrosismik, > 1 s) olarak iki grupta sınıflandırılırlar. Kısa periyot gürültüler içerisinde, kültürel gürültü bandı olarak adlandırılan 0.1 1 s periyot aralığındaki gürültüler, insan veya rüzgar kaynaklı gürültülerdir (Stutzmann ve diğ, 2000). Uzun periyot gürültüler, Birincil Yüksek Frekans gürültüleri (BYF, 10 20 s) ve İkincil Yüksek Frekans gürültüleri (İYF, 1 10 s) olarak ikiye ayrılmaktadır. BYF gürültüleri, okyanusların sığ kısımlarında oluşan dalgaların kıyıya çarpması sonucu oluşur. Kıyıya yakın bölgede, dalga enerjisi, düşey eksende meydana gelen basınç değişimleri aracılığıyla sismik enerjiye dönüşür (Hasselmann, 1963). BYF gürültüleri genel olarak 10 20 s bandında meydana gelir. İYF gürültüleri kıyıdan geri dönen ve hali hazırda kıyıya doğru yönelimde bulunan dalgaların girişimiyle meydana gelir (Longuet Higgens, 1950) ve genellikle 4 8 s bandında gözlenir. İYF gürültüleri, BYF gürültülerine göre yüksek genliklidir. İYF gürültüleri, uzun periyot ve kısa periyot İYF gürültüleri olarak da sınıflandırılmaktadır. Uzun Periyot İkincil Yüksek Frekans gürültüleri (UPİYF), okyanus ve deniz gibi büyük su kütlelerinin hareketlerinden kaynaklanmakta ve genellikle 4 10 s bandında gözlenmektedir. 1 4 s bandında gözlenen Kısa Periyot İkincil Yüksek Frekans gürültülerinin (KPİYF) temel nedeni ise iç deniz ve göl gibi küçük su kütleleri ve bunlarla ilişkili etkilerdir. Sismik gürültüleri incelemek ve değerlendirmek amacıyla, dünyanın farklı yerlerinde yapılmış birçok çalışma vardır (Berger ve diğ, 2004; McNamara ve Buland 2004; McNamara ve Boaz, 2011; Möllhoff ve Bean, 2016; Davy ve diğ, 2016). Gürültü analizi, kurulması planlanan istasyonların konumlarının belirlenmesinde, kurulu olan sismolojik ağların izlenmesinde, istasyon ve veri kalite kontrol çalışmalarının yapılmasında kullanılmaktadır (McNamara ve diğ, 2009; Webb, 2002). Bu çalışmada, nüfus yoğunluğu ve sismisitesi yüksek, Kuzey Anadolu Fayı nın Güney Kolunu (KAFGK) içeren ve endüstriyel olarak gelişmiş olan Güney Marmara Bölgesi nde sismik gürültünün konum ve zamana bağlı değişimi incelenmiştir. Çalışma için Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesi Deprem Araştırma Enstitüsü (BU- KRDAE) ve T.C Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı Deprem Dairesi Başkanlığı (AFAD-DAD) tarafından toplam 15 adet istasyonda kayıt edilmiş 2011 yılı sürekli verileri kullanılarak bölge için gürültü haritaları oluşturulmuş ve incelenmiştir. 2. GÜRÜLTÜ ANALİZİ YÖNTEMİ Çalışma alanındaki gürültü seviyelerini belirlemek amacıyla McNamara ve Buland (2004) tarafından geliştirmiş olan gürültü analizi yöntemi kullanılmıştır. Gürültü verisi ile yapılan çalışmalarda, gürültü dışındaki deprem, veri kopuklukları, aletsel kökenli bozucu sistem sinyallerinin ayıklanması gerekmektedir. Bu çalışmada kullanılan yöntemin avantajı, güç yoğunluğu spektrumu ile birlikte olasılık yoğunluklarını ve mod (tepe) değerlerini hesaplamasıdır. Gürültü dışındaki sinyaller genellikle düşük olasılığa sahip olup mod değerine etkisi olmadığından, veriden ayıklanmasına gerek kalmamaktadır. Geliştirilen bu yöntem ve istasyonlarda kaydedilen sürekli sismik veriler kullanılarak, istasyonların performansları anlık ve geçmişe yönelik olarak izlenebilir. Ayrıca, bir yıl veya daha uzun süre kaydedilmiş veriler kullanılarak, istasyonun bulunduğu bölgedeki mevsimsel değişimlerin gürültü üzerindeki etkileri incelenebilir. McNamara ve Bulland (2004) ün geliştirdiği gürültü analizi yönteminin uygulaması, McNamara ve Boaz (2006) tarafından geliştirilen açık kaynak kodlu PQLX (Passcal Quick Look extented) yazılımı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. 2011 yılı sürekli verileri 1 er saatlik zaman serisine ayrılmış ve %75 katlamalı olarak 15 er dakikalık 13 alt parçaya bölünmüştür. Her bir zaman serisi için ortalama ve yönseme (trend) giderme işlemleri uygulandıktan sonra, Fourier dönüşümü alınarak frekans ortamında alet tepkisi giderilmiş ve güç yoğunluğu spekturumları (GYS) ve ardından olasılık yoğunluk fonksiyonları (OYF) hesaplanmıştır. Elde edilen GYS sonuçlarının Peterson (1993) yüksek (NHNM:New High Noise Model) ve düşük (New Low Noise Model) mod gürültü eğrileri ile karşılaştırılabilmesi için, GYS kestirimleri önce ivme sonra db birimine çevrilmiştir.

