YETİŞME ORTAMI ÖZELLİKLERİ Orman ekolojisi;orman ile ormanın yaşama ve gelişmesini sağlayan tüm faktörlerin oluşturduğu sistemi inceleyen ve bu sistemdeki karşılıklı etki ve ilişkileri araştıran bir bilim dalıdır. Orman Ekosistemi; orman ağaçları ile birlikte topoğrafya, iklim, toprak ve vejetasyon etkenlerinin bütünlüğüdür. Yetişme Ortamı Özellikleri; Bir ekosistemde belirli canlı toplumlarından oluşan yaşama birliğini etkileyen, fakat bu canlıların işlevleri ile de etkilenen topoğrafya, iklim, anakaya-toprak ve vejetasyon faktörlerinin oluşturduğu bir bütün olarak
tanımlanmaktadır. TOPAOĞRAFYA: Mevki, genel ve özel mevki olmak üzere ikiye ayrılır. a) Genel mevki : Yöreye verilen genel adı( Bolu Aladağ ormanları), enlem ve boylam derecelerini (Elmalı serisi 29 derece 46 saniye -29 derece 50 saniye), denize olan yatay uzaklığı ve jeomorfolojik yapıyı içerir(ova,yayla,tepe,dağlık arazi vb). b) Özel mevki : Yöresel ismi (Hasandağı ormanı, melendiz meşe ormanları), denizden yükseklik, bakı, eğim, arazi yüzü şekli (Röliyef) ve komşu çevre gibi özelliklerle tanımlanır. b.1) Denizden yükseklik: Toprak özellikleri, iklim ve vejetasyon yapısı üzerinde etkili olmaktadır. Denizden yüksekliğe bağlı olarak; belirli bir yüksekliğe kadar(ülkemizde 2000-2500 m) sıcaklık düşmekte, havanın su tutma kapasitesi (doygunluk nemi) azalmakta, buna karşın bağıl nem, yağış ve rüzgar artmakta, düşük sıcaklık, fazla nem ve yağıştan dolayı bazlar yıkanmakta, toprak reaksiyonu asit özellik göstermekte, toprakta biyolojik aktivite tamamen durabilmekte taabii gençleştirme ve ağaçların beslenmesi güçleşmekte,
ğaçlandırma faaliyetleri zorlaşmakta, vejatasyon devresi kısalmakta, sıcaklığın ve yağışın etkilenmesine bağlı olarak düşey orman zonları oluşmakta, dır.. b.2) Bakı: Bir yerin sıcaklığı, yağış durumu, don etkisi ve güneş ışınlarını alması bakımından etkili olur. Ülkemizde kuzey, kuzeydoğu, kuzeybatı ve doğu bakıları genel olarak gölgeli bakılardır. Gölgeli bakılarda toprak, aynı bölgedeki güneşli bakılara göre daha nemli, daha serin ve buharlaşma daha azdır. Vejatasyon devresi daha geç başladığı için ilk bahar don zararı daha azdır. Güney, güney doğu, güneybatı ve batı bakılar ise güneşli bakılar olup daha sıcaktır, ısınma fazla olduğundan nem kaybı daha fazladır, don tehlikesi gölgeli bakılara göre daha fazladır. Bakı, sahaya dikilecek tür seçimi, dikim zamanı ve tesis amacının tespiti bakımından önemlidir. b.3) Eğim: Arazi eğimi, arazinin engebelilik derecesini ifade eder. Eğim derecesi arttıkça; yağış sularının yüzeysel akışı artar, erozyon tehlikesi çoğalır, toprak derinliği azalır, iskeletçe zengin sığ ve kurak topraklar oluşur, toprak işleme metotlarının seçimi ile ekipman seçiminde belirleyici bir faktördür. b.4) Arazi yüzü şekli ( Rölyef ) : Bir yerin özellikleri ile toprakların su ve besin maddesi ekonomisi üzerine etkilidir. Ova, yamaç, sırt, tepe, etek, çukur vb. deyimlerle tanıtımı yapılmaktadır. Sırt ve sırta yakın yamaç kısımlarında topraklar sığ, fakir ve kurak olurlar. Çukur yerlerde ise soğuk hava bitki gelişmesini engelleyecek kadar fazla miktarda toplanıp kalabilir. Tepe, sırt,don çukuru, kokurdan gibi ekolojik bakımdan elverişsiz arazi şekillerinde ekonomik ağaçlandırmalar yapılmamalıdır. İKLİM:
