Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 5, Sayı: 39, Ocak 2017, s

Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 5, Sayı: 39, Ocak 2017, s. 595-602 Yayın Geliş Tarihi / Article Arrival Date Yayınlanma Tarihi / The Publication Date 29.12.2016 20.01.2017 Doç. Dr. Şakir BERBER Gazi Üniversitesi, Felsefe Grubu Eğitimi sberber@gazi.edu.tr Gamze ASLAN Gazi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Öğrencisi gamzeaslan38@gmail.com SİYASİ PARTİLERİN DİNİ EĞİTİM POLİTİKALARI Öz Toplumların kalkınması eğitim alanında gerçekleştirdikleri politikalara bağlıdır. Ülkemizde kuruluşundan günümüze kadar geçen dönemde eğitim alanında çeşitli politikalar uygulanmıştır. Bu doğrultuda fırsat eşitliği, teknoloji eğitimi, bilgisayar destekli eğitim, yabancı dil eğitimi, din eğitimi gibi alanlarda politikalar geliştirilmiştir. Ülkemizdeki siyasi partiler, seçim bildirgelerinde eğitim alanında gerçekleştirmeyi planladıkları politikalara yer vermektedir. Bu çalışmada, siyasi partilerin eğitim politikalarından biri olan din eğitimi konusu ele alınmıştır. Bu doğrultuda 7 Haziran 2015 seçimlerinde AKP, CHP, MHP ve HDP partilerinin yayınlamış oldukları bildirgeler temel alınmıştır. Bunun yanında tarihi süreç içerisinde din eğitimi alanında uygulanmaya konulmuş olan politikalara da değinilmiştir. Böylece din eğitimi alanında uygulanmaya konmuş olan politikalar arasındaki benzerlik ve farklılıklara da değinilmiştir. Anahtar kelimeler: Siyasi Parti, Dini Eğitim, Eğitim Politikası

RELIGIOUS EDUCATION POLICIES OF POLITICAL PARTIES Abstract They perform in the field of education policy depends on the development of societies. In our country, from its inception to the present various policies in the field of education in the last period. In this respect the equal opportunities technology education computer-aided education foreign language education policies that have been developed in areas such as religious education. In our country political parties plannd to conduct in the field of education policies in the election manifesto. We in this study as one of the education policies of political parties will consider the issue of the last training. In this respect the elections of 7 June 2015 the AKP, CHP, MHP and reported the they published their party base HDP. In addition to the implementation in the field of religious education in the historical process, but also to observance of policies were mentioned. Thus religious education implementation in the field of the similarities and differences between the policies that were mentioned. Keywords: Political Party, Religious Education, Educational Policy GİRİŞ 596 Siyasi partiler demokrasinin vazgeçilmez unsurlarıdır. Siyasi partiler içinde bulundukları toplumu yönetmek hedefiyle bazı projelerini seçmen kitlelerinin önüne sunmak kaydıyla toplumsal kabul görmek isterler. Bu sundukları programlar ülkenin bütün problemlerini kapsayacak şekildedir. Sanayiden tarıma, sosyal problemlerden ekonomik problemlere, eğitimden sağlığa, insan gücünden istihdama ve daha ayrıntılı birçok konu maddesi siyasi partilerin çözüm getirmek istedikleri ana şemayı oluşturur. Bugün globalleşen dünyada toplumsal yapıyı şekillendiren en önemli kurumlardan birisi eğitim kurumudur. Eğitim kurumunun toplumsal, ekonomik, kültürel ve siyasi işlevleri vardır. Her bir işlevi yerine getiren eğitim kurumu aynı zamanda bir ülkenin iktisadi kalkınması için gerekli olan insan gücü ihtiyaçlarına da cevap vermekle yükümlüdür. Bütün bu işlevleri yerine getirirken ülkenin eğitimle ilgili ortaya konmuş olan yasal düzenlemelerine de aykırı olmamak durumundadır. Bu çerçevede eğitim hem milli amaçları hem de evrensel amaçları gerçekleştirecek şekilde düzenlenir. Siyasal partiler ise eğitim ile ilgili toplumsal yükümlülüklerini yerine getirirken başta anayasanın ilgili maddelerine ve ilgili kanunlara aykırı düzenleme yapamazlar. Biz bu çalışmamızda bu genel çerçeve içerisinde Türkiye deki siyasi partilerden parlamentoda yer alan siyasi partilerin eğitim programlarını ele alacağız. Bu çerçevede 7 Haziran 2015 seçimleri kapsamında yayınlanmış olan seçim bildirgeleri ele alınmıştır. Bu kapsamda her bir siyasi partinin eğitim alanında dini eğitim hakkındaki politikalarına değinilmiştir.

