Gelecek hafta cuma gunu (28 Subat) sevgili Vural Beyimizi anmak icin bir araya gelecegiz Istanbul'da, ekte program yer aliyor, bekleriz...

Transkript

1 Iyi Geceler Ilk yar'larimizin Sevgili Dostlari, Bu aksam sevgili Mehtap'in izlenimini paylasiyoruz... Hep aklimizda cocuklar nasil daha fazlasini yapabiliriz diye dusunuyoruz... Gitmek kolay olmuyor ama birakip gelmek cok daha zor oluyor... Fedakar ogretmenlerimize "kolay gelsin"; cocuklara da "sahip oldugunuz guzelliklerin farkina varin, ama bu guzelliklerinizi egitimle taclandirin ki ulkemize daha fazla katki verecek duruma gelin" demek icin yollara dusuyoruz... Gelecek hafta cuma gunu (28 Subat) sevgili Vural Beyimizi anmak icin bir araya gelecegiz Istanbul'da, ekte program yer aliyor, bekleriz... Cumartesi 1 Mart gunu de (saat 10'da) yillik faaliyet raporunun sunulacagi Istanbul toplantisini gerceklestirecegiz, bagiscilarimizla, eski ve yeni gonullulerimizle sizlerle birarada olabilmeyi diliyoruz... Saygi ve Sevgilerimizle, ILKYAR -- Cocuklarimiz, ilk goz agrilarimiz, ilk yarimiz; hele ki uzaklardaki, YIBO lardaki cocuklarimiz, kardeslerimiz site: e-posta: ilkyar.yonetim@gmail.com Vural Beyimiz> Kas Gucuyle Devri Alem Erden>

2 K a l b i m Y İ B O d a K a l d ı Gittiğiniz şehrin aslında hiçbir önemi yok. Çünkü YİBO lar dünyadan bağımsız ayrı birer memleket. Çocukluğun hüküm sürdüğü masumiyet cenneti. Her gidişimde olduğu gibi içimde hep aynı heyecan vardı. Kardeşlerimle buluşmaya, tanışmaya gidiyordum. Gittiğimde bunu cok iyi anladım benim öz kardeşim 2 tane değildi, binlerceydi. Hepsine en kücük kardeşime sarılır gibi sarıldım hepsi bana öz kardeşlerine sarılır gibi sarıldı. O dünyaya girebilmek ise dünyadaki en ayrıcalıklı üstünlüklerden birtanesi; çünkü o dünyaya girdiğinizde yetişkin insanlar dünyasının telaşları üzüntüleri orada kalıyor. Sizin de dertleriniz çocukların dertleriyle aynı oluyor. Onların özlemini görünce siz de annenizi özlüyorsunuz, gözleriniz doluyor. O yaşlardaki kardeşinizin annenizi bir gün göremediğinde nasıl özlediğini anlatması geliyor aklınıza, içiniz sızlıyor, boğazınıza bir sey düğümleniyor ve dualarınız Allah ım yardım et kardeşlerime oluyor. Siz de hava kararırken yemekten önce 5 dk daha oynayalım diye uğraşıyorsunuz. Onların merakını, heyecanını görünce defalarca gördüğünüz deneyi, sunumu, etkinliği yeniden merak ediyorsunuz; acaba bu sefer nasıl olacak diye onların merakıyla heyecanıyla izliyorsunuz. Hüseyin Hoca nın sunumunda, dış deneylerde, gece deneylerinde arkadan bir ses duyup arkaya baktıklarında bile ödünüz kopuyor kendilerine faydalı olacak bir şeyi kaçıracaklar diye, kaçırdıkları yeri hızlı hızlı anlatma telaşına giriyorsunuz sonra yaa diyen şaşkın ifadelerini görünce dinlemeyi bırakıyorsunuz gözünüz hep etrafta oluyor başka dinlemeyen çocuk var mı diye. Akşam eğlencesinden sonra yatakhaneye giderken sizden bir türlü ayrılamayıp çabuk gel diye sıkı sıkı tembihlemeleri, ve yurda girer girmez kapı girişinden başlayarak her merdivende başka başka çocuklar tarafından özel olarak karşılanmak, nerde kaldın