Bir yerde uzun süre devam eden atmosferik olayların ortalamasıdır. İklim ölçme değerleri Meteoroloji istasyonlarından alınır. İklim elemanları: Işık, sıcaklık, hava nemi, yağış, yağışın şiddeti ve yağışın dağılımı, buharlaşma, don ve rüzgârdır. İklim elemanları; bitki örtüsünün dağılışını, vejetasyonun tür ve kapalılığını, tayin eder. İklim elemanlarının bireysel olarak etkilerinden çok toplu etkileri önemlidir a) Işık: Işığın kaynağı güneştir. Işık şiddeti üzerinde etkili olan faktörler; Atmosfer tabakaları(azot ve oksijen, nem), su tabakaları, havadaki küçük katı parçacıkları(toz,duman), vejatasyon(kapalılık derecesine göre%1-%75), arazi şekli(eğim,yükseklik,bakı), enlem dereceleri, dir. Işığın diğer faktörler üzerindeki etkisi; hayat için gerekli olan enerjinin kaynağını oluşturması, bitkiler için fotosentez olayını gerçekleştirmesi, bitkilerin büyüyüp şekillenmesinde etkili olması, tohumların çimlenmesinde etkili olması, transpirasyonu artırması, dir. b) Sıcaklık: Sıcaklığın kaynağı güneş ışınlarıdır. Güneşten gelen kırmızı ötesi ışınlar dünya yüzündeki cisimlere çarpınca ısı enerjisi haline dönüşür ve onları ısıtır.
Sıcaklık üzerinde etkili olan faktörler; enlem derecesi, bakı, arazi şekli, denizden yükseklik, toprağın mekanik bileşimi ve vejatasyondur. Sıcaklığın; bitkilerin gelişmesi, toprak ve humus oluşumu, bitkiler üzerinde transpirasyonu artırması, solunumu artırması (37derece), fotosentezi artırması (30 dereceye kadar), vejatasyonu başlatması veya durdurması, gibi etkileri mevcuttur. Örneğin bitkilerin fotosentezi 0 5 ºC arasında başlar, 20 30 ºC arasında en yüksek değerini bulur, 40 50 ºC den sonra ise durur. Bitkilerin hayati faaliyetlerini gösterdiği ( tomurcuklanma, tomurcukların patlaması, yapraklanma, çiçek açma, odun artımı vs. ) devreye vejetasyon devresi denir. Ortalama sıcaklık bu devrenin tayini için bir ölçü olarak alınır. Ortalama sıcaklıklar +10 ºC üzerinde olan aylar, vejetasyon devresi olarak alınmaktadır.bitkilerin boy artımı yeterli toprak neminin bulunması durumunda ilkbaharda, çap atımı ise yazın olur. Ormancılıkta; ortalama sıcaklık, ortalama yüksek sıcaklık, ortalama düşük sıcaklık, en yüksek sıcaklık derecesi ve günü, en düşük sıcaklık derecesi ve gününün tespiti mutlaka gerekmektedir. Sıcaklık ekstremlerinin bitkiler üzerindeki etkileri; Optimum sıcaklıktan bitkinin en yüksek gelişim gösterdiği sıcaklık anlaşılırken eksrem sıcaklık tan da biyolojik olayların hızının azaldığı, bitkilerin yaşamını etkileyen yüksek yada düşük sıcaklıklar anlaşılır. Çok düşük sıcaklıkların bitkiler üzerinde meydana getirdikleri zararlara don zararları denilmektedir. Donma, hücre zarının çatlaması ve madde dolaşımının durması şeklinde meydana gelen mekanik bir olaydır. Bitkilerin düşük sıcaklıktan zarar görmeleri bitki türüne, en düşük sıcaklığın derecesine, donun ani olarak meydana gelip gelmediğine, dokuların su içeriğine göre değişir. Orman ağaçlarının bir çoğu vejatasyon devresinin sonuna doğru protoplazmalarındaki suyu azaltarak don zararından etkilenmezler. Düşük sıcaklıklarda dış ve iç sıcaklıları arasında oluşan ısı farkı nedeniyle meydana gelen gerilim ve basınç don çatlağı nı meydana getirir.