Araştırmanın Amacı Bu çalışmanın amacı, Türkiye deki siyasi partilerin seçim öncesi sunmuş oldukları seçim önergelerinde belirtmiş oldukları eğitim politikalarından dini eğitim alanındaki politikaları ele almaktır. Günümüze kadar dini eğitim alanında uygulamaya konmak üzere ortaya konmuş olan politikalara da yer verilmiştir. Araştırmada 7 Haziran 2015 genel seçiminde siyasi partilerin eğitim politikalarından dini eğitim hakkında yayınlamış oldukları seçim bildirgeleri dikkate alınmıştır. Araştırmanın Önemi Bu araştırma Cumhuriyet in kuruluşundan günümüze kadar olan dönemde dini eğitim alanındaki politikaların ele alınması bakımından son derece önemlidir. Parlamentoda yer alan siyasi partilerin dini eğitim alanındaki politikalarının benzerlik ve farklılıklarının incelenmesi çalışmanın önemini artırmaktadır. Araştırmanın Yöntemi Bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Bu doğrultuda siyasi partilerin seçim bildirgelerinden yararlanılmıştır. Bilgiler doküman incelemesi ile analiz edilmiştir. Aynı zamanda literatür çalışması yapılmıştır. Diğer yandan birçok kitap ve makaleden de faydalanılmıştır. 597 Türkiye deki Siyasi Partilerin Genel Özellikleri Siyasi partiler Cumhuriyet rejiminin en önemli unsurudur. Demokratik yönetimlerdeki en önemli yapıdır. Siyasi partilerin birden çok olması fikir çeşitliliğinin çok olması anlamına da gelmektedir. Birden fazla siyasi partinin varlığı iktidar olan partinin denetlenmesi açısından önemlidir. Siyasi partilerin bir takım fonksiyonları vardır. Bu fonksiyonlardan ilki, siyasal partilerin toplumdaki çeşitli çıkarları birleştirici gücünün olmasıdır. İkincisi, siyasal partilerin bütün rejimlerde halk kitleleri ile iktidar arasında bir köprü vazifesi görmesidir. Üçüncü fonksiyonu ise siyasal personelin, yönetici kadroların ve liderlerin seçilmesinin sağlanmasıdır. Bütün modern siyasal sistemlerde politik kadrolar ve liderler genelde partiler içinden çıkmaktadır. Aynı zamanda siyasal partilerin bir diğer önemli fonksiyonu iktidara geldiklerinde devletin temel siyasal organları olan yasama ve yürütmenin içinde önemli role sahip olmalarıdır (Berber, 1999:5). Eğitim bir toplumun en önemli kurumudur. Eğitim sistemi ve eğitim hakkındaki uygulamalar ülkenin gelişimini sağlayan en önemli kurumdur. Eğitim alanında yapılan her bir çalışma geleceğe yatırımdır. Bir ülkenin kalkınmasının temeli eğitimden geçmektedir. Bu durum eğitim alanında geliştirilen politikaların önemini daha da artırmaktadır.

