SOSYAL BİLİMLERDE KÖKLÜ TARTIŞMALAR

Transkript

1 D.E. Ü.İlahivat Fakültesi Derr<isi. ~ Sayı.\1'11, İzmir 2003, ss SOSYAL BİLİMLERDE KÖKLÜ TARTIŞMALAR Yard.Doç.Dr. Adil ÇİFTÇr THE ESSENTIAL DISCUSSIONS IN THE SOCIAL SCIENCES This essay is intended to clarify and help understand what seem to be some of the major sources of confusion within the social sciences. Our proposition is that social theory can be distinguished in terms of two key paradigms based on different groups of theoı etical (philosophical in a definite sense) assumptions ahout the nature of society and the nature of social science. Accordingly, each stands in its own right and gencrates its own distinctive analyses of social life. In other words, each paradigın gencrates theories and perspectives basically opposing to those generated in the other. These are: Sociological Positivism and Gennan Jdealism. Such a study of social theory brings us face to face with the main characteristics of the assumptions undedining these different approaches. It cuts through the surface detail that dresses ınany social theories to what is ttindamental in determining the way in wlıich we see the world we attempt to analyze. It thus emphasizes the crucial role played by the frame of reference in the ı-esearch. In ordcr to understand alternative points of view it is highly important that a rescareher be fully aware of assumptions upon which his/her perspective is bascd. Such an appreciation involvcs an intellectual journey that takcs him outside the realm of his own familiar domain to other area: requires that he becoınes aware of the boundaries defining his own perspectives; demands that he become familiar with the paradigm which is not his own. Only then can he look back and appreciate in full measurc the precise nature of his starting point and the processcs he takes in his research. This helps him and the otlıers how works are to be examined and tested. Anahtar Terimler: Ontoloji; Epistemoloji, İnsan Doğası, Metodoloji; Özne(l)ci ve Nesne(l)ci Yaklaşım; Adcılık-Gerçekçilik. Anti-pqzi tivizın-pozitivizın, İstemcilik Belirlenimcilik, İdeogralik-Noınotetik Kuram; Açıklama ve Anlama. DEÜ. ilahiyat Fakültesi Din Sosyolojisi Anabilim Dalı Öğretim Üyesi.

2 Yard. Doc. D1: Adil ÇİFTÇİ GİRİŞ Bu çalışma sosyal bilimlerdeki zihin karışıklığının ana kaynakları gibi görünen bazı tartışmaları aydınlatma ve anlamaya yardımcı olma maksadını gütmektedir. Sosyal kuranmı, toplumun doğası ve sosyal bilimin doğası hakkında farklı düşünsel varsayımlar gnıbuna dayanaıı iki ana paradigınaya ayrılabileceği ileri sürülecektir. Her birinin kendi başına bir dunış olduğunu ve kendine özgü toplumsal hayat çözümlemesi önerdiğini söylemek yaıılış olmaz. Bunlar, Sosyolojik Pozitivizm ve Alman İdealizmi 'dir. Toplumsal kııraırun böyle bir paradigınatik ayrunı sosyal bilimsel yöntemlerin temelindeki varsayunların belirgin özellikleri ile tanıştırır bizi. Yüzeysel ayrıntıların ötesine geçerek de, toplumsal dünya'ya bakış açılarını belirlemekte nelerin başat olduklarını tespit etmeye yardımcı olur. Bu, bütün araştırınaların "çerçeve-hağmılı" olduğunu iddia etmenin başka bir yoludur. Ayrı bakış açılarının aıılaşılabilınesi için de, her araştırınacı önce kendi perspektifinin varsayımiarım ve smırlar1111 bilmelidir diyonız. Böyle bir anlama, bizi alanımızm dışına taşıyıp başka bir alana getirir ve onunla aşina olmayı gerekli kılar. Ancak böylecedir ki, kendi başlangıç noktaımza döner ve onu daha da iyi aıılarız. Kısacası; kendi bakış açımızı iyi bilerek başkasırunkini, başka açı yı iyi bilerek de kendiınizinkini anlarız... Sosyal bilime ve sosyal bilimsel bütün yaklaşımların hem bir tür "bilim felsefesi"ne hem de bir "toplum kuramı"na dayandıkları söylenebilir. Dayanakları verecek olan "temel felsefi sorunlar ve varsayunlar" konusu, görebildiğimiz kadarıyla, bu çerçevede ve tek başma ele alınmaınıştır ülkemizde. Bunun, mütevazı bir katkııruzla, elden geldiğince derli toplu şekilde işlenmesi gerektiğini düşürunekteyiz. 1 ı Türkdoğaıı'm Bilimsel Araştn7Jia ldetodo/ojisi ve Bilen'in Çağdaş Yorumbilim Kuram/an "gerekliliği azaltına'' iddiası taşımıyor görünüyorlar. Orhan Türkdoğmı, Bilimsel Araştn711a A!etodolojisi, (İstanbul: Tiınaş, 2000); Osman Bilen, Çağdaş Yorumbilim Kuramlan, (Ankara: Ki tahiyat 2002 ). Diğerleri yanında, Ham; Freyer" in İctimai Nazarzveler Tarilıi, (çev.: Tahir Çağatay), (Ankara: İklıal Mathaası. 1977) ve Sosyoloj~ve Giriş, (çev.: Nenniıı Abac.laıı), (Ankara: Sevinç, 1958); Doğan Erguıı un Sosyoloji ve Tari/ı: Sosyo/ojide Yöntem Sorunu. (İstanbul: Der Yayınları, 1982); Barlııs Tolan'm Toplıını Bilimlerine Giriş, (Ankara: 1996) isimli kitapları başlangıç' kabul 4 7F"

3 SOSYAL BİLİA.-JLEIWE KöKLO TARTISAi/ALAR Konuyu, G. BuTI"ell ve G. Morgan' a uyarak onıolojik, epistemolojik, insan doğasal, metodolr~jik sorunlar ve onlara dair "temel varsayımlar'' şeklinde incelemenin uygun olduğunu düşünüyoruz. 2 Çalışmanın çerçevesi de bu sosyal bilimciler'den alıntıdır. Yazı boyunca değer yargısı verıneme niyetindeyiz. En azından, pozitivizm'in "ölüm ilanı"na rastlanılmayacaktır. 3 Perspektitler, ınukayese edilemeyecek kadar aynşıktırlar bazen. Ama, belki en çok bu sebeple kendi açımızdan kıymet biçmekten uzak kalmmalıdır. 4 Hekmann'ın dediği gibi, pozitivist araştım1a projeleri son yıllarda epey gözden düşmüşse de, pozitivizm'in varsayımları ve çalışma teknikleri hala pek çok incelemenin temeli olmaya devam etmektedir 5 Bu tür araştınnalara Türkiye'de daha çok gereksinim var gibidir. Zira, karşıtı olan ve bizim de benimsediğimiz "idealist/anlaınacı paradigma"nın çözümleme teknikleri hakkında yeterince bilgi sahibi olunmadığından, "uçuk şeyler" söyleıunektedir. Bu bile, pozitivist çalışmaların 'daha sağlam' bilgi verebileceği kanısını güçlü tutmaya yeter. Konuya ginneden birkaç hatırlatma yapmak yerinde olacaktır. Birincisi; çalışmamızdaki "doğa dünyası" taıumları ve insan dünyasına yansıtılınaları "klasik fizik"e dayalıdır; "kesinlikler"in yerine "kesinsizlikleri" koyan. "kuvantıım fiziği"nin sosyal bilimsel neticelerinden fazla haberdar değiliz henüz. 6 İkincisi; çalışınadaki temel kavramlar ve 'sıradan' kelin1eler maksadımıza uygun tanımlarıyla kullaıulınışlardır. Üçüncüsü; bazı edilebilir. İl kay Sunar ın eseri çalışmaımza ışık tutmaktadır. İlkay Sunar, Diişiln ve Toplum, (Ankara: Doruk Yayınlan, 1999). Gibsoıı Burrell and Garetlı Morgan. Sociological Paradigms and Orgaııisaıional Analysis, (New Hampslıin.:: Heineınann Educalional Books lııc ), s. 1. Bıian Fay, Çağdaş Sosyal Bilimler Felsefesi: Çok Kiilliirlii Bir Yaklaşım, (çev.: İsmail Türkmen), (İstanbul: Aynntı, 2001 ), s. 12. Türkdoğan hocamız, '"Pozitivizınin Çöküşü" başlığına rağmen "'onun derin yaralar aldı~ııu'' söylemeh.iedir. Türkdoğan, Bilimsel Araştımıa, s ' C. H. Brown, Undersıanding Society, (London:.hlın Munay. 1981), s. 15. Su~an J. Hekmaıın. Hemıenewics and t/ıe Sociology of Knowledge, (lndiana: U.N.D.P., 1986), s. ı. Bkz., Gulbeııkiaıı Komisyonu, Sosyal Bilim}eli Açm, (ı,;ev.: Şirin Tekeli), (İstanbul: Metis, 1998), ss. 60, 74: Thomas Luckınann, "Piıilosoplıy, Social Sciences and Eveıyday Life", Plıenomenology anel Sociology, (Harınoııdsworllı: Penguin, 1978), ss. 229, 240; Peter Worsley, lntroducing Sociology, (Harınondswortlı: Penguin ), ss