3. VERİLERİN İNCELENMESİ ve DEĞERLENDİRİLMESİ 3.1 Bölge Jeolojisi ve Tektonizması Çalışma alanı olan Güney Marmara Bölgesi, Marmara Bölgesi nde üç kola ayrılan sağ yanal atımlı Kuzey Anadolu Fay ının orta ve güney kollarını içermektedir. Bölge normal bileşen içeren doğrultu atımlı faylarla temsil edilmekte olup, Batı Anadolu nun K-G yönlü açılma rejimi etkisindedir (McKenzie, 1972; Barka 1992; Straub ve Kahle 1995). Bölgede yer alan doğu-batı uzanımlı çöküntü alanı, kuzeyde Edincik, Kapıdağ, Bandırma, Mudanya yükselimleri, güneyde Uludağ ve Söğütalan platosu ile sınırlanmıştır. (Selim ve diğ., 2006). Çalışma alanı Sakarya zonu içerisinde yer almaktadır. Bölgede temel kaya, Paleozoik-Paleojen metamorfik, magmatik ve sedimanter kayaçlardan oluşan karmaşık bir jeolojiye sahiptir. Neojen ve daha genç yaşlı sediman kayaçlar, kompleks temel kaya üzerine uyumsuz yerleşmiştir. Kuvaterner yaşlı birimler ise denizel ve nehirsel çökellerden oluşmaktadır (Gürer ve diğ., 2003). Kuvaterner yaşlı çökellerin kalınlıklarının 300 metreyi geçtiği, Neojen yaşlı çökellerin ise 50-200 metre arasında değiştiği belirtilmiştir (Imbach, 1977). Gürültü analizi çalışmasında bölgede yer alan çöküntü, yükselti alanları ile bölgenin kuzeyinde ve batısında yer alan Marmara ve Ege denizlerinin etkileri gözlenmiştir. 3.2 Gürültü Verilerinin Analizi ve Değerlendirilmesi Çalışmada KRDAE ve AFAD-DAD tarafından 15 adet geniş bantlı hız kayıtçıları ile sürekli toplanmış 2011 yılı verileri kullanılmıştır. İstasyonların bölgedeki dağılımı Şekil 1 de gösterilmiştir. Şekil 1. Sismik İstasyonların Güney Marmara Bölgesi ndeki Dağılımı. Büyük kırmızı harfler KRDAE istasyonlarını, küçük mavi harfler DAD istasyonlarını temsil etmektedir. Çalışmada kullanılan verilerden elde edilen edilen GYS-OYF grafikleri Şekil 2 de gösterilmiştir. krc ve durs istasyonlarında, alet tepkisi değerlerinin yıl içinde değişmesinden dolayı iki ayrı veri tabanında tutulmuştur. Değişiklikten sonra sonra durs istasyonunda veri kaydı olmadığı için grafikte yer almamaktadır. Elde edilen GYS- OYF grafikleri incelendiğinde, bütün istasyonlardaki mod değerlerinin (siyah çizgi) Peterson (1993) e ait NHNM ve NLNM eğrileri (gri çizgiler) arasında kaldığı görülmüştür. Buradan anlaşıldığı üzere, bölgedeki hakim gürültü seviyeleri yerküre için elde edilen en yüksek ve en düşük gürültü eğrilerinin arasında kalmıştır (Şekil 2). Bütün periyotlarda elde edilen GYS-OYF mod değerleri kullanılarak, bölgenin 2011 yılı mod gürültü haritaları elde edilmiştir (Şekil 3). Kültürel gürültü bandında, Marmara Denizi kıyısı boyunca ve bölgenin batı kesiminde