7 Haziran seçimleri sonucu AKP, CHP, MHP ve HDP nin aldıkları oylar ve oranları şu şekildedir: Siyasi Parti Adı Türkiye Geneli Toplam Oran (%) AKP 18.867.411 %40,87 CHP 11.518.139 %24,95 MHP 7.520.006 %16,29 HDP 6.058.489 %13,12 Tablo 1: 7 Haziran 2015 Tarihli Genel Seçim Sonucu (2015:YSK). Parti Adı Kazandığı Milletvekili Sayısı AKP 258 CHP 132 598 MHP 80 HDP 80 Türkiye Geneli Toplam 550 Tablo 2: 7 Haziran 2015 Tarihli Seçim Sonucu Milletvekilleri Dağılımı (2015, YSK) Oy dağılımlarına ve milletvekili dağılımlarına bakıldığında tek başına iktidar döneminin bu seçimde gerçekleşmediği görülmektedir. Bu dönemde koalisyon çalışmalarının olacağını göstermektedir. Siyasi partilerin parti programlarında uyum olması koalisyonun oluşmasında etkili olan bir faktördür. Eğitim alanındaki çalışmalardan biri olan dini eğitim politikaları bu çalışmada ele alınmıştır. Siyasi Partilerin Eğitim Politikalarının Amaçları Eğitim sisteminin temel amacı düşünme, algılama ve problem çözme yeteneği gelişmiş, özgüven ve sorumluluk duygusu ile girişimcilik ve yenilikçilik özelliklerine sahip, demokratik değerleri ve milli kültürü özümsemiş bireyler yetiştirmektir. Aynı zamanda farklı kültürleri yorumlayabilen, paylaşıma ve iletişime açık, sanat ve estetik duyguları güçlü, bilimsel gelişmelere açık, teknoloji kullanımına ve üretimine yatkın bireyler yetiştirmek de eğitimin amaçları arasında yer almaktadır (Kalkınma, 2014:87). Siyasi partilerin eğitim politikalarının amaçları ile Türk milli eğitim sisteminin özellikleri paralellik göstermektedir. Fakat eğitimin gerçekleşmesi konusunda partilerin politikalarında

faklılıklar bulunabilmektedir. Öyle ki eğitimin kademelendirilmesi konusunda partiler arasında farklılıklar bulunmaktadır. Bunun yanında dini eğitimin uygulanması konusunda da farklılıklar bulunmaktadır. Toplumsal değişme ile ilgili olarak eğitimin iki işlevi vardır. Bu işlevlerden birincisi toplumun kültürel değerlerini yetişmekte olan genç kuşaklara aktarmaktır. Eğitimin bu işlevi tutucu bir nitelik arz etmektedir. Eğitimin ikinci işlevi ise eleştirici, yaratıcı yeni buluşlar yapabilecek nitelikte olan bireyler yetiştirmektir (Sağ, 2003:23). AKP eğitimde bedensel ve ruhsal gelişmeyi, zihinsel gelişme kadar önemli olduğunu belirtmiştir. Bu bütünsel yaklaşım doğrultusunda eğitim ve öğretimdeki ana hedeflerinden bahsetmiştir (AKP, 2015:80-81). AKP zorunlu eğitimi 3 kademeli olmak üzere 4+4+4 olmak üzere 12 yıla çıkarmıştır (AKP, 2015:76). CHP eğitim hakkındaki politikalarını Eğitimde Yeni Bir Anlayış başlığı altında vermiştir. Bu bağlamda eğitim sisteminde değişiklik yapılması gerektiğini belirterek 1+8+4 eğitim sistemini hayata geçireceklerini belirtmiştir. Bu eğitim sistemi ise 1 yıl okul öncesi, 8 yıl ilköğretim olmak üzere 9 yıl temel eğitim ve 4 yıl ortaöğretim olarak açıklanmıştır (CHP, 2015:109). Günümüzde eğitimde alanında yapılan son değişiklik ile beraber 4+4+4 eğitim politikasına geçilmiştir. CHP nin eğitim politikasına bakıldığında 1+8+4 adlı yeni bir uygulamadan bahsedilmektedir. 