4 Yani. Doc. D1: Adil CİFICİ düşünüdere atıf ile yetineceğiz, gayemiz "bilgi vennek" değildir. Dördüncüsü; "düşünsel sonmlar" önce belirgin aynınlara tabi tutulacak ama ileride iç içe işlenecektir. Sonuncusu; bu çalışma "giriş kabilinden" bir "soyutlania"dır ve oldukça ayrıntılı hali için hazırlıklarmuz son aşamada olup en kısa zamanda kitap şeklinde yayınlayacağız. Ana metinde; köklü düşünsel sonınları, onlardan çıkarılan kabulleri ve kuramsal zemin haline getirilişlerini; "ön-farklılaşma" şeklinde nasıl taraf oluşturdtıklarını; anahtar terimlerini ve aynı terimiere verdikleri farklı anlan1ları göreceğiz. Sonuç'ta, taratları "iki gelenek" şeklinde ayırıp ana niteliklerini tekrarlayacağız. DÜŞÜNSELSORUNLAR Ontolojik Sorunlar Hepsinden önce, incelenen fenomenin "özü" ile ilgili antolajik nitelikte sorunlar söz konusudur. Sosyal bilimler en fazla şu antolajik sorun ile yüz yüzedir: Her türden inanışları, davranışları, hareketleri ve ktının1lan içine alacak kadar geniş manasıyla "toplumsal gerçeklik'', bireyler'in dışında ımdır; yoksa birey bilinçleri'nin mi ürünüdür? Toplum, onlardan bağımsızlık anianunda "nesne(!)" mi, bireysel anlaınlandımıa ürünü olmaklıkla "öznel" midir? Kısacası; o, "işte-orada-var-olan" ınıdır yoksa birey zilmi mi yaratır onu? Sosyal bilimler felsefesi bu soruları ve cevaplarını bir biçimde ortaya koymalıdır. Şu halde ana sonın, ''toplumsal diinyamn doğas1 sorunu: özü sorwııı ''dur. 7 Epistemolojik Sorunlar Bir de epistemolojik sorunlar vardır. Dünyayı bilmeye ve anlamaya nasıl başlangıç yapabileceğimize, bulgularıımzı -mümkünse- bilgi olarak nasıl aktaracağımıza dairdirler. Bunlar, hangi bilgi şekillerinin olanaklı, 'doğru' ve 'yanlış' olduğu münakaşasını da kapsar. Zaten, bu ayırım belli bir epistemolojik tutumu ön gerektirir. Onu kesin, dışsal, somut biçiınde teşhis etmek ve iletmek mümkün müdür; yoksa "bilgi" daha kesinliksiz, içsel ve 7 BuiTeli and Morgan, Sociological Paradigms, s. 1. 6

5 SOSJ~4LBİLİMIERDE KöKLOTARTISNJALAR deneyime bağımlı olup başkasına ulaştınlamaz mıdır? Bu sonılar, 'uçlardaki' epistemolojik tutumları belirleyecektir. 8 kişiye-özel İnsan Doğası Sonmu Bir diğeri de insan doğası; özellikle de insan ile çevre arasındaki ilişki lıakkındadır. ''İnsan doğası problemi ''nin sosyal bilim ile özel irtibatı vardır; bununla ilgili kabullere dayanmak zorundadır. Çünkü, insan, "araştırmaların hem öznesi hem de konusu'dur." 9 "Fizik dünya"nın doğası, "toplumsal dünya"nın doğasmdan ayndır. İkincisi, araştırmacının araştırma konusuna dahil olduğu bir alandır ve incelenen kişiler ile diyaloglam ve çekişmelere girilebilınektedir. Halbuki doğa bilimleri'nde konular normal olarak "nesneler"in görüşleri alınıuadan çözüınlenir. 10 Bu fark, "nesnel olına"yı da güçleştirir: "Sosyal olaylar bir tabiat olayı gibi hariçten [gözlenemeyen] vakıalar olduğundan... objektiflik kaidesine uymak zorlaşmaktadır" denilmektedir. 11 "Nesnellik sorunu" şimdilik dursun; bir 'uç'ta, insanlara, koşullaruı deternıinistik tepki vericileri olarak bakan açılar 'a rastlarız. İnsanlar ve deneyimleri "çevre ürünü" kabul edilir. Diğer 'uç' ise; "özgür irade"yi merkeze alıp insanı çevrenin denedeneni değil denetleyicisi göri.ir. İnsan ile çevre arasındaki ilişkiye dair böyle kabullerde "belirleninıcilik" ( "determinism ") ile "istemcilik" ( "volwztarisnı ") arasındaki çekişıneyi görmek zor olmamalı. Metodolajik Sonmlar Yukandaki sorunların "yöntem" için önemli neticelerinin olacağı aşikardır. Farklı ontolojiler, epistemolojiler ve insan doğası modelleri farklı metodo/ojilere yöneltecektir. Doğa bilimci'nin "bilimsel yöntemi" seçeneklerden yalnızca biridir. Diğer yandan, sosyal bilimler' de, toplumu Bun-ell and Morgan, Sodological Paradigms, s Bunt:!l and Morgan, Sociological Paradigms, s. 2. Gulbenkian Komisyonu, Sosyal Bilinıleri Açm, s. 52. Günay, Din Sosyolojisi, s. 77. Din sosyolojisi bağlaınında bunun daha zor olduğunu, çünk.ii dinin genelde varoluşsal/kişisel bir değer çerçevesi oluşturduğunu söyleyen Günay, bu tartışınalann orada daha da yağtın olabileceğinin işaretlerini vermeh.iedir. Bkz., s

6 Yani. Doc. DI: Adil CİFTCİ doğa dünyası gibi kesin, gerçek ve birey'in dışında olarak ele alan yöntemlere rastlanılırken; bazılan daha esnek, bireysel ve öznel nitelikte görür onu. 12 Birinci yöntem, toplumsal dünyayı oluşturan llllsurlar arasındaki ilişkileri ve düzenlilikleri açıklamak üzerinde yoğunlaşır. Bunların tespiti, tanımlanması ve ifade yollarının buluruımsı ana ilgidir. Metodolajik meseleler; kavramlann kendileri, ölçühneleri ve temel çizgilerin açığa çıkanlmasıdrr. Bu yöntem, gerçekliği açıkladığı ve yönettiği düşünülen 'evrensel yasalar'ın araştınlınasında kendini gösterecektir. 13 Toplumsal dünya'nın kurulmasmda inançlar, beklentiler, eleınler, sevinçler gibi zihinsel edinıleri vurgulayan metodolajik açı ise farklı meselelerde odaklanır. İlgi konusu; bireylerin dünyayı kunna, yeniden-kurma ve yorumlama tarzını anlamaktır. Vurgu,. "genel"in açıklanmas mda değil; "tekil veya bireye-özgü olan"ın anlaşılması üzerindedir. ı 4 Aşınya götürüldüğünde, incelemeye değer dışsal bir gerçekliğin mevcudiyeti bile sorgulanrr. "Aşın hali" bir tarafa, doğa bilimleri'nin metodolajik kuralları ölçü alınırsa, sosyal dünyanın -"bilim dışı" görülecek derecede- görece/i niteliğini vurgulayan bir yaklaşımdır bu. ıs Şimdi bu tartışmaların "sosyal bilinıler felsefesi"nde ele alınışiamu görebihnek için, Sonuç'ta yapacağımız genel ayrıım saklı tutarak, iki yaklaşımdan söz edeceğiz. 'ÖZNE(L)Cİ' YAKLAŞlM VE 'NESNE(L)Cİ' YAKLAŞIM 16 Ontolojik, epistemolqjik, insan doğasal ve metodolajik duruşlar ikiye indirgenebilir: "Özne(l)ci yaklaşım" ve "nesne(l)ci yaklaşım." 17 Bunlar öncelikle epistemolojik anlam taşırlar. Birincisine göre; epistemolojik ız Burrell and Morgan, Sociological Paradigms, s Burrell and Morgan, Sociological Paradigms, s Hayriye Erbaş, çekişmenin buradan kaynaklandığını söylüyor. ''Sosyolojide Fenomenoloji", Araştımıa, (Ankara: DTCF, 1992: XIV).~ Burrell and Morgan, Sociological Paradigım, s Burrell and Morgan'da "subjectivist" ve ''objectivist" yazılıdır. Biz "özne(l)ci" ve "nesne(l)ci" dedik. Yani ("L") atılabilir. Bkz., R. E. Palıner, Henneneutics: Interpretation Tlıeoıy in Sclıleiemıac/ıer, Dilthey and Gadamer, (Evanston: N.U.P., 1969), s Burrell and Morgan, Sociological Paradigms, s