Su miktarı çok olan topraklar donunca topraktaki suyun hacmi genişler ve toprak yüzüne doğru bir kaldırma basıncı gelişir.toprak kalkarken özellikle genç fideleri de birlikte kaldırır.sıcaklık artınca buzlar çözülür ve toprak tekrar yerine oturur.fakat fidanların kökleri açıkta kalır ve soğuktan donar. Buna don atması veya don vurması denir. Düşük sıcaklıklarda toprak suyu yoğunluğunun artmasından dolayı bitki köklerinin su alması güçleşir. Toprakta alınabilecek su olsa bile bir su kıtlığı meydana gelir. Örneğin bir toprak sıcaklığının 25 dereceden sıfır dereceye düştüğü zaman suyun yoğunluğunun iki kat arttığı, kökler tarafından alınmasının ise 2,5 kat defa azaldığı tespit edilmiştir. Bu durumda esecek bir rüzgar traspirasyonu artıracağı ve gerekli su temin edilemeyeceği için fizyolojik kuraklık meydana gelir. Çok yüksek sıcaklıkların bitkiler üzerindeki etkileri; Sıcaklık arttıkça solunum da arttığından solunum için harcanan enerji ve organik madde harcaması da artar. Fotosentezle üretilen maddelerin solunumla tüketilen maddeleri karşılayamaz duruma gelmesine açlık ölümü denir. Transpirasyonla harcanan su kökler tarafından alınabilen sudan fazla oluca susuzluk ölümü meydana gelir (sam yeli). Kuraklık zararlarını azaltmak için kurak ve yarı kurak bölgelerde; derin toprak işlemesi yapmak, derin dikim yapmak, ot alma ve çapayı zamanında yapmak, çapayı derin yapmamak, mümkünse fidan çevresinde malçlama yapmak, mümkünse sulama yapmak, gerekir. c)hava nemi: İklimi oluşturan ögelerden biri olan nem, atmosferde buhar halinde tutulan su olup belli koşullarda yoğunlaşarak yer yüzüne düşer. Hava nemi ekosistemin su kaybı üzerinde etkilidir. Hava nemi sıcaklık, denizden yükseklik, denize uzaklık, rüzgar durumu, mevsimler ve bitki örtüsü gibi faktörlerden etkilenmektedir. c.1)mutlak nem: Belirli sıcaklık derecesindeki belirli bir birimdeki havanın buhar halinde sahip olduğu suyun gram olarak miktarına denir. c.2 ) Doygunluk nemi: Belirli bir sıcaklık derecesinde 1 m3 havanın buhar halinde tutabildiği en yüksek su miktarına denir.c.3) Nispi (bağıl) nem: havada bulunan su buharı miktarının o andaki hava sıcaklığında bu havanın taşıyabileceği en yüksek su miktarına oranıdır.
Nispi nem ne kadar düşükse topraktan o kadar fazla su kaybı olur. Dolayısı ile hava kurutucu etki yapar. Hava nemi ile bitkiler arasındaki ilişkiler; Havada nem açığı arttıkça buharlaşma da o kadar artacağından bitkide pörsüme başlar. Bitkiler için kuraklık bağıl hava neminin %30 un altına düştüğü, rüzgar hızının 5 m/ san. üzerine çıktığı, hava sıcaklığının da 25 dereceyi geçtiği zaman başlar. d)yağış: Yağış miktarı,belirli bir sürede belirli bir alana düşen atmosferik nemin miktarıdır. Yağışlar üzerinde etkili olan faktörler; enlem dereceleri, denizden yükseklik, nemli rüzgarların geldiği yön, bakı, soğuk ve sıcak su akıntıları, büyük su yüzeyleri ve ormanlardır. Yağışların miktarı, şiddeti, süresi, şekli gibi çeşitli karakteristikler; toprak erozyonu, toprağın su ekonomisi, bitkilerin yayılışı ve gelişimi, üzerinde etkilidir. Bu nedenle en yakın yerdeki meteoroloji istasyonunun en az 10 yıllık ölçme değerleri alınır. Alınacak değerler şunlardır; Ortalama Yağış Miktarı(mm) Günlük En Çok Yağış Miktarı(mm) Yağış >10mm Olan Gün sayısı Saatlik Max.Yağış(mm) Yağış etkenliği, iklim tipleri ve iklim tiplerinin