4+4+4 eğitim politikası 8 yıllık kesintisiz eğitimi sona erdiren bir politika olmuştur. CHP nin eğitim politikası 8 yıllık kesintisiz eğitim ile benzerlik göstermektedir. Öyle ki 8 yıllık kesintisiz eğitimin öncesinde 1 yıl zorunlu olması planlanan okul öncesi eğitimin konulması planlanmaktadır. Bu yönü ile AKP ve CHP nin eğitim politikaları farklılık göstermektedir. MHP okul öncesi eğitimin zorunlu eğitim kapsamına alınacağını belirtmiştir. Bu doğrultuda zorunlu eğitimin 13 yıla çıkarılacağı açıklanmıştır (MHP, 2015:195). HDP ise 4+4+4 eğitim sistemine son verileceğini bildirmiştir (HDP, 2015:47). Fakat zorunlu eğitimin süresi ile ilgili olarak herhangi bir açıklama yapmamıştır. Dini Eğitim Alanındaki Politikaların Tarihçesi 3 Mart 1924 yılında 430 sayılı Tevhid-i Tedrisat kanunu çıkarılmıştır. Bu kanun ile ülke genelinde öğretim birleştirilmiştir. Şer iye ve Evkaf a bağlı olanlar Milli Eğitim Bakanlığı na bağlanmıştır. Diyanet İşleri Başkanlığı ve Vakıflar Genel Müdürlüğü nün kurulması ile beraber bu kurum tamamen ortadan kaldırılmıştır (Tosun, 2010:33). Tevhid-i Tedrisat Kanunu çok kapsamlı sonuçlara yol açmıştır. Bu kanun ile beraber eğitim bakanlığına devredilen 479 medrese 1924 yılı içinde kapatılmıştır. Kapatılan bu medreselerin yerine aynı yıl 29 imam hatip mektebi açılmıştır. Aynı zamanda İstanbul Darülfünun da İlahiyat Fakültesi açılmıştır. 1925-1926 yıllarında imam hatip mekteplerinin sayısı 20 ye düşmüştür. 1926-1927 de ikisi dışında bu okulların hepsi kapatılmıştır. 1929-1930 da ise imam hatip mekteplerinin tamamı kapatılmıştır (Kaplan, 2005:159). Türkiye de eğitim kuruluşundan bu yana birçok değişiklik ile devam etmiştir. İlk değişiklikler eğitimin laikleşmesi için yapılan değişikliklerdir. Eğitimde laikleşme amacı ile yapılan en önemli değişiklik 3 Mart 1924 yılında yapılan Tevhidi Tedrisat Kanunu olmuştur. Bu kanun ile Osmanlı dan kalmış olan medrese kurumları kaldırılmıştır. Diğer yandan cumhuriyetin ilk yıllarında eğitim okuma ve yazma oranlarının artırılmasına yönelik olmuştur. Bu bağlamda latin harflerinin kabulü gerçekleşmiştir. Cumhuriyetin kurucusu olan önderimiz Mustafa Kemal Atatürk bizzat kara tahta başına geçerek okuma seferberliğini başlatmıştır. 22 Mart 1926 yılında 789 sayılı kanun ile parasız yatılı köy öğretmen okulları açılmıştır. İlkokul mezunları köy öğretmen okuluna alınarak 3 yıllık eğitimin ardından öğretmen olarak 599

göreve başlamıştır. Sınavlarda başarılı olan öğretmenlere şehirlerde çalışma hakkı tanınmıştır. Bu okullardan mezun olan öğretmenler ise genel kültür alanında eksik bilgiye sahip olmalarından dolayı eleştirilmiştir. Bu uygulama köy enstitüleri kurulana kadar devam etmiştir (Tosun, 2010:34). DP iktidara geldiğinde köy enstitülerinin uygulayıcılarından İsmail Hakkı Tonguç ve Mesleki ve Teknik Eğitim Müsteşarı M. Rüştü Özel i görevlerinden uzaklaştırmıştır. Diğer yandan bu dönemde 4 ve 5. sınıflarda din dersi program içine alınmıştır. 1951 yılında 7 imam hatip lisesi açılmıştır. 