7 "özne(l)cilik", "nesnellik"tir metodolajik açıdan. E. Nagel 18 ile A. Schutz arasında geçen ınünakaşa bunu aydınlatabilir. Schutz'a göre, Nagel, M. Weber'in "öznel anlama ilkesi"ni yanlış anlamaktadır; "öznelliği" yanlış anlamaktadır çünkü. Onun, Verstehen'e "özne(l)ci" deme sebebi; "nesnel anlama"nın, eylem sahibi'nin belli bir eylem ile "ne demek istediğini" bulmakla mümkün olduğunu düşünmesidir; "eylemin öznesi'nden hareketle nesnel bilgi edinebiliriz" der. "Değer-bağımsız-toplumbilim" kavramını bize kazandıran Weber'in "yöntemsel öznellik"i savunduğu söylenemez, diyor Schutz. Böyle bir episteınoloji, kendine uygun ınetodoloji oluştunır. "Toplumsal eylem'in dışandan gözleınci veya karşıdaki için anlamı askıya alınır çoğunlukla. " 19 O ilkenin diğer adının, "araştınnacının, eylem sahibinin özne(l) olarak toplumsal eyleme yüldediği niyetsel anlamı bulması gerektiği" manasındaki "öznellik ilkesi" olduğu söylenirse özetleme yapılır. 20 Yukandaki karşıtlık, bilhassa W. Dilthey'in ele aldığı, "Erklaren" ("Açıklama") ile "Verstehen" ("Anlama") farkına dayanır ve "kavrayışsal unsurlan belirgince ayn niteliktedir.,ıı Bu, sosyal bilimler'in, doğa bilimleri'nin dışsal dilini mi kullanması 22 gerektiği; yoksa sosyal fenomenin irade, niyet, maksat, anlam gibi içsel terimleri mi gerektirdiği sorununa yol açmıştır. 23 Dil they, insan davranışmdaki"öznel anlamlı" niteliğin "doğa' da muadili olmadığını" vurgulamıştı. Doğa bilin1leri "dışsal olaylar"a nedensel açıklamalar geliştinnişlerdi. İnsan bilimleri ise "anlamh davranışı" içeriden anlamakla ilgileniyordu. O, görüşlerini A. Comte 'un ve J. S. Mill'in 24 karşısına koyınuşsa da, sonralan, insan bilimleri 'nin de doğa bilimleri kadar Ernest Nagel, "Problems of Concept and Theoıy Formatian in tlıe Social Sciences", Philosophy of the Social Sciences, (ed.. M. Natanson), (Raııdom House, 1963), ss Alfred Sclıutz, "Concept and Tlıeoıy Formatian in the Social Sciences", Journal of Plıilosophy, (1954: 51), ss Josef. Bleiclıer, The Hemıenelllic Imagination: Outline of a Positive Critique of Scientism and Sociology, (London: Routledge & Kegan Paul, 1982), s Plessner, "With Different Eyes", Plıenomenology and Sociology, s. 25. (Vurgu bizim) Zygrnunt Bauman, Sosyolojik Diişiinnıek, (İstanbul: Ayrıntı, 1998), s Bleiclıer, Tiıe Hemıeneutic Imagination. s. 20. Mill'in "evrensel nedensellik yasası"na dayanarak sosyal dururnlardan genel yasalar çıkarma k."urarnı için bkz., Bleicher, Henneneutic lmagination, s. 19. Coınte ve Mill'in birlikte ele alııuşı için, ss

8 Yard. Daç. Dr. Adil ÇiFIÇi empirik hale getirilmesi gerektiğini söylemişti. Weberde aynısını yapacaktı. 25 Bunu, insan eylemi'ni "anlama" ile onu "nedensel'' 26 "açıklaına"nın sistematik birleşiıniyle 27 sağlayabilecek:ti? 8 Ama, "nesnel anlaınaıun, 'öznel atılam'ın bulu11111asıyla mümkün olduğu" tezi bir yana atılınadı. 29 Nedensel yaklaşım "açıklama" ile ilgilenirken, saiklerin (motives) "nedenler" ("causes") şeklinde ve "nedense!" tarzda işlediğini varsayar. Diğeri ise "anlama" ile ilgilenip davranış saiklerini bilinçli kurulan "sebepler" ("reasons") şeklinde düşünür. 30 Aşağıdaki şema, iki "genel yaklaşım"ın yukandaki temel sorunlar açısından nerede durduklarını gösterecektir. Sosyal bilimiere özne(l)ci yaklaşım SubjektifObjektif Boyut Sosyal bilimiere nesne(l)ci yaklaşım Adcılık +-- ontoloji ~ Gerçekçilik Anti-pozitivizm +-- epistemoloji ~ Pozitivizm istemeilik +-- insan doğası ~ Belirlenirncilik ideagrafik +-- metodoloji ~ Narnotetik Şekil 1.1 Sosyal bilimlerin doğasıyla ilgili varsayımlarm çözümlenmesine dair bir şema. 3 ı 25 Peter Winclı, Tlıe Idea of a Social Science and its Relation to Philosophy. (London: Routledge & Kegan Paul, 1976), ss Anthony Giddens, Siyaset, Sosyoloji ve Toplumsal Teori, (çev.: Tuncay Birkan), (İstanbul:. Metis, 2000), s. 198 vd. 26 Nilgün Çelebi, "Sosyoloji ve Nedensellik", Araştırma, (Ankara: DTCF., 1992), ss Tl Günay, "erk/aren ile "versıelıen" birleşimini savunuyor gibidir: "Olayların dışa ait!orııılarıııdan mani:l dolu tüm ve bütünlere nütiız etmek demek olan anlayış ve onlar arasında sebep-netice bağı klinnak demek olan açıjdama... bir çok önemli sonuçlara erişmeyi mümkün kılar." Din sosyolojisi bağlammda daha önemli bulur versteheni: "Zira, din sosyologıı... din mensııplannm kendi kımmıları, davramşları, vs.ye verdikleri mand[lanj... göz önünde tutmak dımmıwıdadır." (vurgu bize ait). Din Sosyolojisi, ss ve Luckmann, "Philosophy, Social Sciences.", s ''Nedensellik" için; Paul Filıner vdğr., New Directions in Sociological T7ıeOJy, (London: Collier-MacMillan Publ ), s "Weber ve nesnellik"in "kültür bilimleri'nin nesnelliği'' çerçevesinde ineelenişi için bkz., Guy Oakes, Weber and Rickert: Coııcept Fonnarian in tlıe Cultural Sciences. (London: MIT Press, 1988), ss Bleicher, T7ıe Henneneutic Imaginatioıı, s Bunell and Morgan, Sociological Paradignıs, s. 3. lo