ifadesi: Bir yerde yağış sularının bitki gelişmesi bakımından topraktaki miktar ve durumuna yağışların etkenliği denir. İklimle ilgili olarak yapılan çalışmalarda özellikle sıcaklık ile yağış, yağış ile buharlaşma, yağış ile doygunluk açığı arasındaki ilişkiler matematik formüller halinde gösterilmekte, bir bölgenin yağış etkenliği ve buna dayanarak iklim tipleri nemli, yarı nemli, yarı kurak, kurak şeklinde deyimlerle karakterize edilmektedir. Genel olarak denilebilir ki bir bölgeye düşen yağış miktarı buharlaşan miktardan fazla ise o bölge iklimi nemli eğer buharlaşma yağış miktarından fazla ise o bölge iklimi kurak olarak nitelenir.. İklim tipleri ile ilgili olarak geliştirilmiş bir çok formüller ve yöntemler vardır. Biz, bunlardan Türkiye şartlarına uyan ve uygulaması kolay olan Erinç Formülü nü kullanmaktayız. ERİNÇ YAĞIŞ ETKİNLİĞİ İNDİSİ Erinç Formülü: Yıllık ortalama yağış miktarı(mm) Yağış etkenliği indisi = ---------------------------------------------
Yıllık ortalama yüksek sıcaklık(0c)
. Yağış şekillerinden yağmur ve kar bitkiler üzerinde etkilidir.yağmur toprak içine geçerek oradan kökler aracılığı ile bitkiye yararlı olabildiği gibi yaprak ve genç sürgünler tarafından da belirli bir miktarı alınabilir. Kar şeklinde düşen yağış kar kırmasına, yükseklerde çığ oluşumuna, eğimin fazla olduğu yerlerde fideciklerin yatırılmasına, eğri büyüme sonucu ağaç kalitesinin düşmesine neden olur. Ancak kar erimesi yavaş yavaş olduğu için yağışlara göre daha çok su toprağa girer. e)don: Bir yörede bir yılda veya bir periyotta meydana gelen donlu günlerin sayısıdır. Yıl içerinde meydana gelen donlu günlerin birbirini takip edip etmediği, en erken ve en geç don tarihleri dikilecek fidanın türü ve dikim zamanının belirlenmesi bakımından önemlidir. Don çukuru olarak belirlenen yerler,dikilen fidanların dondan zarar görmesi nedeniyle ağaçlandırmaya konu edilemez. f)hava hareketleri ve Rüzgar: Hava hareketleri ve Rüzgarın; bitkilerin dağılışı ve gelişimi üzerinde, bitkilerin morfolojisi ve anatomisi üzerinde, buharlaşma ve fotosentez üzerinde, önemli etkisi vardır. Rüzgarın yönü, şiddeti arazi yapısına göre değişmektedir. Sırt, boyun ve tepelerdeki rüzgar hızı daha fazladır.rüzgar erozyonu ile mücadele edebilmek için rüzgarın ana yünü ve şiddetinin bilinmesi gerekmektedir. Yangın emniyet şeritleri ve rüzgar perdeleri rüzgar yönü dikkate alınarak tesis edilir., TOPRAK:
Bitkilerin barındığı ve yaşamları için gerekli su, hava ve besin maddelerini temin ettiği yerkabuğunun üst kısmına toprak denir. Toprak oluşumunu; anakaya ve özellikleri, zaman, iklim, arazi şekli ve canlı faktörler etkiler. Toprak özelliği; fiziksel özellikler ve kimyasal özellikler olmak üzere ikiye ayrılır. a)toprağın fiziksel özellkleri:toprağın fiziksel özellikleri deyince toprağın tekstürü, toprak derinliği,bağlılığı, geçirgenliği, toprak rutubeti ve buna bağlı özellikler anlaşılır.bu sayılan özelliklerin etüdü arazide toprak profili üzerinde yapılır. Toprak Horizonları : Bir toprak profili iyice incelenirse,bu profilin renk,,tekstür,strüktür vb. özellikler bakımından farklı olan ve birbiri üzerinde yatan tabakalardan oluştuğu görülür. Bu yatay tabakalara horizon denir. Horizonlar, klimatik, biyotik, arazi şekli ve anakaya gibi doğal faktörlerin etkisiyle uzun zaman periyotlarında oluşmuşlardır.