1953 yılına gelindiğinde imam hatip liselerinin sayısı 15 olmuştur. Aynı zamanda 1949 yılında Ankara Üniversitesi nde ilahiyat fakültesi açılmıştır (Tosun, 2010:41). Siyasi partilerin eğitim politikalarındaki farklılıklar bu dönemde de kendisini göstermiştir. Öyle ki DP iktidar olduğu dönemde köy enstitüleri ve halkevlerini kapatmıştır. Daha sonra da halk eğitim büroları açılmıştır. Daha sonraki dönemlerde dini eğitim alanında farklı politikalar uygulanmaya devam etmiştir. AKP hükümeti 4+4+4 eğitim politikası ile birlikte din eğitimini zorunlu dersler kapsamına almıştır. Üniversite sınavlarında imam hatip liselerinin yaşadığı kat sayı sorunu da ortadan kaldırılmıştır. Siyasi Partilerin Dini Eğitim Politikaları Toplumlarda din-eğitim ilişkisini büyük ölçüde din-devlet ilişkisi belirlemektedir. Dolayısı ile din, devlet üzerinde ne denli güçlü bir etkiye sahip olursa eğitim sistemi üzerinde de o denli yönlendirici olmaktadır. Bu anlamda dinin eğitim üzerindeki etkisi var olan siyasal yapı ile yakından ilişkili olmaktadır (Toprakçı, 2002:224). Milli Eğitim Temel Kanunu nun 32. maddesi imam hatip liseleri başlığını taşımaktadır. Maddenin metni şu şekildedir: İmam hatip liseleri, imamlık, hatiplik ve Kur an Kursu öğreticiliği gibi dini hizmetlerin yerine getirilmesi ile görevli elemanları yetiştirmek üzere, Milli Eğitim Bakanlığı nca açılan orta öğretim sistemi içinde hem mesleğe, hem yüksek öğrenime hazırlayıcı programlar uygulayan öğretim kurumlarıdır (Kaplan, 2005:269). 1924 programında din dersleri Kur anı Kerim ve Din Dersleri başlığı altında işlenmiştir. Bu dersler 1. sınıflar hariç diğer sınıflarda haftada ikişer saat okutulmuştur. Dersin amacı ve uygulaması Kur an-ı Kerim elifbası gösterildikten sonra Kur an-ı Kerim tedrisine başlanacak ve Amme Cüzüne devam olunacaktır. Öğretmen bu derste münasebet düştükçe Hz. Peygamberin menakıb-ı seniyesini izah ederek İslam muhabbetini çocukların kalbinde yaşatacaktır. şeklinde açıklanmıştır (Toprakçı, 2002:81). 1926 programında din eğitimi 3. sınıftan itibaren başlatılmaktadır. Bu programda derslerin haftada bir saat verilmesi kararlaştırılmıştır (Toprakçı, 2002:81). 1927 yılında din dersleri ilk ve ortaokul programlarından çıkarılmıştır. Bunun tek istisnası köy okulları olmuştur. Köy ilkokullarında din dersinin 1940 yılına kadar haftada bir saat ders verilmesine karar verilmiştir (Kaplan, 2005:159). 1948-1949 eğitim öğretim yılından itibaren CHP tarafından ilkokullara seçmeli din dersleri konulmuştur. 1950-1951 eğitim öğretim yılından itibaren din dersleri seçmeli ders olmakla birlikte programa dâhil edilmiştir. 1951-1952 eğitim öğretim yılında ise öğretmen okullarının ikinci dönemlerinin birinci ve ikinci sınıflarında din dersleri zorunlu hâle getirilmiştir. Zorunlu olan bu ders haftada bir saat gösterilmiştir. 1960 lı yıllarda aydın din görevlisi yetiştirmek için açılan imam hatip liselerinin sayıları hızla artmıştır. Bundan dolayı imam hatip liseleri meslek okulu olmaktan çıkmıştır. Böylece imam hatip okulları orta öğretimin büyük bir parçası hâline gelmiştir (Toprakçı, 2002:86). Milli Eğitim Temel Kanununun 1973 yılında getirdiği düzenlemeye göre imam hatip liseleri mezunları ilahiyat fakültesi gibi yetiştirildikleri yönde eğitim veren fakültelere girebile- 600