9 SOSYALBİLİJv!IERDE KöKLO TART!Slv!AL4R Şimdi bu şemayı açmaya çalışalım. Tarafların özellikleri Giriş'te dile getirilen amacı gerçekleştirecek şekilde seçilmiş olup, ayrımların her zaman bu kadar "keskin olmadığı ''nın üstünü örtemez. TARAFLARlN FELSEFI DAYANAKLARI Adedık-Gerçekçilik Ontolojik Taliışına Ontolr~jik tartışmadaki 'tıçlar' yoğun tartışına konusudur. Geniş taımmyla, naminalist tutum; insan zihnine/bilincine dışsal gibi gözüken dünyaımı -gerçekliğe yapı kazandırmak ıçın kullaıulan- "adlardan oluşturulduğu kabulüdür. Onun ''gerçek yapıs1" bulunınaınaktadır. İsim/er; faydaları dünyayı betimleme, anlaınlı kılı11a ve hakkında uzlaşma sağlan1a araçları olarak uygunluklarma bağlı yapay üretimlerdir. 32 Örneğin "toplum", paylaşılan bir "ji"kir"dir yalnızca. Bu "fikir"e bireylerin katılması durursa, o da varlığını kaybeder. Zira, "ortak algı/aı1layış"tan başka varoluş temeline salrip değildir. Bu antolajik çerçeve'de çalışan sosyal bilimciler, inceleme konularının bireylerin kabullenişlerinden bağımsız bir ''objektif/dışta varlık olmadığını" düşünürler. 33 Bu "insan-üretimi diizen ", "fikirler" ile kurulup sürdürülür. "Fikirler", dünyayı aıliaınlı kılmak için kullaıulan 'bilişsel' kategoriler yaıunda arzu, korku gibi hislenıneleri, doğru ve yanlış hakkındaki ahlaksal inançları, neyin uygtın neyin uygtın olmadığına dair kabullenıneleri; yani değerleri de kapsar. 34 Kısa bir felsefi tanıımyla, '"eşya 'nın algınuzdan veya algılan1a melekemizden bağmıs1z bir varoluşa salrip olduğu kuraım" olan realiznı ise; toplumsal dünyanın birey bilinci'nden ınüstakil ve olabildiğince sabit yapılardan müteşekkil "gerçek dünya olduğunu" kabul eder. Bu yapılar bazen tanın1lanaınasa da, duyutarla tespit edebilen varlıklar olarak "orada"dırlar. "Dünyaııın durumları, dünyada zaten vardır... gerçekliğin temel yapıları... sadece keşfedilınektedir." 35 Realizm, "iç" ve "dış" ayırımı yapmaz; madem "şeyler" bilince kendileriıli sunuyorlar, öyleyse ''vardırlar." Bilinç 'in rolü BuiTeli anel Morgan, Sor.iological Pamdigms, s. 4. Brown, Unders/anding Society. s Worsley, lntroduciızg Sociology, ~. 58. Fay, Çağdaş Sosyal Bilimler Felsefesi, s

10 Y mr:l. Doc. Dr. Adil CİFJÇİ neredeyse bir yana atılır. 36 Bazı yapılann farkında bulunınayıp, dile getirecek 'isimlere' sahip olmasak bile toplumsal dünya "dışanda"dır. Birey'in, kendi başına gerçekliğiivarlığı olan toplumsal dünyaya doğduğu ve orada yaşadığı düşünülür. Onu birey/ler üretiyor değildir; "işte orada"dır, herhangi bir insanın varlığına ve bilincine antolajik olarak önceldir. Doğal dünya gibi kesin varoluşa sahiptir. 37 "Sosyal realivn" diyebileceğimiz bu ontolojik tutum, toplumsal kuramın doğası hakkında da bir görüştür. Bu durumda, ontolojik soru; "Toplumu, kendinde bir varlık mı, yoksa çok sayıda tekil şahsiyetler, bilinçler mi kabul etmeliyiz?" olacaktır. Naminalist için toplum, tekil bilinçler iken; realist ondan kendi başına varlık diye söz eder. 38 Bu tartışma, belki de, "realizm" ile "idealizm" arasındadır köken olarak. Hegel, "düşünce"nin -Reformasyon sonrasında- fizik doğa'ya yöneldiğini, "yasalar"ın onun gözleminden elde edilip "bilgi"nin de bu zemine dayandırıldığını; "fikir"iıı ise nesne tarafindan belirlendiğinin kabul edildiğini söyleyerek bunu ortaya koyuyor ve bitmek tükenmek bilmeyen tartışmalara ortam hazırlıyordu. 39 Anlaşılacağı gibi, ''özne(l)ci yaklaşım" nonzinalist iken "nesne(l)ci yaklaşım'' realist'tir umumiyetle. "Varlık"ın zilıin 'i yansıtmasına değil zihin 'in varlığı yansıttığına vurgu yapan "nesne(l)cilik" ' gerçekçi ontoloji"ye yaslanacak ve epistemolojik açıdan pozitivist olacaktır. Öyle görünüyor ki, gerçekçilik "iki uçlu" felsefi kuranıdır: "İnsanf algıdan ve bilişten bağımsız olan bir varlık dünyası mevcuttur ve onun kendi içkin düzeni vardır. " 40 "içkin düzen", epistemolojik tartışmada pozitiviznıin önemli kabullerindendir. Bir sosyal bilimcinin katıksız realist olabileceği kuşkuluysa da; bir biçiınde realizmi kabul etmeyenin de sosyal bilimci olabilmesi gayet zordur, diyebiliriz şiındiden Thomas Ryba, Tlıe Essence of Plıenomenology and /ts M eaning for the Scientific Study of Religion, (New York: Peter Lang, 1991), s Bunell and Morgan, Sociological Paradigms, s. 3. G. Duncan Mitchell (ed.), A Dicıionary of Sociology, (London: Routledge & Kegan Paul, 1970), s Teny Pinkard, Hegel's Plıenomenology, (Cambridge University Press, 1994), s Fay, Çağdaş So:,yal Bilimler Felsefesi, s (Vurgu bizim)

11 SOS1~4L BİLİlv!lERDE KÖKlll TAR11ŞMAL4R Anti-Poıitivizm..Pozitivizm: Epistemolojik Tartışma Pozitivizm terimi, bilgi kanıısıında genel bir "empirik yaklaşım ''a göndermede bulunmaktadır 41 denilebi1ir. 42 J. Bleicher -ikame olarak "bilimcilik" ("scientism") terimini kullanıp şunları kapsaclığını söyler: Bilim, bizlerden bağımsız "verili/hazır olgular" ile meşgul olur; empirik-analitik yöntem geçerli tek bilgi-ediıune yoludur; o, bütün bilişsel etkinlik alanlarına teşınil edilmelidir; sonuçlan tek doğru bilgi şeklidir. 43 Böyle olunca da, pozitiviznı, Von Wright'a göre, şu üç sava dayanır: İncelemeler için tek yöntem vardır; modelini doğa bilimleri verir; her inceleme "nedenselliği" içermeli dir. 44 Sosyal bilimlerin hedefi de, öyleyse, "genel nedensel yasalar ortaya koymaktır." 45 Pozitivizın'i sosyoloji ile ilişkilendirip, özellikle fenomenolojik yönelim'in karşısına koyan D. Walsh; onu, "Sosyolojiyi doğa bilimleri modelinde kurmaya çalışmak gerektiğini savunan tutumdur" diye tarumladıktan sonra öncüllerini sıralar: Toplumsal fenomen ashnda doğal fenomen ile aynıdır; doğa bilimleri'nin çözümleme teknikleri toplumbilim'de de uygulanabilirdir ve onun hedefi, toplumsal fenomen hakkında öngörüsel ifadelerde bulunmaya dayanaklık edecek, empirik olarak temellendirilıniş kuranısal varsayımlar sistemi üretmektir. 46 Böylece, toplumsal davranışı yöneten yasaları bulabilir, insanlar hakkında bilimsel yasalar oluşturabiliriz. "Gerçeklik mi zihin'i yansıtır yoksa zihiı1 mi gerçekliği" ikileminde tercihini "zihin 'in gerçekliğiivarlığı yansıttığı ''ndan yana yapan epistemolojik yönelimin genel adıdır pozitivizm. O, 'bilgi'niı1, varlıklan dolaysız tespit edebilme yetiınize, açıklamaların da empirik testlere dayandığını ileri sürüyor. Bundan dolayı, "nesne(l)ci çözümleme" pozitivist epistemolojiye yaslanır. Yani, toplumsal dünya' da olup bitenleri, düzenlilikleri ve nedensel ilişkileri araştırarak açıklamaya ve öngörmeye çalışan pozitivist epistemoloji, doğa bilimleri'ndeki egemen ontolojik R. A. Wallace and A. Wolf. Conıemporary Sociological Tlıeol)', (Englewood: P.H.I., 1980), ss Fay. Çağdaş Sosyal Bilimler Felsefesi, s Bleicher, Hemıeneutic lmagination. s. 14. Fay, Çağdaş Sosyal Bilimler Felsefesi, s Wallace and Wolf, Contemporary Sociological T/ıeory. s Filmer., New Direcıions, s. 16. Bkz. Walsh, "Sociology anti the Social World", s