3 diye sorguya çekilmek, bizim odaya gelmeyi sakın unutma diye tembihlenmek,oda numaralarını öğrenmişmisin diye tekrar tekrar sormaları, 5 dk içinde özlenmek kapı aralarında ışıl ışıl gözlerle beklenmek o kadar güzel bir duygu ki, bir yolunu bulsam da burda kalsam ömrümü bu çocukların arasında geçirsem diye düşünüyorsunuz. Ya da bir yolu olsa da hepsini birden alıp gitsem hiçbir üzüntünün olmadığı bir yere istiyorsunuz. YİBO da 5.sınıfa giden Sabahʹla, Mukaddes le ve arkadaşlarıyla akşam yemeğinden sonra dışarı çıktık pansiyonun önündeki küçük parkta oynuyorduk. 6. Sınıfa giden Sevgi ise Ecem ablasına küsmüştü bir kenarda oturup bize bakıyordu, katılmaya bir türlü ikna edememiştim. Ben de onların ışıl ışıl gözlerine hayran hayran bakıp, etkinlikleri onların ağzından dinliyordum. Asım abileri çok mu bilgin bir insan bana onu soruyorlardı. Dünyanın en güzeli Sabah o an ʺabla ne kadar güzelsinʺ dedi utandım onun güzelliğinden. ʺHayırʺ dedim ʺsizin gözleriniz öyle güzel ki ondan öyle güzel görüyorsunuz, sizin güzelliğiniz yansıyor benim gözlerimdenʺ. Sonra onlar utandı... Masal okuma saati gelince her kattaki ögrencileri ayrı ayrı TV odasına topluyoruz. Ben en küçüklerin olduğu 1.kata gidiyorum. Elimde benim de daha önce hiç okumadığım Kırmızı Balık masalı. Hepsi heyecanlı ilk defa uykudan önce masal dinleyecekler. Masala başlamadan önce hepsi kıpır kıpır yerlerinde duramıyorlar. Sonra masala başlıyorum. Hep birlikte balıkçının dünyasına yolculuğa çıkıyoruz kırmızı balıkla tanışıyoruz çok okumamız gerektiğine karar kılıyoruz kendi içimizde. İçimizdeki kırmızı kırmızı balığı merak etme duygusunu hiç kaybetmemeye söz veriyoruz. Sonra masal bitiyor başımı kitaptan kaldırıp baktığımda arkadaşlarının omuzlarında gözleri kapanmış minikler görüyorum. Odalarımıza gitme vaktimiz geldi diyoruz. O an hepsinin uykusu açılıyor sarılmak için bir abladan diğerine koşuyorlar. Tek tek bütün yurttaki ögrencilerle sarılıp gitmeseniz olmaz mı deyişlerine Sizin yurtta 2 gece kaldık, en şanslı okul sizinki diye cevap veriyoruz o an gidişimize üzülmekten vazgeçiyorlar. YİBO da bir öğle yemeğinde tanıştığınız liseli kız kardeşlerimiz ʺabla liselere de geliyor musunuz?ʺ diye soruyor. Bazen geldiğinizi söylüyorum. ʺBize de etkinlik yapacak mısınız?ʺ diye soruyor. Hayır cevabını duyunca yüzleri düşüyor Biz de nerde o şans cümlesini duyuyorsunuz içinize oturuyor. Onlarla da mektuplaşmak için sözleşiyorsunuz, hem onlar seviniyor hem siz. Diğer YİBOʹya geçtiğinizde ise bütün ögrenciler o gün onlarla etkinlik yapan abla, abilerine alışmışlar size bir yabancı gibi bakıyorlar önce. Sonra bir minik bir kız çocuğunu tutup sarılıyorsunuz o kadarı yetiyor kaynaşmak için hemen kardeş oluyorsunuz. Gündüzlü olduğu için önce sıkı sıkı sarılıyor defalarca öpüyor eve gitmeden önce, fakat o eve doğru koşarken siz farkediyorsunuz size hiç adınızı sormadığını.