cekleri belirtilmiştir. 1976 yılında ilk mezunlarını veren imam hatip liselerinin bu yeni statüsü 1983 e kadar sürmüştür. 16.06.1983 tarihinde yapılan değişiklik ile yasanın 31. maddesi şu şekilde olmuştur: (Kaplan, 2005:269-270). Lise veya dengi okulları bitirenler yüksek öğretim kurumlarına girmek için aday olmaya hak kazanır. Hangi yüksek öğretim kurumlarına, hangi programları bitirenlerin nasıl girecekleri, giriş şartları, Milli Eğitim Bakanlığı ile iş birliği yapılarak Yüksek Öğretim Kurulu tarafından tespit edilir. Bu düzenleme ile birlikte imam hatip mezunlarına ilahiyat fakülteleri dışında istedikleri fakültelerde okuma hakkı verilmiştir. Daha sonra yapılan değişiklikler ile birlikte katsayı sorunu gündeme gelmiştir. Bu sorun AKP iktidarı döneminde giderilmiştir. 4+4+4 eğitim sisteminin oluşturulması ile imam hatip okullarının sayısı artırılmıştır. Siyasi Partilerin Din Eğitimi Hakkındaki Politikaları AKP 7 Haziran seçimleri için yayınladığı bildiride Hz. Muhammed in Hayatı, Kur an-ı Kerim ve Temel Dini Bilgiler derslerinin isteğe bağlı seçmeli ders olarak müfredata dâhil edildiğini belirtmiştir (AKP, 2015:77). CHP din eğitimi ile ilgili olarak Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi derslerinin seçmeli ders olarak düzenleneceğini belirtmiştir. Bunun yanında farklı inanç gruplarına göre din eğitiminin verileceği de açıklanmıştır (CHP, 2015:113). AKP ve CHP din eğitimi konusunda tamamen farklı politikaya sahiptir. Öyle ki AKP Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi derslerini zorunlu ders kapsamına almıştır. Ancak CHP seçmeli ders olarak planlamaktadır. MHP 7 Haziran seçimleri için yayınlamış olduğu seçim bildirgesinde; din eğitimini, milli birlik ve bütünlüğün sağlanması, vatandaş ile devlet arasındaki yakınlaşma ve çeşitli ön yargıların giderilmesine önemli katkılar sağladığını açıklamıştır. Ayrıca din eğitiminin devlet eli ile yapılacağını da açıklamıştır (MHP, 2015:194). MHP din eğitiminin birleştirici özelliğine vurgu yapmıştır. HDP din eğitimi konusunda herhangi bir açıklama yapmamıştır. CHP seçmeli derslerin okul yönetimleri tarafından belirlenmesine son verileceğini belirtmiştir. Seçmeli derslerin öğrenciler tarafından rehberlik servislerinin desteğinin olacağı belirtilmiştir. Bunun yanında Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi derslerinin seçmeli ders olarak düzenleneceğini belirtmiştir. Farklı inanç gruplarının din eğitimi taleplerinin karşılanması için de gerekli düzenlemelerin yapılacağı belirtilmiştir (CHP, 2015:113). CHP nin din eğitimi ile ilgili politikaları AKP ile farklılık göstermektedir. Öyle ki AKP Asım ın neslinin yetişmesinin din derslerinin zorunlu olması ile mümkün olacağını belirtirken CHP din derslerinin seçmeli ders olarak okutulması gerektiğini düşünmektedir. SONUÇ Kuruluşundan günümüze değin ülkemizde eğitim alanında birçok politika gerçekleştirilmiştir. Bu politikalar dönemin eğitim gündemi ile doğru orantılı olmuştur. Ülkemizde okullarda verilen dini eğitim siyasi partilerin ideolojileri ile paralellik göstermektedir. 601