12 Yani. Doç. Dı: Adil ÇİFTÇİ kabullere dayalıdır. Aynntılarda ayrışahilir pozitivistler.. Bununla birlikte, bilginin birikimsel süreç olduğu; "bilgi stoğu"na yeni bilgilerin eklendiği, yanlış hipotezlerin ise elendiği uzlaşımsal kabul görür. 47 Pozitivizm-karşıtı epistemolojilerdeki ortak nokta, toplumsal dünya'da yasalar veya temel düzenlilikler aramşm~ karşı oluştur. 48 Onlara göre, doğa dünyası ile insan dünyası arasındaki en temel farklılık, ikincisinde 'yasalar a ulaşınamu olanaksızlığıdır. Bundan ötürü de, en yalın insan eyleminin bile tatmin edici bir salt yasal/nedensel açıklaması yapılaınazdı; kısmf olarak yapılabilirdi ki, işte asıl so nın da btınun yöntemi idi. 49 Gerekçe, toplumsal dünyanm "nesne" ("object") değil "öznel" dünya oluşudur. O, "kendinde-varlık'' olmayıp insan ediınieri ve eylemlerinin varoluşsal ürünüdür; bunlar tarafından devam ettirilir ve değiştirilir. "Benler/ özneler -arası "("intersubjektif') 50 üretilip sürdürüldükçe dı ş sa ll aşı r; görece "nesnel olgusallık" kazanır. Bunu savunanlar, Durklıeinı toplumsal dünya'ıllll ve kunnnlarınm "nesnel/olgusal" niteliğini vurgulamada tamamen hatalı değildi; anıa olgusallığm insanların kavrayış tarzına bağlılığını göremedi, derler. Durkheim'm sandığı kadar "işte-orada-var-olan" hir toplumsal dünya yoktur; açıklama, tanımlama ve anlama sürecindeki aktörlerin "dışsallaştırmaları" ve "nesne(l)leştirıneleri" vardır. 51 Bunu dil ile yaparız genellikle. Dil, görünüşlerinin yorumunu mümkün kılan kategoriler vasıtasıyla, toplunısal dünya'yı üyeleri için nesnelleştirir ve dışsallaştzrır. 52 Rutin anlamlandınna süreçleriyle toplumsal dünya'ya olgusallık yüklenmesi onu nesne dünya yapmaz yine de. Doğa dünyası 'nın bile algılardan bağnnsız olmadığını ileri sürenler bir yana, "anti-pozitivist sosyal biliın"de genel kanaatin şu olduğu söylenebilir: Doğal dünya, varlığı için insan onayına mutlak bağmılı değildir; ancak, toplumsal evren, insanların tasdiki geri alııllllca varlığını yitirir; çünkü onun "benler-arası onay"dan ayrı bir varoluşu BuiTcll and Morgan, Sociological Paradigıııs, s. 5. BuiTell and Morgan, Sociological Paradigms. s. 5. Hughes, "Consciousness and Society". Modern Sor.iology. s. 24. lntersubjectivity için Filmer. New Directions, s. 18. Walsh, "Sociology", s. 79. Filmer, Neıv Directions, s. 18. Bunun Berger ve Luckınaıuı a atı11a tasviri için, Erbaş, ''Sosyolojide Fenomenoloji'', s

13 SOSJ~.:JL BİLİAJLERDE KÖKLlJ TARTISlvlAL4R yoktur. "Toplum", üyelerce "var/gerçek" diye tanımlandığı ve ona "yöne/indiği" için 'vardzr/gerçek'tir. 53 Sosyal bilimler'in görevi, toplum dünyası'mn inşa edildiği bu zihin süreçlerini kavramaktır. Bu, onun bağımsız gerçeklik olarak varoluşunu "askıya almayı" ("suspension") 54 gerektirir. Bu tutuma göre; ömeğin aile, eğitim, sınıf çatışması, din; bitki veya kimyasal reaksiyon gibi inceleneıneyip insanların yorumlamalan açısından anlaşılabilirler. 55 Çünkü "bilgi", "varlık/gerçeklik"in edilgen bir ayııası değildir, bilgi objesi kavrayış tarzırnızca en azından sınırlanır ve "fonu/biçim" kazandınlır. Araştırınaların hedefi, "biçimler"deki maksadı anlamaktır, iletnıeye niyetlenilen mesajı çıkannaktır. Zihin'in bu tezahürleri, 'metinler' den tutunuz da mirniklere kadar muhtelif fonnlara bürünebilir ve, böylece, zihinsel-fiziksel safhaları (moments) birleştirebilirler. Belki en çok bu bakımdan "verstelıen" ve "açıklama" keskince ayrılır. Çünkü, ilki, fenomen(d)e taşman "maksat", "ilgi", "niyet" ve "değer" ile ilgilenir; 'genel 'in ömeği olan bir "şey" gibi gönnez onu. 56 Doğa nesneleri'nin zıddma, insanlar yaptıklarına anlam ve amaç katan bilinçli varlıklardır, deyip antolajik saptama yapan Giddens; epistemolojik olarak da, "İlk önce insanların... beninısedikleri anlamlan anlamadan toplumsal dünyayı... betiınleyemeyiz bile" iddiasında bulumır. 57 Pozitivizm-karşıtları için toplumsal dünya görecedir ve ancak toplumsal etkinlik/ere doğrudan katılanların veya dolaysız failieri olan kişilerin bakış açısından anlaşılabilir. Pozitivist bilgi-kuramı 'na özelliğini veren dışarzdan gözlemci tavrının "anlanıa"da kalkış noh.1:ası olamayacağılll söylerler. Eyleme/davranışa katılanın ve eylem sahibinin "anlaınlandımıa çerçevesi" kavranarak "anlamaya" vanlabilir. Yani, "'dışarı "dan açıklama değil "içeriden" anlamak zorunludur. 58 Sosyal bilim, epistemoloji yönünden Filmer, New Directions. s Krş., Bauınmi, Sosyolojik Düşiinmek, s "Epoc/ıe''' yöntemiyle ilişkisi için bkz., Ryha, The Essence of Plzenomenology. ss Brown, Understanding Society. s Josef Bleiclıer. Contemporary Hemıeneutics: Hemıeneutics as Method. Plıilosoplıy and Critique. (London: Routledge, 1980), ss Anthony Giddens, Sosyoloji. (çev.: H. Özel-C. Güzel), (Ankara: Ayı aç, 2000), s. 12. Burrell and Morgan, Sociological Paradigms, s

14 Yarrl. Doç. D1: Adil CİFTCİ "övıe(l)ci" olup "nesne(l)ci" değildir. Bu ise, "dışandan bilme"niıı objektif olamayacağı demektir. Aktörlerin değerler çerçevesiııi ve anlamlandırmalan hesaba katmayan "soğuk gözlemci" kendi çerçevesinden çıkan açıklamavı eyleme yüklüyordur; bu da "nesnellik" olamaz, denilmektedir İstemcilik-Belirleninıcilik: 'İnsan Doğası' Taıiışması "Belirlenme" ve "özgürlük" şekliııde karşımıza çıkan felsefi sorun diğer bir ikiliği yansıtır. 60 "İstemcilik" (''voluntarism ") ile "belirlenimcilik" ( "determinisnı ") ayınnıı, bazılanna göre, "modem sosyolojinin bugün ve ilerideki ana sorunudur." 61 Sosyal kuranıcılann en önemli varsayımları "insan doğası" ile ilgilidir; özellikle, insan davraııışını belirlellllliş ve, dolayısıyla, öngöriilebilir mi saydıklan yoksa insansal yaratıcılığa mı vurgu yaptıklan açısından aynşırlar. 62 Bu konu sosyal bilimcileri bölmeye devam etmektedir. O kadar ki, eğer davranışlar koşullar tarafından belirleniyor ve kaçıııılanuyor ise toplum üyeleriııin buna yönelik bir şeyler yapabilmesiııden söz edilemez; pozitivist açıklanıa ve metodoloji insanı tam da böyle görürler, diyenler vardır. 63 Toplumsal 'olgular'da kesin bir determinizm aranmasınuı sosyolojiııiıı sisteınleşme döneıni ile ilgili 'sağlanı' gerekçeleri yok değildir; "Fakat, sosyal biliııılerin konusu olan toplıını ile fen [doğa] biliınlerinin konusu olan tabiat arasındaki farkın bir mahiyet farkı olduğunun fark edilmesi değişik bakış açıları arayışına vesile olmuştur." 64 Mesela "fenomenolojik sosyoloji'' gibi, "özgürlüğü" ve "seçmeyi" kabul edenler, toplum üyelerinin, dummlan değiştirebileceklerini söylerler. Sosyolojik bilgi ve betimleme, burada, tercihin dayanaklarım açıklığa Sanırız bu açıdan W eber 'ı:: atıf için, bkz., Bauınan, Sosyolojik Diişiinmek, ss Filmer, New Directions, s. 91. Alan Swingewood, A Slıoı t Histoıy of Sociologir.al Tlıouglıı, (New York: St. Martiıı's Press, 1991 ), s. 2. Wallace and Wolf, Contemporary Sor.iologir.al Tlıeory, s Filmer, New Directions, s. 91. Zeki Arslantürk ve M. Tayfun Akman, Sosyoloji. Kavramlar, Kummlar. Siireçler. Teori/er, (İstanbul: Çamlıca Yayınları, 2001 ), s (Vurgu bizim). 16