A Horizonu ( Yıkanma Horizonu ):Mineral toprağın en üst kısmında olan,klimatik etkenlerle doğrudan doğruya temasta bulunan ve en fazla humus maddelerine sahip olan horizondur.humus etkisi nedeniyle genellikle koyu renktir. B-Horizonu ( Birikme Horizonu ): A horizonunun altında bulunan ve bu horizondan yağış suları ile taşınarak getirilmiş maddelerin biriktiği horizondur.bu horizon bazı koşullarda ayrışma olaylarının da cereyan ettiği horizondur. C-Horizonu ( Anamateryal Horizonu ): Üstündeki B horizonunu meydana getiren horizondur.eğer mekanik yollarla gevşemiş ve parçalanmış ise Cv ismini alır.ayrışmamaış sert kaya halinde ise Cn ismini alır. a.1) Toprak türü: (tekstür) Toprak mataryalinin tane büyüklüğü bakımından bileşimini belirleyen bir deyimdir. Tekstür sınıfı üçtür.bunlar; Kum,toz ve kildir. Toprak türü çeşitleri: Toprak türü çeşitleri toprağın içinde bulunan toz kum ve kil oranlarına göre sınıflandırılmaktadır. Bunlar; kum,toz,kil,balçıklı kum, kumlu balçık, killi balçık, balçıklı kil dir. a.2) Toprak Strüktürü: Toprak taneciklerin oluşturan kum, toz ve kilin istiflenmesidir. Toprağın üç ana strüktür sınıfı vardır. Tek tane strüktürü, Masif strüktür, Kırıntı strüktürü, a.3) Taşlılık Ve Derinlik Toprağın iskelet miktar:(toprak taşlılığı) Toprağın iskelet miktarı denilince,çapları iki mm den büyük olan mineral parçaları anlaşılır.taş ve çakıllar toprağın su tutma kapasitesi, geçirgenliği,besin ve sıcaklık ekonomisi üzerinde önemli bir role sahip olduğundan her horizon için veya her 30 cm toprak derinliği için hacmen % olarak tespit edilir a.4)toprak Taşlılığı: Tanım Taşsız-az taşlı 0-25 Orta taşlı 26-50 Çok taşlı 51-80 İskelet ( 81-100 litosolik ) Profilin İskelet % si
Yüzeysel Taşlılık Taşlılık Oranı Sınıfları (%) a.5)toprak derinliği:sert anakaya üzerinde yatan ince taneli gevşek mataryalin kalınlığıdır.buna<mutlak toprak derinliği> denir.köklerin yayılabildiği derinliğe ise <fizyolojik toprak derinliği> denir. Toprak Derinliği Derinlik ( cm ) Tanımı 0-30 Sığ 31-60 Orta derin 61-120 Derin a.6)toprak rengi: Toprak rengi,bilinen renklerden hangisine benziyorsa o terim kullanılarak tanıtılabilir.her horizon,çin tespit edilir. Toprak rengi bir takım toprak özelliklerini ifade etmesi ve genetik horizonların,dolayısı ile klimatik toprak tiplerinin ayrılması bakımından büyük bir önem taşır. Örneğin alacalı renk kötü dranaj koşullarını,fazla koyu renk organik madde fazlalığını, açık soluk renk aşırı yıkanma olaylarını gösterir. a.7)toprağın Humus Miktarı Toprakta ne kadar çok humus varsa genel olarak rengi o kadar koyu olur. Toprak organik maddesinin(humusun) arazide tanıtımı laboratuar analizlerine göre belirtilir. Organik madde%si 1 den az humus bakımından pek az 1-2 humus bakımından fakir 2-5 orta derecede humuslu 5-10 humus bakımından zengin 10-15 humus bakımından çok zengin 15-30 turbamsı 30 dan çok turba Humus tipleri: Ham humus, Çürüntü tipi humus,