Cumhuriyet in ilk yıllarından itibaren eğitimin diğer alanlarında olduğu gibi dini eğitim alanında da farklı politikalar hayata geçirilmiştir. Dini eğitim alanında yapılan ilk çalışmalar tevhid-i tedrisat kanununun yayınlanması ile gerçekleşmiştir. Bu kanun ile birlikte medreseler kapatılarak tüm okullar günümüzdeki MEB e bağlanmıştır. Dini eğitim alanında yapılan düzenlemeler eğitim alanında zaman zaman sorunlara neden olmuştur. Öyle ki bir dönem din eğitimine ağırlık verilip din dersleri zorunlu hâle getirilirken başka bir dönem din dersleri seçmeli yapılmıştır. Ülkemizdeki siyasi partiler din eğitimi konusunda farklı fikirlere sahiptir. Bundan dolayı iktidar ile birlikte din eğitimi ile ilgili düzenlemelerde değişiklik göstermiştir. AKP din eğitimine ağırlık vermiştir. Oysa CHP nin düzenlemelerine bakıldığına din derslerinin seçmeli olması gerektiği politikası vardır. MHP din eğitiminin devlet eli ile verilmesi gerektiğini belirtmiştir. HDP ise din eğitimi ile ilgili olarak herhangi bir açıklama yapmamıştır. Ülkemizde bir dönem imam hatip lisesi öğrencileri katsayı sorunu ile karşılaşmıştır. Bu sorun AKP hükümeti döneminde kaldırılmıştır. AKP hükümeti 4+4+4 eğitim sistemini uygulamaya koymuştur. Bu sistem ile birlikte zorunlu eğitim 12 yıla çıkarılmıştır. İmam hatip liselerinin yanında imam hatip ortaokulları da açılmıştır. Din eğitiminin devlet eli ile gerçekleştirilmesi son derece önemlidir. Ancak din eğitiminin yanında pozitif bilimler de önem arz etmektedir. Katsayı sorununun kaldırılması önemli bir çalışma olmuştur. Fakat pozitif bilim derslerine de gereken önemin verilmesi gerekmektedir. Ülkelerin gelişme düzeyleri pozitif alanda kendilerini geliştirmelerine bağlıdır. Bundan dolayı bu alana da gereken önem verilmelidir. Diğer yandan okulların sayısının artırılmasının yanında kaliteli eğitim veren kurumların oluşturulması son derece önemlidir. Ülkemizde din eğitimi her dönem tartışılan bir konu olmuştur. Siyasi partilerin eğitim politikaları incelendiğinde bu konunun her dönem tazeliğini koruyacağı görülmektedir. 602 KAYNAKLAR AKP 7 Haziran 2015 Seçim Beyannamesi, www.akparti.org.tr Berber, Şakir, (1999), Türkiye deki Siyasi Partiler ve Eğitim Politikaları, s.1-34. CHP 7 Haziran 2015 Seçim Beyannamesi, www.chp.org.tr HDP 7 Haziran 2015 Seçim Beyannamesi, www.hdp.org.tr Kaplan, İsmail, (2005). Türkiye de Milli Eğitim İdeolojisi ve Siyasal Toplumsallaşma Üzerindeki Etkisi, İletişim Yayınları, İstanbul. MHP, 7 Haziran 2015 Seçim Beyannamesi, www.mhp.org.tr Sağ, Vahap, (2003), Toplumsal Değişim ve Eğitim Üzerine, C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:27, No:1, s. 11-25. Sivas. T.C. Kalkınma Bakanlığı, (2014). 10. Kalkınma Planı (2014-2018) 2015 Yılı Programı, Ankara. Toprakçı, Erdal, (2002). Eğitim Üzerine, Ütopya Yayınevi, Ankara. Tosun, Tolga, (2010). Tanzimat tan Günümüze Türkiye de Mesleki ve Teknik Eğitim Politikaları, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Isparta. YSK, (2015). 7 Haziran 2015 Tarihli Genel Seçim Sonucu, www.ysk.gov.tr YSK, (2015). 7 Haziran 2015 Tarihli Seçim Sonucu Milletvekilleri Dağılımı, www.ysk.gov.tr