yüksek gürültü seviyeleri görülmüştür. İYF ve BYF periyot bandlarında ise bölgenin batı kesiminden başlayan ve doğusuna doğru devam eden gürültü anomalisi gözlenmiştir. Ege Denizi ve Marmara Denizi nin etkisiyle varlık gösteren mikrosismik gürültülerin, bölgede bulunan çöküntü ve yükselti alanları ile ilişkilendirilebileceği görülmektedir. Şekil 2. Güney Marmara Bölgesi nde 2011 yılında kayıt edilmiş düşey bileşen sürekli verilerden elde edilen GYS-OYF grafikleri. Açık gri ile gösterilen çizgiler Peterson (1993) e ait yüksek (NHNM) ve düşük (NLNM) mod eğrilerini temsil etmektedir. Şekil 3. 2011 yılı GYS mod gürültü haritaları. Bölgenin rüzgar potansiyeli yüksek olduğundan, düşük periyotlarda gözlenen yüksek gürültü seviyelerinin rüzgar ile ilişkisini incelemek amacı ile aylık gürültü haritaları oluşturulmuştur (Şekil 4 a-c). Kültürel gürültü periyotlarında (0.1 1 s) yıl boyunca hakim olan yüksek gürültü seviyeleri gözlenmiştir (Şekil 4a). Türkiye nin

1980-2015 arasındaki ortalama rüzgar hızı haritası incelendiğinde, sismik gürültünün yüksek olduğu Güney Marmara nın batı kesiminde yüksek rüzgar hızının hakim olduğu görülmüştür (Şekil 5a). Rüzgar hızının yüksek olarak gözlendiği kış aylarında (Şekil 5b), sismik gürültünün Şubat ayında yılın en yüksek seviyesine çıktığı görülmektedir. Güney Marmara Bölgesi, Ege ve Marmara Denizlerine olan kıyıları sebebiyle mikrosismik gürültülerin belirgin olarak gözlenebildiği bir bölgedir. İYF ve BYF bandları için aylık gürültü haritaları Şekil 4b ve c de verilmektedir. Rüzgar hızının ve deniz seviyesindeki değişimin daha yüksek olduğu kış aylarında İYF ve BYF gürültülerinde yüksek seviyeler gözlenmiştir. Bölgede yıl boyunca gözlenen İYF bandı gürültü genliklerinin bahar ve yaz aylarında (Nisan - Ağuştos) düştüğü görülmüştür. Bu dönemde, Güney Marmara nın kıyı kesimlerinde -140 db, iç kesimlerinde ise -130 db seviyesinde sismik gürültü bölgede hakimdir. Sonbahardan kışa doğru ise -130 db lik gürültü anomalisi daha geniş alana yayılmıştır. Benzer değişimler BYF bandında da gözlenmiştir. İYF ve BYF bandlarının gürültü seviyelerinde mevsimlere bağlı gözlenen değişimlerin bölgede yer alan ve kuzey batıdan doğuya doğru uzananan çöküntü ve yükselti sınırları ile ilişkili olduğu görülmektedir. Şekil 4. Güney Marmara Bölgesi 2011 yılı, kültürel gürültü (0.1-1 s) (a), İYF (4-8 s) (b), BYF (10-20 s) (c), periyot bandları için aylık GYS mod gürültü haritaları.