4 Yemekte ikisi yalnız oturan arkadaşların yanına gidiyorsunuz azcık muhabbet edip tanışıyorsunuz. Sonra akşam sunumunda, eğlence sırasında ne zaman göz göze gelseniz hemen bir dost sıcaklığında gülümsüyorlar. Yurda geçtiğinizde arkadaşlarınızdan birisi çocuklarla aynı koğuşlarda yatacağınızı size yer ayarladığını söylüyor tam siz yerleşirken yemekte tanıştığınız bu arkadaşlarınız sizi kolunuzdan tutup kendi odalarına götürüyor. Yaşınızı söylediğinizde size inanmıyorlar sizi de kendileriyle yaşıt görüyorlar. Artık Ayşe de, Gizem de, Gamze de arkadaşınız oluyor. Yatmadan önce dertleşiyorsunuz okulu sevdiklerini söylüyorlar, ama yemeklerde makarna çok çıkıyormuş onu şikayet ediyorlar Siz geldiniz de güzel bi yemek yedik diyorlar. Sizin nasıl yaşadığınızı, üniversitede yurt hayatının nasıl olduğunu soruyorlar. Her benzerlik onları sevindiriyor. Sabah onlar uyurken yurttan çıkıyorsunuz tam otobüse doğru yürürken bir de bakıyorsunuz üçü de karşınızda sıkı sıkı tembihliyorlar sizi Beni sakın unutma diye. Bir YİBO dan diğerine geçtiğinizde ister istemez YİBO ları karşılaştırıyosunuz. Bir YİBO da olup, diğerinde olmayan her imkan içinizi burkuyor. YİBO da ilk önce sabah sınıf sırasında öğrenciler şarkı söylerken pansiyonun önünde iki kız dikkatimi çekiyor Selma ve Sonay. Selmaa 8.sınıf, Sonay liseli isimlikleri hazırlıyorlarmış onları bir şekilde ikna edip isimlikleri ellerinden alıyorum sıraya geçtiklerinde isimlikleri dağıtmaya küçüklerden başlıyoruz. Takamayanlara yardım edip bir kaç tanesine kendim takıyorum sonra yetiştiremeyip ellerine isimlikleriyle bir tane de toplu iğne verip içeri alıyoruz. İsimliği olmayan var mı diye kontrol ederken bir kaç minik el abla

5 benimkini sen takar mısın diye uzanıyor sonra birkaç tane daha isimliğini kendi takanlar da düştü deyip benim takmamı istiyor ve hepsinin isimliğini tek tek takıyorum. İsimliğini bana taktıran ayrı bi mutlu oluyor, onların o mutluluğu ise beni dünyanın en mutlusu yapıyor. Öğle yemeğinde Nuray la tanışıyoruz. Masamızdaki 8.sınıflar hızlıca yemeklerini yiyip oyun oynamak için dışarı çıkıyorlar. Biz Nuray la sohbet ede ede yemeğimizi yiyoruz. Nuray 6.sınıfta 4 kardeşler ablaları abileri okumamış ikisi zaten çok büyük, küçük ablası ise lise çağında ablan okuyor mu diye soruyorum. Dışardan okuyor diyor. Ablasına selam yolluyorum. Peki sen okuyacak mısın diye soruyorum. Kıkırdayıp En akıllıları benim diyor. Babam bana destek oluyor diyor ben nereyi kazanırsam babam benim peşimden oraya gelcek Hatay ı bile kazansam diyor. İkimizde çok mutluyuz içimizden Nuray ın en iyi okulu kazanması için dua ediyoruz. Akşam yemeğinde yine aynı şey oluyor masamızdaki çocuklar oyuna koşuyor biz Nuray la sohbet ediyoruz. Nuray önce tepsisini bırakmak için kalkıyor sonra geri oturuyor. Ne oldu diye soruyorum. Baksana, Osman abi çocuklara kalan yemeklerini döktürmüyor diyor. Sen de dökme o zaman bitir hepsini diyorum. Bitirmek istemiyor. Ablası istemediği şeyleri ona gıdıklayarak yaptırırmış ben de kardeşime öyle yaparım diyorum şaşırıyor. Gıdıklaya gıdıklaya yemeğini bitirtiyorum. Yan masadaki öğretmenleri biz gülerken bize bakıyorlar Biz de bu çocuklara böyle baksak ooo.. diyor bir öğretmen. İçimden keşke diyorum. Nesime yle, Gülayʹla tanışıyoruz yemekten sonra masa tenisi takımındakiler onlara hiç oynatmıyormuş zorla Selim den, Erol abilerinden alıyoruz raketleri. Sunum sırasında Nesime ile Gülayʹın yanındaki sandalye boş. Koşup yanlarına oturuyorum. Bir öğretmenleri yanımızdan geçerken gizlice şikayet ediyor Nesime bana Bu öğretmenimiz gündüzlüleri çok seviyor diye. Gülay hemen Nesimeʹyi dürtüp Hiç öyle şey söylenir mi diyor. Sonra Nazlı Yürekler filmini izlerken hayran hayran izliyor Gülay. Biz de Akşam Eğlencesi yapacağız diyorum. Sevinçten el çırpıp gece deneyleri başlayıncaya kadar her 2 dk da ne zaman biter eğlence ne zaman başlar diye soruyor. O an Akşam Eğlencesinin bile ne kadar da önemli olduğunu anlıyorum. Son gün Köyüe gidiyoruz. Çocuklara Köyünüz ne kadar da güzel dediğimde gururla Abla bizim köy ilçemizden de büyük diyorlar. Sonra 4 B sınıfına Edebiyat Etkinliğine giriyoruz. Diğer köyden gelen çocuklar var sınıfta. Bir tanesi Abla siz buraya nasıl geldiniz diye soruyor. Okulun önündeki Bilim Otobüsüyle diyorum. Çocuk Haa, bizim otobüsle mi diyor. Meğer köylerinden Bilim Otobüsüyle gelmişler öyle de benimsemişler. Sonra onları köylerine biz bırakıyoruz Bilim Otobüsüyle. Otobüsün içini daha önce hiç bu kadar güzel görmemiştim her ikili koltukta 4 5 minik yürek, abilerinin ablalarının kucağında yine minik yürekler oturuyorlar. Hep bir ağızdan Öğretmenim Canım Benim şarkısını söylüyoruz. Otobüsün içi rengarenk. Tam otobüsten ineceklerken birine Bize mektup yazacak mısın? diye soruyorum. Bakarız diyor, gülüşüyoruz.