15 SOSYALBİLİ!ı1IERDE KÖKlll TARTISMA.L4R kavuştuınıanın ve insanlan seçeneklerin bilincine daha tam vardırmanın olası kaynaklan haline gelir. 65. Öyleyse bu tartışma, sosyal-bilimsel kurarnlarda benimsenen insan modelleri etrafındadır. Bir uçta "belirlenimci görüş "ü buluyoruz: İnsan ve eylemleri ortam veya 'çevre' tarafından detennine edilir. Diğer uçta ise "istemcilik" vardır: İnsan, bağunsız ve "özgür iradeli"dir. 66 Bunu savunanların, sosyolojiyi bir 'doğa bilimi' gibi görenlere itirazı kendi açılanndan. yerindedir. Moleküller'den farklı olarak, diyorlar, insanlar eylemleri kendileri için anlanılı olan bilinçli varlzklardır. Doğa bilimci, molekülleri zorunlu olarak "dışarı"dan inceler. Halbuki insanlar konu olunca şu da aniaşılmak istenir: Söz konusu birey, davrandığı şekilde niçin davranıyor, eyleminin kendisi için anlanu nedir'? 67 Bu sebeple, bilinci/zilmi, gerçek objelerin nakşedildiği balmumu yapan ve bir nesne'nin farkına varn1ak için yalmzca "sabra ihtiyacımız olduğunu" söyleyen 68 "pasif birey" görüşünün yerine "insanların... kendi davranışlarını biçimlendirme ve yönlendirme yetileri konu1ur." 69 Onlar "bilinçli"dirler, bizatil1i 'jaal"dir1er. Kendi haklarmda düşünebilir ve davranışlarını değiştirebilirler. Bu, insan 'ı, tabi at 'ta/d diğer tüm varlıklardan ve, neticede, sosyal bilimler'i doğa bilimleri'nden ayırınayı gerektiren bir yetenektir. 70 Belki bundan dolayıdır ki, hermeneutik yönelimli sosyal bilimler "verili olanlar": yani hazır olgular veya yasa örnekleri ile ilgilenmezler. İlgi konusu, niyetlere, maksatlara, üınitlere, korkulara ve ıstıraplam tanıklık eden sözler, kelimeler, metinler ve eylemler gibi insansal ürünler; ''zihinsel dışavurum/ar ''dır. Bu da "doğa' ' ile "kültür" arasındaki giderilemez fark bağlan1ında kendini gösterir. 71 Yukarıda söylenilenlerin temelinde, "yalnızca eylemlerin değil, insan bilincinin kendiılin niyetsel!yönelimsel olduğu" 71 görüşü; 'bilinç' hakkında 65 F'l ı meı, N eıv D' u ec ı ıons, ss. -~ 91-9'1-66 Burrell and Morgan, Sociological Paradigm1, s. 6. ôl Cotgrove, Tlıe Science of Society, s Ryba. Tlıe Essence of Plıenomerıology, ~ Wallace and Wolf, Contemporary Sociological Tlıe01y, ss Worsley, /nıroducing Sociology. ss Bleiclıer, Hemıenelllic lmaginaıion, s "Niyetsellik/yönelimsellik" ("intentionality") kavramını Fenoınenolqji'niıı diğer kavramlan ile birlikte görmek için, bkz., Filmer, New Directions, ss Kavrama 17 'Jr

16 Yard. Doç. D1: Adil CİFTCİ özel bir kuranı olup hem umumi Yorumlayıcı Paradigma hem de içerisinde yer alan bakış açılan Russeri'den alınış gibidir onu. Buna göre: Dünya/gerçeklik, özne'nin bilinç edinıleri (acts) ile yapı kazanır; bilinç her zaman bir 'nesne' hakkında bilinçtir, bilinç(li) özne ve bilinç ediıni'nin yöneldiği 'nesne' arasında ayırım yapmayan bir bilinç deneyiıni olamaz; fakat o "içkinsel bir nesne", dış dünyada "nıatufu" ("referent") bulunmayan hir nesne' dir; zihin-dışı nesne ile bilinçli özne arasında hiçbir gerçek nedensel ilişki yoktur, yalnızca bilinç edinıleri, onların içsel içerikleri ve yönelimleri söz konusudur. "Sadece zihnin nesnelleştimıeleri vardır ki, yönelimselliğinli1iyetselliğin bu nesneleştiren yönü özneler arasındaki iletişinri olanaklı kılar" deniterek de salt felsefeden sosyal bilinı'e geçiş sağlanır: Benler-arası (intersubjective) toplulukta nesnel atıf noktaları olmasaydı her konuşma kişinin kendisiııe döner ve iletişiın vuku bulrnazdı. 73 Bilinc'i "tam-özgürlük-alanı" kabul eden, "zihniıı yöneliınselliği" görüşü; zihni koşullanınış obje olarak tanımlayan pozitivist sosyal bilimlerin belirleniınciliğine tanıaınen zıttır 74 denilebilir. Bazılarının da hem çevresel hem de istemli etkeniere izin veren bir "orta duruş" takındıklarını 75 görürüz. Her halükarda; "insan modeli" hakkındaki kabuller sosyal bilimsel kuraıniarda temel unsurlar olmak durumundadırlar. 76 Zira onlar, insan ile insanın yaşadığı tophını arasındaki ilişkilerin doğasını geniş açıdan tanımlarlar. verilen anlamda çevirmenden biraz tarklı düşüıısek de, yine bkz., Edınund Husserl, Fenomenoloji Üzerine Beş Ders, (çev. ve giriş liarun Tepe), (Ankara: Bilim ve Sanat, 1997), ss Ryba, The Essence nf Plzenolllenology, ss (Vurgular bizim). ~ Filmer. Neıv Directions, s "Belirlenimcilik'' ve "istemcilik"i, 'tamamlayıcı" gören ve din sosyolojisi için uzanıınlannı serdeden bir düşünce için bkz., Günay, Dirı Sosyolojisi, s Fakat. s. 84' deki ''Din Sosyolojisi alanında det~nninist bir tarzda şaşmaz kanunlardan söz edebilm~k için, henüz vakit çok erkendir" itadesi "gerekircilik"in imkanından bir şekilde söz ediyor gibidir. Krş., Güııay, 'Türkiye'de Toplumsal Değişme.ve Tarikatlar", İslam(vat, (2002: 4), s "İnsan doğası" ile ilgili bir gnıplaştınna için; Arslaııtürk-Amman, So~) oloji. s