Şekil 5. 1980-2015 yılları arası, Türkiye ortalama rüzgar hızı ve yönü haritası (a) (www.mgm.gov.tr adresinden alınmıştır). Çanakkale, 1986-2016 yılları arası elde edilen ortalama rüzgar hızı verilerinin aylık gösterimi (b) (https://www.meteoblue.com adresinden alınmıştır). İç denizlerin ve göllerin İYF gürültü bandının kısa periyotlarında etkin olduğu bilinmektedir (Bormann, P. ve Wielandt, E., 2013). İstasyonlar kıyıya olan konumlarına göre gruplandırıldığında, bu etki 1 3 s periyotları arasında belirgin olarak gözlenmiştir. Marmara Denizi kıyısından iç kesimlere doğru (Kuzey-Güney) gürültü seviyeleri incelendiğinde kıyıya yakın istasyonlarda, iç deniz (Marmara Denizi) kaynaklı KPİYF gürültülerinin baskın olduğu görülmüştür. Gürültü seviyeleri Ege Denizi kıyısından iç kesimlere doğru (Batı-Doğu) incelendiğinde ise, Ege Denizi ne yakın olan kmr, knl, KRBG istasyonlarında yine aynı periyot bandında yüksek gürültü seviyeleri olduğu görülmektedir (Şekil 6). Şekil 6. 2011 yılı GYS mod gürültü haritaları. Gürültü seviyelerindeki bölgesel farklılıkları gözlemlemek amacıyla Güney Marmara, Adana Havzası ve çevresi (Bulut, 2016), ve İrlanda ya ait en yüksek (MHNM:Mode High Noise Model) ve en düşük (MLNM:Mode Low Noise Model) mod gürültü modelleri (Möllhoff ve Bean,2016) aynı grafikte çizdirilmiştir (Şekil 7). İncelenen bölgelerde gürültü seviyelerinin Peterson eğrileri ile uyumlu olduğu gözlenmiştir. Güney Marmara ve Adana gürültü modelleri birbiri ile benzerlik gösteririken, İrlanda gürültü modellerinin bazı periyot bandlarında farklılık gösterdiği görülmüştür. Bu farklılıklar ilk iki bölgenin iç denizlere, İrlanda nin ise okyanusa kıyısı olmasından kaynaklanmaktadır. Irlanda gürültü modellerinde UPİYF (8-10s) periyot bandı gürültülerinin baskın olduğu, buna karşılık Güney Marmara ve Adana gürültü modellerinde KPİYF (0.5-3s) periyot bandı gürültülerinin hakim olduğu gözlenmektedir. Ayrıca İrlanda için elde edilen en yüksek ve en düşük gürültü modelleri gürültü seviyeleri birbirine yakın iken (Şekil 7, yeşil çizgiler), Güney Marmara ve Adana için elde edilen en yüksek ve en düşük mod gürültü modellerinde gürültü seviyeleri farklarının daha fazla olduğu gözlenmektedir (Şekil 7 mavi ve kırmızı çizgiler).

Şekil 7. Yüksek (MHNM) ve düşük (MLNM) mod değerleri. Güney Marmara Bölgesi (GMMHNM, GMMLHM), Adana Havzası ve civarı (AMHNM, AMLNM) ve İrlanda (IMHNM, IMLNM) karşılaştırması. Açık gri ile gösterilen çizgiler Peterson (1993) e ait yüksek (NHNM:New High Noise Model) ve düşük (NLNM:New Low Noise Model) mod eğrilerini temsil etmektedir. 4. SONUÇLAR Bu çalışmada, Güney Marmara Bölgesi ndeki sismik gürültü zamansal ve konumsal olarak incelenmiştir. Kültürel gürültü (0.1-1 s), İYF (4-8 s), BYF (10-20 s) periyotları için aylık ve yıllık gürültü haritaları elde edilmiştir. Elde edilen sonuçlar, bölgenin kuzeybatısında gürültü seviyesinin incelenen bütün periyot bantlarında yüksek olduğunu göstermiştir. Bölgede, Şubat ayında gözlenen yüksek gürültü seviyelerinin, yüksek rüzgar hızı ile ilişkili olduğunu anlaşılmıştır. İYF ve BYF bandlarında kuzey batıdan doğuya doğru gözlenen gürültü seviyelerindeki değişimlerin bölgede yer alan çöküntü ve yükselti sınırları ile ilişkilendirilebileceği görülmüştür. Bölge için düşük ve yüksek mod gürültü modelleri elde edilmiştir. Bölge için elde edilen gürültü modelleri, gelecekte bölgeye kurulacak yeni sismik istasyonlar için yapılacak düzenlemelerde kullanılabilir. Bu çalışma ile yüksek gürültü gözlenen bölgenin batı kesimine, kuyu istasyonlarının (borehole stations) kurulması toplanan sismik verilerdeki kaliteyi arttıracaktır. Kurulacak bu tipte istasyonlar bölgede meydana gelen küçük büyüklükteki depremleri tespit edebilme imkanı verecektir. KAYNAKLAR Barka A.A. (1992). The North Anatolian fault zone. Ann Tecton Suppl 6:164 195. Berger, J., Davis, P. & Ekström, G. (2004). Ambient Earth noise: A survey of the Global Seismographic Network, J. Geophys. Res. 109, no. B11307, doi 10.1029/2004JB003408. Bormann, P. & Wielandt, E. (2013). Seismic signals and noise, in New Manual of Seismological Observatory Practice 2 (NMSOP-2), P. Bormann (Editor), Deutsches GeoForschungsZentrum GFZ, Potsdam, Germany, 1 62, doi: 10.2312/GFZ.NMSOP-2_ch4. Bulut, N. (2016). Adana Havzası Sismik Gürültü Kaynaklarının Konum ve Zaman Özelliklerinin Belirlenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Jeofizik Müh. Bölümü, İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul. Davy, C., Barruol, G., Fontaine, F. R., Cordier, E. (2016). Analyses of extreme swell events on La R eunion Island from microseismic noise, Geophysical Journal International 207, 1767-1782. Hasselmann, K. (1963). A statistical analysis of the generation of microseisms, Rev. Geophys. Space Phys. 1, 177-210.