Mul tipi humus, a.8) Kök Yayılışı: Bitki köklerinin toprakta inebildiği derinlik ile topraktaki kök yoğunluğunu ifade eder.topraktaki su, hava ve besin ekonomisi hakkında bilgi vermesi,horizonların su geçirgenliği ve havalanması hususunda etkili bulunduğundan önemlidir. Drenaj: Toprağin su tutma kapasitesini aşan fazla suyun toprak içinde yanlara ve aşağı doğru sızıp gitme hareketidir.buna<toprağın geçirgenliği>denir.aşırı drenaj, iyi drenaj, zayıf drenaj olarak ifade edilir. Drenaj toprağın; Tekstür ve strüktürüne, Toprağın kuru ve nemli oluşuna, Suyun akıcılığına, Bağlıdır. Orman topraklarının rutubet ekonomisi deyince,bitkilere gerekli suyun topraktaki durumu anlaşılır. a.9)toprak Tipi: Toprak tipini oluşturan faktörler,iklim, biotik faktörler, arazi yüzü şekli,anakaya ve zamandır.ülkemizde bulunan en önemli toprak tiplerinden bazıları;esmer orman toprağı, rentzina, terra rossa, terra fuska,ranker, alüvyal topraklar, kireçli regosoller,iskelet topraklar ve kırmızı balçık topraklardır. b)toprağın Kimyasal Özellikleri: Toprak reaksiyonu,kireci ve tuzluluğu b.1)toprak Reaksiyonu (ph):toprak ph sı bir toprak çözeltisindeki asitliği veya alkaliliği tanımlayan bir ölçüdür. Asitliğin miktarı H+ ve OH- iyonlarının konsantrasyonuna bağlıdır. (Ph) değeri, H+ iyon konsantrasyonunun tersinin logaritmasıdır ph logaritmik birim şeklide ölçülür. ph bir birim artarsa,h konsantrasyonu 10 kez azalır.örneğin ph 4 te ph 7 ye göre 1000 kat fazla H+ iyonu vardır. ph kademeleri 0-14 arasındadır.ancak toprak tepkimesinin normal aralığı 5-8,5 olup bunun üstünde ve altındaki değerler çoğu bitki için ciddi sorunalr oluşturur.toprak ph sı labaratuvar şartlarında ph metre ile ölçülür.arazide kullanılan farklı ph ölçerler bulunmaktadır. Toprak ph sı doğrudan ve/veya dolaylı olarak toprak içersinde meydana gelen birçok fiziksel, kimyasal ve biyolojik olayı etkiler.toprak reaksiyonu ile canlılar arasında sıkı bir ilişki vardır.mesela,mantarlar 4-5, bakteriler ise 6-8 ph larda daha etkindir. Toprak reaksiyonu:
Reaksiyon Sınıfı ph Reaksiyon Sınıfı ph Ekstrem Asit <4,5 Nötr 6,6-7,3 Çok Kuvvetli Asit 4,6-5,0 Hafif Alkali 7,4-7,8 Kuvvetli Asit 5,1-5,5 Orta Alkali 7,9-8,4 Orta Asit 5,6-6,0 Kuvvetli Alkali 8,5-9,0 Hafif Asit 6,1-6,5 Çok Kuvvetli Alkali >9,0 b.2)tuzluluk: Toprağın tuzluluk kavramı, birim hacimdeki toprakta bulunan çözünebilir tuzların miktarını belirtir.genellikle Cl ve SO4 anyonlarının 2 değerli katyonlarla,özellikle Ca,Mg,ve Na ile oluşturdukları tuz bileşiklerinden kaynaklanmaktadır. Toprak tuzu labaratuvar koşullarında elektrik geçirgenlik ölçüm cihazıyla belirlenir ve veriler tablodaki sınıflandırmaya göre yapılır. Tuzluluk (ms/cm) Sınırı Tanımlaması <2 Tuzsuz 2-4 Az Tuzlu 4-8 Orta Tuzlu 8-16 Çok Tuzlu >16 Aşırı Tuzlu Kireç: Topraktaki kireç miktarı bitkiler için çok önemlidir.temel kireç bileşikleri; kalsiyum, mağnezyum, karbonatlar ve dolomittir.labaratuvar koşullarında, karbonat miktarı nicel olarak belirlenerek % toplam CaCO3 miktarı cinsinden ifade edilir. Toprak kireç içeriği sınıflaması genel olarak tablodaki gibi yapılmaktadır. Toprak İçeriği Kireç %CaCO3
Az Kireçli 0-4 Orta Kireçli 4-8 Kireçli 8-15 Çok Kireçli 15-30 Çok Fazla Kireçli 30-55 Marn >55 VEJATASYON: Vejatasyonu, orman çalı ve çayır gibi çeşitli bitki toplulukları oluşturur. Su harcamaları bakımından değişik derecede etkilere sahiptir.mevcut toprak florası o yerin su ekonomisi bakımından bir gösterge olabilir. Bu bakımdan su ekonomisi hususunda karar verilirken mevcut vejatasyon tipleri göz önün de bulundurulmalıdır. Buraya kadar incelediğimiz yetişme muhiti faktörleri ormancılık faaliyetlerinde önemli bir yere sahip olup; Ağaçlandırmanın amacı, Tür ve orijin seçimi, Örtü Temizliği ve zamanı, Toprak işleme zamanı ve yöntemleri, Dikim zamanı ve yöntemleri, Bakım zamanı ve yöntemleri, Bu etkenlerin analiz ve yorumlanmasına göre belirlenecektir.