17 SOSJ:4LBİLİMLERDE KöKLO TAR11SMAL.4R İdeografik ve NomotetikKuram: Metodotojik Taıiışma Şu ana kadar, "nesnellik sorwzu"nu mecburen birkaç kez ele alıp, "öznelcilik" ile "nesnel olma"mn karşı karşıya konulmaması gerektiğini; birincisinin "epistemolojik", ikincisinin ise "yöntemsel bir tutum" olduğunu söyledik. En kısa ifadeyle; nesnelliğin, "bireylerin öznel dünyasinı kavramalia" sağlanacağının kabul edildiğini ifade ettik. Tarafların düşünsel varsayımlarını tetkik ettiğimizde; aynlınanın, "nesnelliğin nasıl başanlacağı" üstüne olduğunun farkına varmak zor değildir. "Nesnellik" ortak paydadır; biri "dışarıdan" ("olguları nesneler gibi ele alarak"), diğeri ise "içeriden" ("fenomenleri zihinsel üretimler şeklinde inceleyerek") başarılacağııli söylemekteydi. "Nesne(l)cilik", "gerçeklik" veya "varlık"ın zihin'den bağıı11sız haliyle açıklanabilir bir "şey" olduğunu kabul etmekle; "özne(l)cilik" ise onun "işte-orada-hazır-bulunınadığını" ve bilinç'e gönderme yaparak anlaşzlabileceğini kabul etmekle "nesnelliğin yakalanabileceğini" ileri sürınektedir. Sosyal bilim'in, toplumsal gerçeklik hakkında bir şekilde empiı ik olarak doğrulanmiş sistematik bilgi üretme çabası olduğu şüphesizdir. Taraflarca, "empirik" terimine biraz değişik anlamlar yükleniyorsa da ortak nokta yok değildir. İkisi de yöntemlerinin empirikliğinden şüphe duymamaktadırlar. ''Nesnellik" teriıni bu hedefe varmak için gösterilen gayretleri anlatmak üzere kullanılabilir. ''Nesnelliğin anlamı, bilgi'nin a prim i olmadığı, araştırınamu bilmediğin1iz şeyler öğretebileceği, önceki beklentileriınize oranla bizi şaşırtabileceği inancına sıkı sıkıya bağlıdır" denilebilir; "ortak empiriklik noktası" da işte budur. 77 Yöntemsel "nesnellik"in karşıtmın "öznellik" olduğu kabul edilir. Kısa tanımı; "veri toplarken ve yonımlarken kişisel yargılardan kurtulaınama"dır. Verileri çarpıttığı ve geçerliliklerini azalttığı düşünülür. Sonın da taın burada doğar; onları çarpıtmamak ve geçerliliklerini azaltmaınak demek olan "nesnellik" nasıl olanaklıdır? Gulbenkian Komisyonu, Sosyal Bilinıleri Açm, :;. 84. Fay, Çağdaş Sosyal Bilimler Felsefesi, s

18 Ymri. Doc. D1: Adil CİFTÇİ Sosyal bilimler ona ulaşmak için farklı yollar izlemişlerdir. En önemlileri "nomotetik model" ve "ideografik nıodel"dir. Nonzatetik yönelimler, "öznellik telılikesi"ni azaltabilmek için verilerdeki sağlamlığı çoğaltınaya ağırlık verirler. Bunun da ölçülebilir ve karşılaştınlabilir "niceliksel" verilerle olanaklı olduğunu söylerler. Araştırmacıların bazılarının -sağlamlığı denetlernek daha kolay diye- bugünkil zamanla ilgili bulgu toplamaya öncelik tanımalarınlll gerekçesi bu olsa gerek. İdeografik olanlar, "öznellik tehlikesi"nden kurtulabilmeyi, bizim ile konu arasma giren araştırmacılar tarafmdan 'çarpıtılmamış' kaynaklara veya "taraf" hissetınediğimiz verilere ulaşarak başarabildiklerini söylerler. Böyle bir yöntemsel tutum -aralarında bir gerilim yaratarak- araştınianın ve araştıranın bağlamsal :Zenginliğini kavramaya, ikisinin dürtülerini derinliğine anlamaya imkan verecek "niteliksel" ("anlaırisal" vs.) bulgulara yöneltir. 79 Bu "gerilim" çözümsüzdür belki; sadece peşin yargıdan sıynlma niyetimiz ve gayretimiz vardır. 80 "Kabul edemeyeceğimiz tek şey, nesnelliğin olmadığı ve olamayacağı iddiasıyla. sosyal bilim 'in bir kişisel görüşler çeşit/emesine indirgenmesidir" denilmektedir. 8 ı Bilim insanları, başkalarının da izleyebileceği yöntemler kullanıp ayrıntılarını meslektaşlarına aktarmalılar. Bu anlamlarıyla "nesnellik", açık imkan olarak hep vardır. 82 Toparlarsa.k; ideagrafik yaklaşım, toplumsal dünya konımun kendine özgülüğünil öm koyan bilgiler edinmekle anlaşılabilir, görüşüne dayanır. Bundan ötürü, "konu"ya yakınlaşmaya, öncesini ve sonrasmı -yani "bağlamsal konumunu"- 'deşmeye' büyük önem verir. Dımımlarm içerisine girerek ve hayatm aklşma dahil olarak elde edilen öznel ifadelendirmelerin çözümlemesini ön plana alır. Başka bir söyleyişle; konu ile yakınlaşarak alman görüşlerin ve günli.iklerde, biyogrı:tfilerde rastlanılacak izienimsel ifadelerde dışa vuran düşüncelerin aynntılı çözümleıunesi ile ilgilenilir en fazla. Araştınnanın konusu 'nun kendini aç1ğa vurmas ma izin vermenin önemi üzerinde durulur. 83 Bu tür çalışmaların "henneneutiksel yönelinıli" Gulbenkian Komisyonu, Sosyal Bilimleri Açm, ss Günay, Din Sasyolojisi, s. 78. Gulbenkian Komisyonu, Sosyal Bilimleri açın, s. 87. (Vurgu bizim) Gulbenkian Komisyonu, Sosyal Bilimleri Açm, s. 86; Günay, Din Sosyolojisi, s. 78. Bunel and Morgan, Sociological Paradigms, s

19 SOSYALBİLİlv!LERDE KÖKLO TAR17SMAL4R olma sebebi de bu olmalıdır. Her olayın veya durumun, bir şahsın düşünceler çerçevesinin, bir toplumsal hareketin ve tarihsel bir tezalıürün "kendi biricikliği içerisinde ve kendisi konuşturularak" incelenmesi gerektiği kabul edilir. "Genelleme" yapmaz değildir belki; ama "kesinliksiz"dir. Eğer varsa, genellerneye tümevarımla ulaşılır ve "tekil tezahürler" temkiniice onları içerisine yerleştirilir. Narnotetik yaklaşım ise doğa bilinılerinde kullanılan yöntenılerde örneğini bulur. Hipotezlerin 'bilimsel kesinlik yasalan'na göre sınanınası üzerinde yoğunlaşır. O, en çok, bilimsel testierin inşaı ve verilerin elde edilip çözündenmesi için niceliksel tekniklerin kullanıını ile meşgul olur. Sörveyler; anketler, kişilik testleri ve her türden standart niceliksel araştırnm araçlan nonzatetik metodo/ojiyi oluştııran teknikler arasındadır. 84 Denilebilir ki; "genel yasalar"a göre varsayındar kurarlar ve sonra sınanıa yaparlar. Tekil olaylar ve durundar ile ilgilendiklerinde bile onlara "genel'in dışavurunılan" olarak bakarlar. SONUÇ Ele alman sorımiada ilgili tartışmalardaki 'uçlar' ve oluşturdukları nesne(l)ci ve özne(l)ci taraflar, bazen küçük değişinilere uğrayarak, sosyal bilim' de egemen olan iki ana düşünce geleneğinde yansıma bulmaktadırlar. Bunlar -deyim uygunsa- "en temel tarafları" meydana getirip "nesne(l)cilik" ve "özne(l)cilik"in niteliklerini ve aynntılanm verirler. Bunlardan birincisi Sosyolojik Pozitiviznı olarak tanımp doğa bilimlerinden alman modelleri ve yöntemleri insansal olayların incelenmesinde kullanma gayretinde olan gelenektir. Sosyal dünya'yı "doğa dünyası" imiş gibi aldığından; toplumsal düzeni üyelerinden bağmısız bir dünya olarak açıklar. O, "objeler" gibi gör(ilür; bazıları totem, dinsel yapılar, giyim tarzları vs. gibi somut iken; eğitim,, adalet, ahlak gibi soyuttur diğer bazılan. 85 Bu "duruş" ile yapılan incelemeler, "doğa yasaları" benzeri 'toplum yasalan'nın çıkarsanacağı empirik genellemeler birikimi oluşturacaktır Bunell and Morgan, Sociological Paradig1m, s. 7. Krş., Mitchell, Sociology, s. 95. Brown, Understanding Society, s