6 Her YİBO ya gittiğimde gördüğüm yüzler birbirine benziyor. Aklınıza daha önce başka bir YİBO da tanıştığınız başka bir kardeşiniz geliyor. Her biriyle tanışmanız sanki bir tanışma gibi değil de yıllar sonra yeniden görüşmek gibi oluyor. Saate her baktığınızda başka YİBO lardaki kardeşleriniz, tanıştığınız ya da daha hiç görmediğiniz henüz tanışmadığınız kardeşleriniz, şu an ne yapıyor acaba diye düşünüyorsunuz. Orda olmaktan çok mutluyken şu an başka bir YİBO da belki de size ihtiyaç duyan başka bir kardeşinizin yanında olamadığınıza üzülüyorsunuz. Ve adınızı kim olduğunuzu hiç önemsemeden sizinle el ele gezen bu çocuklar gerçekten de öz kardeşiniz. Size abla deyişlerinden anlıyorsunuz. Mehtap YONCA güzel çocuklarımızın ilk yarlarımızın geleceğine güzellikler katmak için belki bir kitap için, belki bir çanta dolu hediye, belki bir kitaplık, belki de daha fazlası için : İş Bankası ODTÜ Şubesi (4229) TL TR ; Euro Hesabı: TR Dolar Hesabı: TR Lütfen bağışınızın açıklama kısmına isminizi mutlaka, eğer özel bir amaçla bağış yapıyorsanız o konuda da açıklama lütfen belirtin ilkyar.yonetim@gmail.com

7 Prof Dr Vural ALTIN'ı Anma Proramı 2014 I Cuma, saat 14:00 I"ık Üniversitesi Konferans Salonu MASLAK Kampüsü "#$%#&'$()*+,+-%# "#$%&'()*+(,-.,#/0,12324(,'($ H0D7 0%,;%$I6C%+%< 1#J(K8L87$89:,;8<:;8 "#"$$%&%'%()"*+,-.'./,"&0("/"&1,$.,-*"2%/,34&.2+/+&,5"60/"&1.,#/0,D#+E(4(,'($ H6($7$89:,;8<:;8 O$:,P838;<:'+:,8=>Q:$G8;+8J81R+>'> II Cumartesi, saat 15:00 Anadoluhisarı