Imbach, T., (1997). Geology of Mount Uludag with emphasis on the genesis of the Bursa thermal waters Northwest Anatolia. In: Schindler C, Pfister M, editors. Active tectonics of northwestern Anatolia the Marmara polyproject, Zurich: Hochschulverlag AG an der ETH; p. 239 66. ISBN 3 7281 2425 7. Gürer, O. F., Kaymakçı, N., Çakır, Ş., Özburan, M., (2003). Neotectonics of the southeast Marmara region, NW Anatolia, Turkey, Journal of Asian Earth Sciences 21, 1041 1051. Longuett Higgins, M. S. (1950). A theory of the origin of microseisms, Philos. Trans. R. Soc. London A, 243, 1 35. McNamara, D. E. & Buland, R. P. (2004). Ambient Noise Levels in the Continental United States. Bulletin of the Seismological Society of America, 94(4), 1517 1527. http://doi.org/10.1785/012003001 McNamara, D. E. & Boaz, R. I. (2006). PQLX: A software tool to evaluate seismic station performance. Eos, Transactions, American Geophysical Union 87 (52), Fall Meeting Supplement, abstract S13B-0236. Mcnamara, D. E., Hutt, C. R., Gee, L. S., Benz, H. M. & Buland, R. P. (2009). A Method to Establish Seismic Noise Baselines for Automated Station Assessment, 80(4), 628 637. http://doi.org/10.1785/gssrl.80.4.628 McNamara, D. E. & Boaz, R.I. (2011). PQLX: A seismic data quality control system description, applications, and users manual: U.S. Geological Survey Open-File Report 2010 1292, 41p. McKenzie, D. (1972). Active tectonics of the Mediterranean region. geophys. Journal of Royal Astronomical Society. 30, 109-185. Möllhoff, M. & Bean, C. J. (2016). Seismic Noise Characterization in Proximity to Strong Microseism Sources in the Northeast Atlantic, Bulletin of the Seismological of America, 106(2). http://doi.org/10.1785/0120150204. Peterson, J. (1993). Observations and modeling of seismic background noise. USGS Open File Report. http://doi.org/10.1785/gssrl.79.2.194. Selim, H. H., Tüysüz, O. Barka, A. A., (2006). Güney Marmara bölümünün neotektoniği, ITU dergisi. Stutzmann, E., Roult, G., Astiz, L., (2000). GEOSCOPE Station Noise Levels. Bulletin of Seismological Society of America, June 2000. Straub C, and Kahle HG., (1995). Active crustal deformation in the Marmara sea region, N.W. Anatolia, inferred from GPS measurements. Geophys Res Lett. 22(18):2533 6. Webb, S. C. (2002). Seismic noise on land and the sea floor, in International Handbook of Earthquake and Engineering Seismology, Part A: Inter-national Geophysics, Vol., W. H. K. Lee, P. C. Jennings,C. Kisslinger, and H. Kanamori (Editors), Academic Press e-book,305 318. Wessel, P. & Smith, W. H. F. (1998). New, improved version of generic mapping tools released. Eos Trans. AGU 79:47, 579 579.