20 Ymrl. Doc. D1: Adil CİFTCİ zamaııla. 86 Ontoloji' de "realist"tir: Toplumsal dünya bilinçler'den bağımsız bir "şey'' olarak "işte-orada-var"dır. "Pozitivist epistenıoloji "yi savunur: Bilgi "dışandan kazamlır." İnsan doğası hakkında "deterniinist"tir: Davramşlar koşuharca belirlendiğinden neredeyse kesin öngörüler yapılabilir. Yöntemsel olarak genelde "nomotetik"tir: "Nesnellik" ölçülebilir veriler toplamakla olanaklıdır. Ve, "nedenler"in incelenmesi "bilim" adına layık her "bilim"in vazgeçilemez öğesidir. Bir olayı açıklamak; hareketini, gidişatılll öngörebilıne ve hangi koşullarda ortaya çıkar olduğunu "kestirme yetisi kazandırmaktır. " 87 Bunları yapanıayan araştırmacı, konusu hakkında bilimsel bilgiye sahip olduğunu öne süremez. 88 İkinci düşünce geleneği olan Alman İdealizmi 89 en önemli kabulleriyle Pozitivizm 'in karşısında yer alır. Evren 'in nihai, asıl varlığının veya gerçekliğinin "duyulannuza verilen olgular"da değil de "Ruh"da ("Zihin"de) veya "İdea"da bulunduğu temel varsayınuna dayanmaktadır. 90 Şöyle de diyebiliriz: Alman idealist geleneğine göre dünya insansaldzr, yani "bilinçlzihin "dir. 91 Toplumsal dünya veya sosyal düzen, insan zilmi 'nin ve zihinsel edimler'in dışavunımsal ürünüdür ve sosyal bilimsel araştırmanın ana ilgisi bu "dzşsallaşmayı" anlamaktzr. 92 O düzeni oluşturan unsurlar 'dışarıda' olsalar bile -ki toplumsal olgular yalıuzca görünüşte dışsal ve müstakildirler- asıl konu insaniann bunlara verdikleri anlam/ardır. "Somutluk görüntüsü", toplum yaşamnun sürebilınesi için çok önemli ise de, "gerçek" zannedilmemelidir. Sosyal dünya insanlar tarafindan kurulan bir dünyadır sadece. Var olmayı, "var" kabul ettiğimiz sürece devam ettirir. "İşte önümüzde" ve bağımsız olarak "var" görünebilir, ama biz, aslında, 86 Betty R. Scharf, T1ıe Sociological Study of Religion, (London: Hutchinson, 1970), s. 13. ırı Bauman, Sosyolojik Dilşiinmek, s Bauman, "pozitivizın"i ve "idealizın"i Durklıeim ve W eber'in sosyal bilim anlayışına özlü gönderınelerle işliyor. ss Ryba, T7ıe Essence of Plıenomenology, s Alınan İdealizıni'ni Fransız Devrimi ile ilişkilendirerek; Devrim'in "uygulamada" başarmış olduğu özgürlüğü Alman İdealizıni'nin "düşüncede" gerçekleştirdiğini ileri süren bir tartışına için bkz., Pinkard, Hegel's Plıenomenology, ss Bunell and Morgan, Sociological Paradigms, s John B. Cobb JR., Process T7ıeology as Political T7ıeology, (Manchester: Manchester University Press. 1982). 92 Filmer. New Directions, s

21 SOSD4L B İLİlviLERDE KÖKLO TART!SlvL4L4R kendimizin veya atalarımızın üretip de bizim devam ettirdiğimiz zihin ürünlerini görmekteyiz. 93 Bu gelenek, antolajik açıdem "nominalist"tir: Toplumsal dünya "işteorada-yok"tur, bilinçlerden ayrı bir varlık değildir. Epistemolojik açıdan "anti-pozitivist"tir: "Bilgi" ancak "i çeriden" kazanılabil ir. İnsan doğası i le ilgili olarak "istenıci"dir: İnsan "yaratıcı"dır, dünya kurar ve dünyasım yeniden-kurar. Sosyal bilimsel çözümlemenin temeli olarak "ideografik yöntemleri ~ tercih eder: "Nesnellik" ölçülebilir veriler toplamakla değil, niteliksel (niyetsel vs.) verilerle mümkündür. Kısacası: insansal olaylarm ve durumlarm esasen öznel niteliğine vurgu yaparak, doğa bilimleri modellerinin ve yöntemlerinin kullanılabilirliğini büyük oranda reddeder. Sosyolojik Pozitiviznı ve Alman İdealizmi sosyal bilimsel incelemelerdeki objektif ve subjektif uçları da belirlemiş olur böylece. Ancak, iki gelenek arasmda karşılıklı etkilenıne süregelmektedil Bu tartışınaların anlaşılması, çekişme halindeki bakış açılarının altmda yatan farklı varsayımların kavranması ile ınüınkündür. Ana çerçevesini Gibson Burrell ve Gareth Morgan'dan aldığımız çalışmaımzdaki "çözümleme şeması bunu yapma imkarn verebilecektir. Şeına, ana varsayımiara dikkatleri çekerken; ayrılma ve, varsa, benzeşme noktalarım belirlemeye yardım edecektir. Onu, "dört analitik taraf'm temel yönelimini ortaya koymak için, be timsel bir isimlendirme ile, "öznel-nesnel boyut" diye adlandırdık Bütün tartışına zaten burada yapılmaktadır. Bakış açılan veya yaklaşm1lar bu boyutlardan birinde yer alına ya da, en azından, birine yaklaşma veya uzaklaşına bakımından ayrılmaktadır. Bazen ise birbirlerinin bir takım unsurlarım barındırırlar. 94 Fakat, "en temel taratlar" olan İdealisi Yaklaşım ile Pozitivist Yaklaşım'm köklü farklılıklarım asla yitinıwdiklerini söylemek yanlış olmaz gibidir. Bu çalışmanuz da -son çözümlemede- bunun ortaya koyıılabilrnesi Brown, Undersıanding Society, s Krş., Ergun, Sosyoloji, ss Dikkat çekmiş olabileceği gibi, ''işlevselcilik", ''çatışma k.llramı", "sembolik etkileşimcilik'', "etnometodoloji", "aksiyon k.llramı" ve diğerlerinin "nerede durduklan" ile ilgili hiç belirleme yapmadık. En önemli sebep, Giriş 'te konulan hedetin şaşabilmesiydi. 23

22 Y mrl. DOÇ. D1: Adil CİFTÇİ gayretidir bir yönüyle. Yakın zamanlarda daha aynntılı haliıli bilim çevrelerine kazandırma vaadiınizi yineleyelim. 24

23 SOSYALBİLİlvfLERDE KÖKL() TART/SMALAR KAYNAKLAR Arslantürk, Zeki, Sosyoloji: Kavramlar, Kurumlar, Süreçler, Teoriler, (İstanbul: Çamlıca Yayınları, 2001, dördüncü basım). Bauman, Zygmunt, Sosyolojik Düşünmek, (İstanbul: Ayrıntı, 1998). (çev.: Abdullah Yılmaz), Bleicher, Josef, Contemporary Hermeneutics: Hernıeneutics as Method, Plıilosoplıy and Critique, (London: Routledge, 1980). Bleicher, Josef, The Hernıeneutic lnıagination: Outline of a Positive Critique of Scientism and Sociology, (London: Routledge & Kegan Paul, 1982). Brown, C. H., Understanding Society, (London: John Murray, 1981). Burrell, Gibson and Gareth Morgan, Sociological Paradigms and Organisational Analysis, (Portsmouth, New Hampshire: Heinernallll Educatiollal Books Ine., 1988). Cobb, John B. JR., Process Theology as Political Theology, (Manchester: Manchester University Press, 1982). Cotgrove, Stephen, The Science of Society, (London: George Allell & Ullwill, 1972). Çelebi, Nilgün, "Sosyoloji ve Nedellsellik", Araştırma D.T.C.F., 1992:14). (Ankara: Çiftçi, Adil, "Toplumbilim, Teoloji ve Bilgi Sosyolojisi", Din ve Modernlik: Toplumbi/tm Yazıları I, (telif, der. ve çev.: Adil Çiftçi), (Ankara: Ankara Okulu, 2002). Durkheim, Emile, Toplumbilimsel Yöntemin Kuralları, Akal), (B/F/S Yayınları, 1985). (çev.: C. Baki Erbaş, Hayriye, "Sosyolojide Fenomenoloji", Araştırma, (Ankara: D.T.C.F., 1992: 14). 25